Category: соёл-урлаг

ӨДРИЙН СОНИНЫ АРХИВААС…………

Монгол Улсын гавьяат жүжигчин Ж.Оюундарьтай ярилцлаа.

---

-Улсын драмын эрдмийн театр ээлжит аялан тоглолтоо Дорнод аймгаас эхлэхээр болжээ. Өөр ямар аймгуудаар явахаар төлөвлөж байна вэ?

-Манай театрынхан жил бүрийн намар аялан тоглолтоо хийдэг байсан. Харин хоёр жилийн өмнөөс хаврын улиралд аялан тоглолтоо хийдэг уламжлалтай болж байна. Бид аялан тоглолтоороо Дорнод, Дархан, Эрдэнэтийн үзэгчидтэйгээ уулзана. Аялан тоглолтоороо үзэгчдэдээ шинэ жүжгүүдээ хүргэх зорилготой байгаа. Тиймдээ ч “Ромео, Жульетта”, “Царцаа намжил”, “Жаргаагүй нар” гээд жүжгүүдээ толилуулна.

Ер нь бол нийслэлийн үзэгчид хүссэн үедээ сонгодог жүжиг үзчихдэг. Харин хөдөө орон нутгийн үзэгчид маань дуртай үедээ үзэх боломжгүй. Тийм учраас уран бүтээлчид бид зорьж очин тоглолтоо хийхийг илүүд үздэг л дээ. Гэхдээ харамсалтай нь бүхий л аймгуудад очиж чадахгүй юм. Зарим аймагт очиход “26 жилийн дараа ирлээ” гэж хэлж байсан ч тохиолдол байдаг шүү. Ямартай ч хөдөө орон нутгийн үзэгчид маань драмын урлагийг ойлгодог болж. Хүмүүсийн жүжгээс авах оюуны таашаал мэдрэмж хүртэл өөрчлөгдөж байна. Уран бүтээлчид бид үр дүнгээ ийн харж байгаа нь сайхан юм даа. Жүжгийн дараа ч гэсэн баярлаж талархсан сэтгэлээ илэрхийлдэг нь бидэнд маш сайхан урам өгдөг.

-Аялан тоглолтоор явж байх үед хөгтэй явдал их тохиолдоно биз…

-Ер нь их сайхан шүү. Тэр дундаа Монголын минь байгаль хамгийн гайхамшигтай. Мэдээж уран бүтээлчид бид чинь дуу хууртай л явна. Нэг удаа Дорноговь бил үү, Дундговь аймагт бид тоглолтоор явж байлаа. Тухайн үед би хөл хүнд байсан юм. Миний тайзнаа гарах ээлж дуусчихсан болохоор гадагшаа гармаар санагдаад болдоггүй. Гэтэл заавал үзэгчдийн дундуур явж байж гадагшаа гардаг байж таарсан. Тэгэхээр нь арын цонхоор буучихаж билээ. Шаггүй өндөр байсан юмдаг. Манай жүжигчдээс хоёр нь түрүүлж буугаад намайг тоссон санагдаж байна. Яасан ч зоригтой байсан юм. Залуу ч байж дээ. Одоо бол тогоо шиг том гэдэстэй байж цонхоор доош бууж зүрхлэхгүй байх шүү.

-Сүүлийн үед ямар уран бүтээл дээр түлхүү ажиллаж байна вэ?

-Хамгийн сүүлд “Царцаа Намжил” жүжигт тоглолоо. Яахав, кинонд тоглох санал цөөнгүй л ирж байгаа. Гэхдээ миний хувьд кинонд тоглохоо түр завсарламаар байна. Ер нь цөөнгүй л кинонд тоглолоо. Одоо хэсэгтээ завсарлаад оюундаа хөрөнгө оруулалт хийж, ном унших бодолтой байгаа. Унших ном маш их байна. Мөн үндсэн ажлынхаа хажуугаар театрын студи болоод “Сити” их сургуульд багшилдаг учраас зав, зай тун бага олдох юм.

-Та театрт орохдоо жүжигчин биш үйлчлэгчээр орж байсан нь их сонин санагдсан. Энэ тухайгаа дурсаач?

-Одоо үед хүмүүс ихэвчлэн шууд л дарга болох хүсэлтэй болж дээ. Гэхдээ хүн бүр бол биш шүү. Аливааг тэгээс нь эхэлж чадах, ядахаараа хичээдэг хүмүүс байгааг үгүйсгэхгүй. Харин бидний үед бол хүмүүжил нь л тийм байсан. Бидэнд биеэ тоож, онгирч болохгүй, ахмадын үгийг сонсох хэрэгтэй гэж сургадаг байлаа. Ийм үнэ, цэнэтэй үгсийг сонсож өсөн, тийм хүмүүжлээр хүмүүжсэн учраас ямар ч зүйлийг багаас нь эхлэх хэрэгтэй гэж боддог байсан даа. Би гурван жил үйлчлэгч хийсэн. Үйлчлэгчийг цэвэрлэгээний болоод үйлчилгээний гэж хоёр хуваадаг. Намайг Таяа дарга минь үйлчилгээний үйлчлэгчээр авч байж билээ.

-Харин дараа нь Драмын театрын жүжигчин болчихоод хамгийн анх тайзнаа гарахад ямар байсан бэ?

-Ер нь театрын тайз гэхээсээ илүү ямар ч тайзан дээр гарах амар биш. Би хамгийн анх Багшийн дээдийн Кино, драмын ангид сурч байхдаа бидний ярьдгаар 311 номерын тайзан дээр гарч байлаа. Тэр бол үе, үеийн оюутнуудын хөлс, хүч хөдөлмөр шингэсэн хамгийн дурсамжтай тайз байсан даа.

-Та өдийг хүртэл театртаа үнэнч хэвээрээ яваа цөөн жүжигчдийн нэг. Энэ сонголтдоо харамсах үе байдаг уу?

-Би театртаа чин сэтгэлээсээ хайртай. Тийм ч учраас би өөрийнхөө амьдралыг нэг талаараа золиосолж театртаа үнэнчээр явж байгаа байх. Түүнчлэн бидний мэргэжил бол тэр чигээрээ зорилго. Оногдсон дүрээ сайн амилуулах зорилгоо биелүүлсэн ч дараагийн дүр нь мөн л шинэ зорилготой болдог. Тиймдээ ч би өөрийгөө өдийг хүртэл зорилготой амьдарсан гэж бодож байгаа. Ихэнх хүмүүс надаас харамсдаг уу гэж асуудаг юм. Би хэзээ ч харамсч байгаагүй. Зорилготой явсныхаа дүнд дуудах нэрийг ээж, аав минь өгсөн хэдий ч дуурсах алдрыг би өөрөө олж авсан. Монгол Улсын гавьяат жүжигчин гэх энэ эрхэм цолыг хүртсэндээ баярлаж явдаг шүү. Зорилготой явсны минь баталгаа юм даа.

-Таны аав Монгол Улсын Ардын жүжигчин Л.Жамсранжав. Жүжигчин хүний хувьд аавынхаа хэмжээнд хүрсэн гэж өөрийгөө боддог уу. Ер нь хэмжээнд нь хүрэхийн тулд хэр их хөлс хүч, хөдөлмөр шаардах бол?

-Аавын хэмжээнд хүрэх нь битгий хэл, ер нь энэ мэргэжлийг гүйцэд эзэмшинэ гэж ерөөсөө байдаггүй. Би жүжигчин хүнийг мэргэжлийнхээ оргилд нь хүрлээ, мундаг боллоо гэсэн мэдрэмжийг авах эрхгүй хүмүүс гэж боддог. Оюутнууддаа ч тэгж хэлдэг юм. Бид үргэлжийн мөнх л суралцаж байх учиртай хүмүүс.

-Аавын тань бүтээсэн дүрүүдийг үзэгчид болоод мэргэжлийнхэн ч тэр үнэлсэн байдаг. Харин таны хувьд аль дүр нь хамгийн шилдэг санагддаг вэ?

-Тэр хүний ажлыг дүгнэнэ гэвэл би балчирдана. Уран бүтээл дээрээ үнэхээр чин сэтгэлээсээ ажилладаг. Аливаад хайнга хандаж, оромдож өнгөрдөггүй. Бүхий л нөөц бололцоогоо дайчилж ажилладаг. Миний хувьд ямар ч зүйлд чин сэтгэлээсээ хандахыг хичээдэг нь аавын минь энэ яс чанар байх.

Ер нь аавын минь бүтээсэн ямар ч дүрийг харсан энэ дүр онцгүй шүү гэж хэлэгддэггүй гэж манай ахмадууд ярьдаг. Надад ч гэсэн. Би багадаа У.Шекспирийн “Отелло” жүжгийн Родриго, Яго, “Лир ван” жүжгийн Францын хаан, “Гамлет” жүжгийн Гамлет, Э.Войнычийн “Овод” жүжгийн Овод зэргийг үзэж байлаа. Тэр дундаа “Овод” жүжигт Ардын жүжигчин Мэндбаяр, Нямсүрэн, Гомбосүрэн гээд манай сор болсон хүмүүс тоглосон. Надад тэр жүжиг хэзээ ч мартагддаггүй. Мөн алдарт “Гамлет” тавигдахад би хэдий жаахан хүүхэд байсан ч гурван цагийн турш гарч байгаа тэр жүжгийг шимтэн үзээд сууж байсан юмдаг. Тэгэхээр жүжигчдийн ур чадвар ямар сайн байсныг илтгэх байх. Хийсэн уран бүтээл бүр нь л их сайхан даа. Бас нэг кино байдаг юм. Бага байсан болоод ч тэр үү, киноных нь нэрийг цээжлээгүй үлджээ. Гэхдээ аав минь гэртээ орж ирээд л “Нөгөө кинонд миний тоглосон хэсгийг хассан гэнэ. Болохгүй байсан юм байх” гэж билээ. Гэхдээ тэр хэсгийг Оюун гуай гайхалтай сайхан дүр болсон байна гэж оюутнуудад хичээл болгон зааж байсан гэдэг юм. Ер нь бол баримтаар үлдсэн, үлдээгүй олон сайхан дүр байдаг. Хүмүүсийн мэдэж байгаа нь л цөөхөн боловч маш сайхан дүрүүдийг бүтээсэн дээ.

-Уран бүтээлч хүнийх нь хувьд уншигчид маань мэдэх байх. Харин аав хүнийхээ хувьд ямар хүн байсан бол?

-Аав минь нийгмээсээ түрүүлж төлөвшсөн хүн байсан юм болов уу даа. Одоо бидний нийгэмд хэрэг болохуйц дадлыг 20, 30 жилийн өмнө хүүхдүүддээ хэлж, сургаж байсан. Наад зах нь цаг барих хэрэгтэй, хог хаяж болохгүй, орцондоо сараачиж болохгүй, энэ бол та нарын орчин гэнэ. Бага ярьж их хий, аливаад сэтгэлээсээ ханд гэх мэтээр л сургадаг байв. Аав, ээж хоёр минь их нямбай хүмүүс. Энэ бүхэн нь бидэнд маш том хүмүүжил болсон юм. Ер нь аав минь хүмүүжил сайтай, уян зөөлөн хүн байсан. Заримдаа гэрийнхэндээ “Ээж, аав хоёр биднийг арай л сайн хүмүүжүүлчихжээ. Одоо үед чинь худлаа ярьж, хулгай хийдэг хүн л сайн явдаг болчихсон юм биш үү. Бага ч гэсэн сурсан бол дээр байхгүй юу” гэж наргиан болгож суудаг юм.

Ер нь тэгээд ээж, аавын тэр хүмүүжил бол хэзээ ч холддоггүй. Үр хүүхдээ ч тэр, яг л тэр жишгээр хүмүүжүүлдэг юм байна. Худлаа ярина гэдэг хулгайчийн дүү нь шүү миний хүү гээд л сургана. Бас л өнөөх цаг баримтлах тухай хэлсээр байгаад сургачихсан. Хүү минь бараг 30 минутын өмнө оччих гээд л зүтгэнэ шүү дээ.

-Ах, дүү нараас тань жүжигчин мэргэжил эзэмшсэн хүн бий юү?

-Байхгүй. Гэхдээ манайхан тавуулаа их авьяаслаг хүмүүс. Аав, ээж хоёр минь сайхан дуулчихдаг, хөгжимддөг, зурдаг тал бүрийн л авьяастай. Тиймдээ ч манайхан найранд гурван дуутай, бас чиг давгүй зурчихдаг шүү. Мөн манай нэг дүү бурхан бүтээдэг. Гэхдээ би тэр дүүгээ маш сайн найруулагч болох байсан болов уу гэж хардаг юм. Уран бүтээлч хандлага, мэдрэмж маш өндөртэй. Мөн аавын минь аливааг найруулан бичих авьяас нь эгчид байдаг. Тэгэхээр бид ээж, аав хоёрынхоо авьяас, билгээс хоосонгүй л төрсөн байгаа биз. Харин гэрийнхнээсээ ганцаараа л аавынхаа мэргэжлийг эзэмших хувь надад тохиосон. Бусдадаа хүртээгээгүй юм шиг байгаа юм. (инээв)

-Хэрэв таны хүү жүжигчин болно гэвэл та яаж хүлээж авах вэ. Зөвшөөрөх үү?

-Жүжигчин болбол яаж хүлээж авахаа сайн мэдэхгүй байна. Гэхдээ саяхан миний хүү “Ээж ээ, би ер нь жүжигчин болох ёстой юм байна. Өвөө, ээж хоёр минь жүжигчин. Тэгэхээр би ч гэсэн жүжигчин болох хэрэгтэй. Энэ удмыг би тасалж болохгүй” гэсэн шүү. Миний хувьд “Заавал тийм шалтгаанаар жүжигчин болно гэж бодох хэрэггүй. Чи л өөрөө хүсч байвал болно. Гэхдээ л дэмий байх даа” гэж хэлсэн. Миний хувьд өөрөө л шийдвэрээ гарга гэж бодож байгаа.

Өдрийн сонины архиваас………..

“Эцсийн зогсоол Э цэг”, “Гурван найз”, “Хайрын бэлэг” болон та бүхний хүртээл болж байгаа “Хайр эргэсэн хавар” зэрэг кинонд тоглоод буй жүжигчин Т.Энэрэлтэй ярилцлаа.

---

-“Хайр эргэсэн хавар” олон ангит уран сайхны кино үзэгчдийн хүртээл болоод багагүй хугацаа өнгөрлөө. Таны хувьд Анка хэмээх гол дүрийн бүсгүйн дүрд тоглосон. Энэ дүрийн онцлог нь юу вэ?

-Өнгөрсөн оны хоёрдугаар сард “Хайр эргэсэн хавар” олон ангит уран сайхны кинонд тоглох санал ирсэн юм. Миний хувьд дуртайяа хүлээн авсан л даа. Харин кино зураг авалт дөрөвдүгээр сараас эхэлсэн. Зураг авалтын хувьд багагүй хугацаанд үргэлжилсэн. Миний дүр олон хүүхэдтэй залуу ээжийн дүр л дээ. Ер нь Монголд олон хүүхэдтэй залуу эхчүүд цөөнгүй байдаг. Тэдгээр бүсгүйчүүдийн үр хүүхдийнхээ төлөө бүхнийг даван туулж байгаа сэтгэлийн тэнхээг харуулсан нь миний дүрийн онцлог. Тухайн дүрийг үзэгчдэдээ ойлгуулахын тулд багагүй ажилласан. Үзэгчид жүжиглэлт сайн байна гэж хэлж байгаа. Мөн зарим хүмүүс Энэрэл амьдрал дээр ч тэр ийм л байдаг, жүжиглээгүй юм биш үү гэх ч хандлага байна лээ. Гэхдээ би өөрийгөө амьдрал дээр тийм чалчаа гэж бодохгүй байна. Миний хувьд цагаан цайлган сэтгэл, зарим үед хүмүүс бүдүүлэг ч гэж ойлгож болохоор бодлогогүй ярьдаг зан, харилцааг дүрдээ шигтгээ болгож өгөхийг хичээсэн. Түүнээс төмсчин, ногоочин, чалчаа нөхөр биш шүү гэж хэлмээр байна (инээв). Ямартай ч урьд урьдын дүрүүдээсээ илүү өөр, онцлог байлгахыг хичээсэн. Үзэгчдэд таалагдаж байгаад маш их баяртай байна.

-Энэхүү киногоороо үзэгчдэд юуг ойлгуулж, ухааруулахыг хүссэн юм бол?

-“Хайр эргэсэн хавар” кино маш олон хүний хүч хөдөлмөр шингэсэн бүтээл болсон. Кино маань нийт 25 ангитай. Одоо таван анги гарах дутуу байгаа болов уу. Киноны хувьд нас насны эмэгтэйчүүдийн төлөөллийг харуулсан гэдгээрээ онцлог. Түүнчлэн эмэгтэйчүүд бие биедээ тус дэм болж, асуудлыг хатан ухаанаар хэрхэн даван туулж чаддаг тухай болоод тэдний нөхөрлөлийн тухай үзүүлдэг. Бусад кинотой харьцуулахад амьдралд төдийлөн тохиолддоггүй хурц, хурц үйл явдал гэхээсээ илүү энгийн амьдралыг бодитоор нь нэмэлт хачиргүйгээр хүргэхийг зорьсон. Манай киноны гол зорилго нь зөвхөн үнэн амьдралыг харуулах гэдгийг үзэгчид маань сайн ойлгоосой. Ямартай ч “Хайр эргэсэн хавар” кино маань үзэгчдэд хүрээд багагүй хугацаа өнгөрч, үзэгчдээс ч тэр сайхан сэтгэгдлүүд хөвөрсөөр байгаад тун сэтгэл хангалуун байна даа.

-Орчуулгын киноны жүжигчин Д.Батцэцэг болон жүжигчин Р.Анхням нар мөн гол дүрийн бүсгүйчүүдийн дүрд тоглож байгаа. Таны хувьд эдгээр бүсгүйчүүдтэй хамтран тоглоход ямар байв?

-Би энэ кинонд маш мундаг хоёр жүжигчинтэй хамтран тоглосон гэж бодож байгаа. Д.Батцэцэг эгчийг орчуулгын олон сайхан кинонуудаас гадна дэлгэцийн хэд хэдэн уран бүтээлээр нь үзэгчид маань маш сайн мэдэх байх. Мөн Р.Анхням эгч бол Монголд төдийгүй гадны кино урлагт хөл тавьсан, туршлагатай сайн жүжигчин. Энэ хоёр маань мэргэжлийн болоод эмэгтэй хүнийхээ хувьд үлгэр дуурайл болсон үнэхээр сайхан бүсгүйчүүд.

Би өмнө нь Д.Батцэцэг эгчтэй кинон дээр хамтран ажиллаж байсан. Харин Р.Анхням эгчтэй анх удаа хамтарч уран бүтээл дээр ажиллалаа. Тэд чадварлаг, сайхан эмэгтэйчүүд хэрнээ маш энгийн. Яагаад ч юм, бид гурав маш олон зүйл дээр адилхан үзэл бодолтой, сонирхол нэгтэй юм билээ. Гурвуулаа урт ээмэг зүүж чаддаггүй, хэт чамин ээмэг зүүлтэд дургүй нь хүртэл адилхан. Бас бие биетэйгээ их амар ойлголцчихдог. Одоо хэдийгээр киноны зураг авалт дуусчихсан хэдий ч кинон дээр гардаг шиг л бие бие рүүгээ ярьж, халамжилж ойр дотно байгаа. Цаашид ч эгч дүүсийн энэ харилцаа тасарна гэж бодохгүй байна. Саяхан манай хоёр Д.Батцэцэг эгчийн зуслан руу явж, салхинд гарсан. Харамсалтай нь хүү маань жаахан учраас би явж чадаагүй.

-Та жүжигчний гараагаа хэрхэн эхэлж байв?

-Би хамгийн анх Соёл урлагийн их сургуулийн Ганхүү багшийн охиныхоо дурсгалд зориулан хийсэн “Амилсан хайр” кинонд тоглож байлаа. Гуравдугаар курстээ тоглож байсан санагдаж байна. Харин их сургуулиа төгсөөд ангиараа Төв аймгийн “Монгол туургатан” театрт ажилласан даа. Тус театрт ажиллаж байх үедээ буюу 2011 онд “Гэгээн Муза” авсан. “Гэгээн Муза” авснаас хойш кино саналууд маш их ирсэн шүү. Тухайн үед МҮОНРТ-ийн хамт олны туурвисан “Амьдрал чиний төлөө” гэх кинонд тоглож байлаа. Энэ нь миний тоглосон хамгийн анхны олон ангит кино байсан юм.

-Та одоог хүртэл “Монгол туургатан” театртаа ажиллаж байгаа юу?

-Тийм. Гэхдээ одоохондоо жирэмсний амралттай байгаа. Дээр хэлсэнчлэн манай оюутан ангийн 80 гаруй хувь нь тус театртаа ажиллаж, уран бүтээлээ туурвиж байна. Ангиараа нэг дор ажиллана гэдэг бас сайхан тохиол гэж боддог юм. Анх ангийнхантайгаа “Бүгдээрээ Төв аймгийг байлдан дагуулцгаая” гээд л очиж билээ. Түүнээс хойш долоон жил тасралтгүй ажиллацгааж байна даа.

Манай оюутан ангийн багшийг Хишигзаяа гэдэг. Биднийг оюутан байх үед СУИС цус сэлбэж, шинэ залуу боловсон хүчин ажиллуулж эхэлж байсан. Тиймдээ ч манай багш сургуулийнхаа хамгийн залуу нь байсан. Гэсэн ч маш олон шинэ программуудыг бидэн дээр туршиж, тэр нь маш үр дүнтэй болсон гэж боддог доо.

-Сүүлийн үед кино саналууд хэр их ирж байгаа вэ. Ер нь ямар кино санал ирээсэй гэж бодож байна?

-Жүжигчид эсрэг эсвэл түүхэн дүр гэх нь элбэг байдаг л даа. Миний хувьд сэтгэлзүйн тоглолт ихтэй, намайг сорьсон уран бүтээлд тоглох юмсан гэж их хүсдэг. Одоогоор кино санал ирээгүй байгаа.

-Та “Хөхөө гэрлэх дөхлөө” киноны Хөхөөгийн дүрийг бүтээсэн жүжигчин Б.Дашдаваагийн ач шүү дээ. Өвөө шигээ жүжигчин болох нь таны хүсэл байв уу?

-Би арван жилээ нэг ч сайн гэсэн үнэлгээгүй онц төгсч байлаа. Тийм учраас эмч эсвэл нарийн мэргэжил сонгоно гэсэн бодолтой л байсан юм. Харин аавын маань ах, дүү нар намайг жүжигчин болооч гэж их зөвлөдөг байлаа. Жүжигчин болно гэхээр аав, ээж хоёр тийм ч таатай хүлээж авдаггүй байсан л даа. Гэхдээ ямартай ч үзээд алдъя гэж бодоод СУИС-д бүртгүүлчихсэн юм. Мөн түүнээс өмнө яг 18 насныхаа төрсөн өдрөөр СУИС-ийн босгоор алхаж, жүжигчний сургалтад сууж байлаа. Тэр сургалт намайг жүжигчин гэх мэргэжил рүү эргэлт буцалтгүй татсан. Басхүү тухайн үед хамт байсан хүүхдүүдээсээ арай илүү байсан нь бүр ч урам өгч билээ. Ингээд СУИС-д ч тэнцэж жүжигчин гэх эрхэм мэргэжлээр суралцаж эхэлсэн дээ.

Хүмүүс миний өвөөг яалт ч үгүй “Хөхөө гэрлэх дөхлөө” киноны Хөхөөгийн дүрээр нь андахгүй байх. Мөн түүнээс гадна өөрөө зохиолыг нь бичиж, найруулан гол дүрд нь тоглосон “Сахиуст цэрэг” гэх сайхан уран бүтээл нь бий.

-Гэр бүлд тань танаас өөр энэ мэргэжлийг эзэмшсэн хүн бий юү?

-Яг жүжигчин хүн бол байхгүй. Харин үеэл маань Хөгжим бүжгийн коллежид концертмейстрээр ажилладаг. Би өвөөгийнхөө тухай төдийлөн сайн мэддэггүй юм. Учир нь аавыг минь гурван настай байхад өвөө дөнгөж 30 гаруйхан насандаа бурхан болчихсон юм билээ. Тэгэхээр аавынхаа том ахын яриагаар, эсвэл гэрт үлдсэн хэдэн зургаар, өвөөгийн тухай бичсэн сонины хэдхэн хайчилбараар л өвөөгөө төсөөлдөг. Харин би жүжигчин болоод том, том уран бүтээлчидтэй уулзаж, ярилцаж байх үед өвөөгийн минь жүжиглэх арга ажиллагаа нь бусад хүмүүсийнхээс өөр гэж тэд хэлж байсан. Сонсоод байхад надтай адил төстэй зүйлүүд их байсан шүү. Ямар ч хүн тухайн дүрээ маш сайн бэлдэж, давтаж байж сайжирч, гартаа оруулдаг бол өвөө минь дотроо бодож тунгааж яваад эцсийн мөчид сайн жүжиглэлтээ гаргадаг байсан гэдэг. Тэгэхээр аливааг дотроо их бодож тунгааж, бясалгадаг, төлөвлөдөг хүн байж дээ гэж боддог юм. Миний хувьд ч гэсэн яг иймэрхүү аргачлалаар ажиллах дуртай. Гэхдээ мэдээж өвөөгийнхөө энд хүрэх болоогүй шүү дээ.

-Таны гэр бүлийн хүнийг мөн урлагийн хүн гэж сонссон. Гэр бүлээ танилцуулаач?

-Тийм шүү. Миний ханийг О.Итгэл гэдэг. 2009 онд анх танилцаж байлаа. Анх их сайн найзууд байсан. Харин их сургуулиа төгсөөд гэр бүл болцгоосон доо. Одоогоор Улсын драмын эрдмийн театрт ажиллаж байгаа. Урлагийн хүмүүс учраас бие биенээ ойлгож, нэг нэгнээ их дэмждэг. Мөн нэг жилийн өмнө бид хөөрхөн хүүтэй болсон. Хүүгээ төрснөөс хойш хэд, хэдэн уран бүтээлд тоглосон байна. Ингэхэд ар гэрийн ажил багагүй цалгарддаг юм билээ. Харин одоо бол сайн ээж, гэрийн эзэгтэй байх үүргээ гүйцэтгэж байна даа.

-Гэр бүлийнхээ хүнтэй хамт дуучин Э.Чинбаярын клипэнд тоглосон байсан. Ер нь хамтдаа уран бүтээлд тоглоод өгөөч гэх санал хэр их ирдэг бол?

-Дуучин Э.Чинбаяр бид хэд бол сайн найзууд. Тиймдээ ч бид хоёрын зүгээс найздаа нэг клип хийж өгнө гэж амласан байсан юм. Амлалтаа биелүүлж, зохиолыг нь өөрсдөө бичээд найзынхаа “Хайр амталсан өдрүүд” гэх дуунд клип хийсэн. Хүмүүст хүрсэн сайхан уран бүтээл болсонд нь баяртай байна. Мөн Болорцом, А.Хишигдалай нарын “Хайрын далавч” гээд дууны клипэнд тоглосон байгаа. Зохиолоо мөн л өөрсдөө бичсэн. Ер нь хосуудын амьдралд тохиолддог зүйлсийг клипэндээ тусгахыг хичээсэн гэж болно. Багахан маргаанаас л болж том асуудал үүсдэг шүү гэдгийг л хөндсөн дөө.

ӨДРИЙН СОНИНЫ АРХИВААС……………….

“Шилдэг өнгө” продакшны жүжигчин Монгол Улсын соёлын тэргүүний ажилтан С.Өлзийхүүтэй ярилцлаа.

---

-“Шилдэг өнгө” продакшныг нэгэн шинэ уран бүтээл дээр ажиллаж байгаа гэж сонслоо. Уран бүтээлийн олз, омог арвинтай юу?

-Бид хамгийн сүүлд хүүхдийн баярыг тохиолдуулан Төрийн соёрхолт Ардын жvжигчин А.Очирбатын “Баавгай дуулах уу” болон “Аладдины шидэт дэнлүү” гэх жүжгүүдийг тоглосон. Харин одоогоор нэгэн дэлгэцийн уран бүтээл дээр ажиллахаар бэлтгэл ажилдаа орчихсон явж байна. Өнгөрсөн жил бид “Ядуугийн зовлон”, “Галзуу зугаалга” гэх уран сайхны кинонуудаа үзэгчдэдээ хүргэсэн. Энэ жил адал явдалт, аймшгийн гэхээсээ илүү драмын төрлийн кино хийх бодолтой байна. Мөн хажуугаар нь “ТВ 8” телевизтэй хамтран нэвтрүүлэг хийж байгаа. Энэхүү нэвтрүүлэг маань телевизээс гадна сайтуудад тавигдах юм. Энэ мэтчилэн уран бүтээлийн олз, омог болоод төлөвлөсөн ажлууд арвинтай л байна. Мөн түүнчлэн манай продакшнаас О.Бат-Өлзий ах, Г.Золбоот хоёр маань Монгол Улсын гавьяат жүжигчин гэх эрхэм цолыг хүртсэн сайхан үйл явдал болсон.

-Хошин шогийн тоглолт хийх үү?

-Манай хамтлагт хошин шогийн тоглолт хийсэн туршлага бол бий. Гэхдээ цаг зав, төлөвлөгөө гээд тохироо маань бүрдвэл мэдээж хийнэ. Одоо бол кино уран бүтээлийнхээ ажилд илүү төвлөрчихсөн байна.

-“Шилдэг өнгө” хамтлаг шинэ залуу уран бүтээлчдээр багагүй цус сэлбэсэн. Залуучуудтай ажиллах ямар байна вэ. Мэдээж зааж, зөвлөх зүйл гардаг байх?

-Залуучуудтай ажиллах гоё л доо. Зааж зөвлөх үе байлгүй л яахав. Амьдралын болон уран бүтээлийн туршлагаасаа хуваалцах зүйл бишгүй л гарна. Засаж болох алдааг аль болох бага гаргаасай л гэж боддог юм. Бас бидэнд залуучуудаасаа ч сурах зүйл байна. Залуу хүмүүс учраас цаг үеэ мэдрэх нь арай илүү байдаг. Ер нь тэгээд цаг үе хурдацтай хөгжиж байна л даа. Бүх юм өөр болж байна. Хүмүүсийн уран бүтээлд хандах хандлага ч арай өөр болоод байх шиг санагддаг. Бидний үед уран бүтээлдээ бүхий л цаг зав, сэтгэл зүрхээ зориулж махарч ажилладаг байсан. Харин одоо бидэн шиг бүх зүйлээ урлагт зориулах хүн цөөхөн байна уу даа л гэж бодогддог.

-Та увс аймгийн Хяргас сумын уугуул байх аа. Нутагтаа хэр их очдог вэ?

-Тийм шүү. Манай өвөө эмээ, аав, ээж гээд бүгд л Хяргас суманд өсөж, торнисон л доо. Үнэхэээр сайхан нутаг. Ард түмэн нь ажилсаг, эв түнжин сайтай, нэг нэгнээ их дэмждэг, сайхан хүмүүс шиг санагддаг. Ойрдоо энэ сайхан нутагтаа очиж амжаагүй л явна. Яахав миний хувьд Хяргас сумын уугуул хэдий ч бага нас минь хоёрдугаар 40 мянгатад өнгөрсөн л дөө.

-Жүжигчин О.Энхтуултай байрны найзууд байсан гэж сонссон юм байна?

-Манай ойр хавьд 21-27-р байрнууд байдаг байлаа. Орц болгоноос манай 24-р дунд сургуулийнхан гарч ирэн сургуульдаа явцгаана. Түүний нэг нь манай О.Энхтуул л даа. Мөн манай зэргэлдээх байрнууд спортлог хүмүүс цөөнгүй байж билээ. Ширээний теннис, бокс, волейбол, байт сурын харвааны тамирчид гээд л. Манай О.Энхтуулын маань ах О.Энхтөгс байт сурын харваагаар хичээллэдэг байсан санагдана. Ер нь тэр хавийнхан бие биеэ андахгүй мэднэ л дээ. Ингээд бодоход хүний амьдралын хамгийн жаргалтай мөчүүд бага балчир нас, сурагч ахуй үед л өнгөрдөг юм байна. Хааяа байрны болон арван жилийн найзууд, сувилагчийн сургуулийн охидтойгоо уулзах сайхан байдаг шүү.

-Ингэхэд сувилагч бүсгүйг урлагт хэн уруу татсан юм бэ?

-Миний хувьд яг ч сувилагч болно гэж боддоггүй байсан л даа. Конкурс өгөх үедээ хэд, хэдэн мэргэжлээс сонголт хийсэн юм. Тухайн үед л сувилагч илүү нүдэнд туссан хэрэг. Ер нь ч тэгээд хүнийг асарч, сувилна гэдэг сайхан л даа. Ингээд л нэгдүгээр эмнэлгийн сувилагч болсон юм. Харин сувилагч байх үедээ “АСК” гээд тэмцээнд орохоор боллоо. Биднийг энэхүү тэмцээнд бэлдүүлэхээр жүжигчин Б.Батзаяа болон Ц.Төмөрбаатар ах ирсэн юм. Би тэмцээндээ Түвдэнгийн Борын дүрийг бүтээсэн юмдаг. Харин тухайн үед Б.Батзаяа, Ц.Төмөрбаатар ах намайг урлагийн хүн болох хэрэгтэй гэж их зөвлөсөн. Мөн О.Энхтуул маань ч тэр “Миний найз жүжигчин болоочээ” гэдэг л байлаа. Ингээд л бүх зүйлийн тохироо нь бүрдэнэ гэдэг шиг л жүжигчин болохоор сэтгэл шулуудсан юм. Миний хувьд олон хүнд баярлаж явдаг. Тэр дундаа Б.Батзаяа ахдаа их баярладаг юм. Сайн ч хүн, сайхан ч уран бүтээлч. Маш олон уран бүтээлчдэд дэм тус болж урлагийн замд хөтөлсөн. Гэсэн ч тэрээр үүнийгээ дөвийлгөж, хэн нэгэнд ярьж байгаагүй болов уу.

-Та драмын театрт хичнээн жил ажилласан бэ?

-Би СУИС-иа төгсөөд шууд Улсын драмын эрдмийн театрт орсон юм. Намайг сургуулиа төгсөөд очиход Б.Цэрэнпагма, Б.Цэцэгбалжид, Д.Мэндбаяр гээд олон сайхан уран бүтээлчид байлаа. Мөн О.Энхтуул, И.Одончимэг, Ж.Оюундарь гээд өнөө үеийн сор болсон уран бүтээлчид орчихсон байв. Бид бие биеэ хөглөж, урам хайрлана. Нэг, нэгнийхээ амьдралыг ч тэр сайн мэдэцгээдэг байсан шүү. Миний хувьд театрт ороод хамгийн анх Борис Немцовын “Өглөөний тэнгэрийн одод” жүжгийн гол дүрийг бүтээж байсан минь тодхон байна. Ямартай ч театртаа арваад жил ажилласан шүү. Харин дараа нь хошин урлагийн продакшн байгуулаад, үүндээ тууштай явахаар шийдсэн дээ. Сонирхуулахад продакшныхаа 20 жилийн ойг бид тэмдэглэсэн юм. Гэтэл манай продакшнд ажиллаж байгаагүй хошин урлагийн жүжигчин тун ховор юм билээ. Маш олон жүжигчид манай продакшнаас уран бүтээлийнхээ гарааг эхлэсэн байсан шүү.

-Тэдгээр жүжигчдээс хамгийн их гар нийлдэг нь ямар уран бүтээлч байв?

-Миний хувьд маш олон жүжигчидтэй хамтарч эхнэр нөхөр, эгч дүү, эмээ өвөө болсон байдаг юм билээ. МУГЖ О.Бат-Өлзий, С.Лхагвасүрэн ах, Золбоот, Л.Дэмидбаатар, Бооёо, Ж.Мөнхсайхан, П.Эрдэнэзаан, М.Баярмагнай гээд л. Мөн хамгийн их олзуурхаж явдаг нь хамгийн анхны дэлгэцийн уран бүтээлд Ардын жүжигчин Ц.Гантөмөр гуайн эхнэр болж тоглож байсан юм. Өвөрмонгол бүсгүйн дүр. Тэр мундаг хүнтэй хамтран тоглох болсон минь их азтай тохиол л доо. Дараа нь “Цахилж яваа гөрөөс” кинонд Пүрэвдорж ахтайгаа хамтран тоглосон. МУГЖ Б.Жаргалсайхантай цөөнгүй дэлгэцийн уран бүтээлд хамтарсан байдаг. Мөн “Хааны сүүлчийн хатан” кинонд гайхалтай уран бүтээлчидтэй хамтарч байлаа. Ер нь жүжигчдээсээ эхнэр, нөхөр болж тоглоогүй хүн ховор доо. Бүгдийг нь хэлвэл тоймгүй их болно байх.

-Саяхан хошин урлагийн жүжигчид “Азтай бадарчин” наадмаа хийсэн. энэ мэтчилэн хамтарсан үйл ажиллагаа хэр их зохион байгуулдаг бол?

-Тийм шүү.“Азтай бадарчин” наадам маань хошин урлагийн жүжигчдийн авьяас, чадварыг шалгаж басхүү урам өгч байдаг их сайхан наадам л даа. Энэ жил манай багийн гишүүн “Мөрөөдрийн театр” продакшны жүжигчин Баттөмөр маань “Азтай бадарчин” болсонд их баяртай байгаа. Миний хувд 2000 онд “Азтай бадарчин” наадмын алтан цомын эзэн болж байсан сайхан түүх бий. Ямартай ч үргэлжлэн зохиогдож байгаад нь их баяртай байна. Ер нь энэ мэтчилэн арга хэмжээ зохиодог. Саяхан “Жүжигчид дуулж байна” гээд тоглолт хийсэн. Миний бие болон манай М.Баярмагнай тэргүүтэй уран бүтээлчид энэхүү арга хэмжээг зохион байгуулсан юм. Жүжигчид маань маш сайхан дуулцгаасан. Баярмагнайг бүр таван удаа дахиулсан шүү. Үүнээс гадна бид хошин шогийнхон дундаа спортын арга хэмжээ зохион байгуулдаг. Теннис, шатар, сагс, волейбол гэх мэт спортын төрлүүдээр л дээ. Сонирхуулахад манай продакшнаас О.Бат-Өлзий ах маань шатар маш сайн тоглодог шүү.

-Та ханийнхаа тухай яриач?

-Би чинь өссөн, торнисон хоёрдугаар 40 мянгатаасаа амьдралынхаа хань, найз нөхөдтэйгөө учирсан юм шүү дээ. Ямартай ч миний хань надад юу ч тохиолдсон түүний ард бат зогсож түшиг, тулгуур минь болдог. Зовлон, жаргал юу ч тохиолдсон хуваалцаж чаддаг тийм л сайхан хүн дээ. Уран бүтээлийн төлөө цаг зав бүхий л зүйлээ зориулж явахад минь хэвтэрт орчихсон эмээг минь асарч, халамжилж байлаа. Эмээг минь тэгж их хайрлаж, халамжилж байгаагаас нь ямар хүн бэ гэдгийг харж болох байх. Их сэтгэл сайтай. Эргэн тойрны хүмүүс нь ч үүнийг ам бардам хэлэх байх. Ийм л хүнтэй ханилсан хүн юм даа, би.

-Охин тань кино зохиолчийн чиглэлээр дахин суралцаж байгаа гэсэн үү?

-Охин маань СУИС-ийг жүжигчний мэргэжлээр төгссөн юм. Харин одоо “Missouri State University”-д кино зохиолч, найруулагч чиглэлээр магистр хамгаалж байгаа. Монголоос анх удаагаа энэ сургуульд, энэ чиглэлээр суралцаж буй оюутан юм билээ. Харин хүү маань энэ жил дунд сургуулиа төгссөн.