-ЖҮДОГИЙН ДАШТ-ЭЭС МОНГОЛЧУУД НЭГ Ч МЕДАЛЬ АВСАНГҮЙ-
Жүдо бөхийн
2011 оны насанд хүрэгчдийн дэлхийн аварга шалгаруулах тэмцээн Францын Парис хотноо болж өндөрлөлөө. Манайхаас эрэгтэй 14, эмэгтэй есөн тамирчин өрсөлдлөө. Дэлхийн аварга, олимпийн аварга, “Дэлхийн цом”-ын удаа дараагийн аварга, дэлхийн шилдэг жүдочид нэр дэвшсэн жүдоч, Монгол Улсын хөдөлмөрийн баатар, гавьяат тамирчид гээд л айхавтар цол гуншинтай 23 тамирчин Парисын татамид улсаа төлөөлөн хүч үзлээ. Гэтэл ганц ч медаль хүртсэнгүй. Нэг нь ч шигшээд шалгарсангүй.
Өчигдөр тэмцээний
сүүлийн
өдөр болсон багийн ДАШТ-д ч багаараа БНСУ, ОХУ-ын багт навс дарууллаа. Эхний өдөр монголчуудын найдварыг хамгийн ихээр тээсэн дэлхийн аварга Х.Цагаанбаатар хүч үзсэн ч өрсөлдөгчөө дийлсэнгүй. Гэсэн ч спорт сонирхогчид дараачийн өдрүүдэд үлдсэн жүдочдодоо итгэл хүлээлгэсээр байтал гавьяат тамирчин М.Бундмаа, Д.Цэрэнханд, олимпийн аварга Н.Түвшинбаяр, ОУХМ Б.Тэмүүлэн, Ц.Мөнхзаяа, П.Лхамдэгд, С.Ням-Очир гээд бүгд ялагдал хүлээлээ. Юун тамирчдаараа бахархах манатай. Энд барилдааныг нь шууд үзэж байсан спорт сонирхогчид өмнөөс нь ичиж “Эх орныхоо нэрийг гутаасан юмнууд” гэж зүхэцгээжээ.
Жүдочид амжилт үзүүлсээн. Олимп, дэлхийн аварга, гавьяатуудыг эгнээнээсээ төрүүлэн гаргасаан. Хамгийн сүүлд шигшээ багийн дасгалжуулагч Ч.Насантогтох хөдөлмөрийн баатар боллоо. Учир нь түүнийг монголын спорт, жүдо бөхийн хөгжилд дайнд оролцсон баатрын дайтай гавьяа байгуулсан хэмээн үзсэн хэрэг. Гэтэл шавь нар нь түүний хөдөлмөр нь худлаа, нүдээ олоогүй шагнал авлаа гэсэн шиг дэлхийн аваргын дэвжээнд бүгд ялагдаж, дэвжээний алчуур гэж дуудуулж “бэлэг” барилаа, багшдаа.
23-уулаа барилдаад ганц ч медаль хүртээгүй нь ичих, өрөвдөх сэтгэл зэрэгцүүлээд зогсохгүй Монголын жүдочдод дэлхийн дээд шүүлтүүр нь дүнгээ тавьчихлаа.
Өнөө жилийн наадмаар манай жүдогийн шигшээгийнхэн баахан наадамдав. Х.Цагаанбаатар, Н.Түвшинбаяраас эхлээд олон жүдоч наадмын барилдаанд зодоглосон. Зунжингаа л найр наадам хэсч, айраг, боодог эргүүлсэн хүмүүс юун дэлхийн аваргын тэмцээн манатай явсан биз. Гэтэл БНХАУ, Япон, БНСУ, ОХУ-ын жүдочид өнгөрсөн жилийн ДАШТ-ий дараачаас л шигшээдээ өөрчлөлт оруулж нарийвчилсан бэлтгэл базаасаар ирсэн. Өнгөрсөн хэдэн сард бэлтгэлээ бүр ч нягтруулж өрсөлдөгч, шилдэг гэсэн тамирчдын барилдааны бичлэгийг хэдэн зуу дахин үзэж тактик боловсруулсан байна.
Харин манай жүдогийнхон шагнал, магтаал, сайшаалд бялуурч
наадам, наргиа гэсээр эх орныхоо нэрийг гаргах чухал тэмцээнийг мартчихаад явж байхав.
Парисын дэлхийн
аваргад манайхан бүгд ялагдсан нь нэгийг өгүүлэв. Шигшээ багийг бүрдүүлж буй тамирчдыг насных нь хувьд авч үзвэл тамирчны ид амжилт гаргах нас нь өнгөрсөн “тэтгэвэр”-ийнхэн эзэлж байна. Хэзээний Х.Цагаанбаатар, Н.Түвшинбаяр, П.Лхамдэгд, Т.Баттөгс, Д.Цэрэнханд, М.Бундмаа, Ц.Мөнхзаяа, С.Ням-Очир, С.Мияарагчаа, Э.Энхбат вэ. Жаахан хэтрүүлж хэлэхэд “МЭӨ” үед л амжилтаа үзүүлчихсэн тамирчид шүү дээ, эд нар чинь. “Зай нь суучихсан” энэ хэдийг одоо шигшээгээс нь гаргаад хойно нь жагсч зогсоо ирээдүйтэй залуу тамирчдаа “тордмоор” юм. Тэгэхгүй бол тив дэлхий алгасан зугаалж, эх орон, татвар төлөгчдийн мөнгөөр аялж явдаг жүдогийн жуулчид болж хувирах нь. Спорт гэдэг чинь асар хурднаар үеэ сольдог, цагаар зүйрлэвэл доль, секунд шиг л ажилладаг зүйл.
Х.Цагаанбаатар
жингийнхээ
залуу бөхчүүдийг “айлгадаг” гэх. Үүнийг Ч.Насантогтох багш мэдсэн ч мэдээгүй юм шиг өнгөрөөнө. Яагаад гэвэл түүнд хөдөлмөрийн баатар, гавьяат дасгалжуулагч гэх өндөр нэр хүндтэй шагналыг авахад тусалсан, нөлөөлсөн гол шавь нь юм чинь. Жүдогийн шигшээд нэг ийм зүйл яваад байдаг юм. Амжилт үзүүлсэн тамирчид шигшээдээ дархлагдчихдаг. Доороос гарч ирж байгаа залуу тамирчид гадаадын тэмцээнд хүч үзнэ гэсэн ойлголт ч тэр хэдэн жилдээ байдаггүй. АНУ олимп, дэлхийн дэвжээнд амжилт үзүүлсэн тамирчнаа дахин дахин “сойгоод” байдаггүй. Дараагийн тамирчнаа гаргаж ирдэг спортын шударга хуультай. Тамирчид нь ч жудагтай, “Би одоо боллоо. Дараагийнх нь ээлж” гэдэг.
Энэ удаагийн
жүдо бөхийн ДАШТ манай спортын ерөнхий түвшинг харууллаа. Спортод сайн бэлтгэл хийсэн шаргуу, хөдөлмөрч авьяаслаг тамирчин эсвэл тухайн өдөр аз нь гийсэн тамирчин л медаль авдаг. Манайхан сүүлийн жилүүдэд ДАШТ-ээс хэдэн медаль авсан нь ерөнхийдөө аз гийснийх. Манай спортын байгууллагууд тэр азаар авсан хэдэн медалиар л түрүү барьж, улсын хөрөнгийг тэрбумаар хяналтгүй үрдэг. Тэгээд топ гэсэн төрлүүдээ л яриад бусдыг нь үл ойшоодог. Аль л 2008 онд авсан олимпийн медаль шүү дээ. Түүнийг одоо ч залхтал яриастай. Гэтэл энэ маань дээр өгүүлсэн спортын доль, секундийн хуулинаас гажаад байна. Улс орнууд ирээдүйд авах медалиа ярьдаг бол манайхан өнгөрсөнд авсан медалиа л яриад байдаг.
Энэ байдлаар
манайхан
яваад байвал Лондонгийн олимпийг зүглээд хэрэггүй ээ. Спортын мэргэжилтнүүд “Ирэх Лондонгийн олимп Монголчуудад халтай. Яагаад гэвэл Лондон бол Бээжин биш” гээд сануулаад л байгаа.
Жүдочдын энэхүү ялагдал монголын спортын салбарынхны ажилд дүн тавьсан явдал болов.
Д.ГАНСАРУУЛ