Нэгэн танилындаа зочлох үед тэрбээр “Үндэсний соёл амралтын хүрээлэнд стриптиз баар нээгдсэн байна лээ. Хэдхэн хоногийн өмнө би тэнд орж шоудсан. Ёстой хөөрхөн охидтой юм билээ. Шөнө 23 цагийн үед онгойдог …” хэмээн эхнэрийнхээ нүдийг хариулж байгаад сэм дуулгаадахав. “Хүүхдийн паркт яахаараа” гээд өндөр дуугаар ярих гэсэн чинь гал тогооны өрөөнөөс эхнэр нь тавагтай хоол унд барьсаар гарч ирэв. Би ч “Танай эхнэрийн гарын хоол ч үнэхээр амттай шүү” гэж тэс ондоо зүйл ярин, өмнөх асуултаа “залгиж” орхисон юм. Намайг таксинд суулгаж өгөхөөр хамт гарахад нь “Тэр газар чинь Хүүхдийн паркийн хаахна, ямар нэртэй газар юм бэ дээ” гэвэл “Яагаав, өнөөх мангасын амны хажууханд байдаг хоёр давхар, үлгэрийн ордон маягаар тохижуулсан жижигхэн байшин” гэхээр нь “Эргэн тойрон нь хиймэл усан сантай, гаднаа томоо гэгчийн завь хэлбэрийн байгууламжтай юу” гэж асуув. Танил маань ч “Өө яаг тэр чинь” гээд бид салцгаасан билээ.
Өнөөх “Хүүхдийн паркад яахаараа …” гэсэн бодол төрөхийн сацуу “Мань хүн ярих зүйл олдохгүй болохоор худлаа ярив уу. Эсвэл наддаа сайрхах гээд жирийн нэгэн ресторанд орсон тухайгаа “давслаад” туучихав уу гэсэн эргэлзээ төрнө. Нүд үнэн, чих худлаа гэдэг учраас өнгөрөгч амралтын өдөр тэр газар нь өөрөө орж үзэхээр шийдлээ.
Оройн 23 цагийн үед очвол зогсоол дээр нь ганц хоёрхон машин байгаа харагдав. Үүдэнд нь бужигналдах бүү хэл хаалгаар нь орж гарч байгаа хүн ч харагдсангүй. Дотогш ордог хаалганаас автомашины зогсоол хоорондох хиймэл нуур дээгүүрх гүүрний хоёр талаар гацуур мод ороон чимэглэдэг шиг жижиг цагаан гэрлүүд унжуулсан харагдана. “Ямартай ч тус чимэглэл асаалттай байхыг бодоход үйлчлүүлэгч хүлээн авч байгаа бололтой” гэж бодсоор хаалга руу нь дөхлөө. Үүдэнд нь зогсох өндөр, биерхүү залуу “Таксаа аваад ороорой, 20 мянган төгрөг” гээд гараа сарвайв. Мөнгөө төлөөд дээш гартал, хойд урд ханаа дагуулан ширээ засч, гол хэсэг дэх сул талбайд нарийн урт шон хатгаж бас хажуухан дахь баганын дөрвөн талд толь суулгажээ. Бүдэг улаан гэрэл анивчин, намуун хөгжим эгшиглэнэ. Үйлчлэгч эмэгтэйн хэлснээр тус баар нээгдээд ганц сар ч болоогүй учраас үйлчлүүлэгч цөөн байгаа гэнэ. Эсрэг ширээнд суусан дөрөв, таван залуусыг эс тооцвол өөр үйлчлүүлэгч харагдсангүй. Биднийг захиалгаа өгөх зуур тайзан дээр хоёр бүсгүй гарч ирлээ. Нэг нь олон өнгийн хээнцэр, богино платье, нөгөө нь усны хувцас гэмээр хар өнгийн бариу өмсгөлтэй бөгөөд өндөр өсгийт дээр бөхийж тонгойн элдэв аяг үзүүлэн бүжиглэж эхэллээ. Хоёр, гурван ч дууны ая дээр ийн бүжиглэв. Удалгүй дараагийн ая эхлэхэд өнөөх хоёр бүжигчин тайзны арын өрөө рүү орохтой зэрэгцэн дахин хоёр эмэгтэй гарч ирлээ. Хоёул урт нөмрөг бүхий нимгэн халат өмсчээ. Хөгжмийн аясаар товчоо нэг нэгээр нь тайлсаар аажмаар тайзны гол руу дөхөцгөөнө. Тэнд суурилуулсан шонд хоёр талаас нь хүрмэгцээ халатаа тайлж шидэн, цээжээ нүцгэлэв. Эсрэг ширээнд сууж байсан залуус нэгийг нь гараараа дохив.
ӨВӨР ДЭЭРЭЭ БҮЖИГЛҮҮЛЭХ “ТӨЛБӨР” ТАВАН МЯНГААС ЭХЭЛНЭ
Өнөөх бүсгүй ч өөрийг нь дуудсан залуугийн өмнө очин, элдэв янзаар аяглан гурваас дөрвөн минут хэртэй бүжиглэв. Үүний эцэст эмэгтэйн дотуур өмдөнд мөнгө хавчуулж байгаа харагдав. Бүсгүй залуугийн чихэнд нэг зүйл шивэгнэн хэлснээ дахин тайзнаа гарч, бүжиглэлээ. Тайзны голд суурилуулсан төмрөнд сурмаг гэгч нь авирснаа хөлөөрөө чагтлан тогтож байгаад, гараа алдлаад доош сунав. Түүний бүжиглэхийг нүд салгалгүй ширтэх залуус шүгэлдэн, орилж, “Чи бол үнэхээр …” гэх зэргээр элдвийн хараал ерөөлийн үгс ам хуурайгүй чулуудна. Танхимын энд тэнд очин үйлчлэгч, хамгаалагч бас бүжиглэгч охидтой зөвлөлдөх залуу бидэн дээр ирснээ “Хүсвэл та нар ч манай охидыг өмнөө бүжиглүүлж болно. Нэгэнт таксийг нь төлөөд ороод ирчихсэн юм чинь татгалзах зүйлгүй юм байгаа биз дээ” гэлээ. Ингэж бүжиглүүлэхэд тогтсон ханш байдаг эсэхийг асуухад “Таван мянган төгрөг. Гэхдээ үүнээс ихийг ч төлж болно. Зургаа, долоо, бүр 20 мянгыг өгөх эсэхийг хувь хүн өөрөө л мэднэ. Эсвэл манай охидтой хамт нэг ширээнд суугаад ууж, идэж болно. Нэг цаг нь 30 мянган төгрөг. Шийдвэрээ хурдан гаргаарай. Цаг хугацаа биднийг хүлээхгүй шүү” гээд доогтой нь аргагүй инээлээ. “Танайх үйлчлүүлэгч цөөнтэй юм аа” гэвэл “Нээгдээд удаагүй байгаа ч шөнийн 01 цагаас хойш битүү болдог юм. Яахав, одоохондоо ресторан пабууд хаагаагүй байна. Хаагдангуут л манайх руу ирнэ шүү дээ. Ирэх зунаас манайх улам гоё болно. Гаднах завь хэлбэрийн байгууламж дээрээ задгай талбайн арга хэмжээ зохион байгуулж, баарныхаа эргэн тойрон дахь нууранд завь аялуулж эхэлнэ. Төлөвлөсөн зүйл их байна. Тэр үед манайх хөл гишгэх газаргүй болно. Магадгүй өдөр бүр ажилладаг болохыг ч үгүйсгэхгүй. Одоо бол долоо хоногийн дөрөв, таван өдөр ажилладаг” гэв.
ТАКСИНЫ ЖОЛООЧ ҮЙЛЧЛҮҮЛЭГЧ АВЧИРЧ, ШАНД НЬ МӨНГӨ АВДАГ
Түр салхилахаар гадагш гартал зогсоол дээр жижиг тэрэг ирж зогслоо. Үүдэнд зогсож байсан залуу ”Манай зарим бүжигчин охид ирж байна. Баарныхаа жижиг танилцуулгыг хүн хөдөлгөөн ихтэй газраар тараалгасан юм” гэлээ. Бүсгүйчүүд “Хүн хэр байна. Гадаадууд ирсэн үү” хэмээн асуувал хамгаалагч залуу “Цөөн хүнтэй байна. Гэхдээ ресторануудын хаах цаг арай болоогүй байна. Удахгүй хүмүүс ороод ирэх байх. За, орцгооё доо” гээд хаалга нээж өглөө. Зогсоол дээрх машинаас нэгэн залуу гарч ирснээ “Такси авах уу” гэж биднээс асуув. “Үгүй ээ” гэвэл тэрээр машин руугаа буцахын оронд баарны үүд хавиар эргэлдлээ. “Эндээс өөр хүн гарч ирэхийг хүлээж байгаа юм уу” гэж асуусанд “Үгүй. Баарны залуу надад мөнгө өгөх ёстой юм. Тэрнийгээ л авах санаатай” гэлээ. Нарийн учрыг нь асуувал тэрбээр “Бааранд сууж байгаа залуусын хоёр нь надаар хүргүүлж энд ирсэн юм. Сайхан хөгжилдчихмөөр давгүй газар мэдэхгүй биз” гэхээр нь энд хүргээд ирлээ. Өмнө нь ганц хоёр удаа хүн хүргэж энд ирэхдээ баарны залуутай тохирсон юм. Энд хүргэж ирсэн үйчлүүлэгчийн тоогоор таван мянган төгрөг авч байна аа гэж. Тэгээд ах нь сая хоёр хүн хүргэж ирсэн. Таксныхаа мөнгийг өгөнгүүт надад 10 мянган төгрөг гаргаад өгье гэсэн юм. Намайг хүлээлгээд байхыг бодоход өнөөдүүл нь таксныхаа мөнгийг өгөөгүй байгаа бололтой” хэмээв. Арваад минутын дараа өнөөх бааран дотор бидэнд “зөвлөөд” байсан залуу гарч ирээд жолоочид мөнгө өгөөд “Дахиад хүн олж ирээрэй. Энэ маягаар хамтрахад асуудалгүй биз дээ” гэсэнд жолооч үг дуугүй толгой дохиод явлаа.
Биднийг буцаад ортол хижээл насны хоёр гадаад эр ирсэн харагдав. Тэд нэгийг нь өвөр дээрээ бүжиглүүлж, нөгөөтэй нь тайзан дээр бүжиглэсээр нэлээд хэдэн аяны ард гарав. Тогтсон жишиг ёсоор бүгдийнх нь дотуур өмдөнд мөнгө шургуулна. Дижигүй учраас тайчигч бүсгүйчүүд бүжиглэхээр гарч ирэхдээ өөрсдөө аяа сонгон, тоглуулж байлаа. Энэ жишгээр дараагийн цоглог аяыг эхлүүлсэн эмэгтэй тайзан дээр ганцаар гарч ирэнгүүт өмнө нь бүжиглэж байсан хоёр тайзнаас буулаа. Тэрбээр тайзан дээр гарч ирүүтээ шон дээр ширэнгийн сармагчин шиг л авирч, эргэлдэж, зүүгдэж эхэллээ. Хэсэг бүжиглэснийхээ дараа гадаад эрийн өмнө очсоноо, малгайг нь авч өөрийн толгой дээрээ тавьчихаад өвөр дээр нь бүжиглэв. Түүний ийн бүжиглэхэд хөдөлгөөн, үйлдэл бүрийг бусад нь тайзны араас харж зогслоо. Бодвол бусдаасаа илүү “туршлага”-тай бололтой.
Тайчсан зарим бүсгүйчүүд платье, өмд цамц зэрэг гадуур хувцсаа өмсөөд тайзны арын өрөөнөөс гарч ирээд зэргэлдээх ширээнд суулаа. Хоорондоо “Өнөөдөр би бүжиглэмээргүй санагдчихлаа. Хүн ч цөөн байна. Яахав, хүн нэмэгдэж ороод ирвэл тайзан дээр гарна л биз”, “Гурвуулаа ойрд ингэж нэг дор суугаагүй юм байна. Жаахан буу халах уу, яадаг юм, өөрөө өөрсдөдөө жаахан чөлөө олгочихъё” гэлцэнэ. Нэг нь утсаа харуултал нөгөө хоёр нь дэлгэц дээрх зүйлийг нь уншиж байснаа амаа даран инээлдэж, өөр хоорондоо шивнэлдэнэ.
Биднийг шөнийн 02 цагийн үед баарнаас гарахад өмнөхтэй адил хөгжим дуугарч, тайчигч бүсгүйчүүд нэг, хоёроороо гарч ирэн, бүжиглэсээр л байлаа.
М.Эрдэнэ