Category: эдийн-засаг

СЭЗИС-ийн багш, эдийн засагч Ж.Дэлгэрсайхантай ярилцлаа.

---

-ОУВС 2024 оны эцэст дэлхийн улс орнуудын Засгийн газрын өр 100 их наяд ам.доллар болно гэж мэдэгдлээ. Ялангуяа бидний урд хөрш БНХАУ-ын өр нэмэгдсэний нөлөө бусад улсуудад зээлийн өндөр өртөг, гадаад өрийн эрсдэл болж ирэхийг анхааруулж байна. Энэ нь Монгол Улсад тодорхой хэмжээгээр нөлөөлөх болов уу?

-Дэлхийн эдийн засаг гэдэг нь 100 гаруй триллион долларын асуудал юм. Дэлхийн нийт эдийн засгийн хэмжээ жилд дунджаар гурван хувь орчим өсдөг. Энэ нь 2000 оноос хойших байдлаар. Цар тахлын дараахь өндөр өсөлтийг эс тооцвол гурваас дээш хувиар өсөөд байгааг бид гайгүй байна гэж ойлгож болох юм. Дэлхийн банк, ОУВС зэрэг байгууллагууд өсөлтийг 2024 онд 2.6-3.2, 2025 онд 2.7-3.3 хувьтай байна гэж төсөөлж байх шиг байна. Сүүлийн 20 гаруй жил дэлхийн эдийн засгийн өсөлтөд томоохон жин дарж байсан, манай өмнөд хөрш БНХАУ-ын эдийн засгийн өндөр өсөлтийн цикль дуусчихсан. Гуравдугаар улирлын мэдээгээр, БНХАУ-ын эдийн засаг 4.6 хувийн өсөлттэй гарсан. Төлөвлөж буй таван хувиар өсөх боломж нь эргэлзээтэй байна. Цар тахлын дараа дэлхийн эдийн засагт сэргэлт явагдаж байгаа ч томоохон эрсдэлүүд бийг олон талаас дурдаж байна. Иймд Дэлхийн банкнаас дэлхийн эдийн засгийн өсөлтийг нэлээн доогуур таамаглаж байх шиг. Энэ нь эдийн засаг дахь нэгдүгээр эрсдэл болох дайн байлдаан, геополитиктэй холбоотой. Хоёрдугаарт, дэлхийн эдийн засаг хэдийгээр цар тахлын дараахь байдлаар сэргэж байгаа боловч инфляци зорилтот түвшинд хүрээгүй, мөнгөний бодлого хэрхэх, хөдөлмөрийн зах зээлийн нөхцөл байдлаас шалтгаалсан эрсдэл байсаар байна гэж талууд үзэж байна. Тийм учраас энэхүү эдийн засаг, геополитикийн асуудлаас хамаарсан эрсдэлийг бид тооцох шаардлагатай.

-Шинжээчид 2024 оны гуравдугаар улиралд инфляци 6.1 хувь, эдийн засгийн өсөлт 5.9 хувьтай байна гэж төсөөлсөн. Монгол Улсын эдийн засаг энэ оны эцэст, 2025 онд ямар байх төлөвтэй байна вэ?

-2023 оны байдлаар манай эдийн засаг үнэхээр сайн үзүүлэлттэй гарсан.

Эдийн засгийн өсөлт 7.4 хувь, төлбөрийн тэнцэл, гадаад худалдааны тэнцэл, төсвийн тэнцэл зэрэг үндсэн тэнцлүүд эерэг үзүүлэлттэй байсан нь үүний нотолгоо юм. 2024 оны нөхцөл байдал ч гайгүй байх боломжтой харагдаж байна. Ямартай ч эдийн засгийн өсөлт тав гаруй хувьтай гарах боломжтой болов уу. Учир нь, өнөөдөр бидний эдийн засгийн өсөлтийг тодорхойлж буй нэг л хүчин зүйл бий. Энэ бол нүүрсний экспорт. Есдүгээр сарын гүйцэтгэлээр бид 60 орчим сая тонн нүүрс гаргаж, 6.6 орчим их наяд төгрөгийн орлого олсон. Нүүрсний экспортын хэмжээ гайгүй байгаа боловч үнэ дээр ирж байгаа дарамт, экспортын байдал, гадаад худалдааны тэнцэл, төлбөрийн тэнцэл дээр өмнөх оноо бодвол харьцангуй эерэг нөхцөл байдалтай байж чадахгүй нь ээ гэж төсөөлөхөд хүргэж байна. Энэ нь өнөөгийн эдийн засгаа яривал, Монгол Улсын эдийн засаг харьцангуй эерэг байна. Рейтингийн байгууллагууд ч бидний зээлдэх зэрэглэлийг өсгөлөө. Гэхдээ энэ нь өнөөгийн нөхцөл байдал гэдгийг бид сайн анхаарч, 2023 оны нөхцөл байдал хадгалагдах боломж багасч байна гэдгийг анхаарах шаардлагатай. Одоо төл бөрийн тэнцэл дээр бага зэргийн дарамтууд ирж, урсгал дансны алдагдал өсөх, гадаад худалдааны тэнцлийн ашиг буурах, инцфляци буцаж өсөх зэрэг анхаарах зүйлс ажиглагд саар байна. Иймд бид 2024 оны төгсгөлд яах вэ гэхээсээ илүү 2025 оны талаар илүү анхаарах шаардлагатай.

-Та энэ талаар жаахан дэлгэрүүлж ярихгүй юу?

-Бид эдийн засгийн нөхцөл байдал өнөөдөр сайн сайхан байна гэдэг төсөөлөл дээр аливаа асуудалд хандах гээд байдаг. Ялангуяа Монгол Улсын төсөв, хөгжлийн төлөвлөгөөнүүд дээр бид өөдрөг нөхцөл байдлыг дагаад хэт өөдрөг хандах гээд байгаагаа харах ёстой. Ирээдүйгээ тооцох ёстой. Дэлхийн худалдааны томоохон байгууллагууд Монгол Улсад нүүрсэн дээр том эрсдэл байна, геополитикийн эрсдэл байна гэж ярьж байна. Иймд бид өөрсдөөс хамаарах зүйлсийг хамгийн сайнаар хийхийг хичээх нь чухал. Үүний тулд бид дотроо бодлогын хувьд маш зөв байх ёстой. Энэ бидний гол эрсдэл болдог. Бид бодлогын хувьд алдаа гаргаж, эдийн засгийн эрсдэлээс шалтгаалах сөрөг нөлөөг нэмэгдүүлэх хандлагатай байдал өмнө нь байсаар ч ирсэн.

-Монгол Улсын 2025 оны төсвийн төсөл дээр эдийн засгийн өсөлтийг найман хувьтай байна гэж тооцоолсон. Зарим эдийн засагчид хэт өндөр төсөөлөл гэж дүгнэж байна. Ер нь төсвийн төсөлд энэ мэтээс эхлээд онцгой анхаарах зүйл олон байна уу?

-2025 оны төсвийн төсөлд анхаарах нэлээн олон зүйл бий. Эерэг талаас нь харвал, хамтарсан Засгийн газар бий болсон. “Хурдтай хөгжлийн төлөөх зориг” хэмээх гэрээ байгуулсан. Монгол Улсын үсрэнгүй хөгжлийг ойрын хугацаанд бий болгох зорилгоор томоохон бүтээн байгуулалт, мега төслүүдийг санаачилж байна. Монгол Улсын эдийн засгийн өсөлтийг хангах, иргэдийн амьдралыг сайжруулах, хувийн хэвшлээ дэмжих эдийн засгийн гол суурийг бий болгох гээд бодлого үзэл баримтлалын хувьд нэг их буруутгаад байхааргүй байна. Учир нь өнөөдрийг хүртэл Монгол Улсын явж ирсэн түүхийг харвал бид ер нь тогтвортой хөгжил, эдийн засгийн өсөлтийг бий болгож, иргэдийнхээ аж амьдралыг сайжруулж чадаагүй гэдэгтэй хүн болгон санал нийлэх байх. Энэ агуулгаараа төсвийн бодлого үзэл баримтлалын хувьд харьцангуй зөв, Монгол Улсын хөгжлийн бодлого, төлөвлөлтөд нийцэж байна гэж би бодож байна. Гэхдээ бид түрүүний хэлсэн алдааг давтах гээд байна уу гэсэн бодол байгаа юм. Төсөв дээр бидний дараагийн анхаарах зүйл бол хэт тэлэлт, хэт зардал нь ирээдүйд эрсдэл бий болгож болзошгүй гэсэн байдлаар хандах шаардлагатай. Нөгөө талаас бид төсвийн тогтолцоо, институцийг хэт эвдэж байгаа байдлаа анхаарч зогсоох шаардлагатай.

-Тогтолцоо, институци гэдгийг тодруулбал?

-Дэлхий нийт үүнийг их чухалчилж байгаа нь сая 2024 оны Нобелийн шагналыг эдийн засгийн салбарт хүртсэн бүтээлээс харж болно. Дэлхийн эдийн засаг буюу дэлхийн улс орнуудын хөгжил цэцэглэлт, уналт доройтлын шалтгааны тухай томоохон судалгаа, томоохон бүтээлүүд туурвисан тэдгээр эрдэмтдийг онцолж, Нобелийн шагнал өглөө л дөө. Энэ нь өнөөдрийн Монгол Улсын эдийн засгийн хямрал гэж яриад байгаа, эсвэл бидэнд байгаа сайн сайхан, муу муухай зүйлийн үндсэн шалтгаан нь бидний өөрсдөөс шалтгаалж байна, тогтолцооноос шалтгаалж байна гэдэг асуудал. Тийм учраас төсөв дээр бид энэ тогтолцоогоо харах ёстой. Бид тогтолцоогоо маш хүчтэй эвдэж байна. Наймдугаар сард төсвийн тодотголын хүрээнд бид төсвийн гол тусгай шаардлагуудыг өөрчиллөө. Түүнээс болоод төсөв хүчтэй тэлэх орон зай бий боллоо. Өмнө нь ч бид өрийн шалгуур, өрийн таазаа нэмсэн, маш “хүчтэйгээр” жил болгон өөрчилж, өөрчлөлтийг нь жил болгон ухрааж байсан төсвийн алдагдлынхаа дүрмийг ч баримтлахгүй байсан. Тэгэхээр хуулийг зөв батлах, хуулиа ягштал хэрэгжүүлэх, хуулинд байгаа үг, үсэг бүрийг өргөн барих, боловсруулахдаа, төсөв батлах, хэрэгжүүлэхдээ хэлбэрэлтгүй мөрдөж, хуулийн засаглалыг бий болгох асуудал л бидний хувьд хамгийн гол асуудал л даа. Бидний гол анхаарах зүйл бол энэ. Учир нь, өнөөдрийг хүртэл яагаад зөв, буруу яваад ирсэн бэ гэдгийн үндсэн хариулт нь бидний өнөөдрийн тогтолцоо, системийн гажуудалд орсон байна. Тийм учраас тогтолцоогоо улам сайжруулах ёстой. Ягштал мөрдөх ёстой. Энэ нь Монгол Улсын ирээдүй, Монгол Улсын хөгжил, төсөв ирээдүйд ямар байх вэ гэдгийг чиглүүлэх гол хүчин зүйл байх болно.

-Хятад улс 2030 он гэхэд нүүрстөрөгчийн ялгаруулалтыг дээд цэгт нь хүргэж зогсоох амлалт өгсөн. Мөн Хятадын ченжүүд нүүрс бараг авахгүй байгаа энэ үед ирэх жилийн “их найдлага” талаар болох вий гэсэн болгоомжлол бий. Та энэ талаар юу хэлэх вэ?

-Монгол Улсын эдийн засгийн өмнөх 30 жилийн хөгжлийн түүхийг харвал, 1995 оноос хойш эрдсийн бүтээгдэхүүнд тулгуурлаж ирсэн. Энэ нь зэс, нүүрсний гарц, үнэ ямар байхаас хамаараад үнэ нь гайгүй, экспорт нь харьцангуй өндөр байвал бид гайгүй байдаг. Унаад байвал төсвөө танадаг, алдагдал нь нэмэгддэг, нийгэм эдийн засгийн байдал доройтдог ийм л циклийн дагуу явж ирсэн. Бидэнд тогтвортой хөгжил гэж байгаагүй. Төсвийн бодлогын хувьд ч дээрх шалтгаанаар эдийн засаг сайн үед өөдрөг төсөөлдөг, хэт тэлдэг. Унахаар нь бүсээ чангалах, хэмнэх тухай ярьдаг. Энийг бид анхаарах ёстой. Цар тахлын үеийг эс тооцвол 2016, 2017 оноос хойш үргэлжилсэн эрдсийн салбарын таатай нөхцөл байдал удаан үргэлжлэх үү, үгүй юү гэдэг дээр бид нухацтай хандах ёстой. Энэ талаар сөрөг дохио, таатай бус мэдээлэл таамаглал нэлээд байна. БНХАУ-ын эдийн засаг, нүүрсний эрэлтийн талаар олон улсын байгууллага, тэр дундаа дэлхий нийтийн энергийн байгууллагуудын гаргаж буй тооцоолол, нүүрсний цаашдын хандлага эерэг бус байгааг анхаарах шаардлагатай.

-Өнөөдрийн байдлаар нэг тонн нүүрсний өртөг ямар байна вэ?

-Нүүрс өнөөдрийн байдлаар дунджаар нэг тонн нь 110 орчим ам.доллараар гарч байх шиг байна. 2022 онтой харьцуулахад хэмжээ нь даруй хоёр дахин буурчихсан байна. Гэтэл үүний эсрэг талд энэ олон эрсдэл байхад бидний таамаглалаар эдийн засгийг найман хувиар өсгөнө, дээрээс нь төсвийн орлого их өндөр өсөх юм байна, түүнийгээ дагаад төсвийн зардал 35.7 их наяд төгрөг байх юм байна гээд, орлогын гол нь нүүрс, Оюу толгойн зэсийн гарц, алтны агууламж нэмэгдэнэ гэсэн ийм л тооцоолол хийчихээд сууж байна. Энэ нь бодит байдал дээр хэрэгжих үү, үгүй юү гэдэг бас эргэлзээтэй. Төсвийн төсөлд тусгагдсанаас өөр эдийн засгийн өсөлтийг найман хувь байна гэж үзэж буй гадаад, дотоодын байгууллага алга. Үүн дээр төсвийн орлогын бүтцийг анхаарах шаардлагатай. Татварын орлогын бүтцийг харвал, хоёр том эрсдэлтэй зүйл харагдаж байна. Монгол Улсын төсвийн орлого өнөөг хүртэл биелээд явсан уу гэвэл үнэн. Гэхдээ төсвийн орлогын төвлөрөл уул уурхайн салбараас л бий болж, нэг салбараас хэт хамаарсан байна. Дээрээс нь 2025 оноос эхлээд төсвийн зарлагынхаа өсөлтийг татварын орлогын өсөлт нь гүйцэж чадахгүй байх нөхцөлд хүрэхээр харагдаж буй өмнөх нөхцөл байдал өөрчлөгдөж байгааг илэрхийлж байна. Тэгэхээр бидний хувьд өнөөдөр бодлогын сонголт ямар байх вэ гэдэг ихээхэн чухал асуудал. Үнэхээр төсвийн орлого сайхан байгаа юм бол эдийн засаг, хувийн хэвшлээ дэмжих хувилбар бас бий. Энэ нь татварын таатай орчин бий болгож, цар тахлын дараахь сэргэлтийг улам дэмжих гэх мэт. Ингэснээр бид эдийн засгийн суурь баазаа тэлэх, хувийн хэвшлээ эдийн засгийн томоохон цохилтын дараа сэргээх боломж бий болгох боломжтой. Үүний тулд бид төсвөө тодорхой хэмжээгээр танаад, төсвөө алдагдалгүй батлаад, Засгийн газрын оруулж ирсэн төсөөллийн дагуу орлого нь үнэхээр нэмэгдсэн бол түүнээсээ хуримтлал бий болгож, томоохон бүтээн байгуулалтуудаа хуримтлалын орлогоосоо тодорхой хэмжээний хоцрог долтойгоор хэрэгжүүлэх ийм боломж эрэлхийлэх нь эрсдэл харьцангуй бага байх хувилбар юм. Харин одоо бидний сонгож буй хувилбар нь харьцангуй эрсдэлтэй талд байна гэж би хувьдаа бодож байна.

-Хамтарсан Засгийн газар “14 мега төсөл хэрэгжүүлэхэд 120 их наяд төгрөг шаардлагатай. Үүнээс 65 их наяд төгрөгийн санхүүжилтийг төр, хувийн хэвш лийн түншлэлээр шийднэ” гэж танилцуулсан ч үлдсэн 55 их наядын санхүүжилт “сох дутна”. Би дэнд үүнийг босгох ямар боломж байгаа бол?

-Ялангуяа үйлдвэр жилтийн талын, химийн, зэс хайлуулах, ураны, нефтийн бүтээгдэхүүн, хиймэл технологи гээд гол гол төслүүд Монгол Улсад хэрэгтэй. Арав гаруй жил ярьсан уул уурхайн салбарт нэмүү өртөг шингээсэн, нэмүү өртөг бий болгох томоохон гангийн үйлдвэр зэрэг төслүүд байна. Эдгээрийг хэрэгжүүлж чадвал үнэхээр сайн. Хэрэгжүүлж чадвал г эж тодотгож байгаа шалтгаан нь өнөөдөр Монгол Улсад нэгдүгээрт, таны хэлж байгаагаар санхүүгийн боломж байна уу. Хоёрдугаарт, засаглалын чадавх нь үүнийгээ дийлэх үү. Жишээлбэл, бид Дарханы замыг барих гээд, зургаан жил ноцолдлоо шүү дээ. Ялангуяа хэрэгжүүлэх түвшиндээ алдаа их гардаг. Авлига, хээл хахуулийн асуудал хөндөгддөг. УИХ-аас бодлогоо батлаад, түүндээ сайн хяналт тавих, Засгийн газар хэрэгжүүлэх боломжийг нь хангах асуудал ихээхэн чухал. Гэхдээ зарим төслүүдийн ТЭЗҮ, зураг төсөл зэргийг бэлдэж байгаа, санхүүжилт нь тодорхой бус төслүүд байгаад байгаа нь нэлээн эргэлзээтэй. Мэдээж явчих төсөл байгаа л байх. Хэрвээ энэ 14 мега төслийг үнэхээр хийж чадвал, ялангуяа тэдгээрээ зөв эрэмбэлж, үйлдвэрлэлийн шинж чанартай, уул уурхайн салбарт нэмүү өртөг бүтээх төслүүдийг нэн тэргүүнд хийж чадвал Монгол Улсын эдийн засгийн суурь тодорхой хэмжээгээр тэлэх нь ойлгомжтой. Хамгийн гол нь санхүүжилт, улс төрийн тогтвортой нөхцөл байдал, дээрээс нь хэрэгжүүлэх чадамж хэрэгтэй. Бидэнд иймэрхүү хэмжээний томоо хон мега төсөл хэрэгжүүлсэн туршлага байхгүй. Олон эрсдэлийг бодох хэрэгтэй. Давтан хэлэхэд, Монгол Улсад үсрэнгүй хөгжлийг бий болгох шаардлагатай эдийн засгийн зоримог бодлого хэрэгтэй юү гэвэл хэрэгтэй. Гэхдээ тэр бодлого нь нэгдүгээрт зөв үү, хоёрдугаарт тэр бодлогыг бид хэрэгжүүлж чадах уу, үгүй юү гэдэг дээр нэлээн том анхаарлын тэмдэг байгаа юм.

-2025 оны төсвийн алдагдлыг ДНБ-ий хоёр хувьтай тэнцүү буюу 1.9 их наяд төгрөг байхаар төсвийн төсөлд тусгасан. Ирэх оны төсвийг хэт тэлэлттэйгээр баталвал ямар сөрөг үр дагавар дагуулах вэ?

-Энэ төсөл, хөгжлийн төлөвлөгөөг тэр чигээр нь батлаад, Засгийн газрын үйл ажиллагааны хөтөлбөрийг хэрэгжүүлэхийн тулд тэр 120 их наяд төгрөг орчмын төслүүдийг хэрэгжүүлнэ гээд явбал хоёр асуудал тулгарна. Өнөөдөр эдийн засаг дээр хоёр тал болчихоод байна л даа. Би бол сөрөг буюу эрсдэлтэй гэж үзэж байгаа талд нь байна. Монгол Улсын эдийн засаг 2025 онд найман хувиар өснө гэдэгт үнэхээр эргэлзэж байна. Хэрвээ өсөхгүй бол яах вэ гэдэг асуудал. Уул уурхайн салбарт тодорхой хэмжээний сөрөг цохилт ирвэл яах вэ. Нүүрсний үнэ 100-гаас доошоо буучихвал яах вэ гээд их олон эрсдэл байна л даа. Хэрвээ эерэг талаас нь харвал, эдийн засаг найман хувиар өсөөд, нүүрсний экспорт дараа жил сая гаруй тонн байгаад, нүүрсний үнэ одоогийн түвшнээс ядаж буухгүй байвал бидэнд бас ч гэж 2025 оны төсвийг ямар ч байсан хүндрэл багатайгаар хэрэгжүүлчих боломж байх шиг байна. Хэрвээ эсрэг тохиолдолд төсвийн орлого буурна, алдагдал нэмэгдэнэ. Төсвийг тодотгох шаардлагатай болно. Гол бүтээн байгуулалтын төслүүд нь царцах ийм л нөхцөл байдал үүснэ. Хэрвээ үргэлжлээд, 2026 онд эдийн засгийн нөхцөл байдал таатай бус байвал бидний ярьсан томоохон төсөл, хөтөлбөрүүд цаасан дээр үлдэх нөхцөл бий л гэж хэлэх байна.

-Алтны үнэ 28 хувиар өсч, унци нь 2700 ам.доллар давсан. Шинжээчид 2025 онд унци нь 3000 ам.доллар давна гэж тооцоолж байна. Дэлхий нийт нүүрснээс татгалзах алхам хийж буй энэ үед алтны экспортыг дэмжих нь зүйтэй гэсэн байр суурийг зарим эдийн засагч илэрхийлж байна. Та санал нийлэх үү?

-Ойрын ирээдүйд нүүрсний экспорт бидний гол орлого байх нь тодорхой. Монгол Улс 2022 онд байна уу даа нэлээн өндөр алтны экспорт хийсэн байдаг. Сүүлийн жилд буурсан. Одоогоор Монголбанкны алт худалдан авалт тухайн үеэ гүйцэхгүй байх шиг байна. Тийм учраас бид алт гэдэг металл дээр гол бооцоогоо тавиад байх шаардлагагүй болов уу. Экспортын чиг баримжаатай алтны үйлдвэрлэлийн бодлогыг дэмжихээс илүүтэй алтыг нөөцлөх, гадаад валютын нөөцөө нэмэгдүүлэх, Монгол Улсын Эрдэнэсийн санг баяжуулах тал руугаа алтны бодлогоо чиглүүлэх ёстой юм байна. Бид нүүрснээс илүү их хамааралтай байгаа нь үнэн боловч энэ хамаарлаа бууруулахын тулд түрүүний ярьсан мега төслүүдийн хүнд үйлдвэрлэлийн төслүүдийг зөв хэрэгжүүлэх, эдийн засгийн бусад сууриа тэтгэх асуудлыг л бодохгүй бол өнөөдрийг хүртэл хориод жил бид уул уурхайн салбараас илүү хүчтэй хамаарлаа л даа. Хамаарал нь улам ч нэмэгдсээр байна. Энэ хамаарлыг бууруулах чиглэлд Монгол Улс ажиллах нь илүү оновчтой. Экспортын орлого улсын нийт төсвийн бодлогын дийлэнх буюу 30 гаруй хувийг бүрдүүлээд байгаа байдлаас яаж салах вэ гэдэг асуудал руугаа Монгол Улсын төрийн бодлого илүү чиглэх ёстой.

-Татварын бодлогоо ч бас анхаарах ёстойг бизнес эрхлэгчид хэлдэг?

-Тийм ээ, татварын бодлогодоо анхаарч байж бид эндээс гарч, цаашдаа яаж тогтвортой хөгжил бий болгох вэ гэдэг асуудал ярих ёстой. Өнөөдрийг хүртэл Монгол Улсын эдийн засгийн таатай үе дандаа нүүрс, уул уурхайн талын гарцаас хамаарч байлаа шүү дээ. Тийм учраас бид эндээс гарах, дээрээс нь сүүлийн үеийн дэлхий нийтийн хандлага БНХАУ-ын эко гангийн үйлдвэрлэл явуулах уул уурхайн бодлогоос хамаараад, нүүрсний эрэлт ойрын тав арван жилдээ харьцангуй гайгүй байж болох боловч түүнээс цааш буурах нь илэрхий, тодорхой болчихоод байна. Иймд бид эрдсийн салбараас өнөөдөр орж байгаа орлогоороо бусад салбараа дэмжих, эдийн засгийн суурь дэд бүтцээ зөв бүтээн байгуулах, суурь дэд бүтцээрээ эрчим хүч, зам харгуйгаа сайн хангаж өгөх тал руу илүү бодож, хувийн хэвшлийг хөгжих боломжоор нь илүү хангах ёстой. 2025 оны төсвийн төсөл хувийн хэвшлийг дэмжинэ гэсэн үзэл баримтлалтай байгаа боловч төсвийн тэлэлт, төрийн оролцоо нэмэгдсээр байгаа нь хувийн хэвшил, мөнгөний бодлогын орон зайд сөргөөр нөлөөлөөд байгаа л даа

Д.Эрдэнэтуяа

Эдийн засагч Г.Батзоригтой цаг үеийн асуудлаар ярилцлаа.

---

-УИХ Монгол Улсын 2025 оны төсвийн тухай хуулийн төслүүдийг хоёр дахь хэлэлцүүлэгт шилжүүлсэн. Төсвийн төсөлд эдийн засгийн өсөлтийг найман хувьд хүргэж, энэхүү өсөлтөөр ДНБ-ийг 95 их наяд төгрөгт хүргэнэ гэж тооцоолсон. Эдийн засгийн 8 хувийн өсөлт хэр бодитой вэ. Эндээс хоёулаа ярилцъя?

-Олон улсын байгууллагуудын таамаглал бол 5-6 хувь. Түүнээс хоёр нэгж хувиар өндөр байна гэж Сангийн яам таамагласан. Дотоодын нийт бүтээгдэхүүнийг өндөр өсөлттэй гаргадаг нь Төсвийн алдагдал, ДНБ-ий харьцааг бага харагдуулахын тулд юм. Улмаар Төсвийн тогтвортой байдлын тухай хуульдаа нийцүүлж байгаа нь тэр. Түүнээс биш бодит нөхцөл байдал дээр олон улсын байгууллагууд болон дотоодын судалгааны байгууллагуудын таамаглалаар эдийн засгийн өсөлт зургаа орчим хувьтай байна гээд гарсан байна. Эдийн засгийн өсөлтийг түрэх гол хүчин зүйл бол нүүрс, зэс зэрэг голлох түүхий эдийн экспорт, үнэ шүү дээ. Гэтэл нүүрсний үнэ 30, 40 хувиар уначихсан. Ийм нөхцөл байдалтай үед эдийн засгийн өсөлт найман хувьтай байна гэдэг ямар ч боломжгүй харагдаж байна.

-Ирэх оны эдийн засгийн голлох өсөлтийг уул уурхайн салбарын экспортын хэмжээтэй уялдуулсан. Харамсалтай нь, нүүрсний үнэ огцом бууралттай, сүүлийн гурван сард нүүрснээс орж ирэх орлого удааширсан мэдээлэлтэй байна. Энэ нь биржийн үйл ажиллагаатай холбоотой байна уу, эсвэл гэрээний нөхцөл нөлөөлж байна уу. Энэ талаар юу хэлэх вэ?

-Эдийн засгийн өсөлтийг сая хэлсэнчлэн нүүрснээс шалтгаалж өндөр тооцсон байна. Нэгдүгээрт, нүүрсний үнэ өмнө хэлсэнчлэн 30-40 хувь уначихсан байна. Саяхан Хонгконгод Хятадын эдийн засгийн талаарх дэлхийн олон улсын байгууллагуудын мэргэжилтнүүд цугласан конференц болсон. Үүн дээр Хятадын гол эрсдэл хаана байна вэ гэхээр үл хөдлөхийн салбартаа байна. Энэхүү салбар өөрөө нэлээн эрсдэлтэй байна. Үл хөдлөхийн салбарынх нь бараг 50 хувь гангийн хэрэглээ. Коксжих нүүрсний эрэлт өндөр байх уу гэхээр үгүй байна. Сүүлийн хоёр жил нэлээн “үүлэн чөлөөний нар” шиг жилүүд байлаа. Нэгдүгээрт, Хятад, Монгол Улс төрийн хувьд асуудалтай байсангүй. Хоёрдугаарт, Хятадын дотоодын үйлдвэрүүдэд үйлдвэрлэлийн осол их гарсантай холбоотойгоор хяналт шалгалтууд өнгөрсөн жил үргэлжилсэн. Үүнтэй холбоотойгоор нүүрс авах сонирхол өндөр байсан болов уу.

Гуравдугаарт, Хятад 13 дахь таван жилийн төлөвлөгөөнд нүүрснээс хурдтай татгалзах, нүүрсхүчлийн хийн ялгаралтыг багасгах төлөвлөгөөнүүд орчихлоо. Энд одооноос бэлдээд явахаар Хятадын гангийн үйлдвэрүүдийн хувьд нөөц багатай учраас сүүлийн хоёр жил Монголоос ахиухан авсан юм болов уу гэсэн таамаглал бий. Тийм учраас долоо, наймдугаар сараас эхлээд бодит байдал руу ороод, Хятадын ченжүүд бараг нүүрс авахгүй байна.

-Нүүрс авахгүй байгаа шалтгаан юунд байна вэ?

Нүүрсний үнэ 3040 хувиар унасан учраас цаашаа зарахад бараг ашиг байхгүй. Нэлээн хямд үнээр авбал авна, авахгүй бол овоолго үүснэ гэсэн эрсдэлтэй нөхцөл байдал руу орчихлоо. Манай төсвийн орлого нүүрснээс илүү хамааралтай. Тэр үүднээс харвал, ирэх жилийн нүүрсний тоо хэмжээ ч тэр, үнэ ч тэр тийм тааламжтай биш байна гэж хэлэх байна.

-Хамтарсан Засгийн газар 2024-2028 онд эдийн засгийг тэлэх 14 мега төсөл хэрэгжүүлэхээ зарласан. 14 мега төсөл нэрийн дор “мөнгө угаах” нь гэсэн байр суурьтай гишүүд цөөнгүй бий. Сангийн сайд жил жилийнхээ төлөвлөгөө, төсвийн боломж, төлөвлөлтөд нийцүүлж мега төслүүдийг хэрэгжүүлнэ гэж хэлсэн. Эрсдэл хэр бий гэж та бодож байна вэ. Дээрх төслүүд бүгд хэрэгжих боломжтой болов уу, эсвэл цаасан дээр үлдчих юм болов уу?

-Эдийн засагт мега төслүүдийн хэрэгцээ шаардлага маш өндөр байдаг. Мега төслүүд эдийн засгийн өсөлтийг дэмждэг гэсэн олон улсын судалгаа ч байдаг. Үүнийг харуулсан улс орны туршлагууд ч бий. Жишээ нь, Монгол Улсад “Эрдэнэс Таван толгой”, Оюу толгой гэсэн хоёр төсөлтэй холбоотойгоор эдийн засаг 20092016 оны хооронд хоёр дахин тэлсэн. 2017 оноос хойш мега төсөл хэрэгжээгүй учраас эдийн засаг огцом тэлэлтгүй, аажмаар өссөн. Гэхдээ энэ мега төслүүд бидний идэж буй “бялуу”-ны хэмжээг томруулдаг уу гэвэл томруулж чаддаг. Гэхдээ тэр бялууг хэн, яаж, хэдэн хувиар хуваах вэ гэдэг өөрөө хамгийн том асуудал нь байхгүй юу. Өнгөрсөн хугацаанд “бялуу” хуваалтаа шударга бусаар хийж байгаа нь эргээд мега төсөл дээр идээд уучих вий дээ гэсэн айдас бий болгож байна. Энд “нүүрсний хулгай”-г дурдаж болж байна. Нэмээд Хөгжлийн банкны хулгайг дурдаж болж байна. Энэ мэт олон кейс бидэнд бий. Оюу толгой, Дубайн гэрээ гээд, дундуураа асуудал өндөртэй. Мега төслүүд зөв үү зөв, хэрэгжүүлэх нь зөв үү зөв. Гагцхүү “бялуу”ны хэмжээгээ томруулахдаа эргээд хуваарилалтаа яаж хийх вэ гэдэг нь чухал байна.

-Хоёрдугаарт?

-Санхүүжилт олчихлоо гэхэд яг санхүүжилтийнхээ дагуу мега төслүүдээ хийх үү гэдэг асуудал байна. Яагаад гэхээр Хөгжлийн банк 888 төсөл гээд, дөрвөн тэрбум ам.доллар эдийн засагт татаж авчраад, бүгдийг нь үрэн таран хийчихсэн шүү дээ. Тэгэхээр яг төсөлдөө зарцуулагдаад явах уу гэдэг айдас бас байна. Энэ айдсыг давж чадах уу гэдэг хоёр дахь асуудал байна. Гуравдугаарт, мега төсөл хэрэгжээд болчихлоо гэхэд эргээд төсвийн хуваарилалтууд, мега төслийн үр ашиг нь хэр байх вэ гэдгийг бид хэмжиж үзэх ёстой гэж бодож байна. Наад зах нь бидэнд Тавантолгойн цахилгаан станц яаралтай хэрэгтэй байна. Одоо ТЭЦ-V гээд байнга яригдаж байна. Улаанбаатар хөлдлөө гэж хэдэн жилийн турш яриад, одоо тогны хязгаарлалтад орчихсон явж байна. Эрдэнэбүрэнгийн усан цахилгаан станц, цаашлаад төмөр зам гээд, бидэнд асар их хэрэгтэй байдаг дэд бүтэц нь эргээд улс төр, бизнесийн бүлэглэлийн ашиг сонирхлын улмаас хэнд ч хэрэггүй болоод хувирчих вий дээ гэсэн эрсдэлүүд байгаад байна. Тэгэхээр өмнөх хугацааны эрсдэлүүдээ яаж хаах вэ гэдэг чухал байна.

-2025 оны төсвийн төсөлд эрчим хүчний есөн төсөл тусгагдсаны найм нь дулааны шугам сүлжээ, нэг нь Налайхын Дулааны цахилгаан станыг 180 мВт-аар өргөтгөх төсөл. Цахилгаан эрчим хүчний эх үүсвэрийн хүчин чадлыг 1 мВт-аар нэмэгдүүлэх төсөл тусгагдаагүйд гишүүд шүүмжлэлтэй хандаж байна. Та энэ талаар ямар бодолтой байна вэ?

-Олон улсад эрчим хүчний үнэ нэмэхдээ юу юу анхаарах, юу бэлэн байлгах ёстой вэ гэдэг судалгаанууд байдаг. Ер нь эрчим хүчний гэлтгүй реформ хийнэ гэдэг нь өөрөө гашуун эм уухтай адил хүн болгонд таалагддаггүй хэцүү зүйл. Олон нийтийн эсэргүүцэл дагуулдаг, үр дүн нь тав, арван жилийн дараа гардаг учраас богино хугацаанд маш их эсэргүүцэлтэй тулгардаг. Олон нийтэд таалагдана гэж угаасаа байхгүй.

-Эрчим хүчний реформ хийхдээ юуг анхаардаг вэ?

-Нэгдүгээрт, эрчим хүчний чиглэлээр үйл ажиллагаа явуулж буй төрийн өмчит компаниуд хувьчлагдах ёстой. Хоёрдугаарт, хувийн болсныхоо дараа сонгон шалгаруулалт, ажлын байр, тендер бүх зүйлээ нээлттэй зарладаг байх хэрэгтэй. Ямар нэгэн нөлөөнд орохгүй байх ёстой. Ингэж байж компанийн үр ашиг нэмэгдэж, зардал нь хумигдаж, нөгөө компани бодитоор ямар алдагдал хүлээгээд байгаа нь тодорхой болно. Тэр алдагдлынх нь дараа зах зээлийнхээ үнийг тогтоож эхэлдэг буюу эргээд зах зээлийн алдагдалтай байдлаас ашигтай нөхцөл байдал руу шилжих хөшүүрэг бий болно. Олон улсад засаглалын болоод хувьчлалын эдгээр хүчин зүйлсүүдийг хангасны дараа эрчим хүчний реформ гэдэг зүйлийг хийдэг. Түүнээс биш шууд цахилгаан эрчим хүчний үнийг тэдэн хувиар нэмлээ гээд, цаана нь хэдэн төрийн өмчит компаниуд нь хэдэн төгрөгөөр зардлаа хийгээд, ямар ч үр ашиггүй ажиллаж байгааг бид мэдэхгүй, харанхуйгаар явж болохгүй.

-Цахилгааны үнийг 64 хувь, дулааны үнийг 28 хувиар нэмэгдүүлэхээр оруулж ирсэн. Энэ нь бодитоор хэрэгжвэл зээлээс зээл, өрөөс өрийн хооронд амьдарч буй иргэд сөхрөх байх л даа. Бодит тооцоо судалгаа хийсэн байдаг юм болов уу?

-Мэдээж төрийн зүгээс тодорхой судалгаа шинжилгээнүүд хийсэн байх. Гэхдээ олон улсад реформыг ийм дэс дараалалтай явуулдгийг бид ойлгох хэрэгтэй. Ялангуяа өвлийн улиралд дулаан хэрэглээ өндөр, иргэдийн амьжиргаа хүнд хэцүү байгаа үед шууд өөрчлөлт хийнэ гэдэг нөгөө талдаа нийгэмд үзүүлэх нөлөөллийн хувьд нэлээн сөрөг байх магадлалтай.

-Та Монгол Улсын өнөөдрийн эдийн засгийн нөхцөл байдлыг юутай зүйрлэх вэ. Төрийн удирдлагууд эдийн засаг өсөөд байна гэж буй боловч бодит амьдрал дээр өлсөж буй олон монгол хүн байна. Бид хаашаа явж байна вэ? Эдийн засаг элгээрээ хэвтчих вий гэсэн болгоомжлол хэн хүнд төрж байна…?

-Ер нь “хаост” орчихлоо гэж дүгнэж байна. “Хаосын онол” гэж байдаг. Ямар нэгэн зүйл урьдчилан таамаглах боломжгүй, эмх замбараагүй, ямар ч эмх цэгцгүй нөхцөл байдалд орчихоор ирээдүйг нь таамаглах ямар ч боломжгүй болчихдог. Бүр дампуураад алга болох уу, энэ урсгалаараа дордсоор байх уу гэдэг нь ойлгомжгүй, маш тодорхой бус байдалтай болчихдог. Эргээд төрийн бодлого шийдвэр, зарчим, эдийн засгийн бодлого, бүх юм тодорхой бус болчихоор аж ахуйн нэгжүүдийнх нь бизнес төлөвлөгөө, борлуулалт, ашгаа яаж нэмэгдүүлэх гэж байгаа нь тодорхой бус болно. Тэнд ажиллаж байгаа ажилчдын амьдрал, карьераа яаж авч явах вэ, ямар нийгэмд амьдрах гэж байгаа вэ гэдэг нь тодорхой бус болохоор эргэлзээнүүд ихээр үүснэ. Тэгэхээр суурь хүчин зүйлийг харахад, яг энэ “хаос” шиг болчихсон байна. Бүх юм нь ямар ч эмх замбараагүй, хаашаа хэн юу хийгээд, юу яриад яваа нь ямар ч ойлгомжгүй, ер нь дампуурах гэж байгаа улсуудад илэрдэг бүх шинж тэмдэг манай дээр илэрчихсэн байна. Ганц ялгаатай шинж тэмдэг бий.

-Тэр нь юу вэ?

-Ардчилсан парламентын засаглалтай байгаа явдал. Венесуэл, ШриЛанка зэрэг улсууд валютын нөөцийн хямралд орох, экспортын бүтээгдэхүүнээс хамааралтай байх, төр нь авлигад идэгдсэн, төсвийн зардал нь хэтэрсэн, валютын нөөц нь бага, ханш нь байнга унадаг гээд манайхтай бүгд ижилхэн шинж тэмдэгтэй явж байна. Манайх гагцхүү парламентын засаглалтай учраас хэтэрхий нэг хүн дээр эрх мэдэл төвлөрөхгүйгээр яваад байдаг тулдаа дампуурлаа зарлачихгүйхэн шиг “санжганаад” яваад байна л даа. Түүнээс энэ улс орны цаашдаа ямар хөгжлийн стратеги барих вэ, нөхцөл байдал нь ямар байна вэ, цаашдаа яаж хөгжих вэ гэдэг зүйлүүд бүгд тодорхой биш байна. Ер нь хүн ам маш цөөтэй, хүний нөөцийн хямралд орчихсон. Хөгжлийн гол зүйл чинь санхүүгийн төв. Гэвч тэр нь байхгүй. Цахилгаан эрчим хүчний төв, зам дэд бүтцийн төв байхгүй. Хүний нөөц байхгүй гээд бодохоор маш хэцүү болчихож байгаа юм. Бид эдийн засгийн суурь баялаг хүн юм шүү, хүн нь өөрөө эрүүл капитал, боловсролтой байж цаашдаа сууриараа засагдах юм байна гэдэг концепц рүү л орох ёстой. Эрүүл боловсролтой хүн байхад бүтээмж нэмэгдэж, энэ улс зөв чиглэл рүүгээ явна. “Толгойгоо зарж” гадагшаа экспорт хийх, нүүрснээс гадна өөр валют орж, тодорхой хэмжээгээр зарлага гарч байж энэ улс цаашдаа оршин тогтнох боломжтой болно. Ингэж л ерөнхий дүр зургаар нь хэлж чадахаас биш одоо бол “хауос” шиг л байна гэж хэлэхээр байна.

-Жилээс жилд төсвийн зарлагын тэлэлтийг дагаад төсвийн ерөнхийлөн захирагч нарын зарцуулах мөнгө өсөж байна. Ямар ч хяналт байдаггүй. Өнгөрсөн оны төсөв мөнгийг юунд зарцуулав гэдэгт үнэлэлт дүгнэлт өгөх хэрэгтэйг эдийн засагчид хэлдэг. Та санал нэг байна уу?

-Төсвийн ерөнхийлөн захирагч нарын зарцуулалт гэдэг дээр ёстой нохой хуцаж байгаа юм шиг л, хэнийг ч тоохгүй шүү дээ. Яагаад вэ гэвэл, улс төрийн нам, засаглал давамгай байдалтай байна. Сөрөг хүчнүүд нь тэрэнтэйгээ нэгдчихсэн. Сонгуулийн тогтолцоогоор энийг хяная, барья гээд иргэд нь сонголтоо хийхээр эргээд нөгөөдүүл нь нийлчихдэг ийм утгагүй тогтолцоо руу орчихсон. Сүүлийн арван жил энэ талаар ярьж байна. Сүүлдээ бүр ярихаас ч бүр залхмаар санагдаж байна. Угаасаа улс төр, эдийн засгийн онолоор бодвол, саяны нөхцөл байдалд хэт орчихвол цаашаа нэг нам, бүр цаашлаад нэг хүний дарангуйлал руу чиглэх эрсдэлтэй. Тэгэхээр нэг хүний дарангуйлал руу чиглэчихвэл нөгөө дампуурсан Венесуэл, ШриЛанка, Аргентин зэрэг олон улс, мөн ОХУыг бид харж байна. Энэ бол сайн зүйл ерөөсөө биш ээ. Бид улам буруу чиглэл рүүгээ яваад байгаагаа ойлгох хэрэгтэй. Буруу чиглэл рүү явж байгаатай холбоотой илэрч байгаа шинж тэмдэг чинь л төсвийн зардлыг хүссэнээрээ нэмэх. Наад зах нь, аймгуудад хуваарилж байгаа төсвийг “Атар” талхаар бодоод үзвэл 50 хувь нь Хэнтий аймагт байна. Ингээд бодохоор, энэ зүйлд зарчим алга, ёс зүй, судалгаа, бодлого шинжилгээ алга. Бүх юм хүчээр шийдэгдэж байна. Бүх юм эрх мэдлээр шийдэгдэж байна. Буруу зүг рүүгээ яваад байгаа учраас шинж тэмдэг нь энэ гээд наана нь хэчнээн тоо яриад ч нэмэргүй. Энэ бол системийн засаглалын асуудал, яриад байдаг институцийн асуудал юм аа. Сая Ерөнхийлөгчийг зургаан жил эрх барьдаг болгочихлоо. Хуулиа өөрчлөөд, иймэрхүү байдал руу ороод байвал бид дампуурна.

-УИХ-ын чуулганы өнгөрсөн баасан гаригийн нэгдсэн хуралдаан дээр Монголбанкны ерөнхийлөгчийг “асуугаад”, эгээтэй л “дүүжилчихсэнгүй”. Төв банкны үе үеийн ерөнхийлөгч нар өрөвдмөөр, төрийн өмнөөс “боорлуулаад л”, улалзаад л суудаг. Ийм байхад Монголбанкны хараат бус байдал гэж ер нь яриад хэрэг байгаа ч юм уу?

-Монголбанк улстөрчдөөс хараат гэж хэлж болохоор. Үүнийг улс төрийн олон сонгуультай холбоотойгоор валютын ханшийн уналт, өсөлтөөр нэгдүгээрт тайлбарлаж болохоор байна. Наад захын нэг жишээ ярья л даа. Төсвийн зардал огцом өсөөд, валютын 60-70 хувийг хэрэглэчихдэг. Үүний улмаас төгрөг суларч, ам.долларын ханш чангарна. Үүний эсрэг Монголбанкийг ард түмний амьдрал хэцүүдлээ, та нар ингэлээ гэдэг. Нэг талаар өөрсдөө гэмт хэрэг үйлдчихээд, Монголбанкийг буруутгаж байна. Монголбанк ч нөгөө талдаа Олон улсын валютын сангийн болзол, шаардлагыг биелүүлж явахаас өөр аргагүй байдаг юм уу, гадныхан санхүүжилтээ зогсоочихдог ч юм уу. Бид төгрөгийн ханшийг бодитой “чанга” түвшинд байлгах ёстой. Би эдийн засагч хүн. Миний үзсэн онол, сургаал дээр ханшийн стекуляци үүсгэнэ зэрэг зүйлүүд байдаг гээд хүлээн зөвшөөрөөд, ханшаа байн байн суллаад, төгрөгөө суллаад, Монголын ард түмний худалдан авах чадварыг байнга буулгаад байж болохгүй. Бид ямар нэгэн гаргалгаа хайх ёстой. Бид валютын нөөцийг яаж нэмэгдүүлэх вэ, яаж хангалттай түвшинд барих вэ, яаж валютын орлогын олон эх үүсвэртэй болох вэ, яаж төгрөгийн ханшийг ам.долларын эсрэг тогтвортой барихад нөлөөлөх вэ гэдэг дээр бид өөрсдөө санаачилгатай байх хэрэгтэй. Бид одоогийн нүүрсэндээ найдаад, хэн хэн нь нүүрснээс л болоод валютын нөөц буурчихаад байна гээд залхуу тайлбар хэн хэндээ өгөөд явмааргүй байна л даа. Яагаад вэ гэвэл, энэ улсын иргэд бид учраас бид л өөрсдийнхөө төгрөгийг арчлахгүй бол өөр хэн арчлах вэ дээ. Мэдээж ингэж чадаагүйгээс шалтгаалаад олон улсад ханшийг барих үзэгдэл өөрөө илүүтэй валютын нөөцөө шавхаад спекуляци болоод, улам хүнд нөхцөл байдалд хүргэдэг гэдэг ийм дүгнэлтээс айгаад бид юу ч хийхгүй суугаад байж болохгүй л гэж би хэлээд байгаа юм. Ханшийг хүчээр барья гэхээс илүүтэй валютын орлогын олон төрөл бий болгох хэрэгтэй. Наад зах нь алтыг бид дэмжиж, алтны экспортыг маш ихээр хийх ёстой. Ингэж байж валютын томоохон нөөц, орлого бий болох юм. Алт төмөр зам шаардахгүй, онгоц нисгэхэд л болохоор. Ер нь монгол төгрөг тогтвортой байх гол нөхцөл нь алт болчихоод байна шүү дээ. Хоёрдугаарт, янз бүрийн экспортуудаа дэмжих хэрэгтэй байна. Монголбанк гэлтгүй Сангийн яам, Засгийн газрын түвшинд үүнийг эрчимтэйгээр судалж, валютын хангалттай нөөцтэй болж байж улс орон эдийн засгаа аварч, иргэдийн худалдан авах чадварыг хамгаалж авч үлдэнэ. “Нөхцөл байдал ийм л байна, тэгээд яах юм бэ” гээд, хэн хэн рүүгээ муухай хараад суугаад байж болохгүй гэж бодож байна.

Д.ЭРДЭНЭТУЯА