Categories
булангууд мэдээ танайд-өнжье цаг-үе

“УРБАНЕК”-ийн захирлынх гэр бүлээрээ математикчид ажээ

-“УРБАНЕК”-ААС УРЛАГ РУУ ХӨЛ ТАВИВ-

Монголчуудыг Польшийн “Урбанек” салаттай танил­цуулж, амтанд нь оруулсан эрхэм бол Баатаржавын Лхаг­важав хэмээх сүйхээтэй эр. Сүүлийн үед тэрбээр ком­панийнхаа ажлыг дүү нар­таа даатган өөрөө урлагт ханцуй шамлан ороод бай­гаа билээ. Б.Лхагважав захир­лын “Урбанек” компани дээрх урлангаар нь зочиллоо. Ур­лан­гийнхаа хаалгыг цэ¬лий­тэл нээх тэр агшинд өөрийнх нь суудаг ширээний ард Монголын урчуудын эвлэлийн шагналт зураач О.Дарамбазарын “Аялгуут солир” хэмээх бүтээл шууд нүдэнд тусав. “За манай урланд тавтай морил. Би гэдэг хүн сүүлийн үед ийм л зүйл хийж байна даа” гэсээр ханандаа өлгөсөн зургуудыг заалаа. Тэрээр шинэхэн бүтээлтэйгээ “байлдаж” байхад нь иржээ. Түүнийг гартаа томоо гэгчийн бийр атгачихсан байсныг сая л нэг анзаарах сөхөө гарав. Ханан дахь будаг нь хатаж амжаагүй эдгээр бүтээлүүд нь саяхан Blue Mon галарейн хойморт заларч дэлхийн суут хөгжмийн зохиолч Фредерик Шопений бүтээлүүдийн хамт бийр бэхсээр амь оруулсан уран зургууд “эгшиглэжээ”. Үүн дээр уянга нэмж Соёлын гавьяат зүтгэлтэн яруу найрагч Ц.Хулангийн 

“Арванесдүгээр зуун, аравдугаар он гуравдугаар сар, нэгний өдөр

Аялгуут нэгэн солир огторгуйгаас харважээ

Дэлхийн тойрог замыг тэрбээр гэрэлтүүлсээр

Дэргэдүүр шатаж өнгө¬рө¬хөд нь аялгуу эгшиг дуурсчээ

Сэрэмгүй харвасан тэр од сэтгэлийн сонор мялаасан

Аялгуут тэр солирыг хү¬мүүс Фридерик Шопен гэж нэрлэжээ” хэмээх тэр­гүүт шүлгүүд нь зураач О.Дарам¬базарын шинэхэн бүтээлүүд мөн үзэсгэлэнгийн тайзнаа хамт гарч урлаг сонир­хогч¬доор дүнгээ тавиулжээ. Уг үзэсгэлэнгийн гол зорил­го урлагийг урлагаар илэр­хийлэхийг зорьжээ. Урлагийг урлагаар нь илэрхийлэх нь орчин үеийн урлагийн гол асуудал болоод байгаа. Тэгвэл яруу тансаг аялгууг зургаар, зургаа яруу найргаар илэрхийлсэн байна. 

Б.Лхагважавын суудаг ширээний цаадах тасалгааны цэцэг цонхон зүг наранд тэмүүлж буй аятай сүртэйхэн ч ургасан харагдана. Түүний ширээгээр дүүрэн уран зураг, хөгжмийн онолын номнууд байх. Ширээнийх нь эсрэг талд бийр багс, тосон будагнууд замбараагүй өрөгджээ. Үнэхээр л уран бүтээлчийн уур амьсгалыг тэндээс л мэдэрч болох. Түүний хувьд багаасаа л урлагт ойр явсан бөгөөд энэ хүслээ биелүүлж байгаа нь тэр юм байна. Энэ үед хаалга тогшин орж ирсэн бүсгүй кофегоор дайлахын зэрэгцээ мань хүн Ф.Шопены “Хувьсгал” этюдийг сонсгов. Нам гүмхэн өрөө нэг л түргэн эр зоригийн хэмнэлд автаж, ямар нэгэн зүйлд уриалан дуудах мэтэд цонхоор тусах нарны гэрэлд саяхан тэмүүлж байсан цэцгэн дээр үүлэн сүүдэр тусарч харагдав. Энэ л агшин бас л нэгэн урлагийн бүтээл юмсан уу даа гэх бодол тархинд эргэлдэж байсан юм аа. Бидний урлагийн тухай яриа эндээс эх авч хэсэгтээ л хөвөрлөө. Мөн уртын дуунуудаар ном гаргаснаа танилцуулж, үүнд л монгол философи яваад байгаа юм шүү дээ гээд чин сэтгэлээсээ уртын дууны шүлгүүдийг уншиж өглөө. “Энэ сайхан бүтээлүүдээ бүгдийг нь урлагийн бурхадаараа дуулуулж чадаагүй нь даанч харамсалтай байна даа” гээд номын хавтсыг алгаараа арчих маягтай болоод дээр тавилаа. “Та чинь Урбанекаасаа илүү урлагт цаг гаргаад байна уу даа” гэхэд “Урлаг хүнийг гайхалтай болгодог. Чин сэтгэлийг нээдэг. Гоо зүйн таашаалыг өгдөг” гэсэн юм. Урлангийнх нь өрөөний сонирхол татах нэг зүйл хананд өлгөөтэй байсан нь чонын арьс байлаа. 10 гаруй жилийн өмнө найз нөхөдтэйгээ явж байхдаа гөрөөлсөн чонын арьс гэдгийг өнгөрөгч оны арваннэгдүгээр сард ярилцлага авахаар очиход хэлж байсан билээ. Тэрбээр Ф.Шопений нэрэмжит төгөлдөр хуурчдын конкурсыг зохион байгуулдаг уламжлалтай тэгвэл саяхан болсон конкурсээ олон улсын хэмжээнд зохион байгуулсан байна. “Нэг томоохон конкурстай байх нь манай орны нэр хүндийн асуудал. Ф.Шопений нэрэмжит конкурсыг зохион байгуулах орон зай нь Монголд байна. Эрхүү, Свердловск, Сибирь, Хятадын хойд хэсгийн мужийнхан оролцох боломжтой” гэлээ. Тиймдээ ч цар хүрээ нь өргөжиж Шанхай хотын Хөгжмийн консерватурын 15 настай хүү ахлах насанд тэргүүн байрт шалгарсан гэнэ.  

“БҮХ ЗҮЙЛД УРЛАГ ХЭРЭГТЭЙ”

Хүн бүхэнд бурханаас өгсөн урлагийн өгөгдөхүүн байдаг. Тодорхой нэг агшинд түүнийгээ хэн илэрхийлж чадаж байгаа нь уран бүтээлч болдог тухай ярилаа. Хүн бүр хоббитой байх ёстой. Тэр нь юу байх нь тухайн хүний өөрийн асуудал юм. Хүн хоббигоо дагаж төгс хөгждөг гэлээ. Польш залуучууд гэхэд хөгжмийн урлагийг гаргууд эзэмшсэн байдаг ажээ. Хүн бүр ноот хараад уншчихдаг гэнэ. Түүний хувьд өөрт таалагдсан нэг уран зургийг зураачаас нь авч болох ч тэгж боддоггүй бололтой. Ганцхан уран зураг худалдан авахын оронд тухайн уран бүтээлчийн гайхалтай олон уран бүтээл гараас гаргах тав тухтай орчныг бүрдүүлж өгөхийг эрмэлздэг ажээ. “Манай бизнесийнхэн мөнгөтэй байгаа бол уран бүтээлчдээ дэмжиж байгаасай гэж хэлмээр байна. Энэ бол эх орондоо оруулж буй том хөрөнгө оруулалт. Монголын баялаг болно. Оюу толгой Өмнөговьд байгаа бол оюуны толгойнууд Монголоор дүүрэн байгаа” гээд зургаа үргэлжлүүлэн зурахаар суув. 

“Ер нь тэгээд бүх зүйлд урлаг хэрэгтэй” гэсээр бидний яриа үргэлжилсэн юм. Өнөөгийн нийгэмд аливаа юмс үзэгдлийг хийж буй хүмүүс урлаг талаас нь харалгүй, өөр өнцөг барьж байгаагаас буруу замаар будаа тээх эхлэл тавигдаж байгааг нуусангүй. Түүний хувьд улс төрийн замаар нэлээд хэдэн жил явж байгаа нэгэн. Гэсэн ч манайхан улс төрийг “урлаг” болгож чадахгүй байна даа хэмээн харамсан өгүүлэв. Ийн ярилцсаар бид урлангаас нь гарч тэдний гэрийн зүг хөдлөх боллоо. “Урбанек” компанийн урд талд УБТЗ-ын Зүтгүүрийн депо бий. Монголд анх орж ирсэн зүтгүүрээс эхлээд бүхий л зүтгүүрүүд тус компанийн замын эсрэг талд байх. “Энэ бүх зүтгүүрүүд өөр өөрийн гэсэн өвөрмөц түүхтэй юм билээ. Сэтгүүлч та нар сурвалжилбал сонин зүйлс гарна даа” гэсээр машиндаа суугаад Нарны зам дагуух ачаалал ихтэй замын хөдөлгөөнд нэгдлээ. Тэгснээ “Миний найз бид гурав ажил дээрээс хөдөлж байна шүү” хэмээн эхнэр рүүгээ утас цохив. Энхтайваны гүүр давлаа. “Манайх энүүхэнд ойрхоон эргээд л орчихно” гээд машинд эгшиглэж байсан сонгодог аялгууг үл мэдэг суллав. Лифтээр явсаар 10 давхарт гарч ирлээ. “Манай хүн хаалгаа цэлийтэл нээчихсэн байх чинь” гэсээр гэр рүүгээ яваад орлоо. Өрхийн тэргүүн “Бид ирчихлээ” гээд цаашаа хэл өгөв. “Та гурав ирээ юу. Дээшээ сууцгаа” гэсээр гэрийн эзэгтэй уриалгахнаар инээмсэглэн зочдын өрөөндөө урив. Өрөөний голд тавьсан буйданг эзэгнэнхэн сууж Б.Лхагважавын гэргий Б.Ариунтуяагийн аягалж өгсөн цайг оочингоо ширээн дээрх номнуудыг эргүүлж суулаа. Гэргий нь төгссөн сургуулийг минь асууж, яагаад манай гэр бүлийг “Танайд өнжье” буландаа оруулахаар сонгов гэх мэтчилэн асуултуудаар “буудаж” эхлэв. Хүнээс асуулт асууж хариулт авдаг мань мэтэд сонин санагдаж байсныг нуух юун. Энэ хооронд Б.Лхагважав хөөргөө барьсаар гар зөрүүлэв. Эртний энэ хөөрөг нэлээд хэдэн үе дамжсан чамин эд. Өвөөгөөс нь аавд нь ааваас нь өдгөө өөрт нь өвлөгдөж ирээд байгаа нь энэ. Төд удалгүй гэрийн эзэгтэй хоолны ширээнд урьж польш хоол болох бигосоор дайлав. 

Өрхийн тэргүүн Б.Лхагважав 1969 онд Завхан аймгийн Улиастай хотод төрсөн юм байна. Аав Базарсадын Баатаржав нь ЗХУ-ын Москвагийн Радио технологийн дээд сургуулийг төгсөөд Завханы холбооны ерөнхий инженерээр ажиллахаар болох үед ээж Алтанхуягийн Дондовсамбуу нь УБДС-ийг Хими-биологийн багш мэргэжлээр төгсч таарсан байна. Залуу боловсон хүчнүүд нутагтаа ажиллаж байхад нь Б.Лхагважав мэндэлсэн ажээ. Аав нь Холбооны дээд сургуульд 20 гаруй жил багшлахдаа энэ салбарын бүхий л сэхээтнүүдийг бэлдэж өгсөн ачтан юм байна. Холбооны АТС технологийн аналоги системийн хамгийн том мэргэжилтэн нь аав минь байсан, 10 гаруй жилийн өмнө бурхан болсон доо гэлээ. Харин ээж нь Зоос гоёлд 10 гаруй жил ажиллаж байгаад сүүлд өөд болтлоо урт цагааны гоёл чимэглэлийн газар мастераар ажиллаж байжээ. Ижий минь дуу сайхан дуулдаг, хүний хайлан байлаа даа гэхэд нүдний аяганд аяндаа нулимс дүүрээд ирэв. Ээж минь “Цомбон туурайтай хүрэн”-г хэнээс ч илүү дуулна. Манайх чинь таван хүүтэй дээр нь аав, өвөө нэмэгдээд долоон эрэгтэй хүнтэй амьдардаг байлаа шүү дээ гэсэн юм. Лхагважавын уртын дуу судлах болсон шалтгаан нь өвөө, ээж хоёроос нь улбаатай юм билээ. Өвөө нь мөнгөн хэрэглэлийг маш сайхан эдэлж хэрэглэдэг тул Алтанхуяг гэдэг нэр нь Мөнгөнхуягаар солигдох хэмжээнд алдаршсан байна. Нутаг усандаа алдартай уртын дууч, уяач, бөх байсан аж. Өвөө нь 1914 онд төрснөөсөө хойш хэд хэдэн төрийн нүүр үзэж “Жаргалтайн дэлгэр”-ээ дуулсаар 2000 он хүртэл сайхан амьдарсандаа гээд бахтай нь аргагүй ярих. Бид тав эмээ, өвөө дээрээ өссөн нэг бодлын азтай хүүхдүүд. Хөгшчүүлийн гар дээр өссөн хүүхдүүдийг харахад амьдралдаа тэр бүр алдсан хүн байдаггүй юм билээ гэв. 

ААВЫНХАА МЭРГЭЖЛИЙГ ӨВЛӨСӨН ГЭР БҮЛИЙНХЭН

Лхагважав аав ээжээс тавуулаа юм байна. Тэр дундаа таван эрэгтэй хүүхэд гэнэ. 

Түүний ах Энхбат нь аавынхаа мэргэжлийг өвлөн тухайн үеийн ЗХУ-ын Тбилис хотод холбооны мэргэжил эзэмшээд дараа нь АНУ-д магистрын зэрэг хамгаалж мэргэжлийнхээ чиглэлээр Өмнөд Техасын их сургуульд таван жил багшилжээ. Монгол хүн АНУ-ын томоохон сургуульд багшилна гэдэг мэдлэг чадвартай л хүний хийх ажил. Харин отгон дүү Энх-Амгалан нь АНУ-д өнгөрөгч онд мөн информатикийн чиглэлээр докторын зэрэг хамгаалж, одоо сургуульдаа багшилж байна. Дүү Эрдэнэбат, Энхтөр хоёр нь “Урбанек” компанидаа ажилладаг бөгөөд Лхагважавын арын албанд тохоон томилогдсон юм байна. Одоохондоо хоёр дүү маань ч гэсэн хилийн чанадад байгаа гэсэн юм. Дүү Энхтөр нь уулын спортоор хичээллэдэг бөгөөд 2013 онд Франц улсад байдаг 4810 м өндөр Монблан ууланд гарсан бол өнгөрөгч баасан гаригт ОХУ-ын Кавказын уулс дунд оршдог Эльбрусийн оргил 5642 метрт гарсан байх ёстой гэсэн юм. Дүүгээ уулын спортод хөтөлсөн хүн нь Лхагважав өөрөө гэнэ. Түүний хувьд долоо хоног бүрийн бямба гаригт Богд ууланд аялал хийдэг уламжлал тогтоод таван жил болсон юм байна. Тухайн үед дүү нь дагаж ууланд гардаг байсан ч нэг л мэдэхэд мэргэжлийн уулчдын эгнээнд шилжин дэлхийн дээвэр оргилуудад гарах их хүсэл тээж явах болжээ. Лхагваа захирал Хан Богд уулаа аавыгаа гэж сэтгэлдээ сүсэглэж явдаг тул уул усандаа ойр байх гэж Богд ууланд гардаг юм билээ. Түүн шиг завгүй хүнд ууланд гарах шиг жаргал байдаггүй бололтой. Хэдхэн жилийн өмнө уулын багш Батболдынхоо хамт ууланд гарахад 40 гаруй хүн л явдаг байсны 10 гаруй нь монголчууд бусад нь гадныхан байдаг байлаа гэв. Таван жилийн өмнө нийслэлийн нэг сая гаруй иргэн өглөө ингэж унтаж байхаар цэвэр агаарт гараасай гэж боддог байжээ. Одоо өдөрт 1000 орчим хүн цэвэр агаарт гарахын далимд Богд ууланд гарах болсон нь сайн талтай ч байгаль орчныг бохирдуулах сөрөг үр дагаврыг ч нэмэгдүүлсэн хэмээн харамсангуй өгүүлэв. Ууланд гарахдаа буухдаа хог түүсээр байгаад таардаг болжээ. Хуучин байгалиа хайрлаж ууланд явдаг байсан бол одоо албан байгууллагууд албадлагын шинжээр ууланд явж байгаа нь байгаль орчноо сүйтгэх гэм болж байгааг хэлэв. Гоё зүйл рүү хэт орчихоор саар тал нь давамгайлчих гээд жаахан хэцүү шүү гээд эхнэрийнхээ аягалж өгсөн ногоон цайнаас оочлоо. 

Тэрбээр Хатан Туул голоо ижийгээ гэж боддог ажээ. Өвөлдөө харзны усанд орчихдог юм. Ижийнхээ өвөрт сэрэх шиг л сайхан шүү дээ гээд гурван ес тачигнаж байх үеийн харзны ус сайхан даа гээд хөхиүн инээв. Харзны ус гэдэг байгалиас бидэнд заяасан гайхамшиг. Нэг метр гаруй зузаан мөс байхад хэсэгхэн газар харзалж байгааг нь хараад усанд ямар нэгэн зүйл бий гэж боддог гэнэ. Харзны усанд ороод гарахад бие сэргээд хачин сайхан гээд бахархангуй өгүүлэв. Харзны усыг тусад нь судлах хэрэгтэй гэдгийг нэмж хэллээ. Б.Лхагважав Хан Богд уул, Хатан Туул ээждээ долоо хоногт нэг очоод золгочихдог юм. Сэтгэл санаа гэж хачин сайхан сэргээд ирнэ шүү гээд хөөргөө даалинд нь хийгээд эргүүлэн тавилаа. Биднийг ийн ярилцаж байх зуур гэргий Б.Алтантуяа нь Японы Элчин сайдын яам руу очиж визээ авчихаад удахгүй ирье гээд гэрээс гарлаа. “Урбанек”-ийн Лхагважавыг зөвхөн бизнесмэн, сонгодог урлагийг дэмжигч, уран бүтээлч, улс төрч гэж бодож байсан нь үгүй юм билээ. Гимнастикийн холбооны дэд ерөнхийлөгч, гимнастикийн спортын хоёрдугаар зэрэгтэй аж. Түүний хувьд 1988 онд Польшт оюутан болж очсон байна. Тухайн үед нийгэм, эдийн засгийн өөрчлөлтүүд түүнийг оюутан байхад ид өрнөж байжээ. Монголд болох нийгмийн өөрчлөлтийг тэнд харсан болохоор Польшийн үндсэн хуулийг орчуулах санаа төрж, эх хэл дээрээ хөрвүүлж байснаа дурсав. Манай монголчууд АНУ-ын үндсэн хууль, Францын хүний эрхийн тунхаг, Францын хардын бичиг, Бельги, Норвеги, Япон улсын үндсэн хуулиудыг орчуулсан байдаг тул агуу ихийн өмнө даруухан байх гэж өвөг дээдсээсээ ичиж орчуулж байсан тухайгаа дурссан юм. Тэрбээр 1995 онд сургуулиа төгсөн эх орондоо иржээ. Чөлөөт нийгмийн зах зээлд ажиллаж эхэлсэн тэрбээр эдийн засаг санхүүгийн эрх чөлөөг бий болсноороо эдийн засгийн гайхамшгийг бүтээнэ гэдэгт итгэлтэй байдаг. Өнөөгийн хүндрэлээс санхүүгийн эрх зүйн орчныг бүрдүүлж, өршөөлийн хууль гаргах нь чухал. Одоо харин манайхан хуулиа төгс хийж чадахгүй байгаа тул аль ч нам засаг барьсан ийм байдалд хүрэх байсан гэлээ.   

МАТЕМАТИКИЙН ГЭР БҮЛИЙНХЭН

Гэрийн хаалга дуугарч гэргий нь охиноо дагуулан орж ирсэн юм. Эл гэр бүлийн гэрэл гэгээ нь бага охин нь ажээ. “Шинэ эрин” сургуульд сурдаг гэнэ. 

Эхнэр нь “Нөхрийнхөө зурсан зургийг эхлээд харахад сонирхолтой санагддаг ч удалгүй дасчихдаг ш дээ” хэмээн нөхрийнхөө зүг харан инээмсэглэв. Байгалийн тансаг байдал хийгээд гэр хорооллын багширсан дүр зураг хананд нь өлгөөтэй байна. Энэ мэтчилэн өөрийнхөө зурсан олон зургуудыг ханандаа өлгөжээ. Гэргий Ариунтуяа нөхрийнхөө хэдэн зургийг өөрийн өмч болгоод авсан байна. Тэрбээр ханийнхаа зургуудыг өрөөнүүдийнхээ дунд талд байрлуулжээ. Зургуудын доохно талд гэрийнхээ гал голомт болсон тулгыг байрлуулсан нь донжтой харагдана. Энэ тулга ч мөн өөрийн гэсэн түүхийг тээж ирсэн гэнэ. 2001 оны наадмын өмнөхөн явж байтал Өвөрхангайгаас ирсэн гээд хэдэн дархчууд дөрөө, тулга хийснээ үзэсгэлэнд тавиад буцах гэж байжээ. Тэгээд л мань хүнийг “Нутаг явах гэсэн юм аа. Ядаж зардлаа хийх гэсэн юм. Тулга авах уу” гэхэд нь машид таалагдсан тул худалдаж авчээ. Бага охин Уянга нь ноднин анхныхаа зургийг зурсан бол сүүлд нь зуслангийнхаа байшинг хэвлүүхэн зуржээ. Хүүхдүүдийнхээ өрөөг байгалийн шинжлэх ухааны номуудаар дүүргэсэн гэхэд болно. Охин Уянга нь балетын хөдөлгөөн хийж байгаа харагдав. Учрыг лавлахад балетаар хичээллэдэг гэлээ. Тэднийх Польшоос нүүж ирээд хориннэгдүгээр хороололд гал голомтоо бадрааснаас хойш тавдугаар хороололд гурван өрөө байранд амьдарч байгаад өдгөө төвхнөөд буй цэлийсэн гурван өрөө байрандаа нүүж ирээд есөн жил болж байгаа нь энэ аж. 

Гэргий Ариунтуяа нь боксын дасгалжуулагч, ардын багш, гавьяат дасгалжуулагч Д.Банди багшийн охин билээ. Банди багш гэргий Цэцэгдэлгэрийн хамт математикийн анги дүүргэсэн юм билээ. Тэдний том хүү Энхжаргал нь АНУ-ын Мичиганы их сургуульд эдийн засаг, математикийн чиглэлээр гуравдугаар курст сурдаг аж. Явахаасаа өмнө математикийн улсын олимпиадаас мөнгө, хүрэл медалиудыг нэлээдгүй авч байсан нь медалиудаас нь харж болохоор байлаа. 50 гаруй медаль гэрийнх нь хойморт байх агаад бүгд математикийн олимпиадынх гэсэн юм. Казахстанд болсон олон улсын математикийн олимпиадад оролцож байжээ. Өрхийн тэргүүний хувьд математикийн олимпиадын хэд хэдэн медальтай юм билээ. Тухайн үед улсын олимпиадын эхний зургаан байрт шалгарсан хүүхдүүдийг олон улсын олимпиадад явуулдаг байсан үе. Лхагваа тухайн үед долдугаар байрт шалгаран нөөц хүүхдийн тоонд багтан бэлтгэгдэж байсан аж. Куба улсыг Гавана хот руу зургаан найз нь тэгээд явжээ. Харин хүү минь аавынхаа явж чадаагүй олимпиадаас тусгай байрын шагнал авсан гээд сэтгэл өег суулаа. Удаах охин Нармандах нь химийн чиглэлээр сурч байгаад АНУ-ын Массачусетсийн их сургуулийн биотехнологийн чиглэлээр сурахаар яваад хэдхэн хонож байгаа аж. Саяхан математикийн докторын зэрэг хамгаалсан Т.Баяртөгс нь Лхагваа захирлын багын нэг ангийн сурагч бөгөөд гэргий Ариунтуяатай хамт Их сургуулийг дүүргэжээ. Б.Ариунтуяа “Нэг мэдсэн чинь гэр бүлээрээ тоо бодох дуртай болчихсон байна” гээд инээмсэглэв. Тэрбээр өдгөө “Урбанек” компанийнхаа санхүүг хариуцан ажиллаж байгаа гэсэн. Б.Лхагважав, Б.Ариунтуяа нар МУИС-ийн математикийн ангид хамт сурч байжээ. Гэргий нь ханьдаа сэтгэл хангалуун байдгаа илэрхийлж, халамжтай хүн шүү дээ хэмээн магтав. Өглөө эрт хүүхдүүдээ хичээлд нь хүргэж өгөөд ажилдаа явдаг тухайгаа өрхийн тэргүүн хэлсэн юм. Тэрбээр Польшт сурч байхдаа гэргийдээ бичиж байсан чамин захидлууд, гэргий нь өөрт нь хариу болгон бичиж байсан хайрын захидлуудаа хадгалжээ. 100 орчим хайрын захидлаа гарган ирж сонирхуулсан юм. 

2008 оны Бээжингийн олимпийг гэр бүлээрээ үзэж аавынхаа дасгалжуулсан тамирчдыг дэмжсэн байна. “Маргааш Бадар-Ууган Кубын тамирчныг яаж зодохыг хараарай” гэж аваргын алтан медалийн төлөөх тоглолтын урьд өдөр нь хэлж байжээ. Үнэхээр ч хэлснээр нь болох тэр мөчид мэргэжлээ дэлхийн хэмжээнд эзэмшсэн хүн гэж аавыг л хэлнэ дээ хэмээн Лхагважав хадам ааваараа бахархаж суусан байна. Тэрбээр нэг төрийн далбаа авчирсан нь 2008 оны олимпийн алт, мөнгөн медаль хүртэхэд Бээжингийн тэнгэр дор намирсан далбаа байлаа. Олимп үзсэн хүмүүсийн гарын үсэг, сэтгэлийн үгсийг бичсэн тэрхүү далбааг харахад сайхан санагдаж байв. Монголын улс төрчид эдгээр тамирчдад асар их өртэй. Тэдний сонгуулийн луйврын дараагаар манайд эмх замбараагүй байдал бий болоход тэднийг тамирчид нэгтгэж чадсан гэдгийг хэллээ. Лхагважавынх гэдэг айл үнэт номын сангаас гадна гадаад орнуудаас дурсгал болгон авч ирсэн сувинерүүд өрөөтэй байсан юм. Зурагтныхаа хажууд цагаан вааранд тогосны өд шигтгэсэн нь тунчиг сайхан харагдана. 

ХУРГАНЫ АРЬСАН ДЭЭЛНЭЭС “УРБАНЕК” КОМПАНИ ХҮРТЭЛХ 21 ЖИЛ

Б.Лхагважав Польшт оюутан байхдаа Монголоос хурганы арьсан дээл хийж аваачиж зардаг байжээ. Тэрбээр Монголоос анх зургаан доллартай хилийн дээс алхаж хичээл эхлэхэд 12 хоног дутуу байсан тул зах дээр гарч бараг л Польшоор мэндэлж сурахаасаа өмнө оймс, цагаан бээлий аваачсанаа борлуулж байжээ. “Зах зээлд Польшоор захаар дамжин орж байлаа шүү дээ” хэмээн анхны бизнесийнхээ тухай дурслаа. Польшт уламжлалт хэд хэдэн үйлдвэрүүд байсан ба манайхан тэндээс нь даршилсан ногоо зөөдөг байсан үе гэнэ. 1990-ээд оны эхэн үед Венера гээд шар тагтай цуу, Болгараас дунайский салат наадмын үеэр ирдэг байсан. 1991 онд Венера цууны үйлдвэрт очиж хоол амтлагч оруулж эхэлсэн бөгөөд 1993 онд “Урбанек” компани дээр очиж гэрээ байгуулан Монгол руу оруулж эхэлсэн байна. Түүнээс өмнө Польшт байгаа монголчууд ихэнх нь тус компаниас “Урбанек” салатыг монгол руу зөөдөг байжээ. Сүүлдээ тэндээс авсан үнээсээ хямдхан шахуу зарж эхлэх хүртэл өрсөлдөөн бий болж байсан гэнэ. Тиймээс нэг гарт бариулах шаардлагатай болсон тул компани байгуулсан юм даа гэв. Түүнийг анх бизнес хийж эхлэхэд аав нь “Миний хүү контейнерээр наймаа хийхгүй бол наадах шиг чинь наймаа гэж юу байхав дээ” гэж хэлсэн нь ой тойнд нь нэгийг бодогдуулсан хэрэг. Тиймээс л ганзагаас контейнерт шилжин өнөөдрийн өндөрлөг өөд мацаж эхэлсэн байна. Аав минь өөд болтлоо миний хамгийн том хамтрагч байсан. Аливаа нэг системийн онолыг бүрэн эзэмшсэн мэргэжилтэн бол ямар ч зүйлийг томоор харж чаддаг гэдгийг хэллээ. Энэ 21 жилийн хугацаанд чанараараа л бүтээгдэхүүнүүд хэрэглэгчдийн итгэлийг хүлээснийг ярьсан юм. 

Гэр бүлийн хоёр ганцхан математикт сонирхолтой байсангүй гимнастикийн хоббитой юм байна. Тэрбээр 1986 оны гимнастикийн улсын аваргын мөнгө, 1987 оны Бүх ард түмний спартакиадын мөнгөн медаль хүртэж байсан дурсамжаа хуваалцан медалиа үзүүллээ. Гимнастикийн холбооны дэд тэргүүний хувьд Монголд гимнастикийн спорт хөгжсөнөөс хойш 50 жилийн дараа залуучуудын олимпоос Г.Эрдэнэболд алтан медаль хүртсэнд талархаж явдаг нь илтэд мэдрэгдэв. Лхагваа захирал мөн 2005 оноос хойш монгол бичгийг хичээнгүйлэн суралцаж хэнээс ч илүү уншиж, бичиж, архивын материалыг кирилл бичигт буулгадаг болжээ. Учир нь түүнийг сурагч байх үед монгол бичгийг заадаггүй хаалттай байж. Уртын дуунуудад монгол ухаан явааг өөрийн эмхлэн гаргасан номон дээрээсээ жишээ татан ярьсан юм. Адам Смитийн “Үндэсний баялаг” тэргүүт бүтээлүүдийг номын сангаасаа гаргаж ирээд номын утга тэнгэр мэт агуу гэдгийг батлах. Мөн бурхан багшийн холбогдолтой олон шилмэл бүтээлүүдийг уншиж байгаагаа ч хэлж байв. Сүүлийн хэдэн жил эрхзүйн чиглэлийн маш олон номон дээр хамтарсан байдлаар ажиллаж байгаа гэнэ. Хэвлэгдээд гарсан 10 орчим номоо дэлгэн үзүүлэв. Тэдний гэр бүлийнхэн бүгд номын мөр хөөх болсон шалтгаан нь аавтай нь холбоотой байсан гэнэ. Дээхнэ үед шалгалтын материал задарлаа гээд нэг хэсэг шуугьдаг байсан. Тэгвэл шалгалтын материал задарсан гээд хүүхдүүд тэдний онцоор дүүрэн цуглачихсан маргаашийнхаа шалгалтын тоог бодуулах гээд үүдэнд нь хонох шахам болж өнждөг байжээ. Аав нь сургууль соёлын мөр хөөж эрдэм боловсролтой болохыг чухалчлан захьдаг байсан тул үр хүүхдүүд нь аавынхаа захиасыг өнөөдрийг хүртэл биелүүлж үр хүүхдүүдээ аавынхаа захиасаар хүмүүжүүлж байгаа аж. Энэ мэт туулсан зам, хийсэн ажилтай Баатаржавын Лхагважавынд өнжихөд ийм байлаа. Монгол Улсын Ерөнхий сайд асан Сүхбаатарын Батболдын зөвлөхөөс эхлэн ажилласан гээд яривал түүний улс төр хийгээд эдийн засаг санхүү, бизнес, урлаг, эрхзүй, иргэний нийгмийн тухай гүнзгийрүүлэн ярихад өөр “симфони” тоглогдох нь гарцаагүй билээ. 

Э.ЭНХБОЛД

Гэрэл зургийг Ц.МЯГМАРСҮРЭН

Categories
арын-нүүр булангууд мэдээ

Өвөг дээдсийнхээ алдааг засах боломж бидэнд л байгаа

Хүн төрөлхтөн хэдэн мянганы турш олон ч зүйлийг нээн хөгжүүлсээр иржээ. Өнөөгийн өндөр барилгуудаас эхлээд тог цахилгаан, өдөр тутмын хүнс гээд хэрэглээ бүхэн байгалиас хүний нийгэм рүү шилжсэн бүтээлүүд. Гэхдээ шинэ санаа, шинэ бүтээл бүхэн төгс байсангүй. Зохион бүтээгчид нь хүртэл харамсч, амиа егүүтгэсэн бүтээлүүд ч цөөнгүй байдаг.
Автомат буу, атомын бөмбөг гээд бүтээгдээгүй бол энэ дэлхий дээр илүү сайхан байх тохиолдлуудыг нэрлэвэл цөөнгүй юм. Энэ жагсаалтад мэдээж архи орно. Архийг хүн төрөлхтөн чулуун зэвсгийн үеэс төмөр, хүрэл зэвсгийн шатанд ахисан даруйдаа нээн илрүүлсэн гэдэг. Бараг хоолоо олигтойхон болгоод идчих чадамжгүй нөхдүүд улаан буудайг нэрж сархад үйлдвэрлэн согтуурч “солиордог” байсан байгаа юм. Нэг ёсондоо гурил идэхийн тулд бус согтуурахын тулд улаан буудайг тариалдаг байж, бидний дээд өвөг. Архи гэдэг ундаа араасаа хар барааныг дагуулдаг гэдгийг олж нээсэн хүмүүс нь тухайн үедээ мэдээгүй байж таарна. Тэгэхээр архи, архины хэрэглээ хүнтэй хамт төрөөгүй, төрмөл биш учраас таслан зогсоож болох тал бас байна. Үүнийг хувь хүний ухамсраар шийдэх боломжтойг олон ч эрдэмтэн хэлдгийг л хэрэгжүүлчих хэрэгтэй байгаа юм. Хүн бүр үүнийг ухамсарлаж ойлговол улмаар бидний хэрэглээний жагсаалтаас хасагдах боломж байгааг ч олж харах хэрэгтэй. Нэг ёсондоо өвөг дээдсийнхээ алдааг засч хүний нийгэмд ямар ч хэрэггүй атомын бөмбөг, автомат буу, архи, тамхинаас татгалзах боломж зөвхөн бидэнд л байгаа. 

Л.Мөнхтөр

Categories
булангууд мэдээ нэг-ангийнхан цаг-үе

Газрын зураг зурдаг оюутнууд насны найзууд болсон нь

Барилгын техни­ку­мын зураг зүйн анхны ангийнхныг “Нэг ангийнхан” буландаа урилаа. Монголд газ­рын зураг зурдаг дунд мэргэжлийн тавь орчим хүмүүс байдгийн тал нь эдний ангийнхан. Ба­рилгын техникум зураг зүйн гэсэн ангиар ердөө хоёрхон удаа элсэлт ав­сан юм билээ. 16 настай охид, хөвгүүд нэг ангид цугласнаас хойш 30 жил өнгөрсөн ч өнөөдрийг хүртэл  дотно найзууд хэвээрээ үлджээ.

Төгсөлтийнхөө хо­рин жилийн ойгоор  уулз­санаас хойш амьд­ралынхаа баярлах, гуних онцгой агшин бүрээ ху­ваалц­даг болж. Хотод амьдардаг хэд нь сав л хийвэл уулздаг гэж байгаа. Арванхоёрдугаар сарын 31-нд төрсөн  нэгэн­дээ баяр хүргэх гэж сандарч яваад таксинд шинэ оноо гаргасан түүх ч эдний ангийнханд бий аж. Барилгын техни­кумын зураг зүйн анхны ангийнхнаас Дагвадорж, Ичин­хорлоо, Баянжаргал, Баяр­жаргал нартай уул­заж дурсамж сөхлөө.
Зураг зүйн анхны ангид нийслэл хот, хөдөөгийн сумдаас  найман хүү, 17 охин цуглажээ. Барилгын коллеж хэрнээ барилгатай огт хамаагүй тэс хөндлөн мэргэжлээр төгсөцгөөсөн нэг ангийнхан гэдгээрээ тэд сургуулийнхнаасаа онцгойрдог. Тэгсэн мөрт­лөө зуны ажлаараа барилгын ажилд дайч­лагддаг байж. Тэд газ­рын зураг, атлас хийх чиглэлээр суралцсан гэсэн. Газрын зураг дээр хараа муутай хүнд бол бараг уншигдахааргүй  жижигхэн үсгээр гол мөрөн, аймаг, сумын нэрийг бичсэн байдаг даа. Тэр үед одоогийнх шиг компьютер гэж байх биш, Говь-Алтай аймгийн нэрийг гэхэд л үсэг үсгээр нь нямбайлан өрнө. Өнөө жижигхэн үсгүүдээ тусгай чимхүүрээр нэг бүрчлэн чимхэж ирээд  наана гэдэг амаргүй ажил байсан бололтой.
Тэр үед хэвлэх үйлд­вэр өнгөтөөр биш хар цагаанаар хэвлэдэг уч­раас газрын зургаа өнгөөр ялгаж будах ажлыг хүртэл газрын зургийн зураачид хийдэг байж. Орос усан будгаар чанартай ватум цаасан дээр бийрээ амандаа хүлхэж байгаад л ус мөрнийг цэнхрээр, аймгуудыг өнгөөр  ялган зурж өгдөг байж. Элстэй газрыг гэхэд л элснийх нь ширхэг нэг бүрийг цэглэн зурж хийдэг байсан гэнэ. Зураг зүйнхэн дипломын ажлаа томоо гэгчийн  газрын зургууд хийж хамгаалжээ. Ичинхорлоо гэхэд Африк тивийн газрын зураг хийж дип­ломоо хамгаалж байж.
Оюутан охидын төрсөн өдрийн бэлэг нь 45-ын хүүхэлдэй
Эдний ангийнхан нэг нэгнийхээ төрсөн өдрийг алгасалгүй тэмдэглэдэг байснаа ам уралдуулан ярив. Стипенд буусан үед хэн нэгнийх нь төрсөн өдөр болбол хүүхдийн зуугийн хажуугийн “Солонго” ресторанд орж тэмдэглэдэг байж. Ер нь ихэнхдээ л ангидаа цуглаад төрсөн өдрийн эзэнд бэлэг өгч, дараа нь патиараа татуулдаг байжээ. Оюутан охидын бэлэг нь ямар ч сонголтгүй. 45 төгрөгөөр зардаг орос кукла. Хэвтүүлэхээр унтдаг, босгохоор дуга­риг цэнхэр нүдээ нээдэг хүүхэлдэйнээс өөр гоё бэлэг байгаагүй гэнэ. Охид бэлгэнд авсан хүү­хэлдэйгээ орон дээ­рээ сувинер маягаар тавь­чихаад элдэв өнгийн хувц­саар гоёдог байснаа дурсав. Баяржаргал төр­сөн өдрийнхөө зур­гийг аваад ирчихэж. Хүү­хэлдэйгээ тэвэрч бай­гаад найзуудтайгаа ава­хуулсан зургаа нандигнаж явдаг гэнэ.
Зураг зүйн ангийн охид метрийн эрээн даавуу авч складтай юбка хийгээд өмс­чих­дөг байсан гэж байгаа. Тэр дундаа Ичинхорлоо, Баян­жаргал, Баяржаргал, Ган­хуяг нар  янз бүрийн өнгө, загвараар урлан гоёдог байж. Стипенд буухаар хувцас авахдаа мөн л ижил загвартайг авчихдаг байсан гэнэ. Ичинхорлоо ”Сонголт байхгүй болохоор аль гоё харагдсаныг нь гээд сонгохоор бүгдээрээ нэг заг­варын хувцас авчихна. Ямар сайндаа нэг удаа Бүргэд багшийн хичээл дээр хоцорч орж ирсэн Баяржаргал, Баянжаргал, Жавзандулам гурав цугаараа улаан трико өмсчихсөн байж билээ. Бүргэд багш их хатуу, бас их шооч хүн байсан юм. Өнөө гурвыг чинь нухацтай гэгч нь харж мушилзаад самбарын өмнө хичээл завсарлах хүртэл зогсоочихож билээ” гэж хэлээд тас тас хөхрөв. Тэр үед их завсарлагаа 45 минут үргэлжилдэг байжээ. Ангиа төлөөлж ирсэн дөрөв Гандангийн дэл­гүүрийн хажуугийн цай­ны газрын хямдхан амттай хоол авч идэх гэж завсарлагаанаараа гүйлддэг байснаа ярив. Хичээлээс хоцрох ихэнх шалтгаан нь Гандангийн гуанз байжээ.
Эдний ангийн багшийг Сэнгээ гэдэг юм байна. Бүгдээрээ л багшдаа ам сайтай юм. Багшийн хэлсэн үг ангийнханд нь хууль байсан гэнэ. “Тэнгис” кино театрын эсрэг талын өндөр цэнхэр байр, нэгдүгээр хорооллын гурван өндрийг бариулсан зөвлөх инженер хүн аж. Наанаа хатуу ч гэсэн буулт нь зөөлөн, ангийнхныхаа төлөө сэтгэлээсээ зүтгэж чад­даг байсан багштайгаа тэд өнөөдөр ч холбоотой байдаг гэсэн. Тэр үед дотуур бай­ранд орно гэдэг амаргүй даваа байж. Ичинхорлоо гэхэд л ангийнхаа багшийнд амьдардаг байжээ. Хүүхдийг нь цэцэрлэгээс авах, хоол хийх л ажилтай, бусад үед хичээлээ хийгээд л суудаг оюутан байж. Дагвадорж  нутгийнхаа ахынхаас хичээлдээ явдаг байснаа дурсав.

Гуравдугаар курсээ төгсөөд цэрэгт мордсон дөрөв

Зураг зүйн ангийн дөрвөн хүү ангийнхантайгаа хамт төгсөөгүй, зураг зүйгээсээ огт өөр мэргэжлээр сургуулиа дүүргэжээ. Гуравдугаар курсээ төгсөх үеэр нь Дагвадорж, Энхбаатар, Гантулга, Гэрэл­чулуун дөрөвт цэргийн зарлан ирж. Хорооллын дөч­дүгээр сургууль дээр очоод шалгуулангуутаа л тэнцчихэж. Зураг зүйн ангийн гуравдугаар курс гэж хэчнээн тайлбарлаад ч тусыг олоогүй гэнэ. Цэрэгт татлагынхан нэг ангийн хөвгүүдэд “Та нарыг ирэхэд анги чинь байж л байна. Эргэж ирээд орохгүй юу. За одоо гараад ойр дотнын хүмүүстэйгээ уулз. 15 минутын хугацаа л байгаа шүү” гэжээ. Ингээд л ангийнхантайгаа Гандангийн хажууд зогсч байсан авто­бусны наана зургаа авхуу­лаад цэрэгт морджээ. Ангийн хөвгүүдээ цэрэгт үдсэн өнөө хэд нь шөнөдөө такси хөлсөлж өглөө нь хуушуур, чихэр, жигнэмэгтэй эргэж байж. Гэнэт л цэрэгт ачигд­сан оюутан цэргүүд гурван жилийн дараа халагдаж ирээд зураг зүйн ангидаа үргэлжлүүлэн сурах гэтэл анги нь татан буугдчихсан байсан аж. Дагвадорж гэхэд л  геодезийн дөрөвдүгээр курст элсч  шинэ мэргэжлийнхээ учрыг  олохгүй байсаар төгсчээ. Зарим нь бүр геофизик гээд огт өөр мэргэжил эзэмшсэн байна. Халагдсан цэргүүд хэд­хэн сар суралцаад л шинэ мэргэжлээр төгссөн гэж байгаа.

Орос хувцсанд зардаг сарын стипенд
Зураг зүйн ангийн оюут­нууд сардаа 180 төгрөгийн цалинтай. Цалингаа буун­гуут байранд байдаг хэд нь багахан хэсгийг нь ний­лүүлж хүнсээ базаагаад гоё хувцасны эрэлд гардаг байснаа ярьцгаав. Охид Шар хадны орос дэлгүүрээс гутал их авдаг байжээ. Сансарын орос дэлгүүрт тусгай эрх­тэй хүмүүс ордог ч тэр дэлгүү­рийн барааг дамлаж зардаг эмэгтэйгээс ахиу үнээр хувцас авчихдаг байж. Эдний ангийн Дагвадорж бүр дамаар авсан хувцсаа дамлаж зардаг байс­наа ярьсан чинь охид нь гайхаад жигтэйхэн. Баян­жаргал “Чи тийм айхтар дам­чин байсан юм уу” гээд том харж байна. “Тэгэлгүй яадаг юм, би гайгүй наймаачин байсан шүү. Оросын “Кузбак” гэдэг куртикийг 120 төгрөгөөр аваад 250 төгрөгөөр зардаг байсан. Олддоггүй ховрын бараа болохоор хүмүүс тэр дор нь авна. 20 төгрөгийн пүүзийг 60 төгрөгөөр зардаг байлаа. Нэг удаа их дэлгүүр дээр гурван куртик авч очоод хоёрыг нь зарчихаад зогсч байтал энгийн хувцастай ах хүрээд ирдэг юм байна. Ах нь наадахыг чинь авъя наашаа ороод ир гээд нэг өрөө рүү дагуулаад орчихлоо. Гэтэл нөгөө хүн чинь эдийн засгийн байцаагч болж таарсан. Халаасанд байсан 850 төгрөгөө куртиктэйгээ хураалгачихдаг байгаа. Таньдаг хүнээрээ дамжуулан  50 төгрөгийн  авлига өгүүлж байж хураалгасан юмнуудаа буцааж авсан шүү” гэж хэлээд хөгжилтэй  инээлээ. Мань эр үл хөдлөх хөрөнгийн наймаа ч хийж явжээ. 1000 төгрөгөөр хашаа байшин худалдаж аваад 1050 төгрөгөөр зарж байснаа ярихад охид нь мөн л өөд өөдөөсөө гайхангуй харж инээцгээв.

Улаан хамгаалагч хөвгүүд
Говь-Алтайн Чандмань суманд  зуны ажлаар очсон  охид нэг нууцыг бүр хожим нь мэджээ. Хөдөө, гадаа хаана ч очсон шүгэлдэж, чулуу шидээд амраадаггүй сумын залуусын ааш авирын талаар дээд ангийн эгч нараасаа сонссон  охид “Хөөх энэ Говь-Алтайн залуус чинь ямар соёлтой дажгүй юм бэ” гэж өөр зуураа ярьцгаадаг байсан гэнэ. Яг үнэндээ хотын охидтой уулзана гээд хүрээд ирдэг залуустай ангийнх нь хөвгүүд нүүр тулдаг байж. Уулзуулахгүй гэж үзэлцэж, заримдаа бүр зодоон цохиондоо тулж байж явуулдаг байснаа бүр хожим нь охиддоо хэлжээ. Ямар сайндаа л Дагвадорж “Бид чинь ангийнхаа охидыг дөрөв төгстөл нь хүнтэй суулгаагүй. Манай ангийн Бат-Өлзий геодезийн ангийн цэргээс халагдаж ирсэн залуутай үерхэж эхэлдэг юм байна. Анхандаа өнөөхийг нь хавьтуулахгүй, цэргээс ирсэн том залууг хамжиж байгаад нударганы амт үзүүлээд явуулчихдаг байлаа. Тэр хоёр маань өнөөг хүртэл ханилж, сайхан амьдарч байгаа” гэхэв. Эдний ангийн охидоос Уранмандах л тайрмал үстэй бусад нь салаа гэзэгтэй ангидаа цугла­жээ. Харин Говь-Алтайд очих­доо ихэнх нь үсээ тайрчихаж. Хөвгүүд нь “Үсээ тайрсан охинд 100 грамм гучийн чихэр өгнө” гэж хэлээд тайруулсан гэнэ. Тэр үед гучийн, 24-ийн чихэр л хамгийн тансагтаа ордог байжээ. “Чих­рэнд болоод үсээ тайрсан нь үнэн шүү. Тэр үед нархамба, нандин чавга хааяа л үзэгддэг байлаа. Хачин амттай санагдахыг нь яана” гэж Баяржаргал ярив.

Дипломат цүнхтэй хүүхдүүд
Зураг зүйн ангийнхан бусад оюутнуудаас өөр цүнх барьдаг байж. Тэр үеийн дарга нарын барьдаг  дипломат цүнхээр жигдрээд хотын гудамжаар алхахаар үеийнхэн нь гайхан хардаг байсан гэнэ. Дипломат цүнхэндээ дэвтэр биш бич­гийн цаас, ватум, бийр энэ тэр л байнга хийгээстэй. Хичээ­лээ тарж дипломат цүнхээ бариад цусны төв дээр цөөнгүй удаа очсоноо дурсав. Цусаа өгөхөөр дөчин мянгатын баншны кафед нэг, хоёрдугаар хоол идэх таван төгрөгийн талон, 24-ийн хоёр чихэр өгдөг болохоор тэр үеийн оюутнууд цусаа их өгдөг байжээ.

Марзан Бадраа, солгой Ганхуяг…
Эдний ангийнхны төлөөлөл болж цугласан дөрөв ангийнх­ны­хаа монтажийг харж бай­гаад тэрийгээ оруулахгүй бол гомдоно, энийгээ ч ярих­гүй бол болохгүй гэж ирээд ангийнхнаа баахан ярив. Бад­раа гээд Хөвсгөлөөс ирсэн дархад хүүгийн тухай бүгд л “Зүгээр ярьж байгаа нь хүртэл бөөн инээд шүү” гэж ам нийлүүлцгээнэ. Цагийн зүү арван хоёр дээр гозойж байна гэхийг “цагийн зүү зургаа дээр унжиж байна” гэж ирээд л  үг хэлэх бүртээ ангийнхнаа инээлгэдэг нөхөр гэнэ. Анх ирээд нэг жил дуугүй л яваад байж. Нэгдүгээр кур­сээ төгсөх үедээ хэлэмгий, марзан нь дэндээд ирэхэд ангийнхан нь “Чи яагаад дуугүй яваад байсан юм бэ” гэж асуухад “Анх та нарын яриад байгаа үгний заримыг нь  ойлгодоггүй байсан юм аа. Тэгээд л ярихаасаа санаа зовоод байсан хэрэг. Одоо сур­сан юм чинь ярилгүй яадаг юм” гэж хариулж байжээ. Бадраа төгсөөд л нутагтаа очиж мал хариулсан гэнэ. Малчин эр эхнэртээ байсгээд л “Би  залуу цагтаа ганцхан удаа хотод очиж сураад насны хэдэн найзтай болсондоо баярладаг” гэж олзуурхан ярьдаг гэсэн. Эдний ангийн хотын ганц хүү нь Мөнхбаатар. Хамба хилэн хүрмийг өнгө өнгөөр нь өмсдөг дэгжин хүү байж. “Байнга л судалтай улаан цамц ижилсүүлдэг Цэенхүү, Ганхуяг хоёр энэ байна”, “Баяр­жаргал, Баянжаргал хоёр бас байнга цуг явна, бас л хувцсаа ижилсүүлээд өмсчихдөг байсан юм”, “Энэ манай Пүрэвдорж, охиддоо эрхэлдэг гэж шоолуулдаг ганц хүү, одоо ч эрхэлсэн хэвээрээ” гэж ирээд эдний ангийхны зураг бүрийг хөгжилтэй тайлбартайгаар сонирхлоо. Гантулга солгой гараараа бичнэ, хачин гоё зурна, Энхбаатар бас зурна, элэглэнэ, Занданхүү намбатай, намжиртай, Гэрэлчулуун номонд дуртай гээд ангийнхны тухай дурсамж бараг цаг гаруй үргэлжилсэн.

 Багшийнхаа найзынд тэмдэглэсэн хонхны баяр
Хонхны баярын зургаа сонирхуулав. Тэр үеийн оюутнууд төгсөлтийн баяраа аль гай­гүй гэсэн хувцсаа шилж өмсөөд л сургуулийнхаа биеийн тамирын зааланд  тэмдэглэчихдэг байж. Ангиудаас урлагийн номер сонирхуулна, тараад ундаа ууж, торт идээд л баяр дуусдаг бай­сан гэнэ. Ангидаа тортоо идэх гэтэл сургуулийнх нь захирал зөвшөөрөөгүй учраас багшийнхаа найзын гэрт очиж амттанаа хувааж идэж, өдөржин ярьж хөөрч, тоглож байгаад зүг бүр тийшээ салцгаажээ. Зураг зүйн ангийнхан Геодези зураг зүйн газарт ажиллах ганцхан сонголттой. Эдний ангиас төгсөөд шууд мэргэжлээрээ ажилласан хэд хэдэн хүүхэд бий гэнэ. Уранмандах, Баяр­жаргал хоёр геофизикээр хэсэг ажиллажээ. Бат-Өлзий, Санжмаа, Гэгээнтуяа, Баянжаргал нар геодезид  ажиллаж байхдаа хилийн шинэчилсэн зураглалд явж байжээ. Зарим нь хүсэлтээрээ орон нутаг руугаа буцаж жижиг экспедицэд ажиллах зэргээр нэг хэсэгтээ л мэргэ­жил­дээ үнэнч байцгааж. Зах зээлд шилжсэнээс хойш мэр­гэж­лээрээ ажиллах боломж, нөхцөл алга болж дор бүрнээ амьдралын мөрөө хөөцгөөжээ. Ангийн дарга Ганхуяг барил­гын компанийн захирал, Заяа зургийн мэргэжлээрээ  Ховдод их сургуулийн багш, Баяржаргал Засгийн газрын ордонд зохицуулагч, Гэгээнтуяа төмөр замд нярав, Мөнхбаатар Солонгост гэр бүлээрээ амьдардаг  гээд тус тусдаа сайхан амьдарцгааж яваа аж. Хувиараа бизнес эрхэлж буй хүмүүс олон гэнэ.  Сонирхуулж хэлэхэд зураг зүйн ангийнхан монтажаа өөрсдөө хийсэн юм байна. Хөвгүүд нь дармалаар хачин гоё бичнэ, зурахдаа ч жигд сайн байсан учраас монтажныхаа элдэв чимэглэлийг урлажээ. Багш нь монтажин дээр урил­гын үг, хүүхдүүдийнхээ нэрсийг бичсэн аж. Ирэх сарын 15-нд Зураг зүйн ангийн төгсөлтийн гучин жилийн ой болох юм байна. Тэд сүүлийн жилүүдэд уулзаж амжаагүй Баян-Өлгийн Булган суманд амьдардаг Гэрэлчулуун, Баян-Өлгийн Ногооннуур суманд байгаа Рань, Өвөрхангайн Чимгээ, Багануурын Жавзандулам, Увсын Цэнд-Аюуш, Ховдын Хүдэрбор нарыгаа манай сониноор дамжуулан ойн уулзалтандаа урьсан юм.  

Ц.Баасансүрэн

Categories
арын-нүүр булангууд мэдээ

Энэ их газар нутгаа бид хэзээ ашиглах юм бол

Бид газар нутгаа ашиглаж чадаж байна уу. Улсынхаа нийслэл Улаанбаатар хотод  л чихэлдэж, шахалдан, бухимдаж амьдарч байна. Дөрвөн уулын дундах  давчуухан газар нутаг дээр л хөгжил дэвшлийг бий болгох гэж зүтгэцгээнэ. Өмнөговь зэрэг цөөн хэдэн аймагт уул уурхайн компаниуд газрын баялаг ашиглаж байна. Өөрөөр цэлийсэн их тал нутгаа ашиглаж чадахгүй л байна даа гэх бодол дорнын их талаар явж байхад бодогдов. Үнэхээр л нийслэл хотоос гараад 50 километр хүрэхгүй давхиад цэлийсэн хээр нутаг угтана. Манай орны зүүн хэсэгт  уул, толгод гээд нүдэнд бүртийх ч зүйлгүй өнжмөл шаргал өвс найгасан тал нутаг байх. Мэнэнгийн их тал, Хөх нуур, Эрээнцавын их талд хэдэн малчин усаа бараадаж малаа бэлчээн аж төрцгөөнө. Туулаад барамгүй цэлийсэн их талыг огт ашиглахгүй өдий хүрч байна. Энд хэдэн ч том хот босгож болохоор.  Хэнтийн нуруу, Минжийн хангай, Хөвсгөлийн их тайга нутаг гээд хүний хөл хүрээгүй газар олон. Усанд нь метр гаруй урт тул загас сэлээд, ан амьтад дүүрэн идээшлэх. Морь, онгоцноос өөр зүйл хүрэхгүй ян сарьдаг хөвч, тайга огт эзэнгүй байна. Ядахдаа өгөрч унасан модыг нь ашиглаж болмоор. Тэнд унанги мод дүүрэн байна лээ.  Баруун тал Алтайн нурууны ар, өврөөр говь, хангай хосолсон газар нутаг мөн л эзэнгүй. Баруун аймгийн ихэнх иргэд хот руу нүүгээд ирцгээсэн. Цавчим өндөр уулс бүхий нутаг хэзээд ашиглахад бэлэн байна. Эзэнгүйдсэн энэ газар нутаг дээр дэлхийд гайхагдсан олон хот, тосгодыг босгож болмоор санагдана. Бид энэ их газар, нутгаа хэзээ бүрэн ашиглах юм бол доо.

Э.Хүрэлбаатар    

Categories
булангууд мэдээ цаг-үе

Б.Болдбаатар: Хангайн дүр монгол маягийн Жеймс Бонд, комиссар Катани юм уу даа

-АВЛИГЫН ГЭМТ ХЭРГИЙГ МӨРДӨГЧ ХАНГАЙН ТҮҮХ-

Авлигын гэмт хэргүүд илрүүлж буй мөрдөгч нарын багийн ажиллагааны талаар үзүүлэх телевизийн олон ангит уран сайхны киноны гол дүр, мөрдөгч Хангайд тоглосон “Line action” продакшны захи¬рал, жүжигчин Б.Болд­баатартай ярилцлаа.

-Таны гол дүрд нь тогло­сон “Ус дээшээ урсдаг” телевизийн олон ангит уран сайхны кино орой бүр “NTV” сувгаар гарч байна. Энэ киногоор дамжуулан авлигын хор уршгийг олон нийтэд ойлгуулах зорилготой гэсэн. Зорилгоо хэр биелүүлсэн бүтээл болсон гэж бодож байна вэ?

-Найз Д.Цогт маань “Ус дээшээ урсдаг” киноны Хан¬гайн дүрийг санал болгосон юм. Би ч уриалгахан хүлээн авсан. Зохиолтой танилцах явцад авлигын хор уршгийн тухай эргэцүүлэх зайлшгүй шаардлага тулгарч байлаа. Энэ кино бидний эргэн тойронд болж байдаг жижиг сажиг гэмт хэргүүдийн тухай биш. Өнгөц харахад тааж мэдэхийн аргагүй тийм нарийн төвөгтэй, өөрөөр хэлбэл цагаан захтнуудын гэмт хэргийн тухай өгүүлдэг. Нэг улсын төдийгүй олон улсын хэмжээнд хүртэл сөхөгдөх магадлалтай тийм том хэргүүд. Хангайн баг тэр хэргүүдийг мөрдөж илрүүлэх хэмжээний ур чадвар, мэдлэг­тэй хүмүүс. Миний хувьд, ийм л мөрдөг­чийн дүрийг бүтээх гэж зорь¬сон. Үүргээ хэрхэн гүйцэтгэснийг үзэгчид маань одоо шүүж байгаа болов уу.

-Авлига хээл хахуультай холбоотой бодит түүхүүд гардаг гэсэн, үнэн үү?

– Энэ цувралын зохиол дээр бүхэл бүтэн зохиолчдын баг ажилласан. Зохиолч, хуульч, сэтгүүлч гээд төрөл бүрийн мэргэжлийн хүмүүс. Тэд хэрэг нь шийдэгдсэн хийгээд одоо мөрдөгдөж байгаа олон хэргүүдтэй танилцаж маш их судалгаа хийсэн юм билээ. Тэндээс төрсөн санаануудаа уран сайхны хэлбэрт оруулж баяжуулан бичсэн зохиол. Тэгэхээр бодит хэргийн тухай гэхээсээ илүү тэдгээрээс санаа авч түүнийгээ уран сайхны хэлбэрт оруулсан гэвэл онох байх. Үзэгчид анзаарсан бол анги бүрийн эхэнд “Энэ цувралд гарч буй баатрууд, тэдэнд тохиолдсон явдал, хууль сахиулах байгууллагын бүтэц, мэргэжлийн ангилал, эрхэлсэн ажлын хуваарь бүгд зохиомол болно” гэсэн бичиг гарч байгаа.

-Киноны туршид Хан¬гайгийнхан хичнээн хэрэг илрүүлдэг вэ?

-Нийт 28 ангитай цувралд долоон өөр гэмт хэргийг илрүүлдэг. Тэгэхээр дөрвөн анги тутам нэг шинэ хэрэг гарна гэсэн үг. “Ухаантан ч алддаг”, “Нигүүлсэл”, “Гэмшил”, “Тангараг”, “Ариун шүтээний харц”, “Нар шин­гэхгүй”, “Урвагч” нэртэй нийт долоон зохиол уншсан даа.

-Зохиолын хувьд аль нь хамгийн сонирхолтой байсан бэ?

-Ер нь бүгд л авлига, хээл хахуулийн хэрэгтэй холбогдох сонирхолтой түүхүүд байсан. “Ухаантан ч алддаг” хэмээх эхний хэрэг Югославт сурч байхдаа танилцсан найзуудын тухай. Югославт иргэний дайн дэгдэж оюутнуудыг нутаг буцаадаг. Тэр үед нэг нь тэнд үлдэн үндэстэн дамнасан зэвсгийн наймаа эрхэлдэг гэмт бүлэгт гишүүнээр элсэнэ. Нөгөөх нь Орост сургуулиа үргэлжлүүлэн төгсч хожмоо цагдаагийн хурандаа бол­дог. Зэвсгийн наймааны хэрэгт орж явсан Золбаяр нутагтаа ирж суурьшсан ч буяны сан байгуулсан нэрээр үндэстэн дамнасан гэмт бүлэглэлийнхээ мөнгийг угаах ажлыг үргэлжлүүлсээр байдаг. Хэрэг бишидсэн үед цаг­даа­гийн хурандаа найзаа¬раа туслуулна. Урлаг судлаачаар сурч байсан ч цагдаагийн хурандаа болох хувь тавилантай Эрдэнэ найзынхаа “жижиг сажиг” асуудлыг зохицуулж өгдгөө нөхөрлөлийн төлөө хэмээн итгэдэг. Тэрээр найзыгаа зэвсгийн хууль бус наймаа эрхэлдэг гэдгийг мэдэх нь бүү хэл гадарлаа ч үгүйд хэргийн гол нь оршдог. Гэмт бүлэглэлийн гишүүн найз нь уран зураг цуглуулах хоббитой дээр нь дөрөөлөн үндэстэн дамнасан гэмт бүлэглэлийн үйл хэрэгт зүтгүүлж байсныг тэр нэг л өдөр ухаардаг.

Аргалж зохицуулсан тус бүрийнхээ тө¬лөө най­заа­саа ав¬даг бай­сан уран зургууд нь сүүлдээ авлига, хээл хахууль байс¬¬ныг ойл­¬¬гоод амиа хор­ло¬дог юм.

-“Ариун шү¬¬тээний харц” гэхээр гэмт хэрэг гэхээсээ уран зохиол санаанд бууж байна?

-“Ариун шүтээний харц” болохоор Монгол Улсын хосгүй үнэт өвд бүртгэлтэй Ногоон дарь эх бурхан алдагдаж буй тухай хэрэг л дээ. Мөн л үндэстэн дамнасан соёлын өвийн гэмт хэргийн бүлгийн гар хөл болсон гаалийн ажилтан гардаг. Алдагдсан Ногоон дарь эхийн гарвал түүхийг өөрчлөн Парис хотноо дуудлага худалдаанд оруулах гэж байхад нь Хангайн баг олж авч улмаар буцаан авчрахаар хөөцөлдөж буйгаар үйл явдал өрнөдөг.

-Мөрдөгч Хангайн дүр танд таа­лагд¬сан учраас тоглохоор шийдсэн үү?

-Сайн эрийн тухай өгүүлсэн үлгэр домог, ном зохиолын дүр манай ард түмний дунд эртнээс түгээмэл байж. Эрийн сайн Хан Харангуйгаас эхлээд Юндэн гөөгөө, Цахиур Төмөр ч гэдэг юм уу. Хангай ч ялгаагүй ард түмний хүсэмжит монгол эр хүн, сайн эрийн нэг дүр. Энэ цувралын зохиолчид орчин үеийн монгол комиссарын дүрийг зуржээ гэж би ойлгосон. Харин киногоо зурагтаар гарч эхэлснээс хойш өөрийгөө харлаа. Миний бүтээсэн Хангай нилээн уриалгахан, эелдэг, инээмсэглэсэн Хангай болчихож. Энэ магад зохиолчдын зурах гэсэн Хан¬гайгаас арай өөр болчихоо юу даа гэж бодож байна.

-Хангай гэж гоё нэр юмаа. Ямар нэг учиртай өгсөн нэр үү?

– Нэр бас учиртай юм билээ. Уг нь анх Төмөр гэж нэрлэж байж. Энэ киноны ажлын нэр нь “Төмөр ба түүний нөхөд” гэсэн. Орос түүх санаанд орж байгаа биз. Тэгээд зохиолчид өөр өөрсдийн нэрийг дэвшүүлээд үндэслэлээ бусдадаа тайл¬бар­лаж хамгаалсан юм билээ. Эцэст нь санал хураалт явуулахад С.Энхцэцэгийн Хангай гэдэг нэрийг бүгд дэмжсэн гэсэн. Бас Домог гэж хочтой байхаар тохирч байсныг зохиолчид ярьсан. Харин зохиолд энэ хочийг хэрэглээгүй. Хожим Хангайн түүх үргэлжилбэл Домог Хангай болчихсон гарч ирж ч магадгүй юм. Ажил үйлс, туулсан замнал нь түүнийг ийм хочтой болгох нь байна шүү дээ.

-Монгол маягийн Катани эсвэл Бондийн дүрийг гаргах суурийг тавилаа гэж ойлгож болох уу?

-Магадгүй л юм. Энэ дүр цаашаа улам хөгжих бүрэн магадлалтай.

-Та “Х-ТҮЦ” хамтлагийн “Сэргээш” цувралд Юндэн­гийн дүрийг бүтээсэн. Олон нийтэд ч их таалагдсан дүр. Хангайд тоглох болсон нь Юндэнгийн дүртэй холбоотой гэж дуулсан. Үнэн үү?

-Юндэнг бүтээсэн маань Хангайд тоглохоор сонгогдоход нөлөөлсөн тал бий. Хангай, Юндэн хоёрын аль аль нь ард түмний хүсэл сэтгэлийг шингээсэн дүрүүд гэдгээрээ ижил төстэй. Ялгаа нь гэвэл, Хангай бол орчин үеийн хүн. Мэргэжлийн ур чадварын хувьд дэлхийн энд хүрсэн, харин хүнийхээ хувьд тийм ч нээлттэй биш. Юндэн бол илүү романтик дүр. Хайр дурлалд зүрх сэтгэлээ зориулсан, шударга, цайлган бас гадаад үзэмж сайтай.

-Киноныхоо дууг өөрөө дуулсан нь үзэгчдийг бас их татсан байна билээ…

-Юндэнд тоглохдоо дуулж байсан. Түүнээс хойш арав гаруй жилийн дараа дахин дуулж гарч ирж байгаа нь энэ. Би 53 дугаар сургууль төгссөн юм. Орцны гитарчдын нэг явлаа. Орцны акустик ямар гайхалтай гэж санана.

-Та үе үе гарч ирснээ нуугдчихдаг жүжигчин шиг санагддаг…

-Тэр үнээн. Учир нь би хоёр удаа амьдралын эрхээр жүжигчний ажлаа орхиж байсан хүн. Эхлээд Орост ВГИК-д сурч байгаад наймаа хийх гэж хаяж байлаа. Дараа нь “Х-ТҮЦ”-д гэрээт жүжигчин байснаа Солонгост хар ажил хийхээр хаяж байсан. Эцэст нь юу ойлгосон гээч… Төөрсөөр төрөлдөөн гэдэг шиг, урлаг л миний амьдрал юм байна гэдгийг ойлгосон. Төөрч будилж явсны эцэст урлагаар амьдрах учиртайгаа ой тойндоо ортол ухаарч ав¬лаа. Урлагийн тэнгэр үнэнч зүтгэсэн хүмүүсээ харж үздэг гэдэгт би одоо бүрэн итгэсэн. Дахин урлагаа орхихгүй.

-Таны суралцсан Оросын Бүх ард түмний кино урла¬гийн дээд сургууль ч алдар­тай сургууль шүү?

-Тиймээ, тэнд сурсан зүйлс өнөө хэр намайг чиглүүлж яваа. Эхлээд В.Г.Чумак гэж алдартай хүний шавь болж зураглаачийн мэргэжилд суралцсан. Дараа жил нь Сергей Юсов, Алексей Бата­лов нараар жүжигчний ур чадварын хичээл заалгасан. Царцаа Намжилын үлгэрийг санаж байна уу. Лам багш нь “Чи одоо харь даа, зам зууртаа харин харсан үзсэнээ сайн тогтоогоод яваарай” гэж. ВГИК-д хоёрхон жил суралцсан минь миний жү¬жигчний мэргэжлийн суурь болсон юм билээ. Тэр мэргэ¬жилдээ л би тууштай байх ёстой байж гэж одоо боддог.

-Таны дотор уран бүтээлийн санаа, төслүүд буцалж байх шиг байна?

-Тийм ээ, өөрийн уран бүтээлийн замыг тодотгон зурах санаатай л гүйж явна. Хэд хэдэн төслийн санаа бий… Удахгүй хэрэгжүүлж эхэлнэ ээ…

М.УУГАН-ЭРДЭНЭ

Categories
арын-нүүр булангууд мэдээ

Монголчууд яагаад хуучин хувцсаа худалдаж болохгүй гэж

Дэлгүүрээс авсан дороо голж орхисон  хувцас хунар  танд байдаг л байлгүй. Ялангуяа хүүхнүүдэд иймэрхүү зуршил гэм биш зан байдаг. Загвар нь таалагдахгүй ч шинээрээ,  хаяхад хайран, шатаахад тиймхэн хувцас хунараа хамаатан садны хүн амьтанд гуйх шахуу өгч байж далд оруулдаг. Эдгээр хувцас хунарыг хэр тааруу үнээр худалдаж аваад хэрэгтэй хэн нэг нь авах боломжийг олгодог дэлгүүр байвал зүгээр дээ.   Гадаадаас ирдэг комиссын барааны талаар энд ярих гээгүй юм. Ер нь монголчууд гадаадынхны өмсч хэрэглэж байсан эд зүйлсээс эрээлж цээрлэлгүй хэрэглэж байгаа юм чинь энэ төрлийн бизнесийн орон зай байгаа л байлгүй. Гэр оронд хөглөрч хог шахуу болсон хэрэггүй эд зүйлсээсээ хэдэн төгрөгийн ашигтайгаар сална гэдэг сайхан санаа. Хямдхан  хувцас хунар  эрж хайсан  хүмүүс байж л таараа.  Хуучин хувцас, эдлэлийн бизнес хотын хогийг ч багасгах буянтай үйлс. Загвар хөөдөг хүмүүс энэ төрлийн дэлгүүрийн гол нийлүүлэгч байх вий. Манай нэг ах лав шинэ загварын зурагт гарах болгонд телевизээ сольдог сонин зуршилтай. Японд амьдарч байгаад ирсэн танил маань хэлсэн юм аа. Манайхан тэнд очихоороо үнэтэй дэлгүүрээс юм авч дийлэхгүй. Хуучин бараа зардаг дэлгүүрийн сүлжээгээр орох дуртай байдаг гэсэн.  Японд хуучин бараа, хувцас эдлэлийн сүлжээ дэлгүүр байдаг гэнэ. Монголд ч бас ийм хэдэн дэлгүүрийн хэрэгцээ бий дээ бий.

Б.ЯНЖМАА 

Categories
арын-нүүр булангууд мэдээ

Зовлон жаргал ээлжилдэг нь худлаа

Зовлон, жаргал ээлжилдэг хорвоо гэж ярьдаг. Сар шинийн идээнийхээ үеийг хүртэл жаргал, зовлон, жаргал гэж өрдөг сүсэг бий. “Багаасаа зовлон үзэж, хэцүү амьдрал туулсан болохоор өтлөхдөө жаргах нь дамжиггүй”, “Зовлон үзсэн хүн ухаантай байх нь аргагүй”, “Хүүхдийг хэтэрхий жаргалд умбуулах дэмий. Бага ч гэсэн зовлонг мэдрүүлж өсгө” гэх мэтээр ярих хүн олон. Багадаа зовлон үзсэн хүн жаргадаг гэдэг нь худлаа. Ихэнх тохиолдолд зовсон хүнийг бусад нь өрөвдөж, энхрийлдэг. Тэр хэрээрээ бусдад буруу тохдог, хэн нэгнээр өрөвдүүлж өөрийнхөө хэргийг бүтээгээд сурчихсан байдаг. Амжилттай яваа нэгнийг өөртөө тусалсангүй гэж өс санаж, хэн нэгэн заавал зовлонг нь зохицуулах учиртай мэт аашлах нь элбэг. Ингэж бусдаар өрөвдүүлж, тэдний дэмжлэгээр өдөр, хоногийг өнгөрөөгөөд байхад жаргах нь юу л бол. Тиймээс л зовлон, жаргал биш зовлон зовлон болоод байгаа хэрэг.
Хүүхдийнхээ хажууд болохгүй, бүтэхгүй, байхгүйн зовлон тоочиж, амьдралд сургах гэсний хэрэггүй мэт. Таныг өрөвдөж байгаа хүүхэд өөр хэн нэгэнд зовлон тоочихоос хэтрэхгүй. Харин болж бүтэж байгаа бүхнээ дэргэдэх хүмүүстээ, хүүхдэдээ нээ. Жаргалтай хүн бардам, бусдадаа гэрэл түгээж жаргал, жаргалыг дагуулдаг.

Б.Цэцэгдэлгэр

Categories
арын-нүүр булангууд мэдээ

Гадныхан гайхжээ

Барууны аль нэгэн оронд юмны үнэ өсвөл бөөн дуу шуугиан дэгдэж, иргэд нь үймэлддэг. Гэтэл монголчууд тэрэнд огт санаа зовдоггүй нь сонирхол төрүүлж байна гэж гадныхан гайхжээ.

Латин Америкийн нэгэн улсад ариун цэврийн цаасны үнэ өснө гэхэд хүн бүр дэлгүүрт дугаарлаж бүтэн жил хэрэглэх цаасаа худалдан авч хомсдол үүсгэж байсан үйл явдал болсон. Гэтэл Монголд юмны үнэ өсч байна, өсөх байх гэсэн мэдээллийг эдийн засагчид өгдөг ч үүнд ач холбогдол өгч хашгирч байгаа хүмүүс бараг алга. Өнөөдөр 850 төгрөгийн үнэтэй байсан талх маргааш 860 болчихвол хэн ч уурлаж бухимдаж жагсдаггүй. “Яагаад юмны үнэ өсгөөд байна” гэж худалдагч руу ширэв татаад л өнгөрцгөөдөг.

Хүн төрөлхтөн нэг дэлхий дээр, нэг агаараар амьсгалдаг ч аливаа үйл явдалд өөр өөрийнхөөрөө ханддаг. Тухайн нэг асуудлыг үндэстэн, улс бүр өөрийнхөөрөө хүлээж авна. Төгрөг суларч, доллар чангарч байгаа нь бидний амьдралд хамаатай ч монголчууд үүнд өндөр ач холбогдол өгөөд дагаж сэтгэлээр хямрахгүй байна. Тиймдээ ч “Эдийн засгийн хямрал биш хүндрэлтэй үе” гэж ярьцгаах болсон. Тухайн асуудлыг хэн ямар өнцгөөс харж байгаа нь чухал. 250 төгрөг байсан бүтээгдэхүүн 450 төгрөг болсон нь бухимдал төрүүлж болох ч болж байгаа үйл явцыг уужуу тайван, хүлээцтэй хүлээн авч байгаа нь сэтгэлзүйн хувьд ухаалаг байгааг илтгэнэ. Ухаалаг байгаа болохоор өөрт байгаагаа зүй зохистой, тооцоотой зарцуулна гэсэн үг.

Д.ГАНСАРУУЛ

Categories
булангууд мэдээ танайд-өнжье

Тэр хоёр хамгийн том мөрөөдлөө биелүүлжээ

-С.Мягмар гуайнх театртаа гүйлс цэцэглэсний баяраа тэмдэглэж урлагийнхныг бөөнөөр нь цуглууллаа-

Ингэхэд бид айлд өнжчихөв үү, театрт өнжив үү гэдгээ ялгахаа байчихаад байна. “Танайд өнжье” сурвалжлагаа бэлтгэхээр найруулагч, зураач С.Мягмар гуайн гэрийг нь өнгөрсөн баасан гаригт зорьсон юм. Эднийх Монголын үндэсний радио, телевизийн баруун урд, Эх нялхсын үндэсний төвийн хойно байдаг. Хашааных нь хаалгаар ормогц нарс, гацуур, гүйлс гэхчлэн төрөл төрлийн модот бяцхан цэцэрлэгт хүрээ­лэн, гадна хаяг, пасад сэлт нь хар, улаан өнгөний зохицол бүхий “Black box” орчин үеийн театрын хоёр давхар барилга, мансардтай цав цагаан сууц угтав. Цагаан сууц нь эдний гэр-урлан, эндээ аж төрж, уран бүтээлээ хийдэг юм байна. Гүйлс цэцэглэж, өмнөх хэдэн өдрийн цас, борооны дараа ч балжингарам тэргүүт цэцэгс мөн өндийн ургаж эхэлж байна. С.Мягмар гуайн гэргий Чойсүрэнгийн Одончимэг театр судлаач юм. Тэрбээр цэцэг, мод, төрөл бүрийн ургамал тарих хоббитой, тэднээ хүүхэд шиг энхрийлэн арчилдаг нь илэрхий. Манай хоёр энэ өдөр “Гүйлс цэцэглэсний баяр” хийхээр найз нөхдөө урьчихаад хүлээж байхад нь бид яваад орчихсон хэрэг. Гүйлс цэцэглэсний баяр үдэш 18.00 цагт эхэлнэ гэв. Баяраа цэцэрлэгтээ хийхээр шийдээд байсан ч ширүүн бороо орсоор тул зочдоо театртаа хүлээж авахаар болов. Орой болохоос өмнө бид гэр бүлийн хоёртой залуу нас, хайр дурлал,  гэр бүл болсон үүх түүх, аж амьдрал, уран бүтээлийнх нь сонин сайхнаас хуваалцаж амжлаа. С.Мягмар, Ч.Одончимэг хоёр Оросын Москва орчмын Ярославскийн галт тэргэнд танилцжээ. “Буудалд учирсан хоёр” хэмээх Оросын уран сайхны киноны нэр санаанд бууж байна.

Дээд давхрын ажлын өрөөнд байх дурсгалын зүйлс дотор ачаатай тэмээ, жижигхэн цэн­хэр саарал илжиг хоёрыг зэрэгцүүлэн тавьжээ. Арабын Эмиратаас авчирсан дурсгал гэнэ. “Цай цүй, алт эрдэнэсийн авдар сэлтээ ачаад явж байгаа тэмээ нь Мягмар, илжиг нь би” гэж Одончимэг гуай хошигнов. Энд номын сангийн хэсэг, төгөлдөр хуур, Одончимэг гуайн ажлын ширээ компьютер, буйдан ор байхын хамт янз бүрийн гар урлалын зүйлс, гар хийцийн машины цуглуулга, бэлэг дурсгалын зүйлс дүүрэн. Доод давхарт “Боролдой” студийн техник хэрэгсэл, компьютерүүд, зураг авалтын хэсэг, бас гал тогоо байна. Дотоод засал нь нэн этгээд. Ханын цаас, гял цал тавилга мэтийн нийтлэг шийдэл эднийд үгүй. Мягмар найруулагч бүгдийг өөрийн мэдрэмж таашаалд нийцүүлсэн гэж байв. Одоо бидний яриа гал тогооны хэсэгт байх хоолны ширээний ард өрнөж байна. “Залуу техникчдийн үзэсгэлэн Москвад болдог байлаа. Би Багшийн дээдийг төгсчихсөн, Залуу техникчдийн ордонд ажиллаж байв. Монголын залуучуудын шинжлэх ухаан, техникийн бүтээлүүдийн үзэсгэлэнг Москвад гаргах ёстой. Би зураачаар нь, хоёулхнаа ачаагаа ачаад, Москва орох галт тэргэнд явж байлаа. Москвад хүрэх замд Ярославль гээд нэг газар байдаг юм. Тэндэхийн буудал дээр галт тэрэг зогсч, нэг эмэгтэй ороод ирэв. Коридорт суугаад байна. Би дуучин Ц.Ерөө эгчтэй цуг нэг купенд явж байсан юм. Ерөө эгч “Эмэгтэй хүн гадаа суугаад байхад оруулж ирээч” гэж байна. Очлоо, зөндөө юм ярилаа. Би урлагийн тухай л яриад байсан. Яг буухынхаа өмнө чи аль сургуульд сурдаг вэ гэж асуусанд нөгөө эмэгтэй чинь Театр урлагийн дээд сургуульд сурдаг гэхгүй юу. Би ч баахан урлагийн тухай цуурч цуурчихсандаа ихэд ичиж билээ. Тэгж бид хоёр танилцаж, богинохон хугацаанд бие биедээ хайртай болж, дараа жил нь гэрлэсэн дээ. Заяаны хань минь зам дээр тэгж таарсан” гэж Мягмар гуай дурсамжаа сөхсөн юм. Энэ үед Одончимэг гуай хорин тавтай, театр урлагийн дээд сургуулийн төгсөх курсийн оюутан, Мягмар гуай хорин долоотой байжээ. Ингэж Ярославлийн галт тэрэгний буудалд учирсан хос амьдралаа зохиож, хоёр хүү, дөрвөн ачтай болжээ. Энэ гэр бүлийн гол онцлог нь бүгдээрээ мэргэжлийн театр, киноны уран бүтээлчид юм. Одончимэг гуайтай цуг Москвагийн театр урлагийн дээд сургуулийг Лхасүрэн, И.Нямгаваа, Б.Мөнхдорж найруулагч нар, бүжиг дэглээч С.Сүхбаатар нар цуг сурч төгсчээ. Тэгээд уулзахаар очиход нөгөө хэдэн харцуул нь Одончимэгээ харамлаад, нэг нэгээрээ гарч ирэн элдвийг асууж шалгаагаад байдаг байж. Одончимэг гуай өмнө нь Хөгжим бүжгийн дунд сургуулийг хийлчээр төгсч Дуурийн театрт ажиллаж байгаад Москва руу театрын сургуульд явсан юм билээ. Уг нь Свердловскийн Консерваторийн хөгжим суд­лаачийн ангид сура­хаар очсон ч театрын сургуулиар сольсон гэнэ. Сургуулиа төгсөөд Хүүхэд, залуучуудын театрт ирж Сугар найруулагчтай, дараа нь Лхасүрэн, Нямгаваа нартай ажиллажээ. Сүүлд наян хэдэн онд Драмын театрт орж Доржсамбуу, Мөнхдорж, Найдандорж гээд бараг бүх найруулагчтай ажилласан гэж байв. Хэдийгээр дандаа реалист жүжгүүд тавьж байсан ч гэлээ маш цэгцтэй, замбараатай бүтээл гаргадаг байсан. Өнөөгийн тайзны урлагийн амьдралыг харахад хэн дуртай нь дурын юмаа хийдэг, урын сангийн бодлого алдагдчихсан, дээрээс нь элдэв янзын хошин шог мэтийн хүнд юу өгөх, юу хэлэх гээд байгаа нь мэдэгдэхгүй их эмх замбараагүй болж гэлээ. Өнөөдөр оюунлаг цөөнхийн цуглардаг газар болоод байгаа “Black box” театрыг дан ганц Мягмар гуайн “бүтээл” гэж бодож байсан минь бяцхан эндүүрэл байж. Наяас ерээд оны Хүүхэд, залуучуудын болон Драмын театруудын урын сангийн бодлогын гол судсыг нь барилцаж байсан театрын утга зохиолын ажилтан, судлаач Ч.Одончимэг гуай яалт ч үгүй “Black box”-ын ард байгаа олон нийтэд бол “нууц хатагтай” ажээ. Мэргэжил, хүсэл сонирхлоороо нэгдмэл нөхөр, эхнэр хоёрын хамгийн том мөрөөдөл нь хувийн театртай болох. Хүсэл мөрөөдлөө биелүүлж театрынхаа үндэс суурийг хэзээ хэрхэн тавьсан тухайгаа ярьж өгөв.  Тэр хоёр мөрөөдлөөрөө амьдралаа босгох гэж, мөрөөдлөө бодитой болгох гэж явсаар өдий хүрчээ. Гэр бүл болсны дараа гэргий нь нөхрөө хойшоо сургуульд явахыг зөвлөж, нөхөр ч Багшийн дээд төгсөөд ажиллаж байсан хэрнээ явахаар шийджээ. Эргэн тойрны найз нөхөд нь тухайн үеийнхээ маш өндөр соёл боловсролтой улс бай­сан гэнэ. Зураач Ц.Энхжин, Ц.Мөнхжин гээд л. Энхжин гуай тэр үед Германд сургууль төгсөөд ирчихсэн, жинхэнэ хийсвэр урлаг, гайхамшигтай уран зургууд, цоо шинэ Европ стилиэрээ социалист реалист амьдрал дундуур гэрэл гэгээ болон орж ирж байсан үе гэв. Гэргий нь театр, урлаг судлаач боловч нэг л урсгал чиглэлийг барьж байсан учир нэг их судлаад сүйд болох юм байгаагүй гэнэ. “Бусад урсгал орж ирэх хориотой. Барууны үзэл сурталд автлаа гэдэг нэрийн дор тэр зүгийн ололтыг оруулж ирэх хориотой үед урлаг судлаач, театр судлаач байна гэдэг хэцүү. Тэгээд ч цөөхөн хүн амтай, цөөхөн найруулагчтай нөхцөлд судлаад л ухаад төнхөөд байх юм байхгүй. Гэвч гэргий минь гол нь театрын урын сангийн бодлого руу орсон. Тэр үеийн залуу жүжигчид манай хүнийг “ерөөсөө л гадаад эгч ороод ирсэн” гэж одоо ч ярьдаг юм. Гадаад эгч гэдэг нь тэр өндөр боловсрол, өндөр соёл, мэдлэг, Москвагийн номын санг ухсан агуу их туршлага чинь л театрт урын сангийн бодлого болж орж ирж байгаа юм л даа. Гэхдээ социалист реалист жаазан дотроо” гэж Мягмар найруулагч тайлбарлаж байна. Тэгээд гэргийнхээ зөвлөснөөр Москвагийн Бүх холбоотын кино урлагийн дээд сургуульд явж, хүүхэлдэйн киноны найруулагч, зураа­чаар төгсч иржээ. Хэн хэнийх нь сурсан сургууль, эзэмшсэн мэргэжил нэгэн том мөрөөдлийг бий болгосон нь хувийн театртай болох байв. Эхнэр нь театрт, өөрөө Теле кино үйлдвэрт хүүхэлдэйн кинонд ажиллаж эхэлсэн. байна. Монголдоо бие дааж хийсэн анхны хүүхэлдэйн кинонуудыг С.Мягмар гуай хийсэн гэнэ. Анхны зураг авдаг төхөөрөмжөө тавьж, “Өвгөн, арслан хоёр”, “Арван хоёр жил” гэхчлэн хүүхэлдэйн кинонуудаа хийжээ. “Арван хоёр жил”-ийг оросуудтай, Тэмүүжингийн тухай, монгол хүүхдийн тухай “Анхны ав” нэртэй хүүхэлдэйн киногоо америкчуудтай хамтарч хий­сэн байна. Ингэж Мон­голд хүүхэлдэйн кино бий болжээ. Дараа нь зах зээлийн бужигнаан эхлэхэд PR-ийн чиглэлийг барьж авч. Тэр хооронд Хүүхэд, залуучуудын театрт зураачаар бас ажиллаж байсан гэнэ. Тэрбээр “Нямгаваа бид хоёр Хүүхэд, залуучуудын театрт, Доржсамбуу, зураач Төмөрхуяг хоёр Драмын театрт хоорондоо өрсөлддөг байлаа” гэсэн юм. Эдний гэр бүлийн орчинд театр, кино хэмээх урлагийн хоёр том чиглэл байна. Гэргий Одончимэгийнх нь өвөө Жамьян ардын хувьсгал ялсны дараахан  Ховдод хувийн гэрийн театртай байжээ. Дуу, хөгжмөөс гадна, жүжиг ч тоглодог байсан тухай сонирхуулав. Одоо Ховдын театрыг түүний хүү, нэрт удирдаач Ж.Чулууны нэрэмжит гэдгээр нь манайхан мэдэх биз ээ. Энэ нь тэртээх мянга есөн зуун хорин хэдэн оны театрын уламжлал юм. Нэрт удирдаач Ж.Чулуун түүний үеэл бол Ч.Жамсранжав удирдаач түүний төрсөн ах нь юм.
“Бид хоёрын хамгийн том мөрөөдөл болсон хувийн театраа эдийн засаг хүнд үед зах юм уу, дэлгүүр болго­чихоод түрээсийг нь аваад амьдраад байж болох л байсан байх. Гэвч өөрийн театртай байгаад, өөрсдөө жүжиг хийж үзээд, мөрөөдлөө биелүүлж, тэр их уншсан мэдсэнийхээ үр дүнг үзэхийн төлөө явж байгаад энэ театраа барьсан юм. Нэг мэдсэн чинь л театраа бариад эхэлсэн. 2002 онд театраа барьсан. Тав зургаан жил болж байна даа” гэж Мягмар гуай ярилаа. Түүнийг  хүмүүс голдуу “Боролдой”-н Мягмар гэж студийнх нь нэрээр тодотгодог. Гэтэл бага хүүгийнх нь нэр Боролдой аж.  Хүүдээ яагаад Боролдой гэж нэр өгсний учир нь “Боролдойн цаг” хүүхдийн нэвтрүүлэг хийж эхэлсэнтэй холбоотой гэнэ. Эхнэр нь хүүгээ төрүүлээд амаржих газраас гэртээ гарч ирэхэд аав нь хүүдээ энэ нэрийг өгчихсөн байсан гэнэ. Эрэгтэй хүн эмэгтэй хүнээс маш их хайр халамж шаарддаг гэж Одончимэг гуай ярилаа. “Хэрвээ эр хүний дэргэд хань ижил нь сайн байж хийморь лундааг нь өргөж явах юм бол сайхан амьдардаг. Эр хүний сүр сүлдийг нь муутгаад ирэх юм бол архичны амьдрал руу орчихдог юм байна гэж би боддог юм. Дөрөв дөрвөн жил тутамд болж байгаа энэ олон сонгуулийг дагаад хүний амьдрал ч бас доргидог. Анх манайх юун дээр боссон бэ гэхээр, телевизийн хашаан дотор нэг уурын зуух байдаг байв. Одоо ч бий. Тэр уурын зуухыг Мягмар маань бүтэн сар цэвэрлээд, орой нь уурын зуухны галч шиг болчихсон орж ирдэг байсан. Тэгж байж анхны хүүхэлдэйн киноны студиэ бий болгож байсан юм. Бадар-Уугантай цуг телевизээс хөөгдөж ч үзсэн. Зах зээлд шилжихэд юугаа ч мэдэхгүй явж байхдаа, арайхийж бий болгосон студийн төхөөрөмжөө бүгдийг нь хураалгачихаад монгол эсгий гэрт ч байрлаж үзжээ. Хичнээн олон сайхан уран бүтээлчид тэр үед хөл алдаж архинд орж, зарим нь чадал нь барагдаж, насаа ч алдаж байсан. Тийм үед унаж тусахгүйгээр амьдралаа авч явж, урагшлах тоолондоо ахиц гаргаж ирсэнд нь би нөхөртөө маш их баярлаж явдаг. Манай хүн их дураараа, зоргоороо хүн. Зоргоороо ч байж мөрөөдлөө биелүүлэх гэж цуцалтгүй зүтгэж, хажууд нь би түшиг тулгуур нь байж, ингэж л бид хоёр мөрөөдөлдөө хүрсэн” гэсэн юм. Эдний том хүү Ангараг нь англи, герман, франц, орос, япон хэлтэй. Бага нь англи, орос, хятад хэлтэй гэнэ. Хэл гэдэг боловсрол олж авах хамгийн том суурь гэж хоёул үздэг гэнэ. Том хүү нь Германд урлагийн дээд сургууль төгссөн, зураглаач мэргэжилтэй юм байна. Дараа нь Японд төрийн удирдлагын чиглэлээр сурч төгсчээ. Одоо төрийн байгууллагад ажилладаг бол бага хүү Боролдой нь БНХАУ-ын Драмын урлагийн академийг төгсчээ. “Найруулагч болох болов уу, их нарийн мэдрэмжтэй, хөгжмийн маш нарийн мэдрэмжтэй, сэтгэлгээ нь их өвөрмөц” гэж Мягмар гуай бага хүүгээ магтав. Найруулагчийн өөрийнх нь тодорхойлсноор эднийх жинхэнэ пост модернист гэр бүл аж. Театр нь ч пост модернист жүжгүүд тавьдаг. Дандаа хурц хурц, сонгомол жүжгүүдийн эмхэтгэл хийж байгаа юм хэмээн гэрийн эзэн хошигносон нь энэ гэр бүлийн тун оновчтой тодотгол. “Пост модернист нийт арван зургаан жүжиг нийслэлийнхэндээ үзүүлчих санаатай, эхний долоон жүжгээ үзүүлчихээд байна. Театр гэдэг маань их том нүсэр юм байдаггүй юм аа. Театр чинь ерөөсөө эргээд цөөн үзэгчдэдээ ойрхон байж, хоорондын ярилцлага болж хувирч байж, нэгнээ мэдэрч байж амилдаг юм аа. Хуучны, театр анх бий болж байсан тэр хэлбэр рүү бид орж байна. Оросын том баячууд хувийн том театртай, тэндээ ном уншдаг, Достоевскийн романыг хэдэн өдөр дараалан цуглаж сууж сонсдог, жүжигчид нь тоглодог, том том заалуудтай, урлагийн меценатууд нь тэгж урлагийг дэмжиж явсан. Тэр хэлбэр рүү л орж байгаа юм” гэв. Эдгээр жүжиг нь Соёлын яам, Олон нийтийн телевизийн дэмжлэгтэйгээр хийгдэж байгаа юм байна. Олон удаа тоглодоггүй, нэг жүжгийг сайндаа л мянга гаруй, хоёр мянга орчим хүн үзэж байгаа болов уу гэж байв. Ер нь энэ хэдэн жилд оюуны их хомсдолд орчихлоо гэж театрын, гэрийн эзэн хэллээ. Хоолны мөнгөө олох гээд завгүй ажиллаж байгаа хүмүүс амрахаараа хошин шог үзэж стрессээ тайлдаг, эсвэл нэг их уйлдаг жүжиг, үгүй бол солонгос кино үзвэл сайхан байх жишээтэй болчихлоо хэмээн ихэд санаа зовниж байна. Ийм үед нийгэмд оюуны тэжээл болгож, театртаа тавьж байгаа сонгомол жүжгүүдээ телевизээр үзүүлэхээр зорьж байгаа аж. Театр бол энэ хоёрын мөрөөдөл. Мөрөөдлөө биелүүлсэн нь атаархмаар. Атаархмаар төдийгүй арай өөрөөр сэтгэхийг хүссэн үзэгчдийн ч мөрөөдлийг давхар биелүүлж байгаа нь гайхамшиг юм. Энэ хооронд олон ч уран бүтээлч эдний дэргэдээс төрж, “Hero еntertianment”-аас эхлээд өөрийн бяцхан вант улсыг ч байгуулж авцгаагаад буй. Эдний театр дэлхийн сонгомол реалист, авангард жүжгүүдээ өнгөрсөн арваннэгдүгээр сард тавьж эхэлсэн. Үүгээр С.Мягмар гуайн театр манай театр урлагт одоо хэр хоосон байсаар байгаа орон зайг хийсвэр сэтгэлгээний жүжгүүд, туурвил зүйн болон тайзны авангард тавилтуудаараа нөхөж гарч ирсэн. Энэ нь хэдхэн сарын дотор хэдийнэ нийгмийн оюунлаг хэсгийн сонголт болж чаджээ. Харин өмнө нь “арт фильм” буюу жинхэнэ кино урлагийг нийтэд үзүүлж, олон улсын кино өдрүүдийг зохион явуулж байв. 


“Ерэн оноос монголчууд бид улс төрийн, эдийн засгийн эрх чөлөөгөө олж аваад эргээд нэг харсан чинь оюуны эрх чөлөө гэж байхгүй, социалист реализм өөрийн инерциэрээ хориод жил явчихсан, одоо хүртэл үзэл суртал бүхий киног хүмүүс телевизээр үзэж байгаа нь харамсалтай. Гэтэл хүний оюун ухаан бодит, реалист байхаас гадна хийсвэрлэн бодохуй гэж агуу их орон зай байдаг. Хийсвэрлэж бодож байгаа тэр газар л урлаг, уран бүтээл илүү эрх чөлөөтэй болж эхэлдэг. Энэ орон зай руу бид орж байна. Эхлээд бид жүжгээр орж байгаа, дараа нь киногоор энэ орон зайд хандана” гэж тэрбээр театрынхаа урын сангийн бодлого, байр суурь, ирээдүйг товчхон танилцууллаа. Энэ чиглэлээр хүү Боролдой нь нэг кино хийгээд байгаа гэнэ. Арт фильм болж чадсан гэж аав нь үзэж байгаа юм байна. Ер нь оюуны хийсвэрлэлээр уран бүтээлийн эрх чөлөөнд хүрэх нь энэ гэр бүлийн зорилго аж. Ийм чиглэлээр манайхан бүтээл хийх болол­цоо тун хомс байгааг мөн найруулагч онцолно лээ. Бүх урлагийн суурь нь уран зохиол. Уран зохиолын хөг­жил дэвшлээс үүдэж, түүний сэтгэлгээний хэлбэр, хэв маягаас үүдэж урлаг тэлж хөгжиж байдаг. Үүнээс үүдэж хөгжим, театр, кино, хүүхэлдэйн кино буй болдог. Тэгэхээр зохиолчид маань их эрэл хайгуул хийгээсэй гэсэн чин хүсэлтэй явдаг гэнэ. Одоо юу ч хамаагүй бичиж ном хэвлүүлээд арилжиж, арилжааны уран зохиол хийгээд байгаа нь бусад урлагийн зохион туурвигчдад таатай санагдахгүй байгааг онцолж байв. Ер нь ч жинхэнэ уран бүтээл хийдэг хүмүүс баян цатгалан явсан түүх үгүй гэж тэрбээр зохиолч, уран бүтээлчдэд хандан хэлэв. Мягмар найруулагч манайд оюуны тэсрэлт хийсэн хоёр гурван үзэгдэл бий, агуу их Д.Нацагдорж, хойшлоод Д.Урианхай гуай, ерээд оныхны нэг Уриадайн Шигүүргэ гэж тоймлож буй аж. Харин эртний уран зохиолд Агваанхайдав, хуульч Сандаг нарын бүтээлүүдийг сэтгэлгээний гайхамшигтай зохиол гэж үздэгээ хэлэв. Хуульч Сандагийн “Салхинд хийссэн хамхуулын үг”, Агваанхайдав гуайн “Бие, сэт­гэл, бодгаль гурав ярилцсан нь” зэргийг жишээ татсан. Түүний яриа хөөрөөг сонсч суухад уран бүтээлчийнхээ хувьд үнэхээр сонин фигур юм. Гэргий Одончимэг нь театрынхаа ажлыг хогоо шүүрдэж, хоолоо хийхээс эхлээд жүжигчидтэйгээ ажил­лах хүртэл бүгдийг хийдэг байна. Тэрбээр театрынхаа утга зохиолын ажилтан нь ч юм шиг, эсвэл олон хүүхдийн ээж ч юм шиг болчихсон гэж байв. Одоо эдний театр арав гаруй жүжигчинтэй хамтарч ажилладаг юм байна. Орон тооных бус, жүжигт тоглох сонирхолтой, тус тусын алба ажилтай, олонх нь СУИС төгссөн залуучууд гэнэ. Анх ирэхдээ яаж жүжигт тоглоно оо, яаж уран бүтээл гаргана даа гэж эргэлзэхээр байсан залуучууд хэдхэн сарын дотор мэргэжилдээ маш их өссөн гэж байв. Биднийг очиход хоёулхнаа гэр урландаа байсан хос маань үдэш арван найман цаг дөхмөгц Гүйлс цэцэглэсний баяраа найзуудтайгаа тэмдэглэхээр “Black box” театр руугаа орцгоов. Бид ч мөн адил. Зочид эхнээсээ цувсаар оройн арван есөн цагийн орчимд театр дүүрэн хүн цугласан нь дандаа зураачид, төгөлдөр хуурчид, хийлчид, хуучин Хүүхэд залуучуудын театрт хамт ажиллаж байсан жүжигчид, Драмын  театраа төлөөлөн дэд захирал Н.Сувд, жүжигчин Өлзийхүү, найруулагч Ц.Хүсэлбаатар гэхчлэн дандаа уран бүтээлчид цуглав. Эдний гэр бүлийн амьдралын хөгжилтэй бөгөөд өдөр тутмын агшнуудыг буулгасан видео эвлүүлэг, Одончимэг гуайн тарьсан цэцэгс хэрхэн дэлбээлж буйг хөдөлгөөн бүрээр нь буулгаж үлдээсэн видео эвлүүлгүүдийг үзэж сонирхсны дараа оройн зоог барьцгаав. Энэ гэр бүлийн ойр дотнын нөхөд, ах дүү хамаатан садан нь гээд дандаа урлагийнхан энэ үдшийг хамтдаа өнгөрүүлсэн. Тэр хоёр мөрөөдлөө биелүүлж, Монголд маань цоо шинэ театр орон зайгаа эзэлжээ.

Н.Пагма
Гэрэл зургуудыг
Ц.Мягмарсүрэн

Categories
арын-нүүр булангууд мэдээ

Эмэгтэй хүнийг өшиглөх эрх зөвхөн хэвлийд нь бойжих үрд нь л байдаг

Сүүлийн үед хэвлэлээр гарч байгаа мэдээ, мэдээллийг харвал олон жилийн турш цагдаа нөхрийнхөө дарамтад байсан бүсгүй учир битүүлгээр өндрөөс унаж амь насаа алдсан тухай, уулнаас хоёр эмэгтэйн цогцос олдсон тэгэхдээ толгой, хөл гарыг нь тасалж, бүр овоон дор булсан байсан гэхчлэн үргэлжилнэ. Эмэгтэйчүүд гадуур  гарсан ч амь насанд нь аюултай, гэртээ байсан ч гэр бүлийн хүчирхийлэлд дарамтлуулж хорвоогоос халих цөвүүн цаг иржээ. Үнэндээ эрэгтэй, эмэгтэй хоёр хүйсийн хүмүүс бие, физиологийн хувьд ялгаатай ч нийгмийн нэг гишүүний хувьд ямар ч эрх, үүргийн ялгаагүй амьдрах ёстой. Энэ бүхэн Үндсэн хуулиар баталгаажсан улс оронд бид амьдарч байгаа. Гэвч өнөөдөр өрнөж буй үйл явдлууд үүний яг эсрэг байна. Эмэгтэй хүнийг өшиглөх эрх ганц л хүнд буй. Тэр нь эхийнхээ хэвлийд өсөн бойжиж байгаа бяцхан үрд нь байдаг. Өөр хэнд ч биш. Энэ ертөнцөд хүн болон мэндлэхээр  ирсэн тэр бяцхан хүний жаахан хөлөөрөө нудчин эхийнхээ хэвлийг өшигчих нь хязгааргүй аз жаргалыг бэлэглэж байдаг. Заримдаа эхийнхээ ууж байгаа аягатай цайг нь цалгиатал нудчих нь бий. Харин үүнээс өөрөөр өшиглөж, өр рүү нь чичиж болохгүй.
Онлайн ертөнцөд ихээхэн тархаж байгаа “Эмэгтэй хүнийг өшиглөх эрх зөвхөн хэвлийд байдаг үрд нь л буй” гэдэг үгтэй санал нэгдэж, лайк дарсан олон мянган хүн энэ бодлоо өөрийнхөө хийдэл, байдалтайгаа тохируулан бүсгүй хүнд хүндэтгэлтэй хандаасай билээ.

Э.ЭНЭРЭЛ