Бүгд Найрамдах Бразил Улс руу манай улсын иргэд 90 хоног визгүй зорчихоор болсон. Энэ мөн ч хэрэггүй шийдвэр санагдав. Гэхдээ яахав Бразил улс руу явах нэг нь явдаг юм байгаа биз.
Бразил улс руу Монголоос 20 гаруй цаг онгоцоор нисч хүрнэ. Эхлээд АНУ руу арван цаг ниснэ. АНУ-аас мөн л арав гаруй цаг онгоцоор нисч Бразилд арай чүү хүрнэ. Сар руу нисэхээс ч удаан хугацаа шүү дээ. Тэгээд ч Бразил улс хэрэглээ өндөр, ажлын байр хомс.
Тэр тусмаа тэнд монголчуудад хийх ажил тун ч ховор. Хэдэн арван цаг онгоцонд чилээрхэж очоод ажлын байргүй, амьдралын өндөр өртөгт даруулахын нэмэр гээд тийшээ зүглэх хүсэлтэй хүн цөөхөн байна. Үүнийхээ оронд манай улс өндөр хөгжилтэй барууны, орнууд болон Япон, Солонгос гэх мэт Азийн орнууд руу визгүй зорчдог болмоор байна. Тэнд монголчуудад хийх ажил, суралцах зүйл дэндүү олон бий.
Өндөр хөгжилтэй орны соёлд суралцаж, яаж хөдөлмөрлөж улс эх орондоо баялаг бүтээдэг үлгэр жишээг тэндээс харж болно. Япон, Солонгос руу зорчиход визгүй болчих юм бол манай ард иргэдийн амьдрал мөн ч хурдан дээшилнэ. Эдийн засгийн эргэлт одоо байгаагаасаа хэд дахин нэмэгдэнэ. Үүнийг 1990-ээд оны дундаас Солонгост ажилласан олон зуун залуусын өнөөгийн амьдралаас харж болно. Тэд багагүй валют авчирч, эхнээсээ эх орондоо ирээд сурсан, мэдсэн үйлдвэрлэлээ эрхлээд явж байна.
Хаа холын Бразил руу визгүй болсон гээд 20 цаг нисч байснаас сар луу ниссэн нь хамаагүй богино хугацаанд очих газартаа хүрнэ. Ядахдаа саран дээр ямар амьдрал байж болохыг судлаад ирнэ шүү дээ.