“Болор цом”-д түрүүлээгүй ч уншигчдын сэтгэлд үлдсэн шүлгүүдийг цувралаар хүргэж байна.
Төрийн шагналт яруу найрагч Очирбатын Дашбалбар
БИ-ТАЛЫН ХӨХ ЧОНО
Би-талын хөх чоно!
Агт сайн морьдын туурайг сульдааж
Анч сайхан эрсийн хорхойг хөдөлгөж
Арван халтар нохойг замд нь цувуулан
Агшин бүрдээ үхэлтэй тэрсэлсэн
Хурдан буутай эрс алах гэж занана
Арьсыг минь хуулахын төлөө л ухаант хүн
Араатан намайг зогсоо зайгүй мөрдөнө.
Байгаль намайг төрүүлж, байдал төрхийг минь урлаж
Байгаа биеийнхээ чадлаар амь зуух болгосон!
Гэвч хүн намайг үзэн ядна, хаа ч явсан
Гэтэж алахыг завдана, үл өрөвдөнө!
Өдөр бүр үхэлтэй амь дүйж, өл залгана би
Өртөө газар давхиад ч заримдаа хоосон.
Тэнүүн тал зах хязгааргүй цэлийнэ
Тэнгэрийн доор би гав ганцаар шогшино
Тэнэмэл чоно би ясандаа тултал мэдэрнэ
Хорвоо дээр би чоно болж төрөөд
Хорсол заналыг хэн бүхэнд төрүүлж,
Өвлийн шөнө цасан дээр цонхигор сарыг ширтэн
Өлсөхийн зовлонд ульж байхад уулс дагжина
Эрийн чадлаар амьдардаг хээрийн хөх чоно
Эрх чөлөөг туйлгүй хүсэх яруу найрагчтай ижил
Төрөлхийн зэрлэг араншингаараа би
Төмөр хавхтай хөлөө ч тас хазаж явсан.
Тамын зовлонг биеэр эдэлсэн миний
Тасарсан хөл минь тэр жалганд хоцорсон.
Цагаан цасан дундуур улаан цусаа цувуулсаар
Цаашлаад зугтсан гурван хөлтэй намайг
Хүн-араатнууд тасралтгүй мөрдөж
Хүйтэн жавар дундуур машинтай элдсэн
Эцсийн агшиндаа би эргэж дайрахыг завдсан ч
Энэ л удаа эрлэг намайг өршөөж
Эрэг рүү тэд тэрэгтэйгээ уналаа…
Биеэр минь салхи нэвт шуурч
Өл залгахын эрхэнд явсаар
Элчилгүй талын араатан намайг
Бурхан тэнгэр минь өршөө
Сайхан амьд явж чадахгүй бол
Бас яруу найрагч шиг ганцаарднам.
Нартаас үтэр тонилгохыг завдана
Бурхнаас оноосон хоног хугацаагаа эдлэх
Буруугүй хэрнээ буруутан чоно би
Хээр талдаа салхи үхэл хоёртой тэрсэлдэж
Хэрчлээт уулсыг дагжтал ульж явна.
Ардын уран зохиолч, соёлын гавьяат зүтгэлтэн,
“Болор цом”-ын тэргүүн шагналт яруу найрагч Пунцагийн Бадарч
ЭХИЙН СЭТГЭЛ
Хайрт ээж Цэвэгмидийнхээ гэгээн дурсгалд өргөвэй!
Ээж нь муу хүүгээ үхэж гэж зүүдэллээ
Сааль сүүндээ дэвэлзэж явсан ч
Санаа сэтгэл минь дэгэлзэж байсан ч
Сайхан шүлэг бичиж гэнэ, миний хүү
Сайхан дуу зохиож гэнэ, миний хүү
Араажаваар дуулж байна лээ
Аль нь ч надад ялгаагүй дээ
Зөрүүлж байж би чамайг боддог
Андууран түүж би хүүгээ санадаг
Тэмээ тэмээн цагаан үүлийг
Цав суутал би хүүгээ ширтлээ
Хүний хүү ижийдээ ирж гэнэ ээ
Гол усаар л нэг найр наадам болж байна
Миний муу хүү шоронд орж гэнэ
Голыг минь гогодон хэлж байна
Гадагшаа би хүүгээ өмөөрлөө
“Ам нь цангаж байгаа байх даа, муу хүү минь”
Алтан бэлзэг газраас олоод
Амандаа үмхтэл залгичихлаа гэж
Зүүдлүүлж олдсон ганц үр минь юмсан
Ядаж яваа юм бол миний хүү