Сэтгүүлч, нийтлэлч Бадамдоржийн Ганчимэг хэвлэл, мэдээллийн орон зайд өөрийн “Open door” нэртэй шинэхэн сонин гаргаж анхны дугаараа уншигчдадаа хүргээд байна. Түүнтэй ярилцлаа.
-Та “Нээлттэй хаалга” сониныхоо анхны дугаартай зэрэгцэн сэтгүүл зүйд байгаа “хаалтын гэрээ” гэх зүйл, мөн хэвлэл мэдээллийн байгууллагууд мэргэжлийн холбоодод нэгдэж сэтгүүл зүйн мэргэжлийн чөлөөт өрсөлдөөнийг сулруулж байна, үүний эсрэг тууштай зогсоно гэж хэвлэлд мэдэгджээ. Манайд чөлөөт хэвлэл үүссэнээс хойших хорь гаруй жилийн хугацаанд анх удаа ийм эрс шийдмэг мэдэгдэл сэтгүүл зүйн то¬гоон дотроос, тэр тусмаа томоохон нийтлэлчээс гарах нь сонирхолтой л сонсогдож байлаа?
-Ер нь энэ салбарын асуу¬дал бол одоо би сөхөж тавьж байгаа цоо шинэ сэдэв биш. Цахим орон зай гэж өдрөөс өдөрт тэлсэн байр суурийн том талбар байна. Энэ талбар дээр хүмүүс зогсоод нэлэнхүйд нь шүүмж¬лэх болж, хаалтын гэрээ гэдгээ барьж үзсэн хүн байдаг ч юм уу, үгүй ч юм уу ийм юмнуудаар л сэтгүүл зүйн салбарыг балбаж байдаг болчихлоо л доо. Би энэ салбарын тодорхой нэг зүтгэлтний хувьд байр сууриа илэрхийлсэн. Шинэ гарсан сонинд маань холбогдуулж манай салбарын залуу сэтгүүлчид олноороо хандаж байна. Бид телевизийн реклам ямар өндөр үнэтэйг мэднэ. Тэгэхээр олдож байгаа бололцоон дээрээ байр сууриа илэрхийлж байгаа юм. Залуу сэтгүүлчид нэлээн дэмжиж, олон газраас ирж яриа хөөрөө авъя, хамтарч энэ сэдвийг цааш нь авч явж, нэр хүндээ цэвэрлэж авъя, энэ бол бидний тавилан, энэ тавилангаа бас ингээд бодит бус, бараан үнэ¬лэмжээр нүдүүлээд байх нь харамсалтай л байна. Энэ байр суурийн маань цаана тогоогоо самарсан, өөрөө өөрсөдтэйгөө бүр дайтах гэ¬сэн тийм хатуу зорилго байх¬гүй. Бүгдээрээ ярилцъя, эний¬гээ өөрчилье. Биднээс шалтгааж байгаа зүйл ч байна, шалтгаалахгүй ч юм байна шүү дээ. Засгийн газрын чиглэлтэй маягтай гарсан шийдвэрийн араас өнөө¬дөр өдөр тутмын сонинууд хоёрдугаар нүүрээ өөрсдийнхөөрөө дэглэж гаргажээ. Энэ бол нэг тийм хаалт, урьд нь хийсэн юмаа хаасан хаацайлсан маягийн шийдвэр харагдаж байна, надад бол. Манайхан зарим нь эмзэг л хүлээж авч байх шиг байна. Гэхдээ бүр харь хүн шиг байдлаар асуудлыг тавихгүй шүү дээ, би.
-Ямар ч салбар, хувь хүн үнэт зүйлээ аажмаар алдаад, түүнээсээ холдоод ирэхээрээ дархлаагүй болж суларч, туйлддаг шүү дээ. Та бүхэн сонины бизнест, мэдээллийн зах зээлд, сэтгүүл зүйн бодит үнэнд эргэлзсэн нийгэмд бор зүрхээрээ гарч ирж байгаагаа хэрхэн харж байна вэ. Цаг нь мөн гэж үзэж байгаа юу. Өнгөрсөн хугацаанд бидний бүтээсэн үнэт зүйл чухам юу байв?
-Сэтгүүл зүйн салбар бол манай үе үеийн мянга мянган сэтгүүлчдийн нуруун дээр, голдуу өөрсдийн олсон суурь бааз дээр боссон салбар. Гэхдээ сүүлийн хорин жилд шинэчлэлт багагүй гарсан. Гэхдээ хангалтгүй. Язгуураараа нэгдмэл байх бололцоо багатай, цул биш салбар байх¬гүй юу. Ер нь хатуу өрсөлдөөнөөр л амьдрал нь зохицуулагдаж байдаг. Тэр өрсөлдөөн гэдэг маань харин холбоод, бүлэглэлийн дор алга болоод байгаа нь эрүүл биш үзэгдэл шүү дээ. Бусад улс орнуудыг хэвлэл, телевизүүд өрсөлдөхөө болиод холбоо байгуулаад, зарим сэдвүүд дээр амаа үдүүлээд бүгдээрээ нэгдээд хөтлөлцөөд явчихаж байгааг би ер хараагүй юм байна. Энэ асуудалд би үнэ¬хээр шүүмжлэлтэй хандаж байгаа юм. Ямар ч холбоо энэ тэр гэж байхгүй болохоор одоо¬хондоо ганцаардаж л байна. Сониноо гаргасан цаг үеийн тухайд, энэ бол миний олон жилийн өмнө бодож хүсч байсан зүйл. Амьдралдаа шийдвэр гаргана гэдэг тийм түргэн байдаггүй шүү дээ. Удаан бодож, хамт олонтойгоо, багийнхантайгаа зөвлөж байж хийнэ шүү дээ. Хэцүү юм даа. Энэ зах зээлд тодорхой тодорхой савлагаа үүсчихсэн бүгд цахим руу хошуурсан энэ эмзэг үед, дээрээс нь хэвлэл мэдээллийнхний нэр хүнд савласан ийм үед гарч байна л даа. Энэ үүднээс хараад намайг нэг талаараа их тэнэг хүн юм, их зоригтой хүн юм гэх зэрэг янз бүрийн сэтгэгдэл хандлагууд надад ирж байна.
-Ямар ч шинэ зүйл шулуун дардан замаар яваад оргилд гарчихдаггүй. Эмзэг үе, эмзэг салбар тусмаа ирж болох олон эрсдлүүд, хатуухан бэрхшээлтэй нүүр тулна?
-Жишээ нь, санхүүжилтийн хувьд гэхэд л өөрсдөө санхүүжилт босгох асуудлаасаа эхлээд маш хэцүү бо¬лоод явдаг юм байна л даа. Хэвлэл мэдээллийн байгуул¬лагууд реклам сурталчилгааны орлогоор санхүү¬жилтийнхээ тодорхой хувийг бүрдүүлж байдаг. Тэгэхээр шинэ сонинд энэ нь хаалттай. Үйлдвэрлэгчид, реклам нийлүүлэгч нартай харилцаж байсан туршлага бидэнд алга. Зүгээр л ажлаа хийдэг, юм бичдэг улс. Үүн дээр харилцааны шинэ дэвшил гаргахгүй бол болохгүй юм байна. Хүмүүсийн зар сурталчилгааг гүйцэтгэж ирсэн тэр технологид нь жаахан өөрч¬лөлт хийе. Чин сэтгэлээ өгье, бас. Ихэнхдээ хувийн хэвш¬лийнхэнтэй харилцах болно шүү дээ. Бид ч өөрсдөө хувийн хэвшлийн салбар. Төрийн байгууллагууд бол ийм юманд өөрөөр явчихдаг. Өөрөө би үүний эсрэг тэмцэж байгаа болохоор тэдний зүгээс дэмжлэг байхгүй. Ер нь хамгийн удаан, төвөгтэй зам боловч уншигчдадаа хүрэх захиалгаа нэмэгдүүлэх л бид нарын хийх ёстой зүйл гэж харж байгаа.
-Аль ч салбар, байгууллага өөрийн соёлыг бүтээдэг. Харин хэр өргөн орон зайд, хэр урт цаг хугацаанд амьдрахыг нь бүтээсэн соёл нь шийддэг бололтой. Та өнөөдөр шинэ алхам хийхдээ амьдралаа шинээр эхэлж байна гэсэн. Бид ямар соёлыг бий болгочихов оо гэдгийг Бадам¬доржийн Ганчимэг гэдэг брэнд нийтлэлчийнхээ нүдээр эргээд харвал юу хэлэх вэ. Одоо та ямар соёлыг бүтээхийн өмнө зогсч байна?
-Буруу соёл булгарч унат¬лаа асар их нерв, асар их цаг хугацааг идээд энэ буруу жишиг, буруу соёл тогттолоо хорин хэдэн жил явчихсан байна шүү дээ. Манай салбарыг төр хашаандаа авч явж байснаа хаяад нэг л ший䬬вэрээрээ гадаа гаргаад чулуудчихсан. Өөрсдийн үлдсэн хүч, хар эр зоригоороо л явсан туршлагатай. Энд бол шинэчлэлт бий. Гэхдээ энд амьдарч, энд тавилангаа өгөөд явж байгаа бүх сэтгүүлч¬дийн цалин, хөдөлмөрийн үнэ¬лэмж зэрэг бүх талаараа дэвшил хийх цаг болчихжээ. Үүнийг үнэхээр бодохгүй бол болохгүй болчихож. Буруу замаар олж авсан багахан ашгийг хэдүүлхнээ хувааж идээд байвал үнэхээр нүгэл, тийм үү. Сэтгүүлчид өөрсдөө хамгийн хямдхан ажиллах хүч, хамгийн хүлцэнгүй боолууд болоод хувирчихаж.
-Шударга, соёлтой, мэргэжлийн сэтгүүл зүйн төлөө өнөөдөр навс уначихсан сэтгүүлчдийн нэр төрийг сэргээхийн төлөө эцсээ хүртэл явна гэж та ярилцлагадаа онцолж хэлсэн байна лээ. Залуу сэтгүүлчдэд бол өмөг түшиг болж, бусдад нь ч хүч ташуур болж сонсогдож байгаа байх. Нэгэнт уначихсан нэр төрийг сэргээн босгоход олон нийт нийгмээс дэмжлэг ямар байх бол?
-Сониноо “Open door” буюу “Нээлттэй хаалга” гэж нэрлэсэн. Ийм их эрх чөлөөтэй нийгэмд, твиттер орон зай, фэйсбүүк гэхчлэн хүн болгон үзэл бодол, байр сууриа илэрхийлж байдаг ч гэсэн энэ байр суурь, хүсэл эрмэл第лэлээ хэвлэн нийтлүүлэх сонирхолтой, тийм идэвхтэй иргэний нийгмийн тодорхой хэсгүүд зөндөө байдаг шүү дээ. Тэгээд бас хаагдаж байдаг. Тэр хүмүүст жаахан ч гэсэн бололцоо олгоод явъя гэж бодож байна. Ер нь алдаатай бодлогын цоор¬хойнуудыг нөхөж чадах, болох хэмжээгээр нь чигжиж нөхөж явъя гэж бодож байна л даа. Оройгоос дэмжлэг авна гэж байхгүй. Би өөрөө байр сууриа илэрхийлсэн учраас. Ямар ч гэсэн одоо ингээд харж байхад загнасан зандарсан бичлэг юмнууд гарч эхэлж байх шиг харагдаж байна л даа. Энэ бол эрсдэл тээх үү гэвэл тээнэ. Тодорхой хэмжээнд юмыг ханзалж ил гаргаж байж олон нийтийн дэмжлэг авна шүү дээ. Одоо бол шударга ёс, хариуцлага гэх мэт үгс үнэхээр үнэгүй болчихож. Өөрөөр хэлбэл, популизм хийдэг, нийг-мээр тоглодог хүмүүсийн амаар энэ үгс их дамжаад салбайчихсан болохоор би ч гэсэн нийтлэлдээ ер нь шударга ёс, ард түмэн, эрх, эрх чөлөө гэх мэт язгуураасаа үнэ цэнтэй үгсийг аль болохоор бичихгүйг хичээдэг. Тэгтлээ энэ үгсийг салбайтал нь үнэгүйдүүлчихэж. Ойлголтыг нь ч гэсэн. Тийм болохоор эндээсээ эхлээд бид өөрсдөө бичиглэл зүй, нийтлэл зүйн хуулиараа жаахан ч гэсэн дэвшил хийгээд өөрсдийнхөө үйлдвэрлэж байгаа контентыг чанаржуулахаас эхлээд их алсуур замаар эхлэх ёстой юм байна. Би дөнгөж шинэ тутам байж энийгээ хаячихаад гэнэт нэг юмны туг болоод л талбай дээр жагсаал хөдөлгөөн хийгээд явах бололцоо хомс шүү дээ. Ер нь залуу сэтгүүлчид ирж уулзаж байна. Одоо гэхэд бид хаалтын гэрээний нэг л хувийг арайхийж олж авсан. Юм болгоны цаана нэр төр гэдэг ойлголт байдаг. Үүнийг дэлгэж гаргаж тавих гэхээр бүгд хаалттай хэцүү байдаг юм байна. Тэгэхээр залуу сэтгүүлчидтэйгээ нийлээд чөлөөт индэрийн клуб юм уу сургалтын төв гэхчлэн ийм арга хэрэгслүүдийг эхэлж байгуулах нь зөв юм байна гэж бид ярилцаж байна. Одоо сэтгүүлчээр суралцаж байгаа оюутнууд зунд хийх ажилгүй л байдаг шүү дээ. Идэвхтэй хэд нь сонинуудын гал тогоонд цай кофенд гүйж, арай адтай сэргэлэн зарим нь ганц хоёр мэдээ гаргаад явж байдаг. Энэ практик дадлагын цагийг нь үнэ цэнтэй болгож өгье, өөрсдийнхөө туршлагаас хуваалцъя. Би бас тийм олон шавьтай биш. Энэ олон нийтлэлчид ч гэсэн их хувь, биеэ даасан хүмүүс. Үүнийгээ ч гэсэн жаахан ханзлаад залуучуудтай ажил¬лая, тэдний хайрыг татъя, тийм биз дээ. Тэгж байж мэргэжилдээ хайр¬тай, ингэж тавилангаа хуваалцдаг залуучуудын бүхэл бүтэн эгнээ гарч ирнэ шүү дээ.
-Хэвлэл бүтэц хэлбэрээ¬рээ чөлөөт болсон цагаас маш олон сонин, телевиз радио мэндэлсэн ч ихэнхдээ мэргэшээгүй сэтгүүлчдийн фронт дээр байгуулагдаж байв. Мэргэшээгүй хэвээрээ шахуу ажиллаж ирлээ шүү дээ. Харин “Нээлттэй хаалга” сонин үндсэндээ чиглэл чиглэлээрээ мэргэшсэн сэтгүүлчид, нийтлэлчид өмнөх хорин жилээс арай жаахан шинэ орчинд дахин эхэлж байна. Энэ ч бас том боломж шүү, тийм ээ?
-Баярлалаа. Бид өөрсдөдөө итгэж байгаа. Ер нь бүх юм өөртөө итгэхээс эхэлдэг болов уу. Бид уншигчдын итгэлийг цуглуулдаг үйлдвэрлэл явуу묬даг учраас энэ олон дуулиан шуугиан, мэдээлэл дээр уншигчид олон нийт биднээс “Аль нь үнэн юм бэ” гэдэг асуултыг үргэлж тавьж байдаг.
-Оюутан байхаасаа та хам¬гийн олон уншигтай топ сонины эрхлэгчтэй, мөн Ганболд эрхлэгчтэй ажи묬лаж эдгээр сонинд хүчээ өгсөн. Хоёр эрхлэгчтэй та сониныхоо талаар санал солилцов уу. Одоогийн таны байр суурь эргээд нөгөө-дүүлээ сөрж зогсч байгаа юм шиг зарим хүмүүст харагдаж байж мэдэх юм. Энэ тухайд танд гаднаас асуултууд ирж байна уу?
-Ганболд эрхлэгчтэй санал солилцсон. Маш хүнд хэцүү шүү. Чадах чинээгээрээ тусалъя. Ер нь их хэцүү шүү дээ л гэж хэлж байгаа. Мийгаа эрхлэгчтэй уулзаж амжаагүй байна. Намайг дэмжиж байгаа гэж итгэж байна.
-Зарим талаар байр сууриараа хоёр талд гараад ирэхээр яах бол. Та юу гэж бодож байна?
-Бид ямар ч байсан нэг еэвэнгийн л хоёр тал. Тийм болохоор бүр ч их хоёр талдаа гараад ирчихсэн гэж би харахгүй байгаа. Энэ хүмүүс, манай сэтгүүл зүйн салбарын зүтгэлтнүүд салбарынхаа төлөө юм хийх байх аа. Сууж яваа завиа тэр чигээр нь живүүлье гэж бидний хэн нь ч бодохгүй шүү дээ.
-Чөлөөт хэвлэл жинхэнэ утгаараа нийгмийн өөрийнх нь дархлаа, тийм үү?
-Явж явж байгаад л сөхрөөд унадгийн даваан дээр аль нэг олигархийн ч юм уу, улс төрийн бүлэглэл, хувь улс төрчийн өмнө аргагүй байдалд ордог юм шиг байгаа юм. Тэр нь сэтгүүлчид өмчлөлгүй, тогт¬воргүй байдагтай холбоотой байхгүй юу. Тэр соёлоос нь эхлүүлээд арай өөрөөр явах ёстой. Бүр дээр үед ямар ч билээ сонин бас яг ингэж зөвхөн сэтгүүлчид тал талаасаа хувь нийлүүлж босч байсан. Мөн “25 дугаар суваг” телевиз байна. Энэчлэн маш цөөхөн. Тэгэхээр энэ соёлоо хэдүүлээ тогтоож авах, нэг харандаа нэг үзгээ, нэг компьютерээ ч гэсэн бариад өөрсдөө тэмцэж бид нэг босоо удирдлага, нэг босоо эзэн, нэг босоо дарангуйлалгүй байх болно.
-Шударга ёсыг, мэдээлэл авахыг, үзэл бодлоо хэвлэн нийтлэхийг хүсдэг мөртлөө нийгэм өөрөө яагаад сэтгүүл зүй, сэтгүүлчдэд сөрөг ханд¬лагатай байгаад байдаг юм бол. Гэтэл энэ чинь өөрс¬дийнх нь хүсээд байгаа зүйлийн төлөө л ажилладаг шүү дээ?
-Энэ үнэхээр үнэн. Бүр энгий¬нээр ярихад, сэтгүүл зүй бол сүүлийн хорин таван жилд урлаг соёлын маш олон одод, үндэсний маш олон брэндийг бү¬тээсэн. Бүр бүтээсэн. Эргээд бидэнд ямар ч гавьяа байдаггүй. Муу сайн сэтгүүлчид, хараал идсэн сэтгүүлчид л гэдэг. Бид ч гэсэн асуудлыг ямагт нээлттэй тавьж байдаг, манай салбар маш нээлттэй учраас хэн дуртай нь орж ирээд дураараа балбадаг, гүтгэж гүжирддэг болсон шүү дээ. Ер нь нөмөр нөөлөг багатай салбар л даа.
Н.ПАГМА