Categories
мэдээ нийгэм онцлох-нийтлэл туслах-ангилал

Д.Чойжамц: Цагаан сар бол монголчууд дөнгөж өчигдөр эхэлсэн түүхтэй ард түмэн биш гэдгийг гэрчилдэг чухал баяр

ӨДРИЙН СОНИНЫ АРХИВААС…………..

XVII жарны “Буян үйлдэгч” хэмээх усан бар жилийн Цагаан сарын баярыг тохиолдуулан Монголын Бурханы шашинтны төв Гандантэгчэнлин хийдийн тэргүүн, Хичээнгүй зүтгэлт, Хамба Номун Хан Д.Чойжамцтай ярилцлаа.


-“Буян үйлдэгч” хэмээх бар жил ирлээ. Та нийт лам хуваргуудаа төлөөлж, монголчууд, сүсэгтэн олондоо Цагаан сарын мэндчилгээ дэвшүүлнэ үү?

-XVII жарны “Буян үйлдэгч” хэмээх усан бар жил гарч байна. Их сайхан бэлгэ дэмбэрэлтэй нэртэй жил. Зурхайгаар жилүүдэд олон ёгт нэр байдаг. Сайн, муу янз бүрийн ёгт нэртэй. Тэрэн дотроос энэ жил “Буян үйлдэгч” гэсэн ийм сайхан нэртэй жил гарч байна. Дөрвөн хүчтэний нэг нь бар гэж монголчууд хэзээнээсээ л бэлгэшээж, хүчтэй, хүч лугаа төгөлдөр хэмээн бэлгэддэг ийм амьтны нэрээр нэрлэгдсэн жил гарч байна. Сайхан жил гарч байна. Цагаан сарын амар мэндийг айлтгаж, хотлоороо сайхан шинэлээрэй гэж ерөөе.

-Айлчлан ирж буй бар жилийн өнгө ямар байгаа вэ. Бар жилд хүн ард юунд анхаарвал зохилтой вэ?

-Жилийн өнгийг монголчууд болоод дэлхий нийтээрээ ирээдүйгээ мэдэх гэж шинждэг.

Өнгөрсөн цагийг бид бүхэн мэддэг. Одоо үргэлжилж буй цаг бол бидэнд мэдэгдээд явж байгаа. Гэтэл ирээдүй мэдэгддэггүй. Тийм учраас хүн төрөлхтөн, оюун ухаант хүн төрөлхтний хувьд ирээдүйгээ мэдэх юмсан гэсэн эрмэлзэл дүүрэн. Энэ бол дэлхий нийтээрээ ийм хандлагатай байжээ.

Ялангуяа Азийн оронд, Араб, Энэтхэг болоод Хятад, Төвөд, Монгол тэргүүтэй ийм өргөн дэлгэр нутагт эртнээсээ эхэлж өөрийн болон улс орныхоо ирээдүй, байгаль дэлхий маань ямар байх бол гэж одон орон, тоо бодлого, зурхай зэрэг шинжлэх ухаанаар төлөөлөн бодож үздэг байжээ. Ийм зүйл дээр үндэслэн тухайн ард түмэн өөрсдийнхөө ирээдүйг ямар нэгэн хэмжээгээр зурж, жилдээ жилийнхээ зурлагыг хийж үздэг. Үүгээр өнөө жилийн зурлага ямархуу гарч байна вэ гэхээр, ерөнхийгөөрөө улирлын эхэн үедээ жаахан бороо, хур овоо байх янзтай боловч хүйтэндүү бороотой, салхи савиртай тийм байх болов уу гэмээр. Тийм учраас хүйтэн сэрүүнээс хамгаалсан байдал баймаар юм байна даа гэсэн зүйл байна.

Тариа ногоо сайхан ургах маягтай. Гэхдээ сэрүүн мөндөр зэрэг элдэв юмнаас харгалзаж үзэж байх хэрэгтэй байх гэсэн ийм анхааруулга байгаа юм шиг харагдаж байгаа. Дээрээс нь хүн ардынхаа хувьд бол настай хүнд жаахан бэрх, залуучуудад нэлээд сайн жил гарна аа. Хүн ардын хувьд ерөнхий нийтээрээ улс орны хэмжээнд сайхан жаргалтай байх учраас жаргалтай байна. Гэхдээ өөрсдөө хичээвэл ямар ч зурлага гарсан бай өөрчилж болдог газар даа. Тийм учраас хичээх хэрэгтэй юм. Дээрээс нь Монголын ард түмэн төр засаг, удирдлага руугаа анхааралтай байх хэрэгтэй болов уу. Сүүлийн нэлээд хэдэн жилийн зурлагад иймэрхүү маягийн төсөөлөл гараад байгаа юм. Тэгэхээр үүн дээр ард түмнийхээ төлөө уриалгахан, зөөлөн, ард түмнийхээ хэл үгийг дуулсан, хариуг нь дор нь барьж, үйл хэрэг болгосон ийм байвал эв зохицлоо олно гэсэн үг. Залуучууд, ард иргэд ч засаг төрөө хүндэтгэж, хийж байгаа ажлыг нь үнэлж сурах хэрэгтэй. Энэ их сайхан ажлууд явж байна, Оюу толгойгоос эхлүүлээд өчнөөн төчнөөн ололт амжилт олж байна, хойно Оросоос газ урагшаа татаж байгаа энэ ажил байна. Энэ мэтээр маш олон ажил хөдөлж байна. Засаг төрийнхөө ажлыг ойлгож, ухаарч мэдрэх хэрэгтэй юм болов уу гэж боддог. Ер нь сүүлийн хэдэн жилд монголчууд дэлхий дээр байхгүй ухаан гаргалаа. Засаг төрдөө баяртай байгаа. Яагаад вэ гэвэл, аливаа орон шиг их хэмжээгээр мөнгө өгч чадаагүй ч энэ тахлын үед орон сууцны төлбөр, цахилгаанаар нь дэмжээд өгчихсөн. Энэ бол бүх ард түмэнд хүрсэн. Хэрвээ гэр бүлд хэн нэг нь эрх мэдэл өндөртэй, мөнгө үрэмтгий бол тэр хүний гарт бүх мөнгө очвол гэр бүлийн бусад гишүүд юу ч хүртэхгүй, тэр мөнгө нь гоёл, гангараанд үрэгдээд л алга болж магад, архи тамхи болоод алга болж магад. Тэгэхэд засаг төрийн энэ цэцэн бодлогоор бүх ард түмэн гэртээ халуун дулаан сууж чадлаа. Тог цахилгааны мөнгөө төлцгөөсөнгүй. Бага орлоготой байсан хэдий ч бид өлсөж цангалгүй, ихэнх нь гайгүйшүү яваа нь сайхан бодлогын үр дүн гэж ойлгож байгаа. Тийм учраас бид ч гэсэн энэ засаг төр, улс орноо удирдаж яваа улсуудыг ойлгож мэдрэх, буруу зүйлийг нь шүүмжилж, зөв сайхан зүйлийг нь дэмжиж явбал хоорондоо эвтэй, түнжинтэй байна. Бид эвтэй байхын хэрээр энэ улс орон үргэлж урагшилж хөгжинө өө. Хамгийн гол анхаарах зүйл бол хоорондоо эвтэй байх, гэр бүлдээ эвтэй байх, албан байгууллагадаа эвтэй байх, улс орондоо эвтэй байх. Бие биенээ ойлгож мэдрэх, шүүмжлэлийг зөвөөр нь хүлээж аваад, дор нь засч ажил хэрэг болгож байх. Энэ бүгд л бидэнд хамгийн их чухал болж байна уу даа гэсэн юм зурхайн төлөвөөр гарч байгаа нь санаанд орж байна.

Бурхан багш “Чи өөрөө өөрийнхөө аврал шүү” гэж айлдсан юм байгаа. Тийм учраас өөрийн хичээл зүтгэл гэдэг хүнд хамгийн чухал зүйл байгаа юм. Ямар ч гэсэн сургууль, соёл, боловсрол бидэнд бусдаас хамааралтайгаа олдож байгаа боловчиг өөрөө зүтгэл гаргаад, гэр орондоо коронагийн үед зүгээр суухгүй боловсролдоо анхаарч, эрдэм номоо үзэж, аав ээж зэрэг мэддэг чаддаг хүнээрээ заалгаад байвал бас л болох учиртай. Мэдлэгээ олж авч, сайн сайхан болж байгаа хүмүүс зөндөө байна. Нөгөө талд сургууль хаагдсан юм чинь гээд хичээл номоо хаячихсан, боловсролоор хоцорч байгаа хүмүүс ч байна. Тийм болохоор ер нь хувь хүнээс их хамаарч байгаа юм байна шүү гэдгийг анхаарч үзүүштэй байгаа юм. Ер нь энэ коронагийн хоёр жил бидэнд маш олон зүйлийг сануулсан. Нүүдэлчин амьдрал бол бие даалт ихтэй. Тээр тэнд байгаа мал руугаа өөрөө л морио унаад явна, хэдэн хоногоор, өдөр шөнөгүй явна. Байгаль дэлхийд тийм бие даалттай, юунаас ч айхгүй, олон хоног морьтой ингэж явахдаа айл олдвол орж хоол унд идэж унтчихаад цааш эрлээ үргэлжлүүлдэг ч юм уу иймэрхүү маягийн, нэлээд бие даалттай байсан. Гэтэл энэ байдал нь олон нийтийн дунд бужигнасаар байгаад ганцаараа ч гарахад бэрхтэй, харанхуйд ч ганцаараа гарахаас айдаг, ганцаараа явж чаддаггүй ч юмуу, дандаа ард нь юм болдог ийм байдал ажиглагддаг. Энэ корона бол бидэнд биеэ даах сургууль маягтай боллоо гэж бодож байна.

-Магадгүй. Их олон зүйл дээр сургамж өглөө?

-Олон нийтийн дунд очоод наргиж, тургиад л, бүжиглээд наадаад л, баар шааранд яваад л, өөрийгөө нэг ч уйдаахгүй тухайтад цагаа баахан хэрэггүй юманд үрж үрж өнгөрөөдөг. Тийм юмнуудаа гоё гэж бодож байсан бол хорвоо дээр өөр цаг хугацаа бас ирдэг юм байна шүү гэдгийг бидэнд ойлгууллаа. Гэрээсээ гарч болдоггүй, наргиж тургиж болдоггүй, бусад хүмүүстэй нийлээд өчнөөн төчнөөнөөрөө амралт зугаалганд явж болдоггүй ийм үе ирэхээр бидэнд хорвоо дээр бас өөр янзын оршин тогтнол байж байдаг юм байна шүү дээ гэдэг ийм ухааныг өглөө. Гэртээ байхдаа эхнэр, нөхрүүд хоорондоо зохицлоо олох гэж зүдэрсэн. Дараа нь үр хүүхэдтэйгээ зохицох гэж үзлээ. Бүгд өглөө ажил, сургууль руугаа яваад орой ирээд хоолоо идчихээд л унтчихдаг. Бүгд нэг нэгнээ мэдээд байгаа юм шиг боловч нийгмийн дунд явж байгаад бүгдээрээ өөр өөр араншин төрх, өөр өөр хэвшил авчихсан байсан. Тийм учраас гэр бүлийн тэр зохицол гэдэг юмыг бий болгох гэж коронагийн эхэн үед нэлээд зүдэрцгээлээ. Түүнээс болж хэрүүл тэмцэл, биенээ дээрэлхэх юм гарч байгаад сүүл рүүгээ хүн төрөлхтний явж ирсэн хэдэн мянган жилийн амьдрал бидэнд буцаж хүрч ирээд дорхноо эв зохицлоо олоод хоёр жилийг түүртэхгүй даваад, сүүлдээ гэр бүлүүд сайхан боллоо шүү дээ. Зарим нь чөлөөт цагаараа эргэл мөргөл хийдэг, биеийн тамир хийдэг, гэртээ янз бүрийн бясалгал бүтээл хийж сэтгэлээ тогтоох зэргээр олон сайхан үйлийг хийдэг болцгоолоо. Энэ бүхэн хорвоо ертөнц үргэлж ганцхан чигээрээ байдаггүй юм шүү гэдгийг ойлгууллаа. Гадаад, дотоодын орнуудад сууж байгаа улсууд ч гэсэн “Эх орон шиг хэрэгтэй юм хаа байхав” гэдэг ойлголтыг авлаа. Мөн эцсийн бүлэгтээ хамгийн халдвартай, хэцүү өвчинг тусаад ирэхийн цагтаа ерөөсөө л гадны хүнийг хажигладаг юм байна шүү дээ.

-Дэлхийн хаана ч тийм ажээ.

-Ялангуяа тэр корона дэлгэрсэн гэж үздэг газруудыг хажиглаад, гудамжинд ч явуулахгүй, тэдэнтэй ижилхэн зүс царайтай улсуудыг тэгж хавчиж, шахаж эхэлж байгаа нь ч эцсийн бүлэгтээ яагаад ч юм Монгол оронтой хүйн холбоотой, монгол хүнд “Энэ Монгол гэдэг эх орондоо байхад хэн нь ч ирээд хөөж чадахгүй” гэдэг бахархал төрж байгаа юм. Миний эх орон, яаж ч шоронд орлоо гэсэн Монгол Улсаас хасаад хаячихдаггүй тийм газар нь Монгол юм байна даа гэж ойлгогдож, эх орноо хайрлах сэтгэл бас маш олон хүнд үүслээ. Энэ бол их сайхан боллоо гэж боддог.

Боловсролын чиглэлд мэдлэгийг голлоод явчихсан. Бид янз бүрийн мэргэжилтэй, мэргэжилтнүүд бэлдэж чадсаан. Гэтэл бид юуг хаячихсан байсан бэ гэхээр ёс суртахуун гэдэг том зүйлийг хаячихсан байсан. Тийм учраас их, дээд сургууль төгсөж диплом авсан эрдэмтэн болно гэсэн ч ёс суртахуунтай нийлж чадаагүй. Тэндээс хичнээн мундаг төгссөн мөртлөө хээл хахууль авдаг ч юм уу, бусармаг зүйл хийх, улс орны мөнгөөр гадаад дотоодод тоглодог ч юм уу, янз бүрийн буруу үйл явдалд орооцолддог. Тэдний их, дээд сургууль төгссөн диплом байна уу, байна. Зөндөө мэдлэг бий юү, бий. Яагаад, юугаар дутаад тийм бусармаг зүйл хийв гэхээр ёс суртахууны мэдлэгийг олгоогүй. Бидний уламжлалд юу байсан бэ гэхээр ёс суртахуун-мэдлэг хоёрыг хослуулж явж байсан. Ёс суртахуун дээр тогтсон мэдлэг хүн ардад жинхэнэ хэрэгтэй болдог юм аа гэдгийг бидний өвөг эцэг зааж ирсэн байдаг. Тийм учраас ёс суртахуун гэдэг юмыг гарцаагүй хэрэглэх хэрэгтэй байна. Үүнийг дэлхий даяараа ойлгож эхэлж байна. Ялангуяа Далай багшийн сүүлийн үед хэлж байгаа ёс суртахууны сургаал номууд нигүүсэл, энэрэл, хайр, бие биенээ хайрлаж чаддаг, өршөөж, уучилж чаддаг уужуу ухааныг төлөвшүүлэхийн төлөө дэлхийгээр явсан олон жил явсан хөдөлмөрийн үр дүнд АНУ, Энэтхэг гээд олон орны ерөнхий боловсролын сургуулиудад Далай багшийн энэрэл, нигүүсэл, хайр, өршөөл, ёс зүйн хичээлүүд ордог болж байна, бясалгалууд ордог болж байна. Хүүхдүүдээр бясалгал хийлгэхэд зан ааш нь яаж сайхан засарч байна вэ. Хичээл эхлэхийн өмнө бясалгачихаад хичээлдээ ордог сургуулиуд маш олноороо бий болж байна. Үүнийг уламжлал дээр нэгэнт тогтсон байдаг учир гарцаагүй бид хэрэгжүүлэх ёстой болжээ. Бидэнд юу дутуу байна вэ? Ёс суртахуун л дутуу байна. Бусад нь бидэнд бүгд бий болж болж байна. Сайхан мэдлэгтэй, сайхан боловсролтой, гадаад дотоодод төгссөн өчнөөн сайхан залуучууд байна. Одоо бидэнд энэ мэдлэгийг ёс суртахуунжуулах л хамгийн чухал зүйл болоод байна. Энэ бол гарцаагүй боловсролын байгууллагуудын анхаарах ёстой зүйл юм даа гэж бодож байгаа.

-Ерөнхий боловсролын сургуулийн хөтөлбөрт бясалгалын хичээл оруулах талаар сүүлийн үед эцэг эхчүүд, сүсэгтнүүдийн зүгээс санал их гарах болсон нь цаг нь иржээ гэж бодогдохоор л юм?

-Тусгай цагтайгаар оруулах хэрэгтэй. Сурах бичгүүдийг нь лам хар гэлтгүй, энэ соёлоо мэддэг л байвал ямар ч насны хүмүүстэй хамтарч хийх ёстой. Монгол бол олон зууны турш Буддист байсан. Цаад тал нь 2000 жил, наад тал нь Чингисийн үе, дунд үеийн дэлгэрэлт. Сүүлчийн дэлгэрэлт нь Манжид дагаар орохоос өмнөх 100 жил. Ингэж Монгол оронд Бурханы шашин дэлгэрч байсан. Шашин гэдэг бол тухайн ард түмний оюун сэтгэхүй болоод хүлээж авах уран чадвар, элдэв юмнаас хамаарч тухайн ард түмний сонголт байдаг. Тийм учраас Буддын шашиныг гурав, дөрөв сонгож шүтэж ирсэн ард түмэн байна. Буддын шашин бол ёс суртахуун, мэдлэгийн салбарт

гайхамшигтай шашин. XXI зууны Бурханы шашинтан хүн гэдэг бол орчин үеийн шинжлэх ухаан, технологийн ололт, орчин үеийн бичиг, үсгийн боловсролыг бүгдийг нь эзэмшсэний дээрээс Бурханыхаа шашны сургаалыг маш өндөр мэдсэн байх ийм шаардлагатай байгаа юм. Энгийн улсуудад зориулж хэлэхэд, энгийн сүсэгтнүүдэд хэлэхэд ёсзүйн талын мэдлэгүүдийг маш өндөр сахих хэрэгтэй байгаа. “Би Бурханы шашинтан хүн” гэдэг төдийгөөр биш, хурал ном айлддаг төдийгөөр биш, тэр бол сайн л даа. Энэ бүхэн бол шашны тогтсон үйл мөн үү гэвэл мөн. Үүнээс гадна сургаалийг нь амьдралдаа авч хэрэглэх. Арван хар нүгэл, арван цагаан буян гэдэг. Эд нарын утгыг нь олж, амьдралдаа хэрэгжүүлэх ийм шаардлага байгаа юм. Нүгэл, буян гэдгийг орчин үеийн залуучууд юу гэж ойлгоод байна вэ гэхээр нэг тийм хуучирсан маягтай байна. Хүн төрөлхтөн оршиж байхад буян, нүгэл гэдэг зүйл хэзээ ч хуучрахгүй. Нүгэл гэж юуг товчхондоо хэлээд байна вэ гэхээр, миний эрх чөлөөг өөрөөс минь булааж авч байгаа зүйлийг л нүгэл гэж хэлнэ. Хүн алах, хулгай хийх, авилга хээл хахууль буюу өгөөгүйг авах, гэр бүлээс гадуур харилцаа үүсгэх. Энэ бүгд чинь юуг дагуулдаг вэ гэхээр, энэ бүгдийг л хийхээр гэр бүл салж сарнина, шорон оронд орно, цаазын ял хүртэл авч байгаа. Надад байгаа тансаг сайхан эрх чөлөө болгоныг үгүй хийдэг зүйлийг нүгэл гэнэ. Хэлээр хийдэг нүгэл болох хараах, зүхэх, дэмий чалчих, хов, ширүүн үг энэ бүхэн чинь таныг энэ ертөнц дээр хүнээр хүндлүүлж, хүн шиг сайхан амьдрах боломжийг бусниулж байгаа юм шүү дээ. Хүн рүү муухай үг шидлээ л бол хариуд нь тэр үгнээсээ ч муухай доромжлолын хариу үг дуулна.

Хүнийг сайхан үгээр тайвшруулаад, амар мэндийг нь мэдээд сайхан үг ярихтай зэрэг цаад хүн нь ч сайхан тайвшраад “Сайн байна уу, сонин сайхан их үү” гэхээр “Сайн сайн, миний хүү хаашаа явж байна” гэдэг. Харин эсрэгээрээ “Муу туучий өчигдөр уулзана гэчихээд яасан бэ” гээд хар яр гэвэл өөдөөс нь “Хуц” гээд хэрэлдэж байна билээ, улсууд. Миний амнаас гарч байгаа муухай үг гэдэг бол миний бусдаар хүндлүүлж, бусадтай хамтарч сайн сайхан амьдрах амьдралыг бусниулаад хаячихаж байгаа учраас нүгэл гэж байгаа юм. Сэтгэл ч мөн ялгаа байхгүй. Бие, хэлийн нүгэл бол сэтгэлийн бодогдсон муу чанараас гардаг. Хомхой сэтгэл, хорлох сэтгэл, буруу үзлээс гардаг. Энэ бүгд бол харилцан шүтэлцээтэй. Өөрийн амьдралыг эрх чөлөөтэй болгодог арван цагаан буяныг хийж, амьтны амь таслахгүй, өгөөгүйг авахгүй, гэр бүлийн цэвэр цэмцгэр байдлаа хамгаалах, хэлээр үйлддэг дээр дурдсан нүглүүдийг цээрлэж, хомхой, хорлох сэтгэл, буруу үзлийг тэвчиж, хамгийн зөв, шинжлэх ухаанч, ертөнцийн зөв үзлийг авбал зөв үзэл дээр зөв бодол ирдэг, зөв бодол дээр зөв үйлдэл, зөв яриа үүсдэг. Тэгэхтэй зэрэг хамгийн гол юм бол буруу үзэл. Буруу үзэл тогтоод ирэхээр л буруу яриад эхэлдэг. Буруу юм сэтгээд, буруу тийшээ явдаг.

-Бидэнд зөв амьдрах амьдралын суурь зөв үзэл, уламжлал байгаа учраас жаргалтай амьдрах уг нь амархан бололтой юм?

-Жаргалтай сайхан амьдралын суурийг бид хийж чадна. Бидний өвөг дээдэс ингэж л ирсэн. XX зууны эхэн үед хэдүйгээр материаллаг хөгжил энэ Монгол оронд байгаагүй ч, дорой байсан ч монголчууд хоорондоо алалцаж, хядалцаж, өнөөгийнх шиг хулгай зэлгий байсангүй шүү дээ. Хааяа нэг тийм юм гарвал, тэр хүнийг айлд ороод гарахад нь араас нь сан тавьдаг, хошуугаараа тэр хүнээс жигтэйхэн их цэрвэдэг тийм байж шүү дээ. Хулгай гэж байсангүй. Сайн эр гэж гарч, зуд зурхан болоод ард түмэн тарчлаад байхад алс холын нутгаас адуу мал хөөж ирж байснаас биш доншуур хулгай ер нь бараг байгаагүй гэдэг шүү дээ. Тэгэхээр бид ёс суртахууны хувьд эцэг өвгөдийнхөө үед сайхан байсан удаатай юм. Одоо бол бид тэгж чадна гэж ингэж л найдаж байдаг даа.

-Сайхан сургаал айлдсанд гялайлаа. Цагаан сарын баярыг яагаад тэмдэглэх ёстой талаар сүүлийн үед маргалдах боллоо л доо. Та үүнд ямар тайлбар өгөх вэ?

-За, шинэ жил гарч байна. Битүүндээ сайхан ёс уламжлалаа үйлдээд, шинийн нэгний өдрөө баярлаж, цэнгэдэг Цагаан сарын баяр гэдэг бол монголчуудын хамгийн чухал баяруудын нэг юм. Монголчуудын олон зууны турш тэмдэглэж ирсэн, түүхийн гэрч болдог баяр. Хоёрдугаарт, монголчууд дөнгөж өчигдөр эхэлсэн түүхтэй ард түмэн биш юм аа гэдгийг гэрчилдэг баяр. Зун наадмаа үзээд, цагаан эсгийн дээгүүр Монгол Улсын Ерөнхийлөгч монгол дээл, малгайгаа өмсөөд алхаж үг хэлэхэд нь ажигласан л даа. Стадионд сууж байсан гадна, дотны өчнөөн төчнөөн зочид “1921 онд эднүүс чинь дөнгөж тусгаар тогтнож байсан билүү дээ” гэж бодож байтал нь есөн хөлт цагаан сүлд ороод ирэхээр “Энэ юу вэ” гээд эргэлзээд эхэлцгээдэг. Тэгтэл Чингисийн маягтай хувцасласан Монгол Улсын Ерөнхийлөгч цагаан эсгий дээгүүр явж очоод үг хэлэнгүүт 800 жилээр Монголын түүхийг урагш нь татчихаж байгаа харагддаг. “Энэ бол 1921 оны улс биш байна. Эднүүд чинь асар их уламжлалтай, эртний улс юм байна шүү дээ” гэдгийг харуулдаг. Тийм учраас зан заншил, соёл гэдэг бол Монголын ард түмний түүхийг хэдэн зуунаар урагш нь аваачдаг. Дээрээс нь монгол дархлааг бий болгодог. Үр хүүхдүүд нь монгол дээлээ өмсчихсөн, малгайгаа тавьчихсан, аав ээжийнхээ тохойг түшиж золгодог. Цаашдаа олон зууны турш ингэж золгоод байвал Монгол хүний дархлаа улам батжина. Хаана ч байдаггүй соёл бидэнд байдаг шүү гэдгийг гадны жуулчид ирж үздэг шүү дээ.

Бид энэ сайхан баяруудаараа монгол хүний эртний түүхийг санагдуулдаг, Монголын уламжлал, зан заншлыг улам сэргээдэг, бүгд монгол дээлтэй монгол болчихсон хичнээн гоё байдаг билээ. Гоё гоё хоргой, торгоор дээл хийгээд гэр гэртээ өмсчихсөн, ямар ч гоё зохидог юм. Соёлоо ингэж сэргээж байгааг хоёр талаас нь хараад байгаа. Нэг нь баяр, нөгөө тал нь уламжлалаа сэргээж байна гэдэг. Хятад дурдан бүсийг хоёр, гурав бүслээд л ураад хаячихна. Тэр сайхан уламжлалт, мөнгөлчихсөн бүс бол энэ насандаа эдлээд үр хүүхдүүд нь эдлээд, тэрний ач зээ нь эдлээд “Өвөөгийн минь бүс байгаа юм. Миний өвөө гайгүй хүн байсан шиг байгаа юм. Урлагийн бүтээл гэмээр юм хэрэглэдэг байжээ” гэж эд хөрөнгө болж үр хүүхдэд нь өвлөгдөж байгаа тийм болтол нь хөгжүүлж байхад нь тэрнийг нь ад үзээд “Нэг их том данхайсан бүс бүсэллээ” гээд эхэлдэг. Энэ бол даяарчлагдаж байгаа ертөнцөд өв бүтээж, түүнийгээ үр хүүхдэдээ өвлүүлнэ гэдэг монголчууд Монголыг монголоор нь үр хүүхдэдээ өвлүүлж үлдээж байгаатай яг адилхан юм. Бид ажилтай болоодохвол юу гээд л ингээд гудамжиндаа маргалдаад сууж байхав. Ажилтай хүн завгүй болно, мөнгөтэй болно. Хөдөлмөртэй хүн чинь бахархмаар шүү дээ.

Та бүхэндээ урт настай, удаан жаргалтай, өвчин зовлонгүй, барцадгүй мэнд сууж, эд таваар элбэг дэлбэг, үр хүүхэд өнөр өтгөн, ажил хөдөлмөр нь улам дээшээ байх өлзийтэй сайхан ерөөлийг дэвшүүлье ээ.

Categories
мэдээ нийгэм нүүр-хуудасны-онцлох онцлох-нийтлэл редакцийн-нийтлэл туслах-ангилал

Б.Сэр-Одыг морьтой уралдуулаад үзье

ӨДРИЙН СОНИНЫ АРХИВААС………….


Гүйдэг Б.Сэр-Од БНСУ-д бол­сон хөнгөн атлетикийн 2011 оны ДАШТ-ий марафонд хурдан гүйлээ. Дэлхийн шилдгүүдтэй урал­даж, 20 дугаар байрт орж өмнө нь өөрийнхөө тогтоосон Монголын дээд амжилтыг эвдлээ. Түүнээс өмнө манай тамирчдаас хэн нь ч ингэж дэлхийн гүйлтийн замд шилдэг хорьд багтаж бай­сангүй. Африк, Кенийн хурдтай тамирчид­тай 42 км-ийн турш урал­даж, Монгол хүний тэсвэр тэвчээр ямар ихийг харуу­лав.

Энэ
удаа­гийн ДАШТ-ий мара­фонд олимпийн норма­тивыг биелүүлсэн буюу “Лондон-2012”-ын эрхээ аль хэ­дийнэ өвөр­төл­чихсөн олимп, дэл­хийн аварга та­мир­чид өр­сөлд­сөн гэд­гээрээ онцлогтой байв. “Би нэгэнт мара­фоныг сон­госон. Тийм бо­лохоор хэдий ядарсан, сульдсан ч гэсэн хамгийн сүүлд, алхаж орсон ч хамаагүй.  Хамгийн гол нь тэр замыг дуусгаж чадвал ми­ний зорилго биелнэ” гэсэн зарч­мыг баримталдаг Б.Сэр-Од монгол эр хүний уужим сэтгэл, тамирчны ха­тууж­лаар хилийн ча­надад Монгол Улсынхаа нэрийг гаргаж, эх орноо сур­талчил­саар гүйж явна.

Тэрээр Афины олим­под Монголоо “том” сурталчилсан нэгэн. Тэрээр манай сонинд өгсөн ярилцлагадаа “Тухайн үед манай холбооны ерөн­хий нарийн бич­гийн даргаар ажил­лаж байсан хүн зарим дасгал­жуу­лагчидтайгаа нийлж мөнгө идэхийн тулд хуйвалдаад “Нарантуул” захын наад талд байдаг хувийнхаа жижиг­хэн зочид буудлын гэрэл гэгээ муутай дээврийн өрөөнд биднийг байрлуулсан.

Өдөр
хийж өгсөн хоол нь үлдвэл орой нь халааж өгнө, түүнээс нь үлдвэл маргааш өдөр нь халааж өгдөг байсан. Тэгээд би тэнд  долоо хоног байр­ласан чинь гэдэс өвдөөд дээшээ доошоо гүйлгээд ямар ч тамиргүй болоод бүтэн жил хийсэн бэлтгэл маань олимпийн өмнө үрэн таран болчихсон. Тэгээд би утсаар яриад “Энд чинь байж чадахгүй ээ. Би гэрээсээ бэлтгэлдээ явж бай­гаад олимпод явна” гэсэн. Тэгээд би олим­­поос 14 хоногийн өмнө Бууд­лага спортын клубт О.Гүн­дэг­маа нартай хамт байр­ласан. Тэнд биеэ сэргээгээд тэгээд л олимпод орсон доо.

Олимпод ороод Мон­голын рекордыг эвдээд ч яах юм бэ. Түүнийхээ оронд Монгол Улсын тамирч­дад марафон гүйл­тэд гүйж чадах чадвар бай­гаа шүү гэдгийг, дээр нь Монгол гэдэг улсыг дэлхийд цаг гаруй хугацаанд сурталч­лахын тулд би төрийнхөө далбааг барьж 20 км гүйсэн юм” гэж ярьж байсан. Б.Сэр-Од Афины олимпийн тэр марафонд цойлон гарч ирж, эхний 20 км-ийн турш, төрийнхөө алтан соёмбот тугийг намируулан хар эрчээрээ гүйж дэлхий даяар “Mongolia” хэмээн цуурайтуулсан. Түүний хийсэн энэ үйлдэл Монголыг сурталчилсан эр зоригтой, бахархмаар явдал байсан шүү.

Б.Сэр-Одыг одоогоор Монго­лын хамгийн хурдан хүн гэж хэлэхээсээ илүүтэй холын зайн уралдаанд урдаа хэний ч хөлийг гишгүүлэхгүй хурдтай, чадалтай тамирчин гэнэ. Мориор бол шан­дас, шөрмөстэй л гэсэн үг. Энэ тамирчнаараа бид бахархах хэрэг­тэй. Түүний эдгээр гавьяагаар зүгээр бахархаад өнгөрөх биш түүнийг урамшуулж, амьдралынх нь баталгааг бий болгох хэрэгтэй юм. Яагаад гэвэл та бидний нэрийг дэлхийд гаргах гэж уушгиныхаа гурван судсыг тэлтэл гүйж байгаа түүнд бид юу өгч гийгүүлсэн билээ. Өнөө жилийн наадамд үзүүрлэсэн Г.Эрхэмбаяр арсланд 78 сая төгрөг гаргаад өгч чадаж байна. Энэ хүн сайн бөх байх аа. Түүний талаар маргах гэсэнгүй. Харин үндэсний бөхөөр яаж ч дархан аварга болоод Монголын нэрийг дэлхийд гаргаж чадах билүү. Тэгвэл Б.Сэр-Од ямар ч байсан Монголын нэрийг дэлхийд гаргаж чадаад байна. Түүнд хэн нэгэн баяныг хэдэн халтар төгрөг хандивла гэсэнгүй. Өөрөөр нь мөнгө олуулах нэг арга сэдмээр байна. Түүнийг монгол адуутай бооцоотой уралдуулах санал байна.  Өндөр бооцоо тавиад ялсан ч ялагдсан ч хэдэн төгрөг олчихоор зохион байгуулах хэрэгтэй.

Манайхан чинь цагаа тулахаар Эрдэнэчулууны шарга, “Ажнай”-н Бат-Эрдэнийн туган ухаа, сувдан зээрд, сүмбэн зээрд, тайж халтар, хишиг хүрэн энэ тэр гээд л адгуусанд амиа тавихаас буцахгүй олон зуун саяар худалдаж аваад байдаг сонин улс. Тэглээ гээд тэр морьд чинь Б.Сэр-Од шиг Монгол Улсаа сурталчлаад олим­пийн замд далбаагаа бариад гүйсэн билүү. Дэлхийн аваргад өнөө цагийн шилдгүүдтэй уралдаж, олимпийн эрх авсан уу. Үнэндээ наадам, даншиг гэдэг чинь дов төдийхний л юм шүү дээ.

Б.Сэр-Одын байгуулаад буй гавьяа, хөлс хүчний дэргэд бол өнөө цагт наадмуудад манлайлаад байгаад хурдан морьдын алдар цол бол дэндүү өчүүхэн, харьцуу­лахад ч инээдтэй.

Б.Сэр-Одтой уралдуулах морь уяж сойдог хурдан адуу биш жирийн уналгын морь байх юм. Хүн хэзээ байтлаа адуутай уралдаж байлаа гэж буруушааж болно. Гэхдээ энэ чинь сонин байхгүй юу. Монголчуудын дунд холын зайд Б.Сэр-Од шиг хөнгөхөөн гүйгээд ирэх тамирчин байна уу. Үнэндээ гүйлтэд түүн шиг мэргэшсэн, гарш­сан чадварлаг тамирчин алга. Түүнийг жирийн монгол адуутай уралдуулж үзье. Б.Сэр-Од уу, морь нь уу гэхээс илүүтэй монгол хүн, морьтой уралдсан гэдгээрээ сонир­холтой шүү дээ. Аль нь түрүүлэх бол? Аягүй бол холын зайд Б.Сэр-Од өнөө морийг хаячихаж ч мэднэ шүү.

Д.ГАНСАРУУЛ

Categories
мэдээ нийгэм нүүр-хуудасны-онцлох онцлох-нийтлэл

Ард түмэн ядуурсандаа биш тохигүйгээс нь болоод зах руу очихоо байжээ DNN.mn

ӨДРИЙН СОНИНЫ 2012 ОНЫ АРХИВААС………………….


Манай сонин өчигд­рийн ду­гаар­таа иргэд “Нарантуул” захаар үйлч­лүүлэхээ больсон талаар сурвалжилж хүргэсэн. Наймаачид “Ард түмний амьдрал хэцүүдэж, мөн­гөний ханш унаж, шата­хууны
үнэ өссөнтэй хол­боо­тойгоор иргэд тус за­хаар орохоо больсон” хэмээж байсан.

Харин өчигдөр манай сонины сурвалжлах хэсэг нийслэлийн томоохон ху­далдааны төв, их дэл­гүүрүүдээр явж ард иргэд хэр их үйлчлүүлж байгааг нь сонирхлоо. III, IV хорооллын эцэст байх “Оргил” худалдааны төв олны хөлд дарагджээ. Нэг давхарт нь байх
хүнс­ний супермаркет худал­дан авагчдаар дүүрэн байх агаад
дэл­гүүрийн гадна бараа түгээхээр ачааны жижиг оврын чин­гэлэгтэй машинууд хэдхэн минутын зайтай ар араа­саа ирнэ. Тус төвийн хоёр­­­дугаар давхрын чих­рийн дэлгүүрт хүмүүс ихээр үйлчлүүлж байна. Чихрийн худалдагч залуу “Манайх Орос, Украины чихрүүд зардаг. Өнгөрсөн жилийнхээс худалдан аваг­чид нэмэгдсэн. Гүйл­гээ сайн байгаа шүү” хэ­мээлээ. Тус давхрын гоо сайхан, ахуйн барааны тасаг нь бүхэл бүтэн нэг супермаркетийн хэм­жээнд үйл ажиллагаа явуулж байна. Цагаан сараар ирсэн зочид, ахан дүүс, хамаатан садан, хүүх­дүүдэдээ өгч боло­хоор бэлгүүд
энд байна.

Шингэн саван, сахлын хөөс, гарын тос, сүүн шингэн, нойтон сальфетик, гоо сайхны хэрэгслийн жижиг цүнх, сам, толины иж
бүр­дэл, нүүр цэвэрлэгч гээд багц болгон савласан барууны голдуу бүтээгдэхүүнүүдийн жижиглэн бо­лон бөөний үнийг тун ойлгомжтой бичсэн нь худалдан авагчдын цагийг хэмнэсэн
явдал болж. Энэ дэлгүүрээр зөвхөн хотын иргэд гэлтгүй хөдөөнийхөн ч үйлчлүүлж байна. Өвлийн жаварт хацраа хайруулсан, хөрслөг бор царай­тай, дээлээр гоёсон хоёр хос
байна. Хүүхдээ дэлгүүрийн тэргэнцэр дээр суулгачихаж. Гийчдийнхээ гарыг цайлгах бэлгийг эндээс сонгох гэж иржээ. Ах дүү нар нь эндээс бая­рынхаа юмыг сонгосон болохоор
дуурайгаад авч байгаа нь энэ гэнэ.  Саяхан нээлтээ хийсэн “Max­mall” их дэлгүүрт цагаан сарын өргөтгөсөн худалдаа болж байна. Хүмүүс уг дэлгүүрт зохиогдож буй үндэсний болон Европын брэн­дийн бараанаас цагаан сарын бэлгээ сонгох гэж ихээр
ирж байгаа аж. Учир нь эдгээр брэндийн ба­рааг та эндээс 1000-20000 төгрө­гийн хооронд худалдаж авах боломжтой юм. 1000 төгрөгөөр та Европын брэндийн үсний нэг боолт авна
гэсэн үг. Тус дэлгүүрээр үйлч­лүүлж буй иргэд гадуур хувц­саа тайлаад урсдаг шатаар дээш гар­гангаа тухтай нь аргагүй бараа таваар харж “Энэ цамц манай хэнд сайхан зохино доо. Тэр футбол­коос хэдийг авбал хүүхдүүдэд өгч болох юм шүү” гэцгээнэ.

“Maxmall”-ийн баруун урд байх “Гранд плаза”-гийнхан сар шинийг тохиолдуулаад бараандаа хямд­рал зарлахын сацуу супермар­кетдаа Архангай аймгийн цагаан идээний амталгаатай үзэсгэлэн худалдаа, орос чихэр, даршилсан
өргөст хэмхний худалдаа зохиож байна. Хөгшид үр хүүхдэдээ өгөх гоо сайхан, арьс арчилгааны бүтээг­дэхүүнийг эндээс сонгож байгаатай нь таарлаа.

Улсын их дэлгүүр, Улаанбаатар их дэлгүүрээр ч орлоо. Хямдрал зарласан бараануудыг иргэд ихээр сонирхож, баяраар хүмүүст өгөх бэлэг болчихоор аятайхан хэрнээ хямдхан үнэтэйг нь авч буйг худал­дагч нар нь хэлнэ лээ. Улаанбаатар их дэлгүүрт баярыг тохиолдуулан ихэнх давхруудад нь хямдрал зарлажээ.
Жишээ нь эрэгтэй хүний нэг куртик худалдаж авбал дахиад нэгийг 50 хувийн хямдралтай үнээр худалдаж авч болно гэнэ.

Ард иргэдийн хамгийн ихээр үйлчлүүлдэг худалдааны төвийн нэг нь “Бөмбөгөр”. Өчигдөр тус төв худалдан авагчаар дүүрэн байв.
Барааных нь ч тэр, хүнснийх нь ч тэр. Нэгдүгээр сарын сүүлээс л ингэж хүмүүс өдөр бүр ихээр ирэх болсныг тус төв дээр гурав дахь жилдээ наймаа хийж буй Г.Эрдэнэ­цэцэг ярьсан юм. Тэрээр “Одоо захаас очиж юм авдаг хүн байдаг юм уу. Энэ жил аймаар хүйтэрсэн болохоор ч тэр үү өнөө өвөл манай энэ төв хүний хөлөөр тасраагүй” гэлээ.

Таксинд явдаг, Хайлаастын иргэн П.Нямтай энэ үеэр ярилцлаа. Өмнө нь тэрээр “Нарантуул” захаар байнга үйлчлүүлдэг байсан гэнэ. Харин одоо “Бөмбөгөр”-өөр ордог болжээ. Яагаад захаар үйлчлүү­лэхгүй болсныг нь асуувал “Уг нь ард түмэн чинь үнийн хямдыг бодож л захыг зорьдог юм. Би нэг удаа даавуун өмд авах санаатай дэлгүүр орлоо. Даавуун өмд 8000 төгрөг гэж байна. Тэгэхээр нь арай хямд байж магад гээд зах орсон чинь өнөө өмд чинь 6000 төгрөг гэж байна. Ганц хоёрхон мянган төгрөг хэмнэхийн төлөө тэгж мөсөн зоорь шиг хүйтэн газраар хальтирч
уна­хын наагуур бөгтийж явж байснаас наана нь дулаан дэлгүүрт ороод 8000 мянган төгрөгөөр авбал дээр биз дээ. Тэгээд л түүнээс хойш зах орохоо больсон. Зун ч ялгаагүй. Тэр хар халуунд чихцэлдэж, хажуу­гаар нь хармаагаа суйлуулчих гээд хэцүү шүү” гэлээ. “Бөмбөгөр” захын аяга таваг, бэлгэнд өгч болохоор бараа өрсөн лангуунууд, хүнсний хэсэг нь үйлчлүүлэгчээр дүүрэн байна. “Захын үнэтэй адилхан юм. Зарим хүнсний бүтээгдэхүүн
арав, хорин төгрөгөөр хямд байна” гэж ярих хүмүүс байсан шүү.

Хүнсний томоохон төв болох “Меркури”, “Далай ээж” захаар ороход хүмүүс баярынхаа ширээг чимэх жимс жимсгэнээс эхлүүлээд салат хийх ногоогоо зэхэж байна. Харин хиам, гахайн мах, өөх зэргээ битүүнээс ганц хоёр өдрийн өмнө, эндээс худалдаж авах санаатай байгаа аж.

Далай ээж зах “Миний” дэлгүү­рийн сүлжээ нэртэй болж. Худал­дан авагчид нь нэр нь өөрчлөгдсөн ч өмнөхийн адил олноор
үйлч­лүүлсээр байгаа гэнэ. Цирк дээр зохиогдож буй Ца­гаан сарын
үзэсгэлэн худалдааг олон хүн зорьж байна. Циркийн гаднах машины зогсоол дүүрэн, тэр хавьдаа багахан түгжрэл үүсгэх хэмжээний юм болж байна лээ. “Нарантуул” захын баруунтаа байх
“Сандэй плаза”-гаас хүмүүс сар шинийн гоёл, бэлгээ сонгохоор их ирж байгаа аж. Хэдий зах ха­жууд нь байгаа ч хүний хөл ихтэй байгаа юм байна. Манайхан Хята­дын ханз үсэгтэй, “Made in China” гэсэн шошго, хаягтай хувцас хуна­рыг цагаан сарын бэлгэнд
авахгүй, барууных юм уу, Солонгос, Японы чанартай барааг сонгох хандла­гатай болсон гэнэ. Өмнө нь оймс, тирко, хөзөр мэтийн зүйлсийг бэлгэнд өгөхөөр авдаг байсан бол одоо арай өөр түрийвч, үнэртэй ус, нүүрний цэвэрлэгээний бүтээг­дэхүүн зэргийг сонгох болсон гэдгийг зарим худалдаачид ярьсан юм.

Юутай ч өчигдөр дээр дурдсан худалдааны төв, их дэлгүүрүүдээр явахад хүнээр дүүрэн, хүн ирж юм асуугаасай хэмээн зүүрмэглэн
гиюүрэн суугаа ганц ч худалдагчтай таарсангүй. Тэгэхээр ард түмэн сар шинийнхээ идээ будаа, бэлэг сэлт, гоёлоо цуглуулахаар тохитой, дулаахан, цахилгаан болон урсдаг шаттай дэлгүүр, хоршоо, төвөөр явж байгаа юм байна. Түүнээс биш захын наймаачдын ярьсан шиг ядуураад, туйлдсан юм алга.

Зүгээр л тохитой, дулаахан, дотроо боловсон нойлтой, цэвэр­хэн хоол ундаар үйлчлэх цайны газартай, гаднаа машины төлбөр­гүй
зогсоолтой, хулгай зэлгийгүй газраар явж баярын юмаа сонгох хүсэлтэй болсон гэсэн үг. Хүмүүс “Нарантуул” зах руу бөөн түгжрэл дундуур явж явж арай гэж очоод үүдэнд нь очоод 50 төгрөг өгнө. Тэгээд дотогшоо ороод хамаг хармаа цүнх, түрийвчээ атгаж тэвэрч аваад юм авах биш аймш­гийн киноны гол
дүр болсон мэт явж өгнө. Өвөл бол хальтирч уначих вий гээд бөгцөгнөж гарна. Тэгээд бо­лоогүй хулгайч, архич­даас айна. Авч явсан мөнгө, түрийв­чээ хулгайд алдвал хэнд ч хамаа­гүй байдаг. Наймаачид, захын цагдаа, удирд­лагууд нь үүнийг байх л зүйл
гэсэн шиг өөгшүүлж л байдаг.

Уг нь “Нарантуул” зах олон улсын худалдааны төв гэсэн “цол­той”. Гэхдээ дэлхий дээр хэзээ ч ийм олон улсын төв байдаггүй л байхгүй юу. Орчин үеийн үйлчилгээ өндөр хөгжсөн ямар ч газар үйлчлүүлэгч нь ирж байхад “Ашгүй чи ашиг оруулах гэж ирэв үү. Май 50 төгрө­гийн тасалбар авч ор. Авахгүй бол
нүүрийг чинь маажна” гэж хэлдэг үйлчилгээний ажилтантай зах, худалдааны төв гэж хаа ч байхгүй шүү. Тэгэс ингэсгээд зах орчихоод гарахдаа машинтай яваагийнхаа төлөө 200-500 төгрөг заавал төлөх болдог.

Эцсийн эцэст бид захын най­маач­дыг тэжээхийн тулд тохигүй, хүйтэн, хэцүү газраар бүтэн өдөр­жин явж стресст орж өөрийнхөө
амьдралыг золихынхоо оронд гэр, хорооллынхоо ойролцоо байх супермаркет, худалдааны төв, их дэлгүүрүүдээр үйлчлүүлээд явж байсан нь биед амар, сэтгэл тэ­нүүн. Ер нь тэгээд хүссэн хүсээгүй ингэж үйлчлүүлээд сурчихлаа. Тийм бо­лохоор “Нарантуул” зах
үйлчлүү­лэгчдээ дахин татаж олон улсын, орчин үеийн үйлчилгээний жишиг төв болохын тулд битүү дээвэртэй дулаан орчинтой байх гээд шинээр хийж бүтээх олон ажилтай болох
нь. “Гранд плаза”-гаар явж байхад чанга яригчаар намуухан дуутай бүсгүй “Бид та бүхэнд тав тухтай үйлчлэхийн төлөө хичээж ажиллах болно. Манайхаар тав тухтай үйлч­­лүү­лээрэй” хэмээн эелдэг­хэнээр хэлж байсныг санахаар “Нарантуул” зах орчин үеийнх болтол мөн ч өдий байна гэсэн шүү юм бодогдов.

  Д.САРУУЛ
Гэрэл зургуудыг Ц.МЯГМАРСҮРЭН

Categories
мэдээ нийгэм нүүр-хуудасны-онцлох онцлох-нийтлэл

М.Бөхбат: Жүдогийн шигшээд биеэ тоосон ганц ч тамирчин байхгүй

ӨДРИЙН СОНИНЫ 2011 ОНЫ АРХИВ………………

Монголын жүдо бөхийн холбооны нарийн бичгийн дарга М.Бөхбаттай ярилцлаа.


Жүдо бөхийнДэлхийн цом“-ын аварга шал­гаруулах тэмцээн ма­найд гурав дахь удаагаа болох гэж байна. Гадны зочин тамирчид эхнээ­сээ ирж байна. Тэмцээ­ний бэлтгэл ажил ид өр­нөж байх чинь?

-Монгол Улсын Ерөнхий­лөгчийн нэрэмжит “Чингэс хаан-2011” жүдо бөхийн дэл­хийн цомын аварга шалгаруу­лах тэмцээн есдүгээр сарын 10, 11-нд Улаанбаатар хот­ноо зохиогдох гэж байна. Зохион байгуулах хороо эрт­нээс ажилдаа орж, өнгөрсөн гуравдугаар сард анхны хур­лаа хийсэн. Тэмцээний мөнгө санхүүг өнгөрсөн жил улсын төсөвт багтааж, Засгийн газ­рын тогтоол шийдвэрийг гар­гуулсан. Зохион байгуулахад шаар­даг­дах холбооны бүхий л ажлыг цаг тухай бүрт нь хийж ирлээ. Энэ удаагийн “Дэл­хийн цом” 2012 оны Лондон­гийн олимпийн эр­хийн 100 оноог шууд өгөх сайхан бо­ломж олгож байгаа.

Гадны тамирчид эх­нээсээ ирж байгаа гэсэн. Хаанахын баг ир­чихээд байна?

-Пуэрто Рико, Лаосын баг тамирчид ирчихсэн. Өнөөдөр (өчигдөр) Герман, Словак, Армены тамирчид ирнэ.

Нийт хэдэн орны баг оролцохоо мэдэгдсэн бэ?

-Урьдчилсан байдлаар 20 гаруй орны баг ирэх болов уу гэж таамаглаж байтал
34 орны баг тамир­чид орол­цохоо мэдүүлээд байна.

Түрүүлсэн нь олимпийн эр­хийн зуун оноотой бол­но гэхээр тамирч­дад чансаагаа өсгөх том боломж шүү?

-Энэ бол манай тамирч­дын чансааг нэлээд урагш­луу­лах сайхан боломж.

Манайхаас хэдэн та­мир­чин өрсөлдөх вэ. Зохион байгуулагч орон давуу эрх эдлээд нэг жинд хэд хэдэн та­мирч­наа оролцуулдаг?

-Манайх нэг жинд дөрөв буюу нийтдээ 56 тамирчнаа оролцуулна. Мөн манай хол­бооны зургаан шүүгч ажил­лана. Зохион байгуулах бүрэл­дэхүүнээр Олон улсын жүдо бөхийн холбоо, Мон­голын жүдо бөхийн холбоо болон биеийн тамир, спор­тын бусад байгууллагууд хам­тарч ажиллах юм.

Яармагт баригдсан
спор­тын шинэ цогцолборт болж буй олон улсын анхны том тэмцээн болж байна. Шинэ ордонд болж байгаа ч бид
тохижилтын
нэлээд ажлыг хийж байгаа. Бидний мөнгө санхүүгийн байдал төдийлөн сайн биш байна. Гэхдээ ямар ч байсан эмэгтэй, эрэгтэй хувцас солих өрөө, саун, душийг ашиглалтад оруу­лаад байна.

Эхний жил энэ тэм­цээнийг зохион байгуу­лахын тулд танай хол­боо Спортын төв ордныг бараг шинээр барихын наагуур юм болж, нэ­лээд бүтээн байгуулалт хийсэн. Ийм том нэр хүнд­тэй тэмцээнийг зо­хион байгуулахад төр засгаас санхүүгийн ху­вьд хэр харж үздэг вэ. Хөндлөнгөөс харахад Монголын жүдо бөхийн холбоо Х.Баттулга сай­дын нуруун дээр л яваад байдаг юм шиг ээ?

-2009
онд энэ тэмцээнийг зохион байгуулахын тулд Спортын төв ордныг бүхэлд нь зассан. Тухайн үед улсын төсвөөс өгсөн мөнгөн дээр холбооныхоо зүгээс хөрөнгө гаргаад засварын ажлаа гүй­цэтгэсэн. Олон улсын тэмцээ­нийг эх орондоо зохион бай­гуулахад тухайн улсын Зас­гийн газар нь олон улсын түвшинд баталгаа гаргаж өгдөг. Гэтэл манайд ийм жи­шиг, тогтолцоо байдаггүй. Цаашид ийм тогтолцоог бий болгох тал дээр санаачлаад ажиллаж байна. Энэ ажлын гол санаачлагч нь манай жүдо бөхийн холбооны ерөн­хийлөгч Х.Баттулга юм.

-“Дэлхийн цомСпор­тын төв ордонд зохиог­доход зай талбай хү­рэл­цээгүйгээс цөөн тоо­ны үзэгчийг өндөр үнэтэй тасалбараар оруулж байсан. Харин энэ удаад олон үзэгч, жүдо сонирхогчид орж болох нь?

-Өнгөрсөн жил зохион байгуулахад хүндрэл тул­гарч, цөөн тооны хүнийг өн­дөр үнэтэй тасалбараар оруулсан. Энэ жил заал, танхим хүрэлцээтэй, 4-5 мян­ган хүн орох боломжтой. Хоёр өдрийн барил­дааны тасалбар 20 мянган төг­рөгөөр борлогдоно.

Өмнөх жилүүдэд энэ тэмцээнд хүн бүр ан­хаарлаа хандуулж бай­лаа. Гэтэл энэ удаад манайхан төдийлөн хайх­рахгүй байх шиг. Яагаад гэвэл сая манай жүдогийнхон дэлхийн аваргаас ганзага хоосон ирж үзэгч, олон түмний урмыг хугалчихсан бо­лолтой?

-Зарим хүнд тийм зүйл анзаарагдсан байх. Миний бодлоор манайхан дэлхийн аваргаас медаль аваагүй болохоор харин ч улам чан­гарч байна уу даа.

Чангарч байна гэж та­мирчдаа хэлээд байна уу?

-Тамирчид, багш нар, хол­бооныхон ч тэр. Тамирчин хүн ялж, ялагдаж байдаг. Манай тамирчид энэ тэмцээнд ялах ёстой гэсэн байр суурьтай байгаа. Монголд зохион бай­гуулж байгаа учраас манай балиашиг, монголчууд маань тамирчдаа дэмжиж туслаа­сай гэж хүсч байна.

Манай тамирчдын бай­дал ямар байгаа вэ. Тэд­нийг Францаас ирэхдээ бараг нүүрээ нуухын наагуур юм болж онгоц­ноос буусан гэв үү дээ?

-Ерөнхийдөө гайгүй бай­гаа. Тамирчид уралдаан тэм­цээнд дандаа ялахгүй шүү дээ. Гэхдээ дийлэнхийг нь харж байхад олон ялагдаж байж л том медаль авдаг юм шиг ээ. Дэлхийн аварга бо­лохын тулд 20, 30 тэмцээнд оролцдог. Тэр бүгдэд нь ялна гэж үгүй.

Энэ жилийн дэлхийн авар­­гын тэмцээнд манайх бэлтгэл сургуулилт дээрээ нийтдээ алдсан. Мөн дас­галжуулалт, сургалтын тал дээр ч алдсан зүйл байгаа. Тэгэхээр үүнийг нөхөөд, зөв замдаа орох боломж бидэнд бий.

Дэлхийн аваргын тэм­цээн бол олимпийн өм­нөх том боломж, сорил­го байсан. Монголын тамирчид багаараа ялагд­чихлаа. Одоо ма­най жүдочдод олим­пийн эрх авах найдвар хэр үлдээд байна вэ?

-Дэлхийн аваргын тэм­цээн асар өндөр нэр хүндтэй. Манай улсын хувьд цөөхөн тамирчин л дэлхийн аваргаас медаль аваад байгаа шүү дээ. Монгол Улс 1979 оноос жүдогийн дэлхийн аваргын тэмцээнд тогтмол оролцож ирсэн ч ихэнх дэлхийн авар­гаас ме­даль авч чадаагүй. 2007 онд манай баг дэлхийн аваргаас хоосон ирж байлаа. Тэгэхэд ДАШТ хамгийн хүнд нь юм байна гэдгийг ойлго­сон.

Энэ удаагийн
дэлхийн
аваргад
явахдаа
бид  багаа аль болох боломжийн бэлдье гээд бүх юмыг нь хан­гасан. Сургууль, дасгалжуу­лалт, хооллолт, витаминжуу­лалт гээд бүгдэд нь анхаарч гаднаас эмч, багш хүртэл авчирч ажиллуулсан. Та­мирч­дынхаа явъя, барилдъя гэсэн бүхий л тэмцээнд нь явуулж, оролцуулж байсан. Харамсалтай нь яльгүй жижиг алдаануудаас болж нийт баг маань муу оролцчихлоо.

Жижиг алдаанууд гэ­дэг чинь…?

-Тэмцээний тактикийн бэлт­гэл дутуу байна. Шүүг­чийн болон дүрмийн алдаа их гаргаж байна. Мөн жүдо бөхийн сахилга бат, дэг журмыг алдсан. Сургалттай холбоотойгоор зарим тамир­чин хэтэрхий жин хасч, бэр­тэл, гэмтэл ихээр авсан. Мөн гадны багшийн зөвлөж хэлс­нээр манайхаас тийм олон тамирчин өндөр зэрэглэлийн жүдод барилдах цаг нь бо­лоогүй байна. Нийт тамирчид уналтад орчихсон байна. Дээрээс нь жүдо бөх барил­дахаасаа илүүтэй Монголын үндэсний бөхийн хэв маягийн барилдааныг их гаргаж бай­на. Тэгээд тэр барилдаанууд нь Олон ул­сын жүдо бөхийн холбооны дүрэм өөрч­лөгд­сөнтэй хол­богдон манайд эргээд цохилт болж байна л даа.

Манайхан хориглосон мэхүүдийг ихээр хийж ялагдал хүлээх нь бий. Өнөө жилийн наадмын барилдаанд Х.Цагаан­баа­тар, Н.Түвшин­баяраас эхлүүлээд олон жүдоч зодоглосон. Энэ нь ч бас нөлөөлсөн байх?

-Х.Цагаанбаатарын хувьд гадуур нэлээд ачаалалтай бэлтгэл хийгээд хамгийн сүүлд долдугаар сарын эхээр АНУ-д болсон “Дэлхийн цом”-д түрүүлсэн. Тэр тэмцээний дараа сэргэлт авах хугацаа байсан ч наадмаар барилд­чихсан.

Улсын шигшээгийн та­мир­чин ДАШТий өмнөх чухал хариуцлагатай үед тэгээд наадам хэ­сээд байж болдог юм уу. Үүнд ямар нэг зо­хицуулалт байдаггүй юу. Наадмаар барил­дуулахгүй гэхээр хүний эрх чөлөө зөрчсөн хэрэг болчихдог юм болов уу?

-Бид нар энэ жилийн наад­­мыг өргөн дэлгэр тэм­дэглэх үүднээс тамирчдыг хорихоосоо илүү барил­дуу­лъя гэсэн бодлоготой бай­сан. Тэгээд үүнийг бэлтгэл, сургуулилтын төлөвлөгөөн­дөө тусгасан. Гэтэл бэлтгэл сургалтын үеэр багш дасгал­жуулагч, тамирчид зөвшөө­рөл­гүй наадам хэсч барил­дан, бэлтгэл сургуулилтаа хаяад явсан асуудал гарсан. Тухайн үед нь Улсын шигшээ баг болон Биеийн тамир, спортын газрын дарга Ч.На­ранбаатар нарын хүмүүст энэ талаар хэлж уламжилсан ч асуудал гэж авч хэлэлцээ­гүй. Шигшээгийн тамирчдын хоол, унд, бэлтгэл сургуулилт­тай очиж танилцаад шал­гахад болохгүй зүйл байгаа тухай өөрийн санал бодлоо хэлэхэд зүгээр л сонсоод өн­гөрсөн. Арга хэмжээ, хариуц­лага тооцоогүй.

Жүдогийн шигшээгийн энэ ялагдал манай спор­­тын салбарын ерөн­хий түвшинг ха­руул­чихсан хэрэг болсон?

-Муу ажилласан гэхээр бүх ажлаа шууд унагаачих гээд байгаа юм шиг хэлсэн болно. Үндэсний шигшээ баг бол Биеийн тамир, спортын газарт бас харьяалагддаг. Тийм болохоор бид нар зуун хувьд хяналтдаа байлгахад хэцүү байдаг. Бидний зүгээс тэмцээн уралдаанд явуулах, ерөнхий төлөвлөгөөний да­гуу шахаж шаардах зэргээр ажлаа зохицуулж байгаа. Дасгалжуулалт, сургалтын төлөвлөгөөгөө сайжруул­маар санагдсан.

Жүдогийн дэлхийн аваргад манайх олимп, дэлхийн аваргатайгаа бүгд ялагдсан нь Мон­голчуудын хувьд ич­мээр явдал болсон. Ха­рин манай энэ ялагдлыг гадныхан ялангуяа жү­до­гоор тэргүүлдэг Япон, БНСУ, Францын мэр­гэжилтнүүд юу гэж тайлбарлав?

-ДАШТ-ий үеэр олон ул­сын хурал болж багуудыг сүүлийн хоёр жилд үзүүлсэн амжилтаар нь жагсаасан. Тэгэхэд манайх 200 орноос наймдугаар байрт шалгар­сан. Энэ бол том амжилт. Манайх энэ удаагийн дэл­хийн аваргад муу оролцсон ч бусад тэмцээндээ амжилт үзүүлээд байгаа.

Жүдо сахилга бат, дэг журам, дүрмээрээ гай­хагддаг спорт. Гэтэл манай жүдо бөхийн шиг­шээд биеэ тоосон, өөрс­дийгөөодгээд өргөм­жилчихсөн, багш дас­галжуулагчдынхаа үгийг тоодоггүй тамир­чид байдаг?

-Манай шигшээд биеэ тоосон, үл ойшоосон тийм тамирчин нэг ширхэг ч байх­гүй.

Тэгэхээр дээр ярьсан бэлтгэлээ хаяж, наадам хэсч барилдсан жүдоч­дыг юу гэх вэ?

-Миний бодлоор удирдаж буй багш, дасгалжуу­лаг­чид­тай нь холбоотой. Түүнээс биш тухайн тамирчин нь багшийнхаа үгнээс гарахгүй шүү дээ.

ДАШТий үеэр хамгийн хүнд байдалд байсан нь Ч.На­сантогтох багш юм болов уу. Тэмцээний өм­нө, наадмаар төрийн том шагнал хүртчихсэн байсан. Шавь нар нь ялагдлаарбэлэгбарь­­­сан. Ч.Насантогтох багш тэгэхэд ямар бай­далтай байсан бэ?

-Хүнд байсан. Уулзахад ч хүртэл хэцүү байв. Ч.Насан­тогтох багш том шагнал ав­чихсан байдаг, тамирчид нь дэлхийн аваргад амжилтгүй барилдчихсан байдаг, хүмүүс муу хэлээд байдаг. Багаа удирдаад авч явсан хүн бо­лохоор түүнд их хэцүү байсан л даа.

-“Чингэс хаан-2011″ дэлхийн цомын аварга шалгаруулах тэмцээн нөгөө талаараа манай жүдочдын хувьд ард түмнийхээ өмнө алдсан нэрээ буцааж олж авах шалгуур болж байна?

-Бусад орны багийг харж байхад чанга багууд ирж байна. Манай 56 жүдоч дун­даас шинэ залуу сайн тамир­чид гарч ирэх болов уу гэсэн найдвар бий. Тамирчин бол­гон жин, олимпийн оноогоо ахиулаасай гэж бодож байна.

Манай шигшээ баг хаана байрлаж байгаа вэ?

-Спорт цогцолборт байр­лаж бэлтгэлээ хийж байгаа.

Д.ГАНСАРУУЛ

Categories
мэдээ утга-зоxиол цаг-үе

Б.Магсаржав: Дуурь бичнэ, хөгжмийн томоохон зохиолууд руу орно DNN.mn

Монгол Улсын Урлагийн гавьяат зүтгэлтэн, хөгжмийн зохиолч Бадарчийн Магсаржавтай ярилцлаа.


-Хөгжмийн зохиолчид шүлэг, яруу найргийг ихэд мэдэрдэг хүмүүс юм шиг ээ. “Энэ дуу болох шүлэг байна, энэ аялгуутай мөр байна” гээд мэдрэгдэнэ биз?

-Хариулахад гоё байна аа. Зайлшгүй шүлэг мэдэрдэг байж байж тэр аялгуу бичигдэх ёстой. Хүчээр хийж болдоггүй. Зарим шүлэг аятай байдаг юм. Гэхдээ тэр их ховор. Аятай шүлэг гэдэг нь нэг, хоёр, гурав, дөрвөн мөр дотор ямар нэгэн хөгжмийн хэсгийг хөглөсөн хэсэг байдаг байхгүй юу. Тэр дөрвөн мөр дөрвүүлээ тийм байх албагүй. Жишээ нь, Бавуугийн Лхагвасүрэн гуайн “Зүүдэн бороо” шүлгийн,

…Харж л суух минь хэзээ л юм бол доо…гэдэг мөрийн “хэзээ л” гэдэг чинь аятай байхгүй юу.

“Насны намар” дээр ярихад,

…Насны намар гадаа ирэхэд гэдэг мөрийн “гадаа” гэдэг үг чинь аятай.

…Гадаа ирэхэд…(Дуулав.сурв) Тэгэхээр шүлэг дотор нэг л судас байдаг юм. Тэрийг нь хөгжмийн зохиолч нь зөв барьж чадах юм бол ард түмний хайртай дуу болчихож байгаа юм. Аятай шүлэг гэж хэлээд байгаа чинь тэр.

-Дууны дээр үеийн, хуучны хэдэн номнуудыг эргүүлж үзлээ л дээ. Тантай хамтарч дуу бүтээсэн яруу найрагч, зохиолчдын нэрсийг харахад Л.Дагвадорж л гэнэ, Бавуугийн Лхагвасүрэн л гэнэ, Дөнгөтийн Цоодол, Цэвэг-мидийн Гайтав, Дамбийн Дашдондов. Үүнээс харахад, дууг бүтээхэд, дуу бүтэхэд яруу найрагч, хөгжмийн зохиолч хоёрын нөхөрлөл явах ёстой юм байна?

-Зайлшгүй явах ёстой. Бие биетэйгээ дотоод сэтгэлээрээ ойлголцох ёстой. Сайн, муу юманд хамт явж хутгалдах ёстой. Би Лхагваа ахтайгаа (Бавуугийн Лхагвасүрэн гуайг хэлэв.сурв) Дэнжийн мянгын гэр хороололд, хашаанд амьдардаг байхад нь ус, түлээнд нь хамт явж хөглөж явсан түүх зөндөө бий. Ц.Гайтав гуайгийнхаа архинд ч гүйж байх шиг. Тэгж байж бие биенээ мэдэж, тэгж байж бие биенээ хөглөж, асаж, дүрэлзэж ингэж байж л дуу бичигддэг л дээ. Шаравын Сүрэнжав гуай намайг тэнээд явж байхад гэртээ аваачаад ус цасанд оруулж, хоёр хоног амрааж байх жишээтэй. Тэгж байж “Тэсийн голын унага”-ыг бичиж байх жишээний. Ингэж дотно найзалж, нөхөрлөж байж бичсэн тэр аялгуунууд л дотно юм даа. Монголын ард түмэнд тийм дотно бүтээлүүд хүрэх юм даа. Уран бүтээлчид сайн муу бүх юмаа хуваалцаж байж л бүтээлээ хийх хэрэгтэй.

-Таны сүүлийн үед хийсэн дуунуудаас “Айсуй” гэж дууг онцолмоор байна. Бөхийн өргөөнд болсон тоглолт дээр Б.Сарантуяа гавьяат дуулахыг анх удаа сонссон л доо.

-Бөхийн өргөөнд болсон “Айсуй” тоглолт юм.

-Өөр өгөгдөлтэй дуу байна лээ дээ?

-Яагаад тийм юм бэ гэвэл байна шүү дээ. 2020 оноос хойш миний сэтгэл зүй өөрчлөгдсөн. Би тэс өөр хүн болчихгүй юу. Миний амьдрал ч тийм болчихлоо. Тэрийгээ дагаж уран бүтээл минь ч өөрчлөгдсөн. Энэ дууны шүлгийг Ганаа минь (Гэргий, яруу найрагч Ж.Ганчимэгийг хэлэв.сурв) маш гоё бичсэн. Ардын сэдэвтэй, этник зохиол байхгүй юу. Би өөрөө өөрчлөгдсөн юм чинь Сарааг жаахан “эвдмээр” санагдаад. Энэ дуу их дээшээ гардаг. Сараа дээшээ гаргаж чадна. Сараа бяртай дуучин учраас гаргаж байгаа юм. Энэ дууг хэрийн аавын охин шүүрээд дуулдаг ч дуу биш. Нэлээд мэргэжил орно. Нэлээд үндэсний үзэл орно. Нэг болохоор буриад дуу ч юм шиг, нэг болохоор халимаг дуу ч юм шиг. Тийм сонин, Монголын бүхий л угсаатнуудын аялгуунууд орж гараад байгаа юм. Үүнийг чинь “Хамаг Монгол” гэж яриад байгаа юм.

-Танд зөнгөөрөө дууны ая орж ирнэ гэж байдаг уу. Дууны хөгжим нь эхэлж бүтээгдээд араас нь шүлгээ нэхсэн тохиолдол танд байна уу?

-Байдаггүй юм. Миний нэг онцлог байдаг юм. Надад мянга орчим дуу бий гэж бодъё л доо. Бүгдийнх нь шүлгийг цээжилчихдэг. Давуу тал юм уу, гажуу чанар юм уу. Би ойлгодоггүй юм, үүнийг. Бүгдийг нь цээжээр уншчихдаг. Хүн шүлэг өгвөл цээжилчихдэг. Тэгээд орхичихдог юм. Тэгж байтал өнөө цээжилсэн дөрвөн мөрт тархин дотор явж байгаад авьяастай холилдоод, шүлэг нь намайг хөглөөд тэгээд дуу гаргаж ирдэг. Тэгж хийсэн дуунууд амьтай. Тэгж л бичдэг. Түүнээс биш маргааш ирээд аваарай гээд төгөлдөр хуур дээр тавиад бичдэггүй. Хийсвэр болчих гээд байдаг.

-Та мэргэжлийн хөгжмийн зохиолчоор бэлтгэгдсэн, бүр зориудаар бэлтгэсэн хүн шүү дээ. Танаас мэргэжлийн томоохон бүтээл гарахыг магадгүй зарим хүмүүс хүлээж байгаа байх?

-Мэргэшсэн гэхээрээ дуу тал руугаа чиглэчихсэн. Дуунаас дуурь хүрэх зам гэж байдаг. Би бичнэ. Жаран насны босго даваад бичнэ гэсэн багш нартаа хэлсэн ам байдаг. Одоо 60 насны босгоо давж байна. Хүндэтгэлийн тоглолтын дараа зарлана. Дуурь бичнэ, хөгжмийн томоохон зохиолууд руу орно. Тийм нөхцөл надад бүрдэж байгаа байхгүй юу. Ард түмэн ч шахаж шаардаж байна. Тэгэхээр нөгөө жаран дээрээ бичих гээд байна шүү дээ (инээв.)

Энэ жарандаа дуугаараа танигдчихлаа. Дуугаа бичнэ. Гэвч хэлбэр нь өөрчлөгдөж, том юмаа бичиж, нөгөө гайхалтай юмыг хийх ёстой. Яагаад вэ гэвэл 1950 хэдэн онд Хятад, Монгол найрамдчихсан байх үед Дорно дахины хөгжмийн их сургуульд Билэгийн Дамдинсүрэн очиж сурч төгсөж ирээд алдартай симфониудаа бичсэн. Хорин хэдэн жилийн дараа тэр сургуульд би очоод төгсөж ирсэн. Тэр сургуулийг төгсөхдөө “Алдартай “Учиртай гурав”-ыг бичсэн хүний хийгээгүй юмыг хийе ээ” гээд тангараг өргөөд ирж байсан юм. Тэгж хийж эхлэх нас нь хэзээ вэ гэхээр, 60 наснаас эхлэх байхгүй юу.

-Таны амьдралын тодорхой хэсгийг алдагдсан, буруудсан, бүр хатуу хэлбэл буруу зам руу орсон ч гэж ярьдаг хүмүүс бий. Гэвч үүнтэй санал нийлэхгүй байна. Авьяастай хүн, тэр тусмаа төрмөл авьяастай хүн тэрбугай замыг туулж л байдаг. Шулуун, дардан замыг амьдарсан гэхгүй л байх?

-Сонирхолтой байхгүй юу. Тийм зам руу орж байж, өөр өнцгөөс өнгийж харна шүү дээ. Тэгсэн мөртлөө би хэзээ ч хөгжмөө хаяагүй. Хаягддаггүй юм. Ямар ч айлд хоносон аялгуу нь төрж л байдаг. Дуу зохиож өгөөд айлыг элэг бүтэн болгож өгч л байлаа. Буян хийгээд л яваад байсан. Тэр амьдралыг би өөрөө сонирхсон юм. Зөрж тийм амьдрал руу орсон. Бүр гэр орноо зарж үзсэн. Яадаг юм, зарчихаад хоосон болж үзье. Тэр нь сонирхолтой байхгүй юу. Хүн сольж үзье гээд сольж үзсэн. Өөр характертай хүнтэй амьдарч үзье, алдъя, хаягдъя, хаяж үзье гээд бүгдийг нь үзсэн. Тэр надад сонирхолтой байсан. Намайг хөглөсөн байхгүй юу. Зөв ажигласан байна. Дараа нь хожим нь ярих юмтай шүү дээ (инээв). Тэгсэн, тэгж байсан, үзчихсээн. Үзэх юмсан гэж хожим харамсаж байснаас үзчихсэн сууж байх нь хамгийн жаргалтай.

-Яруу найрагч Ж.Ганчимэг таныг ямар ч болзолгүйгээр хайрласан, өгөөд л, өгөөд л байсан?

-Тийм. “Би баян хүнтэй суучихлаа” гэхээр нь гайхсан ш дээ. Намайг их цочоосон. Надад ямар юм байхав. Хамгийн ядуугийн ядуу болчихсон байсан. Тэгээд бодлоо, би яагаад баян гэж, нээрэн бүтээлч хүн баян байх ёстой. Үнэхээр баян ч юм уу гэж бодсон. Тэгж бодсон нь ч оносон байна билээ. Тэгээд л намайг хайрлачихсан байхгүй юу. Тэр нь надад улам илүү их юм хийх хүсэл төрүүлсэн. Ганаа гохыг нь зөв дарсан. Баяжихын төлөө биш би хийх ёстой юмаа хийх л ёстой юм байна, тэгэхээр би баян юм байна гэж тэр өдрөөс хойш их омогшсон. Баян гэдгээ ч мэдэрсэн.

-Та хоёр 2020 оноос хойш хэчнээн тоглолт хийчихэв?

-Гурав дахь тоглолтоо хийх гэж байна. Хоёр дахь номоо гаргалаа. Богино мөртлөө хүнд жилүүд өнгөрчихлөө.

-Хийх ажлууд тань овоорчихсон байсан юм биш үү?

-Тийм байж дээ. Оньсыг нь мулталсан он жилүүд. Урд нь буглаж байсан юмнуудыг зад тавьсан жилүүд. Тэгэхээр хугацаа богиноддоггүй юм байна.

-Хэн миний төлөө үлдэх вэ, хэн миний дэргэд үлдэх вэ гэдэг сорилт, шалгуурын жилүүдийг түүнээс өмнө туулжээ. Тэгээд хэн таны дэргэд үлдсэн байв?

-Хүмүүсийг таних, мэдэх жилүүд байсан.

-Эргээд харсан чинь хэн таны дэргэд үлдсэн байж вэ?

-Хань л байсан. Ганаа л байсан. Бусад нь бүгд худлаа байсан. Боддог шүү дээ. Дуу яагаад амьдардаггүй вэ. Хуурамч бичдэг байхгүй юу. Яагаад вэ гэвэл аятай шүлгийг нь анзаараагүй байхгүй юу. Тэрэнтэй адилхан. Би Ганаагийнхаа судсыг зөв барьжээ. Ганаа ч миний судсыг зөв барьжээ. Тэгэхээр амьдрал цэцэглэж байна шүү дээ. Цаашид үргэлжлэх өндөр магадлалтай. Залуустаа хэлэхэд, гох гэх юмыг зөв л дараарай. Буруу дараад байх юм. Хийсвэр дараад байвал хохироод байдаг. Зөв л гохдож байх хэрэгтэй. Дууг хүчилж хийдэггүй юм. Сэтгэлийн урсгалаар орж ирдэг аялгуу. Төлөвлөгөө тавьдаггүй юм ш дээ. Өнөөдөр төдөн дууны нормтой гэж болохгүй (инээв). Төлөвлөгөөгөө давуулан биелүүлнэ гээд зүтгэх юм бол таван хийсвэр дуу гарчихаж байгаа юм, ард түмнийг мэхлээд. Тэрийгээ л больчих хэрэгтэй. Гарвал гараг, гарахгүй бол битгий албад.

-Та дуу зохиохгүй удаж байсан үе байдаг уу?

-Хорь хоног тэгж үзсэн. Харанхуй ертөнцөд байгаа юм шиг санагдсан. Өөрийгөө хүчээр тэгж үзсэн юм. Болдоггүй юм билээ. Хэцүү л дээ.

-Таныг нутгаа их санаж байна гэхийг сонслоо?

-Энэ жилийн намар нэг их налайж, өвлийн сар гарсан ч намраараа л байна. Намайг тайвшруулж байгаа, баярлуулж байгаа ч юм шиг. Манай нутагт намар гайхалтай. Хүн бүрд нутаг нь тэгж санагддаг байх. Дан ялангуяа намарт сэтгэл их гэгэлздэг. “Насны намар”-аа намар бичсэн ш дээ. Аравдугаар сарын сүүл, 11 дүгээр сарын эхээр. Сэтгэл гэгэлзсэн үедээ би ХИТ дуунуудаа бичсэн байдаг юм. Тэр үед минь сэтгэлийн утсыг хөндсөн яруу найрагчдадаа баярлаж явдаг юм. Яагаад ч юм тэр үед нь шүлгүүдээ өгч байж. Намар цаг налайсан, тайвшруулсан улирал. Маш их юмыг эргэцүүлэн боддог. Навчис унаж байна, шарлаад л өнгө нь хувирч байна. Би навч цэцэглэхээс унан унатал нь юу хийж вэ гэж боддог ухаарлын сар юм уу даа. Ажлаа дүгнэдэг сар юм уу гэж бодсон. Ийм үед тоглолтоо хийж байна. Эргэцүүлэл маягийн тоглолт юм уу даа. Төрийн хэмжээний концерт ямар хэмжээний сахилга бат, дэг жаяг, хариуцлагатай байдаг билээ, тэр дагуу л хийнэ. Хүн болгон чармайж байна. Өвлийн сар гарсан ч намрыг дурссан өвөл болж байна даа (инээв). Дуусдаггүй намар. Хүн болгон баяртай байна. Сайхан улирал, сайхан налайж байна даа.

Хүн 60 хүрэхээрээ нутгаа их санадаг юм байна. Огцом санаж байна. Залуу насаа бодож байна. Тоглож байсан чулуу, уул усаа эргэцүүлэн боддог юм байна. Аав ээж ч нүдэнд харагддаг юм байна. Тийм учраас Увс аймгийнхаа 100 жилд том бэлэгтэй очих гээд уран бүтээл рүүгээ л төвлөрч байна. Уран бүтээлээ л барьж очно доо.

-Урлагийн гавьяат зүтгэлтэн болж, цолны мялаалга тоглолтоо хийгээд ард түмэнтэйгээ дуугаар дахин учрахад ямар байсан бэ?

-Бороо орж байгаа юм шиг л байсан. Цаг үе нь ч тэгж таарсан. Ковидын дараахан, хүмүүс тоглолт, дуу хуураасаа холдсон, эмзэг үе ч байсан. Хүмүүсийн хүлээлт ч нөлөөлсөн байх. Үзэгчдийн алга ташилт бороо орж, шаагьж байгаа юм шиг л байсан. Тэрнээс хойш дахиад олон удаа бороо оруулахсан гэсэн хүсэл бадарч эхэлсэн дээ. Одоо хийх тоглолт нэлээд хүч авсан тоглолт. Бярдаж байна гэх үү дээ. Бяртай маягийн тоглолт хийхээр бэлтгэж байна.

-Тоглолтын бүрэлдэ-хүүн нь ч нүсэр бололтой юм?

-400 гаруй хүний бүрэлдэхүүнтэй байхаар байна. Зарим нэгийг нь багцалж байгаа. Найр ч юм шиг.

Арваннэгдүгээр сарын 29-ний баасан гаригт хүмүүс ажлаа цэгцлээд бүтэн нэг долоо хоногийн ажил дуусдаг өдөр. Тоглолтоо үзчихээд маргааш, нөгөөдөр сайхан амраад аялаад тааваараа байг ээ гэж бодсон. Сонирхол татсан, хуучныг бодогдуулсан, бахархууштай, үзүүштэй тоглолт болно гэдэгт сэтгэл зүрхээ зориулан ажиллаж байна даа. Танхим үзэгчдээр дүүрэх нь ойлгомжтой. Дүүрэх, дундуурыг ярихгүй. Их л халуухан концерт болно оо гэж урьж байна, ард түмнээ. Хайртай шүү, Маагаа нь. Шинэ Маагаа шижигнүүлж өгнө өө.

Д.ГАНСАРУУЛ

 

Categories
мэдээ нийгэм нүүр-хуудасны-онцлох онцлох-нийтлэл редакцийн-нийтлэл туслах-ангилал

Улсын арслан Г.Эрхэмбаяр: Арслан гэж дуудахаар чихэнд хоногшоогүй ч юм уу, дасч өгөхгүй юм DNN.mn

ӨДРИЙН СОНИНЫ 2011 ОНЫ АРХИВААС……………………….


Улсын баяр наадамд амжилт­тай барилдаж цол нэмсэн Хууль­ зүй, дотоод хэргийн яамны ха­рьяа “Хүч”, “Сүлд”, “Хилчин” спорт хорооны бөхчүүдийг сайд Ц.Ням­дорж өчиг­дөр хү­лээн авч шаг­нал гардуулав.

16.20  цагаас уг ёслол болно гэсний дагуу сур­валжлагч, гэрэл зурагчин, бөхчүүд тов­лосноос тү­рүүлж ирээд яамны үүдэнд баа­хан зогсоцгоо­лоо. Довжоон дээр зогссон Г.Эр­хэмбаяр, С.Батсуурь, А.Цацав­шир нарын зургаа, до­лоон бөх­чүүд хоорондоо саяын наадмын тавын давааны талаар хэсэг ярил­цана. Тэгснээ нэгнээсээ нойтон саль­фетик асууж “Гараа арчих гэсэн юм” гэцгээнэ. Бас тэгш ойтой аймгуудын наадам хэдийд бо­лох тухай бие биендээ сонир­хуулна. “Манай аймгийн наа­дам удахгүй болно. Нутгийн­хаа
наадмыг үзнэ ээ”, “Би аль аймгууд руу явдаг юм билээ дээ”, “Надтай цуг явах уу” хэ­мээцгээх.

Хэсэг хугацааны дараа яам­ны гурван давхарт байх уулзалтын өрөөнд орцгоов. Уг нь гайгүй цэлгэр өрөө ч Г.Эрхэмбаяр, Ш.Жаргал­сайхан, С.Батсуурь, Ч.Цогбаяр, А.Цацавшир нарын арваад бөх­чүүдийг ороод ирэхээр дүүрээд явчихав. Хөл тавих
зайгүй шахам чихцэлдэнэ.

17.10 цаг болж байхад уг ёс­лолыг зохион байгуулагчид бөх­чүүдээс С.Мөнхбат аварга, Ж.Бат-Эрдэнэ нарын утас шөрмөсийг авч ирж байгаа эсэхийг нь лавлана. Тэгснээ “Ингэхэд энэ хоёр маань Хууль зүйн яам хаана байгааг мэ­дэхгүй байгаа юм биш биз?” гэвэл нэг нь “Энүүхэнд ойрхон явж байна гэнэ. Түгжрэлд зогсч байгаа юм байх” гэсэн чинь “Машинаасаа буугаад гүйгээд ир” гэлээ.

Тэгж, тэгж хүлээлгэсэн зочид ирлээ. Хууль зүй, дотоод хэргийн сайд улсын баяр наадмаар сал­барынх нь бөхчүүд амжилттай барилдаж аварга, арслан, заан гээд л бараг бүгд цолыг авсанд талархаад амжилт хүсэв. Мөн “Энэ жилээс наадмын бай
шагнал нэ­мэгд­сэн. Түрүүлсэн бөх 15 сая төгрөг хүртсэн. Үзүүрлэсэн, шөв­гөрсөн хоёр бөх ч чамгүй мөнгөтэй болсон. Манай бөхчүүд түрүүлж, үзүүрлэж шөвгөрч тэдгээр шаг­налуудыг авсан нь нэг талаар азтай хэрэг” хэмээгээд амжилт гаргасан
бөхчүүдэд шагнал гардууллаа. Улсын аварга С.Мөнхбатад дөрөв, улсын арслан Г.Эрхэмбаярт гурав, Ж.Бат-Эрдэнэ, Ш.Жаргалсайхан нарт тус бүрт нь хоёр өрөө байрны эрхийн бичиг өгөв. Харин бусад бөхчүүдийг сарын цалингаар шаг­насан юм. Ц.Нямдорж сайд “Энэ бөхчүүд чинь цагдаагийн хувцас өмсчихөөрөө танигдахгүй юм гээч. Хэн хэн сууж байгааг сайн ан­заарсангүй шүү” гэлээ. Уг ёслолд оролцох ёстой байсан зарим бөх нутаг нутгийн зүг хүлгийн жолоо татсан гэсэн. Ж.Чулуунбат харин чөлөөт бөхийн дэлхийн аваргын бэлтгэлээ базаахаар Москваг зорь­жээ.

Ёслолын дараа бөхчүүд ярилц­­лага өгөхөөс татгалзаж бараг
зугтах шахуу гараад явцгаав. Ул­сын арслан Г.Эрхэм­баярыг харин сэтгүүлчид “ба­рьж” авлаа.

-Юуны өмнө ардын хувьсгалын 90 жилийн ой болоод өнгөрсөн ч ард түмэндээ сайхан ойн баярын мэндийг хүргэе. Олон жил хүсч мөрөөдөж байсан цолоосоо давуу­лан энэ сайхан цолыг авлаа. На­майг дэмжиж, түшиж тулж явдаг бүх хүмүүстээ баярлаж талархаж бай­гаагаа илэрхийлье.

-Хүсч мөрөөдөж байсан цол тань юу вэ?

-Би 2003 онд улсын начин цол хүртсэн. Түүнээс хойш үеийнхэн маань улсын харцага, заан болц­гоочихоор нь дотроо “Улсын заан болчих юмсан” гэсэн горьдлого тээж явлаа. Тэр хү­сэл, мөрөөдөл маань олон жилийн хөдөлмөрийн үр шим, олон түмний минь сэтгэл зүрхний хүчээр биелсэнд баяр­тай байна.

-Та бөх сонирхогчдынхоо сэт­гэлд Г.Эрхэм­баяр начин гэд­гээ­рээл буугаад арс­лан гэхээр дасч өгөх­гүй байх шиг. Шинэ цолондоо хэр дасч байна вэ?

-Одоохондоо “Арс­лан” гэж дуу­да­хаар чихэнд хоног­шоо­гүй ч юм уу, дасч өгөхгүй юм. “Начин” гэхээр л эргэж харах маягтай байна шүү дээ.

-Наадмын бэлт­гэлээ ямар бөх­чүүд­тэй хийсэн бэ?

-Би “Сүлд” спорт хороонд ороод жил гаруй болж байна. Улсын арслан Х.Мөнхбаатар, Б.Сайн­баяр, Л.Пүрэвжав харцага болон олон сайхан аймгийн арслангууд­тай гал болж гарсан. Тэдэнтэйгээ бэлтгэл хийж, өгсөн зөвлөмж, зөв­лө­гөө нь маш их үнэ цэнэтэй бай­лаа. Тийм болохоор “Сүлд”-ийн тамирчин, бөхчүүддээ энэ өдрийн халуун мэндийг хүргэе.

-Олон аймгийн тэгш ойн бая­рууд болох гэж байна. Та аль
аймгийн наадамд зодоглох вэ?

-Сэлэнгэ аймгийн маань 80 жилийн ой долдугаар сарын 21, 22-нд тохиож байгаа. Тийшээ л явна.

-Та үндэсний бөхөөр хэд дэх жилдээ хичээллэж байна вэ?

-14 дэх жилдээ барилдаж бай­на. Харин улсын наадамд арав дахиа зодоглоод энэ сайхан цолонд хүрсэндээ баяртай байна.

-Та наадмын зүлэг ногоон дэвжээнд зодоглосон бөх хүний хувьд энэ жилийн наадмын ба­рилдааныг дүгнэвэл…

-Өнгөрсөн жилийн баяр наад­маас хойш л бөхчүүд 90 жилийн ойн бэлтгэлдээ орцгоосон. Бөхчүүд бүгд л сайн бэлдсэн. Тэдэн дундаас сайн барилдсандаа өөртөө баяр­лаад л байгаа.

-Үндэсний бөхөд шинэ үе гарч ирлээ. Энэ талаар таны бодлыг сонсъё. Ширүүхэн өр­сөлдөгчид гэвэл хэн хэнийг нэр­лэх вэ?

-Бүгдээр л сайн байгаа. Муу бөх гэж байхгүй болсон. Бүгдийнх нь бэлтгэл, сургуулилт сайн байна.

-Та барилдааны өмнө өөртөө хэр итгэлтэй байсан бэ. Наад­мын өглөө сэтгэл ямар байв. Өөрийгөө өндөр цолонд хүрнэ гэдгийг ямар нэгэн байдлаар мэдэрч байв уу?

-Би чинь одоо залуу хүүхэд биш. Арван жил улсын наадамд барилдлаа. Багш, дасгалжуулаг­чид маань зөвлөгөө өгч, барил­дахад бүгд л тусалж байсан. Түү­нээс биш би өөрийгөө тэд давна гэдгийг мэддэг үзмэрч биш, яаж мэдэхэв.

-Танд бөхийн эрдмийг хэн анхлан заав?

-Гуравдугаар ангидаа бөхийн секцэнд явж байгаад хэсэг зав­сарласан. Тэгээд 1997 онд Д.Цэнд-Аюуш заан бөхийн гарааг минь эхлүүлж Х.Мөнхбат аваргын сур­гуульд оруулж байсан.

-Таны удамд бөхчүүд байдаг уу?

-Өө, байлгүй яахав. Аав маань сумын заан, самбо бөхийн спортын мастер. Харин ээжийн маань талд улсын заан Баярсайхан байна. Ээжийн минь төрсөн дүү аймгийн арслан Эрдэнэбулган гэж нэг хүн байж байгаад бурхан болсон. Ийм л бөхийн удамтай хүн
байна даа.

-Танд түрүүлэх боломж хэр байсан бэ. Наадамчид таныг  жаахан яарч барилдчихлаа гэж байсан?

-Улсын арслан гэдэг эрхэм хүндтэй цолыг энгэртээ зүүчихээд жаахан яарч сандраад барилд­чихсан. Тийм нэг муу тал байгаа. Гэхдээ С.Мөнхбат маань арай илүү хөдөлмөрлөж. С.Мөнхбатдаа энэ дашрамд аварга болсонд нь баяр хүргэе.

-Цолонд ханана гэдэг шүү дээ. Тэгээд яарчихсан юм биш биз
дээ?

-За даа, бараг тийм гэх үү дээ гэсээр гүйгээд явчихав.

Categories
мэдээ нийгэм нүүр-хуудасны-онцлох онцлох-нийтлэл туслах-ангилал

Ц.Гэлэгжамц: Хүү минь дөрөв түрүүлсэн дархан аварга хүн шүү дээ DNN.mn

Өдрийн сонины 2012 оны архиваас…………………………


Монгол Улсын даян аварга Г.Өсөхбаярын аав Ц.Гэлэгжамцгуайтай ярилцлаа.

-Өсөхбаяр аваргын хүүхэд ахуйн сайхан дурсамжаар ярилцл­агаа эхэлье?

-Аваргын бага насны тухай сонин хэвлэлүүд ч гарсан байх. Ах чинь (өөрийгөө хэлэв) ч ном бич­сэн. Тэрүүнд ч орсон юм. Багадаа тай­ван томоотой, тийм хүүхэд бай­сан юм шүү дээ. Тэр байдлаар л өсч өндийж том хүн болж дээ. Ер нь багын байдал нь ямар байсан бэ гэвэл одоо байж байгаа байдлыг л нь сонирхоход бараг мэдэгдэнэ, буурьтай суурьтай. Хичээл сур­ла­га­даа гайгүй, ноён нуруутай төлөв то­моотой тэр л байдлаар яваа даа.

-“Буур” Н.Жамьян аваргын зээ хүү. Ээжийнхээ удмыг да­гаад бөх болсон гэдэг. Харин таны удам бөхтэй юу?

-Ээжийнх нь аав Монгол Улсын анхны аварга хүн шүү дээ, даян аварга Жамьян. Анхны албан ёсны аварга хүн. Би сайн мэддэггүй юм аа, миний талд барилддаг хүмүүс байсан гэдэг юм. Нэг их том бөх байгаагүй юм шиг байна лээ. Гол нь ээжийнхээ талаас өв­лөж авсан, Жамьян аваргын удам гэдгээрээ хүмүүст ойлгогдох
нь арай дээр юм даа.

-Өсөхөө аваргын бөх болох шинж нь хэзээ илэрсэн бэ. Бө­хийн шинж бөхчүүдэд харилцан адилгүй илэрдэг гэдэг?

-Ерөөсөө хүмүүс тодорхойлсон байгаа ш дээ, “Аварга аваргаараа төрдөг юм аа” гэж. Андаш байхгүй шүү дээ. Таван килограмм шахуу жинтэй төрсөн гэж бодвол. Цэцэр­лэг, сургуульд байхдаа үеийнх­нээ­сээ овойсон том (инээв). Бие нь бадриун. Аяндаа
мэдэгддэг юм. Хөл, гар, тохой, өвдөг, хэрлэг мэрлэг бол ер нь тэгээд жирийн хүүхдээс арай өөр байдаг юм аа.

-Хүүгээ үндэсний бөхөөр ба­рил­даж эхлэхэд нь эцэг хү­ний зөнгөөр ирээдүйд аварга боло­хыг нь мэдэрч байв уу?

-Өвөө нь хүмүүст захисан бай­даг, бидэнд ч гэсэн ярьж л байсан.”Хоёрын хооронд бяр чадал муу­тай бөх бол үе мөч, хуруу гар нь мойног болохоос эхлүүлээд түвэг­тэй байдаг юм. Барилдаж болмоор бол хорин нас хүргэж байж барил­дуул­сан нь дээр шүү” гэж. 1993 онд манай Архангай аймгийн 70 жи­лийн ой болох гээд. Ууган айм­гуу­дын нэг шүү дээ, Архангай чинь. Өвөөгийнх нь нэрэмжит барил­даан Спортын төв ордонд болсон юм билээ. Тэгэхэд хүү маань энд сургуульд, бид хөдөө байсан. Тэр барилдаанд л анх зодог шуудаг өмсч гарсан байдаг юм. Өөрөө ч хорин нас хүрсэн, өвөөгийнх нь ч нэрэмжит барилдаан болж байгаа юм гээд аймаг орон нутгийнхан барилдуулъя гэсэн биз дээ. Тэгж л барилдаж эхэлсэн юм шүү дээ. Тэр онд аймгийн
70 жилээр очиж ба­рилд­сан юм. Үндэсний бөхөөр нэг их хичээллээгүй байсан үе. Тэнд барилдчихаад, өвөөгийнхөө төр­сөн нутаг Цахир сумын наадамд очсон. Цахир сум татан буугд­чихаад дахин шинээр буцаж нэг юм байгуулагдаад, тэр жил. Тэгээд
сумынхаа наадмыг хийсэн юм. Тэнд очиж барилдаж түрүүлээд сумын заан болсон. 1993 оноос үндэсний бөх рүү орж эхэлж дээ.

1990 онд аравдугаар ангиа төгсч ирээд чөлөөт бөхийн залуу­чуу­дын шигшээ багт орсон. Чөлөөт бөхөөр нэлээд түрүү эхэлсэн хүн дээ.

-Аваргыг өдөрт бага багаар олон хооллодог гэдэг юм билээ. За­рим бөхчүүд өдөрт ганц сайн цад­­чихаар болоод явчихдаг гэ­дэг юм?

-Ер нь хаашаа юм бэ дээ, би бас тийм хүн. Нэг дор арвин иддэггүй. Бага иддэг хүн чинь богино хугацаа­гаар олон дахиж хооллох шаард­лагатай байдаг юм шиг байгаа юм.

-Өсөхбаяр аваргыг аварга болсон 2003 оны наадмын тэр агшин одоо ч санаанаас гар­даг­гүй юм. Түүнийг бөх­чүүд, бөх со­нир­хогчид мөрөн дээрээ өр­гөөд, үзэг­чид нэгэн дуугаар “Өсө­хөө, Өсөхөө” гэж хаш­гирц­гаа­гаад л?

-1993 онд тэгж сумын заан болоод дараа жил нь цэргийн наа­дамд барилдаж цэргийн заан бол­сон юм. Түүний дараа аймгийн наа­дамд очиж түрүүлж аймгийн арслан цол­той болсон юм шүү дээ. 1995 онд улсын заан болохынхоо өмнө цэр­гийн наадамд дахин
тү­рүүлж, одоо­гийнхоор хурц арс­лан бол­сон. Тэ­гээд наадмаар шууд ул­сын заан бол­сон нь тэр. Заан цолтой явсаар бай­гаад 2002 онд анх түрүүлээ биз дээ. 1995 оноос 2002 он хүртэл зур­гаа, долоон жилийн турш бид хүүгээ түрүүлнэ байх гэж бодоод нэлээд хүлээж байсан юм. Үе тэн­гийн зургаан залуу заан гэж бай­сан. Наадамд тунадаг. Аль нэгэн­дээ унадаг. Тийм л яваад байсан юм билээ. 2002 онд түрүүлж арс­лан болоод дараа жил нь түрүүлж авар­га цол хүртээд 2005 онд байх аа далай аварга болоод 2009 онд да­лай даян авар­га болж байгаа юм. Уг нь бол манай монголын үндэс­ний бөхийн түрүү­хэн мөрдөж бай­сан дүрмээр дөрөв түрүүл­чихсэн дар­хан аварга хүн л дээ. Сүүлд нь дүрэмд нь өөрч­лөлт орсон юм уу, яасан юм далай даян аварга гэж хамт өгдөг байсныг нь хоёр сал­га­сан, тийм л юм билээ. Хүү минь дархан аваргын болзлоо ханга­чих­сан юм. Хэвлэлүүдээр хүүг минь “Дархан аварга хүн” гэж бичиж л бай­даг. Д.Цэрэнтогтох аварга дө­рөв түрүүлчихсэн дархан авар­га. Өөр, өмнө нь хоёр түрүүл­чих­сэн дар­хан аварга ч бий. За яах вэ, ер нь тэгээд дархан ч бай, даян ч бай одоо мөрдөж байгаа юмаа­раа л явж байгаа юм. Дөрвөн удаа долоо дав­сан, гурван удаа найм давсан бай­даг юм. Тэгээд дөрвөн удаа тү­рүүл­чихсэн. Зургаагийн даваанд нэг, долоогийн даваанд
нэг унасан байх шив, дунд шөвөгт. Тийм л ам­жилт­тай яваа юм. Одоо тэгээд цааш­даа ч гэсэн болоогүй л дээ. Ба­рилдах боломж байгаа.

-“Алдар” спорт хорооны дар­га болсныхоо дараа “Бэлт­гэл хийхэд бүр ч амар, ойр­хон бол­лоо” гэж Г.Өсөхбаяр авар­га ярьж бай­­сан юм?

-Би ч тэгж бодож байгаа юм. Тэнд зааланд бөхчүүд бэлтгэл хийж байхад хараад суухгүй ш дээ. Ороод бүр далиманд нь, конто­рынх нь хажууд заал нь байж байгаа юм чинь. Аль нэг спорт заа­лыг түрээсээр авчихаад л Ар­хан­гайн бөхчүүд бэлтгэлээ энэ жил энд хийж байгаа, тэнд хийж байгаа гээд л түрээсийн байртай зайлуул яваад л байдаг. Одоо бол бо­ломж­той, “Алдар” нийгэмлэг бөхчүүд сай­тай ш дээ. Тэдэнтэйгээ бэлтгэл хийж байхад бүр боломжтой. Өөрийнх нь ярьж байгаагаар бол ор­той, үнэн л байгаа даа.

-Гэр нь ойр болохоор хүү тань аав ээж дээрээ байнга ирж очдог байл­гүй?

-Ойрхоон, ойрхон. Байнга ирнэ. За­римдаа “Өдөр очиж хоол идмээр бай­на. Сайхан шөлтэй хоол хий­чи­хээрэй” гэнэ. Тэгээд л ирж байгаа юм. Салахгүй ээ. Манай хоёр бан­ди гэрсэг. Хоёр хөгшин нь байж байх­лаар тэгдэг ч юм уу. Яваад л су­раглаад л. Бид
хоёр ч яахав дээ, өөр ажил хийх биш. Хоол унд хий­хээс өөр ажилгүй улс чинь хүрээд ирэхэд нь халуун цай, аяга хоол­той байж байдаг. Зүгээр бай­даг байх даа.

-Аварга царай төрхөөрөө тан­тай адилхан. Барилдах авьяа­­сыг ээжийнхээ талаас өвлөсөн бол харагдах төр­хийг танаас авч дээ?

-Өсөхбаярын хүүхдүүд нь ми­ний залуу үеийн зураг, аавынхаа зу­раг хоёрыг ялгахгүй шүү (инээв). Сая­хан хүүхдүүд нь орж ирэхээр ба­га бандиас нь “Энэ хэн бэ” гээд өөрийнхөө залуу цагийн зургийг ха­руулсан чинь “Аав л байна” гэж байна лээ.

-Залуу зургаан зааны үед үндэсний бөхийг ард түмэн шим­тэн үздэг байв. Тэдгээр заанууд нэг нэгээрээ дэв­жээ­­нээсээ хол­доод барил­да­хаа больчих шиг бол­лоо. Г.Өсөх­­баяр аварга л үл­дэж. Гэтэл тэднийг залгаад за­луу шинэ бөхчүүдийн үе га­раад ирлээ?

-Би тавиад оны сүүл 57, 58 оноос л бөх нэлээд үзэж эхэлсэн. Ма­най аймгийн Ж.Чойжилсүрэн арс­лан бид хоёр чацуу юм. У.Ми­жид­дорж арслан гээд л нэг үеийн айхав­тар бөхчүүд Архангайгаас гарч ирсэн ш дээ. Улсад 1962 онд бай­на уу даа, дөрвөн бөх үлдэхэд гу­рав нь Архангайнх байсан. Д.Жамц арслан түрүүлсэн байгаа юм. Ж.Чойжилсүрэн арслан, Ч.Адьяа заан, Говь-Алтайн Пүрэв үлд­сэн. Тэр үеэс л бөх их сонирх­дог болсон доо. Ах чинь (өөрийгөө хэлэв) Хөдөө аж ахуйн яаманд ажилладаг. Ж.Чойжилсүрэн арслан Хөдөө аж ахуйн дээд сургуульд сурдаг. Бид хөдөө аж ахуйн шуга­маа­раа, бас үе тэнгийнх. Тэр үеэс л бө­хийг их сонирхож эхэлсэн. Хөдөөнөөс хотод орж ирж улсын наа­­дам үздэг байлаа би, 58, 59 оны үед.
Сонирхол юм л даа. Сүүлд бан­дийг (Г.Өсөхбаяр аваргыг хэ­лэв) барилдаж эхэлснээс хойш 1994 оноос хойш 17, 18 жил наад­мын талбайгаас салахаа байсан шүү дээ. Наадмын хоёр өдөр бол яаж ийж байгаад л суучихна.

Бөхийн тухайд бол нэг хэсэг, эхэндээ сонирхож л байж дээ. Сүүлд хараад байхад үзэж байх ёстой. Үзээд өөртөө бас дүгнэлт хиймээр монголын мундаг өв соёл юм аа. Мундаг өв соёл гэдэг тэр талаас нь харж байгаа юм.

Бөхийн номууд зөндөө гарсан л даа. Нэлээд дээхнэ үед Дугар аварга, Гэлэгсэнгээ  аварга энэ тэр гээд Даншигийн мундаг аваргууд
зүүн талд голдуу байсан байдаг юм. Сэцэн хан аймгийнхан гэж. Бөх судлаач Ц.Бат-Очир “Бөх зүүн талаасаа нүүж байгаа юм” гэж бичсэн байсан. Булган, Архангай, Өвөрхангай, Хөвсгөл рүү нүүсэн. Гэтэл одоо ажиглаад байхад ба­руун тийшлээд байна. Увс, Говь-Алтай чигээс сайн бөхчүүд гарч ирээд байна. Хүмүүс
барим­жаа­тай, айхавтар судалжээ, нарийн эд юм шиг байгаа юм. Тэгэхээр бөх нүүж байж магадгүй.

Ар­ваад жилээр зааглаад яри­хад үе үеэрээ төрж байгаа. Өсөх­баярын үеийн зургаан заан. Зур­гаан заанд ороогүй болохоос И.Доржсамбуу, Д.Бумбаяр, Ч.Бат­зо­риг, О.Одгэрэл гэж дөрвөн заан нэг жил гарч ирсэн. Нэг л үеийнхэн. Одоо бол эд нарын
дараахь үе гар­чи­хаад байх шиг байна.

-Шинэ залуу бөхчүүдээс ба­рил­­дааныг нь шимтэн үздэг, уран гоё барилдаантай гэвэл хэ­нийг нэрлэх вэ?

-Ийм асуултад онцолж хэлэ­хээр хүмүүсийг орхино. Үндэсний бөх сүүлийн үед айхавтар хөгжиж бай­на. Бөхийн олон сургуулиуд бий болсон. Залуучууд дээхнэ үеийнх шиг мал маллана гэх тиймэрхүү ажил хийнэ гэхгүй, хот руу ихээр төвлөрөөд ороод ирсэн. Тэ­гэ­хээр тэр нь гэхээр түвэгтэй бол­чих­сон байна. Зургаан залуу заан
гэж ялгаад авчихад хүртэл хэцүү бол­сон байна. Одоо зургааг биш ар­выг бүр хорь, гучийг авч байж нэг үеийнхэн гэж хэлмээр юм уу. Тийм бол­чихсон харагдаад. Тийм учраас наадах асуултад чинь ах нь тодор­хой хариулт өгөхөд түвэгтэй (инээв).

-Бөх хүний ар гэрийнхэн наа­дам дөхөхөөр сэтгэл нь гэ­гэл­зэж, санаа зовомтгой бол­чихдог гэ­дэг. Таны хувьд?

-Гайгүй ээ. Би тайван хүн. Яаж бай­гаа бол, чилж байгаа болов уу, сэт­гэл нь хөдлөөд юу болж байгаа бол гэж зарим нь эмээдэг л юм шиг бай­гаа юм. Сүүлдээ сурчихсан гай­гүй байна. Гайгүй талдаа.

Бөх үзнэ гэдэг хэцүү. Нэг удаа бөх үзэх гээд ээжтэй нь хамт орсон юм. Тэгтэл М.Мөнгөн арслан “Ээж нь хүүхдийнхээ барилдааныг тулж үзмээргүй байгаа юм. Эхийнх нь харц хүүд нь хүндэддэг юм шүү” гэсэн. Тэгээд манай хөгшин чинь тэрнээс хойш зааланд нэг их очиж үзэхээ больчихсон.

-Бөхчүүд бай шагналыг нь голоод баргийн барилдаанд зо­дог­лохоо байсан гэж шүүмж­лэгд­дэг болоод бай­гаа?

-Монголд төрөл бүрийн спорт хөг­жиж байх шиг байна. 2008 оны олим­под амжилт гаргаад гурван алт, хоёр мөнгөн медаль авсан би­лүү. Тэрнээс хойш төр засаг, ард тү­мэн монголчууд ямар ч спортоор ам­жилт гаргаж болох юм байна гэд­гийг ойлгоцгоосон.
Энэ рүү их ан­хаар­даг болжээ. Анхаарлын төвд байх ёстой спортын төрлүүд дун­даас үндэсний бөхийг сүрхий ан­хаарч байх ёстой юм. Би ингэж бодоод байгаа. Хурдан морины уралдаан өвөл зунгүй болж байна. Зас­гийн газрын шийдвэрээр гэж ярих юм.
За яахав, наадмын барил­даа­ныг Засгийн газар, УИХ нь шийд­вэр гаргадаг юм уу ямар ч бай­лаа гэсэн уламжлалт наадам бо­лохоор
дээрээсээ анхаардаг. Бусад үед нь яагаад хурдан мо­ри­ны уралдаан шиг Засгийн газар шийд­вэр гаргаад, төрөөс зарим санхүүгийн асуудлыг нь шийдээд барилдаан зохион байгуулж бол­дог­гүй юм. Одоо зайлуул үндэсний бөхийн холбоо хуруу хумсаа хуйх­лаад бай шагнал урамшууллыг нь өгөөд яваад байна. Үндэсний бө­хөд
ийм л юм жаахан дутаад байх шиг санагддаг юм.

Д.ГАНСАРУУЛ

Categories
мэдээ нийгэм нүүр-хуудасны-онцлох онцлох-нийтлэл туслах-ангилал

Д.Баасанжав: Би ардын дуу гэдэг энэ сайхан буяныг гурван настайгаасаа хүртэж эхэлсэн DNN.mn

ӨДРИЙН СОНИНЫ АРХИВААС……………….

Монгол Улсын гавьяат жүжигчин, Дунгаамаа дуугаараа ард түмний зүрх сэтгэлд хоногшсон дуучин Д.Баасанжавтай ярилцлаа.


-Монгол Улсын гавьяат жүжигчин цолоор энгэрээ мялаасанд баяр хүргэе?

-Баярлалаа. “Өдрийн сонин”-ы уншигчдадаа энэ өдрийн мэндийг хүргэе ээ.

-Дуучин Д.Баасанжав гэхээсээ илүүтэй Дунгаамаа гавьяат болжээ, шагнал нүдээ олжээ гэцгээж байна шүү. Дуугаараа дуудуулж, бүтээлээрээ мөнхөрнө гэдэг сайхан?

-1995 оны дуу шүү дээ. Миний шүтээн тэр байна (Хөгжмийн зохиолч Ц.Чинзоригийн хөрөг рүү заав.сурв). Миний сайхан хуурай ах. Энэ хүн надад “Дунгаамаа” дууг Ардын дуу, бүжгийн чуулга дээр авчирч өгч байлаа. 1995 оны хавар, гуравдугаар сард. Тэгээд энэ дуугаа Д.Маам гуайд утсаар дуулж өгч, анх сонсгож билээ.1995 оноос хойш 24 дэх жилдээ дуулж байна. Дуучид дуугаараа овоглогдох нь бий. Манай урлагийнхан, ялангуяа дуучид маань л “Дунгаамаа ах” гэж намайг дуудаад эхлэхгүй юү дээ. Энд тэнд явахаар “Хөөе, Дунгаамаа” гэцгээнэ. Утсаар ярихдаа “Дунгаамаа ах уу” гэнэ. Би үүнд нь дасчихсан. Бас уран бүтээлээрээ овоглуулна гэдэг уран бүтээлч хүний хувьд сайхан завшаан. Тийм сайхан баяр өөр юу байхав. Баярлаж явдаг шүү.

Дунгаамаа-г нэлээд хожуу дүрсжүүлсэн байх аа?

-Хоёр, гурван ч клип хийсэн юм.

-Та орос цэргийн хувцастай дуулдаг клипийг л сайн мэдээд байна?

-Тэр чинь 2006 оны клип. Эрдэнбулган багш “Үхэж үл болно” гэдэг кино хийлээ шүү дээ. Хэнтийн Баян-Улаанд зургийг нь авсан юм. Тэр ажилд нь анхнаас нь туслалцаж Түвшинтөгс гавьяат, төрийн шагналт Төмөрбаатар, жүжигчин Энхтуул, Дэмидбаатар бид нар Эрдэнэт, Булган аймгаар хандив цуглуулж явсан юм. Түвшинтөгс гавьяат манай чуулгын дарга байсан. Хандив цуглуулах ажилд идэвхтэй оролцсон бидэнд киноны дүр өгсөн юм. Надад баатрын дүр өгсөн. Тэр үед “Дунгаамаа” дуу маань “Үхэж үл болно” киноны натурын сүлд дуу боллоо. Өмнө нь хоёр ч клиптэй байсан ч нэг л явж өгөөгүй юм. Харин FM радиогоор байнга явдаг байсан үе л дээ.

Тэгээд киноны натурын сүлд дуу болоод клип шинээр хийх санаачилгыг жүжигчин Бямбацогт гаргаад “Only” студийн Батсайхан дүү маань дэмжсэн. Намар нь клипний ажилд зориглож ороод Драмын театрт зургийг нь авсан шүү дээ. Драмын театрын дарга Цэрэнсамбуу ах их тус болсон. “Клип хийж болно. Гол нь тайзан дээр гал түлж болохгүй шүү” гэж билээ. Сүү буцалж байгаа хэсгийг авахдаа газ ашиглаж аргалсан. Маш их сэтгэл гарсан клип. Тэр үедээ л үнэтэй клип байлаа. Эртний эдлэлийн дэлгүүрээс машин түрээсэлж аваад, циркийн хоёр том сарлаг, элс, боодол өвс гээд их л юм авчирч байж хийж байлаа.

-Таныг урлагт мундаг улсууд хөтөлж оруулж ирсэн байдаг?

-Тэгэлгүй яахав. Хөвчийн Жонон вангийн хошуу, Сэцэн хан аймаг бол Монголын бүх л алдартай дуучдын өлгий нутаг юм билээ. Миний аав, өвөө их сайхан дуулдаг улсууд байсан. Урлагийн тайзан дээр анх хөтөлж гаргасан багш бол “Жонон хонгор”-ын Лүндэгийн Дашням. Дараа нь Юндэнгийн Хөнхөр байна. Надад анх нот заасан хүн. “Хилчний уянга”-ын Хөнхөр. За тэгээд миний багш, Монгол Улсын гавьяат жүжигчин Пүрэвийн Цэвэлсүрэн багш маань байна. Ардын жүжигчин Дэмбэрэлийн Жаргалсайхан, Мархагшийн Найдалмаа багш маань байна. Энэ олон сайхан багш нарын хүчинд өдий зэрэгтэй явж байна даа. Монгол Улсын төрийн өмнө очоод гавьяат жүжигчин цол авч байх үед хүний сэтгэл их хөдөлдөг юм билээ. Тэгэхэд аавыгаа их бодсон. Хоромхон зуурын агшин шүү дээ. Миний аав намайг анх дуулж байхад л “Миний хүү гавьяат болох хүн дээ” гэдэг байж билээ. Аав минь саяхан л өөд болсон. Сайхан багш нараа бодож байлаа. Тэнгэрт байгаа багш нараа ч бодож байлаа. Чинзориг гэдэг энэ аугаа хүн надад “Дунгаамаа” дуугаа өгөөгүй бол би өдийд аль нэгэн дуугаараа овоглох байсан ч юм уу, үгүй ч юм уу. Монголын ард түмэнд “Дунгаамаа” дуу маань Баасанжав гэж ийм нэг дуучин байдгийг харуулж өгсөн. Урлагийн энэ сайхан бурхдаа тэр агшинд бодож зогсч байлаа.

-Ардын дууны урлаг бол тухайн улсын урлагийн цөм нь байдаг. Ардын дуу, ардын урлаг хэр бат бэх байна. Тэр хэрээр тухайн улсын урлаг урагшилдаг болов уу гэж боддог?

-Өвөг дээдсээс бидэнд үлдээсэн асар их өв шүү дээ. Бидэнд үүнийг хийгээрэй гээд үүрэг болгож үлдээсэн зүйл байхгүй юу. Үүнийг цааш нь бид дамжуулах хэрэгтэй. Энэ чинь асар их сав шүү дээ. Энэ их саваас шанагаараа хутгана уу, халбагаараа хутгана уу. Бидэнд үлдээсэн энэ их өвийг цааш нь дамжуулах ёстой. Би энэ л үүргээ биелүүлж яваа. Намайг гурван настайгаасаа л дуулсан гэж манай хөгшчүүл ярьдаг юм. Миний анхны дуу бол “Гунан хар”. Би хөдөө, хориод айлын дунд л хүн болсон. Шохойн тасаг гэсэн хэдхээн айлын дунд өссөн. Манайхан маш их ажилтай. Намар нь банкаад гэж хийнэ. Ажлаа дүгнэнэ. Аймаг, орон нутгийн дарга нар ирж үздэг. Тэрний концертод нь би оролцож дуулна. Хөгшчүүл намайг их өхөөрдөж дуулуулна. Би ардын дуу гэдэг энэ сайхан буяныг гурван настайгаасаа хүртэж эхэлсэн хүн.

-Одоо цагт дуулагдаж байгаа дуунууд хожим хойно нь ардын дуу болно доо. Харин хэд нь бол гэдэг л сонин?

-Болно. Гэхдээ дууны хувь заяа гэж байна. Дууны хувь заяа гэдэг таашгүй эд. 1990-ээд онд учиргүй л хүн бүхэн аялж байсан дуунуудыг хэн ч аялахаа байчихсан л байна. Түүнээс биш бүх дуу зуун даваад явчихдаг эд биш. Хүний сэтгэлд хэр үлдэж байна, хэр их залгамж чанартай байна, тэрнээсээ шалтгаалж үлдэнэ.

-Монгол ардын дуунуудыг сонсчээ байхад тухайн үед монгол харчууд, бүсгүйчүүд их гоё байжээ гэж бодогддог. Жишээ нь,

…Данагар данагар алхаатай яа хө

Дал мөрөө давсан гэзэгтэй еэ хө гэхэд л сайхан эр нүдэнд төсөөлөгддөг. Гэтэл одооны дуунуудад эр хүн, бүсгүй хүний тухай сэтгэлд хүртэл өгүүлэх нь ховор юм?

-Одоо бол масст зориулж юм хийгээд байна. Жишээ нь, наадам болоход морины тухай дуунууд үйлдвэрлэгдэнэ. Тэрний, энэний морь, тэр морь, энэ морь сайн гээд л. Хөдөөний сайхан наадам дээр ардын дуу явахгүй байна шүү дээ. Дан морины тухай дуу явна. Масст зориулж юм хийгээд байна.

-Зорилготой, захиалгатай гэж үү?

-Тийм. Захиалгаар. Сайхан уяач залуу байлаа гэхэд “Миний энэ моринд зориулж дуу хийе. Би шүлгийг нь бичье. Чи хөгжмийг нь зохио” гэдэг. Нэг бодлын жаахан алдарших гээд байгаа юм уу даа. Тийм л юм болоод байна шүү дээ.

-Монгол ардын дуунд тооцогдох, дараагийн жаранд дуулагдчихаар ямар дуу байна вэ?

-Олон дуу бий. Дан ялангуяа 60, 70-аад оны дуунууд байна. Ардын дууны жанраар хийсэн дуунууд байхгүй юу. Европ хөгжмийн ямар нэгэн зүйл ороогүй. “Дөрвөн цагийн тал” гэдэг ч юм уу, сайхан дуунууд байна. Ардын дууны хүрээнд хийсэн дуунууд. Тийм учраас тэдгээр дуунууд зуун давах нь ойлгомжтой. Түүнээс биш салхиар ч юм уу, сэтгэлийн хөөрлөөр хийсэн дуунууд удаан явахгүй.

-Монгол ардын дуунуудыг бүгдийг нь халхчилж дуулаад байх шиг байдаг юм. Нутаг нутгийн аялгаар нь дуулж байвал зүгээр санагддаг?

-Монгол ардын дууг халхчилж болохгүй. Одооны залуус хорчин, баяд дууг бүгдийг нь авчраад бушуухан од болохын тулд Монголд л таалагдахын төлөө халхчилж дуулаад байна. Баяд дууг баядаар нь дуулах ёстой. СУИС-д сурч байгаа баяд хүн баяд дуугаа баядаар нь дуулж сураад нутагтаа аваачиж үлдээх ёстой. Барга хүн энд ирэхэд би барга дууг нь заана. Барга хүнийг баргаар нь дуулуулах хэрэгтэй. Тэгж байж бид энэ том ай саваа авч үлдэнэ шүү дээ. Түүнээс биш бүгдийг нь авчраад халхчилчихвал хэцүү. Сүүлдээ хөгжилгүй болно. Манай уртын дуу ч нэг хэсэг ийм болсон. Хүн бүр “Эр бор харцага”-ыг ганцхан аяар дуулдаг.

-Нутаг нутагт өөр өөр дуулаад байдаг шүү?

-Сүхбаатарт өөр дуулж байна. Өмнөговьд бас л өөр дуулж байна. Одоо харин манай багш нар өөр болж байна. Хардал аялгуугаараа дуул, чи Хөвчийн жонон аялгуугаар дуул, чи Баянбараатаар дуул гэж ангилж байгаа нь бахархалтай л хэрэг.

-Та мартагдсан дууны араас явж байсан уу. Сургаар зорьж очиж л байсан байх даа?

-Байлгүй яахав. Зүүн тийшээ явж олон дуу олсоон. Баруун тийшээ нэг явсан юм. Ардын дуу, бүжгийн чуулга 1997 онд “Монгол түмний дуулал-2” концертоо тавих боллоо. Би Ховд руу явсан юм. Тэнд очоод Урлагийн гавьяат зүтгэлтэн, ардын жүжигчин М.Яасай гуайн гэрт нь зорьж очлоо. Монхор хамартай өвгөн машинаа засаад их ууртай байна аа. Би учраа хэлж “Танаас чантуу дуу сурах гэсэн юм” гэлээ. Тэгсэн чинь хөгшин нь гарч ирлээ. М.Яасай гуай “За ороод жимс идэж бай” гэж байна. Удахгүй араас орж ирээд гараа угаачихаад “Чи ямар дуу сурах юм” гэж асууж байна. Би “Чантуу дуу л сурмаар байна” гэж хариуллаа. Тэгээд “Хар нүд” дууг М.Яасай гуай надад зааж өгч байсан юм.

-Ямар дуу билээ, яаж эхэлдэг билээ?

-(Узбекээр дуулав.сурв).

Хөмсөг сайтай охин минь

Хөмсгийг чинь харъя гээд л эхэлдэг дээ. Гавьяат жүжигчин С.Эрдэнэцэцэг бид хоёр дуулдаг юм. Дуулахдаа хэрхэн бүжиглэдэг хөдөлгөөнийг нь хүртэл тэгэхэд заалгаж авсан. М.Яасай гуай надад бүжиглэж зааж өгч байхад хөгшин нь хажуунаас нь “Үгүй ээ, чи наад өсгийгөө буруу тавиад байна. Ингэж тавих ёстой” гээд санаа оноогоо хэлж байж билээ. Хамгийн хол явж ардын дуу олж ирсэн нь тэр юм. “Хан Хэнтий” чуулгынхан маань 56, 60 хоног бригадаар явдаг байлаа. Тэгж явахдаа нутаг нутгийн хөгшчүүлээс заавал нэг юм олж ир гэдэг үүрэгтэй. Хамгийн чухал нь уран бүтээлч хүн мартагдсан дууг сэргээх хэрэгтэй. Эргэлтэд оруулах. Энэ нь дуучин хүний үүрэг.

-Таны урын санд шинээр сэргээсэн, эргэлтэд оруулсан мартагдсан дуунууд хэд орчим байна вэ?

-20, 30-аад дуу бий. Мартагдсан дууг сэргээж авчирч болно. Тэрийг эргэлтэд оруулахдаа хэрхэн хүргэх вэ гэдэг нь чухал. “Цонхон дээр суусан ялаа” ардын дууг би арай өөр дуулна. Хүмүүсийнх бас өөр. Гомбосүрэн гуайн “Цэнхэрлэн харагдах уул”-аас миний дуулах маш жижиг ялгаатай байх жишээтэй. Эмэгтэйчүүдийн дуулдаг “Цэнхэрлэн харагдах уул”-аас миний дуулдаг хувилбар жаахан жаахан нугалаагаар өөр байх ч юм уу. Ардын дууны хамгийн чухал нь нугалаа, өгүүлэмждээ л байдаг байхгүй юу.

-Баяд ардын дууг баядуудын дунд ороод дуулах, цорос дууг цоросуудын дунд очиж дуулах нь их сайхан биз?

-Тэгнэ шүү дээ. Би Дорнодын цаадах Хөлөнбуйрт очоод барга дууг баргаар нь дуулахад огт өөр. Ямар сонин юм бэ гэнэ. Бас нэг гоё юм нь тэр хүмүүс чинь “Энэ хэсэг дээр жаахан алдаа байна шүү, чамд”, “Энэ хэсэгт нь ингэж түлхээд өгдөг юм. Чи сая түлхсэнгүй”, “Энэ дээр ийм нэг нугалаа байдаг. Чи тэрийг хийсэнгүй” гэдэг ч юм уу зааж захиж өгнө. Тэрэн дээр нь засаад улам сайхан болгоно.

Ардын дуу нь аливаа нэг урсгалд цохигдож байдаг. 1960, 1970-аад онд эстрад гарч ирэхэд, дараа нь хип хоп гарч ирэхэд одоо зохиолын дуу гэдэг төрөлд цохигдлоо. Сүүлийн үед ардын дуугаа дуулах сонирхол нэмэгдээд байна. Дуулах сонирхол нь байгаад байдаг. “Гарын арван хуруу” гээд бүх дуу дотор нь байдаг. Ил гаргахаа больчихоод байна. Монголчууд чинь дуучин ард түмэн. Дуулахыг тэнгэртэй холбогдож байна гэж ойлгож явдаг юм. Хүнээс аялгуу, гэгээн урсгал гарахад бидний эргэн тойронд буй, тэнгэрээс буусан өвөг дээдэс минь баясч байдаг гэж боддог юм шүү. Аян замд гарахын өмнө нэг сайхан дуулчихад замаа засчихлаа гэж ойлгодог. Ардын дууг бидэнд ухааруулаад авчраад өгчихсөн, бэлэн, энэ их өв сангаа бид ирээдүйдээ нийтээрээ хүргэж өгөх үүрэгтэй. Хурим, найр гээд хаана ч ардын дуугаа дуулдаг нь ховордчихсон байна. Сүүлийн үед ганц нэг залуус ардын дуу руугаа орж байна. Гэхдээ ардын дууг фонограмтай дуулахгүй. Ардын хөгжим гэж бас байна. Энэ бол дуутайгаа хамт ирсэн том эрдэнэ. Тийм учраас ардын дууг фонограмтай дуулж болохгүй. Б.Алтанжаргал гээд сүүлийн үеийн ардын дуучид байна. Дандаа фонограмтай дуулаад байна. За яахав, хүмүүст хүргэх гээд байх шиг байна. Ардын дуу нь өөртэйгөө хамт зуун дамжиж ирсэн энэ хөгжимтэйгөө л цуг үлдэж, цуг урагшаа явна. Тиймээс ардын дуугаа ардын хөгжимтэйгөө хамт дуулж явцгаая.

Categories
мэдээ нийгэм нүүр-хуудасны-онцлох онцлох-нийтлэл туслах-ангилал

Сэтгүүлч айж болно, сэтгүүл зүйд айх эрх байхгүй DNN.mn

Ковидыг далимдуулж иргэд гэлтгүй, хэвлэл мэдээллийн байгууллага, хэвлэн нийтлэх эрхэнд халдсан эрх баригчдын даварсан үйлдэл өнөөдөр ч үргэлжилж хэрээс хэтрээд байна. Сүүлийн үед сэтгүүлчийн эрхэнд ноцтой халдаж, хэвлэн нийтлэх эрх чөлөөг гишгэлсэн үйлдэл гаргасан нь олон улсад мөрдөгддөг зарчим, дүрмүүдийг удаа дараа зөрчөөд байгаа юм.

Монголын сэтгүүл зүйн Топ гэж хэлж болохоор байгууллагуудын нэг “Зариг.мн” сайтыг нухчин дарах үйл ажиллагаа явагдсаар байна. Тус сайтын фэйсбүүк дэх хуудас нь 1.1 сая дагагчтай, сайтын эрхлэгч Н.Өнөрцэцэг нь хувийн аккаунтдаа 327 мянган хүн дагуулчихсан яваа. Энэ бол гурван сая гаруй хүн амтай манайх шиг оронд нийгмийн сүлжээнээс богино хугацаанд асар өндөр хандалт авч чадсан гэсэн амжилтыг шууд харуулж байгаа юм. Монголын гурван хүн тутмын нэг нь Өнөрөөг дагадаг, Өнөрөөгийн сайтад, үгэнд нь итгэдэг гэхээр яалт ч үгүй Топ гэж хэлэхээс яах билээ. Гэтэл энэ сайтыг хааж боож, хандалтыг нь унагаж, эзнийг нь шоронд суулгачихлаа гэдэг нь нэг сайт, хувь хүний асуудал мэт боловч томоор нь харвал эрх баригчид сэтгүүл зүйг, сэтгүүл зүйн салбарынхныг мохоох гэж оролдож байгаа үзэгдэл юм. Өнөрөөгөөр жишээ үзүүлж “Ингээд баривчлаад ачаад явчихдаг шүү дээ. Хамаагүй сэдвээр битгий оролд, биднээр бүү оролд” гэсэн эрх баригчдын зуулт явж байна. Тиймээс сэтгүүлчид энэ асуудал дээр эвлэлдэн нэгдэж, нягтрах нь чухал. Өдөр тутмын сонин, сэтгүүл, телевизүүд, сайт, радио гээд сэтгүүл зүйн салбарт хамаарагддаг олон төрлийн хэвлэл мэдээллийн чиглэл, байгууллагууд бий. Энэ бүгд сэтгүүл зүйн аюулгүй орчин, шударга ажиллахын төлөө нэгдвэл манай салбар хүчтэй болно. Угаас хүчтэй, нэр хүндтэй салбар. Одоо харин нэгдэх явц л жаахан дутагдаад байна. Дуугаа нэгтгэвэл ямар хүчтэйг бүгд хэлүүлэлтгүй мэдэж байгаа.

Сэтгүүл зүйн салбарынхан эрх баригчдын шударга бустай тэмцэхийн хажуугаар Монголын нөхцөлд сошиалд, сошиал орчиндоо “бариулж идүүлчих” гээд байдаг нэг зовлонтой болсон. Энэ бол сэтгүүл зүйн салбар орчмоор гарсан мутант юм даа. Эрх баригчид гэх нүүрсний хулгай, байгалийн баялаг, төсвийн хамаг юмыг бүлэглэн идэгчдээс гадна сэтгүүлчид, сэтгүүл зүйн салбар маань нийгмийн сүлжээний мутантуудтай тэмцэх цаг нь болчихжээ.

Сэтгүүлчид шиг гоё байхсан, сэтгүүлч шиг гоё бичихсэн, сэтгүүлч болчихвол гоё юм аа гэсэн далд санаархал, бүр өс хонзонтой байсан гэж хэлж болохуйц атаархагч хүмүүсийн хүчтэй хэл ам, дайралт сэтгүүл зүйн салбарын нэр хүндийг унахад нөлөөлж байна. Хуучин бол нийгмийн бүхий л үйл явдлын халуун цэг дээр сэтгүүлч л ажиллаж, сенсааци, элдэв шуугианы цөм рүү сэтгүүлчид л орж, тэр хэрээр олны анхаарлын төвд байдаг байсан. Тэгвэл өнөөдөр фэйсбүүк хаягтай хүн өөрийгөө бараг сэтгүүлч гэж андуурахын наагуур л олны анхаарлыг өөртөө татахын тулд өрнөж буй үйл явдалд хошуу дүрж, овоо гайгүй хандалт авчихаараа “Би ч сэтгүүлчээр ажиллачих юм байна” хэмээн ташаарч, тэр буруу ойлголтоороо улайраад явчихдаг. “Би тэр сэтгүүлчээс дээр шүү дээ, би тэр хэвлэл мэдээллийн байгууллагаас илүү гарахаар юм байна. Намайг олон хүн дэмждэг шүү дээ. Би ер нь илүү ш дээ. Сэтгүүлч гэх годгоносон охидоос мэдээж би дээр” гэж байнга хэлж байгаа нь анзаарагддаг. Эд нар сэтгүүл зүйг гутаах, сульдаах ажлыг төр засгаас ч илүү хийж байгаа нь хортой юм. Эд нарын учрыг олж, хужрыг нь тунгааж, ярьж хэлж байгаа юмных нь үнэн, худлыг ялгаж өгөх том ажил Монголын сэтгүүл зүйд тулгарчихаад байгааг анзаарч байгаа байх. Сүүлдээ дуртай нь сэтгүүлчийг, сэтгүүл зүйн салбарыг загнадаг боллоо. “Шатахуун тасарчихаад  байхад та нар юу хийж байна вэ, бүгд хаалтын гэрээ хийчихэж” гээд амандаа орсноо бурж харддаг болж. Гэтэл сарын өмнөөс, бүр жилийн өмнөөс тоймч, сэтгүүлчид олон улсын

байдал хүндэрч байна, хойд хөршийн нөхцөл байдал аягүйтвэл манайх цахилгаан, шатахууны хомсдолд орж мэднэ шүү гэдгийг бичиж, сануулсаар байсан. Мөн энэ чигийн шинжээч, албаны хүмүүс, эдийн засагч, судлаачдаас энэ хүрээнд цаг тухай бүрд нь ярилцлага, тодруулга авч ард түмэнд мэдээлэл хүргэсээр ирсэн шүү гэдгийг сэтгүүлчид нэгэн дуугаар хариулж няцааж харагдсан.

Зөвхөн сэтгүүлчдийг доош нь хийж, шүүж, сэтгүүл зүйн салбар руу байнга “довтолгоо” хийж, нийгмийн сүлжээнд иргэд, олон нийтийн тархийг буруу мэдээллээр угаадаг зориудын гэмээр инфлүүсэр, олны танил хүмүүс, шүлсээ үсэргэгч этгээдүүд гараад ирчихсэн. Тэдний энэ үйлдэл дээр эрх баригчид дөрөөлж “Монголд хүний эрх дэндээд байгаа. Монголчууд харин ч маш их эрхтэй, эрх чөлөөтэй ард түмэн шүү. Сэтгүүлч гээд байгаа нөхөд харин ч эрх нь дэндээд байна” гэсэн юм ярьцгааж, үүнийг цэгцлэх цаг нь болсон гээд түүчээлээд байсан “Зариг”-ийн Өнөрөөг барьж аваад ачаад явчихсан.

Тэгтэл өчигдөр уржигдраас сэтгүүлч уучлал гуйж, айлаа ичлээ, дахиж сэтгүүлчээрээ ажиллахаа больё оо гэсэн цаасны хэлтэрхий гаргаж ирээд “сэвж” байна. Эрх баригчид, нийгмийн сүлжээнийхэн үүгээр нь даапаалж, бах таваа харин ч нэг хангаж байх шиг байна аа. “Ингэж л айлгадаг байхгүй юу”, “Та нар ингэдэг л аймхай улс байхгүй юу”, “Та нар юу ч биш байгаа биз. Амьтан болдог юм шүү дээ” гэж тавлацгааж, сэтгүүлчид гэдэг чинь юу ч биш, захын хэн ч энэ мэргэжлээр ажиллачихна гэх маягтай юм пост, сэтгэгдлүүд нийгмийн сүлжээнд хөвөрч байна.

Сэтгүүлч бол хүн. Хүн юм чинь айж болно, айлгүй яах вэ. Айх эрхтэй. Харин сэтгүүл зүйд ингэж айх эрх байхгүй шүү. Сэтгүүл зүйн салбарынхан сэтгүүлчийнхээ эрх ашгийн төлөө хүчтэй тэмцэж, дуу хоолойгоо нэгтгэж, эрх баригчид, нийгмийн сүлжээнд манай салбар руу тактиктайгаар дайрдаг хүмүүсийн эсрэг нэгдэх цаг болжээ.

Сэтгүүлчид цаг үргэлж бусдын төлөө, өөр салбарт тулгарч буй асуудлын араас хөөцөлдөж, мухарлаж, шийдвэр гарахад нь тусалдаг ачтай тустай ажил мэргэжилтэй хүмүүс. Энэ удаа харин бүгдээрээ нэгдэж, өөрсдийнхөө төлөө, салбарынхаа төлөө нэгдмэл болж, хүчээ нэгтгэх хэрэгтэй байна. Сэтгүүлчид, сэтгүүл зүйн салбарынхан хүчтэй. Нэгдвэл түүнээс ч илүү хүчтэй гэдэгтээ итгэ.

Categories
мэдээ нийгэм

Их эмч Э.Нямхишиг: Өвөл малгайгүй явбал толгой өвдөж, тархины судас нарийсаж, мартамхай болдог DNN.mn

Уламжлалтын эмчилгээний “Наран М” клиникийн их эмч Э.Нямхишигтэй ярилцлаа.


-Ойрын хоногуудад хүйтний эрч чангарч, өдөртөө -30 хэм хүрч хүйтэрч байна. Ийм байхад ялангуяа залуус малгайгүй, пүүзтэй явж харагдах юм. Дээр, доороосоо даарах нь хүний биед ямар сөрөг нөлөөтэй вэ?

-Хүйтэнтэй зэрэгцэж агаарын бохирдол аюултай түвшинд байна. Агаарын бохирдол уушгийг маш их өөрчлөлтөд оруулж байгаа. Үүнээс болж ялангуяа залуус пульс, даралт өндөр зааж, шөнө унтахаа больж байна. Ийм байдлаар удаан явснаас цус өтгөрч зүрхний импакт болох эрсдэлтэй тулгардаг. Ер нь бол шөнө нойрондоо, унтаж байхдаа нас бараад байна гэдэг нь энэ юм. Хүйтний улирлаас үүдэж олон төрлийн өвчлөл үүсдэг. Хоолой, үе мөч, бөөрний өвчин, дотор эрхтний өвчлөл огцом нэмэгдэж байна. Ялангуяа эмэгтэй хүүхдүүд, 13-17 насны охид, оюутнууд маш нимгэн хувцаслаж, шилэн тиркотой явж байна. Ингэж шилбээрээ даарснаар эмэгтэйчүүд болон бөөрний өвчний суурийг тавьж байгаа юм. Энэ нь цистит, эмэгтэйчүүдийн өвчин, даамжраад үргүйдэлд хүргэдэг.

Толгой нүцгэн яваа хүмүүсийг харахад ихэвчлэн 10 жилийн хүүхдүүд, залуус байх юм. Хүйтэнд толгойгоо дааруулах нь тархины судасны нарийсалт үүсгэдэг. Тархины судас нарийссанаар мартамхай болох, толгой их өвдөх зэргээр толгойн өвчнүүдийн суурийг мөн адил тавьж өгөөд байна.

Нойтон үстэй гадагшаа гарч болохгүй, усанд орчихоод үсээ хатаахгүй орондоо шууд орж болохгүй. Эдгээр нь мөн судасны нарийсалт өвчнийг үүсгэдэг. Монголчууд бөөр, шээс дамжуулах замын үрэвсэл өвчнөөр их өвддөг улс шүү дээ. Өвөл доороосоо эр, эмгүй даарахгүй явах нь ерөнхий эрүүл мэнд, дархлаа, бөөр, шээс дамжуулах замд маш их тустай. Өвчин үүсгэгч таныг даарах, хөрөх, дархлаа сулрахыг л хүлээж байдаг гэж ойлгож болно. Гоё сайхан харагдах яах вэ, өвдөөд зовоод ирэхээр дулаан явах шиг зөв зүйл байхгүйг ойлгодог юм. “Залуудаа доороосоо их даардаг байж. Нимгэн явдаг байж дээ, гангараад” гэж ярьдаг ахмадууд бөөр, шээс дамжуулах замын асуудалтай байх нь элбэг.

-Малгайгүй гараад толгойгоо дааруулчихлаа гэвэл яаралтай ямар арга хэмжээ авах ёстой вэ?

-Халуун бүлээн юм их хэмжээгээр оочлоод уух нь судас тэлж, цусан хангамжийг сайжруулна. Үүний дараа сэргийлэх зорилгоор тангууд уувал зүгээр.

-Ямар тангууд?

-Сампилноров, Мана10, Мана4. Өвлийн улиралд Мана4, Норов7 танг өглөө, оройдоо уугаад байвал дархлаа сэргэж, цус шингэрдэг.

-Даарахаар нүүр, гар, хөл нь хавагнадаг хүмүүс бий. Энэ нь ямар өвчний шинж тэмдэг вэ?

-Албан байгууллагуудын халаалт бага байна. Сүүлийн үед манай эмнэлэгт хандаж байгаа хүмүүсийн дийлэнх нь даарснаас болж үе мөч нь өвдөж, тулай өвчин нь сэдэрч байна. Паарны халаалт муу, доороосоо даарснаас болж бөөрний өвчлөл нэмэгдэж, хавагнаж байна. Бөөрний үйл ажиллагаа алдагдахаар хавагнадаг. Болж өгвөл доороосоо даарахгүй, дулаан хувцаслаад бөөр, нуруугаа ч дулаалж, зориулалтын бүс, бэлхүүсэвч зүүх хэрэгтэй. Агаарын бохирдолтой энэ үед маск сайн зүү. Энгийн маскийг хоёр давхарлаж зүүгээрэй. Малгай, ороолтыг байнга зүүх хэрэгтэй. Өвөр, хаврын завсрын улирал гэж байдаг шүү дээ.

-Тийм, тийм.

-Тэр үед ороолтоо сайн зүүгээд байвал их сайн шүү. Ороолтоо сайн зүүж хэвшвэл хоолой өвддөггүй. Өөрсдөө ч, хүүхдүүддээ ч ороолт зүүлгэхгүй явснаас болж өвөл нь хоолой илүү өвдөж, идээлж, улайдаг. Өглөө, орой болгон жамц давсаар хоолойгоо зайлж хэвшвэл хоолойн өвчнөөс сэргийлнэ.

-Гадуур дэгдээд байгаа ханиад 20 хоногоос нэг сар хүртэл хугацаагаар эдгэхгүй байна гэцгээж байна. Ханиад юунаас болж ингэж ужгирч, удаан эдгэдэг юм бэ?

-Дархлааны өөрчлөлттэй холбоотой. Хүүхдүүдэд чихэр, шоколад, амттаны төрлийн юм их идүүлснээс цус нь өтгөрөөд байна. Үүн дээр эцэг эхчүүд хүүхдээ ханиад хүрэнгүүт шууд антибиотикийг их хэмжээгээр уулгадаг. Антибиотик нь эргээд дархлааг унагаагаад байна. Үүний оронд байгалийн цэвэр жимсний шүүсийг уулгаж, дархлааг нь дэмжиж, биеийн халуун нь 39 хүрвэл лаа хийж болно, хүйтэн жин тавьж болно, спирттэй хөвөнгөөр арчиж болно.

Ийм энгийн аргуудыг эхлээд хийхгүйгээр шууд антибиотик өгчихдөг. Үүнээс болоод энэ ханиадны эдгэрэлт удаашраад байна. Хүүхдийг багаас нь эмэнд дасал болгохгүйн тулд тан уулгах хэрэгтэй. Хүүхдэд тустай Үзэм7, Норов7, Ванжин15 гэсэн тангууд бий.

Томчуудын хувьд ч ялгаагүй, дархлаа сул байна. Ковидоос хойш нийтээрээ цус өтгөрсөн. Үүнээс болж ханиад эдгэхгүй удаад байгаа юм. Том, жижиг гэлтгүй бүгд тангуудаа ууж, дархлаагаа дэмжиж, өдөр шингэн юм сайн ууж, витамин С уу. D витамины тунгаа нэмбэл зүгээр. Хүүхдүүд ядаж 1000-тай D, томчууд нь D витамины шинжилгээ өгөөд хэрвээ бага гарвал 3000-5000-ын хоорондох тунгаар уугаад байх хэрэгтэй байна.

-11, 12 дугаар сар бол идэшний цаг. Монголчуудын хувьд энэ үед хүнсэнд нь мах их хэмжээгээр орж ирдэг. Үүнээс болж дотрын өвчин, тулайн өвчлөл огцом нэмэгддэг гэсэн. Танай эмнэлэгт тийм зүйл ажиглагдав уу?

-Сүүлийн хэдэн жил тулай өвчин залуужиж байна. 30-аас дээш насныхан тулайн өөрчлөлттэй орж ирж байна. Тулай гэдэг өвчин бол бодисын солилцооны алдагдал. Дээрээс нь удамшлын шалтгаантай байж болно. Мөн гэмтлийн шалтгаантай байж болно. Манайд хандаж байгаа хүмүүсийн дийлэнх нь бодисын солилцооны алдагдалд орсноос тулайдах нь их байна. Хоол ундыг замбараагүй идэж уугаад байна. Архи дарсыг их хэмжээгээр хэрэглэж байна. Махыг удаан чанаж идэж байна, ойр ойрхон идэж байна. Махны нитгэлийг шөлнөөсөө авч асгах ёстой. Нитгэлээс болж олон өвчин үүсдэг. Хүнсний ногоо дундаас төмсний хэрэглээ их. Ерөнхийд нь буруу хооллолтыг л бодисын солилцооны алдагдал гээд байгаа юм. Үүн дээр нь цус өтгөрөл нэмэгддэг. Тиймээс хоолны дэглэмийг сайн баримтал. Зөв цагт, зөв хоолло. Дэглэм гэхийг мацагтай андуурч болохгүй. Өдөрт ядаж нэг удаа махан хоол ид. Хоолны цэсэндээ ногоо сайн оруул гэж зөвлөе.