Categories
онцлох-нийтлэл туслах-ангилал

Тэнэгэрсэн ард түмэн болох гэж зүтгэснийхээ горыг амсч эхэллээ

Ардчилсан хувьсгал ялсан 1990-ээд оноос хойш монголчууд бидний хамгийн их хаяж, үл тоосон зүйл бол соёл, боловсрол, шинжлэх ухаан. Нийгэм задарч өөрчлөгдөн хүмүүс мөнгөнд шүтэж, мөнгөтэй л бол бүх зүйл болдог, бүтдэг гэж бодсон. Яг ийм үзэл баримтлалаар бид 20 гаруй жилийг туулахад юу өөрчлөгдөв өө.

Зах зээлд суралцан, хүмүүс мөнгөний үнэ цэнийг мэддэг болжээ. Мөнгөтэй ч болж. Боловсрол, шинжлэх ухааны оронд мухар сүсгийг дээд цэгт нь тултал хөгжүүлж, хоймортоо залсан байна. Төр засгаасаа эхлээд хувь хүмүүс, бүр нийгмээ чирч гэгээрүүлж байдаг сэхээтнүүд хүртэл балар эртний мухар сүсгийг сэргээж, элдэв янзын ёс жаяг гарган шүтэж байна. Ингэж гэмээнэ монгол уламжлалаа сэргээж, эх оронч хүн болж харагдах юм гэнэ. Төрийн тэргүүнүүд нь овоо тахиж, төрийн үзмэрч хүртэл дэргэдээ суулгаж ямбалуулсан нь нийтээрээ мухар сүсэгт сүжиглэн дагах үндэс болж өгсөн гэлтэй.

Үүний үр дүн гэвэл Монгол Улс, Монголын ард түмэн харанхуй бүдүүлгийн туйлд хүрч чаджээ. Хүн төрөлхтөн эрдэм боловсролд шүтэж, түүнийхээ хүчээр амьдран буй дэлхий ертөнцөө хүртэл өөрчлөх асар гайхамшигтай нээлтүүд хийсээр байхад бид дэлхий сөнөнө гээд хотоосоо гарч зугтааж байгаа нь эмгэнэл биш үү. Ядаж, дэлхий сөнөлөө гэхэд хөдөө гараад амьд үлдэж чадах бил үү. Цэнхэр дэлхийгээсээ, бүр нарны гаригаас гарч байж амьд үлдэнэ гэдгээ л мэдэхгүй, хотоосоо гарч давхиад байсан. Уг нь Монголын болоод дэлхийн эрдэмтэд “дэлхий сөнөхгүй ээ” гэж хичнээн их тайлбарлалаа даа. Энд мэдлэг боловсролгүйн гай харагдаад байгаа юм.

Яг одоо өрнөж байгаа үйл явдал ч бидний боловсролын түвшинг илт харуулаад байх юм. Төмөр замын өргөн, нарийн царигийн тухай маргаж, бараг л хоорондоо барилцаж авах дээрээ туллаа. Хятад руу нарийн цариг тавих гэлээ гээд монголчууд бүгд уурлаж, босч байна. Унь барих нь унь барьж, муна барих нь мунаа тэврээд хятадуудыг болгож тавихаар урд хил рүү явах нь холгүй уурлацгааж сууна. Нарийн цариг тавингуут хятадууд баахан танкаа ачаад ороод ирэх юм байх. Ингэж хэлсэн хүний үгэнд шууд итгээд л уурлаад байгаа бололтой. Улс орны хөгжил, эдийн засгийн үр ашигтай байдал, судалгаа шинжилгээний дүн гэх мэтийг харьцуулж харна гэж байхгүй. “Эх орон минь хятадуудад эзлэгдэнэ” энэ тэр гээд хуйларцгаагаад байна. Мэдээж, эх орон, тусгаар тогтнол бол монгол хүн бүрийн эрхэмлэн дээдлэх, сэрэмжлэх сануулах зүйл мөнөөсөө мөн. Гэхдээ хөөсөн бөмбөлөг шиг хоосон дэврээд бид хожихгүй. Орчин цагт танкаар байлдаж дайн хийдэггүй гэдгийг жаахан юм уншсан хүн бол мэднэ дээ.

Цөмийн зэвсгийг бид Японы Хирошима, Нагасаки хотын сүйрэл, тэнд болсон аймшигт үйл явдлаар төсөөлдөг. Тийм болохоор Монголын талаас ураны шар нунтаг олборлоно гэхээр атомын бөмбөг дэлбэрсэн чинээ сүртэй хүлээн авч, эсэргүүцэж байна. Дэлхийн өндөр хөгжилтэй орнууд бүгд цөмийн эрчим хүч ашигладаг. Тэгсэн хэрнээ хамгийн аюулгүй, амар амгалан орны тоонд орж, хөгжлөөрөө манлайлж байгааг юу гэж ойлгох вэ. Цөмийн цахилгаан станцын гол түүхий эд болох ураны шар нунтаг хор хөнөөлгүй, аюулгүй гэж эрдэмтэд батлаад байхад өнөөх л зөрдгөөрөө зөрж, эх орон, хүн ардыг маань цацраг идэвхт бодисоор хордуулж алах нь хэмээн цамнаж байна. Бусад оронд ашиглаж хэрэглэж болоод байгаа зүйл Монголд болохоо байчихдаг нь өнөөх нь бидний боловсролын түвшин, шүтлэг бишрэлтэй маань холбоотой. Цөмийн технологи гэдгийг ер нь дуулсан болов уу. Дэлхийн цөмийн эрчим хүчний хэрэглээ нэмэгдэхийн хэрээр гол түүхий эд болох ураны шар нунтаг үнэд орж байгаа. Манайх энэ үед шар нунтгаа гадагш гаргавал ядарсан эдийн засагт маань нэмэр л болох учиртай. Шар нунтаг олборлосон гээд байгаа Дорноговь аймагт тугал үхлээ гэдэг. Тэгвэл шар нунтагтай орчинд 24 цаг байх, рентген аппаратад нэг удаа зургаа авахуулах үеийн аль алинд нь хүний биед яг адилхан хэмжээний цацраг шингэдэг гэж байгаа.

Бидний ийм харанхуй бүдүүлэг байгаад манай улстөрчид ихээхэн нөлөөлдөг. Овоо тахих, бөө болох, гал тахих, цагаан сарын үеэрх төрийн нүсэр ёслол ч ард түмнийг ингээрэй гэж уруу татдаг. Төр нь төрөөрөө, сүсэг бишрэл шашин шүтлэг нь тусдаа байх зарчим Чингэс хааны үед ч мөрдөгдөж байсан гэдэг. Чингэс хаан Тангудыг эзлэх аян дайны үеэр бие нь муудахдаа “Ёр билэг бодож төрийн албыг цалгардуулж болохгүй” гэж захисан байдгийг түүхийн сурвалжуудаас уншиж болно. Энэ нь үхэл бол ертөнцийн жам ёс, үүний дараа алив бөө мөргөл, ёр билгийн зан үйлийг ихдүүлж, төрийн ажлыг алдуулав гэсэн захиас юм.

Монголчууд бид өдгөө дундад зууны үеийнх шиг харанхуй бүдүүлэг, шинжлэх ухааны гялбаа ч үгүй улс болж хувирчээ. 2005 оноос эхлэн Монголын Шинжлэх ухааны академи гадаадад ажиллаж байгаа эрдэмтдээ эх орондоо дуудсан байдаг. Гадаадын нэртэй сургуулиудыг дүүргэж, дэлхийд алдартай лабораторид ажиллаж байсан нэлээн олон залуус ирчихсэн, их л урамтай ажиллаж эхэлж байж билээ. Гэтэл хоёр гурван жилийн дараа өнөө залуус бүгд буцаад явчихсан, үлдсэн ганц нэг нь ажил ч үгүй лааз өшиглөөд явж байсан. Учир нь Монголд шинжлэх ухаан унтаа байдалд орж, түүнийг сэрээх, санаа тавих хэн ч байгаагүй юм. Ядаж л тэр залуусыг дэмжээгүй.

Одоо бид яах ёстой билээ. Ядахдаа л төрдөө шинжлэх ухаанч хүмүүсийг ажиллуулах хэрэгтэй юм. Ерөнхий бо­ловсролын сургуульд шашны ямар нэгэн зан үйл хийхийг хатуу хориглосон хууль гар­гамаар байна. Арван жилийн нэг сургуульд арваад бөө хүүхэд байдаг тухай бид сур­валжилж байлаа. Бөө сурагч нь хараагаад багшаараа дүн тавиулахаа больчихсон үед бид амьдарч байна.

Одоо олны танил хүн, эсвэл нэг улстөрч гарч ирээд “Монголчуудыг хятадууд хараачихсан. Энд амьдардаг бүх хүн үхнэ” гээд хэлчихэд бүгдээрээ эх орноо хаяад зугтаахад бэлэн болчихсон байна.

Categories
онцлох-нийтлэл туслах-ангилал

Бид агуу том хоёр гүрний дунд амьдардаг азтай улс

Сүүлийн үед телевизүүдээр, тухайлбал, захиалгат нэвтрүүлэг хийдэггүй гэж өөрсдийгөө рекламддаг “Монгол” HD телевизээр арьсны өнгөөр ялгаварлахыг дэвэргэсэн, эрлийзүүдийн эсрэг дайн зарласан шинжтэй нэвтрүүлэг цацагдлаа. Цаашид дээрх нэвтрүүлэг өөр бусад олон телевизээр давтан гарах байх. Ямар учиртай болохоороо ингэж хөрөнгө мөнгө зарцуулан, цаг зав гарган ийм нэвтрүүлэг бэлтгэж, цацна вэ. Монголчууд нарийн царигтай төмөр зам тавибал хятадууд асар олноороо орж ирнэ гэсэн далд санаатай, энэ ажлыг дандаа хятадын эрлийзүүд санаачлан хийж байгаа гэдгийг баталсан маягтай нэвтрүүлэг юм байна.

Энэ нэвтрүүлэг тэр ч謬гээрээ Хүний эрхийн түгээмэл тунхаглал болон Монгол Улсын Үндсэн хуулийг зөрчжээ. Шашин шүтлэг, арьс өнгөөр ялгаварлан гадуурхахыг Монгол Улс Үндсэн хуулиараа хориглосон. Мөн НҮБ-аас даян дэлхийд зарласан арьсны өнгө, үндэс угсаагаар нь ялгаварлаж болохгүй хэмээх Түгээмэл тунхаглалыг үл тоож, нэвт зөрсөн, үндсэрхэг үзлийг дэвэргэсэн, хоосон хийрхэл ханхлуулсан нэвтрүүлэг болжээ. Үүнийг нийтэд цацаж байгаа тухайн телевизийнхэн чөлөөт хэвлэлийн хөгжилд хэр том чөдөр тушаа болж байгаагаа мэдэж байгаа болов уу. Гэхдээ энэ тусдаа хэрэг. Харин бид үнэхээр халгаж хаширламаар дайснуудын дунд амьдардаг ард түмэн үү. Монгол Улс дэлхийн хэт том хоёр гүрний дунд оршин байдаг маань харин ч азтай юм биш үү. Үүгээрээ бахархах ч ёстой. Газар нутаг, хүн ам, хөгжил дэвшил, улс үндэстнүүдэд нөлөөлөх нөлөөллөөрөө дэлхийд тэргүүлдэг Америк, Орос, Хятад гэсэн гурван их гүрний хоёртой нь айлсан амьдардаг нь бидний давуу тал. Ямар ч улс үндэстэнд Үндэсний аюулгүй байдлаа хамгаалах, газар нутгаа бүрэн бүтэн байлгах бодлого, сонор сэрэмж бий. Гэхдээ өнөөдөр бид хоёр хөршөө арай л хэтийдүүлэн муулж, хардаж байдгийн тод жишээ дээрх нэвтрүүлэг юм.

Нарийн царигтай төмөр зам тавибал Монгол орон хятадаар дүүрч, эзлэгдэх шахуу зүйл болно гэсэн ойлголтыг эндээс төрүүлэх гэж хичээжээ. Тэгвэл Богд хааны үед бүр төмөр зам тавихыг эсэргүүцэж байв. Монголчууд төмөр замаа ажиллуулж чадахгүй, галт тэрэгний зогсоолын суурин бүрт хятадууд дүүрч, гадаадын колони орон болно хэмээн сурталдаж байж. Өнөөдөр Монгол Улс төмөр замтай, түүгээрээ урд хөрштэйгээ 65 жилийн турш харилцаж байна. Хятадууд орж ирээд эзлээд суусан юм алга. Төмөр замаа бид Оросын тусламжтайгаар тавьсан. Тэгээд Оросын колони улс болоогүй л байна. Энэ мэтчилэн бид яагаад хоёр хөршөөсөө айж, хий хардах солио тусаа вэ.

Бид ямар айлын хоттой хонь туугаад явчихдаг шиг хүний 200 охин үрийг хулгайлж алга болдог “Бохо Харам” мэтийн харгис бүлэглэл бүхий улстай хиллэж суудаг биш. Бид буруу үйлдэл хийлээ гэж охидоо чулуугаар цохиж алчихаад инээлдэж зогсдог шашны хэт үзэлтэй улстай хил залгадаггүй. Өдөр бүр болдог тэсрэлт дэлбэрэлт, буун дууны золиосонд гэм зэмгүй хүүхэд хөгшид хэдэн арваараа энддэг дайн самуунтай улстай бид айлсан амьдардаггүй. Бидний хөрш Орос, Хятад гэдэг энэ хоёр том гүрэн бол ичих нүүртэй, хайрлах нэртэй, ёсзүйтэй, хүн төрөлхтний өмнө хүлээсэн үүрэг хариуцлагатай улс.

“Өөр улсын нутагт байгаа хөрөнгөө хамгаалах гэж хятадууд цэрэг хөдөлгөдөг хуультай” гэдэг ойлголтыг хэсэг хүмүүс нийтэд түгээж айлгах гэж их үздэг. Ингэж зэвсэглэж дайрсан тохиолдол хаана гарсан юм бэ. Хятадын түүхийг бичсэн Г.Киссенжер “Хятад улс түүхэндээ гадагшаа дайраагүй. Тухайн улсын хүсэлтээр цөмрөн орж байсан” хэмээн дүгнэсэн байдаг. Тэд гадагшаа бусдын хүсэлтээр дайрлаа гэхэд буцаад гараад явчихдаг ажээ. Урд хөрштэйгээ дайтаж муудаж байсан түүх бидэнд зөндөө л бий. Ойрхных гэвэл 1919 онд Богд хаант Монгол Улсын нийслэл Хүрээнд Хятадын цэргүүд дайран орж эзэлсэн байдаг. Үнэндээ энэ бол автономит төр байгуулагдахад Монгол түшмэд “шавь хошууныхан даварлаа, үүний оронд Хятадын харьяат байсан нь дээр” хэмээн өөрсдөө бичиг барин давхилдсаны үр дүн нь. 1950-иад оны Хятад Энэтхэгийн хил дээрх Гималайн тулгаралт байна. Хилийн маргаантай тэр бүст хоёр улсын цэрэг тулгарч, хятадууд илт дийлж, нөгөө талаа бут цохисон. Тэгсэн хэрнээ буцаад хуучин хилийн зааг дээрээ ухарч очсон түүх байдаг. Тун саяхны жишээ гэхэд Хятад Японы хоорондох арлын маргаан байна. Хятадууд бүгдээрээ очоод шаахайгаа шидэхэд дүүрчих тийм жижиг арлыг эзлээд авахад ядах юмгүй мэт. Гэхдээ тэд дипломат ёсыг баримтлан гэрээ хэлэлцээр хийгээд л сууж байна. Гэтэл манайхан Монголд байх Хятадын хөрөнгө оруулалттай хоёр нүүрсний уурхайг хаахад л өмнөөс баахан зэвсэгтэй цэрэг ороод ирэх юм шиг сурталдаад байгаа.

Шатахууныг хойд хөршөөсөө 100 хувь авбал колони улс нь болно хэмээн нэг хэсэг нь цуурдаг. Одоо Оросын түүхийг Крым, Ук­раинаар жишээлэн ярьж бай­гаа. Жинхэнэдээ Крымын тө¬лөө оросууд цусаа урс­ган дайтаж явжээ. Орос хөв­гүүдийн цус, ясаар олдсон газар нутаг. Сүүлд оросууд Украинд энэ нутгаа бэлэглэж, одоо буцааж авч байгаа л хэрэг. Монголчууд бид өөрсдийгөө адилтгаж зүйрлээд байх юмгүй.

Монголчууд бид хий юм хардаг өвчтэй хүн шиг л бол­чихож. Хий хоосон зүй­лээс болгоомжилж, хардаж сэрдсээр байгаад бүтээж байгуулах боломж, хайран цаг хугацаагаа үрж байна. Яг ийм хардлагаас болоод төмөр замаа тавьж чадахгүй долоон жилийг алджээ. Өөр олон бүтээн байгуулалт хар сэр, талцал, нэг зүйлийг зориудаар дэвэргэн хөөргөдгөөс болоод саатаж гацаад байгаа. Одоо үүнийгээ больж ажил хийе. Улс орноо хөгжүүлэх, өөд нь татах, санах сэрэх, бүтээн босгох их ажил өмнө маань байна. Бүдүүн ч бай, нарийн ч бай юуны өмнө төмөр замаа тавья. Эрдэмтэд нь нийлж нэгдэж эдийн засгийн үндэслэл, тооцоогоо гаргаад, нэг санаа, нэгдмэл хүчээр ажлаа эхэлье. Түүнээс биш зүгээр байгаа хоёр хөршөө хий сэрдэж, бие биенээ эрлийз хурлийз, үндэс угсаагаар дуудаж хэрэлдээд Монгол Улс хөгжихгүй. Ийм хэрүүл даамжирвал улс үндэстнийг хагаргах, хуваах аюул дагуулна.

Төрийн эрх барьж байгаа нам эвсэл ч гэсэн хэт нэг талыг барилгүй, бодит бай­далд тохирсон зөв бодлого баримтлах цаг хэдийнэ бол­жээ.