Их хотын стресс дарамтаас залхсан залуус хөдөөгийн эгэл даруухан амьдралын хэв маягийг илүүд үзэх болсон гэнэ. Үүнийг дагаад хувцасны хэв маяг хүртэл энгийн, спорт хэв загвартай болж байгаа гэж солонгос мэргэжилтэн ярьж байсан. Хүн төрөлхтөн нэгэн үе байгалийг эрхшээлдээ оруулах том санаа агуулж байсан бол өдгөө байгальтайгаа зохицож амьдардаг нүүдэлчдийн амьдралын хэв маягийг судалж эхэлжээ. “Язгуур шүтлэг ба байгаль соёлын экологийн асуудал” олон улсын хурал дээр саяхан энэ санаа их яригдсан. Байгальтайгаа зохицож амьдрахгүй бол хүн төрөлхтний өсөлт, хэт хэрэглээ цэнхэр гаригт маань аюул учруулах болсон. Тийм учраас хүн байгаль эн тэнцүү орших учиртай гэсэн үзэл санаа бий болоход хүрчээ. “Уул усны үр сад” гэдэг шиг өөрсдийгөө байгаль эхийн хүүхдүүд гэх мэтээр байгаль, уул, ус, амьтныг хүншүүлж, сүнсжүүлж хүнтэй адилтган үзэх нь мухар сүсэг бус ахуйгаас урган гарчээ. Монголчуудын уламжлалт ухаан нь байгальд хайр найргүй хандахгүй байхыг, байгалийг хохироохгүй байхыг сургадаг.
Ээж маань багад “Сүүтэй шанагаар ус хутгадаггүй” гэж захидаг байж билээ. Сүүтэй шанагаар хутгаж болохгүй голд машин тэргээ угааж бүр ч болохгүй нь ойлгомжтой. Ардын ёс заншил уламжлал нь аман хууль гэсэн үг. Цагаан дээр хараар бичсэн хуулийг зөрчиж болдог бол ээжийнхээ үгийг зүрх сэтгэлээрээ дагах нь зүйн хэрэг. “Монголчуудын байгаль хамгаалах зан үйлийн нэг нь уул овоо ус мөрний тахилга” гэж академич Б.Энхтүвшин онцолсон. Монголчууд овоо босгохдоо тухайн нутгийн сүлд болсон газар нутгийг сонгох агаад дархлан хүндэтгэж хамгаалдаг аж. Тахилга шүтлэгтэй уулнаас дураараа мод огтлохгүй, ан амьтныг хөнөөхгүй, булаг шандыг бохирдуулахгүй шүү дээ. Хүмүүс байгаль руугаа эргэж байна. Ойн захын бяцхан байшиндаа хөл нүцгэн гүйх сэн.