Хүн төрөлхтөнд нэг зан байдаг. Тэр нь зөвхөн өөрийн үндэстэндээ хайртай байх. Энэ зан халихаараа өөрсөдтэйгөө адилхан үндэстнээ дотночилдог. Манай дэлхийн хүмүүс ийм л зантай. Энэ дэлхий дээр угсаатны хувьд бидэнтэй хамгийн ойрхон нь солонгосчууд. Бид Солонгосын ард түмэнтэй түүхэн уламжлалаараа найрсаг харилцаатай явж ирсэн. Солонгосчууд ч бас бидэнд элэгтэй. Манай хоёр үндэстнийг алтай язгуурын хэл, ижил төрх гээд нэгтгэх зүйл олон. Тиймдээ ч бид үеийн үед найрсаг, сайхан харилцаатай явж ирсэн юм. Социализмын үед бид хойд Солонгостой ах дүүгийн харилцаатай байв. Адилхан социалист системд ч байлаа, адилхан ЗХУ-ын хараа хяналт дор ч байлаа. Дайны үед манай цэргийн офицерууд очиж зөвлөгөө өгч байсан гэх батлагдаагүй мэдээлэл ч бий. Баттай мэдээгээр гэвэл Монголын ард түмэн зургаан мянган адуу, үхэр тэргүүтэн зэрэг тусламжийн зүйлсээ Манжуурын цаахна талд хүлээлгэн өгч байсан гэдэг. Харин зах зээлийн нийгэмд шилжсэнээс хойш монголчууд өмнөд Солонгос болон Японы хүчээр хөл дээрээ зогсож байна. Япончууд бидэнд төр засгийн хэмжээнд томоохон тусламж үзүүлдэг. Өмнөд Солонгостой харин ард иргэдийн халуун дулаан харилцаагаар холбоотой. 1990-ээд оны эхэн үеэс өнөөдрийг хүртэл хэчнээн зуун мянган иргэн өмнөд Солонгост очиж ажиллаж амьдарч байгаа билээ дээ. Иргэдийн хоорондох эдийн засгийн харилцаа сүүлдээ гэр бүлийн харилцаа руу ч шилжиж байгаа байх. Солонгост очсон монгол бүсгүйчүүд тэндхийн иргэнтэй гэр бүл болоод сайн сайхан амьдарч яваа нь олон. Эрчүүд ч бас мэр сэр солонгос бүсгүйг бэр буулган авч буй. Мөн олон жил Солонгост ажиллаж амьдраад иргэн нь болсон хүмүүс ах дүү, хамаатан садан дунд байж л байгаа. Ингэж бид солонгосчуудтай угсаатан, эдийн засаг, гэр бүлийн хувьд нягт нарийн холбоотой болжээ. Монголд өнөөдөр солонгос явж үзээгүй, солонгос хэл гадарлахгүй хүн цөөхөн. Арван хүн тутамд нэг нь солонгосоор ярьж л байгаа. Наад захын таксины жолооч л гэхэд солонгос хүнтэй мэнд усаа мэдэлцээд очих газар нь хүргээд өгнө. Монголын айл өрх бүрээс нэг хүн Солонгост тодорхой хугацаагаар ажиллаж амьдарч байна. Одоо бүр Солонгост ажилладаг гадаад иргэдийг монголчууд тэргүүлээд эхэлсэн гэсэн. Хэл, соёлыг нь ч мэдэхгүй хүн алга. Үгүйдээ л солонгос хоол бидний өдөр тутмын хэрэгцээнд ороод ирчихэж. Урлаг соёл, кино оддыг нь хуруу дарж нэрлэхээр болсон. Хуучин бид орос хэлээр ярьж, орос хоолонд шимтдэг байлаа. Үүнтэй ижил өнөөгийн нийгмийнхэн солонгосоор амьсгалдаг болсон гээд хэлчихэд буруудахгүй. Ийм нарийн нягт харилцаатай ард түмэн юм, бид. Харин Монголын ард түмэнд хойд уу өмнөд үү гэдэг ялгаагүй. Солонгос л бол Солонгос. Хоёр ард түмний хооронд хойд өмнөд гэсэн социализм капитализмын ялгаа хамаа байдаггүй юм. Хойдуулынх нь дэглэм хэцүү гэж сонсогддог. Тэрнээсээ салах арга байдаг юм уу, үгүй юм уу. Юутай ч тэндхийн ард түмний сонголт монголчууд бидэнд хамаагүй. Тухайн ард түмний сонголт учраас бид аль алинд нь хүндэтгэлтэй хандах хэрэгтэй. Харин өнөөдөр хойд Солонгосын Түмэн голын ай савд айхтар үер буусан байна. Иргэдийнх нь амьдран суудаг тосгон үй олноороо газрын хөрснөөс ор мөргүй арчигдсан сурагтай. Хүн ард нь идэх хоолгүй, орох оронгүй болж хэцүүдэж байгаа гэнэ. Өдийд тэндхийн хойд хэсгээр цас орж хүйтэрч байгаа. Яг энэ үед дэлхийн аль ч үндэстэнд хэзээ ч тохиолдож болох байгалийн гамшиг тохиолдлоо. Иргэд нь гэр оронгүй болсноос гадна сураггүй алга болсон, нас барсан хүн их байгаа бололтой. Арайхийн амьд үлдсэн хүмүүс нь өлсөж, даарч байгаа. Хүүхэд, эмэгтэйчүүд зутарч байна. Ийм хэцүү, хүнд үед нь бид Солонгосын ард түмэнд туслах хэрэгтэй. Хамгийн гол нь хойд солонгосчууд дэлхийн олон орноос онцлон биднээс тусламж гуйжээ. Энэ нь мэдээж хэрэг хориг арга хэмжээтэй холбоотой л доо. Гэхдээ урьд өмнө тусалж байсан, ах дүүгийн харилцаатай байсан монголчууд биднээс туслахыг хүссэн байна. Тусламж гуйсан гол шалтгаан нь өмнө бичсэнчлэн бид хоорондоо адилхан үндэстэн юм. Иймд бид хойд солонгосчуудад туслах хэрэгтэй. Тэнхээтэй явахад тэмээгээр тусалснаас тэвдэж явахад тэвнээр тусалсан нь дээр гэх ардын үг бий. Энийг санаж монгол хүний энэрэнгүй, нинжин сэтгэлээр тусламжийн гараа сунгах цаг болжээ. Хэдийгээр эдийн засгийн нөхцөл байдал хүнд байгаа ч гэлээ өөрсдөдөө байгаа нөөц боломжоороо тусалцгаая. Гадаа гудманд хоног төөрүүлж буй тэдэнд монгол гэр явуулж болно. Эсгий туургатай монгол гэр ямар сайхан дулаан билээ. Монголоор нэг байгаа гэрээсээ хэдэн зуугаар нь илүүчилмээр байна. Бас ард түмэн өөрсдөд байгаа дулаан хувцас, хөнжил, гутал зэргээсээ явуулъя. Одоо тэнд сэрүү орж байгаа. Ийм үед дулаан хувцас шиг хэрэгтэй зүйл үгүй. Бидний хэний маань ч гэрт өмсөхгүй хадгалж байдаг хувцас бий. Тэрийгээ угааж цэвэрлээд цуглуулбал бээрч буй нэгэнд тун их нэмэр болно. Орох оронтой болгоод зузаан хувцас явуулчихвал хэчнээн иргэдэд амьдрал бэлэглэхийг мэдэхгүй. Бас хэн ч голоод авахгүй байгаа шивтэртэй хонины махаа явуулъя л даа. Энэ жил Монголын мал урьд өмнөх жилтэй харьцуулахад илүү өссөн. Ирэх өвлийн бэлчээрийн даац ч бүс нутагт тааруу байгаа. Тиймээс хэдэн зуугаар нь нядалж гулуузлаад хөлдөөж гаргаж болмоор санагдах юм. Зуд турхан боллоо гэхэд хотынхноос тусламж гуйгаад байдаг зовлон үзсэн малчид хэдэн малаасаа илүүчлэх байлгүй. Зүгээр өгөхгүй бол төр засаг нөөц хөрөнгөөсөө мөнгө гарган хямд үнээр худалдаж авах хэрэгтэй. Өнөөдөр хонины нэг кг мах 3000 төгрөгийн ханштай байгаа. Зах зээлийн энэ үнээс арай хямдаар худалдаад авчихвал малчдад ч тэр, өлбөрч үхэхийн наагуур байгаа хойд солонгосчуудад ч тустай. Ийм маягаар бид хойд солонгосчуудад тусалцгаая. Тэдэнд биднээс өөр туслах хүн олдохгүй. Бидний боломж бололцоогоороо явуулж буй тусламжийн барааг тэд цөмийн зэвсэгтээ ашиглаад байхгүй нь ойлгомжтой. Ноосон хувцас, дулаан хөнжил, эсгий гэр, хонины махыг цөмийн зэвсэг үйлдвэрлэхэд ашигладаггүй нь тодорхой. Дэлхий нийт тэдэнд туслах гэхээр цөмийн зэвсгийг нь дэмжсэн болно гээд ад үзээд байгаа. Харин бид тэдэнд туслах ёстой ард түмэн юм. Хоёр орны ард түмний харилцаанд төр засгийн бодлого хамаагүй. Тиймээс нэн даруй Хойд Солонгос руу тусламжийн цуваа явуулъя. Тэдэнд туслах аянг төр засаг, Гадаад хэргийн яам зохион байгуулах хэрэгтэй. Мөн Монгол-Солонгосын найрамдлын нийгэмлэг, Солонгост ажиллаж амьдарч байсан монголчууд хүчээ нэгтгэцгээе. Өмнөд Солонгост ажиллаж амьдарч байсан гэдгээрээ ялгарах хэрэггүй. Бид солонгос гэдэг нэг л үндэстэнд тусламжийн гараа сунгах хэрэгтэй байна.