Эрх баригчид зүрх сэтгэлдээ дандаа хүнээ эхэлж бодож явдаг буюу тийм бол тэрнийгээ л хэлж баймаар. Хүн гэхээр ард түмэн, эх орон гээд хадуураад явчихна. Бусад үед мал, эдийн засаг, машины зам…
Хүмүүс химийн хортой саванд ус, сүү, айраг хийгээд бүр сурчихлаа. Сайханы айраг хичнээн сайхан байгаад ч “Бор үнээ”, бондгор хөх поошгинд оруулж ирсэн бол наанадаж хүнсний аюулгүй байдлын хууль зөрчиж, цаанадаж цагаан идээ биш хор болоод хувирдаг.
Хуучин цагт айлуудын амьжиргаа хэдий дутуу гуцуу ч хангалттай бидон сав, сияан, төмөр хувин, шаазан аяга тавагтай байлаа. Бүгд экологийн цэвэр бүтээгдэхүүн байж шүү. Орчин үед жижиглэнгийн бараа зонхилж янз бүрийн сав баглаа боодлууд элбэгшсэн чинь үнэгүй юманд нугасгүй манайхан аяга худалдаж авахаа больчихдог байгаа. Энэнд санаа зовж, хүүе хаая гэж байгаа дарга даамал алга. Цаашилбал, гар чийдэнгийн зай, малчдын толь бүхий аккумлятор, гар утас, гялгар уут, угаалгын нунтаг гээд нуль хорон дунд яваа хүндээ санаа тавиач. Иргэд хоорондоо нэгнийгээ хүндэтгэн ундааны нэг хэрэглээний саванд сүү хийж өгдгөө болимоор байгаа юм.
Ж.ГАНГАА