Гэрийнхэн маань энэ жил баруун аймгуудаар аялаад ирэхдээ авсан зураг, бичлэгээ надад харуулангаа байгалийн сайхныг биширч сүсэглэж явснаа, яаж хөгжилдсөнөө ярьсан юм.
Эндээс би газрын нэр тогтоож, өөрөө очоогүй ч байгалийн тэр үзэсгэлэнг оюундаа тольдов. Нэг ёсондоо төсөөлөлдөө зураглаж тэнд очсон юм. Тэд замдаа өргөн гол гаталж, машин нь элсэнд суужээ. Элсэнд суух нь дүү нарт хачин сонирхолтой байж. Машинаа түрээд элсэнд ойчиж байгаа хүмүүсийг хараад сэтгэлээсээ хөөрөн инээх, голын эрэг дагуу майхнаа босгоод машинуудаа эгнүүлэн тавьж буудаллах, түүдэг гал асаан, хорхогны чулуу халаах гээд бүгд л сэтгэлийг минь баясгаж догдлуулж байлаа. Дүү нар тэр хавиар хөөцөлдөж гүйгээд л… Нэг л тайван, жаргалтай.
Ээж маань усны хоржигнох чимээ сонсон, нар мандахыг тольдож буй мэт голын наана суух аж. Аялалд хамт яваагүй ч явсан мэт сэтгэгдлийг төрүүлэх энэхүү агшин надад ийм сайхан мэдрэмж төрүүлсэн юм. Аялал бидэнд мэдлэг, сайхан мэдрэмж өгдөг юм байна. Тэрхүү сайхныг хүүрнэх гэр бүлийнхнээсээ сайхан зүйлсийг хуваалцах нь бусдыг жаргалтай болгодгийг ойлгосон юм.
Өөрийн олж авсан мэдлэг, туршлага, сайхан мэдрэмжээ бусадтай хуваалцахад мэдлэг, чадвар улам батаждаг гэдэг.