Г. Сэр-Одын нэрэмжит шагналт яруу найрагч Т.ЕсөнЭрдэнэ өөрийн шинэ ном “Цонхоор харсан хүн”-ээ гарын үсэг зурж бэлэг болгон барихуйд: Энэ номын хавтас дээр наймыг үржих нь 12 гэхээр нийт 96 цонх байгаагаас долдугаар давхарт ганц л цонх гэрэлтэй байна. Шөнийн 03 юм уу, 04 цагийн орчим л байх. Тэр бол жилийн эцсийн тайлангаа гаргаж буй нягтлан бодогчийнх юм уу, томоохон зохиол эхлүүлчихсэн зохиолчийн гэрийн л цонх байх гэсэн бодол хамгийн түрүүнд төрсөн л дөө. Гэтэл “Цонхоор харсан хүн” хэмээх нэрийг хавтасны зурагтай уяж ухваас энэ гэрэлтэй цонхны цаана хэн нэгэн хайртай, дотны хүнээ хүлээн гадагш харж зогсож байгаа байх, түүнээс биш 03, 04 цаг бол бөх нойрсож байдаг үе шүү дээ. Эсхүл нойр нь хулждаг өвчтэй хүн ч байж мэдэх юм, ковидоос хойш хүмүүс нойргүйдэлд автлаа гээд байдаг болсон гэж дэмий шахам юм бодож амжив. Ийм бодлууд төрсөн даруйд номыг дэлгээд шүлгүүдийг, мөртүүдийг уншив.
… Албан тасалгааны хос цонх цэлийтэл нээлттэй ахуй
Алийг нь сонгож үсрэх вэ чи гэж ялаа намайг тохуурхана
Цонхоор би харлаа… Хоосон руу өнгийх мэт харлаа…
…Хайран тэр дуу
Халж улайссан од мэт хага тэсрээд
Харанхуй цээжний минь алсад
Хар нүх мэт удаан хугацаанд үлдэх бололтой
. . . Цаг хугацааны төгсгөлд аваачих
Цасан гудамжийг цасан хүн л гатална
…Бас бид худал хэлдэг
Эхнэрүүд заримдаа итгэдэггүй
Ихэнхдээ амьдрал бидэнд итгэхгүй Бид хуурдаг.
…Хуучин хослолтой хоёр хөгжимчин эр
Бүрээ үлээн хорших нь 47-гийн тоо мэт…
…Сэтгэл дүүргэгч энэ нүдээрээ чи
Саран дээрээс дэлхий рүү харвал
Бүгд над шиг чамд татагдана даа
…Өнгө өнгийн харандааг үзүүрлэж суух энэ үдэш
Үлгэрийн номоо хүү минь уншиж дуусгалгүй унтаж орхижээ
…Дотно андын минь орцны цахилгаан шат дахин дахин гацаж
Догдлон задлаад дахин балгаагүй анхны тэр шар айрагны амт мартагдаж… .
. . Ганцаардал гоморхлын ташуу шулуун зураасыг
Ганц баллуураар арилгаж барахгүй зүдэрнэм
Амьдралд бид
. . . . Хайрлах сурах . . . тэр нас ирснийх…
…Халаас дотроо бяцхан халаас нуусан Шинэ хүрэм өөртөө авлаа
Хуучин бяцхан дурсамжаа тэнд хадгалъя… .
. . Шүрэн арал дээр ганцаар осолдсон нисгэгч
Сөнөсөн онгоцоо цөхрөнгүй ширтэх мэт Ганцаардал ирэв.
. . . Ээжтэйгээ хааяа утсаар ярих өвдсөн тухайгаа нуух…
. . . Ширээний чийдэн дэвтэр рүү минь өнгийж
Шүлгүүдийг минь гайхаж, намайг гайхна.
Хачин чамин, уран тансаг үгс, чихэр чимэглэл нь хэтэрсэн магтаал, ихэсгэл, багасгалгүй ийм үнэн агаад энгийн шүлгүүд, мөртүүд “Цонхоор харсан хүн”-д байна.