Энэ үг хэн бүхэнд дэндүү хамааралтай болчихсон. Сайн сайханд тэмүүлж, түүнээсээ урам авч, сэтгэлийн цэнгэл эдэлдэг цар хүрээ улам л хумигдах янзтай. Хэн нэгнийг газар дор ортол нь муулж бөөнөөрөө нийлэн хараан, зүхэж өнөө хүн нь ямар нэгэн тайлбар хэлэхгүй хүлээцтэй хандахаар нь “Энэ муу хэлэх үггүй болсон юм чинь аргагүй” гээд бах тав нь ханадаг ийм нэг “хов”-ын нийгэм бүрэлдэх нь. Манайхан “Бурууд нүд хурц” гэж жигтэйхэн ярих дуртай. Тэгсэн хэрнээ сайн сайхан зүйлийг харах нүд нь бүр таг сохор. Зөв зүйлийн өмнөөс дуугарчихаж чадахгүй бүлтгэнэдэг ийм л цагийн буулган дор тэнтэр тунтар алхаж л явна. Энэ хөгжиж буй бүх орны зовлон уу гээд үзэхээр бас тийм биш. Зүгээр л өөрөөс нь илүү нэгнээ хүлээн зөвшөөрч чаддаггүй, өөрөөс нь алхмын өмнө яваа нэгнээ бөөнөөрөө бөөрөлхөж, улдан чангаах ажилдаа дэндүү гарамгай болчихсон. Үүнээсээ цалин авахгүй хэрнээ цалинтай ажлаасаа илүү үүнийгээ хийх дуртай. Ядаж л улс төр хийж буй хүмүүс нь эх орончийн дүрээр заларчихаад хэн нэгнийг дэвсэлж өөрөө дээшээ гарах гэсэн явуургүй үйлдэл хийнэ. Түмнийхээ нүдэн дээр янз бүрээр балбуулж яваа хүнээ өмөөрсөн хүн нөгөө хүнтэйгээ адилхан балбуулдаг болохоор хэн ч тэр нь зөв гээд хэлчихэж чадахаа байсан. Худал зүйлийг мянга давтахад үнэн болдог. Мянган худлыг үнэн гэж итгэгсэд Монголоор дүүрэх нь.
Ингэж нийгмийг талцуулж болдог гэдгийг дэндүү сайн мэддэг хүмүүс ард түмнээ сохолж байна. Хэн нэгнийг заавал муу муухай болгон харагдуулж кайф авдаг энэ байдлаасаа салах цаг одоо биш юм бол хэзээ гэж. Муу байлаа ч тэр хүнд заавал нэг сайн чанар бий гэдгийг нь ядаж харах билгийн нүднүүд сохорчих гээд байна. “Ямар ч хүнд заавал нэг сайн чанар байдаг юм, дүү минь. Түүнийг нь л олж харахыг сурах хэрэгтэй” гэж яруу найрагч Арлааны Эрдэнэ-Очир тээр жил хэлж билээ. Удахгүй сонгууль болно. Сонгууль угтан бие биенээ үзэн ядах хар давалгаа эхэлчихлээ. Сонгууль нэг өдөр л болоод дуусна.
Түүний цаана бид бүхэн уулзаж учрах 1000 өдөр бий гэдгийг санах л хэрэгтэй. Үзэн ядах нүдээ хурцлахаасаа өмнө энэ хүнийг би хэр мэдэх билээ гэдгээ заавал бодох хэрэгтэй юм шүү