Нохойтойгоо салхилахдаа ялгадсыг нь хийх тусгай ууттай явдаг хүмүүстэй хилийн чанадад явахдаа олонтаа таардаг. Мөн булан тохойд тоох ч үгүй бие засч байгаа монгол хүнийг хараад бид дөжирчихөж. Төвлөрсөн суурин газар нийтийн бие засах газруудыг шийднэ гэдэгтун чухал. Гэрээсээ холхон шиг гараад явахад ариун цэврийн газар хайж, тэвдсэн хүн олон л байх.
Жишээ нь автобусны жолооч, кондуктор нарийн төлөвлөсөн маршрут, шахуу цаг хугацаандзорчигч тээвэрлэдэг. Өдөржин замын хөдөлгөөнд оролцдог эдгээр хүмүүст бие засах цаг ч, ариун цэврийн газар ч олдохгүй.
Тэд ер нь үүнийг хэрхэн зохицуулдаг вэ. Автобусны эцсийн буудлуудад л бууж суух боломж тэдэнд гардаг болохоор энэ үед лбие засдаг аж. Гэвч харамсалтай нь зориулалтын ариун цэврийн газар байхгүй учраас бас л булан тохой, буудлын дэргэдэх ТҮЦ-ийн ар талыг жорлон болгочихдог юм байна. Хүн юм чинь бие засах гэнэ. Гэтэл гэр лүүгээ явж амжихгүй,мэдээж танихгүй айл юу гэж хашаа байшиндаа оруулж бие засуулахав. Ингээд автобусны эцсийн зогсоолууд бие засах газар болж бохир заваан, эрүүл ахуйн шаардлага хангахгүй болсон тухайд яриад ч хэрэггүй биз. Нэг үеэ бодвол цөөнч гэсэн нийтийн бие засах газартай болсон хэдий ч хүрэлцээ муутай, шаардлагатай газраа байршуулахгүй байна. Хотын соёл, ариун цэвэр, хүний эрх ярих дээрээ тулбал автобусны эцсийн буудлуудад бие засах газрыг байршуулмаар л байгаа юм.
Д.МӨНГӨНДАЛАЙ