Бөхөн шарын нуруун дээр Улсын начин Л.Нямсүрэн,
аймгийн арслан Д.Батжаргал нар зодоглосон юм
Түрүүч нь ¹130 (4457) дугаарт
Тэрхийн
цагаан нуурын элгэн тушаа олон машины цуваа шил шилээ даран зогслоо.
Өглөөний
тунгалагт
нуурыг хөвөөлөн ангир нургиж, эргэн тойрон дахь хүрэн тэрмэн уулсын бэлээр ногооны униар пансан хөшиг шиг тунараад, хаашаа л харна сарлагийн сүрэг налайна. Зуны тэргүүн сарын шинэдээр гэхэд далай цагаан нуур минь мөсөн баринтгаа бүрэн задалж гүйцээгүй л байна. Гэхдээ зах хаяагаараа хөх усан торго адил гүйлмэгнэн шувуудын чуулбар үүсгэн байв шүү. Унаа машинаас хөхин баясалтайгаар салхи хагалан бууцгаасан утгын их мэргэд Урианхай, Цоодолоороо ахлуулж нуурын хөвөөнөө өглөөний сэргүүнд баахан чуулалдлаа. Зураг хөргөө ч татууллаа. Аваргуудын хэн нэгнээ явуулсан яриа хөөрөө, инээд баясалд автаж түүнээ ангирын ганганаагаар даруулсхийгээд хөдлөх гэтэл нэгэн сайхан ая аялгуу давалгаалан, Тэрхийн нуурыг тэр чигт нь бүрхээд авах шиг боллоо. Юув гэтэл, Төрөө захирлын машины урдхан Түвшинтөгс гавьяат, Сэр-Од хөгжмийн зохиолч хоёр мөр мөрөө түшин зогсоод буурал найрагч Урианхайн шүлгэнд асгаруулсан “Сэтгэл л мэддэг хорвоо” хэмээх шинэхэн бүтээлээ уул усанд дуулгаж буй ажээ. Үгүй ээ, мөн сайхан аа. Сэрээ хөгжмийн зохиолч уг дууныхаа ноотыг “халуунаар” нь аваад хотоос гарчээ. Тэгээд л Тэрхийн нуурын хөвөөнөө дуучинтайгаа хамтдаа дуулж, Урианхай найрагчид болоод аяны бүрэлдэхүүнд сонсгосон нь тэр.
Буурал найрагч дугариг хар шилнийхээ цаанаас ундрах нулимсаа нууж хааж энээ тэрээ болсонгүй. Болдог юм болдгоороо гэдэг шиг шууд л урсгаж, “Юу юм аа, хүүхдүүд ээ. Их сайхан юм аа. Сэр-Оддоо, Түвшээдээ баярлалаа. Ямар сайхан дуу болоо вэ. Эхлээд би мэдэхгүй, энэ чинь хэний бүтээл билээ
гэж гайхширхлаа ш дээ” хэмээн нулимстай өгүүллээ. Урианхай найрагчийн баяр бахдал үүгээр ч зогссонгүй. Дуурийн театрын гоцлол дуучин Баасанжавын Баатархүү гэж мантгар цагаан залуу манай багт яваа юм. Тэрээр “Идэрийн гол”-оо дуулах
л гэж ийн зорьж яваа. Сэрээ багш нь тэр даруйд, үндсэндээ “Сэтгэл л мэддэг хорвоо”-гийн араас “Идэр гол”-ынхоо шуугианыг мандаахыг хүсэмжиллээ. Дуучин хархүү тушаал авсан цэрэг адил хангайн нуруунаас эх аван урсах Идэрийн голоо халиалаа даа. Тэрхүү бүтээлийг Тэрхийн цагаан нуур, Хоргын тогоо, Тариатын хүрэн тэрмэн уулс, дээшээ өгсүүлээд Цахирын хөх уулс, цаахна нь дүнхийх Солонготын даваа, тэгээд Идэр их мөрөн адуу малтайгаа, зон олонтойгоо, сарлаг савагтайгаа, ангир шувуудтайгаа сонсох шиг болсон доо. Дэргэд минь хүлэг морин адил эргэцэх Золоо ах, түүний хажууд аядуу намуухнаараа намбайж, сэтгэл нь болбоос Дэлгэрийн тал шигээ сунайлдсан Хайдавын Чилаажав ах тэргүүтнүүд “Ийм юм байдаг аа” хэмээн дуун алдана. Чилаа найрагчийн зүрх энэхэн агшинд гарт баригдсан хараацай шиг цовхчиж хавирга сэлт хийгээд энгэр цээжээ дэлсэж байгаа нь мэдээж. “Дулаацуулж харгилдаг Идэр гол, дуугүй суухад минь ч ярьж шуугина” гэж яасан гоё хэлээ вэ гээд барагтайд хөл алддаггүй хүн чинь нэг л тогтож ядан харагдсан.
Бавуу найрагч ч тийм л уясалтайгаар дотогшоо мэлмэрсэн байдалтай гэзэг үсээ баруун гарынхаа парвагар хэдэн хуруугаар самнаж зогсоно. Уг дууны шүлгийг өнөө л буурал үст Урианхай найрагч бичсэн бөлгөө. Ардын зохиолч Цоодолын томъёолсноор “мэлин хойлог” тэрээр өдгөөгөөс дөрөв, таван жилийн өмнө Идэрт ирж Сэвжидбалбар хайрхан, Ногоон нуурыг үзэж хаврын тэлэмгэр өдөр хангайн нуруунд сэтгэл бахдан
үүл адил хөвж явахдаа буянт дүү, номын садан Лхамсүрэнгийн Төрбаяртаа зориулж “Идэр гол” шүлгээ бичсэн түүхтэй ажгуу.
“Бүүвэйлж харгилдаг Идэр гол
Бүтэн заяанд хөтөлж урсана
Бүжин зүггүй долгис хөөцөлдүүлж
Бүгээн саранд туяа нэмнэ
Энхрийлж харгилдаг Идэр гол
Эртний ерөөл шивнэж цалгина
Элгэн далдуур хайр дүүргэж
Өндөр тэнгэрийг намсгаж нийлнэ
Сэвжидбалбар хайрханы царманд
Буга болоод урамддаг ч болоосой
Сэтгэлийн орь амрагаа
Согоо болгоод дагуулдаг ч болоосой
Хоёр хутагтын дагшин нутгаа
Холын хөх уулсын цаанаас санан
Хорвоо эргэдэг үнэний буянаар
Хоног үргэлжийн зүүдэндээ дандаа ирнэ ээ
Дулаацуулж харгилдаг Идэр гол
Дуугүй суухад минь ч ярьж шуугина
Дурсамж халуун сэтгэлийн минь чавхдсаар
Дуу шуранхайлуулж нулимс бөмбөрүүлнэ
Шуугих нь инээх шиг Идэр гол
Шувуудын мөрөөдөл Монголын гол
Шунх улаан тэргэл нар
Булхаж хонодог миний гол оо“. Ийм л нургисан аялгуу шиг ёстой л элгэн далдуур хайр дүүргэсэн шүлэг юм. Түүнд нь урлагийн гавьяат зүтгэлтэн Д.Цэвээнравдан аялгуу зохируулжээ. Бүхий л насаараа Улиастайнхаа дан хөх байшинд суун уран бүтээлээ туурвиж буй авьяасын хүүдий тэрээр яах аргагүй л “зэвүүн” хөгжим хийсэн нь тодорхой. Ийм л нэг амсхийлт Тэрхийн нуурыг долгилуулчихаад, мөсөн баринтаг доогуур үйлийн хайч шиг нуураа эсгэн урсаж буй Суман голыг улмаа жавхалзуулчихаад бидний цуваа Цахирын уулсаар дамжин Солонготын даваа өөд өгслөө.
Хангайн
нурууны
ноёлог энэ давааны энгэр бэлээр өгсөх бүрийд өчүүхэн миний сэтгэл хөдөлж, өөрийн эрхгүй мэлмэрдэг юм. Энэ удаад ч ялгаагүй дотогшоогоо мэлмэрүүлж л явлаа. Солонготын даваа талаасаа дээш
их бие нь тэр чигтээ цав цагаан дуулгатайгаа байна. Долдугаар сарын эхээр ирэхэд ч өөдөөс сэрүү татуулаад л буурал тэргүүнээ өргөж эрхэмсэгхэн угтдаг билээ. Хажууд ханайж яваа Галбаатар докторын сэтгэл бүр чиг хөдөлж буй нь тодорхой. Энэ л өндрөөс өндөр давааг давж ус нутгаасаа холын хол руу, эрдэм номын их далай руу шувуу шиг одсон тэрээр бага нас, ижий аав гээд юу эсийг бодох билээ дээ. Бүгд л нандин дурсамжууд байх нь дамжигггүй. Монгол Улсын их сургуулийн хэл утга зохиолын тэнхимийн эрхлэгчийн албыг дөнгөж аваад ирж буй эрхэм доктор “Арван хэдэн хүүхдээ хүний зэрэгт хүргэх гэж муу аав минь энэ даваагаар морьтой, явган олон давсан даа” гээд чимээгүй болов.
Тэгснээ
нэг их уртаар санаа алдаад, тэр жилийн түймэр үү, хангайн
нурууг минь идчихсэн дээ. Солонготын давааны оройн моднууд буудуулчихсан цэрэг шиг л болсон доо гээд бас л чимээгүй. Нээрээ чиг түймэрт идэгдээд хар хожуул нь сэрийлдэж үлдсэн моднууд буудуулчихсан цэрэг шиг л налчихсан байна. Гэхдээ ар, өвөр бэл рүү нь уулын гол шуугин шаагин урсч, өнгө өнгийн цэцэгс алаглан улаарч, ягаарч, хөхрөн шаргалтаад сайхнаас сайхан. Солонгот даваад Дөнгөтийн Цоодол найрагч бүр л сэрвэлзээд эхэлсэн. Явуу багшийн минь нутаг ном ёсоороо эхэлж байна гээд л. Тэрээр замын турш Явуу багшаа дурсаж, Урианхайгаа идэж, Базарын Цэдэндамбааг ярьж, Бүрэнгийнхээ баринтагласан судар шиг өвгөдийн тухай хуучилж явсан билээ. Төв аймгийн Захиргаанд ажиллан галлагаатай ганц өрөөнд амьдарч ахуйд нь нэг л өдөр Явуу гэрийнх нь босгоор алхсан түүхтэй. Тэр нь жаран зургаан оны зургадугаар сарын арван долоон гэж байгаа. “Сүрэнжав гэж тонтгор бөгстэй нэг юм анх манайд Явууг дагуулан ирж билээ” гэнэ. Ийм л дурсамж дурдатгалыг Цоодол найрагч давааг уруудаж явахад ярьсан. Хажууханд
ой зөөлхөн шуугиж, хараацай нисэлдэн ойн цоорхойд модон байшинтай бас ганц нэг гэртэй замын буудал үзэгдэж, уулсын шанаа түүшинг дагаад сарлагийн сүрэг сүглийлдэнэ. Их-Уул сум руу ороод ирсэн нь энэ.
Их-Уул бол аргагүй л сарлагийн орон. Идэрийнхээ хөвөөг хаяалаад Тосонцэнгэлийн наахна байдаг суурин. Олон сайхан бөхчүүд төрсөн нутаг. Миний мэдэхийн Сэнгэдовдонгийн Лхагва начин энэ нутгийнх юм. “Азарга Лхагва” гэж үеийнх нь бөхчүүд хэлдэг. Жараад оны эхээр Бадамдоригийн Түвдэндорж аваргаар улсын цолонд хүрсэн байх шүү. Азаргалж барилддаг аатай л бөхчүүдийн нэг байжээ. Жүжигчин Дэмидбаатарын аав гэдгийг хүмүүс тэр бүр мэдэхгүй байх.
Азарга Лхагва начнаас гадна Гунгаасамбуугийн Бат-Амгалан гэж хөөний эр бий. Цагтаа бол цалгиж л явсан хүчтэнүүдийн нэг тэрээр өнгөрсөн жил Тосонд очиход өөдөөс угтаад өнөө л бүдүүн хадуун хэрнээ наргиантайхан яриагаа дэвсэж цүл пал байсан. Энэ удаа харин сураг чимээ алга шүү. За тэгээд Өсөхөө аваргыг ид үед нь буюу 2007 онд тавын даваанд өвдөглүүлж улсын цолонд хүрсэн Бадамдорж, өнгөрсөн жил Мөнхбаатар арсланд тавын даваанд унасан ч өнөөх нь допингтой болж таараад “өсөх идэр” чимэг нэмсэн Жадамбаагийн Оргил гээд начингууд энэ л уулсын дунд өссөн байх жишээний.
Их-Уулын төвийн урдхан байх хуучин модон гүүрээр Идэр мөрнөө гаталж сумынх нь шатахуун түгээгүүрийн гадна ирийтэл зогслоо. Тэрхэн зуурт нэг л мэдэх нь ээ, баахан хужаа мотоцикльтой залуучууд цуглачихсан, Урианхай, Цоодолыг танимхайрч, Мэндээ захирал, Сэрээ, Бавуу нартай зургаа татуулж хоорондоо хөшилдөцгөөгөөд архайж дэрхийн харагдана. Тэндээс хөдлөхүйд Тосонцэнгэлийн наахна Хөвсгөлийнхөн хоёр фургон машиныхаа ааг амьсгааг түр ч атугай дарж буй бололтой ногоон ширэг дээр сууцгааж байна. Идэрийн эх хэлнийхээ олимпиадыг зорьж яваа нь тэр. Хүүхдүүд нь зүлгэн дээр наадан тоглоцгоогоод жаргалтай. Нялх унаганууд голын зүлгэн дээр тоглодог шиг л. Хөвсгөлийнхөн шиг Говь-Алтайгаас, Увсаас, Завханы бүхий л сумаас фургон, “жаран ес” хөлөглөсөн багш сурагчид Идэрийнхээ эх хэлний чуулганыг яг одоо зорьж яваа. Газар газрын шигшмэл хүлгүүд нэг хэсэг эртний буурал Хархорумынхаа туурин дээр тоосоо өргөж байсан удаатай. Түүн шиг эх хэлний баярт оролцохоор баруун бүсийнхэн хаврын сүүл сард дуу шуутайхан уулзацгаадаг. Ийм л уламжлал тогтоод даруй олон оныг үджээ. Жилээс жилд эх хэлний баяр өргөжиж, шандсаа сорьж буй “морьд”-ын тоо олшроод, Идэрийн хөвөөнд үнэндээ багтаж ядах болсон билээ. Хөвсгөлийнхнийг Ойдовын Бадмаадорж бээр ахлаад иржээ. Сүүлийн үед Ц.Оюунгэрэл сайдтайгаа сүрхий сүжирч, Хамба гэгээнийхээ судар номыг авшигласныхаа шидийг үзүүлэн, түүхийн дурсгалт бүтээлүүдийг өвөртөө эрдэнийн хөөрөг адил бөмбөрүүлж,
лаа мэт гэрэлтэн буй тэрээр эх хэлний боловсрол, соёлыг дэмжих “Үлэмж эгшиглэн” сангийн Удирдах зөвлөлийн гишүүн юм.
“Сайн цагийн мянган бурхад”-ын нэгэн түүнийг төр засаг, түмэн олон ийн хүндэтгэж байхуйд суугуул нутаг Хөвсгөлийн Жаргалангийн удирдлагууд жигтэйхэн хардаж сэрдэж шүүх цагдаа болсон гэдэг. Яагаав дээ, өнгөрсөн хавар Бурхан багшийн шүд буюу амилсан шүтээн пэлдэнг манайхан ёс төртэйхэн залав даа. Тэр нь Бадмаадорж гэгээнтэнд хадгалагдаж байсан. Засгийн хар машинд сайд шиг сууж, саарал ордонд уригдаж хэдэн өдөр газар гишгэлгүй хүндлүүлээд Жаргаландаа очиход өмнөөс нь хадагтай сүү бус дайзтай сум, буутай угтсан нь тэр. Гэвч үнэн гэдэг үнэнээрээ л байдаг хойно. Эл бүгдийг нь үнэлж түүнд “Үлэмж эгшиглэн” сан дээд шагнал болох “Үлэмж соёрхлоо” хүртээсэн билээ.
Бөхөн шарын нурууны ардхан тушаа, Идэрийнхээ хойхно шар цагаан шаргал эсгий дэлгэчихсэн мэт дэвсэг дээр Лутын Лхагважав багш тэргүүтэй эрхмүүд угтлаа. Бид Тосонгоор дайрч, Мэргэн толгойн шил дээр түр буудаллаж, Тэлмэний Хүрэн талаар давхиулсаар ирж буй нь энэ. Жилийн жилд яг л энэ газраа ингэж л идээ будааны дээдтэй халуун дулаан сэтгэлээ дэвсэж угтдаг даа, Идэрийнхэн минь. Лхагважав багш маань жил ирэх бүр л улам залуужаад байх шиг. Царай зүс тунгалагхан. Өнөө л ганган хүрэн бүрхээ духдуулж, шар торгон дээлээ хөөргөн бүсэлсэн тэрээр Урианхай, Цоодолоо санасан гэж жигтэйхэн. Үдийн наран Бөхөн шарын сунайсан шаргал нуруун дээгүүр хадаг шиг дэлгэгдэж, Туна, Жаргалантын амаар адуу мал дэлхэн, голын урдтайх хоёр гэрээс шингэн цэнхэр утаа эгц дээшээ олгойдно. Тэртээ дээр мөнгөрөн цавцайх Сэвжидбалбарынхаа зүг харахуйд эцгийнхээ гэрт ирсэн мэт нэг л сайхан сэтгэгдэл төрөх нь юу билээ. Хоёр хутагтын минь нутаг ингэж л хөхрөн дуниарч байдаг даа. Тэнгэрт тэвнийн чинээ үүлгүй гэдэг шиг Идэрийн гол нэг чиг мөсөн жингэлэггүй хар хөх алмаазаар давалгаалан мэлмэрч байна. Энэхэн бөмбөрцгийн хаанаас чиг юм Идэрийн голыг зорин хоёр сугаа холготол нисч
ирсэн шувууд түмэн янзын чуулбар үүсгэн, жаргалтайн дэлгэрт умбанам.
Голын чимээ дэрлэн хэсэгхээн сууж сум орон нутгийн удирдлагууд, ургаа уулс шигээ тэлмүүхэн ах нартай яриа хөөрөө дэлгэчихээд оройн сэрүүнд Төрөө ахын хамтаар адуун дээр нь очлоо. Төв аймгийн Баянцагаан, зүүнтээх Дорнод, Сүхбаатараас угшилтай үрээ морьдыг нь үзлээ. Эрмэг хүлэг эзнээ хараад магнайгаа тэнийтэл эвшээдгийг мэднэ. Гэхдээ бүгд л магнай тэнийн баярлахыг харах үнэндээ бахтай юм билээ. Юм гэдэг өөр л байдаг аж. Зүлгэчихсэн зандан шиг хүрэн азарга, Сандагдоржийн оонон хар шиг нарийхан хар азаргууд шууд л нүднээ тусч байгаа юм.
Ойртож ирсэн үрээнхэн морьдыг хасч хөөгөөд л. Үе үехэн хүзүү дэвссэнээ, суман хоёр чих солбилзуулан ийш тийшээ сэрвэлзээд л. Зандан хүрэн азарга нарийн хоолойгоор цангинатал үүрсэхэд Улаан хаданд үүрлэсэн шувууд дэрхийн нисэлдэнэ. Адуучин залуу Батмөнхийн мөрөн дээр нь суучихав уу гэлтэй болжмор босон суун жиргэнэ. Идэр мөрний хөвөө ийм л зураг хөргөөр тодорч байлаа. Адууны дэргэдээс гол уруудан харахуйд буурал хоёр найрагч, Лхагважав багшийн хамтаар голын зүлгэн дээгүүр алхаж явна. Бүх л зүйл ер бусын санагдаж байгаа юм.
Үргэлжлэл бий
Н.ГАНТУЛГА