Categories
мэдээ нийгэм онцлох-нийтлэл редакцийн-нийтлэл туслах-ангилал

Эмирийн ордонг эзэгнэсэн өдрүүд II DNN.mn


ӨДРИЙН СОНИНЫ 2011 ОНЫ АРХИВААС… Кувейт улсаас хийсэн аян замын тэмдэглэлийг хүргэж байна.


-КУВЕЙТИЙН ТЭМДЭГЛЭЛ-

Хоёр филиппин найз минь бөхөлзөөд
л угтаж байна.
Тэд бол Эмирийн ордны
хоёр дахь давх­рын
зүүн талын рестораны үйлч­лэгчид. Өглөөний цайгаа
уухаар орохуйд, ер хэзээ ч
орсон хайлсан тугалга шиг
л угтана шүү
дээ. Үндсэн ажил нь
хойно аргагүй. Гурван жилийн гэрээтэй
энд ирж, хааны өргөөний
барлаг болоод басхүү хоолыг
нь идэж суугаа азтай
нөхөд л дөө. Мань
хоёртой хоол цайны үеэр
хуучилна аа. Нэг нь
гэр бүлтэй гэсэн. “Эхнэр,
хүүхдээ санаж байна уу”
гэхэд, бага зэрэг л…хэмээх хариултын цаанаа
ямар их са­нааш­рал, ганцаардал нуугдаж
буй нь илт. Зөвхөн
ордны үйлчлэгчид бус гадныхан хэрхэн
уйтайхан аж төрдгийг тэнд
байх хүмүүс хэлээд авсан.
Багагүй хугацааг элээх аваас үнэндээ
ч уйтгартай са­наг­да­хаар
газар юм билээ шүү.

Архины төрлийн зүйл огт
бай­даг­гүйг мэдэх
нэг нь мэднэ. Тиймээс
найз нөхөдтэйгээ хаа нэг наргиж
цэнгэх, хэн нэгэнтэй сэтгэлээ
он­гой­тол ярилцах,
баар ресторанд суугаад уур бухимдал,
уйтгар гу­ни­гаа
шар айргаар тайлна гэсэн
ойлголт тас хязгаарлагдаж байгаа
юм. Ямар сайндаа “Шинэ
жилийн баяраа дал модтойгоо
л тэмдэг­лэнэ
дээ” гэж Элчингийн хэд
маань наргиан болгож байхав
дээ. Шаш­ны­хаа
нөлөөнөөс хамаараад тэр биз, телевизийн
сувгууд нь төрөө­сөө
хараат юм билээ. Тэр
нь юугаар нотлогдож байна
вэ гэхээр эротик нэвтрүүлэг,
тийм чигийн кино га­рах­гүй. Гарлаа
гэхэд тиймэрхүү хэсгийг нь тасдаж
аваад хаячихдаг байна. Үндсэндээ кино,
аливаа нэгэн гадны нэвтрүүлгүүдийг
“гар, хөл”-ийг нь
тасдаад үзүүлдэг хэрэг. Манайхан шиг
хүүхдүүдээ унтуу­лах юм
уу, өөр өрөөнд хашиж
байгаад том хүний кино
үздэг боломж алга байна.
Улс орон бүхэн өөрийн
гэх үүх түүх, шашин
мөргөл, ёс заншил, дэг
жаягтай учир тэр тухай
ийм тийм гээд байх
нь бас утгагүй биз
ээ.

Монгол Улсын Ерөнхийлөгчийн Кувейт
улсад хийж буй төрийн
айлчлал болохоор дандаа л түүхт
газруудаа үзүүлж сонирхуулсан даа.
Ойрхи Дорнодын төдийгүй дэлхийн архитектурын нэгэн
өвөр­мөц шийдэл, хүн
төрөлхтний соё­лын өв
болсон Кувейт цамхгаас аваад
олон соёл, түүхийн олон
үнэт бүтээл нүдээр үзэж,
мэлмий юугаа баясгаснаа хэлэх
нь зүйтэй. Эрх чөлөөнийх
нь цамхгийг мөн үзэж сонирхсон
юм. Кувейтийн сэргэн мандалтын бэлгэ
тэмдэг гэгддэг уг байгууламж
нь ерэн зургаан онд
анх нээлтээ хийсэн аж.
Өндөр нь 372 метр бөгөөд
Фран­цын алдарт Эйфелийн
цамхгаас даруй дөчин метрт
толгой өндөр өргөгджээ. Тэгэхээр
ямархан ан­зааны аварга
барилга болох нь мэдрэгдээд
ирэх буюу. Дэлхийд өндрөөрөө
гуравт бичигддэг Кана­дын Си
Эн цамхагтай ижил заг­вар­тай юм билээ.
Ухаандаа эргэлддэг ресторан, орчныг харах тавцан
болоод радио холбооны цэгүүд
ижил гэсэн үг. Бас
нэг онцлох зүйл гэвэл
Кувейтийн үндэсний түүхийн музей. Энэ
бүхнийг юуны учир
өгүүлээд байна гэхээр эдгээр
үзмэ­рүүд, томоохон бүтээн
бай­гуу­лал­тын
цаана тухайн орны түүх нууг­даж буй. Үндэсний
түүхийн музей байгуулах санаачилга
аль тэртээ жараад онд
төрж, наяад оны дундуур
баригдаж дууссан байна. Гэвч
ерэн оны Иракийн эзлэн
түрэмгийллийн үед байгууламж бүрэн
устгагдаж, одоо хэр нь
сэр­гээн босголт нь
үргэлжилж байгаа гэсэн.

Ерэн онд Ирак улс
Персийн буланд орших Кувейт
руу халдан түрэмгийлж бүтэн
долоон сарын турш булаан
эзлэлт нь үргэл­жилс­ний эцэст АНУ
тэргүүтэй орнууд тухайн улсыг
чөлөөлсөн түүхийг бид мэднэ.
Хамгийн түрүүнд өмөөрч байсан
орон бол Монгол Улс
шүү дээ. Кувейтийн Эмир
сайн мэддэг юм билээ.
Түүнийгээ Ц.Эл­бэг­дорж Ерөнхийлөгчид дахин
дахин илэрхийлж гарыг нь чанга
атгаж байсан даа. Одоогийн
Эмир тухайн цагт Гадаад
харил­цаа­ны­хаа
сайдаар ажиллаж байсан юм
даг уу даа. Ер
нь дөч гаруй жил
сайдын алба хашсан гэж
дуулдсан. Иракийн арми ухрахдаа
мянга шахам газрын тосны
цооногийг нь галдан шатааж,
байгаль орчин болоод эдийн
засагт нь нөхөж баршгүй
хохирол учруулсан удаа­тай. Мөн
ч харгис хандсан
байгаа юм шүү. Үндэсний
түүхийн музей нь дөрвөн
байгууламжаас бүрддэг юм байна.
Сонин болгож тэмдэг­лэ­хэд, гурав дахь
байгууламжийн үзмэр нь музейн
хажууд далайн эрэг дээр
байрлах гучаад онд бүтээсэн
усан онгоц ажээ. Уг
усан онгоцыг ийн хүндэтгэлтэйгээр
хад­гал­даг нь
ихээхэн учиртай. Кувей­түүд газрын
тос илрэхээс өмнө буюу наяад
жилийн өмнө ядруухан амь
зууж байхдаа усан онгоцоор
загасчилж, шүр сувд түүж
байсан түүхтэй. Олсон шүр сувдаа
усан онгоцныхоо тусламжтайгаар Энэт­хэг, Туркт
очиж арилжаа най­маа
хийдэг байж. Тиймээс эртний
модон усан онгоцоо дээдэлдэг,
төрийн сүлдэндээ ч оруулсан байдгийг
бид мэдэх билээ. Эртний
өв соёл, түүх уламжлалаа
нэвт ханхлуулсан музей үзмэрүүдийг нь
сонирхоход мэдээж янз бүрийн
зүйлүүд байна. Хоёр алтан
иш бүхий дундаа бариултай
хурц хутганууд их байх юм
аа. “Алтан иштэй хутгаар
дүрүүлээд амиа алдсан ч
гомдохооргүй л юм” хэ­мээн манайхан өөр
хоорондоо маазарч байв. Манайхан
гэдэг нь Сангийн сайд
С.Баярцогт, “МCS”
группын ерөнхийлөгч Ж.Оджаргал нарын
эрхмүүд л дээ. Төрийн
тэргүүний айлчлалын бү­рэл­дэ­хүүнд Засгийн газрын
гишүүдээс Сангийн сайд явсан.
Их хурлаас Ц.Цэнгэл
гишүүний нэр албан ёсны
хөтөлбөрт дурайж байсан ч
яваа­гүй. Гадаад харилцааны
дэд сайд Б.Болор,
Ерөнхийлөгчийн гадаад бодлогын зөвлөх
Л.Пүрэвсүрэн, эдийн
засгийн бодлогын зөвлөх Ш.Дашдорж,
Гадаад харилцааны яамны Америк, Ойрхи
Дорнод, Африкийн газрын захирал Б.Одон­жил нарын
албаны хүмүүс айлч­ла­лын бүрэлдэхүүнд багтсан
байлаа.

Эмирийн ордны гурван давх­рын вип өрөөнд
Ерөнхийлөгч байр­ласан. Тэрээр
Эмир болоод бусад Шейхүүдтэй
уулзсан албан уулзалтын дараа
буюу айлчлалын эхний өдрийн орой
өрөөндөө сэтгүүлчидтэй хамт уулзсан. Мэ­дээж албан бус
уулзалт. Энгийн л яриа
хөөрөө өрнөж байв. Гэхдээ
Ерөнхийлөгч янз бүрийн л
асууд­лаар санал бодлоо
хэлсэн. Тэд­гээ­рээс
заримыг нь сонирхуулъя л
даа. Албан бус уулзалтын
яриаг олонд хүргэлээ гэж
арай буруутан болохгүй байлгүй дээ. Эхлээд
Далай ламын талаар ярьсан
юм. Далай ламыг Монголд
ирүүлэхгүй гэж, дараа нь
Яармагийн спортын ордонд сүсэгтэн
олонтой уулзуу­лах­гүй
гэж хятадууд багагүй явдал учруулсныг
манайхан сайн мэдэж байгаа.
Тэр тухай төрийн тэргүүн
өөрийн саналаа хэлсэн. Их
хурал, Засгийн газарт, нэр
бүхий гишүү­дэд хатуухан
үүрэг өгч Далай ламыг
өөрийн эх орондоо дахин
хөл алхуулсныг сонирхуулж бай­лаа. Тэрхүү
ярианаас нэг зүйл өөрийн
эрхгүй чих дэлдийлгэж байв
шүү. Д.Чойжамц хамба
дээрхийн гэ­гээнтэн ирээд
буцахад нэг зүй­лийг
сайтар ойлгосноо төрийн тэргүүндээ хэлжээ.
Тэр нь Хятадын бодлогыг
Монголоос маш олон хүн
дэмжиж байна, ялангуяа Их
хурал, Засгийн газрын гишүүдээс
олон хүн дэмжиж байна.
Үндсэндээ Хятадын ашиг сонирхолд
Мон­го­лын төрийн
удирдлагууд автжээ гэсэн явдал.
Үүнийг төрийн тэргүүн ноцтойгоор,
бүр сэрэмж маягаар хэлж
байсан. Дараагийн нэг зүйл есдүгээр
Богдтой холбоотой яриа байлаа. Есдүгээр
Богд Монголын бурхан шашны тэргүүн
болоод удаагүй байгаа билээ.
Тэрээр “Монголд буцаж төрнө,
миний хойд дүр Монголоос
төрөх учиртай” гэдгийг Ерөнхийлөгчид дуулгасныг
бид бүхэнд онцлоод нэгэн
явдлыг сонин болгож өгүүлсэн
юм. Есдү­гээр Богдыг
Монголын харьяат болох үед
Элбэгээ Ерөнхийлөгч ир­гэний үнэмлэхийг
нь гар­дуу­ла­хаар өргөөнд дуудаж
л дээ. Чой
хамбаар дамжуулж хэлүүлсэн бай­гаа юм.
Тэгээд Чой хамба есдүгээр
Богдын хамт Ерөнхийлөгчийн өргөөний
яг өмнө ирээд машинаас
буухуйд Богд уул гэнэтхэн
цайрч бүрхээд бороо асгачихаж.
Ерөн­хий­лөгчийн хэлснээр
“сүү шиг цагаан бороо”
орсон гэдэг. Үүнийг ер
бусын зүйл, юм гэдэг
цаанаа ихээхэн утга учиртай
байдаг юм байна гэдгийг
Ерөнхийлөгч бахдах бишрэх, гайхширахын
завсарт хэлж байсан даа. За
тэгээд Оюу толгойн гэрээ
эмгэнэл болоод байгаа зэрэг
олон сэдвээр санал бодлоо
чөлөөтэй илэрхийлсэн.

Яриан завсраа тэрээр Кувей­тэд суугаад Элчингээ
“Сапир Сай­раан” гэж
цаанаа нэг егөөдсөн байртай
хэд хэдэн удаа хэлээд
авлаа шүү. Тийн хэлэх
ахуйд нь “ээ бурхан
минь. Арай л Элчин
сайдаа сапирсан Сайраан гэж байгаа
юм биш биз дээ”
гэсэн бодол төрөөд явчихав.
Шуудхан тийм бодол төрсөн
нь бас учиртай. Хоёр
мянга найман оны байна
уу даа, Их хурлын
сонгуульд өнөөгийн Ерөн­хий­лөгч
Ардчилсан намын дарга байх
үед Сайраан Баян-Өлгий
аймагт намаасаа дэвшиж чадаагүй билээ.
Тийн дэвшиж чадаагүй явдал
нь Элбэгээ Ерөнхийлөгчтэй ямар
ч холбоогүй л
дээ. Мань хүн өөрөө
аймгийнхаа намаас нэр дэвших
мандатаа авч
чадаагүй байдаг. Тэгээд бие
дааж үзээд унасан. Түүндээ
Ерөнхийлөгч буюу тухайн үеийн
намын даргадаа жаахан гомдож явдаг
болов уу гэж харагддаг.
Ухаандаа, энэ оны эхээр
Кувейт, Катар улсуудад хийх
Ерөн­хий­лөгчийн айлчлалыг
мань хүн ухраасан гэх
яриа ч дам дуулддаг.
Энэ бүхнийг эргэцүүлээд “сапир”
гэх үгийг нь бодож
суулаа. Тэгтэл Пүүжээ зөвлөх
Ерөнхийлөгчөөс сапир гэж юу
гэж байгаа билээ гээд
тодруулдаг юм. Хариуд нь
шууд л яагаав, арабаар
элчин гэсэн үг шүү
дээ хэмээв. Пүүжээ зөвлөх
мэдэх­гүйдээ асуугаагүй нь
ойлгомжтой. Сэтгүүлчдийг буруугаар ойлгох вий хэмээн
бодсон хэрэг. Манайхны нэг
нь “Гэр бүл, үр
хүүх­дүү­дийг тань
хаана сурдаг, юу хийдэг
эсэхийг хүмүүс мэддэггүй юм
уу, эсвэл төрийн өндөрлөгүүд
өөрс­дөө хаачихдаг юм
уу” гэсэн асуулт тавилаа.
Уг асуултыг “Өдрийн сонин” дээр
“Э.Батшугар гэж хэн бэ”
гэсэн материал гарсны дараа өөр нэг сонин
тухайн материалын нэ­рийг нь
л өөрчлөөд “Э.Оргил гэж хэн
бэ” хэмээн Ерөнхийлөгчийн хүүг
гаргасантай холбогдуулж асуусан юм. Түүнд
Ерөнхийлөгч “Бидний зүгээс хаасан
огт зүйл байхгүй. Харин
энэ талаар со­нир­хож, зориглож асуудаг
сэтгүүлчид ховор байна шүү
дээ. “Өдрийн сонин” бол
эрэн сурвалжлах сэт­гүүл­зүйг
жинхэнэ утгаар нь хэрэг­жүүлж байгаа. Тухайн
цаг үед шуугиан дэгдээж
байгаа олны анхаарлыг татаж
байгаа нөхдийг хэн
гэдгийг нь түрүүлээд гаргаад
ирдэг. Тэр зарчмаараа “Энх­бая­рын хүү
Батшугар гэж хэн бэ”
гээд бичсэн байсан. Тэгтэл
яг маргааш нь “Зууны
мэдээ” сонин яг түүнийг
нь хуулбарлаад миний хүү Оргилыг
бичсэн байна лээ. Гэхдээ
зарим зүйлийг нь буруу,
худлаа л бичсэн байсан.
“Өдрийн сонин” дээр Бат­шу­гар гэж
хэн бэ гээд гарахад
өөр нэг сонин түүний
эсрэг ч юм шиг
харагдахаар миний хүүг тэгж
гар­гасныг ойлгоогүй” гэдгээ
хэлж байсан. Энэ мэт
Ерөн­хий­лөгчтэй цагийн
зөрүү гаргах гэж багагүй
ярилцсан. Оройн арван­нэ­гэн цаг хүртэл
хуучилсан. Манай цагаар бол
шөнийн дөрөв хүртэл суусан
хэрэг. Сапир Сайраан “Та
хэд дор хаяж арав,
арваннэг хүргэж унтах­гүй
бол шөнө дунд нойр
чинь сэргэчихнэ” гэж хэлээд бас
багагүй удаасан юм. Ерөнхийлөгчтэй
ярилц­са­ны дараа
нэг асуудлын гогцоог ерөнхийдөө ойлгож
авсан. Тэр нь Кувейтээс
нефть оруулж ирэх асуудал.
Төр засгийн удирд­ла­гууд Арабын орнуудаар
айлч­лахыг сонсоод манайхан
нэг л зүйл хүлээдэг.
Тэр нь нефть. Өмнө
нь дарга сайдууд болох
юм бүтэх юм шиг
ярьж иргэдэд хүлээлт үүсгэдэг.
Гэвч Монгол Улсын төрийн
тэргүүн Эмиртэй уулзах үед
уг асуудлын гогцоо тайлагдсан. Кувейтүүдэд
юу л байна нефть
л байна. Тэд
манай­хыг хүссэн хэмжээгээрээ
ав л гэж байгаа.
Харин хэрхэн яаж зөө­вөр­лөх нь
үнэндээ асуудал ажээ. Хятадад
байдаг үйлдвэрээрээ дамжуулж манайх руу шатахуун
өгч болох. Гэвч түүнийг
нь хята­дууд зөвшөөрөхгүй
байгаа юм билээ. Тэгээд
л гацчихсан. Хя­та­даар дамжихгүй
л бол бид
хаа байгаа Арабаас нефть
элсэн цөлөөр машинаар зөөгөөд
дараа нь вагонд ачаад
авчирна гэдэг мэдээж боломжгүй
шүү дээ.

Элчин Сайраанаас бид бас олон
зүйл сонирхсон. Кувейтэд биднийг очи­хын
өмнөхөн болсон олон ний­тийн жагсаалын талаар
эхлээд асуусан. Түүнд ийн хариул­сан юм. “Албан ёсны иргэн
болох хүсэлтэй олон цагаач хүмүүс
бай­даг. Тэд байн
байн асуудлаа Эмир болоод Пар­ламентын танхи­мын­ханд
тавь­­­даг. Тэрхүү хүсэлтэд
нь нааш­тай хариу
өгө

Categories
мэдээ онцлох-нийтлэл редакцийн-нийтлэл туслах-ангилал

ЭМИРИЙН ОРДОНГ эзэгнэсэн өдрүүд DNN.mn

ӨДРИЙН СОНИНЫ 2011 ОНЫ АРХИВААС… Кувейт улсаас хийсэн аян замын тэмдэглэлийг дахин нийтэлж байна.


-КУВЕЙТИЙН ТЭМДЭГЛЭЛ-

Эмирийн
ордны титмэн дээр Арабын тэнгэрт наран мандахыг харлаа. Зуны өг­лөө хадан хавцлын дор цэц­гийн шүүдэр дэвсэж хэв­тэхүйд уулсын цаанаас асгаран гийх нарны туяа эрвийн сэрвийх хадан цохионы наагуур цаа­гуур сүлжилдэн, орчлон дэл­хийг булхан байдаг сан. Эргэн тойрон чимээ аниргүй дүнсийх ордны цэцэрлэгт үүрийн гэгээнээр алхахуйд тийм л сэтгэгдэл төрж, цасны зөөлөн будраагаар даллан хоцорсон Улаанбаатарын өглөө бодогдох авай. Монгол Улсын Ерөнхийлөг­чийн Кувейт улсад хийж буй албан айлчлалын бүрэлдэхүүнд багтаж Эмирийн ордны гадуур эрхэм­сэгхэн алхаж буй минь энэ ээ. Цардмал замын хажуугаар жигд­хэн ургуулсан далдуу мод алгуур­хан сэвэг­нэнэ. Зуны ид халуунд тавин хэдэн хэм хүрч энд тэндхийн алтан гулдмай нь хайлмагтан урс­маар бэрх нөхцөлд сэрүүн газрын мод, цэцэг навчийг хэрхэн ингэж ургуулдаг байна хэмээн өөрийн эрхгүй бодо­хоор. Гэвч Кувейтэд болохгүй гэсэн бүхнийг болгож, манайх­ны хэлдгээр цементэн дээр цэцэг ургуулж очсон бүхний нүдийг орой дээр нь гаргадаг байна шүү. Тэрхүү ангамал цөлд бий болгосон бүтээн байгуулалтыг нь нэгд нэгэн­гүй тоочно гэвээс бараг­дахгүй. Сонины энэхэн зайд ч үл хүрэлцэх буюу. Юуны өмнө Монгол Улсын Ерөн­хийлөгч Цахиагийн Элбэгдор­жийг хэрхэн ёс төртэй угтсан хий­гээд ямархан хэмжээнд хү­лээн авсныг хэлэх нь зүйтэй.
Ерөнхийлөгчтэй Кувей­тийн Ерөн­хий сайд, Үндэсний Ассамб­лейн дарга, Арабын эдийн засгийн хөгжлийн Кувей­тийн сангийн захи­рал, Хөрөнгө оруулалтын газрын захирал тэргүүтэй албаны олон хүн уулзаж, гэрээ хэлэл­цээр хийсэн талаар өмнө нь мэдээлсэн учир дахин давтах нь илүүц биз ээ. Харин Шүрэн­гийн усан цахилгаан станц барих, Хөвсгөлийн Тариа­­лан-Мөрөнгийн хатуу хучилттай зам тавих төс­лүү­дэд Кувейтийн сангийн зүгээс хөнгөлөлттэй зээл олгох болсон зэрэг айлчлалын үр дүнгийн мэдээллүүд энгийн иргэ­дэд ч хүрсэн байна лээ. Төрийн зарим нэг айлчлал сүржин нэртэй дар­жин боллоо гэдэг шиг ааг амьс­гаа нь оволзон байдаг ч ачир дээрээ улс орны ирээ­дүйд ямар ч үр дүнгүй байдаг. Зүгээр л нэг, дарга сайд нарын шоу болоод өнгөрдөг шиг билээ. Тэгвэл Булан­гийн орнуу­дад хийсэн Монгол Улсын Ерөн­хийлөгчийн айлч­лал арай өөр байв уу даа, анзаараад байх нь ээ. Үүнийг Кувейтийн Эмирээс аваад албаны бүхий л хүмүүсийнх нь уулзалт гэрчлэх буй за. Миний бие айлчлал дагасан албаны сурвалж­лага бичих­гүйг эрмэлзсэн ч зарим нэг зүйлийг тэмдэглэлгүй өнгөрч бо­лох­гүй нь жам юм хойно доо.
Айлчлалын
бүрэлдэхүү­нийг Монголын талаас угтаж авсан хүн нь Элчин сайд К.Сайраан. Хэдхэн жилийн өмнө Баян-Өлгий аймгаас Их хуралд сууж байсан эл эрх­мийг гурван жилийн өмнө Кувейтэд анх удаа Монголын Элчингээр томи­логдсоныг манайхан гадарлаж байгаа. Тэрээр Монголынхоо төрийн тэргүүнийг Элчингийн нөх­дийнхөө хамт угтсан. Мэдээж эрхэм дээд Эмир болоод угсаа залгамж­лах хунтайж зэрэг Арабын Шейхүүд угтсан нь ойлгомжтой. Онгоцны бууд­лаас Эмирийн ордон Баяан руу хөдөллөө. Хүн бүр л нэг ма­шинд сууж байгаа юм. Сэтгүүлчид хоёр, гурваараа суугаад авав. Тэгтэл бидний суусан машин цуваа­наа­саа хоцорчихдог байгаа. Жолооч залуу маань замд өөр маши­ны жолоочтой, мөн замд таарсан цагдаа нартай ярьж бай­гаад хоцор­чихсон хэрэг. Өөрөө цэргийн хүн юм байна л даа. Үгүй ээ, мөн хэнэггүй байгаа юм шүү. Ерөн­хийлөг­чийн цуваанд явж байж. Тэгтэл бөглөөнд орчихож байгаа юм. Долоон цаг нисээд үдийн нэг цаг өнгөрч байхад Кувей­тэд газард­сан. Нэг цаг гучин мину­тын орчим Баяан буудал руу зорьж яваа минь тэр. Замын бөглөөнд орсон нь учиртай. Үдийн хоёр цагт албан байгууллагуудын ажил тар­даг юм байна. Ажил тарах үед замын ачаалал ихэсдэг аж. Түүнээс бусад үед гайгүй юм билээ. Замын хажуу­гаар явган хүн харагдаагүй. Мэ­дээж бүх хүн машинтай. Манайхан шиг зам дагаад алхаж байдаг, эс бөгөөс такси унаа гээд өвлийн хүй­тэнд нэгнээсээ өрсдөг ойлголт тэнд үнэндээ алга аа. Ажлын таван өдөртэй. Тав дахь өдөр амралтынх, бүтэн сайн аж­лынх. Дөрөв дэх өдрийн үд гэхэд ажлаа тарчихаад кувейт залуус гадны орнууд руу аяллаар явчих­даг гэж байгаа.
Бензин
монгол
мөнгөөр
гурван
зуун төгрөг. Шатахуун түгээх станц дээр очсон машин банкаа дүүргэж аваад л хөдөлнө. Төдөн литрийг авна гэсэн ойлголт бас үгүй. Ерөө­сөө л халигуулж цалгиу­лаад л хөдөлнө шүү дээ. Нефть нэвт олгойд­­дог улсад тэгэхээс ч өөр яах билээ. Нефть нэвт олгойддог гэс­нээс онгоц газардахын өмнөхөн өнөө савтай зүйлүүд дээгүүр чинь нэгэнтээ эргээд авч бай­гаа юм. Тэрхэн мөчид “тар­гийн нэрмэл мэлтэлзэнэ дээ, мэлтэгнэнэ дээ…” гэсэн дууны бадаг санаа бодолд долгион булаагаад л орж ирнэ билээ. Үнэхээр ч “тагш”-аар нэг мэлтэлзэж байсан даа. Арван­хоёрдугаар сарын дунд үе бол Кувейтийн хам­гийн сайхан улирал гэнэ. Нар тэгтлээ улайсдаггүй, зөөлөн сэвэлзүүр салхитай. Тэсгим өвлийн хүйтэн тачигнасан цаг дор очсон бидэнд гэв гэнэт­хэн улирал солигдсон мэт сонихон мэдрэмж төрж бай­саан. Эмирийн Баяан ордон бол ёстой нэг үлгэрийн гэмээр л санагдсан шүү. Чулуун шат довжоо, орчин үеийн загвар бүхий хийц,
эртний
гоёмсог
чамин хээр хуар, гаднах цэцэрлэг, араб маягийн чимэглэл бүхий ойр тойр­ны орчин нь нүд булаам хээнцэр. Цаанаа утга агуулгатай.
За тэгээд Кувейтийнхэн толгой дээгүүр, ихэмсэг бардамхан аж төрдгийг нь хэлэлгүй өнгөрч болом­гүй. Үндсэн харьяат иргэд нь аливаа албан байгууллагын дарга, захирал цаад тал нь ерөнхий менежерээс доош ажил хийх эрх­гүй. Зүгээр суух аваас хувийнх нь хадгаламж руу өдөр бүр дол­лар урсах бүлгээ. Харин Энэтхэг, Банг­ла­деш, Индонез, Непал, Филип­пиний иргэдийг зарц­ална шүү дээ. Эмирийн ордны цэцэрлэгт хүрээ­лэн­гээр алха­хуйд дандаа л дээрх улсын залуучууд гүйлдэж байгаа юм. Ордон дотор ч ялгаагүй. Тэд л үйлчлэгчийн ажил
эрхлээд
боол шиг зүтгэнэ. Давхар бүрт хоёр гурван ресторан­тай. Хэдийд ч орсон үйлч­лэгчид нь бөхөлзөөд угтаж байгаа юм. Хоолны газар ихэвчлэн филиппинчүүд ажил­ла­даг юм билээ. Харин хар ажил, шал шавхай угаа­хад непал, энэт­хэгчүүд гүрийнэ. Тэд цалин хөлс харьцангуй бага авдаг тухай хэлж байсан. Кувейтүүд өөрсдөө өндөр цалин авдаг хэмээн үнэнээ хэлж байсан.
Айлчлалын
эхний өдрийн орой эрхэм дээд Эмир Монгол Улсын Ерөнхийлөгчийг хүн­дэтгэж зоогт урилаа. Эмирийн хүлээн авалтын өргөө, танхим том ч гэж жигтэйхэн, гоёмсог чамин гэж жигтэйхэн. Зүгээр нэг санд­лынх нь юм уу, танхимынх нь гэрлийн чимэг­лэлийн үнэ гэхэд л замбараагаа алдсан байлгүй. Бүх зүйл нь алт гэж хэлэхэд юу юм. Гэхдээ үнэт шигтээ, чимэглэл, хийцийг нь хараад дуу алдмаар шүү. Оройн зоогт Кувей­тэд суугаа Элчингүүд бүгд уригдсан бай­лаа. 100 гаруй Элчин төлөө­лөгчөөс 90 орчим нь ирлээ гэсэн албан мэдээ дуулд­сан. Уул нь яг тэр үеэр Кувейтийн шинэхэн томи­лог­доод байсан Ерөнхий сайдын урилгаар ямар ч билээ дээ, нэг орны Засгийн газрын тэргүүн уригд­сан байсан. Даанч манай Ерөнхийлөгчийн айлчлалын сүрд дарагдаад чимээгүй өнгөрөх шиг болсон доо. Зоогийн хүндэт тан­хи­мын өмнө ноён Эмир Элбэгээ Ерөнхийлөгчийн хамт зог­соод бүх зочдоо угтан авч байлаа. Тэр хоёр хичнээн ч хүнтэй гар барьсныг бүү мэд. Харин нэг зүйлийг онцлоход, энэ олон зочдын дундаас дөрвөн хүн монголоор мэн­дэл­лээ гэж Ц.Элбэгдорж Ерөн­хийлөгч хэлж байсан. Бас үг шүү.
Эрхэм дээд Эмир, Монгол Улсын Ерөнхийлөгчийг онгоц­ны буудал дээр хүндэт­гэн угтан ава­хаас аваад хоёр улсын дээд хэм­жээний уулзалтын мөч оройн зоог гээд бүхий л үйл явцад гүн хүн­дэтгэлтэй хандаж, ихэд дээдлэн буй нь мэдрэгдэж байсан юм. Хоо­рондын яриа хөөрөө нь тун энгийн байсан. Тэр тухай дараагийн тэм­дэглэлдээ өгүүлэх буюу.
Албан бус тоогоор хоёр зуу гаруй зочид цугласан хүлээн авал­тын танхимд сонгодог хөгжмийн аялгуу эгшиглэснээр зоогийн үйл ажиллагаа эхэлсэн. Энэ зуур нэг зүйлийг бас дуулгаад авъя. Кувейт­чүүд ерөөс Арабынхан ихэд халуун дулаан хүмүүс юм билээ. Хоорон­доо ярьж хөөрөх нь мөнчиг аял­гуутай шүү дээ. Шашны мөргөлөө үйлдэж байгаа юм шиг л уянга­луулаад ярина. Зэ тэгээд уулзахаар үнсэлцэнэ гэж элгийг нь авна шүү дээ. Нүүр ам нь битүү сахал самбаа болсон, тэргүүндээ цагаан саарал алчуур ороосон эрчүүд хацар, дух, уруул дээрээ шов шов хийтэл үнсэлцэнэ. Их дотнын хүмүүс бүр олон дахин үнсэлцээд байх шиг.
Сахалтай
харчууд
хацар дээрээ нялуун гэгч үнсэлцэхийг дэргэдээс нь харахад эхэн үедээ эвгүй юм билээ. Үйлчилгээний газар, зоогийн танхимд бүсгүй хүний бараа харагдаагүй. Эмирийн ордонд ч Кувейт бүсгүйн бараа хараагүй шүү. Дэлгүүр болон олон хөлийн газраар бол бүс­гүйчүүд явна. Хар өнгийн хувцас­тай. Нүүрээ гивлүүрээр тас бүтээ­чихнэ. Зарим нэг нь хоёр нүдээ ч ил гаргахгүй. Нүүгэлтсэн хар юм л гунхана даа. Хадамд гараагүй бүсгүйчүүд нь хар гивлүүртэй яваад байна уу гэсэн үгүй юм билээ. Ерөөс бүгд л гивлүүртэй юм билээ. Гэхдээ тэдгээр бүсгүйчүүд дэлгүүрт ууц нуруу, хүзүү цээж нь ил гарсан даашинз сонгоод зогсож байхыг хараад амжсан шүү. Бас л сонин байгаа биз. Хурим хийж буй айлд манай Элчингийн бүсгүйчүүд зочил­­сон тухайгаа хэлж байсан. Хуримлаж буй хосууд тусдаа баяраа тэмдэглэдэг гэж байгаа. Яг тэрхэн мөчид хүүхнүүд нь гивлүүрээ бүр хувцсаа тайлдаг гэж байгаа. “Хувцсаа нимгэлэхээрээ ямархан юм бэ дээ, кувейт хүүхнүүд” гэхүйд, их ялдамхан юм билээ. Бие хаа нь тэгш, нүд хөмсөг гэж “тасархай”, шилбэ, бэлхүүсийг нь нарийн ажихуйд зураг шиг даа гэж дуу алдсан. Хүүхнүүд тэгж дуу алдахыг бодоход өв тэгш санагд­сан даа. Хувцасных нь цаанаас бол жаахан махлаг юм
уу даа гэсэн бодол төрсөн. Ер нь бүсгүй­чүүд нь гэлтгүй кувейт эрчүүд тун өндөр биерхүү, махлаг хүмүүс юм билээ. Холоос алхаад ирж буйг нь харахад таахага таахага гээд л мөн ч явж ядна. Энэ мэт Эмирийн ордныг эзэгнэсэн өдрүүдийн тэм­дэг­лэл цааш үргэлжлэх юм аа.

Үргэлжлэл бий

Categories
мэдээ нийгэм онцлох-нийтлэл редакцийн-нийтлэл туслах-ангилал

“Хос шарга”-ын эзэн DNN.mn


ӨДРИЙН СОНИНЫ 2011 ОНЫ АРХИВААС “Хос шарга” хэмээх дууны шүлгийг туурвисан Даш-Очирын Агвааны тухай нийтлэлийг дахин хүргэж байна.


Монгол Улсын
тод манлай уяач Эрдэнэбатын Эрдэнэчулууны ах дүү хоёр шарга ажнайд
зориулсан “Хос шарга” хэмээх дуу зохиогдсон даруйдаа л хит болсон билээ.
Уг дууны шүлгийг туурвисан эрхмийг энэ удаа “Өдрийн зочин”-доо урьсан
юм. Түүнийг Даш-Очирын Агваан гэнэ. Тэрээр Баянхонгор аймгийн Бөмбөгөр
сумын уугуул нэгэн. Аав нь сумынхаа агентаар ажиллаж байсан, морь уядаг,
хурдан хүлэг шинждэг, шүлэг зохиол ч тэрлэчихдэг юм юмтай буурал байжээ.
Сум орон нутгийнхаа наадамд ч айраг,
түрүү багагүй хүртэж байсан гэдэг. Зочин маань эцгийнхээ гэрээсийг
биелүүлснээ ийн хуучилсан юм.

“Аав минь нас өндөр болсон хойноо
надад нэг зүйлийг аминчлан захилаа. Тэр нь юу байв аа гэхээр нутгийн
адууныхаа цусыг сэлбэх. Хонгор нутгийн минь адуу нэг л давжаараад байх
шиг санагдах юм Миний хүү адууныхаа цусыг сэлбэвэл аав нь мөн их баярлах
байна аа гэж тэр нэг намрын хүйтэн бороотой зэврүүхэн үдэш галын нөмөрт
дулаацан суухдаа хэлж билээ. Ингээд би чинь аавынхаа амьдад захиасыг нь
биелүүлэх гэж тухайн үед хуримтлуулсан багагүй хэдхэн төгрөгөө
өвөртлөөд зүүн аймгуудыг зорьсон доо” гэв.

Мань хүн Хэнтийн Галшар болоод
Сүхбаатар аймгийн сумдаар явж, азарган үрээ худалдаж авчээ. Тэр нь 1999
оны наадмын дараахан аж. Баянхонгорчууд Ламын гэгээнийхээ ойг тэмдэглэн,
даншиг наадам хийж байхад Агваан 57 азарган үрээ нутагтаа аваачиж, ус
голын олон түмэндээ өгчээ. Дараа нь 83 азарган үрээ мөн л нутагтаа
аваачсан байгаа юм. Ингэж хонгор нутгийн адууны цус сэлбэгдэж, “Агвааны
угшил” гэсэн нэр хүртэл гараад авсан байна. Нас өндөр болсон эцэг нь
тэгэхэд ёстой нэг хөхин баясч, “Одоо л нэг миний сэтгэл амарлаа” гэсэн
гэдэг. “Аавыгаа тэгж л нэг баярлуулсан хүн дээ, би. Эцэг хүний ухаан
гэдэг мөн чиг холыг хардаг юм шүү” хэмээн утга төгөлдөр яриа үүсгэх
ажгуу. “Баянхонгортодоо ахынх нь угшлын морьд ид давхиж байна даа” гэж
омогших нь цаанаа л бахархалтай.

Д.Агваан
1987 онд Хөдөө аж ахуйн дээд сургуулийн инженер механикийн ангийг
дүүргэсэн байна. Тэгээд Дарханд хуваарилагдсан аж. Үндсэндээ ажил
амьдралын гараагаа найрамдлын хот гэгддэг Дарханаас эхэлжээ.

Ерээд оны эхээр Эрдэнэт хот руу
шилжин, “Тахь” нэртэй компани байгуулж, бизнесийн салбарт хөл тавьсан
гэдэг. Энэ тухайгаа “Чехээс хүнсний бараа оруулж ирэн бизнесээ эхэлж
байлаа” гэж өгүүлэх ажгуу. Ерэн дөрөв, таван оны үед их хотын
айл болжээ. “Дэнжийн 1000”-д лангуу ажиллуулж байгаад одоогийн
“Бөмбөгөр” худалдааны төвийн суурин дээр ганцаараа худалдаа эрхэлж
эхэлсэн гэнэ. Бөмбөгөр гэж өөрийн төрөлх сумаараа нэрлэжээ. Бас сонин юм
шүү. “Бөмбөгөр” худалдааны төв, Баянхонгор аймгийн Бөмбөгөр сумаар ийн
нэрлэгдсэнийг, Агваан гэж залуу анх байгуулж байсныг тэр бүр хүмүүс
мэддэггүй билээ. “Бөмбөгөрийг байгуулаад ашиг орлоготой болж, хүмүүс ч
оволзоод эхэлтэл газраа бусдад алдсан даа” гээд тэр тухай тодорхой зүйл
ярьсангүй.

Бөмбөгөрийнхөө дараа “Улаанбаатар
палас”-ын урд тал, Кёкүшюү цамхгийн дэргэд “Хөх бүрд” гэсэн худалдааны
төв нээжээ. Төрсөн газрынхаа нэрээр тийн нэрлэсэн байна. Одоо бол
“Орхон” нэртэй худалдааны төв болсныг манайхан мэднэ болов уу. Мань хүн
ингэж л бужигнуулж явсан байгаа юм. Өдгөө тэрээр “Вилмар” нэртэй
барилгын компанийн ерөнхий захирлаар ажиллаж байна.

Олон ч айл, албан байгууллагыг орон сууцтай болгож, гал голомтыг нь бадруулсныг дурдвал барагдахгүй ээ.

Уран бүтээлчийнх нь тухайд, олны хайртай дуу хэрхэн бүтсэн түүхээс сөхвөл сонирхолтой байх нь мэдээж. 2006 онд Их Монгол Улс байгуулагдсаны найман зуун жилийн ойгоор эзэн Чингэсийн тухай нэгэн дууны шүлэг бичжээ. Тэгээд нутгийн ах, Монгол Улсын
төрийн шагналт, гавьяат жүжигчин Д.Сосорбарамд үзүүлсэн байна. Со
гавьяат өнөө дууных нь шүлгийг үзээд “Тэнгэр заяа” гэсэн нэр өгч сэтгэл
огшоосон сайхан мөрүүдээс дууны дундуур би өөрийн хоолойгоор уншина
гэжээ. Түүндээ ч хүрсэн гэдэг.

Харин “Хос шарга” дуу хэрхэн
бүтсэн тухай одоо тосч өгүүлье. 2007 онд юм гэнэ. Дотных нь анд нөхөр
Э.Эрдэнэчулуун нь тод манлай уяачийн болзол хангаж, цолныхоо мялаалгад
хүрэлцэн ирэх урилга хүргүүлжээ. Найздаа ямар бэлэг барих тухай бодсоноо ерөөсөө л нэг сайхан бүтээлтэй очъё гээд “Хос шарга” нэртэй шүлэг бичсэн аж. Уг шүлгээ уншихуйд
Э.Эрдэнэчулуун манлайгаас аваад, Д.Даваахүү, Д.Онон нарын сэтгэл
хөдөлж, эрсдэж хальсан хайран шарга аа гэсэн мөр бадагт дээрх хэлхгэр
уяачид нулимсаа арчсан гэдэг шүү. Дараахан нь уг шүлэгт Н.Баасандорж гэх
хонгор нутгийн залуу ая данг нь зохируулан тааруулж, өөрөө дуулснаар
ард түмний хайртай бүтээл болсон аж.

Д.Агвааных хоёр охинтой гэнэ. Том охин
Халиун нь Орост суралцаж байгаа бол бага охин Хулан энэ жил аравдугаар
ангиа дүүргэсэн байна. Гэргий Ц.Ганцэцэгтэйгээ буудлагын спортын
тамирчин байхдаа танилцсан гэдэг. Ингэхэд “Хос шарга”-ын эзэн маань
буудлагын спортын мастер юм билээ. О.Гүндэгмаа, Д.Мөнхбаяр нарын дэлхийн
шилдэг тамирчидтай хамт уг спортод хөл тавьж байсан гэдэг ээ.

Categories
мэдээ нийгэм онцлох-нийтлэл редакцийн-нийтлэл туслах-ангилал

Ц.Хулан: Хулан амаа хамхих нь олон болж, өөртөө хааяа зэвүү хүрэх л юм DNN.mn

ӨДРИЙН СОНИНЫ АРХИВААС ЯРУУ НАЙРАГЧ ЦООДОЛЫН ХУЛАНТАЙ ХИЙСЭН ЯРИЛЦЛАГЫГ ХҮРГЭЖ БАЙНА.


Монгол Улсын соёлын гавьяат зүтгэлтэн Д.Нацагдоржийн шагналт яруу
найрагч Цоодолын Хулантай ярилцлаа.


-Соёлын
гавьяат зүтгэл­тэн цол хүртсэнд тань баяр хүргэе. Юуны өмнө театрын ертөнц, тэр
тусмаа хамгийн нарийн төвөгтэй урлаг болох Хүүхэлдэйн театрыг удирдах болсон тэр
мөчөөс яриагаа эхэлье дээ. Та одоо энд байгаадаа сэтгэл хангалуун байдаг уу?

– Намайг театрт ирэхэд утга зохиолын хүн, мэргэжлийн бус хүн ирлээ
гэж сөргөж хүлээж авч байсан тал бий. Тэр ч байтугай “Мэргэжлийн урлаг мөхлийн ирмэг
дээр” гэж зарим нэг хэвлэл ярьж бичиж байсныг хүмүүс санаж байгаа байх аа. Хүүхэлдэйн
театр үнэхээр хүнд нөхцөлд байсан үе. Гэсэн ч дан төрөөс хараат байлгүй олон сая
төг­рөгийн хөрөнгө оруулалтыг найз нөхдийнхөө дэмжлэгээр хамт олныхоо хүчээр хийсэн.
Японы Засгийн газрын дэмж­лэгээр тайзныхаа гэрэл, дуу­ны шинэ технологийг иж бүрэн
шинэчилсэн. Урын сангийн хувьд ч өсгөж өндийлгөж, шинэ шинэ жүжгүүд тавилаа. Өнөөдөр
манай тайзан дээр дэлхийн хүүхэлдэйн театруудад тоглогдож байгаа жүжгүүд тоглогдож
байна. Хүүхэд бол ямар ч баггүйгээр, өчүүхэн ч хуурмаггүйгээр сэтгэлээ шууд илэрхийлдэг
учраас манай театрын үзэг­чид хамгийн шударга үзэгчид байдаг. Бид өнөөдөр нийгмийн
өв тэгш хүн, улс орны өв тэгш ирээдүйг төлөвшүүлье гэж байгаа бол суурь нь театр
урлаг, театрын соёл юм. Үүнд манай театр үүргээ биелүүлж сүүлийн хэдэн жил тасралтгүй
төсвийн орлогыг биелүүлээд зогсохгүй олон сая төгрөгөөр давуу­лан биелүүлж байгаагаас
харахад Монголын ирээдүйн үзэгчдэд театр ямар их эрэлт хэрэгцээтэй байгаа нь харагдаж
байгаа байх.

-Өнөөдөр
аль ч театрын уран сайхны зөвлөлд нэг ч зохиолч алга. Зохиолчдын болон утга зохиолын
байр суурь тэгтлээ бүдгэрчихсэн юм уу. Бөмбөгөр ногоон, Дуурийн театр гэхчилэн театруудын
үндэс суурийг нь тавьж, уран бүтээлийн бодлогыг чиглүүлж байсан зохиолчид Э.Оюун
гуайгаас эхлээд цөөнгүй?

-Утга зохиолын байр суурь харамсалтай нь бүдгэрсэн байж болзошгүй.
Юунаас болж тэр вэ. Утга зохиолын үнэлэмжийг түүнийг бичдэг хүмүүс өөрсдөө тогтоохыг
оролдсоноос. Сонгодог утга зохио­лоо дорд үзсэнээс мон­гол л биш бол бусад нь яахав
гэж гадаадыг хэт даган дуурайж, өөрсдийгөө гээснээс энэ бүхэн болсон байж магадгүй
юм. Гэвч би шүүмжлэгч биш. Уг нь бол аль ч театрт утга зохиолын ажилтан байх ёстой.
Энэ нь зүгээр нэг шүлэг бичээд явдаг, ганц нэг хүүрнэл зохиол бичсэн, жүжиг бичсэн
хүн биш, харин нийгмийн сэтгэлгээг танин барьсан, ард түмэнд энэ үед ямар үг хэлэх
вэ гэдгээ ухаарч чаддаг тийм утга зохиолын ажилтан хараахан төлөвшөөгүй байна.

-Манайхан
биднийг орчуу­лах орчуулагчгүйгээс дэлхийд гарч чадахгүй байна гэцгээдэг. Энэ талаар
та юу хэлэх вэ?

-Дэлхийн сонгодогт Монго­лын утга зохиолыг орчуулахын тулд бид нар
хуучцуулаа уншдаг, дэргэдэх хүнээ хүлээн зөвшөөрдөг тэнхээтэй байх ёстой. Бие биенээ
эрхэмлэхээ больчихсон өнөөдрийн энэ нийгэмд хамгийн чухал нь монгол хүн монгол хүнээ
нээх ёстой. Эх хэлнээсээ гадаад хэл рүү орчуулах ажил үндсэндээ алга. Тэр бүү хэл
гадаадын уран зохиолын орчуул­гыг оршуулга болгож байгааг ч бид нар харж байна.
Эх хэлтэй нь тулгаж үзээд энэ чинь болохгүй байна гэх боловсролтой ч тэр үнэнийг
хэлэх хүн цөөрөө юү? Шударга шүүмжийг шүүм­жилсэн хүнийх нь эсрэг, атаа жөтөө болгож
хувиргаж хардаг учраас өнөөдөр үнэн бодит хэмжүүр, уншигчдын хяналт гэдэг юм энэ
утга зохиолд ч, орчуулгад ч алга. Утга зохиол бол үйлдвэрлэл биш. Талхыг хүн голохгүйгээр
өдөр тутам идэж болно л байх, өлссөн бол. Харин утга зохиолыг бол үгүй.

-Анна
Ахматовагийн орчуул­га тань гарсан даруй­даа орос хэлтнүүдийн дунд төдийгүй уран
зохиолынхны хүрээнд нэлээн шуугиан тарьж байсан санагдана. Та өөрөө шүтдэг учраас
уу, яагаад зөвхөн Ахматоваг орчуулав?

-Би долдугаар ангидаа Ахматоваг
анх уншсан юм. Түүний “Цэнхэр үдэш” номыг орчуулахдаа шүлгүүдийг орос эх хэлтэй
нь зэрэгцүүлэн жишиж хэвлэсэн байгаа. Амьхандаа орчуулгыг ингэж хийдэг юм аа гэж
харуулахын тулд эхтэй нь хэвлэсэн гэх үү дээ. Ахматова бол миний шүтээн биш. Амьдрал
нь харин давтагдашгүй баатарлаг. Тэр зов­лонг туулсан шиг туулахдаа Сталины өөдөөс
хүртэл үгээ хэлж чаддаг сэхээтэн байлаа. Мөн тэрбээр сонгодог уламжлалаа хадгалахыг
хүсч, орос эх хэлнийхээ яруу сонгодог хэл найруулгаас хэзээ ч татгалзаагүй юм. Цаашид
би жаахан тогтноод ирэхээрээ дэлхийн нэрт найрагчдаас орчуулах бодол бий. Одоохондоо амжихгүй л байна. Орчуулга гэдэг бол
өөрийнхөө амьдралаас холдож тэр хүнийхээ амьд­рал руу шунан орж байж хийх ёстой
болдог. Тийм учраас би өнөөхөндөө хэн нэгний амьдралаар биш Хулангийнхаа амьдралаар
амьдрахыг хүссэн.

-Яруу
найрагчийн ертөн­цийг үзэх үзэл сүүлийн үеийн яруу найрагт ихэд үгүйлэгдэх болж.
Үүнийг хэрхэн харж байгаа вэ?

-Би ертөнцийн төв гэж бодож өөрийгөө тунхаглах бол залуу яруу найрагч
болгонд байдаг. Харин энэ нь дэндээд ирвэл бэртэгчнээс ялгаа юу байна. Зөвхөн өөрийнхөө
сэрэл мэдрэлийг чагнаж, ухаандаа өвс ургах, шувуу жиргэхийг мэдэрдгээ бичдэг атлаа
хүний зовлон гунигаас хол, ертөнцийн аж амьдралаас хол өөрийгөө болоод уран бүтээлээ
тусгаарлах нь яруу найрагчийг үзэл санаагүй, тэмцэх юмгүй, хулчгар нэгэн болгодог.
Орчин үеийн Мон­голын яруу найргаас ийм хандлага алгуурхан салж холдож байгаа нь
сайшаалтай.

-Танд
дайсан ч, нөхөд ч олон. Дэндүү омголон, юм юманд байр сууриа чангахан илэрхийлдгээсээ
болоод яруу найрагчийнхаа хувьд өөрийгөө “алаад” байдаг юм шиг ээ?

-Тийм. Энэ үнэн. Би бол академик яруу найраг, сонгодог яруу найраг
бичнэ гээд торгон дээл өмсч, мэдрэмж сэтгэгдлээ бичээд явсангүй. Нэг л мэдэхэд он
жилүүд өнгөрсөн байна. Хүний ертөнцөөс, ахуйгаас ангижирсан шүлэг бичээд явж болно.
Тийм шүлгүүд ч надад зөндөө л байдаг. Гэхдээ энэ бол бүрэн дүүрэн Хулан биш. Францын
дуучин Эдит Пиафын уянгалсан цурхиралт, Назым Хикметийн мэргэн цэц, Нууц товчооны
эгэл үг хэллэг, тэр бүү хэл Мексикийн зураач Фрийда Калогийн шаналангаар түрхэж
будсан хөрөг шиг…миний дотоод ертөнц зөвхөн дотогшоо биш гадагшаа урсан гарахдаа
цаг үеийнхээ сайн сайхныг алдаршуулж, муу муухайг үзэн ядсан тэр бүхнээр дүүрсэн
байдаг. Хэн нэгэн намайг хуучин сон­годог уламжлалаар бичдэг хоцрогдсон найрагч
гэж ялла­даг байг хамаагүй би монгол үг хэлээрээ бичиж туурвиж уйлж дуулж явахдаа
эх хэлээ хэзээ ч голж үзээгүй. Түүн шигээ амьдарч яваа цаг үе, адгийн улс төрөөс
ч үгээ, нүүрээ нуугаагүй. Сайн утга зохиолыг бүтээсэн ард түмэнд сайн төр байх ёстой.

-Хүмүүс
өөрийнхөө үнэнийг сонсох дургүй бай­даг. Нийгэмд хэрэгтэй үед хүчтэйхэн мессеж өгчихөөр
энэ нь эргээд танд дарамт болдог тал бий юу?

-Одоо Хулан амаа хамхих нь олон олон болж. Өөртөө хааяа зэвүү хүрэх
л юм. Нийгэм нэг үеэ бодвол арай жаахан цэгцрээд, сайн муу нь хоёр талдаа ялгараад
ирлээ. Яруу найраг хэрвээ цаг үеийнхээ уриа дуудлага байж чаддаггүй юм гэхэд “Хаан
та нүцгэн байна” гэж орилж чадсан жаал хүү байх ёстой. Энэ үүргээсээ яруу найрагч
зуг­таагаад хулчийгаад, хэрээ шиг ганцаархнаа дуугараад байвал тэнэг болж харагддаг.
Би олон жил тэнэг харагдсанаа мэдэж байна. Өнөөдөр ч тэнэг харагдаж байж мэдэх юм.
Бидний хүссэн ардчиллаас өнөөдөр бид юуг олж харж байна вэ. Хоёр том намын өрсөлдөөн
нь өшөө авалт, нийгэмд айдас тарьчихсан юм биш биз. “Хатгасан өргөсийг нь тасдаж
хаяхдаа хажуугийн нь өвсийг бүү зулгаа” гэж миний аав хэлмэгдүүллийн тухай нэгэн
шүлгэндээ бичсэн байдаг даа. Төрийн үнэт чанар бол төрийн эрдэмт түшмэлүүд байх
ёстой. Яваандаа чөлөөт гишүүнчлэлтэй намууд эс бөгөөс Ерөнхийлөгчийн засаглалтай
улс орон болбол яасан юм бэ гэдэг хандлага нийгэмд зонхилж байх шиг санагддаг боллоо.

-Их
зохиолч Д.Нацаг­доржийн музейн асуудлыг заавал
зохиолдчын их хурал, удирдлагаа сонгох үеэр сөхөж тавих шаардлага хэр байсан бэ.
Зарим талаар хүмүүст сөрөг мэдрэмж төрүүлсэн байх аа?

-Нацагдоржийн музей ор тас алга болсныг би бусдын л адил тэр хурал
мурлаас нь хэзээ хойно л мэдсэн шүү дээ. Эрдэмжсэн, уран бүтээлийн чөлөөт өрсөлдөөнтэй,
цаг үеэ мэдэрдэг, дуугарч чаддаг гишүүдтэй МЗЭ-г босголцохыг л би хүссэн юм. Өөр
амбиц надад байгаагүй, би тэгж явдаг хүн бишийг бүгд мэднэ. Харин ганцхан юманд
сэтгэл өвдсөн. Очиж очиж ширээ сандал, тамга тэмдгийн төлөө­нөө анд нөхөд гэж өдөр
шөнөгүй сүлбэлдэж, аатай магтаал, хайрын үгсээр нэгнээ булж явснаа гэнэтхэн хэлсэн
ярьснаасаа огт ондоогоор хурлын найруул­гаа дэглэж, Хуланг ганцаардуулахыг хичээсэнд
л би жаахан дургүй хүрсэн. Одоо бол тоох ч юм алга. Тэд маань гэхдээ ичиж байгаа
гэдэгт эргэлзэхгүй байна, эрхэтгүй яруу найрагчид шүү дээ. Анд нөхдийн олноор шүлгийг
бичдэггүй, харин ганцаардлаар шүлэг бичигддэг хуультай юм болов уу. Тэгэхээр би
олон жилийн ганцаардлаа үргэлжлүүлэх л болох нь дээ(инээв).

-Та
олон жил ганцаардлаа гэж сая хэллээ. Яагаад вэ?

-Моцарт Сальеригийн зарчим гэж байдаг юм. Энэ бол нэг салбарт байгаа
хоёр хүчтэй хүний мөнхийн өрсөлдөөн. Ийм юм харамсалтай нь манай Монголын нийгэмд,
салбар салбарт хэтэрхий их атаа жөтөө дагуулсаар амь бөхтэй байна. Хоёр Мөнх, тэдний
үр хүүхдүүд, хоёр нам тэдний даган баясагчид гэх мэт олон доо олон. Гэхдээ Моцарт
агуу их зохиолчоороо, Сальери гүйцэтгэгчээрээ л үлдсэн шүү дээ. Нэртэй хүнээ хорлож,
авьяасгүй нэг нь амьдрал залгадаг мөнхийн хууль байнаа байна. Нөгөөтэйгүүр, хээгүй
гүндүүгүй царайлсан хэрнээ даанчиг торгон мэдрэмжтэй энэ уншигч ард түмэн хэнийг
хайрлахаа, ганцаардуулахгүй байхаа олоод харчихдаг нь аз завшаан. Би болоод миний
лугаа адил олон найрагч нөхөд минь тэр ганцаардлын тойргоос гэтлэх болтугай.

-“Хулангийн
үдэш”-ээ та тавдугаар сарын эхээр хийнэ гэж байсан. Сценари өмнөхөөс өөрчлөгдөх
үү?

-Энэ удаа би өргөн олон уншигчдадаа баярлалаа гэж “Хулангийн үдэш”-ээ
хийнэ. Мэдээж Хулан бол байгаагаараа байна. Тэр үдэш яг ямар байхаа хэлж мэдэхгүй
байна. “Хулангийн үдэш”-ийг анх санаачлахдаа би алдарших гэж огт хийгээгүй. Тэртэй
тэргүй би алдартай хүн. Миний алдаа оноо, инээд нулимс бүхэн ил, гэм нь гадагшилсан
хүн гэх үү дээ. (инээв.) Тийм болохоор “Хулангийн үдэш”-ийг зорин ирсэн тэр хүмүүс
надаар дамжуулж нийгэмд үгээ хэлдэг тэр мөн чанарыг би алдахгүйг хичээж байна. Хамгийн
анх­ны Хулангийн үдэшт тэр үед улсад бүртгэлтэй улс төрийн 16 намын лидерүүд, төлөөллүүд
ирж байсныг эргэн санахад маш сайхан байна. Яруу найраг бол их ухаарал, их эвлэрэл
юм гэдгийг “Хулангийн үдэш”-ээс хүмүүс мэдрээсэй гэж би хүсч байна.

-Та
хэвлэл мэдээлэлд ч ажиллаж байв. Нийгэм улс төр, уран зохиол, театр урлаг гээд маш
өргөн хүрээнд амьдарч, мартсаныг сануулж хэлсэн үг тань үг болж сонсдож, үнэндээ
их баялаг өргөн дэлгэр амьдарч байх юм. Өөрөө энэ бүхнээ хэрхэн үнэлдэг вэ?

-Энэ бүхнийг минь дагаж өнөөдөр надад Соёлын гавьяат зүтгэлтэн гэх
өргөн энтэй цол ирсэн болов уу. Соёл гэдэг бол зөвхөн утга зохиол биш. Зарим хүмүүс
Хулан харин ч оройтож авлаа гэж байна. Юм аяндаа болдог. Зовж олсон юм бүхэн үнэтэй.
Намайг шагнал авахад баярлаж байгаа олон хүмүүсийг харах үнэхээр сайхан байна. Монголын
нэрт эстрадын дуучин “Харанга”-ын Лхагва ах, Монголын нэрт түүхч Лхагва гуай, Цэцэр­лэг
эгч, Төмөрхуяг ах…нэг сарын өмнө Лхагва гуай ярилцлагадаа “Надад одон тэмдэг өгөөч
гэж би төрөөс гуйж бичиг цаас бариад явахгүй” гэж хэлж байсан бол өнөөдөр чухам
тэгэхгүйгээр төр нь өгөх ёстой зүйлээ өглөө. Тэгэхээр эндээс харахад ч гэсэн авах
л ёстой улс авсан байна, энд би ч хавчуулагдсандаа баяртай байна.

Н.ПАГМА

Categories
мэдээ онцлох-нийтлэл редакцийн-нийтлэл туслах-ангилал

Буцаж ирэхгүй хүн DNN.mn

ӨДРИЙН СОНИНЫ 2010 ОНЫ АРХИВААС… ЭМЭЭТЭЙГЭЭ ХҮҮРНЭСЭН ТУХАЙ ЖИЖИГ БИЧВЭРИЙГ ДАХИН НИЙТЭЛЖ БАЙНА.


Хайрлахдаа, хатуурхахдаа, зэмлэхдээ дандаа зүйр үгээр сур­гадаг байсан эмээгийн минь үг байсхийгээд л санаанд ордог юм. Нэг удаа эмээгээс асуулаа. “Яагаад муу үйл хийдэг атлаа жаргалтай, баян хүмүүс байдаг юм” гэж. Эмээ хариулахдаа “Тэд чинь энэ насны хүн, буцаж ирэхгүй хүн. Хойт настай хүмүүст үргэлж атаархаж, үзэн ядаж, хорсол заналаар дүүрэн явдаг юм.

Тиймээс буцаж ирэхгүй тийм хүн жаргалтай биш ээ” гэлээ. Хүүхэд байхад эмээ бид хоёрын дунд өрнөсөн энэ яриаг тухайн үед ухаж ойлгоогүй ч одоо бол баг­цаалдаад байна.

Эмээгийн хэлж байсан шиг хувь заяатай хүмүүс дэндүү олон болж дээ. Зуун жил амьдрахгүй атлаа мянган жилийн хөрөнгө хураасан баян, бас болоогүй хуйгаар нь дээрэмдэж тоночихоод хээвнэг алхаж явдаг гэмгүй царайтай тийм хүмүүсийг энэ насны буюу буцаж ирэхгүй хүмүүсийн жагсаалтад лав багтана гэж бодлоо. Одоогийнхоор бол олигархи, авлигачин энэ тэр нь л юм шиг байгаа юм. Шунал ихэд­вэл шулам болдог гэнэ. Буцаж эргэж төрөхгүй, хойт насгүй амьтан чинь шулам л болж таарна шүү дээ. Хорон санаатай, хортой алим барьсан шулмаас холхон байхгүй бол хүргэж болох аюул нь нэлээд глобалчлагдсан юм шиг билээ.

Энэ насандаа хаан ч, түшмэл ч байсан, тоолшгүй их хөрөнгөтэй байлаа ч ханахын сэтгэл үгүй тийм хүний тухай л эмээ ярьж байж. Тийм хүн хааны ордноос хөөгдөөд гарсан ч ямар ч замаар хамаагүй ордны амьдралыг хутган үймүүлж, түшмэдүүдийг эвдрэлцүүлж, хаа­ныг занаж, наймаачин панзчидыг молиго үмхүүлдэг ажлаа хийсээр л байдаг аж. Залгихгүй амьтан, оролдохгүй зүйл, хүсэхгүй газар, айлгахгүй хүнгүй тийм л шулмыг эргэж ирэхгүй хүн гэж хэлжээ. Хойт нас байхгүй.

Энэ ертөнц хүлээж авахааргүй тийм хүн нэг удаа амьдрахдаа нэжгээдийг гүйцээх гэдэг сул талтай байдаг бололтой. Хаа байсан хоёр түшмэл хүч үзэж байхад хажуугаар нь ороод шүүгчээр ажиллаж буруу зөвийг нь харгалзахгүй будлиулж төрийг тэр чигт нь үймүүлж орхино. Хөрш улсуудын хооронд хов зөөж, дайн дажин тарина. Ажилгүй мөртлөө байнгын ажилтай. Эргэж ирэх газаргүй учир хүний ертөнц тэр чигээрээ дайсан мэт дайны талбар юм шиг санагдаж ёстой нэг бужиг­нуулж гарна. Ер нь бөөн дайны төлөвлөгөө, кампанит ажил өр­нүүлж орхидог юм шиг.

Хаанаасаа хаалгач нь хүртэл, дээд, доодгүй бүгд хор хөнөөлийг нь мэдэх авч зогсоож дийлэхгүй нь гачлантай.

Жанжнууд байлдаж байхад нөгөө шулам яс хаяад оролцоно гэж байгаа. Гартаа сэлэмтэй атлаа хуйнаас нь сугалж амжихгүй л чадуулаад байхыг нь яана гээч. Шулмын хүч чадал маш их. Угаас дайсан хүчтэй л байдаг. Гэлээ гээд заавал сул тал байгаа. Муу бүхнээ хамгаалж, харсан болгоноо хийж чадаад байгаа ч түүнд сул тал бий. Тиймээс эргэж ирэхгүй, хойт насгүй хүнээс эмээх хэрэггүй юм шиг байна.

Мөнгөтэй мөртлөө ханахгүй, элдэв юманд оролцож, энд тэндгүй самарч яваа эргэж төрөх газар­гүй, буцаж ирэхээргүй тийм хүн байдаг гэж эмээ л надад хэлсэн. Эмээ минь айхтар хатуу, шударга үгтэй хүн байсан болохоор хүүхэд гэж надад зохиож хэлээгүй гэдэгт нь би лавтай итгэдэг болсон шүү.

Categories
мэдээ онцлох-нийтлэл редакцийн-нийтлэл туслах-ангилал

“Айзам яруухан дууны хорвоод ахин дахин төрмөөр байх юм аа” DNN.mn

ӨДРИЙН СОНИНЫ 2012 ОНЫ АРХИВААС МОНГОЛ УЛСЫН СОЁЛЫН ГАВЪЯАТ ЗҮТГЭЛТЭН ЗАГДЫН ТҮМЭНЖАРГАЛЫН ТАЛААР ӨГҮҮЛСЭН НИЙТЛЭЛИЙГ ХҮРГЭЖ БАЙНА.


Монголын сор болсон найрагч­дын нэгэн, Их утга зохиолын наяад оныхны гол төлөөлөгч, Монголын дууны шүлгийн нэрт мастер, соёлын гавьяат зүтгэлтэн Загдын Түмэнжаргалыг дуунд хайртай ард түмэн дууных нь аялгууг сэтгэлдээ бөмбөрүүлэн эгшиглүүлсээр сүүлчийн замд нь үдлээ. Сүү, нулимстай үдлээ.

Урины шувууд нуурандаа чуулалдан ирсэн хаврын энэ л торгон цагаар Түмээ ах минь бид­нийгээ, өөрийнх нь дуунд хайртай ард түмнээ, Монголын утга зохио­лыг хайрлан дээдэлдэг бүхнийг үүрд орхин одлоо. Загдын Түмэн­жаргал гарамгай найрагч, нэрт зохиолчоос гадна Монголын сэтгүүл зүйд өөрийн зам мөрөө үлдээсэн бичгийн сод нэгэн бай­лаа. Төрийн төв хэвлэл “Ардын эрх”-ээс сэтгүүл зүйн бүтээлүүдээ туур­виж, дараа нь “Өдрийн сонин”-ы Нийгэм, эдийн засаг, танин мэ­дэхүйн албаны даргаар ажил­лаж байсан. Халуун сэтгэлтэй, жинхэнэ уран бүтээлчдэд хайртай, залуусыг чин сэтгэлээсээ дэмждэг хэн бүхнийг номоо гаргахыг зөвлөдөг, ерөөс залуусын номыг өөрөө хэвлүүлээд өгдөг буянтан байсныг утга зохиол болоод сэт­гүүл зүйн үе үеийнхэн дуу нэгтэй­гээр хэлнэ.

Түмэнжаргал найрагчийн буянд олон ч авьяаслаг залуус анхны номоо гаргаж, бүтээл туурвилдаа өсөн өндийж, эрийн цээнд хүрч, их утга зохиол, сэтгүүл зүйн талбарт өөрийн гэх нэр мөртэй болсныг хүн бүр халуун дулаанаар дурсдаг билээ.

Нэрт зохиолчтой салах ёс гүйцэтгэх ёслол өчигдөр өглөөний 07 цагт Соёлын төв өргөөнд байрлах Хүүхдийн номын ордонд болсон. Найрагчийн үр хүүхэд, ангийнхан, утга зохиолынх нь анд нөхөд, бичгийн мэргэд болон Монголын ард түмэн сор болсон найрагчтай салах ёс гүйцэтгэхээр хүрэлцэн ирсэн байв.

Номын өргөөний гадаа энд тэнд ганц нэгхэн шувуудын жиргээнээс өөр анир чимээгүй. Хүүхдийн номын ордны хаалгаар ороход

“Хүүхэд насанд хүргэж өгдөг галт тэрэг хэрвээ байдаг бол

Хүн бүхэн сууна даа гэж хааяа би боддог юм…” хэмээх хүн бүхний сэтгэл зүрхэнд хадаатай явдаг дууных нь мөр бадаг санаанд өөрийн эрхгүй ургаж байлаа. Эл бүтээл Монголын ард түмний хүүхэд ахуй цагийнх нь сүлд дуулал болж, уг дуугаар бүгд хүмүүжсэн гэхэд болох юм. Хүүхдийн номын ордны хоёр давхрын танхимын хойморт түүний хөргийг болон наад талд нь чандрыг нь байр­луулсан байв. БСШУЯ-наас тусгай комисс гарган ажиллуулсан байна. Танхимд цугларагсад гунигтайхан нүдээр зохиолчийн хөргийг шир­тэн нулимсаа арчиж байсан юм. “Зүүн хүрээ” Дашчойлин хийдийн лам нар хойтын буянд нь зориулж ном хурж байлаа. Бүүдгэр гэрэл­тэй танхимд хүмүүс багтахгүй цуглажээ. Танхимын зүүн талаар үзэг нэгт нөхөд, най­зууд, шавь нар нь зогссон байв. Баруун жигүүрт төрөл төрөгсөд, ахан дүүс нь хүрэлцэн ирсэн бай­лаа. Лам нарыг ном хурж дуусмагц ууган хүү Т.Дүүрэн нь түүний шарилд хүндэтгэл үзүүлэн түүний араас цугларагсад хүндэтгэл үзүүлсэн юм. МЗЭ-ийн гүйцэтгэх захирал Г.Мөнхцэцэг, ардын уран зохиолч Т.Галсан, төрийн шагналт зохиолч Б.Догмид, утга зохиол судлаач доктор, гавьяат багш Д.Галбаатар, соёлын гавьяат зүтгэлтэн зохиолч, яруу найрагч С.Оюун, Г.Мэнд-Ооёо, Т.Баасан­сүрэн, “Болор цом”-ын эзэн яруу найрагч Б.Ичинхорлоо, Б.Гал­сансүх, МЗЭ-ийн шагналт зохиолч О.Сундуй, Д.Батжаргал, М.Эрдэнэ­бат, Б.Золбаяр, Я.Бадам­сүрэн болон Н.Сүхдорж, Ч.Наран­цэцэг, Батын Лхагвасүрэн нарын хүүхдийн зохиолчид ирцгээжээ. Мөн БСШУЯ-ны газрын дарга Б.Наранзун, төрийн шагналт, урла­гийн гавьяат зүтгэлтэн Б.Шарав, урлагийн гавьяат зүтгэлтэн Т.Сэр-Од тэргүүтэй хөгжмийн зохиолчид хүндэтгэл үзүүлэхээр ирсэн байв.

УДЭТ-ын хийлийн дөрвөл Норвегийн нэрт хөгжмийн зохиолч Э.Григийн “Смерть озе” хэмээх аялгууг тоглож байлаа. Хийлийн намуухан аялгуу, зулын гэрэлд хүмүүс салах ёс гүйцэтгэн нулим­саа арчин чимээгүйхэн танхимаас гарцгаасан юм. Үнэндээ л өнөөдөр шиг хүнд өдрүүд цөөхөн тохиол­доосой гэж бодогдож байлаа.

Гашуудлын цуваа 07:30 мину­тад Хүүхдийн номын ордноос Алтан Өлгийн зүг хөдөлцгөөсөн юм. Олон машинтай явахгүй гээд хоёр “ПАЗ” автобус гаргажээ. Хоёр автобусанд хүмүүс суучихаад байхад цаана 20 гаруй машин дүүрэн хүмүүс буяны ажилд орол­цохоор явлаа. Нийслэлийн цаг­даагийн хоёр машин цувааг ахалж, замын уулзвар бүр дээр замын цагдаа нар саадгүй зорчин өнгөрөх бололцоог бүрдүүлэхээр ажил­лацгааж байсан юм. Цуваа өнгөрө­хөд таарсан хүмүүс гараа хавсран залбирч байсан нь Загдын Түмэн­жаргал ард түмний хайртай найрагч билэг авьяаст нэгэн байс­ныг илтгэж байсан. Тэр Монголд төдийгүй Францад эх хэлээ зааж байсан нэгэн билээ. Түүний амжилт бүтээл ганцхан Монголдоо байгаа­гүй гэдгийг өнөөдөр ирсэн хүмүүс бүгд ярьцгааж байсан юм. Түүнтэй салах ёс гүйцэтгэхээр Оросоос, хөдөө гадаанаас найз нөхөд нь ирсэн нь олон түмэндээ хэрхэн хүндлэгдэж явсны илэрхийлэл биз ээ.

Найрагчийг Алтан-Өлгийд нутаглуулахад том хүү Т.Дүүрэн эхлээд аавынхаа тухай дурсан ярив. Дараа нь ардын уран зохиолч Т.Галсан сэтгэлийн үгээ хэлсэн. Тэрээр “Загдын Түмэнжар­гал төрснөөс дутуугүй дүү, шавь минь байлаа. Анх 18 настай бор хүү хадаг барин надад шавь орж байсан юм. Их авьяаслаг, ухаантай шавь байсан. Шинэ орсон цасан дээр болжморын мөр гарах шиг утга зохиолд орж ирсэн. Олон арван ном бүтээл туурвиж ард түмэндээ үлдээлээ. Түүнийг билэг авьяасыг, сор болсон уран бүтээлийг нь Монголын ард түмэн мартахгүй ээ. Мөчир нь бүтэн мод байдаггүй, элэг нь бүтэн хүн байдаггүй хорвоо хойно миний шавь энхжингийн орондоо амгалан нойрс доо” гэв.

Түүнийг нутаглуулсан энэ газар УИХ-ын гишүүн Ц.Төмөртогоо, нэрт алиалагч гавьяат жүжигчин Д.Батсүх, зохиолч Ж.Пүрэвээс эхлэн ахмад дайчдын шарилыг өлгийдсөн газар байсанд хүмүүс “буянтай хүмүүс ингэж л таардаг байх” хэмээн өөр хоорондоо ярил­цаж байсан. Талийгаачийн хөшөө­ний чулуун дээр “Улс гүрэн нь олон чиг Монголыг минь яаж гүйцэхэв дээ” хэмээх шүлгийн мөрийг сийлсэн байв. Ийнхүү Монголын сор нэгэн найрагч эх нутгийнхаа зөөлөн хөрсөнд нойрс­лоо. Нэрт найрагчийн “Дууны хорвоо” хэмээх бүтээлд

Аргадаж гэгэлзсэн аялгууг сонсоход

Асгартал уйлмаар болдог­гүй л бил үү

Алдаа онооны хатуухан үнэнийг

Атгахан зvрх дэнсэлдэггүй л бил үү

Эгшиг яруухан дууны хорвоод

Эмзэг сэтгэл бөмбөрдөөд байх юм аа

Идэр омголон насны өнгөөр

Эрдэж бардаж яваагүй л билүү

Эндүү андуугийн халуухан харгуйг

Эргээд санахад харамгvй л бил үү

Уянга яруухан дууны хорвоод

Удаан амьдармаар санагдаад байх юм аа

Мөнгөн сарны уйтан замбуулинг

Мөнхийн юм шиг санаагvй л бил үү

Сүүдэр гэрлийн алагхан заяаг

Сүүмэлзээд өнгөрөхөд гунихгvй л бил үү

Айзам яруухан дууны хорвоод

Ахин дахин төрмөөр байх юм аахэмээн өгүүлдэг, ард түмэн дуулдаг билээ л. Монголын ард түмний хайртай хүү, нэрт найрагч, бичгийн их хүмүүн, бид бүхний эрхэм дотнын нөхөр минь ээ, айзам яруу дууны хорвоод ахин дахин төрөх болтугай.

Н.ГАНТУЛГА

Э.ЭНХБОЛД

Categories
мэдээ онцлох-нийтлэл редакцийн-нийтлэл туслах-ангилал улс-төр

С.Баяр: Би том амбицтай хүн DNN.mn

ӨДРИЙН СОНИНЫ 2010 ОНЫ АРХИВААС ЕРӨНХИЙ САЙД АСАН С.БАЯРТАЙ ХИЙСЭН ЯРИЛЦЛАГЫГ ХҮРГЭЖ БАЙНА


УИХ-ын
гишүүн, МАН-ын нарийн бич­гийн дарга С.Баяртай ярилц­лаа.


-Өнгөрсөн
хавар дуу­лиантай эхлээд одоо замхарсан гэмээр нэг асуудлаас ярилц­лагаа эхэлье.
Таныг Ерөн­хийлөгчийн сон­гуу­лийн үеэр нэр дэв­шиг­чийнхээ эсрэг ажил­ласан гэж
нэр дэвшигч Н.Энхбаяр мэдэгд­сэн байдаг. Та хариуд нь асууд­лыг хянаж өгнө үү гэсэн өргөдөл МАХН-ын
Хяналтын хороонд гар­га­сан гэдэг. Тэр асуу­дал одоо яасан бэ. Та­най намын их хурлын
өмнө, хойно энэ талаар ямар ч мэдээлэл гар­сангүй…

-Тэр
асуудал яав л гэж, чааваас. Хийсэн мэ­дэгдлээ нотолно уу, зохих баримт, тайлбар
гаргаж өгнө үү гэж түүнээс Хя­налтын хороо өнгөрсөн хавар хүссэн гэсэн. Тайл­бар,
нотлох баримтаа гаргаж өгөл­гүй явсаар тэрээр өнөөг хүргэсэн. Намын их хурлын өмнө
Хяналтын хорооноос Удир­дах зөвлөлд энэ та­лаар мэдээлэл хийсэн. Тэгээд л тэр. Өнгөрсөн
хавар сүр дуулиан­тай үлээсэн гүтгэлгийн хөөс тэр хаврын шуургатай хамт замхарсан
гэж ойл­гож болно. Эхнээсээ л бүх юм ойлгомжтой байсан шүү дээ.

-Танай
нам МАХН байснаа МАН боллоо. Одоо та өргөдлөө МАН-ын хяналтын хороонд да­хин бичих
юм уу, асуудал тий­шээ аяндаа шилжих юм уу?

-Адгийн
зарга арав хоног гэдэг. Ийм утгагүй юмтай арван хоног бай­тугай, арван минут ч зуу­ралдах
сонирхол надад алга.

-Та
тэгээд хаяна гэж байгаа хэрэг үү?

-Бишгүй
дээ л элдэв хөөс үлээж байдаг. Нэгээр илүү, нэгээр дутуу ялгаа юу байна. Тэр хөөснөөс
нь холхон зогсож байвал л барав.

-Сул
гишүүнээр та удаан явсан­гүй. Намын нарийн бичгийн дарга болж намынхаа дээд удирд­лагад
дахиад ороод ирлээ. Гэхдээ на­мын­хаа хамгийн том дарга байсан хүн одоо орон тооны
бус нарийн бичгийн дарга төдий болж тушаал буурч байх шиг. Энэ нь танд ямар нэгэн
бодол төрүүлж байна уу?

-Намын дарга
байсан хүн на­рийн бичгийн дарга боллоо гэхэд тушаал буурсан харагдаж болох л
доо. Гэтэл би намын даргаасаа болиод хагас жил гаруй болж байна. Таны
томъёолсноор бол, сул гишүүн л явж байлаа. Сул гишүүнээс намын нарийн бичгийн
дарга болно гэдэг суга дэвшлээ л гэсэн үг (инээв). Шинэ томилгоо бол шинэ даал­гавар.
Намын даал­гавар. Авсан даалгавраа ном ёсоор нь биелүүлэх хэрэг­тэй. Ийм л юм
бодогдож байна даа.

-Та
ингэж хариулах нь ойл­гомж­той л доо. Гэхдээ таны амбицийн хэмжээнд арай л жол­дох
албан тушаал юм биш үү?

-Амбицийн
том жижгийг албан тушаалын зэрэг дэв төдийгөөр хэмжихгүй. Арай өөр хэмжүүр бий. Амбиц гэснээс, саяхан чуулганы танхимаас гарч
явах замд нэг сэт­гүүлч охин надаас “Таныг УИХ-ын дарга болох гэж том амбицлаад
байгаа тухай ярьж байна. Энэ үнэн үү” гэж асуулаа. Босч суухын зуур яриа өрнүүлэх
би хэзээнээс дургүй л дээ. Түүнийгээ ч хэлж “Надад тийм амбиц байхгүй ээ, миний
дүү” гээд зөрөөд өнгөртөл “Та өөрийгөө амбицгүй хүн гэж хэлэх гээд байгаа юм уу”
гэж араас асууж байх юм. Сурвалжлагч охин ярилцлага авч чадаагүйдээ бухимдаж байгаа
нь тэр бололтой. Өхөөрдмөөр ч юм шиг, өөрийгөө уудлаад бодмоор ч юм шиг. Өрөөндөө
орж ирээд, амбиц гэж чухам юуг хэлээд байгаа юм бол доо, нээрээ би амбицтай хүн
үү, биш үү, ерөөс амбиц гэдэг маань чухам юу билээ гээд жаал бодлоо. Ухаж бодоод
байхнээ сонин, сонин юм толгойд орж ирэх л юм.

-Тэгээд
танд юу бодогдов доо. Ер нь амбиц гэдгийг та чухам юу гэж ойлгодог юм бэ?

Амбиц гэдэг нь цоо шинэ
үг, ойлголт биш л дээ. Идэвхтэй эргэл­тэнд ороод харин ч удаагүй байх. Маркет, менежер,
рейтинг гэх мэт үгтэй зэрэгцээд л бидний үгсийн санд орж ирсэн байдаг. Шинэ цагийн
аясаар л орж ирсэн. Амбиц гэх энэ үг эерэг, сөрөг утга аль алиныг нь агуулдаг. Харин
манай­даа бол энэ үгийг тэр сөрөг, муу утгаар нь гол төлөв ойлгож, хэрэг­лэсээр
ирсэн. Нэр алдар, албан тушаалын хэнээ, дон гэсэн сөрөг агуулгаар нь ойлгож хэрэглэдэг.
Гэтэл “аmbitio” гэх латин гаралтай энэ үг толь бичигт илүү өргөн ут­гаараа тусгагдсан
байдаг юм байна.

-Өргөн
гэдэг нь яг ямар юм. Таны өрөөнд одоо толь бичиг байна уу?

-Энэ
“Webster” тайлбар толь байна. За тэр, хар даа… “Ambition”, “ambitious” гэсэн үгийг хоёр утгаар буулгасан байна. Нэгдүгээрт,
“ам­жилт, алдар нэр, эрх мэдэл, эд хөрөнгө зэрэгт хүрэх хүсэл эрмэл­зэл” гэжээ.
Хоёрт, “тэмүүлэл, хүсэл зориг, агуу зорилго, агуу их” гэж тайлбарласан байна. Жишээ
бол­гоод “ambitious project” гэдэг үг тавьж. Энэ нь монголоор “агуу төсөл” гэж буухаас
“хэнээтэй, донтой төсөл” гэхгүй нь ойлгомж­той. Эндээс үзвэл “амбиц” гэх үг сөрөг
гэхээсээ эерэг агуулга, утга­тайгаар бууж байна.

-Гэтэл
манайд яагаад зөвхөн тэр сөрөг утгаар нь
орчуулж хэрэглэдэг юм бол?

-Мэдэхгүй.
Би хэл судлалын хүн биш учраас барин тавин хэлж мэдэхгүй юм байна. Гэхдээ үүнийг
зөвхөн хэл судлалын талаас ч тайлбарлах аргагүй байж мэднэ. Нийгмийн сэтгэл зүй,
тухайн үеийн үзэл сурталтай ч холбоотой байж болох юм. Жишээ нь, амбиц гэх ойлголт
нь индивидуалист буюу бодгальч үзэлтэй шууд холбоотой буудаг. Хувийн эрх ашгийг
нийг­мийн эрх ашгаас дор үздэг байсан нь саяхан. Бодгальч үзлийг хувиа бодогч хөрөнгөтний
үзэл гэж марк­сизм-ленинизмийн үүднээс зэмлэн буруушаадаг байлаа. Хувь хүний хүсэл
тэмүүлэл, амбицийг хөрөн­гөтний энэ үзлээс гаралтай гээд тун таагүй ханддаг байв.
Хуучин ЗХУ-ын үед гарсан орос тайлбар толь бичгүүдээс “амбиция” гэдэг үгийг олоод
үзээрэй. Дандаа л муу, сөрөг талаас нь тайлбарласан байдаг. Манайд ч үүнээс ялгаагүй.
Тэр үед гарсан Орос-Монгол толь бичиг ч энэ байна. “Амбиция” гэдгийг “их зан, биеэ
тоох, сагсуурах” гэж буулгасан байна. За цаашлаад, нөгөө бодгальч үзэл буюу “индиви­дуализм”
гэдгийг “хувийн эрх аш­гийг нийгмийн эрх ашгаас чухалд үзэх хөрөнгөтний үзэл” гээд
л муулсан байна.

-“Амбицтай
хүн”, “амбиц­ла­на” гэж бид их ярьдаг. Нээрээ ч сөрөг талаасаа ойлгогдох нь бий.
Ялангуяа улстөрчидтэй холбож “амбицлаж байна” гэж ярих, би­чих нь цөөнгүй, тийм
үү?

-Харин
тийм. Муу хэлэгддэг нь л бид мэт болохоос амбицладаг нь зөвхөн улстөрчид биш л дээ.
Жи­шээ нь, “Би олимпийн алтан меда­лийн төлөө үзнээ” гэж байгаа та­мирч­ныг яаж
байна гэх үү. Ам­биц­лаж байгаа л хэрэг шүү дээ. Заавал олимпийн тоглолт, дэлхийн
аварга гэлтгүй. Спортын аль ч түвшний тэмцээнд, сум, багийн аваргын төлөө үзэлцэж
байгаа тамирчин бүрт амбиц бий. Ялах, алтан медаль авах, үгүй дээ л шагналт байранд
орох гэж л үзэж тарж байгаа биз дээ. Өөр нэг жи­шээ. Сэтгүүлчид та нар байна. Олныг
шуугиулсан ярилц­лага авах, онцлог шинэ мэдээ олж нийтлэх, тансаг сайхан сурвалж­лага
бичих, ингэснээрээ бусдаасаа дээр гарах, нэр алдартай болох гэж үздэггүй гэж үү,
та нөхөд… За тэгээд цааш­лаад оны шагнал авах, “Ган үзэг­тэн” болох, “тасархай”
сэтгүүл­чээр тодрох гээд гоё, гоё бодол дотроос чинь гижигддэг биз дээ (инээв).
Хэн тэгж гижигдээд байгаа юм бэ. Амбиц чинь л гижигдээд байгаа хэрэг. Бас нэг жишээ.
Яруу найргийн “Болор цом” байна. Асар их амбицууд тайзан дээр ил алалц­сан, нэн
сонирхолтой үзмэр болдог. Ийм жишээ түм бум байна.

-Хүний
амбиц хуучин нийг­мийн үед дарагдаж байгаад одоо л зад тавьж байна гэж та хэлэх
гээд байна уу?

-Яг
тэгж хэлэх нь хаашаа юм. Хуучин цагт социалист уралдаан, таван жилийн гавшгайч гэх
мэтийн хөшүүрэг байлаа. За тэгээд элдэв диплом, баярын бичиг, шилжин явах цом, одон,
медаль гээд л. Бас л хүмүүсийн амбиц хөдөлгөх, тэгс­нээрээ хөдөлмөрийн бүтээмжийг
нь өсгөх гэсэн оролдлого. Гэхдээ хуучин нийгэмд хүмүүсийн улс төрийн амбицийг хага
дардаг байж. Тэр талаасаа одоо зад тавьж бай­гаа байж магадгүй л юм. Үүнийг орхиод
бүр эртний жишээ авъя. Монголчуудын эрийн гурван наа­дам байна. Бусдыг хаяж түрүүлэх,
сур харваж мэргэнээ харуулах, хурдан морьтой гэдгээ нотлох хүсэл. Бас л амбиц шүү
дээ. Үүнийг том зорилго тавиад түүндээ хүрэх гэж байгаа хичээл зүтгэл, хүсэл тэмүү­лэл
гэж сайн талаас нь хэлж болно. Эсвэл нэр төр хөөцөлдлөө, гайхуул­лаа, хувиа хичээлээ,
саг­суур­лаа энэ тэр гэж муулж ч бас болно. Нэг еэвэнгийн хоёр тал юм даа.

-Нэг
еэвэнгийн хоёр тал гэ­лээ. Ерөөс амбицийг дотор нь сайн муу, том жижиг гэж ялгаж
салгаад яриад байдаг байдаг юм биш үү?

-Аль
ч үзэгдлийг сайн муу, том жижиг гэж ялгаж болдгийн адил амбицийг ч бас ангилж болох
биз ээ. Дээр нь улс төрийн, урлагийн, спортын гээд мэргэжлээр нь хөө­гөөд ангилж
бас болох. Хувь хүний амбиц, улс үндэстний амбиц гэж бас эрэмбэлж болно. Гаж марзан
гэмээр ч амбиц бас байдаг. Жишээ нь, Гиннесийн номонд орсон олон баримтууд байна.
Сайн муу, эрүүл өвчтэй гээд шууд оноод хэлчих аргагүй үй олон сонин марзан ололт,
амжилтын цуглуулга байдаг. Хамгийн урт хумстай хүн ч гэж байх шиг. Эсвэл хорвоогийн
хамгийн ховдог хүнээр шалгарсан нөхрийн ч зураг байна. Олон улсын ховд­гийн тэмцээнд
ороод түрүүлсэн хүн гээд бод доо. Улс улсаас, газар газраас ховдгоороо шалгарсан
хүмүүс нэг газар цуглаад үзүүр түрүү булаацалдаж байна гээд төсөөлөөд үз л дээ.
Үүнийг эрүүл амбиц гэх аргагүй л байх. Гэтэл хажууд нь суут нээлт хийсэн эр­дэмт­ний
хөрөг зэрэгцэж байх шиг. Насаараа хө­дөл­мөрлөж байгаад нээлт хийж. Цаана нь олимпийн
уртын харайл­тын аварга байж байна. Бусдаасаа урт харайх гэж зүтгэсээр, бэлтгэл
дасгал хийсээр байгаад амжилтад хүрсэн хүн… Хүний амбиц, түүний илрэл гэж сонин
эд шүү.

-Таныхаар
сайн ч бай, муу ч бай хүний амбиц гэдэг нь байх ёстой зүйл болж таарч байна аа даа?

-Байх
ёстой, ёсгүй гээд ч яах билээ. Ерөөс хүн байгаа учраас л түүний амбиц нь дотор нь
байж л байдаг. Бүх хүн амбицтай. Тэр нь ил гардаг, заримдаа нуугддаг биз. Хүнээсээ,
нөхцөлөөсөө хамаараад хүчтэй, сулхан гээд янз янзаар л ил гардаг биз. Хүний амбиц
гэдэг маань гаднаа илэрч байгаа хэлбэр, талбар талаасаа л өөр байх. Харин доторх
агуулга нь ив ижилхэн. Бусдаас ялгарах, аль нэг талаараа бусдаасаа илүү гэдгээ харуулах,
өөртөө болон өрөөл бусдад үүний­гээ нотлох гэсэн хүний ердийн л хүсэл эрмэлзэл юм
шүү дээ. Адгуус­наас ялгарах хүний ялгаа энэ.

-Ярилцлага
маань амбицийн тухайд нэлээд үргэлжиллээ. Улс төр рүү эргээд оръё. Манайд УИХ-ын
гишүүн болохыг амжил­тын оргил гэж бодох явдал тү­гээ­мэл байна. Тэгвэл энэ нь насны
эцэст бахархах гол ам­жилт мөн үү. Бурхан гэж байгаад өмнө нь очвол та бүхэн юу
ярих бол. УИХ-ын гишүүний хувьд хариулахад хэцүү асуулт байна гэж та үзвэл хариулахгүй
байж болно л доо…

-Хөөрхөн
чимхсэн асуулт бай­на, тиймээ… Гэхдээ хариулахад амар асуулт юм. Яагаад гэвэл
улс төр бол ул сууриараа, үр дүнгээрээ маш тодорхой ажил. Тодорхой бодлого, зорилготой
ажил. Энэ ажлын тодорхой үр дүн гарна, эсвэл гарахгүй. Тийм учраас бур­хан асуух
асуултын хариу ч тодор­хой. УИХ-ын гишүүн байхдаа хийж бүтээсэн юм байна уу, үгүй
юу гэдгээр л эцсийн хариу гарна. Гарт баригдах, нүдэнд харагдах, аманд амтагдах
бүтээл, ажлын үр дүн байна уу, үгүй юу гэдэг нь л эцсийн дүндээ чухал. Аль нэг хүн
өндөр, нам албан тушаалд байв уу, үгүй юу гэдэг нь чухал биш. Харин тэнд байхдаа
зүтгэж ирсэн бодлого зорилго, ажил үйлс, тэдгээрээс гарсан тодорхой үр дүн байна
уу, үгүй юу гэдэг л чухал. Үр дүн байхгүй бол хумсаа урт ургуу­лахаас ялгаа байхгүй
шахуу л үзүүлэлт болно доо (инээв).

-Бүх
хүн амбицтай гэж та тү­рүүнд хэллээ. Таны улс төрийн амбиц эрт илэрч эхэлсэн юм
шиг. Социализмын үеийн, бүр Содном гуайн Засгийн газрын хамгийн залуу орлогч сайд
бай­сан гэж ярьдаг. Дараа нь Улсын Бага хурлын гишүүн, Стратегийн хү­рээ­лэн­гийн
захирал, Ерөн­хийлөг­чийн тамгын газрын дарга, Элчин сайд, намын Ерөнхий на­рийн
бичгийн дарга, Ерөнхий сайд, намын дарга гээд олон том ажил эрхэлж байж. Одоо УИХ-ын
ги­шүүн. Цаашдаа яах вэ. Таны амбиц таныг хаашаа хөтлөх бол, шулуухан асуухад, таны
амбиц хэр их вэ?

-Янз
янзын л алба хашиж байж. Улсын Ерөнхий сайдаар ч ажил­лаж үзлээ. Монголынхоо хамгийн
том, ууган намын дарга ч хийв. Надад хэр их амбиц байгаа вэ гэж асуулаа. Шулуухан
асуусан тул шулуухан л хариулъя. Би том амбицтай болсон хүн. Яг ямар амбиц вэ гэвэл,
тусгаар Монгол улсынхаа түүхэнд бичигдэж үлдэх­сэн гэсэн амбиц байна. Бичиг­дэх
бичигдэхдээ хийсэн, бүтээсэн, эхлүүлсэн ажлынхаа тов тодорхой үр дүнтэйгээ улсынхаа
түүхэнд эерэг, сайнаар дурсагдаж бичүү­лэхсэн гэсэн том мөрөөдөл, том амбиц надад
байна. Улсын Ерөн­хий сайд байсан хүн үүнээс бага амбицтай байж хэрхэвч таарахгүй
гэж боддог.

-Нээрээ
л том амбиц байна. Гэхдээ цаашдаа яах бодолтой байна вэ, таны том амбиц таныг одоо
хаашаа хөтлөх бол гэсэн асуултад та хариулсангүй…

-Цаашдаа
яах бодолтой вэ гэж үү, би. Бурхны хөх инээдийг нь хүргэе гэвэл цаашдаа яах бодлоо
ярь гэсэн үг байдаг. Хүн боддог, бурхан болгоодог гэсэн үг ч бас байдаг. Еврейчүүдийн
хэлэх дур­тай үг. Еврейчүүд ухаантай улс шүү. Цаашдаа яахыг маань хэн мэдлээ. Бурхан
л мэдэх байх. Юутай ч тэр том амбицдаа хир буртаг хал­даа­чих­гүй юмсан л гэж бодож
явдаг. Надаас хамаарах нь тэр байх.

-Та
хэзээний л том амбицтай байсан хэрэг үү?

-Яалаа
гэж. Эр өсч, эсгий суна­хын хэрээр л амбиц нь дагаад өсдөг биз. Гэхдээ л тухайн
хэр чинээндээ багтаж ядсан том, том амбицтай явсан юм шиг. Тэрнээсээ ч болж юм юм
үзсэн, амссан бай­даг. Оюутан сурагч байхдаа ч тэр, янз янзын алба хашиж явахдаа
ч тэр. Гэхдээ сүүлийн энэ том амбиц бол арай л өөр. Анх Ерөнхий сайд болж, алд цэнхэр хадганд ороосон
тамгаа гардаж аваад, Төрийн орд­ны хоёр­ду­гаар давхарт байрлах албан тасалгаандаа
орж ирэхэд нэг сонин мэдрэмж төрсөн санагд­даг. Гэхдээ хүн амьтан орж гараад, бужигнаад
төвлөрөх ямар ч бо­ломж байгаагүй. Бүр дараа нь, шөнө орой болсон хойно өрөөн­дөө
ганцаараа сууж байтал нэг бодол орж ирсэн. Тэр­нээс хойш л тэр том амбиц төрсөн,
би тэр амби­цаа ухаарч ойлгосон байх.

-Тэгвэл
таны Ерөнхий сайд, намынхаа суудлаа онцолж зал­гамж­луулсан С.Батболд гэдэг хүн том амбицтай хүн мөн үү?

-Ерөнхий
сайдын тэр албан тасалгаанд эзэн нь суухаар орж ирсэн хэнбугайн ч том амбиц нь сэрдэг,
хөдөлдөг байх гэж бодож байна. Хөдлөхөөс ч өөр аргагүй тийм орчин, тийм тасалгаа
байгаа юм. С.Батболд Ерөнхий сайд ч нэгийг бодсон биз. Энэ тухай өөрөөс нь асуугаарай.
Өмнөөс нь би яриад яахав.

-Гэхдээ
түүний талаар таны бодол юу вэ. Та түүнд Ерөнхий сайд, намынхаа даргын суудлыг ногоон
гэрлээр залгамжлуулж бас байнга л хамгаалж,
өмгөөлж яваа харагдах юм?

-Ер
нь бол тэр том, тэр эерэг амбицийн багтаамж түүнд байна гэж мэдсэн, мэдэрсэн учраас
л түүнийг онцолж тэр том албаа шилжүүлсэн байж таарна биз дээ. Амбицийн багтаамж
нь жижиг хү­нийг тэр албан тасалгаа руу ойртуу­лах ч хэрэггүй. С.Батболд даргыг
байнга хамгаалж, өмгөөлж яваа гэдгийн хувьд гэвэл, тэр тийм биш ээ. Тэгэх шаардлага
ч байхгүй. Харин би түүнд туслах учиртай, бүр үүрэгтэй ч гэж хэлж болно. Хүний ёсоор,
ахын ёсоор туслах, чадлаа­раа дэмжих үүрэгтэй. Өөрийнхөө том амбицийг гүйцэлдүүлэх
үүд­нээс ч гэсэн би туслах ёстой болж таарна аа даа. Ерөнхий сайд С.Батболдын ажил
бүтэмжтэй бай­на гэдэг бол миний эхлүүлсэн ажил ч бүтэж байна гэсэн үг. Нөгөө түүхэнд
эерэ­гээр үлдэхсэн гэсэн том амбицид маань энэ нь хэрэгтэй, тустай учраас ч тэр…
(инээв).

-Амбицийн
багтаамж жижиг хүн гэж та сонин үг хэллээ. Яг ямар хүн байх уу?

-Яахав
дээ, хувиа бодож, довоо шарлуулахаас цаашгүй хүнийг л хэлэх байх даа. Албан тушаал
нь томорсон ч амбиц нь жижигхэн хэвээрээ үлдэчихсэн хүмүүс бас байдаг даа. Тийм
л хүмүүсийг хэлж байна.

-Та
үүнийгээ жаахан тодор­хой болгохгүй юу?

-Надаар
заавал хэлүүлээд яа­хав. Эргэн тойрноо, дээшээ доошоо нэг сайн хар л даа. Жишээ
биш­гүйдээ л бэлхэн харагдана. Хүний нийгэм учраас сайн муу, том жижиг амбицүүд
холилдоод л оршдог хорвоо шүү дээ. Зөвхөн Монголд ч биш, хаана ч гэлээ тийм л байдаг
байх. Харин Монголын онцлог гэж нэг юм бас бий. Ер нь монгол­чуудын суурь амбиц
бол том тал­даа гэмээр шүү. Би эрдэмтэн суд­лаач биш учраас айхтар шинжлэх ухааны
үндэстэй юм хэлж чадах­гүй л дээ. Зүгээр заримдаа нэг тийм бодол төрдөг юм. Монголчууд
санаа бо­дол, хүсэл эрмэлзлэлийн хувьд жижиг, авсаархан байж чадахгүй болчихсон
үндэстэн юм шиг. Дэл­хийн талыг эзэлж явсан их гүрний хойч үе болоод ч тэр үү, хосгүй
түүхтэй ард түмэн учраас ч тэр үү одоо хэр, өнөөгийн нөхцөлд ч гэлээ нэг их жижигрээд
байж чадахгүй болчихсон ард түмэн юм шиг. Юу­тай ч хувь хүмүүсийн санаа бодол, хүсэл
амбиц нь яав ч жижиг биш. Юм л бол эзэн Чингэсээ дурсаж, дүр­сэлж байдаг маань ч
үүнтэй холбоо­той байх. Уламж­лалт нүүдлийн амьдрал ахуй маань бидний өвөг дээдсийг
ихээхэн бие даасан, тө­рөл­хийн бодгальч үзэлт­нүүд бол­госон юм шиг. Америкчууд
өөрс­дийгөө туйлширсан бодгаль­чид гэж үздэг. Гэтэл монгол нүүдэл­чин бодгальчдын
дэргэд тэд бол нэгд­лийн гишүүд гэмээр сэтгэл­гээтэй улс. Нүүдэлчин ахуй бол байгаль
дэлхийгээсээ л хараат байхаас өөр юунаас ч хараат байх боломжгүй тийм л ахуй, тийм
л орчин. Эрт балар цагт ч, Манжийн ч үед, социализмын ч үед нүүдэл­чин монголчуудыг,
тэдний санаа бодол, хүсэл тэмүүл­лийг хяналт, захиргаандаа оруулах гээд чадаа­гүй.
Суурин газрын хүмүүсийг бол элдэв жааз, хайрцагт тэгсгээд оруулчихаж болдог бол
зөвхөн байгальтайгаа харьцаад явдаг нүүдэлчин бодгальчдыг бол хянах, хайрцаглах
хэцүү. Тэгэх тусмаа тэдний дотоод ертөнц, хүсэл бо­дол, амбицийг нь бол бүр ч хэцүү.
Монголчуудын эрт дээрээс үе, үе гаргадаг байсан, бэлчээрээ тэлж байгаа нь энэ гээд
тив, дэлхийн хагасыг байлдан дагуулчихдаг бай­сан хязгааргүй том амбиц эндээс ч
үүсэлтэй байж мэдэх л юм.

-Одоо
тэр хязгааргүй амбиц нь хаачсан хэрэг вэ?

-Цагийн
эрхээр хумигдсан л даа. Гэхдээ л ёзоор үндэс нь хаачив гэж. Байж л байгаа. Монгол
хүн бүрийн мах цусанд шингээстэй л байгаа. Энэ амбицтай холбоотой бас нэг юм бий.
Өөр нэг том хүчин зүйл. Бид харьцангуй цөөн хүн амтай ард түмэн. Биднийг хэдэн зуун
саяар тоологдох харийн хүн далай хү­рээлж байна. Тэр далайн дундах жижиг арал дээр
байгаа ард түмэн, бид. Үүгээрээ бид еврей­чүүд, армя­нууд, польшууд зэрэг харьцангуй
цөөн хүн амтай улстай ижил. Ийм ард түмнүүд нийтлэг нэг шинжтэй. Энэ бол үндэсний
нэгдэл нягтрал. Цөөхүүлээ учраас бие биеэ хайр­лаж, хаана ч байлаа бие биедээ тусалж
явдаг үндэсний сэтгэлгээ. Хүмүүс л юм хойно дотроо зарим­даа муудсан ч гадаг­шаа
бол зангид­сан гар шиг байх үндэсний чадвар. Цөөхүүлээ ч гэлээ тойрсон харийн олонд
идүүл­чихгүй юм шүү гээд шүд зуусан үндэсний амбиц. Тэр сэтгэл­гээ, тэр чадвар,
тэр амбиц бидэнд уг нь бий. Зарим нь одоо цагт бүдгэрсэн байлаа ч үндэс суурь нь
бол бий. Бусдыг байлдан дагуулах амби­цийн тухай би яриагүй. Харин одоо бусдад уусахгүйн
тулд, бус­даас царайчилж амьдрахгүйн тулд, бусдын дайтай амьдрахын тулд, цаашлаад
бусдын хүрээгүйд хүрэ­хийн тулд орчин цагийн
шинэ том, эерэг амбиц бидэнд гарцаагүй хэрэгтэй. Шинэ орчин цагт нийцсэн шинэ амбицийн
тухай би ярьж байна.

-Шинэ
амбиц гэснээс шинэ залуу үеийнхний амбиц ёстой нэг сад тавьж байгаа мэт харагдаж
байна. Ялангуяа танай нам до­тор. “Одооны залуучууд арай хэтэрч байна” гэж танайхан
ярих болж. Шинэ үеийнхний амбиц таны үеийнхээс өөр үү?

-Амбиц
бол амбиц. Хуучин, шинэ үеийн амбиц гээд ялгарах юм юу байхав. Харин илрэх илрэл
нь бол өөр. Бидний үеийнхэн бол бага балчраасаа л даруу байх тухай сонсч, сургамжлуулж
өссөн боло­хоор амбиц байлаа ч түүний га­дагш­лах хэлбэр нь одооныхоос шал өөр байв.
Шинэ үеийнхний амбиц одоо гадагшаагаа ямар нэгэн саад, хаалт­­гүй илэрч байна. Тэрийг
нь хараад дэндүү даруу биш бай­на, задгай байна, бүр сагсуу байна ч гэж заримдаа
ярьдаг. Магадгүй л юм. Гэтэл орчин цаг өөрчлөгдөж, хүн биеэ авч явах, өөрийгөө илэр­хийлэх,
амбицаа гаргах хэлбэр ч бас өөрчлөгдөж байна. Илүү чө­лөө­тэй, илэн далангүй, заримдаа
бүр ичих зовох юмгүй гэмээр болж байгаа нь үнэн. Зөв ч бай, буруу ч бай энэ бол
шинэ цагийн маяг, хандлага. Гэхдээ хандлага нь ийм юм гээд эрээ цээрээ алдаж бас
таарахгүй л дээ. Залуу ч бай, хөг­шин ч бай ялгаагүй. Эрээ цээрээ алдсан амбиц эзэндээ
амжилт гэхээсээ алдас авчирч байгаа жи­шээ нэг алхаад хоёр таарч байх шиг. Юутай ч “Одооны энэ залуу­чууд уу, хэрэг алга” гэсэн
хэлц, ярианд би дургүй. Платоны ч ал­дарт үг байдаг. “Өөрөө залуу яваагүй мэт, өөрөө
алдаж онож байгаагүй мэт ярвайх хэрэггүй шүү, хөгшөөн” гэсэн утгатай үг байдаг.

-Та
залуучуудынхаа амби­цийг арай илүү дэмжээд байгаа нь илт харагддаг. Сая болсон намын
их хурлаар л гэхэд таны үеийн Ө.Энхтүвшин намын дар­гад нэрээ дэвшүүлэхэд та С.Бат­болдыг
дэмжинэ гээд шууд хэлж байх жишээтэй. Ерөөсөө тэгэж шууд байр сууриа илэрхийлэх
ямар шаардлага байсан юм бэ?

-Байр
суурийг минь асуусан учраас л хэлэх шаардлага гарсан. Намын их хурлын үеэр элдэв
яриа гаргасан юм билээ. “С.Баяр наанаа энийг, цаанаа тэрнийг дэмжиж байгаа” гэсэн
утгатай мөлхөө явган яриа, жиг жуг гаргаад эхэлсэн тухай сонсогдсон. Нэг өглөө,
хуралдааны өмнө хэсэг төлөөлөгчид надтай зориуд уулзъя гэж уулзаад энэ талаар хэлсэн.
Ийм нөхцөлд байр суурь маань маш тодорхой, ойл­гомж­той, шулуухан л байх ёстой.

-Тэгэж
хэлснээр үеийнхэн чинь гомдож, дургүй нь хүрэхгүй гэж үү?

-Манай
үеийнхэн бол хал үз­сэн, халуун чулуу нижгээдийг атгаж явсан, хатуужсан нөхөд шүү
дээ. Нялуунаас шулуун нь дээр гэсэн нэгэн үзлээр хүмүүжсэн товари­щууд, бид. Тэгээд
ч залуу халаа, шинэ үеийнхний хүчтэй түрлэг намын ирээдүйд амин чухал гэд­гийг надаар
заалгахгүй болсон хаш­рууд. Тэднийг буруу, солгой ойлгоно гэж санаа зовох хэрэггүй.
Тэгээд ч дан залуучууд дэвшээд байгаа юм алга. Нам дотроо бид­ний барьдаг бодлого,
ярьдаг зар­чим бол ахмад, дунд, залуу үеийн алтан хэлхээ юм. Энэ зарчмаараа яваад
ирсэн, цааш­даа ч явна.

-Намын
даргаар С.Батболд сонгогдох нь тодорхой байсныг хэн хүнгүй л ярьж байгаа. Энэ тохиолдолд
нэрээ дэвшүүлс­нээр Ө.Энхтүвшин ямар тоглолт хийв гэлцэх хүмүүс ч байна. Ө.Энхтүвшин
даргад сонгогдох шаанс байсан уу?

-Сонгогдох
шаанстай, дэвших шаардлагатай гэж үзсэн, тооцсон учраас л нэр дэвшээ биз. Үүнд буруу
юу байхав.

-Өөрөө
тэгж үзсэн юм уу, эс­вэл хүмүүсийн ятгалга явуул­га байсан хэрэг үү. Бөөн эрсдэл
дагуулан нэр дэвших нь ямар хэрэгтэй юм бэ?

-Хэн
ч, юу ч гэж ятгаж болно. Гэхдээ ийм асуудлыг эцсийн дүндээ өөрөө л шийддэг. Ө.Энхтүвшин
дарга ч өөрөө шийдсэн гэдэгт эр­гэл­зэх­гүй байна. Эрсдлийн хувьд гэвэл, эрсдэл
бол аль ч сонгуулийг сүүдэр шиг дагадаг. Тэр сүүдрээс айх юм бол улс төрд байгаад
ч яахав дээ. “Эрсдэл даахгүй бол шампан дарс байхгүй” гэдэг.

-Танай
намд албан ёсны бод­ло­гоо сөрж танхимаас нэр дэв­шээд хол явдаггүй биз дээ. Бод­лого
сөрөөд дэвшдэг практик ч нэг их түгээмэл биш санагддаг?

-Яалаа
гэж. Харин ч түгээмэл. Бодлогоо дагаад, бодлогоо сөрөөд янз бүрээр л нэр дэвшдэг.
Би жишээ нь, 2005 онд намын XXIV их хур­лаар бодлогоор биш, танхи­маас нэр дэвшээд
намын даргад үзэж л байлаа. 2007 онд намын XXV их хурлаар ч ялгаагүй. Танхи­маас
л нэр дэвшиж байв. Зөвхөн би ч биш. 1997 онд Н.Багабанди дарга танхи­маас нэр дэвшээд
намын дарга болж байсан. Өөр юу билээ…
Өө тийм, “Ардчиллын үнэр оруулна аа, хөө” гээд л хамрын тамхиа энгэр дүүрэн
цацчихсан нэг нөхөр УИХ-ын дарга, дэд даргын сонгуульд танхимаас байн байн нэр дэвшин
үзээд л байдаг байлаа. Тэр бол Д.Лүндээжанцан дарга юм. Ийм жишээ манай намд олон
бий.

-Бодлого
сөрөөд дэвшинэ гэдэг нь Ардчилсан намд бол байдаг л зүйл. Харин танайх шиг хатуу
дүрэмтэй, сахилга баттай намд энэ нь нэг л сонин санаг­даад байх юм. Ерөнхийлөгч
асан Н.Багабанди, Д.Лүндээжанцан дарга, таныг намын бодлогоо сөрж нэр дэвшээд, тэгээд
ялаад, сонгогдоод явж байна гэхээр нэг л үнэмшилгүй…

-Юун
сонин байхав дээ. Манай нам дүрэмтэй, дүрмээрээ тогтоогд­сон сахилгатай гэдэг нь
үнэн. Гэх­дээ бас ардчилсан журам, өрсөл­дөөнийг
эрхэмлэдэг нам гэдэг нь ч үнэн. Үүний жишээ олон бий. На­мын даргаа сонгох, дүрмээ
шинэч­лэх, нэрээ өөрчлөх гээд аливаа шийдвэр гарахаас өмнө өргөн хэлэлцдэг, маргадаг,
өрсөлд­дөг. Харин шийдвэр нэгэнт гарсны дараа бол түүнийгээ дагадаг, түүн­дээ захирагддаг.
Энэ бол ардчил­лын суурь зарчим юм. Тоглоо­мын дүрэм гэж ч бас ярьдаг.

-Тоглоомын
дүрмээ зөрчөөд явж байгаа гишүүн бас бий шүү дээ, танай намд. Үүнийг та юу гэх бол?

-Тийм
гишүүн манай намд ч л байна, айлын намд ч л байна, харамсалтай нь. Тоглоомын дүр­мээ
зөрчдөг явдал бол үнэн ядар­гаа. Зөвхөн намуудад ч биш, нийт ний­гэмд маань тохиолдож
байгаа том хүндрэл, том бэрхшээл бол энэ юм. Асуудал нь жижиг юм шиг хэрнээ хор
хөнөөл нь мөн ч их. Дүрмээ барьдаг болчихвол өдөр тутмын амьдралын маань элдэв зовлон
нэн хөнгөрмөөр байгаа юм даа, уг нь. Өнөөгийн Улаан­баата­рын гудамж­ны хөдөлгөөн,
улс төрийн амьдрал хоёрыг ижилхэн доройтуулж байгаа зүйл юу вэ, мэдэх үү.

-Юу
гэж ?

-Дүрмээ
барьдаггүй явдал. На­мын дүрмээ ч тэр, замын дүрмээ ч тэр. Түүнээс болж гаднаа сэвтэй
машин, нэрэндээ сэвтэй улстөрч элбэг болсон. Зам яагаад түгжирдэг вэ гэхэд машин
тэрэг хэт олшроод, гудамж зам хэт нарийдаад гээд шалтаглаж болно. Гэтэл манай­хаас
нарийн гудамжтай, манайхаас олон машинтай Европын хотуудад яа­гаад манайх шиг түгжирдэггүй
юм бэ. Дүрмээ ягштал барьдаг учраас. Жолооч ч тэр, явган зорчигч ч тэр. Жолооч хүн
маргааш явгарахаа мэднэ, явган хүн машин барихаа тооцно. Дээр нь бие биедээ найр­саг
ханддаг учраас замаа таг гээд түгжиж орхидоггүй. Гэтэл манайд яадаг билээ дээ. Өөрийн
машинаа хайрлаагүй хүн, хүний машин хайр­лана гэж байхгүй. Хагас хо­ром, хагас сөөм
ч найр тавихгүй дээ гээд тултал шахна. Дураараа дур­гина. Тэгж яваад осолд орчихоод
хагас хором байтугай, хайран хэдэн цаг, хэдэн өдөр, хэдэн жил алдахаа тоохгүй. Эгнээндээ
явах­гүй хүний эгнээ булаана, тэгснээ эгнээ огт үгүй мэт сүлжиж давхина. Тэгснээ
гэнэт эсрэг эгнээнд орж урсгал сөрнө. Гарцгүй газар зүт­гэнэ. Зогсох газар хаа­зална.
Хурд­лах тэнхээгүй атлаа урдуур орж зам түгжинэ. Гэмгүй царайлна. Хараал урсгана.
Байнга чигнаал­дана… Улаанбаатарын танил дүр зураг байгаа биз дээ. Би чамд зөвхөн
замын хөдөлгөөний тухай ярилаа гэж бодож байна уу.

-Замын
хөдөлгөөнөөс гадна өнөөгийн улс төрийн амьдралын тухай давхар ёжлоод байгаа юмаа
даа, та?

-Тийм.
Яг үнэн (инээв). Ийм л дүр зураг харагддаг. Уг нь жолооч нарын дийлэнх олонхи нь
журам дүрмээ барьдаг гэж байгаа. Гэтэл нэг хэсэг дэггүй этгээд чанга чиг­наал­даад,
эгнээ сүлжиж давхиад, хөдөлгөөнд хөндлөнгөөс улаан галзуу ороод ирэхлээр бүгд л
тавгүйтээд эхэлдэг. Тэгснээ тэр журам барьдаг олонхиос зарим нь тэвчээр алддаг,
дагаад дэггүйтэж эхэлдэг. Замын хөдөлгөөн бүр хэцүүддэг. Ийм л хорлонтой эд байгаа
юм даа, тоглоомын дүрмээ зөрчих гэдэг. Үүнийг яалтай билээ. Ядаргаатай, зовлонтой
эд. За юутай ч, хоёулаа нэлээд удаан ярьчих шиг боллоо. Урт сунжирсан яриа болго­мооргүй
байна. Одоо яриагаа өн­дөр­лөвөл яасан юм бэ.

-Тэгье.
Гэхдээ ганц нэг зүйл тодруулмаар байна. Танай МАХН Ардын нам болсон, хуучин нэрээ
сэргээсэн тухай яриа сүүлийн үеийн хамгийн ихээр яригдаж байгаа сэдэв. Бөөн сүр
дуулиан, нэг л их баяр хөөр болсон хүмүүс “хурай, хурай” гэж хашгираад л…

-Сэтгэл
хөдөлгөсөн сайхан ёс­лол болсон. Хүүхэд төрөхөд чихэнд нь нэрийг нь энхрийлэн шивнэдэг.
Энэ бол муугийн ёс биш, Монголын ёс. Манай нам хорвоод анх мэнд­лэхэд чихэнд нь
“Ардын намаа…” гэж шивнэсэн байдаг. Тэр нэрийг хэн хайрлаж, хэн шивнэсэн юм бэ.
Монголын ард түмэн. Эх орон, эрх чөлөө гэсэн ариун бод­лоороо нэгд­сэн ард түмэн.
Эх орондоо эзний ёсоор амьдаръя, хэдэн зуун жилийн дарлалаас одоо нэг ангижиръя,
гадны эзлэн түрэм­гийлэгчдийг да­руй хөөн зайлуулъя гэсэн ариун сэтгэл, гэгээн хүсэл,
том амбицаар нэгдсэн Монголын харц ард, тайж ноёд, лам хувраг нар нэгдсэн. Өөр хоорондоо
үлэмж зөрчилтэй явсаар ирсэн Монголын нийгмийн энэ олон хэсэг бүлэг нэг л юман дээр
санаа бодол нь яв цав нийл­сэн байдаг. Тэр бол Монголын тусгаар тогтнол, эрх чөлөө.
Ийм ариун сэтгэлээр тэд нэгдэж, шуд­арга тэмцлийг нь ман­лайлах улс төрийн байгууллагаа
төрүүлжээ. Түүндээ Ардын нам гэсэн нэр хайр­лажээ. Монгол Улсын маань тус­гаар тогтнолын
төлөө ариун тэмц­лийн туг болсон энэ сайхан нэрээ бид сая сэргээж авлаа. Түүхийн
нэг үе шувтарч дараагийн шинэ үе эхэлж байна. Сэтгэл хөдлөлгүй яахав.

-Сая
болж өнгөрсөн танай намын их хурал дээр нэрээ өөрч­лөх, бэлгэ тэмдгээ солих гээд
бүх ажиллагаа нарийн дэг­лэгдсэн байсан юм шиг. Бүх сценари, бүх дэглэлт таныхаар
явсан гэсэн яриа, сэжиг байгаа. Та юу гэж хариулах вэ?

-Би
намын мөрийн хөтөл­бө­рийн ажлын хэсгийг ахалж ажил­ласан. Өөр бусад ажилд оролцох
боломж, шаардлага надад гараа­гүй. Үүнээс өөр тайлбар хэлэмгүй байна. Яахлаараа
заавал “дэг­лэлт, сценари” гэх талаас нь хардаг байна аа. Намайг ерөөс муу хүн гэж
үзэж болно. Ардын намыг угаасаа л муу нам гэж үздэг байж болно. Гэхдээ хүмүүсийн
сэтгэл аяндаа хөдлөөд, баяр хөөр болж, омогшиж байгааг хараад ойлгох монгол хүний
сэтгэл, үүнийг мэдрэх мэргэж­лийн увдис баймаар юм. Дашрамд хэлэхэд, асуудлыг сайн,
муу олон талаас нь харж, дүрсэлж чаддаг байх нь увдисын илрэл. Харин юм болгоныг
зөвхөн бараан саарал, буруу хазгай талаас нь хардаг, дүрсэлдэг байх нь увдис­гүйн
илрэл гэж боддог. Намын их хурал, намын нэр сэргээх үйл явдлын талаар гадна, дотно
гарсан нийтлэлүүдийг би зориуд олж уншсан. Шууд хэлэ­хэд, танай “Өд­рийн сонин”-д
гарсан хорсол дүүрэн зарим нийтлэлүүд арай л онцгүй санагдсан. Муулж болно, үзэн
ядаж ч болно, харин тэглээ гээд арай л бэлгэ дэмбэ­рэлгүй үг нийт­лэж, монголоо
алдаж болом­гүй баймаар. Цөөхөн монгол­чууд шүү дээ, бид хэд чинь. Энэ үгийг минь
хасалгүй нийтлээрэй гэж хүсье.

-Таны
хэлсэн үгийг хасахгүй ээ. Хамтарсан Засгийн газар байгуулах тухай гэрээний нэг тал
МАХН гэх хуулийн этгээд байхгүй боллоо. Одоо гэрээнд өөрчлөлт орох уу.

-Гэрээнд
оролцогч нэг этгээдийн нэр л өөрчлөгдсөн. Энэ үнэн. Гэхдээ гэрээ байгуулсан хуулийн
этгээд нь шинэ нэртэйгээ хэвээрээ л байж байна. Энэ бас үнэн. Үүнээс үүдээд хамтарсан
Засгийн газар­тай хол­боо­той ямар нэгэн өөр асуудал үүсэх үндэс огт байхгүй. Үүн дээр мэдэн будлиад
байх юм огт үгүй. Намын нэр солигдоно гэдэг жирийн үзэгдэл. Бидэнтэй хамтрагч АН
гэхэд л үүсгэн байгуу­лагдсан цагаа­саа нэрээ мөн олон сольсон. МоАН, МҮАН гээд
л өөрч­лөгдөөд байсан санагддаг. Одоо бол АН. Гэхдээ нэр олон солигдлоо гээд АН-ын
мөн чанар, үндсэн агуулга нь өөрч­лөгдөөгүй л байх. Мөнөөх л хуулийн этгээд мөн
гэж ойлгогддог. Бусад намууд ч гэсэн. ИЗН гэхэд л нэг хэсэг ИЗН-БНН болоод явж байсан
байх. Тэглээ гээд энэ намын зорилго, агуулга нь хэвээрээ л байгаа гэж ойлгодог.
Тэгэхээр манай нам нэрээ өөрчил­сөн явдал бол Монголын нэн шинэ түүхэнд огт шинээр
гарч байгаа зүйл биш. Харин үүнийг тойруу­лаад суртал ухуулгын элдэв бохир утаа
манан татуулах гээд байгаа, иргэдийг тэр хиймэл утаа манан дотор оруулж төөрүүлэх
гээд бай­гаа нь л шинэ үзэгдэл гэлтэй. Гэхдээ энэ бол өөр сэдэв. Шаард­лагатай бол
жич ярилцаж болох сэдэв.

-Намын
нэр өөрчлөгдсөнтэй холбогдуулж асуух бас нэг асуулт байна. Ардын нам нэртэй болоод сонгуульд ялагдвал ха­риуц­лагыг
нь би хүлээнэ гэж генсек У.Хүрэл­сүх мэдэгдсэн. Ер нь ялагдвал хариуцлагыг нь хэн
хүлээх ёстой вэ ?

-Маш
тодорхой. Намын дарга С.Батболдоос эхлээд, Ерөнхий нарийн бичгийн дарга У.Хүрэлсүх
дагаад, намын нарийн бичгийн дарга болсон мань мэт хамрагдаад бүгд л хариуцлага
хүлээнэ. Намын Удирдах зөвлөл, Бага хурал гээд бүгд хүлээнэ. Үүн дээр асуугаад байх
ч зүйл байхгүй. МАХН гэсэн нэрээрээ, Ардын нам гэсэн нэрээ­рээ ч байлаа адилхан.
Ялагдсан бол хариуцлага хүлээдэг тэр зарч­маараа л явна.

-Дараагийн
Ерөнхийлөгчийн сонгуульд танай намаас нэр дэвших боломжтой хүн хэн, хэн байна вэ?

-“Нэг
боссон дээрээ Ерөн­хий­лөг­чийн төлөө хундага өргөе” гэх шог яриа байдаг. Тэрэн
шиг нэг уулзсан дээрээ бүх асуудал хамрах гэх юм байна л даа (инээв). Наад асуудлыг
чинь ярих болоогүй. Учир нь, нэгдү­гээрт, Ерөнхийлөгчийн дараа­гийн сонгууль дэндүү
хол байна. Түрүү­чийн сонгуулийн тоос зарим газраа бүрэн буугаагүй явна. Хоёрт,
нэр дэвших боломжтой хүн дэндүү олон. 2009 оны сонгуулийн өмнө л гэхэд би намын
даргын хувьд манай намаас нэр дэвших боломжтой гэж үзсэн арваад хүн­тэй уулзсан
бай­даг. Одоо тэр тоо нэмэгдсэн үү гэхээс хасагдаагүй. Гуравт, одоо тийм хүмүүсийг нэр­лэх, тэдний тухай
албан ёсоор ярих эрх намын одоогийн даргад
хадга­лагдана.

-Та
намын дарга байхдаа то­дор­хой хүмүүстэй уулзаж бай­сан гэлээ. Нууц биш бол, яг
хэн, хэн хэнтэй уулзаж байсан юм бэ?

-Би
тэр үед Н.Багабанди, Н.Энх­баяр, Д.Дэмбэрэл, Ц.Нямдорж, Д.Лүндээжанцан, Ө.Энхтүвшин,
Н.Энхболд, Ч.Улаан нартай уулзаж байсан. Өөр ганц нэг хүн орхигдсон байж магадгүй.
Тэр үеийн сониноос олоод харж болно. Энэ тухай дэлгэ­рэнгүй мэдээлэгдсэн байдаг.
Нууц­лаад байх юм үгүй.

-Эдгээр
хүмүүс дотроос нэг хүний тухай би онцолж асуумаар байна. Сая болоод өнгөрсөн танай
намын их хурлын үеэр Ерөн­хийлөгч асан Н.Багабанди гуай, намын одоогийн удирдлага
болох С.Батболд, У.Хүрэлсүх болон таны хооронд ихээхэн дотно харилцаа байгаа нь
илэр­хий харагдаж байсан. Н.Бага­банди гуай Ерөнхийлөгчөөр хоёр ч удаа сонгогдоод
дундаа хоёр ч бүрэн эрхийн хугацаа алгасаад байж байгаа. Түүнд Ерөнхийлөг­чийн сонгуульд
да­хин нэр дэвших боломж нь одоо нээгдсэн үү?

-Жил
хагасын өмнө ч боломж нь нээлттэй байсан. Одоо ч хэвээр. Бусад хүмүүсийн ч хувьд
гэлээ боломж нь нээлттэй л байгаа болов уу гэж тааж байна. Гэхдээ тэр бол миний
шийддэг, ярьдаг асуудал биш гэж би түрүүнд хэлсэн. Миний ярьж болох асуудлаар би
хангалт­тай ярилаа.Түүн дотроо “амбиц” хэмээх сонирхолтой сэдвийг чадан ядан хөндлөө.
Цаашаа ухаад бай­вал өөр олон шинэ бодол төрөхөөр сонин сэдэв юм шиг. Тал засахгүй,
талцаж муудахгүй, амбиц хөдөл­гөсөн асуулт асууж, сайхан ярилц­санд баярлалаа.

-Танд
бас баярлалаа. Амжилт хүсье.

Э.ЭНЭРЭЛ

Categories
мэдээ онцлох-нийтлэл редакцийн-нийтлэл соёл-урлаг туслах-ангилал

“Хунт нуур” төрсөн адармаатай баримтууд DNN.mn

ӨДРИЙН СОНИНЫ АРХИВ… “ХУНТ НУУР” төрсөн адармаатай баримтууд нийтлэлийг хүргэж байна.


“Хунт
нуур” бол дэлхийн сон­годог балетаас монголчуудын хамгийн сайн мэдэх балет
болох нь маргашгүй ээ. Бид өмнө нь
зохиогчийн тухай болон энэ жүжгийн талаар мэдээлэл хүргэж байсан бол харин энэ
удаа уг балет хэрхэн төрсөн адармаатай баримтуудаас хүргэж байна. Эртний
германчуудын домог болон орос ардын үлгэрээс сэдэвлэсэн энэ балетын цомнол хоёр
янз. Анхны цомнолыг Владимир Бегичев, Василий Гельцер нар дөрвөн үзэгдэл­тэйгээр
бичиж, “Хунгийн нуур” нэрээр Москвагийн Большой театрт 1877 оны хоёр­дугаар
сард тавьсан байна. Үүнээс өөр хувилбараар Мариус Петипа Лев Иванов нар сэргээн
шинэчилж 1895 оны нэгдүгээр сард Петербургийн Марийнскийн театрт тавьжээ. Энэ
удаа Петербург дэх эзэнт гүрний теат­рын Ерөнхий удирдаач хөгжмийн зохиолч
Рикардо Дриго Чайковскийн хөтөлбөрийг хянан засварлаж тавьсан гэдэг билээ.
“Хунт нуур” балетын анхны эхийн тухайд судлаачид санал зөрөлдөөнтэй байцгаадаг
аж. Зарим нь цэвэр орос үндэстний балет гэдэг бол зарим нь герман домгоос
сэдэвлэснээр нь өөрөөр үздэг байх жишээтэй.

Гэхдээ
хамгийн гайхалтай нь энэ бол Чайковскийн анхны балетын хөтөлбөр юм. Үүнээс өмнө
нэг ч балет бичиж байсангүй ажээ. 1890 оныг хүртэл балет нь хэн сонирхсон нь
бичдэггүй, балетаар мэргэшсэн “тусгай” хүмүүс бичдэг гэсэн ойлголт ноёрхож
байж. Зохиомжийн маш чамин тансаг чимэглэлтэй, яруу дуурьсал төгс, маш өндөр
түвшинд эрэмбэлэгдсэн хэмнэлтэй тухайн үеийн балетын хэм хэмжээг ягштал
илэрхийлсэн байх ёстой гэж үздэг байжээ. Тийм нөхцөлд Чайковский балетаа
бичихийн тулд эхлээд мөнөөх “тусгайлан” балетаар мэргэшсэн хөгжмийн зохиолчдын
хөгжмөөс суралцсан гэж Чайковскийн намтарт бичсэн байх юм. Тэрбээр Пуни ч юм уу
Минкус нарын зохиолыг ийм маягаар судалсан гэдэг. Минкусын хөгжмийг Монголын
үзэгчид “Дон Кихот” балетаар нь сайн мэдэх
юм. Чайковский энэ хоёр зохиолчийн балетын хөгжмүүдийг детальчлан судлах
хүртлээ дээрх тогтсон үзэл хандлагаас огт өөр байр суурьтай байжээ. Балетын
хөгжмийг судалж байхдаа тэрбээр хэнээс ч илүү Лео Делиб, А.Адан нарын, дараа нь
Дригогийн балетын хөгжмийг үнэнхүү биширсэн байна. “Би Делибийн “Сильвия”
балетыг сонслоо. Аялгуу, хэмнэл, эгшиг­лэгээ, нь юутай гоё ганган, сэтгэл татам
ялдам, юутай баялаг юм бэ. Хэрвээ би “Хунт нуур”-ыг бичсэнийхээ дараа эдгээр
хөгжмийн ямар агуу их болохыг олж мэдсэн бол яана аа гэж маш их ичлээ” хэмээн
нутаг нэгт хөгжмийн зохиолч нөхөртөө бичсэн байх аж. Чайковский А.Аданы 1844
онд бичсэн “Жизель” балетын хөгжмийг биширч, түүний арга барилаас “Хунт нуур”
балетдаа ашигласан гэдэг. 1868 онд бичиж байгаад орхисон “Воевода” нэртэй
дуурийнхаа хөгжмөөс нэлээд хэсгийг загвар болгон авч “Хунт нуур”-аа бичсэн байх
жишээтэй. “Хунт нуур”-ын хоёрдугаар үзэгдэл дэх Сүр жавхлант адажио буюу
дурлалын дуэтийг дээрх дуурьтаа суурилан бичсэн бол гуравдугаар үзэгдэл,
дөрөвдүгээр үзэгдлийн зарим сэдвийг мөн ийн бичсэн байна. Үндсэндээ дуусгалгүй
орхисон “Воевода” дуурь нь “Хунт нуур” балетынх нь суурь, загвар болж өгсөн
байх юм. Ингээд “Хунт нуур” балет 1876 онд бэлэн болж, жүжгийн сургуулилт
эхэлсэн байдаг. Гэвч балетмейстр нь Чайковскийн хөгжмийг бүжигт “хөрвүүлэхдээ”
санааг нь эвдэж эхэлсэнд зохиолч дургүйцсэнээр их зохиолчийн санаа балетад
бүрэн дүүрэн хэрэгжиж чадсан байна. Энэ балетыг бичих явцдаа Чайковский сэтгэлийн хөдөл­гөөнөө барьж дийлэхгүй байсан
ба тэр их эмоци нь балетыг богино хугацаанд амжилттай бичиж дуусгах хөдөлгүүр
нь байсныг тухайн үед найзууд нь, хожим судлаачид онцолсон байдаг. Чайковский
“Хунт нуур” балетаа 1875 оны хавар эхэлж 1876 оны дөрөвдүгээр сар гэхэд бүрэн
хэмжээгээр бичиж дуусгажээ. Тэрбээр бичиж эхлэхдээ л бушуухан дуусгахын хүслэн
болж яарч байсан нь түүний найз нөхдөдөө бичсэн захидлуудаас харагдана. Зарим
судлаачид “Хунт нуур”-т абстракт хэв шинж цөөнгүй тааралддаг гэж хэлдэг ч
түүнийгээ нотолж чадаагүй. Зохиогчийн гар бичмэлийг хэн ч олж үзээгүй байгаа учир
нотлох баримт үгүй юм. Чайковскийн ийнхүү балетын төрлөөр анхны бүтээлээ бичиж
байхдаа түүнээсээ үргэлжийн кайф авсаар байсан тухайгаа най­зууддаа бичиж
байсны зэрэгцээ “Хунт нуур” бол маш нүсэр зорилт гэдгийг тухайн үедээ бүгд
ухаарч байж. Гэтэл анхны тавилт амжилт олоо­гүйгээр барахгүй бүхий л сөрөг
шүүмжүүд, бүжигчид, тайз засал, найрал хөгжимд чиглэжээ. Сайн бүтээл болжээ гэж
хүлээн зөвшөөрсөн цөөн судлаач шүүмжлэгчид хүртэл “Хунт нуур хэдийгээр сайн
хөгжим болсон ч балет болтлоо хол байна” гэцгээжээ. Түүнчлэн олонх нь байдаг л
нэг мелодрам болж гэж дүгнэсэн байна. Тэд Чайковскийн анхны энэ балетын
сэтгэлзүйн агуу гайхамшигт драммыг огт өөрөөр хүлээж авсан нь “хэтэрхий
пижигнэсэн, хэтэрхий Вагнерчил­сан, хэтэрхий симфонийн шинжтэй болжээ” гэсэн
шүүмжлэлээс нь илт харагдана. Балетмейстрийг нь огтхон ч уран сэтгэмжгүй,
шинэлэг юмгүй, бүхэлдээ дахиж дурс­мааргүй балет болж гэж ам мэдэн муулжээ.

“Хунт
нуур” балетын Одеттагийн дүр нь аз жаргалгүй олон эмэгтэйчүүдийг дүрсэлсэн
түүний хөгжим дэх анхны зовлонт эмэгтэйн фигур юм. “Хунт нуур” балет хилийн
чанадад анх тавигдсан нь 1884 онд Англид, 1888 онд Прагвайн Үндэсний театрт
тавигдсан бөгөөд Чайковский өөрөө удирдан тоглуулсан байна. Энэ тухай өдрийн
тэмдэглэлдээ бичихдээ “Балет бичсэний минь юутай ч харьцуулшгүй аз жаргал, баяр
баясгалан энэ байлаа” гэжээ. 1880-аад оны сүүл, 1890-ээд оны эхээр Петипа ба
Всеволоцки Иванов уг балетыг шинэчлэн засварлаж тавихыг санал бол­госонд
зохиолч зөвшөөрсөн байдаг. Харамсалтай нь 1893 онд Чайковский гэнэтийн үхлээр
хор­воог орхисон. Тэр булчин задрах тахлаар насан өөд болсон. Гэхдээ тэр нас
барахаасаа өмнө хэдийнэ шинэчилсэн хувилбараа бичиж амжсан гэдэг боловч энэ
гайхам­шигт балетыг Большой театрын удирдаач, хөгжмийн зохиолч Дриго шинэчилсэн
хэмээн үздэг хүмүүс ч байна. Олон балетмейтр, удирдаач нарын янз бүрийн
хувилбаруудаас хамгийн сүүлийнх болох Петипа Дриго нарын 1895 оны тавилтаар
өнөөдөр бид “Хунт нуур”-ыг үзэж байна.

Categories
мэдээ онцлох-нийтлэл редакцийн-нийтлэл туслах-ангилал

Б.Жамьяндагва: “Учиртай гурван толгой”-г эмгэнэлт хэлбэрээр нь болгоорой гэж Ч.Лодойдамба гуай захисан юм DNN.mn

ӨДРИЙН СОНИНЫ 2013 ОНЫ АРХИВ… Ардын жүжигчин хө­дөлмөрийн баатар Б.Жамьян­­дагватай хийсэн ярилцлагыг хүргэж байна.


Ардын жүжигчин хө­дөлмөрийн
баатар ба­летмейстр Б.Жамьян­­дагватай ярилц­лаа. Тэрбээр ДБЭТ-ын урын сан дахь
бале­туу­даа­саа, хамтран ажиллаж байсан хөгжмийн зо­хиолчдынхоо бүтээ­лийг хэрхэн
төрсөн ту­хай, мөн Сэвжидийн гэж алдаршсан манай үн­дэсний бүжгийн ал­дартай бүтээлүүдийг
хэрхэн тайзны бүтээл болсон талаар дурсан ярилаа.


-Та Ерөнхий балет­мейстрийн ажлаа
өгөөд удаагүй байна. Ер нь балетмейстр, удирдаач нар улаан номын амь­тан шиг ховор
байдгийн учир юу вэ?

-Энэ ажлаас хүмүүс их зугтаадаг юм.
Би тавин жилд ганц хүн олж бэлтгэж байна. Тэр маань Х.Гэрэлчимэг. Бүгдээрээ багш
болно л гэдэг юм. Бэрхшээлээс нь айдаг бололтой. Балетмейстр хүн олон талын маш
их судалгаа хийж, ямар ч асуудлыг их өргөн цар хүрээнд хардаг байх шаард­лагатай.
Балет­мейстр хүн өөрөө маш сайн хөгжмийн редактор, сайн зураач байх ёстой гэдэг
юм.

XVI зууны жүжиг тавилаа
гэхэд зураач нь XX зууныг зураад ирэх нь бий. Хөгжмийн зохиолч юу нь мэдэг­дэхгүй
нэг хөгжим аваад ирнэ. Тэр болгоныг балетмейстр редактор­лодог. Хөгжмийн зохиолчид
мөн ч сонин улс шүү дээ. Сэтгэлийн хө­дөлгөөнөөр баахан ноот бичээд ирнэ. Манай
Мөрдорж надтай нэг балет хийх гэв ээ. Ёстой алаад өгнө өө гэж байна. Маргааш нь
ноотоо аваад ирлээ. Учир нь мэдэгдэхгүй юм биччихэж. Зураачаа, хөгжмийн зо­хиолчоо ажиллуулж чадах
хэмжээнд юм мэддэг байж байж балетмейст­рээс сайн бүтээл гарна. “Ямар ч сайн хөгжмийн
зохиолч байлаа гэсэн зохиолд нь тос, ус хоёр байдаг юм. Усыг нь шахаж сур” гэж оюутан
байхад манай багш хэлдэг байлаа. Том том дуурь, балетын хөгжмүүдээс авчраад тавьчихна. Ус нь хаана байна, тос нь хаана байна гээд л анализ
хийлгэнэ. Тэгээд л би энд тэнд хөгжим хасаж “хөрөөдсөөр” байгаад сурчихсан. Ямар
сайндаа намайг Ансамблийнхан “хөрөө” гээд
нэр­лэчихсэн байгаа шүү дээ. Ансамб­лийн концертыг би олон жил най­руулсан л даа.

-Үндэсний бүжгээ та хэр мэ­дэх вэ. ҮДБЧ-ын урын сангийн бүжгүүдээс хүмүүс хэзээд
уйд­даггүй. Голдуу Чойдог гуайн хөгж­мүүд байдаг. “Жалам хар” бүжгийн талаар та
юу ярих бол?

-Чойдог шиг хөгжим бичдэг хүн байхгүй дээ. Ховдод очиж жил шахуу
судалгаа хийсний хүчинд би ардын урлагийг сайн мэддэг болсон юм. Чойдог гэдэг чинь
ерөөсөө л агуу хүн. “Жалам хар”-ыг нь сайн мэднэ шүү. Ансамбльд дээр үед тавьсан
Сэв­жидийн бүжгүүдийн ихэнхийг нь би редакторлож байсан юм. “Жалам хар”-ыг ч, “Адуучин”-г
ч гэсэн.

-Хөгжмийг нь үү, бүжгийг нь үү?

-Бүжгийг нь. Сэвжид их ухаантай, сэргэлэн хүн байлаа. Шинэ бүжиг
тавина. Намайг дандаа дуудна. Жамьяан, энийг яахав гэнэ. Энийг нь хас, тэрийг нь
хас гэхчилэн ингэж ажилладаг байлаа. Сүүлд “Хатдын бүжиг” нэртэй бүжиг тавьсан.
Намайг дуудлаа. “Энэ ямар байна, Жамьяан” гэж байна. Үүнд чинь би хүрэхгүй ээ, ингээд
байж байг. Гэхдээ юм байна гэлээ. “Аан, юу байна” гэж байна. Нэг л юм байна. Гэхдээ
өөрчлөх хэрэггүй энэ чигээр нь байлгаж бай гэлээ, би. Яг юу байна хэлчих л дээ чи
гээд шалгаагаад байдаг. Чи бүжгээ рит­мээр нь тавьчихсан байна. Цаана чинь ая гарч
ирж байгаа биз дээ гэсэнд “Аа тийм үү” гэж байна. Гэхдээ өөрчлөлгүй тэр чигээр нь
явуулсан. “Адуучин” гэдэг бүжиг хийлээ. Намс­райжавын хөгжим шүү дээ. Яаж хийх талаар
бас ярилцлаа. Дунд нь морь булгидаг хэсэг бий дээ, тэр хэсгээ орос трупээр хийчихэж,
нөгөөдөх чинь. Чи наадахаа боль. Ардын юмыг ардынхаар нь хий л дээ гээд өөр­чилсөн
юм. Тэгж “Адуучин” бүжгийг_ концертод анх оруулж байсан юм. Чойдог “Жалам хар”-ыг
хийлээ. “Яаж гаргаж ирэх вэ” гэж байна. Морины явдлыг чи мэднэ биз дээ. Сайвар морины
явдал, жороо морины явд­лыг мэднэ биз. Аяндаа ритм л гараад ирнэ. Чамд ямар ая байхгүй
гэх биш зөндөө л ая байгаа юм чинь гэсэн. Тэгж анх хөгжмөө бичээд Сэвжид дэглэсэн.
Одоо “Жалам хар” шиг хөгжим бичдэг зохиолч байна уу. Байхгүй шүү дээ. Нэг л их том
том улсууд хөгжим бичдэг гээд яваад байдаг. Композитор гэдэг чинь Мон­голд одоо
бараг алга. Нацагдорж, Шарав гээд л зогсчихож байна. Одоо ганц Шарав үлдлээ шүү
дээ. Харин саяхан Алтангэрэл гэж гайгүй залуу оллоо.

-Балетын цомнолыг голдуу та өөрөө бичиж иржээ. Манайх либ­ретист
бэлдээгүйгээс тэр үү?

-Яг балетад таарсан либреттийг балетмейстр бичнэ л дээ. Би олон
хүний нэр дээр либрет бичсэн. “Нуурын домог”, “Уран Хас” эд нарыг Б.Ширэндэв гуайн
нэр дээр бичиж гаргасан. Үнэндээ Ширэндэв гуай бичээгүй юм шүү дээ. Тэр хүн чинь
балет мэдэхгүй. Балетыг сөнөөчих­гүйн тулд томчуудын нэрээр бичиж байж батлуулдаг
байлаа. Том хүний нэр орчихоор л баталчихдаг юм. Дараа нь Ширэндэв бид хоёр бас
тэрүүхэндээ түр тар хийнэ. Мөнгийг нь хэн авах юм гэж. “Мөнгөн залаа”-г гэхэд Филатова
авгайн нэрээр бич­сэн. Балетыг чинь хаана гээд байхаар нь нэрийг нь бичээд, танай
Хүүхдийн паркийн тухай жүжигтээ оруулна гэж байж хийсэн юм.

-Хэний нэр дээр?

-Филатовагийн нэр дээр. Сэцмаа гэсэн нэр өгөөд гаргасан.

-Та хоёр сайн харилцаатай байгаагүй юм уу?

-Юун сайн харилцаа байх вэ. Би хөдөө малчнаар туугдах гээд, эсгий
гутал дээр үлдэж байсан үе ч бий. Уг нь 1976 он хүртэл гайгүй явсан юм. Хөндийхөндүү
яваад байсан хэрэг л дээ. Тэр хүртэл манай Лхасүрэн төрийн концерт найруулдаг байлаа. 1976 онд Оросоос нэг том найруулагч ирлээ. Төрийн
концерт найруулдаг хүн юм байна. Тэр золиг ирээд “Энэ Жамьяндагваас өөр төрийн концерт
найруулах хүн алга, энэ хүнийг ажиллуулна” гэжээ. Түүнээс хойш би төрийн концерт
найруулдаг болсон юм. Гэтэл концертыг Филатова өөрийнхөөрөө хийлгэх гээд бол­доггүй.
Төрийн концерт болохоор л Филатова өөрийнхөөрөө хийлгэх гээд дайрчихна. Би тэрнээс
нь зөрдөг. Ингээд бид муудалцаж, Цэдэнбал дарга дээр олон удаа орж байсан. Энэ тухай
ярихаа больё. Яривал их юм бий.

-Таны 2005 онд тавьсан “Чой­жид дагина” балетыг маргааш тоглох
гэж байна. Орчин үеийн сонгодог тавилтыг та эн­дээс эхэлсэн үү?

-Яалаа гэж. Чаддаг л юм бол балетад орчин үеийн юмыг хэдийд ч
хийж болно шүү дээ. Би жаран хэдэн онд хийж л байсан. Шостаковичийн таван симфони
нийлүүлж байгаад “Энхийн тойрог” нэртэй орчин үеийн балет тавьсан шүү дээ.

-Тоглохоо больчихсон нь юу­наас болсон бэ?

-Хүн хүрэлцэхгүйгээс тоглохоо больсон. Байгаа бүрэлдэхүүндээ тохируулаад
жижгэрүүлэх ч боломж байхгүй. Яаж ч болохгүй юм гэж байдаг. Ухаандаа, “Парисын дарь
эхийн сүм” зохиолоор хийсэн “Эме­ральдо” гэж балет байна. Миний 1965 онд хийсэн
балет. Тухайн үед нь Ренчин гуай сонин дээр магтаал бичиж л байсан. Жижгэрүүлэх
гэхээр санаа нь алдагдчихаар, яалт ч үгүй том бүрэлдэхүүнээр тоглохоос өөр аргагүй
ийм жүжгүүд байдаг юм. 1966 онд би “Маш нууц” гэж балет тавьсан юм. Хайр дурлалын
сэдэвтэй, сек­суальны амьдралыг харуулдаг юм. Олон янзын дурлалын явдлуудыг харуулдаг.
Яг орчин үеийн хэв мая­гаар найруулсан. Тэгээд хаагдчихсан юм. Орчин үеийн аргаар
хийсэн дэглэлт, санаа зэргээсээ л болохгүй юу. Тэр бол хаана ч тавигдаагүй балет
л даа. Цензур гэдэг ямар хэцүү байсан гэж санана. 1963 онд “Шехерезада”-г тавилаа.
Тэр нэг хаант улсын гүнжийг эцэг нь тушаал өгөөд цэргийн тэргүүн нь алчихдаг шүү
дээ. Синдбад далай­чинтай хайр сэтгэлийн холбоотой учраас, харийн хүнд бузарлагдсан
учраас гэдэг шалтгаанаар. Үүнийг би цэцэрлэгт болж байгаа үйл явдал дээр нь онцлоод
мөн л орчин үеийн аргаар тавьсан юм. Төв хороо, Соёлын яамны хяналт боллоо. “Ингэж
болохгүй. Юу сурталчилж байгаа юм” гэж байна. Лодойдамба гуай их ухаантай хүн байлаа.
“Чи энийгээ арай нэг өөр аргаар үзүүлж болохгүй юм уу. Нэг арга бод” гэж байна.
Харийн хүнд бузарлагдсан гэдгийг өөрөөр яаж үзүүлэх юм гэж тэр хяналт дээр нь хэлээд
ч нэмэр байдаггүй. Ямар драмм биш, үгээр хэлж болохгүй. Үйл явдлаар нь харуулж байж
эцэг хүн охиндоо тийм хатуу цааз шийтгэж байгааг харуулах шаардлагатай гэдгийг нөгөөдүүл
чинь ойлгохгүй байгаа юм чинь. Лодойдамба гуай нэг арга бод гэсэн болохоор тэрүүхэнд
нь гэрлийг нь унтрааж харанхуй болгоод, хөгжим явуулж тэгж аргалж анх гаргасан шүү
дээ.

-Одоо тэр аргалснаар нь явж байгаа юу?

-Хореографийг нь өөрчилсөн.
Гэрэл унтраадаг хэсэг нь хэвээрээ явж байгаа. “Чойжид дагина”-ын хувьд Чойдогийн
хөгжмийг авч хийсэн юм. “Мөнгөн залаа” гэдэг балетын хөг­жим. Мөнгөн залаа бол найрамдлын
тухай юм. Урын санд байхад “най­рамдал” гэсэн юм онц биш. Хасагд­чихаж магадгүй
гэж бодоод авч үлдэхийн тулд сүнсний тухай сэдэв барьж авсан. Баруунд дандаа сүнс­ний
тухай юм хийгээд байна шүү дээ. Манайд бол энэ тухай бурхны зохиол бий шүү дээ.
Тэр зохиолыг ашиг­лаад, Ш.Сүрэнжав бид хоёр ярьж байгаад хамжаад хийсэн юм. Нөгөө
Чой­догийнхоо хөгжмийг редакторлоод дахиж шинэ балетдаа тааруулсан даа. “Мөнгөн
залаа”-д танц болж байгаа хэсгийн хөгжмийг “Чойжид дагина”-ы хоёрдугаар үзэгдлийнхээ
бурхны орны хөгжим болгоод энэ мэтчилэн янзлаад тавьчихсан юм. Тийм хөгжим бичих
хүн одоо байхгүй юм л даа. Тийм учраас Чойдогийнхоо хөгжмийг янзалсан минь тэр.
Эхнийх нь дандаа орчин үеийн хореограф, хоёр дахь хэсэг нь үндэсний бөгөөд сонгодог.
Чойдог чинь агуу. Би Чой­дог­той дөрвөн балет хийсэн юм. Миний ажиллаагүй хөгжмийн
зо­хиолч гэж байхгүй. Билэгийн Дамдин­сүрэнтэй “Нуурын домог”-ийг хийлээ. Мөрдоржтой
хийлээ, Гончигсумлаа­тай “Найз залуус”, “Хошуу наадам” гэж хийж байлаа. Хангалтай
“Эр­дэнэсийн уулс” хийлээ.

-Балет бичдэг хөгжмийн зо­хиол­чид юугаараа онцгой юм бэ?

-Хүний хэл яриа байна шүү дээ. Энэ яриаг хөгжмийн хэлээр хэлүүлж
чаддаг л байхгүй юу. “Сайн хөгжим ярьдаг” гэж оросууд хэлдэг. Зүгээр ноот биччихгүй
тэр хөгжмийг яриулдаг юм. Хоёр хүний яриаг хөгжим бол­гоод биччихдэг байх ёстой.
Ухаандаа “Үйлийн гурван толгой” балет гэхэд Хоролмаа Балган хоёрын яриа. Энэ хэцүү
учраас балетмейстр нь хажууд нь сууж байж бичүүлдэг юм. Намайг хойно сурч байхад
агуу их Проко­фьев “Ромео Жульетта” балетыг бичсэн. Миний багш Лавсровский тавьсан. Прокофьев, Лавровский хоёр нэг өдөр манай ангид
орж ирлээ. Прокофьев хэлж байгаа юм. Би энэ балетыг сайндаа бичсэнгүй ээ. Леонид
Михайлович Лавровский гэдэг энэ хүний ачаар бичлээ. Зарим хөгжим нь энэ хүний хөгжим
шүү. “Ромьео Жульетта” балетыг энэ хүний хөгжим гээд бичсэн ч надад гомдох юм байхгүй.
Би гурван сар Хар далайн эрэг дээр амрахдаа Лавровскийг цуг аваачиж амраагаад, тувт
хажуудаа суулгаж, хэлүүлж байж энэ балетыг бичсэн юм” гэж хэлж байлаа.

-Та Дамдинсүрэн гуайтай “Нуу­рын домог”-ийг яаж хийсэн бэ?

-Хоёулаа хэрэлдэхдээ хэрэлдэж хэлцэхдээ хэлцэж хийнэ л дээ. Дамдиа
нэг юм бичээд ирэхээр нь би голно. Хуучны улс сайхан байлаа. Өнөө хэрэлдэвч маргааш
нь тэв­рэл­дээд явдаг. Зүгээр нэг вальс бичээд ирж. “Энэ балетын хөгжим биш. Наад
хөгжимд чинь ямар ч утга санаа алга. Нийтийн бүжиг эргэх вальс байна” гэсэн чинь
Дамдиа намайг заамдаж аваад “Чи намайг голох болоогүй” гээд булан руу шахлаа. Би
нас залуу ч байсан юм болохоор үүнийгээ засахгүй бол больё гээд бичсэн юмыг нь шидчихгүй
юу. Тэгсэн маргааш нь нөгөөх чинь яг хэлснээр минь бичээд ирж. Авьяастай улсууд
юмаа сайж­руулаад ирдэг юм.

-Наян оноос хойш та хэнтэй ажиллав?

-Хангалттай, Нацагдоржтой ажил­­­лалаа. Хангал бол балетын хөгжимд
хувьсгал хийсэн хүн. “Эр­дэнэсийн уулс” балетын нэгдүгээр үзэгдлийг гэхэд л бараг
гурав дахин бичсэн шүү дээ. Бичээд ирнэ. Арай болохгүй нь ээ гэхээр дахиад бичээд
ирнэ. Тэгээд сайжруулсаар сайж­руул­саар одоо тоглож байгаа энэ хөгжмийг гаргаж
ирсэн юм. Одоо тэгж ажилладаг хүн олдохгүй. Дахиад бид хоёр юм хийх төлөвлөгөөтэй
байсан л даа. Даанч удаан амьдарсангүй.

Урлаг, утга зохиол цаг үеэ тусгаж байх ёстой юм. Хорин нэгэн онд
хувьсгал гарсан. “Улаан туг”, “Шивээ Хиагт” гээд дуунууд гараад ирсэн. Монголд анх онгоц ирлээ.

“Шүгэр шүгэр дуутай

Шувуу шиг далавчтай

Дуутай шуутай

Монголын самалёт” гээд дуу гараад ирсэн. Төмөр зам тавьсан.

“Ган зам зурайн гялалзаад

Галт тэрэг хурдалж явна..” гээд дуу гарсан. Одоо гэтэл ардчилал гараад
ирсэн. Ямар ч уран бүтээл байхгүй. Би эд нарт хэлээд байгаа юм. Ардчилал гээд энэ
том хувьсгал хийлээ. Энэ үйл явдал чинь том театрт урын санд нь үлдэх ёстой гэж
хэлсэн. “Бадарчин ба ардчилал” нэртэй балетын цомнол биччихээд Сосор­барамд хэлсэн.
Та нар ардчилал гээд яриад байна. Амаараа ярьж байхаар балет мэтийн том бүтээл хийчихэж
болдоггүй яачихсан юм гэж. Ерөн­хийлөгч Ц.Элбэгдоржид үзүүл гээд цомнолоо Сосорбарамд
өгөөд явуул­сан. Үзүүлсэн юм уу үгүй юу мэдэхгүй.

-“Үйлийн гурван толгой” балет, “Учиртай гурван толгой” дуурь нэг
тайзан дээр хоёр өөрөөр явж байгааг та хэрхэн харж байдаг вэ?

-Жаран хэдэн онд Лодойдамба, Оюун гуай хоёр надад захисан юм.
Энэ “Учиртай гураван толгой”-г анхных нь эмгэнэлт хэлбэрээр нь болгоорой. Чи л чадна.
Үүнийг хувьс­галд тааруулаад баллачихсан юм шүү. Найр наадам хийлгээд дуус­гачих­сан.
Нацагдоржийн зохио­лоор бол эмгэнэлт жүжиг. Бараг л хошин шог болгочихсон. Үүнийг
чи анх­ныхаар нь болгоорой гэж ялан­гуяа Лодойдамба гуай их захисан юм. Олон жил
бодлоо. Судалгаа хийж яваад би учрыг нь олсон л доо. Бал нэртэй хүн байсан. Ная
гаруй настай хүн байсан. Нэг хүүтэй байж. Бал нэртэй тэр хүнийг Нацагдорж Балган гэдэг нэртэй залуу хүн болгоод Сийриймаа
гэдэг хүүхэн байсныг Нансалмаа болгоод, Хоролмаа гэдэг чинь Гармаа гэдэг нэртэй
хүүхэн байсан. Тэгээд Шекспирийн эмгэнэ­лээр жишээ аваад бичжээ. Би судал­гаагаа
хийгээд цомнолоо биччихээд Чимидээр хянуулж ингэж “Үйлийн гурван тол­гой” балетыг
хийсэн юм. Чойжилын Чимэд “онцсайн” гээд биччихсэн бичиг нь одоо надад байдаг юм.
Өөр нэг захьсан юм бий. Ванган надад их хэлж захисан юм. Манай Завханых юм болохоор
надад сүрхий сайн. “Жамьяан чи энэ бадар­чингийн тухай нэг юм хийгээч. Бадар­чингийн
балаг гээд байдаг болохоос энэ чинь огт өөр юм шүү. Шударга үнэний төлөө явдаг хүн
юм шүү” гэсэн. Тэгээд би бас бодсоор яваад “Бадар­чин ба ард­чилал” гэж цомнол бичлээ.
Эхнээс нь хувцас нь солиг­доод байна, хамгийн сүүлд ард­чиллын төлөөлөгч, фрактай,
гэхдээ бадар­чин­гийн малгайтайгаа явж байх жишээтэй. Ийм маягаар хийх юм.

-Хожмын балетмейструудад хэрэг болж юу магад, та ном бичиж байгаа
биз дээ?

-Балетмейстрийн уран чадвар гэсэн ном бичиж байна. Сайндаа ч биш.
СУИС-ийнхан шахаад байх юм. Удахгүй гаргана аа.

-Театрын үндсэн ашиг сонирх­лын
төлөө явдаг мэргэжлийн хү­мүүс нийлээд шинээр театр бай­гуулах боломж ер нь бий
юу?

-Үндэсний театр байгуулъя гэж олон жил яриад байгаа маань энэ
л дээ. Боломж байлгүй яахав. Төр засаг нь дэмждэг бол болчихолгүй яахав. Харин төр
татаас өгөхгүй учраас болохгүй байгаа юм.

-Заавал байшин хэрэгтэй юм уу?

-Барилга хэрэгтэй. Энэ театртаа ч байж болно. Хойд тал нь балетын
театр, урд тал нь дуурийн театр гээд байж болохоор байгаа юм. Шинэ сайд болгонд
би ороод хэлдэг юм. Та нар биеийн тамир спортыг төрөл­жүүлж хөгжүүлж байна. Тийм
учраас амжилтад хүрч байна. Боксыг бок­соор нь, бөхийг бөхөөр нь хөгжүүлж байгаа
нь их сайн юм. Урлаг ч бас олон төрөл байдаг юм шүү. Бас төрөлжүүлж хөгжүүлэх хэрэгтэй.
Ардын урлагийг ардынхаар нь, орчин үеийнхийг орчин үеэр нь сонгодгийг сонгодгоор
нь төрөлжүүлж хөгжүүлэх ёстой юм гэдэг л дээ. Юу ч өөрч­лөгд­дөгүй. “Өө тийм үү,
Жамьяан­дагва гуай” гээд л болоо. Үг ер авдаггүй юм. Хэлээд ч нэмэргүй. Урьд цагт
дарга нар чинь бас үг авдаг байлаа шүү дээ. Одоо Яаманд нь урлагийн мэргэж­лийн
хүн нэг ч алга. Хэрэг байхгүй.

Categories
мэдээ онцлох-нийтлэл редакцийн-нийтлэл туслах-ангилал

П.Анужин: Би хорвоогийн түг түмэн өнгөний нэг л өнгө нь DNN.mn


ӨДРИЙН СОНИНЫ 2012 ОНЫ АРХИВААС… УИХ-ын гишүүн П.Анужинтай хийсэн ярилцлагыг хүргэж байна. Тэрбээр өдөр тутмын сонинд анх удаа ярилцлага өгч байв.


Сүүлийн үед телевиз үзэгч­дийн сонирхлыг хамгийн ихээр татаж байгаа нэвтрүүлэг “Мон­гол тулгат­ны 100 эрхэм” болсон гэдэгтэй олон хүн санал нийлэх биз ээ. Уг нэвтрүүлгийг хүмүүсийн мэдэх “Херо” продакшн бэлтгэж, ар­дын уран зохиолч Б.Лхагвасүрэн гуай хөтөлдөг. Харин түүнтэй хамт нэвтрүүлгийг хөтөлдөг бүсгүйг хүмүүс тэр бүр мэдэх­гүй бас тэр хэрээрээ мэдэхийг хүсэх болсон нь анзаарагддаг. Хэвлэл мэдээл­лийн зарим хэрэг­сэл, сайтуу­даар ч түүнтэй холбоотой мэдээлэл мэр сэр гарах болоод байгаа.

“Монгол тулгатны 100 эрхэм” нэвт­рүүл­гийн хөтлөгч, продюсер П.Анужин сүүлийн үед өөртэй нь холбоотой яригдах болсон олон сэдвээр өдөр тутмын сонинд анх удаа ярилцлага өгч байна.


-“Монгол тулгатны 100 эр­хэм” нэвтрүүлэг телевизийн дэлгэцээр гарах болсоор чамгүй олон үзэгчтэй болжээ. Ер нь энэ нэвтрүүлгийг хийх болсон зо­рилго, учир шалт­гаан нь юу бай­сан юм бэ?

-Анх “Hero entertainment”-ийн зүгээс шинээр хийх гэж байгаа “Чухал 100” нэвтрүүлгийнхээ хөт­лөгч хийх саналыг надад тавьсан юм. Нэвтрүүлгийн анхны санаа нь сонгуульд зориулсан улс төрийн ток шоу байсан. Хамтран ажиллах саналыг хүлээн авсныхаа дараа бодож байгаад түр зуурын, богино хугацааны уран бүтээл хийхээс илүүтэй утга гүн, үлдэц их нэвт­рүүлэг хийе гэсэн саналыг тэдэнд зөрүүлэн тавьсан. Mонгол түмэн маань гэгээтэй, бахар­халтай юмаар дутаж, оюун санаа нь гун­даж мохоод байна уу даа гэсэн зовнил байнга миний толгойд эргэлддэг байлаа. Ер нь бид дот­роо байгаа, өөрсөд дундаа байгаа сайн сайхныг нэрлэж, мундаг сайн хүмүүсээ хүлээн зөвшөөрч чадахаа байгаа юу даа гэсэн эмзэглэл төрөх болоод байсан юм. Монгол тул­гатны түүхийг бичиж байгаа гай­хамшигтай хүмүүс маш олон бий. Бид өмнөх түүхээ мэдэж, бас энэ үеэ таньж байж л ирээдүйгээ ал­даа оноо багатай бүтээнэ шүү дээ. Тэдний дотоод хүн, хүсэл зорилго юу байдаг юм, тэд юуг санаж эгээрч, бодож сэтгэж явдаг юм бас хүсэл зорилго нь ямар юм гэдгийг бүгдийг нь хойч үедээ өвлүүлэн үлдээх энэ төслийг нөхрийн маань удирддаг “Мизү” компани дэмжин хамтран ажиллахаар болсон.

-Тийм учраас л таныг хөт­лөгчөөс гадна продюсер гэж нэрлээд байсан хэрэг үү?

-Шууд тэгж ойлгох нь өрөөсгөл юм аа. Гэр бүлийн маань хүний “Мизү” компаниас гадна үндэсний компаниуд болох “Юнител”, “Пепси” компаниуд ч бидэнтэй хамтран ажиллаж байгаа. Про­дюсер гэх болсны тухайд монгол тулгатан даяарын эрхэм хүмүүсийн тухай бүтээл хийх санааг минь үнэлэн ингэж нэрийдэх болсон байж болох.

-Үнэндээ телевизүүдээр ийм анзааны нэвтрүүлэг явахаа бо­лиод удсан болохоор хүмүүс талархан хүлээж авсан шүү. Үзэгчдэд таалагдахын хэрээр ч янз бүрийн яриа хөөрөө гарч байна. Оролцогчоосоо тавь, жаран сая төгрөг авдаг ч гэх шиг. Сонгуулиар багагүй мөнгө хийх нь гэж байтал гэнэт завсарлаж байгаагаа зарлалаа ч гэх юм?

-Бидний энэ нэвтрүүлгийг хийх зорилго өөр байсаан гэдгийг би дээр хэлсэн. Ер нь сонгуулийн жил уран бүтээл хийх нь байтугай юм хийж бүтээх гэж яваа хувь хүний алхаа гишгээг хүртэл яаж ийж байгаад сонгуультай холбон тайл­барладаг бололтой юм. Бид энэ нэвтрүүлэгт оролцсон хүмүүсээс нэг ч төгрөг авч байгаагүй. Нэвт­рүүл­гийн дэргэдэх тусгай зөвлөл хуралдаж байж, хэнийг урихаа тодруулдаг. Манай нэвтрүүлэгт оролцсон хүмүүсээс би оръё гэж орсон нэг ч хүн байхгүй. Харин бид тусгайлан жаазалсан заллагаа хүргэж, тухайн хүнээ нэвтрүүлэгтээ урьдаг. Сонгуулийн жил гэлтгүй бүх зүйлийг улс төртэй холбож, улмаар хүний нэр төр, үнэ цэнэ, дотоод сэтгэл рүү улайран дайрч, гүтгэн юу ч хийхээс буцахаа байдаг айхтар жишиг манайд бий болсон юм байна. Бид үзэгч түмэн, нэвтрүүлэгт маань уригдан орсон эрхэм хүмүү­сийнхээ итгэл сэтгэлийг хэзээ ямагт хүндэтгэж бас тэднийгээ хам­гаал­на. Тийм ч учраас энэ хардлага, дайрлага, улс төрийн идэвхжлийг зогстол уран бүтээлээ түр завсар­ласан. Уг нь нэрт хөгжмийн зохиолч Д.Лувсаншарав, поп хатагтай Б.Саран­туяа, “Монголоо эрсэн монгол” хөтөлбөрийн Ц.Санчир, баруу­­ны орнуудад бүтээлээрээ шуугиулж байгаа Буриадын уран барималч, зураач Даши Намдаков, шог зураач С.Цогтбаяр гээд олон сайхан хүмүүсийн талаар нэвт­рүүлгээ бэлдчихсэн байсан.

-Сайн уран бүтээлийг хийхэд мөнгө хөрөнгө их хэрэгтэй гэлц­дэг. Танайх энэ нэвтрүүлгээ хийхэд багагүй мөнгө гарзддаг биз. Бас олон телевизээр ца­цуулахдаа мөнгө төлдөг гэдэг үнэн үү?

-Мөнгөн хэмжээсээр ярих юм бол хүмүүсийн ярьж байгаа шиг мөнгөөр бүтдэггүй ээ. Бидний үнэлж цэгнэж, итгэхээ байчихсан сэтгэл гэж маш том зүйлээр нэвт­рүүлэг маань бүтдэг юм. Хэрэв сэтгэлийг өнөөгийн хүмүүс шиг мөнгөөр хэмждэг бол харин их үнэтэй бүтдэг нэвтрүүлэг шүү.

Телевизүүдэд мөнгө төлдөг асуудал байхгүй. Бид нэвтрүүлгээ дамжуулах гэж нэг ч телевизэд мөнгө төлөөгүй. Харин бидний энэ төслийг чин сэтгэлээсээ дэмжин, хамтран ажиллаж байгаа тэр уран бүтээлчдэд баярлаж явдгаа хэл­мээр байна. Энэ нь Монголын ард түмний төлөө хийж буй мөнгөөр хэмжигдэшгүй, үнэтэй хөрөнгө оруулалт юм шүү.

-Телевизийн эфирт дийлэнх­дээ хориод насны залуучууд гардаг. Гэтэл гэнэт намбалаг бас ихэмсэг, тавьж байгаа асуулт нь даацтай ид насны бүсгүй гарч ирсэн нь олон хүний анхаарлыг татах шиг болсон. Ингэхэд та ямар мэргэжлийн хүн бэ?

-Би гадаад албаны ажилтан, олон улсын хуульч мэргэжилтэй бас макробиотик судлаач хүн. Сэтгүүлч бол миний хүүхэд ахуй насны мөрөөдөл байсан. Аравдугаар ангиа төгсдөг жил, ер нь тэр үеийн хүүхдүүдийн дунд МУИС-ийн Олон улсын харилцааны дээд сургуульд орох явдал нэр төрийн хэрэг шахуу болчихсон байсан даа. Бүгд л тийшээ ёстой шуурч байлаа. Тухайн үедээ цаг үеийн нөлөөгөөр ч тэр үү, энэ л сургуульд орох ёстой юм байна гэж бодоод орж байсан.

Энэ нэвтрүүлгээ эгэл жирийн, чин сэтгэлийн жинхэнэ монгол хөөрөл­дөөн болно гэж бид анх­наасаа хэлж байсан. Ер нь хүнтэй хууч хөөрнө гэдэг чинь хүн төрөлхт­ний төрмөл чадвар гэж би боддог. Хүний сэтгэлийг нээж, сайхан яриа дэлгэхэд сэтгүүлч гэдэг мэргэжил, мэргэжлийн үнэмлэх заавал хэрэг­тэй гэж бодож байсангүй.

-Та түрүүнд өөрийгөө макро­биотик судлаач гэлээ. Чухам юу судалдаг тухайгаа манай ун­шигч­дад дэлгэрүүлж өгөхгүй юу?

-Товчхон хариулбал макробио­тик гэдэг нь арга билгийн тухай ухаан, хүн хүнээрээ амьдрахуйг судалдаг ухаан. Хүн тэр дундаа хүний бие махбодийг бүтээж бай­даг хоол тэжээл, түүнээс шууд шалтгаалан хувирч өөрчлөгдөж байдаг эрүүл мэнд, сэтгэлзүйг судалдаг ухаан юм. Миний бие энэ чиглэлийн судалгааг нэлээд хуга­цаанд хийж, өөрийгөө эрүүл бол­гож чадсан. Бид бие махбод эрүүл мэнддээ хандах оюун санааны хувьсгалыг нэн яаралтай эхлүүлэх цаг нэгэнт болсон.

-Хүмүүст ийм юмыг ярьж суудаг багшийн тухайд тураах клубийн багш гэж хэлэгдэхээр ямар санагддаг бол?

-Яг үнэндээ юу хэлэхээ мэд­дэггүй юм аа. Тураах, турах гэдэг үг миний үгсийн санд байдаггүй. Бид энэ сайхан цагт төрж өсч, ээж, аавынхаа, хань ижлийнхээ хай­ранд энхрийлүүлэн өлгийдүүлж байж яагаад турж эцэх гэдэг үгийг хайр найргүй хэрэглээд явна вэ. Би өөрийн олон жилийн туршлага, судалгаа, хичээл зүтгэлийн дүнд бий болгосон эрүүл бие сэтгэлийг нандигнан авч явах мэдлэг, бо­ловс­ролоо хүмүүстэй хуваалцаж, зааж сургаж яваа л жирийн нэг эмэгтэй. Боловсролыг бидний өвөг дээдэс орчноо эзэгнэх чадвар гэж үзэж байсан. Өөрт заяасан алгын чинээ биеийнхээ учрыг олж, энэ биедээ эзэн сууж чадаж байгаа эсэхээс боловсролын хэмжүүр яригдаж эхлэх ёстой гэж би боддог. Тийм ч байдаг. Энэ биеийнхээ учрыг хэрхэн таньж мэдэж, эрүүл биетэй, эрүүл сэтгэлтэй явах арга байдаг талаар би хүмүүст саналаа хуваалцдаг. Зөв хооллож, зөв амьд­рахын ухааныг мэдээд ирсэн хүний тэлж өргөссөн бие аяндаа агшаад ирдэг. Турах биш шүү, агшдаг.

-Та харьцангуй нам гүм амь­дарч байсан хүн яагаад гэв гэнэт улс төрд ороод ирэв ээ?

-Тийм ээ, би хүмүүс бужигнасан газар төдийлөн явдаггүй ээ. Өөр­тэйгээ танилцаж, өөрийн хэргийг хамааран захирахад цаг хугацаа хамгийн их шаардагддаг. Миний өөрчлөлт, миний хийж байгаа зүйлийг хүмүүс харж, улмаар сонир­­хож, тэдэнд миний хэрэгцээ гарсан учраас би хүмүүстэй ажил­лаж эхэлсэн. “Ганц хүн айл бол­доггүй, ганц мод гал болдоггүй” гэдэг үг үнэн. Нийгэмд тогтсон ташаа ойлголтыг ганцаараа, цөө­хүүлээ өөрчилнө гэдэг ч хэцүү. Миний хичээлд сууж, эрүүл сайхан амьдрах, эрүүл байх боломж өөрийн гарт нь бүрэн байдаг гэд­гийг мэдэж ойлгосон хүмүүс үүний­гээ хүмүүст таниулж, нийгмийн хэм­жээнд бодлого болгох нь чухал гэж хэлдэг байсан. Өнөөгийн Монгол төрийн тогтолцоо ямар билээ. Улс төрийн намуудаар бүхий л бодлого хэрэгж­дэг. Монголчууддаа эрүүл зөв амьдрах боломжийг чиглүүлж өгөх тэр бодлогыг тодорхой болго­ход өөрийн судалгаа, хуримтлуул­сан туршлагаараа хувь нэмрээ оруулъя гэж бодсон. Ийм л байр сууринаас би намд элсэн орсон. Нам гэдэг бол бөөн цөөнөөрөө хуваагдан тогло­дог тоглоом биш ухаанаа урал­дуулж, бодлогоо хэрэгжүүлэхийг хэлдэг гэж би ойлгодог. Гэхдээ намд элссэнийг улс төрд орно гэж хэлэх хэр тохиромжтой юм бол доо. Намын гишүүн болох, улстөрч болох, төрийн хүн болохын хоо­ронд асар их зааг, ялгаа бий. Би Монгол төрийн өндөр дээд босгыг ямагт хүндэтгэн дээдэлж явдаг нэгэн.

-Таны хэлж байгааг ойлгож байна л даа. Гэхдээ намын ги­шүүн болж, улмаар төрд ордог жишиг манайд бий. Тэр дундаа хэн нэгнээр хөтлүүлж, чирүүлж ор­дог уламжлал ч бий болчи­хоод байгаа. Таныг ч зарим улс­төрч­дөөр хөтлүүлж оруулсан гэж бичих болоод байгаа?

-Та сүүлийн үед бичигдэж бай­гаа сэдвийг хөндөж байх шиг бай­на. Намайг намд элсэхийг санал болгосон хүн бий. Гэхдээ тэр хүн зарим хүмүүсийн бодож байгаа шиг эрэгтэй улстөрчид биш. Харин эмэгтэй хүн. Улс төрийн болоод сэтгэлийн хаттай сайхан эмэгтэйн гараас хөтлөн намын гишүүн бол­сон нь үнээн. Тэр бол Д.Оюунхорол гишүүн. Эмэгтэйчүүд эмэгтэйчүүдээ дэмждэггүй гэдэг худал болохыг баталсан жишиг бол миний жишээ.

-Тантай холбоотой гараад байгаа зарим мэдээллийг өөрөөс тань лав­ламаар байна. “Монгол тулгатны 100 эрхэм” нэвтрүүлгийн завсар­лах болсон шалтгааныг сон­гууль­тай холбо­хоос гадна өөр шалтгаан яриад байгаа. Танай нэвтрүүлгийн най­руулагч та хоёрыг холбож ярьж байгаагийн тухайд?

-Нэвтрүүлгийн найруулагч, най­руулагчийн гэргий хоёр хоёулаа миний оролцоогүйгээр олонд та­нигд­сан, хайр талархлыг нь хүлээ­сэн хүмүүс. Ер нь олны танил гэр бүлийн хоёрын амьдралыг олон нийт байнга сонирхож, элдвээр бичиж, хэн нэгэнтэй холбож байдаг нь дэлхий нийтийн хэв маяг юм биш үү. Тэр л жишгээр ийм яриа гарлаа гэж би ойлгож байгаа. Ийм таагүй ярианд нэр холбогдоход яаж аятай байхав.

Гэр бүл оршин тогтнохуйн үндэс нь агуу их хайр, харилцан хүндлэл, ойлголцол бас итгэлцэл байдаг. Эдгээр чухал зүйлийг бүрдүүлсэн гэр бүл бат бөх үндэстэй мод шиг найгаж, ганхахгүй оршино. Миний гэр бүлд гадны хэн нэгэн давхиж орж ирээд үймүүлж, бужигнуулж чадахгүй тийм бат бөх. Бусдын гэр бүл ч бас тийм байдаг биз ээ.

-Танай гэр бүлийн хүн А.Эрдэнэбат НАМЗХ-ны дэд ерөн­­хийлөгчөөр ажиллаж бай­гаад өөртэй нь холбоотой сөрөг мэдээлэл гарсны дараа­хан өргөд­лөө өгөөд гарч байсан санагдаж байна. Харин одоо та НАМЭХ-ийн дэд ерөнхийлөгчийн албан тушаалтай. Танай гэр бүлийн хэн нэгэн нь улс төрд байх ёстой гэж боддог юм аа даа?

-Үүн дээр нийтлэг ойлголттой санал нийлдэггүйгээ хэлмээр санаг­даж байна. Манайд ямар нэг зүйлд хүрэх арга замаа улс төр, нам гээд боддог хүмүүс дийлэнх нь байх шиг байна. Уг нь өөрийгөө боловсруулсан, тодорхой амжил­тад хүрч, баялаг бүтээж чадсан хүн энэ салбарт хөл тавьж, юу хийж чаддагаа харуулах ёстой болов уу.

Нөхөр бид хоёр арван жилийн нэг ангийнхан. Бид нэг гэр бүл ч тус тусын үүрэг, хийж бүтээ­хийн даал­гавартай энэ хорвоод ирсэн. Би оюун санааны эрх чөлөөг эрхэм­лэн дээдэлдэг учраас хэний ч оюун санааг шүүж, тунгааж тэр хил хязгаарыг нэвтлэхийг оролд­доггүй. Үүнийгээ би бусдад түгээж байгаа хайр бас бусдыг хүндэтгэх хүндэт­гэл гэж ойлгодог. Нөхөр маань өөрийн хийж босгож яваа ажлын­хаа хүрээнд залуу­чуудын байгуул­лагад дуу хоо­лойгоо өргөж байсан байх. Би ч бас өөрийн хүрээлэл, үзэл бодлоороо яваа.

Хийж бүтээхийн их хүсэлд хорсч атаархахын өчүүхэн сэтгэл тээг садаа болж улмаар цаг хугацаа, сэтгэлзүй, эрүүл мэндэд нөлөөлж болдгийг манай гэр бүл үнэндээ үзэж л явна. Бидний нас харь­цангуй залуу ч сэтгэл зүйн овоохон хат суухаар хэмжээнд богино хуга­цаанд давтагдаж, хатуужсан. Таны асуултад ингэж л хариулмаар байна даа.

-Таны нөхрийг УИХ-ын даргыг Японд айлчлахад ч, сая Ерөнхий сайдыг айлчлахад ч дагаж явлаа гэж бичээд байх юм. Ямар учраас тэгж дарга нарыг байн, байн дагаж яваад байдаг юм бэ?

-Өнгөрсөн хугацаанд манай гэр бүл багагүй давтагдаж хатуужсан гэж би хэлсэн дээ. Ер нь ийм зорилготой гүтгэлэг удаа дараа гарсан. Гүтгэлэг гэж нэг ч үнэн байхгүй худлааг хэлдэг. УИХ-ын дарга, Ерөнхий сайдын хэнийг нь ч Японд айлчлахад манай нөхөр айлчлах бүрэлдэхүүнд нь багтаж яваагүй. Улсын хил гаалиар орж, гараагүйг нь гэрчлэх баталгаа олон хүнд бүх зүйл гүтгэлэг байсныг нь батлах энгийн нэг жишээ болох биз ээ.

-Таныг УИХ-ын гишүүн Р.Будын охин гэдэг. Харин таны овог Пүрэв-Очир гэх юм. Бас Р.Буд гишүүний квотыг авч өөрөө дэвших гэж байгаа ч гэх юм?

-Хувь тавилангийн эрхээр би өөрийн төрсөн эцэгтэйгээ өсч өндийгөөгүй. Гэвч хувь тавилангаар би төрснөөс өөрцгүй сайхан аав­тай болсон хүн. Хувь тавилан таагдашгүй. Хоёр аав минь арван жилийн нэг ангийн хүүхдүүд ш дээ. Ээж маань ч бас нэг анги. Арван жилийн сур­гуулиа төгсөөд аав маань хойшоо сургуульд явж, ээж эндээ сураад үлдсэн гэдэг. Ээж бид хоёр аавынхаа (Р.Буд.сурв) ээжтэй зургаан жил хамт амьдарсан. Нэг л өдөр ээж маань намайг дагуу­лаад тэр гэрээс явсан. Энэ үйл явдал ээжийн минь бусдыг бодсон өрөвч, уужуухан сэтгэлийн илрэл байж дээ гэж одоо бодогддог юм.

Миний энэ зэрэгтэй яваа нь энэ биеийг бэлэглэсэн аав, намайг хүн болгож төлөвшүүлсэн гэр бүлийн маань халуун дулаан уур амьсгал, хайр энэрэл, хүндлэл хариуцлагын үр дүн гэж би хэлмээр байна.

Уйлахад минь уйлж, ухаарахад минь баярлаж, миний амьдралын торгон мөч бүхэнд хамт байдаг, намайг өсгөсөн аавдаа би хайртай. Эр хүний уужуу тавиухан, сайхан сэтгэлийн амьд жишээ надтай дэндүү ойрхон байдаг юм. Энэ биеийг минь бэлэглэсэн, ухаан санаа, хувь тавилангийн минь ундарга болсон төрсөн аавдаа ч би хайртай.

Тэр сонгуулийн тухай асуултын тань хувьд “Хүн ахтай дээл захтай”, “Ёс ёмбогор төр төмбөгөр” гэдэг зүйр үгсийн утгыг дэндүү сайн ухан ухаарч өссөн учраас таны асуул­танд хариулах ухаанаа үнэндээ олохгүй л байна. Тийм ч учраас миний дотоод сэтгэлд сонгуульд нэрээ дэвшүүлэх бодол хормын төдий төрж байсангүй. Үүнийгээ л хэлье дээ. Харин би аавыгаа жин­хэнэ төрийн хар хүн гэж боддог шүү.

-Илэн далангүй ярилцсанд баярлалаа. Хэт дотоод руу чинь халдаж асуусан бол өршөө­гөөрэй.

-Сэтгүүлч хүнийхээ хувьд ун­шигч­­дынхаа өмнөөс асуулт тавьс­ныг тань ойлгож байна аа. Энэ хорвоо ертөнц түг түмэн өнгө­ний зохицол. Хүмүүс өөр өөрийн өнгө­тэй хэрнээ түүнийгээ тоотой хэд­хээн өнгөнд хамаатуулж цөөн хэмжүүрээр биесээ хэмжих гээд байдаг юм уу гэсэн бодол маш их төрөх юм. Би хүмүүсийн мэддэггүй түмэн өнгөний нэг л өнгө. Нэгийгээ өөрийнхөө мэддэг өнгөний хэмжүү­рээр биш, байгаа тэр л өнгөөр нь харж байгаасай гэж хааяа бодох юм. “Сайн үйл дэлгэрэхийн үнд­эс нь сайхан үг” гэсэн үгээр яриагаа өндөрлөмөөр байна.

Ярилцсан Э.ЭНЭРЭЛ