Жүдо бөхийн
дэлхийн аварга шалгаруулах тэмцээний мөнгө, самбо бөхийн дэлхийн аварга, Монгол
Улсын гавьяат тамирчин Дашдаваагийн Амартүвшинтэй ярилцлаа.
-Шинэ оны босгон
дээр Гавьяат тамирчин болсонд баяр хүргэе. Таны хувьд өнгөрөгч он амжилтаар жигүүрлэсэн
он болж өнгөрсөн байх аа?
-Өнгөрөгч он Монголын
жүдо бөхийн холбооны хувьд олон сайхан амжилт гаргасан жил байлаа. Жүдо бөхийн анхны
эмэгтэй дэлхийн аваргатай боллоо. Би өөрөө ДАШТ-ээс мөнгөн медаль хүртсэн. Миний
гаргасан амжилтыг төр засаг өндрөөр үнэлж Монгол Улсын гавьяат тамирчин цол хүртээсэнд
сэтгэл өндөр байна. Оны өмнө шинэ жилд оролцоод нэг өдөр бэлтгэлдээ явж чадаагүй
тул О.Балжинням багшаас чөлөө авчихсан байсан юм. Маргааш өглөө нь Балжаа багшаас
дуудлага ирэхээр нь “Өнөөдрөөс бэлтгэлдээ хийгээрэй” гэж хэлэх гэж байна гэж бодсон.
Нэг өдрийн бэлтгэлээс чөлөө авчихсан байсан тул нэлээд эмээнгүй гар утсаа автал
багш “Амараа Монгол Улсын гавьяат тамирчин боллоо. Баяр хүргэе” гэж хэлсэн. Багшаас
бэргэж байсан хүн чинь гэрээр дүүрэн “Ура” хашгирсан. Гэтэл багш инээгээд “Одоо
хувцсаа бэлдээрэй” гэж хэлэхэд л анх гавьяат тамирчин болсноо мэдсэн. Гавьяат тамирчин
болсны сэтгэл хөөрөл одоо л дарагдаж байна. Монгол Улсын гавьяат тамирчин болоход
үнэхээр сайхан байсан. Гэсэн хэдий ч энэ их хайр хүндлэлийг дааж, гавьяатын хэмжээнд
барилдах хариуцлага оногдож байгааг ухаарсан.
-Та Төв аймгийн
Угтаал-Цайдам сумын унаган хүүхэд. Халхын алдарт Д.Хадбаатар аваргын араас нутгаасаа
тодрон гарч ирж буй бөх гэлцэх юм. Төрсөн нутаг усныхаа тухай ярихгүй юу?
-Намайг Хадаа аваргатай
зүйрлэж болохгүй. Монгол даяар алдар нэрээ цуурайтуулсан энэ аваргын дэргэд би чинь
жаахан хүүхэд байхгүй юу. Миний бага нас Угтаалд өнгөрсөн. Сумын төвийн хүүхдүүд
ямар л байдаг билээ. Яг л тэдэн шиг найзуудтайгаа дээл, хувцсаа уран унан, босч,
дэггүйтэж өнгөрсөн. Зундаа Асгат хайрханыхаа бэлд өдөржин усанд шумбаж өнжинө. Намайг
багад аав, ээж минь өөд болсон тул би эмээгийн хүүхэд болж Улаанбаатарт ирсэн.
Айлуудад эмээгийн эрх хүүхэд байдаг даа. Би яг л тийм жижигхэн эрх, шар дэггүй нь
дэндсэн жаал байлаа.
-Таныг багаасаа
л хагацал үзэж, элэг бүтэн байхын жаргалыг мэдрээгүй гэсэн. Аав тань мэнд байхдаа
бөхийн эрдэмд хөтөлж байв уу?
-Би аав, ээжийгээ
бүүр түүрхэн санадаг юм. Би мэдээ ороод удаагүй байсан болохоор сайн мэддэггүй юм
л даа. Хөдөөний хүүхдүүд бүгд барилдаанч байдаг. Би ч гэсэн тэдний нэг. Бие жижиг
болохоор барилдаад унана. Унасан ч гэсэн заавал давж байж санаа амардаг хүүхэд байв
шүү. Би дөрөвдүгээр анги төгстлөө Угтаалд сураад дараа нь эмээгээ бараадан Хайлаастад
шилжиж ирсэн. Өдгөөгөөс 12 жилийн өмнө бөхийн спортоор хичээллэж эхэлсэн. Анх
10 гаруй хүүхэдтэй Спортын төв ордонд ирж Ж.Баярсайхан багшийн шавь болсон нь миний
тамирчин болох эхлэл байсан юм. Өнөөдөр миний гаргаад буй багахан амжилт анхны
минь багштай салшгүй холбоотой. Би багшийнхаа дархан мэхийг сурсан гэж өөрийгөө
боддог шүү.
-Тэр нь ямар мэх
вэ?
-Багшийн болон миний
дархан мэх баруун талдаа халз хутгах мэх л дээ. Бэлтгэл сургуулилтын үед давтаад
байж чадахгүй хирнээ, цаг дуусах үед, хожигдож яваа үед өөрийн мэдэлгүй хийчихсэн
байдаг юм. Би Хайлаастын 72 дугаар дунд сургуулийг 2005 онд төгсөөд Мон-Алтиус Биеийн
тамирын дээд сургуулийг Багш дасгалжуулагч мэргэжлээр дүүргэсэн. Одоохондоо өөрөө
тамирчин байгаа тул мэргэжлээрээ хараахан ажиллаж эхлээгүй байна. Би их спортын
замналаа өндөрлүүлээд мэргэжлээрээ ажиллах болно. Гэхдээ “Би хэзээ нэгэн цагт барилдахаа
болино” гэхээр сэтгэлд нэг л бууж өгөхгүй байдаг. Энэ тухай бодсон шөнө нойр хулжчихдаг.
-Багадаа та жижигхэн
биетэй байсан гэлээ. Яагаад заавал их спортыг сонгох болсон юм бэ?
-Би дээрээ гурвэн
эгчтэй. Айлын бага хүүхэд. Яагаад ч юм эгч нарыгаа хамгаална гэж боддог байлаа.
-Юунаас хамгаална
гэж?
-Тэрийг сайн мэддэггүй
юм аа. Бодвол болж бүтэхгүй юм юмнаас эгч нарыгаа хамгаална гэж боддог байсан байж
магадгүй. 20 кг ч хүрэхгүй жаахан хүүхэд байж их том юм боддог байсан байгаа биз.
Би багаасаа л барилдах дуртай байсан. Хоёр хүн өөд өөдөөсөө хараад өрнө гэдэг гайхалтай
санагддаг. Багын энэ бодол одоо ч гэсэн сэтгэлд хүч нэмдэг хэвээрээ л байна.
-Хичээлдээ номдоо
хэр шамддаг байв. Ихэнх тамирчид бэлтгэл гээд хичээл номоо цалгардуулсан байдаг
юм билээ?
-Багадаа давгүй сурлагатай
байсан. Таны хэлдгээр бөхийн бэлтгэл хийж эхэлснээс хойш хичээл цалгардсан тал бий.
Зарим үед нэг сарын бэлтгэлд гараад ирэхэд мэдэхгүй хичээл орчихсон байдаг байлаа.
-72 дугаар сургууль
чөлөөт бөхөөрөө алдартай. Анх чөлөөт бөхөөр спортын гараагаа эхлүүлсэн үү?
-Тийм ээ. Манай сургууль
Лу.Энхбаяр багш багшилдаг байсан. Түүнээс хойш ч чөлөөтийн мундаг багш нар манай
сургууль дээр бэлтгэл хийлгэдэг байв. Би харин чөлөөт бөхөөр хичээллэлгүй шууд
л самбо, жүдо бөхөөр хичээллэсэн. Анх Ж.Баярсайхан багшийн шавь болоод үдээс хойш
бэлтгэл хийдэг байлаа. Манай үеэл Пүрэвдорж гээд залуу өглөөний ээлжинд бэлтгэл
хийж байсан юм билээ. Бид хоёр тааралдахаараа би бөхийн бэлтгэл хийж байгаа гээд
л яваад байдаг байсан. Сүүлд амралтын өдөр нэгдсэн бэлтгэл хийхдээ хоёулаа Баяраа
багшийнхаа шавь болсныг мэдсэн. Пүүжээ маань 81 кг-ын жинд барилддаг.
-Дэлхийд эх орныхоо
нэрийг дуурсгах сайхан. Үүнд хүрэхийн тулд асар хүнд даваануудыг давна биз?
-Тамирчин хүнд бэртэл,
гэмтлээс эхлээд шантрах үе тохиолдож л байлаа. Багадаа жин хасахаас эхлээд хэцүү
зүйл их байсан. Жин хасч байхад хүйтэн ундаа, зайрмаг идэхийг мөрөөддөг байсан минь
санаанаас гардаггүй юм. Харин сүүлийн жилүүдэд жин хасах зовлонг мэдэрсэнгүй. Би
2008 онд самбо бөхийн ДАШТ-нд 52 кг-ын жинд барилдан тавдугаар байрт шалгарсан.
Түүнээс хойш “За болъё. Ингэж их жин хасч болохгүй” гээд жүдо бөхийн 60 кг-ын жинд
барилдахаар шийдсэн. 2009 онд жүдо бөхийн улсын аварга шалгаруулах тэмцээнд оролцоод
хүрэл медаль хүртсэн. Ингэж л жүдо бөхийн тамирчин болох гараагаа эхэлсэн.
-Тэгвэл та чинь
өмнө нь самбогоор барилдаж байгаад сүүлд жүдо бөх рүү орж ээ?
-Харин тэгсэн юм.
2009 оноос жүдогоор хичээллэсэн. Надад жүдо бөхийн өсвөр үе, залуучуудын улсын аваргын
нэг ч медаль байдаггүй юм. Харин самбо бөхийнх бол олон л доо. Жүдо бөхийн доод
жин 55 кг-аас эхэлдэг. Тэгэхэд миний жин 48 кг-д барилддаг байсан болохоор жингийн
зөрүү гардаг байсан.
-Хэдэн онд самбо
бөхийн дэлхийн аварга болж байсан бэ?
-2006 онд 48 кг-ын
жинд самбо бөхийн Залуучуудын дэлхийн аварга болсон. 2007 онд дэлхийн аваргаас мөнгөн
медаль хүртсэн.
-Монголын жүдо
бөхийн хөнгөн жин дэлхийд дээгүүр эрэмбэлэгддэг. Тэр дундаас өөрийгөө тодруулан
ДАШТ-нд оролцоно. Тэр дундаа медаль хүртэнэ гэдэг хэцүү байв уу?
-Энэ өрсөлдөөн дунд
л тамирчин бид биенээ ирлэж, хурцалж байдаг юм. Жиндээ өрсөлдөгчгүй байх шиг гунигтай
юм байхгүй. Жиндээ олон өрсөлдөгчтэй болох тусмаа “Би түүнээс илүү бэлтгэл хийнэ.
Би сайн барилдах ёстой” хэмээн өөрийгөө дайчилдаг эрэмгий чанарт суралцдаг. Энэ
бол цагаахан атаархал гэх юм уу даа. Өнгөрсөн жилийн хувьд би оролцсон бүхий л тэмцээндээ
боломжийн амжилт гаргасан. 2013 он гараад Турк, Баку гээд оноо өгдөг тэмцээнүүдэд
финалдаж, түрүүлээд байсан. Улсын аварга шалгаруулах тэмцээнээс мөнгөн медаль хүртсэн.
Ч.Болдбаатар маань Азийн аварга шалгаруулах тэмцээнд оролцож байхдаа бэртэл авсан
тул Г.Болдбаатар бид хоёр жингээсээ ДАШТ-нд явсан.
-Өнгөрсөн дэлхийн
аваргын барилдаануудаа эргэн дурсахгүй юу. Аваргын төлөөх Японы бөхийг яалт ч үгүй
ялчих шиг санагдаад байгаа?
-Дэлхийн аваргын эхний
өдөр зургаан тойрог барилдаж мөнгөн медаль хүртсэн. Эхний тойргийн барилдаанаа
Хойд Солонгосын Ян Хьёк-Чолтой барилдсан. Тэр их хүнд барилдаан болсон. Намайг бярдаж
барилдаж байсан тул би хүчийг нь дагуулж барилдсан юм. Хойд Солонгосын бөхчүүд ер
нь шийдчихсэн хүмүүс байдаг. Тэр нь ч барилдаанд нь нөлөөлдөг байх. Хоёрдугаар
тойрогт Африк тивийн аварга Яссин Моудатирийг боох мэхээр ялж, дараагийн тойрогт
Бээжингийн олимпийн мөнгө, дэлхийн аваргын мөнгөн медальт Австрийн Людвиг Пайшерыг
ялсан. Манай үндэсний бөхийн бусгах мэхийг ойлгохгүй байсан тул хоёр удаа бусгаад
ялсан л даа. Хэсгийн аваргын төлөө жингийнхээ гол өрсөлдөгч Ганбатын Болдбаатартай
барилдсан. Өмнө нь би хоёр ялагдчихаад байсан юм. Бидний барилдаан оноо авалцалгүй
торгуулиар би ялсан. Болдоо үнэхээр хэцүү тамирчин. Би ч Болдоод хэцүү санагддаг
байх. Бид бүх хүчээ гаргаж барилдсан болохоор дэвжээнээс буухад ёстой л сүг болчихсон
байсан. Гар юу ч атгаж чадахгүй, хамаг тамираа барчихсан байхад намайг дэлхийд нэр
алдраа цуурайтуулсан Гүржийн алдарт бөх Амиран Папинашвили хүлээж байлаа. Болдоо
бид хоёр ядарчихсан сууж байхад Түвшээ ах (олимпийн аварга Н.Түвшинбаяр) ирээд дараагийн
барилдааны тухай зөвлөгөө өгч, зохион байгуулагч нарын хоолноос авчирч Болдоо бид
хоёр өгч байлаа. Түвшээ ах үнэхээр их гүйсэн дээ.
-Г.Болдбаатартай
дэлхийн аваргын дэвжээнд тулах ямар байсан бэ?
-Тамирчин хүн гэдэг
тэр дундаа нэг жингийн тамирчид гэдэг жирийн үед хамгийн сайхан найзууд дэвжээн
дээр хамгийн хүчтэй өрсөлдөгч байдаг. Дэлхийн аваргад явахаас өмнө Болдоо маань
хөлдөө гэмтэл авчихсан байсан. Тиймээс би хөлийнх нь гэмтлийг сэдрээхгүйн тулд
гэмтэлтэй хөлтэй нь барилдаагүй. Барилдаан дууссаны дараа Болдоо маань “Түрүүлнэ
шүү. Алтан медаль аваарай” гэсэн. Болдоо дараа Амиран Папинашвилитай барилдсан.
Би Гүржийн ард түмнийг халуун цустай гэж боддог. Тэд нээх сонин хайнга хүмүүс байдаг
хирнээ барилдана гэж бааварласаар байгаад таарна. Уулынхан биеийн хөгжил сайтай
тул хүчтэй гэж жигтэйхэн. Түүнтэй барилдахын өмнө бие халаалтын өмнө Түвшээ ах,
дасгалжуулагчидтайгаа ярилцаж байж дэвжээнд гарсан. Амиран Папинашвили дэвжээнд
гарахын өмнө зүгээр зогсож байхдаа муухай орилоод, шүгэлдээд, өөр дээрээ ус цацаад,
шашныхаа үгийг чангаар уншиж байсан. Намайг л цочоож, айлгах гэж байсан юм болов
уу. Нүдээ ирмээд чамайг даа гэсэн байртай байсан. Би ч хариугаа өгөлгүй өөдөөс нь
инээгээд эрхий хуруугаа гозойлгож байсан юм. Хүмүүсийг харахад хоёр хүн алхаж гарч
ирээд барилддаг гэж боддог. Харин дэвжээнд гарахын өмнө том тулаан болдог. Папинашвили
өмнө нь намайг хоёр ялчихсан байсан тул сэтгэл зүйн хувьд илүү байсан байх. Би харин
“Энэ удаа хариугаа авна” гэж бодсон. Ганцхан Папинашвилитэй барилдаад үхэх гэж байгаа
юм шиг л ялахын төлөө зүтгэсэн. Би бэлтгэл дээр О.Балжинням, Д.Баттулга багш нартай баруун тулж байгаад баруун хөлд мордох
мэхийг давтаж, ярилцаж байсан. Тэр мэхээ ч даацтай хийсэн. Амиран Папинашвили надад ялагдчихаад хоёр гараараа
толгойгоо салаавчлаад, үглээд л яваад байсан. Гурван торгуулиар намайг хожиж явсан
болохоор барилдаан дуусахад 20 секунд дутуу байхад цэвэр ялагдсандаа итгэж өгөхгүй
байсан биз. Тэр шокноосоо гарч чадалгүй байсаар хүрэл медаль ч хүртэж чадаагүй.
Надад ялагдчихаад тэр чигээрээ заалнаас гараад явчихсан. Дасгалжуулагч нь хувцсыг
нь бариад аргадаад дагаад яваад байгаа нь харагдсан.
Аваргын төлөөх барилдаанаа
Гранд слам, гран при, мастерст түрүүлсэн, өсвөр, залуучуудын дэлхийн аварга Японы
алдарт бөх Наохиса Такатотой хийсэн. Энэ тамирчныг сүүлийн хоёр жил ямар ч бөх ялж
чадаагүй. Хүмүүс надаас медальдаа ханачихсан уу гэж асууж байсан. Би медальдаа ханаагүй.
Барилдаан уг нь боломжийн байсан ч би боломжоо ашиглаж чадаагүй. Унасан бөхөд шалтаг
мундахгүй гэгчээр одоо ярилаа гээд хүмүүс гайхах болов уу.
-Гайгүй биз дээ.
Аваргын төлөөх барилдаан эргэлзээтэй болсон гэж манайхан ярьсаар байгаа шүү дээ?
-Яг ямар шалтгаанаар
намайг торгосныг ойлгоогүй. Уг нь дэвжээнээс ухарч гарсан, тал барьц барилаа, буруу
барилаа гээд торгодог байтал юу ч болоогүй байхад л гараа эргүүлээд торгоод байсанд
нь гайхдаг юм. Намайг торгохын өмнө би босоо үүрч тэнцвэр алдуулсан энэ мэтчилэн
идэвх гаргаад байхад яагаад торгоод байгааг барилдаж байхдаа ойлгоогүй. Зүгээр адилхан
торгуультайгаар дуусгаад голден скор буюу алтан оноогоор ялагчийг тодруулсан бол
надад харамсах зүйл байхгүй л дээ.
-Өдөрт хоёр бэлтгэл
хийдэг болохоор чөлөөт цаг гэж гарах юм уу?
-Ням гаригт л амардаг.
Бусад үед чөлөөт цаг ёстой гардаггүй юм. Манай Балжаа багш цэргийн хурандаа цолтой
хүн болохоор цагийг ягштал баримтална. Бид өглөөний найман цагт бэлтгэлээ хийж эхэлдэг.
Өдөр гэртээ харьж жаахан амраад 16 цагт дахин бэлтгэл хийдэг.
-Хэзээнээс Хил
хамгаалах ерөнхий газар харьяалагдах болсон бэ?
-2010 оны гуравдугаар
сарын гуравны өдөр ХХЕГ-ын “Хилчин” спорт хороонд харьяалагдаж эхэлсэн. Тэр өдөр
баасан гариг байсан. Анги нэгдсэн байсан өдөр манай штабын дарга байсан дэд хурандаа
Мөнхбат “Тушаал гарчихсан. Одоо тангаргаа өргө” гэдэг юм. Би юу ярихаа мэдэхгүй
Лувсанпүрэв, Пүрэвсүрэн гээд хоёр багшаасаа “Би юу яринаа” гэтэл “Өөрийгөө товчхон
танилцуулаад буугаад ир” гэсэн. Цэлийсэн том тайзан дээр гараад өөрийгөө танилцуулсан.
Гэтэл “Зорилгоо хэл” гэхээр нь “Бэлтгэл сургуулилтаа сайн хийж, Монгол Улсын гавьяат
тамирчин болно” гээд хэлчихсэн. Сандарсандаа тийм том амлалт өгчихсөн хэрэг л дээ.
Оны өмнө гавьяат тамирчин болсны дараа ХХЕГ гурван гавьяатаа хүлээн авсан. Би тэгэхэд
өмнө нь гавьяат тамирчин болно гэж хэлж байснаа хэлэхэд бригадын генерал Лхачинжав
“Цэргийн хүн ингэж амлалт өгөх ёстой” дараагийн цолоо бараг л амлах уу гэчихээд
байсан.
-Монгол Улсын гавьяат
тамирчин болчихоод зогсож байхад танд юу бодогдож байсан бэ?
-Төрийн тэргүүнээс
гавьяатын тэмдгээ гардаж байхад эмээгээ л хамгийн их бодсон. Эмээ нь минь мэнд
байсан ч болоосой гээд бодоход сэтгэл огшоод л ирсэн. Дэлхийн аваргаас мөнгөн медаль
хүртэн медалийн тавцанд гарахад мөн л тийм мэдрэмж төрсөн. Эмээ маань аав, ээжийг
сэтгэлд минь нөхөж оршсон агуу том орон зай байсан юм. Эмээгийнхээ захиасыг би хэзээ
ч мартахгүй ээ.
-Эмээ тань юу гэж
захиж байсан юм бэ?
-Эмээ маань амьдралд
ойрхон зүйлсийг их сургана. “Хүн амжилтад хүрч болно. Хүний хүрч болох ямар ч оргилд
хүрч болно. Аргаа баран гудамжинд хэвтэж байсан ч хамаагүй хүн хүн чанараа л гээж
болохгүй. Миний хүү хүн хүнээрээ байх шиг сайхан зүйл орчлонд байдаггүй юм шүү.
Хүн хэзээ ч дээд үеэ харж бэлтгэл хийх болохгүй. Дээд үетэйгээ өрсөлдөнө гэж байдаггүй
юм. Тэд цаг нь ирэхээр спортоосоо хөндийрнө. Өөрөөсөө доод үеэс болгоомжилж тэднийг
харж бэлтгэлээ хийж бай” хэмээн захьдаг байлаа. Тухайн үед хэлсэн үгийг нь сайн
ойлгоогүй ч одоо бодох нь ээ эмээгийн хэлсэн яг үнэн юм билээ. Тэмцээний дараа миний
оролцсон тэмцээний бичлэгийг үзээд “Чи ингэхгүй яасан юм. Тэгэхгүй яасан юм. Энэ
мэх чинь сайхан болжээ” гээд л надтай илэн далангүй зөвлөдөг байлаа. Би эмээдээ
загнуулж үзээгүй. Эмээгийн эрх шар жаал явлаа. Намайг самбо бөхийн дэлхийн аварга
болж эмээгээ хамгийн их баярлуулсан. Эмээ минь нулимстай нүдээр хүүгээ хараад их
баярлаж билээ. Би хаа очиж эмээгээ гомдоож яваагүй санагддаг. Хүүгээ бурхны орноос
харж явдаг байлгүй. Хүүгийнхээ ялалт, ялагдлын амттай, гашуун бүхэнд хамт л байдаг
байлгүй. Ядарсан үед эмээ минь их бодогдоноо. Эмээгээс хойш эгч нарын хийж өгсөн
хоол амтгүй санагдаад нэг хэсэгтээ л надад хүнд байсан үе бий. Аргагүй биз дээ,
миний түшиж явсан багана минь байсан юм чинь. Гудамжинд яваа ахмад настай хүмүүсийг
харахаар сэтгэлд нэг л дотнохон санагддаг. Бэлтгэлдээ явах замдаа хөгшин настай
хүн таарвал хамт алхах ч юм уу машиндаа суулгаад юм яриад явахад сайхан л байдаг
юм. Эмээгийн хүүхэд болоод ч тэр үү эмээ нартай юм ярихад яриа сайхан нийлнэ дээ.
Би багадаа ээж, аавгүй гэдгээсээ ичдэг байсан. Бодвол хүүхдийн зан байсан юм байлгүй.
Үеийн найзууд эцэг эхийн хуралд аав, ээжийгээ дагуулж ирнэ гэхэд сэтгэл хөндүүрлэнэ.
Эцэг, эхтэй хүүхдүүд дээрэлхэж байхад сэтгэл өвдөнө. Гэсэн ч би тэр хүүхдүүдийг
дараа чамайг зодно доо гэж хэлэлгүй “Би чамаас ухаантай хүн болно” гэж дайрдаг байлаа.
-Хэзээ гэр бүлтэй
болох вэ. Бэлтгэл гээд цаг зав гарахгүй байна уу?
-Би гэр бүлд яарахгүй
байгаа. Эрэгтэй хүн насан туршдаа эхнэр үр хүүхдийнхээ хамт амьдарна. Харин надад
спортод амжилт гаргах цаг хугацаа асар богино байна. Сайндаа л 10 жил медалийн төлөө,
амжилт гаргахын төлөө тэмцэнэ. Түүнээс хойш би хичнээн хүссэн ч амжилт гаргаж чадахгүй
болох тул гэр бүлдээ хангалттай цаг заваа зориулах болно.
-Үндэсний бөхөөр
барилдах бодол байдаг уу?
-Хүн хүн өөр өөрийн
бодолтой байдаг. Манай зарим жүдоч гэхэд үндэсний бөхийн удамтай байдаг тул барилддаг
юм. Би барилдахгүй байх аа. Бид бэлтгэл дээр л үндэсний бөхийн бэлтгэл хийдэг. Үндэсний
бөхийн бэлтгэл хийх нь жүдо бөхөд их нэмэр болдог. Бүснээс барьж байгаад шахаж татах
мэхийг гадныхан тэр бүр ойлгодоггүй. Үндэсний бөх бидний давуу тал болдог. Дэлхийн
аваргад явахад Балжаа багш зодог шуудаг өмсүүлээд бэлтгэл хийлгэнэ.
-Танай удамд барилддаг
хүн бий юу?
-Манай удамд барилддаг
хүн байхгүй. 81 кг-ын жинд барилддаг үеэл Пүрэвдорж бид хоёр бие биедээ л удам
болж таараад байна.
-Анхны тэмцээнд
оролцоод авч байсан медалийнхаа тухай ярихгүй юу?
-Дархан хотод болсон
Ус суваг компанийн нэрэмжит жүдо бөхийн тэмцээний 29 кг-ын жинд түрүүлэн алтан медаль
хүртэж байлаа. Анхны медалиа авчихаад сэтгэл гэгэлзээд болдоггүй. Дарханаас Улаанбаатар
хүртэл вагоны цонхоор харсаар байгаад ирсэн. Амьхандаа эмээдээ яарч буй минь тэр
л дээ. Риогийн дэлхийн аваргад оролцоод эхний өдөр медаль хүртсэн тул сэтгэл гэгэлзээд
бушуухан гэртээ харимаар санагдаж байлаа. Гэгэлзээд нойр хүрэхгүй байсан тул Балжаа
багшид “Багшаа би гэгэлзээд ерөөсөө унтаж чаддаггүй ээ” гэтэл багш намайг шоолж
инээж байснаа “Зүгээр ээ. Хоёр хоногоос зүгээр болчихно” гэдэг юм. Багш өөрөө тэгж
байсан юм шиг байна лээ. Үнэхээр ч багшийн хэлснээр болсон.
Эмээ маань анх намайг
барилдаж эхлэхэд бүс оёж өгч байсан. Тэр бүсээ зүүж анхныхаа медалийг хүртсэн. Түүнээс
хойш тэр бүстэй олон ч медалийн тавцанд зогссон. Одоо тэр бүсийг би хадгалдаг юм.
Хааяа тэр бүсээ гаргаж ирж харчихаад буцаагаад авдартаа хийчихдэг.
-Дэлхийн чансаанд
хэдэд жагсч байна вэ?
-Дэлхийн чансаанд
дөрөвт жагсч байсан бол одоо гуравт эрэмбэлэгдэж байна. 60 кг-ын жинг намайг ялж
дэлхийн аварга болсон Японы бөх Наохиса Такато тэргүүлж байгаа бол хоёрт Гүржийн
бөх Амиран Папинашвили жагссан. Араас нь би шил дарж байна. Амиран Папинашвили бид
хоёрын хооронд 10 гаруйхан онооны зөрүү бий.
Манай жүдо бөхийн
тамирчдын амжилт өсөж байгаа нь жүдо бөхийн холбооны ерөнхийлөгч, УИХ-ын гишүүн,
Засгийн газрын гишүүн, ҮХАА-ын сайд Х.Баттулга, Нарийн бичгийн дарга М.Бөхбат болон
жүдо бөхийн холбооны удирдлагууд, ССАЖЯ, Спорт бэлтгэлийн төв, Эрдэнэтуяа даргатай
Үндэсний шигшээ баг, спорт хороо, клубуудын хамт олны буян юм даа. Үүн дээр нэмээд
намайг Ч.Насантогтох, Х.Болдбаатар, Нямлхагва багш дэмждэг нутгийн ах Б.Мягмарсүрэн,
“Өдрийн сонин”-ы нийтлэлч, нутгийн ах Ж.Гангаа, шигшээ багийн дасгалжуулагч О.Балжинням,
Д.Баттулга мөн Угтаал-Цайдам сумын Засаг дарга, аймгийн арслан Н.Гантулга ахдаа
нутгийн ахан дүүс, найз нөхөддөө талархаж явдгаа хэлье. Рио Де Жанейрогийн олимп
л одоогоор миний мөрөөдөл болоод байна.
Э.ЭНХБОЛД