Монгол хүн бүр л билэг дэмбэрэлтэй сайн сайхан болгоноо ярьж хэлэлцэж, ахмад настай азай буурлуудаа хүндлэн дээдэлсэн төрт ёсны баяр өнөө маргаашгүй болох гэж байна.
Жил бүрийн цагаан сараар айл хотол, ураг удмаараа уулзаж золгодог.
Цагаан сараар инээд хөөр хөгжилтэй дурсамж ар араасаа хөвөрнө. Жил бүрийн цагаан сараар нутгийнхаа Батчулуун гуайнд очиж золгоно. Өнгөрсөн жил очиж золготол эхнэр нь “Манай хамаатны залуус, охид ирж золгох юм. Миний эхнэр, нөхөр болох хүн гээд л хүн танилцуулах. Бид ч шинэ хүргэн, бэрдээ хайртай гэж жигтэйхэн. Нэр ус, нутаг орон, аав, ээжийг нь асууж шалгаагаад л явуулна. Гэхдээ царай зүсийг нь бүрэн гүйцэд нүдэлж чадахгүй байсаар явуулчихдаг. Тэгсэн муусайн туучийнууд чинь жил болгон нөхөр, эхнэрээ сольчихоод ирэх юм. Саяхан дүүгийн хүүхэд эхнэртэйгээ хүрээд ирдэг юм байна. Би ч өнгөрсөн жилийн танилцуулсан охин гэж бодоод “Мөнгөнцэцэг ээ миний охин” гээд жигтэйхэн танимхайрч, аав, ээжийнх нь тухай асуулаа. Тэгсэн өнгөрсөн жилийн цагаан сараар ирсэн охин биш болж таараад баларлаа” гээд сууж байв.
Нээрээ л сүүлийн үед залуус “Энэ хүнтэй л насан туршдаа амьдарна, миний хайр” гээд л нэг хүн дагуулаад аав, ээж, хамаатан садныдаа оччихоод төд удалгүй өнөөхөөсөө салчихсан явах нь түгээмэл анзаарагддаг шүү.