Нэгэн худалдааны төвийн хажуугаар гарч явтал “Хямралын эсрэг сөрсөн базаа” гэх бичигтэй самбар байх юм. Эл дөрвөн үгийг яаж ч ухаж уншаад огт ойлгосонгүй. Сөрсөн базаа гэж юу гэсэн ч үг юм. Бөөндөж хямдруулахыг хэлээ юм болов уу гэж таамаглах аядав. Үндэсний хэлээ бид энэ мэт гажуудуулж боломгүй санагдах юм. Элдэв янзаар маяглаж ярьдаг хүнд хүмүүс “Хэлээ хазсан юм” гэж нэг нүдээр үздэггүйтэй адил ганган хээнцэр үгээр тоглосон яруу найраг, зохиол бүтээлд үгийн урчууд тийм ч таатай хандаад байдаггүй. Гоё ганган үгсээр бүтсэн зохиол бүтээл ч тэр бүр хүний сэтгэл зүрхэнд тусаад байдаггүй болохоор “Хамгийн сайхан ваарыг энгийн шавраар хийдэг. Хамгийн сайхан найргийг жирийн үгээр бичдэг” хэмээдэг биз.
“Сөрсөн базаа” гэснээс багын нэг явдал санаанд орж инээд ч хүрэх шиг. Нэлээд хөдөлгөөнтэй нэг хүү шилжилтийн насандаа охидод зүй бусаар хуруу гар хүрдэг шохоорхолтой болсон юм. Түүнийг ангийнх нь нэг охин “Базгамал” хэмээн хочилсноос хойш өдгөө ч тэр нэрээс салаагүй. Ямар сайндаа гэргийтэйгээ явж байхад нь зах дээр таарсан ангийнх нь залуу нөгөөхийг “Базгамал” гэж дуудаж нүүр хийх газаргүй болгож байхав. Бараа бүтээгдэхүүнээ арилжих гэхдээ сүржин сурталчилгаа зохиож олны анхаарлыг татах гэж байж төрөлх хэлээ гутааж байхаар товч бөгөөд тодорхой сайхан үгээр зарлал биччихвэл уг нь уншсан хүнд ч таатай сэтгэгдэл төрөх нь дамжиггүй.
Л.БАТЦЭНГЭЛ