Монгол хүн бүрийг өсч төрж, амьдарч яваа эх орондоо
газар аваач гэж төр засаг хичнээн жил гуйв
даа. Иргэдэд газар өмчлүүлэх тухай хууль аль 2002 оноос хэрэгжиж эхэлсэн гэж байгаа.
Гэтэл үүнээс хойш Монгол Улсын нийт иргэдийн дөнгөж ес орчим хувь нь газар нутгийн
хоёр хүрэхгүй хувийг өмчилж авсан байх юм.
Төр засаг аргаа барахдаа иргэн бүрт газар өмчлүүлэх хуулийн хугацааг хоёр,
гурван удаа сунгалаа. Өнөө жил гэхэд л энэ
хугацааг дахин сунгаж, иргэд 2018 он хүртэл газар өмчлөх эрхтэй болсон. Үүний хүрээнд иргэн
бүрт гэр бүлийн хэрэгцээний зориулалтаар
Баянзүрх, Хан-Уул, Сонгинохайрхан, Сүхбаатар, Налайх, Багануур, Багахангай дүүргийн
нийт 52 байршилд 15 гаруй мянга га газрыг өмчлүүлэхээр тогтжээ. Энэ газруудыг
хамгаалалтад авч, хэсэгчилсэн ерөнхий төлөвлөгөө боловсруулж эхэлсэн байна. Инженерийн
дэд бүтцийг нь шийдэж, нийгмийн үйлчилгээ хүргэж, ногоон байгууламж зам, барилгатай цогцоор нь хөгжүүлэхээр төлөвлөсөн байх юм. Газрыг иргэдэд өмчлүүлэх ажил 2014 оноос эхлэх
юм байна. Тэртэй тэргүй иргэд газар өмчилж авахдаа хойрго байгаагаас цааш дээрээс
нь нэмж энэ их газрыг өмчлүүлэх шийдвэр гаргах хэрэг байгаа ч юм уу, үгүй ч юм уу.
Уг нь бол
иргэдэд төрөөс газар өгөх албагүй. Иргэд
авах ч албагүй байгаа юм. Ямар төрийн өмнөөс амьдарч байгаа биш. Амьд явж амьдрахаар
зүтгэж байгаа юм бол өөрсдийнхөө төлөө гуйлгаж гувшуулалгүйгээр газраа авах хэрэгтэй
санагдана. Төрийн хувьд иргэдийнхээ шударга
ажиллаж, амьдрах орчныг бүрдүүлэхийн тулд
хуулийн сайн зохицуулалт хийж, бодлогоо зөв тодорхойлоод явж байвал үүргээ гүйцэтгэж
байгаа хэрэг. Гэвч төр гэдгийг ард түмэн
айл бүрт амьдрах газар, идэх хоолыг нь тарааж,
гэрийг нь цэвэрлэдэг үйлчлэгч мэтээр ойлгон чичилдэг. Газрын асуудал дээр ч иргэд
ийм үзэл бодлоор хандаж, хойш суугаа нь дамжиггүй.
“Төр биднийг газар ав гээд байна. Хаанаас яаж
очиж авах юм. Тэр газраа өөрсдөө авчраад өгчихөж болдоггүй юм уу. Тэгээд гэрийг
минь нүүлгээд өгөх ёстой шүү дээ”. Ард түмэн ийм зүйл яриад сууж байгаа гээд таачихъя.
Дэгсдүүлсэн болохгүй байх гэж бодож байна. Ийм байхад төр заавал тэдэнд
газар өгөх гэж зүтгэх хэрэг байна
уу. Авахгүй байгаа газрыг нь өгөх гэж хуулийнхаа хугацааг сунгаж, түмэн ажил удах шаардлага алга. Иргэд газар авбал аваад байвал байг. Хууль хугацаандаа үйлчлээд дууссан бол нүдэн балай,
чихэн дүлий хаях хэрэгтэй. Тэр яана, энэ яана, газраа авч чадсангүй гэж өрөвдөх
хэрэг үнэндээ байхгүй. Зүгээр өгч байгаа газрыг авахгүй байгаа бол тэр л биз. Дургүй
ламыг дарж байж сахил хүртээх албагүй.
Цаана чинь үйлдвэр, үйлчилгээ, бизнес эрхлэх гэсэн
овсгоотой хүмүүст нь газар олдохгүй байна. Алга дарам газартай болохын тулд айл
өрхийн хаалга тогшиж, албан байгууллагын үүд сахиж яваа тэр хүмүүсийг оронд нь дэмжих
хэрэгтэй. Ядаж эргээд улс нийгэм, эдийн засагт ирэх үр дүн нь ашигтай юм. Адаглаад
ажлын байр нэмэгдэж, айл өрхийн амьжиргаа
ч дээшилнэ. Үүнээс гадна өөр нэг асуудал
бий. Газар авах гэж хөөцөлдсөн хэсэг нь төрийн нэрийг газар доогуур ортол нь муулж
байна. “Газар өмчлөхөөр өргөдлөө өглөө. Төр
засгийн байгууллагын хүнд суртал хэрээс хэтэрч байна. Нааш цааш нь өчнөөн гүйлгэлээ.
Адаг сүүлд нь арваад хоногийн дараа газрын гэрчилгээг минь гаргаж өглөө” гэж муу
хэлнэ.
Төрийн ажил гэдэг чинь босоод суухын хооронд бүтдэг
хэрэг биш. Бүх зүйл улсын данс бичигт бүртгэгддэг, цаанаас тогтоосон
хоног өдөр, хууль тогтоомжийн дагуу явдаг ажил. Түүнээс биш ирсэн болгоны амаар
ажил бүтдэг бол өнөөдөр төрийн алба гэж байхын ч хэрэггүй болох биз. Хэрэв төр засаг удаан байна гэж үзэж байгаа бол
заавал тэдэнтэй зууралдан газар авахаар өөрсдийгөө тарчлааж яах билээ.
Иргэдийн тунирхал ингээд дуусахгүй. Төрөөс үнэгүй
өгч байгаа газрыг голж шилнэ. Ертөнцийн мухарт
газар аваад яах юм. Хол байна, хөгжил алга. Энхэл донхол, уул хадан дээр амьдрахгүй.
Зүлэг ногоогүй халцгай газарт яаж амьдрах юм гээд түмэн зүйл ярьж, цамаан загнацгаахыг
нь яана. Монголын хавтгай дээр гэрээ бариад амьдарч байвал хаана ч яадаг юм. Эрт
урьдаасаа ингэж амьдраад л өдий хүрсэн санагдана. Үнэхээр төрөөс өгч байгаа газар
хол санагдаад байвал авахаа больчих. Тэнд амьдрахаас цааргалахгүй хэсэг нь очоод
бууг. Тэднийг харин төрөөс хөөж, туухгүй байх хэрэгтэй. Төвдөө шавж, багталцахгүй
чихэлдэж байснаас хотын зах руугаа тэлж байвал сайн хэрэг.
Ер нь тэгээд Газрын хуулийг бүхэлд нь өөрчлөх
цаг болчихсон. Уг нь өнгөрсөн 2012 оны сонгуулиар Хан-Уул дүүрэгт нэр дэвшсэн Л.Болд,
Ц.Оюунгэрэл нар газрын асуудлыг бүрэн цэгцлэх хууль боловсруулна гэж нэг их пиардсан
юм. Тэгснийхээ хүчинд Хан-Уулынхнаас нэлээд
оноо авч, УИХ-д сонгогдож чадсан гэхэд болно. Харин одоо аль аль нь сайд болчихсон
төрд зүтгэж явна. Гэхдээ тэд сонгуулийн үеэр амласнаа биелүүлээгүй биш ээ. Хэлж
ярьснаараа Газар өмчлөлийн тухай хуулийг боловсруулан УИХ-д өргөн барьсан. Үүнийг
нь сөрөг хүчнийхэн “Иргэдийн газрыг шууд булааж авах коммунист хууль байна” хэмээн
хараар будаж, хэлэлцүүлэг нь урагшаа ахиагүй.
Уг нь энэ хууль гарчихсан бол бараг дээр байж.
Хуульд шигтгэсэн гол үзэл баримтлал бол Монгол
Улсын иргэн бүрт газар өмчилсөн эрхийг нь баталгаажуулсан сертификат олгох тухай
байлаа. Нарийн хэлбэл, иргэн бүр 0.07 га
газар өмчилнө. Хүн болгон өмчилсөн тэр газраа
өөрийн нэр дээрээ баталгаажуулсан бусдад үзүүлж харуулах сертификаттай байна. Ингэсэн
тохиолдолд тэр газар дээрээ иргэн хүн амьдрахгүй, хашаа хатгахгүй ч байсан болно.
Тэглээ гээд төр очоод авна гэж сүрдүүлэхгүй. Зөвхөн Батын нэр дээр өмчлөгдсөнгазар
учраас бусадтай булаацалдана гэж санаа
зовох хэрэггүй. Үе удмаараа тэр газарт идээшин сууж, аж ахуй, үйлдвэр үйлчилгээ
эрхэлж, эдлэн газар болгон авах эрх нээгдэнэ гэсэн үг. Эзэн нь юмаа мэдэж, эрэг
нь усаа хашдагийн жишгээр газрын эзэнд мөнгөний шаардлага үүсвэл гэрчилгээгээ
өндөр үнэ хүргэж худалдаж болно. Хүсэхгүй ч байсан болно. Хуулийн агуулга ердөө
энэ. Тэгэхээр энэ хууль батлагдчихвал газрын үнэлэмж, иргэдийн амьдрах идэвх сайжирч магадгүй юм гэсэн бодол төрж байна.
Газартай холбоотой өөр нэг инээдтэй зүйл байна.
Сүүлийн үед улаан шороо бужигнасан замын хажуугийн халцгай газар дээр сүртэй гэгчийн
пайз, самбар хадчихдаг болжээ. “Энд байшин барилга барьж, үйлдвэр үйлчилгээ эрхлэхийг
хориглоно. Энэ газрыг авсан байх юм бол
хуулийн дагуу арга хэмжээ авна” гээд анхааруулчихсан байна лээ. Төр яаж ядрахаараа ийм арга хэрэглэдэг юм. Төр
бол цагдаа, хуулийнхнаар хамгаалуулсан хүчирхэг зэвсэг гэдэг нь үнэн. Гэхдээ төр
төрөө бус иргэдээ, ард түмнийхээ хүч хөдөлмөрөөр бүтээгдсэн хувийн өмчийг хамгаалах
үүрэгтэй биш гэж үү. Дэлхийн хөгжилтэй улсуудаар
жишээлээд бодоод үзье. АНУ-д тийм л байдаг
гэнэ лээ. Төрийн гэсэн тодотголтой онцгой обьектуудыг хамгаалалтдаа авдаг болохоос
бусад үед иргэдийнхээ хувийн өмчийг дээд
зэргээр харж ханддаг. Тэгж байж төр ард түмнийхээ өмнө хамгаалагчийн үүрэг гүйцэтгэнэ.
Гэтэл манайд эсрэгээрээ эргэжээ. Ядарсан юм очоод тэнд нь буучихвал хөөж тууж, түмэнд
муугаар хэлэгдэж байснаас энэ нь дээр гэж
үзсэн юм байх даа. Газартай холбоотой өөр олон асуудал бий. Тэр дундаас онцолж өгүүлэхэд
ийм байна.
Я.МӨНГӨНЦЭЦЭГ