Дэлхийн эрүүл мэндийн байгууллага усанд живж амиа алдах явдлыг санамсаргүй бөгөөд хамгийн түгээмэл нас баралтаар нэрлэжээ. 8942 тохиолдолд нэг хүн энддэг гэсэн магадлал хүртэл гаргачихаж.
Монголчуудын хувьд ч ялгаагүй, золгүйгээр нас баралтын нэг том шалтгаанд гол ус багтдаг. Түрүү жилийн наймдугаар сард лав ОБЕГ-ынхан “Он гарсаар дал гаруй хүн усанд осолдож амиа алдлаа” гэсэн мэдээлэл өгч байсан. Жил хүрэхгүй хугацаанд хэдэн арваараа усанд осолдоно гэдэг харамсалтай хэрэг. Усанд живж амиа алдагдсдын тоо дэлхийд өндөр гараад байгаа нь манайх шиг олноороо усанд сэлж сураагүй үндэстнээс үүддэг гэж ДЭМБ зүгээр ч нэг тодотгодоггүй. Далайн орны, хар багаасаа усанд сэлж өссөн хүмүүс барагтай л бол усанд эндэхгүй нь хэнд ч тодорхой зүйл. Уснаас үүдсэн аюулыг багасгах арга уг нь тун энгийн л дээ. Гол уснаас хол, суурингийн улс хүүхдүүдээ багаас нь усан спортоор хичээллүүлж, ядаж сэлээд сургачихмаар байгаа юм. Усан спортоор хичээллэсэн хүүхдүүд усанд загас шиг болохоос гадна эрүүл чийрэг залуус болж өсч өндийх сайн талтай. Усанд сэлэх нь биеийн хэлбэр галбир засч, зүрхний булчингийн үйл ажиллагааг сайжруулж, хүчилтөрөгчийг булчингуудад тарааж, цусны эргэлтийн системийг сайжруулдаг болохыг анагаах ухаан аль хэдийнэ баталчихсан. Хуучны цаг шиг “Хаана усанд сэлэх вэ” гэж гомдоллох шалтаг үнэндээ алга.
Нийслэлд дор хаяж 20 бассейн идэвхтэй ажилладаг гэсэн статистик бий. Наад зах нь дүүрэг бүр бассейнтай болсон шүү дээ.