Найз маань хадамлаад ирж. Говийн бүсгүй л дээ. Нөхөр нь Ховдынх. Тэр ингэж ярьж байна. “Хадмындаа байж байлаа. Гаднаас нэг хүн орж ирэхээр нь цай аягалаад өгтөл намайг Өмнөговийнх уу гээд шууд мэдсэн. Цайг минь амсч үзээгүй байж төрсөн газрыг минь хэлсэнд гайхсан” гэлээ. Тэгээд Ховдоос ирээд гэртээ зочид хүлээж аваад цай өгчээ. Тэгтэл зочид нь “Манай Гоомарал ч баруун зүгийн бүсгүй болжээ. Цай нь шаргалтаад” гэж ирээд цайных нь амттай, аагтайг магтсан гэнэ.
Цайг нь амсаад аль зүгийнх, бүр аль аймгийнх вэ гэдгийг нь мэддэгт бүсгүй их гайхжээ. Багаасаа эрдэм номын мөр хөөж, гадаадад олон жил болоод ирсэн болохоор цай цүйнээс хол найз маань “Айлын бэр болсноосоо хойш цайны талаар сайн мэддэг болсон шүү. Цайг хар, сүүтэй гэж хоёр янз л байдаг гэж бодсон чинь тоймгүй их юм. Цай сайтай бэр зан сайтай гэдэг юм билээ. Найз нь одоо янз бүрийн цай чанадаг болсон” хэмээгээд “Сүүлийн үед зочин ирэхэд жүүс ч юм уу, кофе аягалаад өгөхөөр яагаад ч юм нэг л хөндий хүйтэн уур амьсгал бүрдүүлээд байх шиг санагддаг болчихсон байна лээ” гэлээ.
Ийм явдал зөндөө шүү дээ. Шинэхэн бэрүүд, бэр болох гэж байгаа бүсгүйчүүдэд зориулсан цай чанадаг клубтэй болчихвол үгүй мөн олон бэрүүд сайн цай чанаж, хадмууддаа таашаагдах байлгүй. Ядаж л аль аймгийнхан ямар цай уудгийг мэдээд авчихна.
Д.ГАНСАРУУЛ