Хямрал гэдэг
олж байсан орлого багасахыг хэлнэ. Багасахаар барах уу байхгүй болохыг хэлнэ. Өнөөдрийн
Монголд бол төсөвт орж байсан орлогын нэг томоохон суваг нь хямарсан. Тэр нь нүүрс.
Нүүрснээс улсын төсөвт орж байсан их хэмжээний мөнгө агшсан. Тэгэхээр төсвөөс болж
авч байсан олон хүн, аж ахуйн нэгжийн орлого буурчихаж байгаа юм. Ингээд хямрал.
Тэрнээс үс, ноос, ноолуур… гээд гаднаас валют авчирдаг бүхэн зарагддагаараа зарагдаж
л байгаа. Жаран сая мал байдгаараа байж л байгаа. Банкууд цусны эргэлттэй, гуанз
дэлгүүр, баар ресторан бүгд ажиллаж байна. Монголд үнэхээр хямарсан бол хүмүүс өлсөж,
хотын гудамжаар машин явахаа байж, аж ахуйн нэгжүүд хаалгаа барих ёстой.
Тэгсэн хотын
асуудал машины түгжрэл хэвээрээ, орцны жижүүр эмэгтэй анх удаа хонины мах бүтнээр
нь авч идэж байгаадаа сэтгэл хангалуун сууна. Махны мангас монголчууд 51 мянгаар
бүдүүн хонины мах худалдаж аваад, орой авгай хүүхдүүдээ тойруулчихсан, шөлөнд нь
будаа хаяж хөлсөө арчсан шигээ Солонгос кинондоо автан жаргаж суугааг хямарсан гэх
үү. Тэгээд хэн хямраад байгаа юм бэ? Юу ч хийхгүй тэнгэр хараад хэвтэж байгаанууд
хямарч байгаа байж магадгүй. Тэд угаасаа хямралтай байдаг. Тэрнээс Монголд их бага
ямар нэг хэмжээгээр “юм” хөдөлгөж, болохоос нь болохгүйг нь хүртэл хөдөлмөрлөж байгаа
хүнд хямрал ярих арай эрт байна. Ийм байхад монголчууд хямралын эцсийн цэгийг зөгнөж
муу амлацгаах хэрэггүй. Хүмүүст асуудал мэт оргиод байгаа өр, зээл, лизинг бол зүй
ёсны чинь ажил амьдралын орчилдоон. Ард нь яаж ийгээд гарч байгаа нь өөрөө амьдарч
байгаа утга учир чинь.