Монголын цагаан сарыг тавгийн идээ, тарган ууц, бэлэг сэлтгүйгээр төсөөлдөггүйн адил Монголын шинэ жилийг ёлка, мандарин, “Ирония судьбы” гэх гурван орос үгтэй хамт угтахгүй бол болохгүй болсоор уджээ. Содон юм ховор социализмын үед зөвхөн шинэ жил ойртох үед л мандарин худалдаанд гардаг байлаа. Түүний жимсийг нь идчихээд хальсыг нь хамаг байдгаараа шахаж өрөө тасалгаа дүүрэн анхилуун исгэлэн үнэрийг ханхлуулах нь заавал гүйцэтгэх уламжлал гэлтэй байв. Оны сүүлчийн өдрийн орой гэр бүлээрээ тойрч суугаад нөгөө “Ирония судьбы” хэмээх хоёр ангит киног заавал үзэх. 1976 оноос эхлээд өдийг хүртэл он алгасалгүй гарч байгаа энэ кино өнөөдөр ч гэлээ Орос, Монголын телевизийн сувгийн аль нэгээр нь заавал гарна. Эхлэл төгсгөл хоёрыг нь нэг үзчихсэн байхад тэр жилийнхээ заслыг хийлгэчихсэн мэт сайхан болчихдог “золиг” доо. Энэ киноны нэрийг хөврүүлбэл “Хувь заяаны егөөдөл буюу ууранд зөөлөн суугаарай” гэх хавьцааны, бодит байдал дээрээ “Ирония судьбы или С лёгким паром” гээд орос нэртэйгээ байхад монгол хүн бүр шахуу ойлгодог, мэддэг болчихсон бүтээл билээ. Кино найруулагч Эльдар Резанов уг бүтээлийнхээ санааг бодит түүхээс олж авсан гэлцдэг юм билээ. Омск хот руу шатрын тэмцээнд оролцохоор явж байсан сонсголын бэрхшээлтэй тамирчдын онгоц цаг агаарын хүндрэлээс шалтгаалан Новосибирск хотод түр буудаллажээ. Нөгөө шатарчид очих газраа иржээ хэмээн бодоод таксины жолоочид гудамжны нэр, байшингийн дугаар бичсэн цаасаа өгөхөд яг тэр хаягаар нь хүргэж өгсөн гэх түүхийг Резанов сонсоод кино зохиол болгосон гэлцдэг юм билээ. Зарим нэг хүн энэнээс өөр түүх ч ярина. Аргагүй шүү дээ, кино хэтэрхий алдартай болсон тул өөрт хамаатуулах сонирхол байлгүй яахав. Энэ киног шинэ жилийн үдэш Монголоос гадна Зөвлөлтийн гэдэг хаягтай улсууд бас үздэг гэнэ. Мөн 1992 оноос хойш тайваньчууд 2007 оноос энэтхэгүүд “ёолктой үдэш” үздэг уламжлалтай болжээ.
