Бага байхад хотоос айлчин ирэхэд аяны богцоо задлахыг л хүлээнэ. Замын гийчин ч ялгаагүй аав, ээжээс зам асуугаад гарахдаа чихэр атгаад өгнө. Тэр болгонд жигтэйхэн баярладагсан. Хүүхэд гэдэг хэзээд чихэр, амттанд дуртай байдаг хойно. Одоо ч тэр дурсамжаа мартдаггүй болохоор хөдөө явахдаа килограмаар нь чихэр аваад цүнхэлчихдэг. Таних, танихгүй нь хамаагүй хөдөөгийн айлд буухаар бол хүүхдүүдэд нь чихэр атгаад өгөхөөр нүүрэнд нь инээмсэглэл тодорч нүд нь сэргээд явчихна. Яг л миний бага нас шиг. Тэгээд ч хүний алга дээш харуулж бай. Угаас баян, ядуу байх нь хамаагүй хүүхэд гэдэг чинь цагаахан нүд нь горьдчихно гэдэг буурлын үг бий. Ялангуяа залуус минь зуны налгар цагаар зугаалж, цэнгэхээр явахдаа хэдэн чихэр аваад машиндаа тавьчихаж байгаарай. Адаглаад зам асуугаад гарахдаа холын гийчинг сониучирхан ирэх хүүхдэд хэдэн чихэр аваад өгөхөд баярлаад л гүйчихнэ. Та нарын ойр хавьд ч гэсэн цүнхэндээ үргэлж чихэртэй явдаг, хамаатны хүүхдүүдийн дуртай эгч, ах нар байдаг даа. Хүүхэд баярлуулах гэдэг чинь хамгийн сайхан бөгөөд жижиг зүйлээр сэтгэлийг нь хөдөлгөж болдог юм.