Цаг цагаараа
байдаггүй, цахилдаг хөхөөрөө байдаггүй гэдэгчлэн нэгэн үе хэрэггүй гэж байсан зүйлс
хэрэг болох нь байдаг аж. Эсрэгээрээ өдөр тутмын хэрэглээ болсон нь аажмаар хасагдаад
явдаг.
“Хэрэггүй
нээлтүүд” хэмээх номыг 1995 онд япончууд гаргажээ. Энэхүү номонд хүмүүсийн хэрэглээнд
төдийлөн нэвтрээгүй, эсвэл амьдралд хэрэг болохооргүй шинэ санаа, шийдэл бүхий бүтээлүүдийг
жагсаасан байна. Амьдралд нэгэнт хэрэг болохгүй учраас гологдсон бүтээлүүдийн жагсаалт
гэсэн үг. Тэдгээр дотор одоо хэрэг болоод зогсохгүй ухаалаг утас, цахим хэрэглээтэй
хүмүүсийн өдөр тутмын найз болсон нэгэн бүтээл багтаж. Энэ нь сэлфиний гар буюу
өөрийнхөө зургийг авахад утсаа суурилуулдаг урт иш. Тэр үед ухаалаг утас гараагүй
байсан болохоор зургийн аппаратаа суурилуулан өөрийнхөө зургийг дарахад зориулан
бүтээсэн байна. Одоогийн хувилбар нь ухаалаг утсаа суурилуулдаг болохоос тэр үеийнхээс
ялгаа бараг л алга. Ингээд бодохоор шинэ зүйл гэж мартагдсан хуучин зүйлийг жаахан
өөрчлөхөд л болдог гэдэгтэй санал нийлмээр. Мөн тухайн үедээ хамгийн хэрэгтэй байсан
зүйлс хэрэглээнээс ор мөргүй устаж алга болох, эсвэл технологийн дэвшил нь элдэв
сөрөг нөлөө үзүүлснээр дахин хуучнаа хэрэглэхэд хүрдэг. Тооны машин амьдралд нэвтэрснээр
цээжээр тоо огт бодож чадахгүй болсон учраас Японы сургуулиуд хүүхдүүддээ сампингаар
тоо бодох арга зааж эхэлсэн байна лээ. Саяхан ухаалаг утас, интернэтийн хэрэглээ
их болсноор хүмүүс амьд харилцаа, амьдралын бусад зүйлд цаг гаргах нь багассан гээд
бас нэгэн шинэ зүйл Солонгосын эрдэмтэд сэдсэн нь ямар нэг уулзалт, хурал, хичээлийн
үед утас нь огт ашиглагдахгүй болж унтардаг программ юм. Энэхүү программыг ухаалаг
утсандаа татаж авснаар нэлээд цагийг үр бүтээлтэй өнгөрөөж байгаа тухайгаа туршилтад
оролцсон хүмүүс ярьсан байна лээ. Хэдийгээр технологийн хөгжил асар хурдацтай байгаа
ч хуучин зүйлс эргэн хэрэглээнд нэвтрэх нь бий. Одоо ч гэсэн ярианы нууцлалтай холбоотойгоор
ухаалаг утаснаас татгалзсан хүмүүс нэмэгдээд байгаа шүү.