Улаанбаатар төмөр замын техникумын Утсан харилцааны ангийг 1970 онд төгссөн нэг ангийнхантай уулзлаа. Тэд 1966 оны хавар сургуульдаа элсэн орж нэгдүгээр курсийн оюутнууд болцгоожээ. Тухайн үеийн техникумд ерөнхий боловсролын сургуулийн долдугаар анги төгссөн сурагчдыг элсүүлдэг байсан гэнэ. Хавар нь техникумд элсэн орсон хүүхдүүд намар есдүгээр сарын 1-нд хичээлдээ явна даа гэж бодож байтал наймдугаар сард сургууль дээр нь дуудаж намрын ургац хураалтын ажилд дайчлах болсон тухай дуулгажээ. Ингээд бие биетэйгээ танилцаж ч амжаагүй байхдаа буюу хичээл эхлэхээс өмнө Зүүн хараагийн сангийн аж ахуй руу явцгаажээ. Тэр үед ямар тохилог унаа, автобус байсан биш, “ЗИЛ-130” автомашины тэвшин дээр суугаад Зүүнхараад очиж байсан гэнэ. Хөдөө очсон хойноо ангийнхан болон багштайгаа танилцжээ. Насаар нь тооцвол дунд сургуулийн наймдугаар ангид орох хуваарьтай ч хэдийнэ нэгдүгээр курсийн оюутан болсон тэднийг дааж авсан багш нь Л.Чойжилсүрэн. Л.Чойжоо багш дөлгөөхөн, уур уцааргүй, аливаа зүйлд тун тайван ханддаг, оюутнууддаа аль болох сайн сайхныг үлгэрлэхийн зэрэгцээ амьдралын ухаанд сургасан хүн байжээ. Харин нэг ангид тохой залган суухаар Баян-Өлгийгөөс Я.Хадий, Өмнөговиос Ц.Цэнд-Аюуш, Дорнодоос М.Лхагвасүрэн, Өвөрхангайгаас Ж.Мягмарсүрэн, Т.Сосорбарам, Дарханаас О.Мягмарсүрэн, Ховдоос Т.Гочоо, Увсаас Л.Нямаа, Хэнтийгээс Намжилдулам, Булганаас Лхамжав нарын залуус цугласан байв. Тэдний сонгосон мэргэжил утсан харилцааны техникч ч гэлээ эхний хоёр сар ургацын төмс хурааж амьдралын ухаанд суралцсан гэдэг. Сангийн аж ахуй дээр ингэж ажиллахад хөгтэй, хөөртэй, паянтай, адал явдалтай зүйл олон тохиолдоно. Очоод охид, хөвгүүдээрээ хуваагдан майханд байрласан болохоор намрын сэрүүнд өглөө, оройдоо даардаг байсан тухайгаа хожим инээд хөөртэй ярилцаж сууна. Тус ангийнхан сургуулиа төгссөн 45 жилийнхээ ойг саяхны хэдэн өдөр тэмдэглэж анги олноороо цуглан Хандгайт дахь амралтын газар долоо хоног амарцгаажээ. Багын явдлаа дурсан инээд хөөртэй амарч байх үеэр нь очиж уулзахад “Биднийг сургуулиа төгсөхөд Бакугийн хорин зургаан комиссар шиг гэж нэрлэж байсан. 45 жилийн дараа ангиараа дахин уулзахад есөн сайхан нөхөд минь бурханы оронд заларч 17-уулаа үлджээ” гэсээр угтсан юм.
Эдний ангийнхан юуны түрүүнд сургуулийнхаа сургалт сайн байсан гэдгийг онцолж байна лээ. Математикийн багш Дуламжав, мэргэжлийн багш С.Дашдондог, Л.Чойжилсүрэн, Д.Цэвэлмаа, Сэнжидмаа, захирал Самбуу, хичээлийн эрхлэгч Батдэлгэр нарын ачаар холбооны техникч мэргэжил эзэмшсэнээ дурсан ярив. Сургуулиа төгсөөд улсад 30-40 гаруй жил ажиллахдаа эх орныхоо олон аймаг, сум, төвд алхмын АТС (автомат телефон станц) кординат электрон АТС гээд гурван төрлийн станцыг дамжин эзэмшжээ. Энэ хугацаанд олон сувгийн нягтруулсан аппаратур, Радио релений станц, радио узель, дахин дамжуулах төхөөрөмжүүдийн ашиглалт, засвар үйлчилгээг хийж ирсэн байна. Нэг ёсондоо Монгол Улсын харилцаа холбооны түүхийг тус ангийнхан хамтдаа бичилцэж иржээ. Эдний ангийнхнаас мэргэжлээрээ бусдыгаа манлайлан яваа хүн олон. Сургууль даяараа онц сурлагатан гэж алдаршсан Ш.Мижиддорж Сүхбаатарын нэрэмжит цалинтай төгсөж улмаар Ленинград хотод цэргийн холбооны академийг улаан дипломтой дүүргэжээ. Л.Хүрэлбаатар Украины Одесын техникийн дээд сургуулийг холбооны инженер мэргэжлээр, З.Нэргүй МУИС-ийг амжилттай төгссөн байна. Сургуулиа төгсөөд Н.Нармандах, Ц.Батмөнх, Я.Сайханжав нар холбооны сургалтын төвд багшаар ажилласан бол М.Лхагвасүрэн Дорнод аймгийн холбоонд инженер, Баян-Өлгийд Я.Хадий, Өмнөговь аймагт Ц.Цэнд-Аюуш, Өвөрхангайд Ж.Мягмарсүрэн, Т.Сосорбарам, Ч.Тэрбиш, Дарханд О.Мягмарсүрэн, Ховдод Т.Гочоо, Улаанбаатар хотын телефон радио ашиглалтын хороонд Д.Нарангэрэл, Д.Оюунгэрэл, Х.Хүрэлбаатар, Н.Нармандах, Увсад Л.Нямаа, цахилгаан холбоонд Цэрэннамжил, Хэнтийд Намжилдулам, Булганд Лхамжав нар телефон станцын техникч, ээлжийн ахлагч, инженер зэрэг ажлыг хийж байсан гэнэ. Мөн хилийн цэргийн холбооны ангийн захирагчаар М.Мижиддорж, хилийн цэргийн холбооны салбарт хошууч Г.Найдансүрэн, Налайхын холбооны газрын дарга Р.Бадарч, ардын цэргийн армийн салбар ангид Я.Сосорбарам, М.Сувдсүрэн, МҮЭ-ийн соёлын төв ордны ерөнхий инженерээр Л.Хүрэлбаатар, УКТЭ-ийн холбооны салбарт Н.Нармандах, “Монцамэ”-гийн телетайпын төвд Д.Адьяабат, цэргийн хамгааллын газарт дэд хурандаа Сосорбарам нар эзэмшсэн мэргэжлийнхээ дагуу ажилласан байна. Салбартаа амжилттай ажилласан тэд өдгөө бүгдээрээ салбарынхаа тэргүүний ажилтан, онц холбоочин, хүндэт холбоочин, мэдээлэл харилцаа холбооны тэргүүний ажилтан цолтой гэсэн. Мөн төр засгаас одон медалиар шагнуулсан хүн цөөнгүй. Хөдөлмөрийн гавьяаны улаан тугийн одонгоор Я.Хадий, Алтан гадас одонгоор Н.Нармандах, З.Нэргүй, Г.Нандинцэцэг, цэргийн гавьяаны улаан тугийн одонгоор дэд хурандаа Ш.Мижиддорж, дэд хурандаа Т.Сосорбарам, хошууч Г.Найдансүрэн, Хөдөлмөрийн хүндэт медалиар Д.Адъяабат, М.Лхагвасүрэн, Ардын хувьсгалын болон түүхт ойн медалиар Я.Сосорбарам, М.Сувдсүрэн, ахмад Ц.Батмөнх, ахмад дэслэгч Я.Сайханжав, Ч.Тэрбиш тус, тус шагнуулж байсан юм байна.
Ангийнхны хөгтэй, хөөртэй, паянтай дурсамжийг ам уралдан ярьж өглөө. Тэдний сэтгэлд сангийн аж ахуйд ажилласан анхны намар тод дурсамж үлдээжээ. Өглөө бүр 06 цагтай уралдан босох эхэндээ хамгийн хэцүү санагддаг байсан гэнэ. Ялангуяа хөвгүүд багш нарынхаа дуудсан цагт босож чадахгүй. Тэгэхээр багш нар хөнжлийг нь сөхөж байгаад хүйтэн ус цацахаар уйлаан майлаан болох нь холгүй огло харайн босдог байсан гэнэ. Охидууд ч яахав эхний долоо хоног нойрмоглоод сүүлдээ багшийгаа дуудахаас ч өмнө босчихсон явж байдаг болжээ. Ингээд өглөөний цайндаа орно. Хүүхдүүдэд нэг, нэг зүсэм талх хар цайтай л өгдөг байж. Талхныхаа ширхэг бүрийг амтлах нь холгүй идэж аваад талбайд гарна. Тэндээ үдээс өмнө борви бохисхийлгүй ажиллаж байгаад өдөр буцаж ирээд хоолоо иддэг байжээ. Хоол нь бас л олигтой цатгахааргүй, махгүй шахуу ногоотой шөл. Уг нь амт шимт сайтай ч гэлээ зарим хөдөөний оюутнууд ногоо идэж сураагүй болохоор хий дэмий л дан шөлөө уудаг байсан гэнэ. Оройдоо мөн л иймэрхүү маягаар хооллож бүтэн хоёр сар ажиллахад ихэнх нь дор хаяж гурван кг жин хассан байдаг байжээ. Хавар мөн л зуны ажилд дайчлагдана. Аль нэг аймаг руу малын хашаа барих ажилд голдуу явдаг байсан гэнэ. Сургуулиа төгсөн төгстөлөө ингэж явсан нь тэднийг хар бор ажилд сургаж амьдралын ухаантай болгосон гэнэ. Хожим гэр бүл зохиож амьдрал дээр гарсан хойноо нэг минут зүгээр сууж чадахгүй болтлоо хөдөлмөрийн амтыг мэдэрчээ. Тийм тулдаа ангиараа салбарынхаа тэргүүний ажилтан болж, онц холбоочин цолоор шагнуулсан байна.
Бас нэгэн дурсамжтай үйл явдал 1970 оны хавар болжээ. Тэр жилийн дөрөвдүгээр сарын 22-нд Ленин багшийн мэндэлсний 100 жилийн ой болж ангиараа Улаанбаатар депо дээр их цэвэрлэгээ хийж гэнэ. Гэтэл тэр өдөр цасаар шуурч, хаврын тэнгэр аашаа гайхуулсан зэвэргэн өдөр байж. Хүн бүр дулаан газар руу шургалж байхад их цэвэрлэгээ хийгээд хөлдөж үхэхээ шахсан банди нар “Энэ муу Лениний төрсөн өдөр очиж очиж ийм өдөр таарахдаа яахав дээ” гэлцсэн байна. Гэтэл энэ яриаг багш нар хаанаас ч юм олоод сонсчихжээ. Улмаар улс төрийн хэрэгтэн болгох шахаад эвлэлийн ажлыг муу хийсэн хэмээн дүгнэж сургуулийн дэргэдэх гахайн хэвтрийг бүтэн долоо хоног цэвэрлүүлсэн гэнэ. Ингэж инээдтэй, хөөртэй оюутан цагийн өдрүүд ангиасаа нэгэн хосыг төрүүлсэн нь Л.Хүрэлбаатар, Н.Нармандах нарын гэр бүл. Тэд сургуулиа төгсөх жилээ дотносон үерхэж эхэлснээр ангиас төрсөн цорын ганц гэр бүл болжээ. Тэдний ууган хүүхэд өдгөө 45 настай гэсэн. Нэг ангиас гэр бүл болж нийслэл хотдоо өрх тусгаарласан болохоор хөдөө, гадаанаас ирсэн ангийнхан нь дандаа эднийд цугладаг гэсэн. Эхнэрийг нь, нөхрийг нь танихгүй гэх зүйлгүй болохоор хотод ирсэн ажлаа амжуулаад нутаг руугаа буцталаа Л.Хүрэлбаатар, Н.Нармандах хоёрындоо байдаг юм байна.
Дурсамж хөглөсөн оюутан залуу насаа 45 жилийн дараа дурсаж буй Улаанбаатар төмөр замын техникумын Утсан харилцааны ангийн оюутнууд дараагийнхаа уулзалтыг 2020 онд буюу төгсөлтийнхөө 50 жилийн ойгоор хийхээр товложээ.
С.АЛТАН