УИХ-ын дарга асан З.Энхболдын хөргийг уржигдар Төрийн ордонд залсан. Эл хөргийг бүтээсэн зураач Т.Чингистэй ярилцлаа.
-Та ямар урсгал чиглэлийн зураач вэ?
-Цэвэр реалист чиглэлээр л зурдаг.
-Таны зургийг яг фото зураг шиг гэж хүмүүс гайхаж, зарим нь биширдэг?
-Миний зурсан зургуудыг фототой нь харьцуулаад үзэхэд огт өөр. Зурсан зургуудыг минь дангаар нь харсан хүмүүс “Яг фото шиг байна” гэж эндүүрэх нь бий.
-АСЕМ-ийн үеэр таны зурсан гадны орнуудын төрийн тэргүүнүүдийн хөрөг зургууд олны гайхшралыг төрүүлж, монголчууд Т.Чингис гэдэг ийм нэг авьяаслаг, ховор зураач бидний дунд байгааг мэдэцгээсэн гэж хэлж болно шүү?
-Тэгэхэд бараг 55 хөрөг зурсан юм. Энэ тухай ярихаас өмнө яагаад хөрөг зураг зурах болсноо ярих нь зүйтэй байх. Хүн чинь нэг юмыг олон жил хийж байж олж авсан хөдөлмөр, мэдлэг, туршлагаараа дараа дараачийнхаа юмыг бүтээж авдаг. Би натур зурах дуртай оюутан байлаа. Ангийнхныгаа, өөр ангийнхныг зурна. Натурын хичээл орлоо гэхэд өөрийнхөө натурыг томоор зурчихаад хажууд нь жижгээр хоёр гурван ч удаа зурж байсан тохиолдол бий. Тэгж л натурт бүр автчихсан оюутан байсан юм. Манай багш Ц.Нарангэрэлийн үзэсгэлэн гарсан. Гэтэл үзэсгэлэн дээр нь Гадаад харилцааны сайд асан Ш.Алтангэрэл ах ирээд сайн зурдаг оюутнаар хөрөг зуруулъя гэсэн юм билээ. Ингэж л намайг тэр хүн хөрөг зурагт оруулчихсан юм. Ш.Алтангэрэл ах надад байнга л хөрөг зургийн захиалга өгнө. Би хичээлээ хийнэ. Хажуугаар нь хичээлээсээ илүү давсан хөргүүд зурдаг байсан. Ангийнхаа урланд л сууж байдаг байлаа. Би төгсөхдөө нийтдээ 108 хөрөг зурчихсан байсан.
-Зуун найм аа, бэлгэшээлтэй тоо юм?
-Яагаад вэ гэвэл Ш.Алтангэрэл ах маань “Шинэ дэвшилт холбоо”-ныхоо гишүүдийн хөргийг зуруулна гээд 108 хөрөг зуруулсан юм. Оюутан байхад тэр хөргүүдээр минь үзэсгэлэн гарч байсан. Тэгээд л би хөрөг зургаа таслалгүй зураад өнөөдрийг хүргэлээ. Гэхдээ 2010 онд хөдөө орон нутгаар яваад ганц нэг хөрөг оруулаад ерөнхийдөө байгалийн аж байдлын сэдэвтэй бие даасан үзэсгэлэн гаргаж байсан. Дараа нь Ш.Алтангэрэл ах маань намайг Парист урьсан юм. Франц дахь Монголын Элчин сайдын яаманд Бурхан Халдун хайрхныг нэлээд том хэмжээтэй зурсан л даа. Тэр үед Луврын музейд ороод харсан чинь нийт үзмэрийнх нь 70-80 хувь нь хөрөг зураг байсан. Тэдгээр зургуудад тийм, ийм изм гэхээсээ илүүтэй сайн гүйцэтгэл, амьд байдал чухал байсан. Ингээд би Парисаас ирснээсээ хойш чимээгүй, дуугүй суугаад л хөргөө зурах хэрэгтэй юм байна л гэж ойлгосон (инээв). Хөрөг зураг бол нарийн мэдрэмж шаардсан мэргэжлийн спорт шиг л байдаг. Нэг, хоёр, гурав хоног хөргөө зурахгүй бол торгон мэдрэмжээ алдчихдаг.
-Мэргэжлийн тамирчид байнгын өндөр бэлтгэлтэй байдаг. Формоо алдахгүй байх нь тэдний хувьд маш чухал?
-Тийм, тийм. Тийм учраас би өдөрт багадаа нэг удаа, дээд тал нь гурван удаа хөргөө зурдаг. Хөргөндөө гар хүрдэг гэсэн үг шүү дээ. Тэгж л ажиллахгүй бол мэдрэмжээ алдчихдаг.
-АСЕМ-ийн үеэр гаргасан хөрөг зургийн үзэсгэлэнгийнхээ тухай яривал?
-Тухайн үед Ерөнхийлөгч Ц.Элбэгдорж АСЕМ-ийн дээд хэмжээний уулзалтыг зохион байгуулахад “Хүн болгон чадах бүхнээ хийе” гэж ямар сайхан лекц уншиж хүмүүсийг сэтгэлийг хөдөлгөлөө. УИХ-ын гишүүн асан Н.Батбаяр ах бол хөрөг зураг зурахад минь маш их дэмжлэг үзүүлдэг хүн л дээ. Н.Батбаяр ахын захиалгаар тэр үзэсгэлэн хийгдсэн.
-Нэг хөргийг 2.5 саяар зурдаг гэв үү, та. Тэгэхээр тэр тавин хэдэн хөргийг тус бүрт нь 2.5 саяар гэхээр…?
-2.5 саяар биш л дээ. Олон зураг учраас арай бага үнээр зурсан.
-Тэр 55 хөргийг хэдий хэрийн хугацаанд зурсан юм?
-11 сар орчмын хугацаанд зурсан. Тэгэхэд надад ерөөсөө амралт гэж байгаагүй. Долоо хоног л амарчихвал тэр ажил нурчих байсан. Тиймээс би зай завсаргүй суугаад л зурж дуусгасан. Тэр үед Ц.Нарангэрэл багшдаа туслаад Дүрслэх урлагийн дээд сургуульд түр багшилж байсан болохоор ихэнх хөргүүдээ хичээл дээр, оюутнуудын өмнө зурсан даа. Өдөр болгон зургаа барьж ороод зурдаг байлаа.
-АСЕМ-ийн үеэр Тайландын сайд өөрийнхөө хөргийг ихэд сайшаагаад гэргийнхээ хөргийг танаар зуруулах хүсэлтээ илэрхийлсэн гэсэн байх аа?
-АСЕМ-ийн үеэр “Чингисийн хүрээ” жуулчны баазад арга хэмжээ болоход миний үзэсгэлэнг гадаад, дотоодын олон мянган хүн үзсэн юм. Тэгтэл Тайландын Ерөнхий сайд өөрийнх нь хөргийг зурсан байхыг хараад “Ийм гайхалтай гэж үү. Энийг зурсан гэж үү” гэж ихэд гайхаж байсан. Гадныхан тэр үзэсгэлэнг үзээд сэтгэл их өндөр байсан шүү. Тэд улс улсынхаа төрийн тэргүүний хөрөг зургийн өмнө очиж зургаа авахуулж байсан. Монголчуудад ч тэр үзэсгэлэн сайн хүрсэн. Тайландын Ерөнхий сайд хөргөө авъя, эхнэрийнхээ зургийг ч зуруулъя гэсэн л дээ. Тэгээд эхнэрийнх нь зургийг зураад араас нь явуулсан юм.
-Зураач нар хөрөг зурахаас аль болох татгалздаг. Учир нь хүнд төрөл учраас. Мөн хөрөг зурахад зуруулж байгаа хүний үйлийн үр нь зураачид нь ирдэг, зовлон нь шилждэг гэх яриа байдаг юм билээ?
-(Инээв). Ёстой мухар сүсэг байх. Дэлхийн үе үеийн суут зураачид бүгд л хөрөг зураачид байсан шүү дээ. Тэд бүгд л захиалгаар зураг зурдаг байсан. Арван хөрөг зурахад нэг нь бүтээл болж үлддэг байсан. Түүнээс биш “За би нэг аугаа бүтээл зуръя” гээд зурахад чадахгүй шүү дээ. Би өөрийгөө үндсэн карьер нь эхлээгүй зураач гэж боддог. Би хэдий 500, 600-гаар нь хөрөг зурсан ч би болоогүй байна, түүхэн том бүтээл хийх болоогүй байна гэж боддог. Тийм ч учраас байнга хөрөг зурж, өөрийгөө олимпод оролцох гэж байгаа мэргэжлийн тамирчин шиг үргэлж л бэлдэж явж байна.
-Таныг өөрийн гэсэн том урлантай болох гэж байгаа гэж дууллаа?
-Ирэх сард урлангаа нээх гэж байгаа. Гэргий маань мөн зураач л даа. Гэргий маань бага насны хүүхдүүдэд уран зургийн хичээл заана. Би болохоор нас харгалзахгүйгээр хэнд ч уран зураг заана. Би багшлах дуртай. Уран зургийн үндсэн төрлүүдэд олон жил ажилласан болохоор тэрнийгээ хүмүүст, хүүхдүүдэд хуваалцъя гэж бодож байгаа.
Хүн болгон хүүхэд байхдаа зураач байдаг. Амьдралын шаардлагаар өөр өөр мэргэжил сонгоод ажиллаж амьдардаг ч сэтгэлийнх нь мухарт нэг бүтээл зурахсан, би ч багадаа зурдаг авьяастай байсан шүү гэж боддог. Тийм хүмүүс манай урланд очиж болно. Бүр илүү мэргэжлийн түвшний сургалт ч авч болох юм. Ийм л учраас эхнэртэйгээ хамтраад урлантай болж байгаа.
-Хөрөг зураг зурахад цаг хугацаанаасаа эхлүүлээд олон зүйл нь харилцан адилгүй байдаг байх. Зуруулж байгаа хүнээсээ ч хамаардаг тал байдаг байх шүү?
-Эмэгтэй хүний хөрөг зурахад хэцүү. Эмэгтэй хүний хөргийг зурахдаа гоо сайхныг нь илүү гаргаж зурахыг хүсдэг. Та дээр асуусан шүү дээ. Зураачид яагаад хөрөг зураг зурахаас зугтаадаг вэ гэж. Энэ дэлхий дээрх олон тэрбум хүн чинь бүгд өөр өөр царайтай шүү дээ. Би хөрөг зургаа нарийн зурах дуртай. Жишээ нь, нэг айлын гэр бүлийн хөргийг зурлаа гэхэд тэр айлд хоёр ихэр охин байлаа гэж бодъё. Тэр хоёр ихэр ч хоорондоо өөр байхгүй юу. Тэр өөр зүйлийг нь гаргаж зурдаг. Тэгэхдээ тэр нь уран зураг байх хэрэгтэй. Анзаараад байхад мэргэжил нэгт, нэг салбарынхан маань миний бүтээлийг шүүмжлэнгүй байдлаар хардаг юм билээ.
-Юу гэж шүүмжлэх вэ?
-Фото зураг шиг байна ч гэх юм уу. Би гайхаад байдаг юм. Хүн болгон өөр өөрийнхөө замаар явж байгаа шүү дээ. Хүмүүсийн авьяасын өгөгдөл янз бүр байгаа ш дээ. Зарим хүн хурдтай, зарим нь маш нягт нямбай, удаан. Зарим нь илүү шинийг эрэлхийлсэн, орчин үеийн контенперари урлагийг хийхийг хүсч байгаа. Бүгд ингэж өөр өөрийн замаар өөрсдийн дуртай юмаа хийгээд л жаргалтай явбал болоо биш үү.
-Өөрийнхөө хөргийг зуруулах сан, хөрөг зурагтай болох сон гэж хүсдэггүй хүн байдаггүй гэж бодогддог юм?
-Ш.Алтангэрэл ах нэг удаа “Хүн өөрөө мөнх амьдрах. Эсвэл хойч үедээ, үр хүүхдэдээ дурсагдах хүсэлтэй байдаг. Бүгд тэгж хүсдэг ч тэрийгээ хэлдэггүй” гэж хэлж билээ. Тийм учраас урлагт өөрийгөө үлдээх чинь сайхан шүү дээ. Багаар бодоход тосон будгийн уран зураг 350 жил болно. Хадгалалт нь сайн байвал түүнээс ч дээш жил болно гэж билээ. Тэгэхээр хөрөг зургаа зуруулбал зуруулсан шиг зуруулах хэрэгтэй. Яаж ч зуруулж болно. Би Монголынхоо уран бүтээлчдээр бахархдаг юм. Өөр өөрийн арга барилаараа гайхалтай бүтээлүүд хийж байна. Тэднээс үлгэр жишээ авдаг шүү.
-Одоо та ямар хөрөг дээр ажиллаж байна?
-Гэр бүлийн томоохон хөрөг эхлүүлэх гээд байж байна. Манай олны танил гэр бүл л дээ. Тэрийг их сайн зуръя гэсэн бодол байна.
-Захиалга өгөхдөө танд бэлэн фотогоо өгөх үү?
-Би өөрөө зургаа дардаг юм. Аав, ээж нь бурхан болчихсон хүмүүс тэднийгээ зуруулах нь бий. Хуучны зургийг нь харж байгаад л зурдаг юм. Арван хэдэн жил зураг зурахад юу эсийг үзэх вэ дээ. Олон олон хүнд байдалд орж л байлаа. Хүн чинь хийх тусмаа өөрийгөө давж, яаж сайжрах вэ, бүр илүү яаж сайн болох вэ гэж болдог. Гэхдээ хүн хэзээ ч төгс төгөлдөрт хүрч чадахгүй шүү дээ. Тэгээд л хичээдэг. Муу байх амархан. Зургаа сэтгэлдээ хүртэл гүйцэд зурахаас нааш ерөөсөө санаа амардаггүй юм. Тэр зургаа хүмүүст таалагдуулах амархан. Гэхдээ өөрөө өөртөө “Одоо болчихлоо доо. Үүнээс цааш арай байхгүй байлгүй дээ” гэж бодтолоо зурах нь чухал байдаг. Жишээ нь, УИХ-ын дарга З.Энхболдын хөргийг зурахад арынх нь сэнтий нь тэр чигээрээ урлаг байгаа байхгүй юу. Тэр сэнтийг ерөнхийлөөд өөртөө хялбар зурчихвал надад амар. Гэхдээ би хэзээ ч тэгж чадахгүй. Олон сарын турш бүх зүйлээ зориулан байж хөргийг бэлэн болгосон л доо. Н.Батбаяр ах маань таван жилийн өмнө надаар З.Энхболд даргын хөргийг зуруулж авч байсан юм. Харин сүүлд УИХ-ын даргын хөргийг зуруулах болоход З.Энхболд дарга өөрөө намайг сонгоод надтай холбогдсон л доо. Тийм болохоор их хичээж, маш их хүндэтгэл үзүүлж зурсан зураг юм. Албан ёсоор Төрийн ордонд залсан байгаа.