Жил ирэх бүр Цагаан сарыг илүү ихээр таньж, ач холбогдол өгдөг болох янзтай.
Цахимаар харилцдаг найзууд олширсон ч Цагаан сараар харин сэтгэлээ ч, цагаа ч гамгүй зарцуулах өдрүүд айсуй. Жилдээ нэг удаа ч болов гэр маань зочдын хөлд дарагдаж, ширээ засч, идээ будаагаа өрөн, өөрийн гараар бэлтгэсэн идээ амттанаар ах дүү, хамаатан садан, ээж аавыгаа дайлж цайлах өдөр. Завгүй амьдралд нухлагдаж, царайгаа харж амжихаа байсан дотно хүмүүстэйгээ уулзаж учрахын баярыг Цагаан сар л олгоно.
Зурагт шагайж, ухаалаг утас “маажсан” хүүхдүүдийг Цагаан сараар “Алаг мэлхий” өрүүлэх юм шүү. Ядаж л гартаа шагай гэдэг юмыг мэдрэг.
“Hi”, “Юу байна” гэх мэт товчхон мэндчилгээний оронд ядаж л “Та амархан сайн байна уу?” гэж мэндчилнэ. Хөгшчүүлтэй хөөрөг зөрүүлэнгээ “Таны бие лагшин тунгалаг уу? Даага далантай, бяруу булчинтай, сүрэг мал онд мэнд тарган тавтай оров уу” гээд л.
Монгол хүүхдийн барууныхнаас ялгарах нэг онцлог нь мэндлэх, хүндлэх, ёсондоо байдаг ч юм бил үү. Энэ мэтчилэнгээр Цагаан сар монгол хүн гэдгээ мэдрэх үе. Цахим ертөнцөд амьдрах шахдаг бидний хувьд Цагаан сар бол жинхэнэ амьд харилцааны баяр юм байна.