Долдугаар сар гарч юу юугүй бид айрагтайгаа золгох нь ээ. Монгол хүн зуныг айраггүйгээр огт төсөөлж чадахгүй гэдэгт би л хувьдаа итгэдэг юм. Үнэхээр л айрагны тэр часхийм сайхан амт бидэнд дэлгэр зуныг мэдрүүлэх шиг болдог.
Унага татан зогсох залуу саальчин бүсгүй рүү учиртай харц чулуудаж эсвэл элдвийг хөөрөлдөж, тэдний яриаг сонсох мэт унаганууд дуулгавартайхан эхийгээ хөхөн зогсох зураглал, гүүн зэлнээс саам юугаа барин алхах аав, ээжийгээ дөнгөж сэрсэн бяцхан хүү нь тэнтэр тунтар алхан угтах, ээлжлэн айраг бүлэн зогсох жаалуудын дүр төрх нүдэнд үзэгдэж ерөөсөө эх нутгийнхаа амар амгаланг айргийн тэр сайхан амтнаас мэдэрч байгаа юм.
Ингээд бодоход айраг л бидэнд Монгол хүний найрсаг, зочломтгой зан хийгээд өвсний сөл, шим, нар, хурыг ч амтлах боломж олгож, ер бусын сэргэг, тунгалаг мэдрэмжийг төрүүлж чадах мэт. Тийм ч болохоор харийг зорьсон монголчууд айргаа зүүдлэн сэрж, амтлахсан гэж яардаг биз ээ.