Categories
мэдээ цаг-үе

Дархлагдсан “дээрэмчин” хүрэн баавгайн “дошин” дээрээс сурвалжиллаа (II)

Түрүүч нь 212(6313) дугаарт


Мандахбаяр винтов буугаар баавгайн орсон бут руу хэд хэдэн удаа сум тавилаа. Сум нь дууссан бололтой. Тэрээр “Бид эндээс маргааш гэхэд нүүж төв орно оо. Бууны сум дуусчихдаг нь тиймхэн юм боллоо шүү” гээд гэр рүүгээ зүглэв. Эхнэр нөхөр хоёрын хамаг бие салганаж чичирч байгаа нь харахад л илт.

МОГОЙТЫН ГОЛ БОЛ МОРЬТОЙ ХҮН Л ГАТАЛЖ ЧАДАХ ОНГОН ТАЙГА

“Танай нутагт эцэг, хүү хоёрыг баавгай идсэн харамсалтай хэрэг гарсан. Танайх Могойтын голтой ойролцоо хотолж байгаа юм байна. Энэ хэрэг юу болж байна вэ” хэмээн биднийг асуухад Мандахбаяр атгасан гараараа амаа даран “Хэргийн газар аймшигтай байсан. Энэ талаар ярихаас одоог хүртэл дотор муухайрч байна. Ямартаа ч амь насаа алдсан Одхүү гэх хүн манай Ерөөгийнх биш. Хүдэр сумынх. Насаараа орос хэлний багшаар ажилласан нэлээн боловсролтой хүн байсан юм. Манай нутагт ирээд Н гэдэг бүсгүйтэй хамт амьдарч байсан. Тийм боловсролтой хүн яагаад ч уурхайн манаач хийж байсан юм байгаа юм. Хувиараа алт олборлодог бичил уурхайтай байсан. Гэхдээ тийм ч ашигтай байдаггүй байсан. Сумын төвөөс бүх нинжа нарыг гаргахад ганцаараа үлдчихсэн гэж сонссон. Тэгээд л…” гэтэл нутгийн жолооч “Сумын захиргаанаас хоёр гурав хоногтоо нэг очиж шалгадаг байсан юм. Тэр хавийн айлуудыг нүүлгэн шилжүүлсэн. Баавгайн нутгаас гаргах гэж л тэр шүү дээ. Биднийг очиход яг одоо нүүлээ гээд байдаг байсан юм. Тэгээд л байгаад байсан хэрэг” гэлээ. Тус аймшигт хэрэг гарахаас өмнө Могойтын голын нэгэн цамхагийг баавгай түйвээж, дотор нь байсан хүнсийг нь идэж, хүн амьтныг нь айлгасан хэрэг гараад байжээ. Улмаар тухайн газар хүн амьдрах нөхцөлгүй араатны нутаг болсон байна гэж үзээд иргэдийг тус нутгаас нүүлгэн шилжүүлсэн аж. Могойтын гол бол морьтой хүн л давна уу гэхээс ямар ч хүчтэй машин, техник гарахын аргагүй хэцүү замтай, ихэнх газар нь хүний хөл хүрээгүй онгон тайга. Хүйтний голоос Дуганы суурь ороход энэ замыг ашигладаг бөгөөд тэнд ажил үйлчилгээ явуулчихаар объект байхгүй зэлүүд газар юм. Манай сурвалжлах баг тэднээс үргэлжлүүлэн “Хамт амьдарч байсан эмэгтэй нь болсон явдлын талаар юу гэж байна” гэхэд жолооч залуу “Анхааруулсаар байхад нүүгээгүй бидний буруу гэж байна лээ. Нэлээн хэцүү байдалтай харагдсан. Хот руу нүүсэн” гээд буруу харав. Бидний яриаг сонсож суусан Мандахбаяр “Ер нь өлссөн л амьтан шүү дээ. Хоол эргүүлээд л явж байгаа юм. Манай нутагт баавгай идчихээр хоол хомс болсон. Самарчдын ярьж байгаагаар самар ургадаг сум Монголд байхгүй болчихсон юм биш үү. Самраа вагон вагоноор урд хөрш рүү зараад туучихсан, хүний гарт сэглэгдсэн хушин ой үхчиж, самар жимс ургахаа больчихгүй юу. Баавгай гэлтгүй л самраар хооллодог амьтад тураалдаа орж байгаа байлгүй дээ. Энэ хавиар Нинжа нар дүүрэн байсан шүү дээ. Бүгдийг нь албадан гаргаж, техник хэрэгслийг нь битүүмжилчихсэн болохоор нам жим байгаа юм” гэлээ. Шөнийн 22:00 цаг болсон тул бид тэднийд хоноглохоор боллоо. Шинийн 15-ны тэргэл сар үүлний цаанаас туяарч, тооноор нь гэрэл тусна. Гэрийн гадаа адуу янцгааж, хонь мал майлалдах дуунаар бөх нойрсчээ.

ЕРӨӨ СЭТГЭЛ ХОРГОДОМСАЙХАН ХАНГАЙ

Аравдугаар сарын 13. -Манай сурвалжлах баг Мандахбаярынд өнжиж, Могойтын голоор сурвалжлага бэлтгэхээр болов. Мандахбаяр ч сумгүй винтовоо үүрээд, үстэй дээлээ өмсч, бидэнтэй цуг явлаа. Үүр хаяарах цагаар бид хөдөлсөн юм. Мандахбаяр бид хэд морьтой уул өөд мацаж явахдаа, гоёмсог цэцэгс битүү ургасан ой хөвч рүү орчихлоо. Энэ хөвч тайга Ерөө сумын төв хэсэгт орших Баян голын ай сав газарт хамаарна. Цэцэгс, модод шаргал туяа татаж, ишин дээрээ найган ганхана. Тунгалаг цэвэрхэн агаар өглөөний жиндэм, таатай уур амьсгалтай холилдон тийм гэхийн аргагүй сайхан мэдрэмжийг төрүүлж байв. Баянголын тунгалаг усны шоржигноон тээр алсаас сонсогдож, хааяа хааяахандаа баавгайн архиралт, чонын улиан сонсогдох нь жигтэй. Сэлэнгэ аймгийн Ерөө суманд буй энэ хөвч бол Сэлэнгэ, Хэнтий аймгийн нэлээн хэдэн сумыг дамнан үргэлжилж хойд хилтэй залгадаг. Энэ хөвчид Монголын ан амьтдын ихэнх бий. Бас онгон төрхөө хадгалж үлдсэн байгаль бий. Хөвчид хаашаа л харна зэрлэг ан амьтад, зарим нь үр төлөө дагуулчихсан явж байгаа харагдана.

Бидэнд замчилж буй Мандахбаярын уг гарвал нь Хөвсгөл. Өтгөн ширвээ сахалтай, шийдэмгий харцтай, өндөр нуруутай, өргөн цээжтэй 60 шүргэж яваа болов уу гэмээр энэ эр гэргийнхээ нутагт ирж, баавгайн нутаг болох хөвч тайгад 40 шахам жил амьдарчээ. Хүүхдүүд нь хотод оюутан, зарим нь ажиллаж амьдардаг гэнэ. Мандахбаяр Хөвсгөлөөс Цагаан толгойн ТМС буюу одоогийн Сант суманд трактор, комбайнчаар төгсч, Ерөөгийн САА-д ажиллаж байгаад хувьчлалын үеэр мал дээр гарчээ. Эхнэрийнхээ ахад хувьцаагаа өгсөн боловч тэр хувьцаагаар нь боссон компани удалгүй дампуурсан байна. Түүний гэрийн номын сан нэлээд баялаг. Нэг илүү гэр нь бүтэн номын сан бололтой харагдсан. Энэ талаар түүнээс асуухад “Би гэдэг хүн үзэж туулсан зүйл ер нь бага. Гадаад байтугай Сэлэнгээсээ гарч үзээгүй хүн шүү дээ. Одоогийн энэ амьдралын ухаанаа номноос л олж авсан даа” хэмээв. Та яагаад нутаг буцаагүй юм бэ гэхэд “Энэ сайхан хангайд сэтгэл хоргодчихсон юм л даа. Золиг гэж. Явъя гэж бодсон ч санагалзах юм билээ. Энэ нутагт би амьдралынхаа гуравны хоёрыг өнгөрүүлсэн. Миний хайртай бүхэн энэ нутагт л байна. Ерөө суманд ирээд ийм сайхан, үзэсгэлэнтэй гэргийтэй боллоо. Охин, хүү хоёр минь энэ нутагт төрж, өслөө. Тиймээс өөрийгөө Ерөөгийн хүн болсон гэж боддог” гээд хөхрөв. Биднийг ийн хуучилж явахад модны мөчир хугарах чимээ хажууханд сонсогдов. Мандахбаяр “Баавгайн хоол болох гээгүй юм бол хэдүүлээ ингэсгээд буцсан нь дээр байх. Чамайг зураг авахын завдалгүй шуугьж ирээд алгадаад унагаачих нь шүү” гэв. Бид ч зөвшөөрч замын дундаас буцлаа. Биднийг хотондоо ирэхэд портер маркийн хоёр автомашин ирсэн байв. Ингээд бид гэрээ ачаалан Ерөөгийн төв рүү мордлоо.

Үдээс өмнө бид Ерөөгийн төвд орж ирлээ. Хамгийн түрүүнд хоёрдугаар багийн засаг дарга Л.Болормаа уулзаж “За нөгөөх айлууд юу болов” гэхэд тэрээр “Хоёрдугаар багийн иргэдээ бүгдийг нь нүүлгэн шилжүүлчихсэн. Болд гуайнх хоёр гэрээ хоёуланг нь буулгаад төв рүү ороод ирсэн. Хүзүүвчийн өвөрт байсан айл гэрээ өчигдөр орой буулгаад төв дээр байгаа. Мал нь Шарын голд зуншиж, хаварждаг. Өвөл болохоор наашлах юм билээ. Баавгайн халдлагад өртөх магадлалтай айлуудыг ер нь урьдчилан сэргийлж, төв рүү авч ирж, ажиллалаа” гэв. Ерөө сумын хаана ч амьдардаг бай унтаж амардаг газраа хоол хүнс хадгалахгүй байхыг сумын захиргаанаас анхааруулж байгаа юм. Өлсгөлөн баавгайн дайралтад өртөхгүй байхын тулд зарим нэг арга хэмжээг ард иргэд өөрсдөө авч байгаа нь энэ юм. Нэг сайн мэдээ нь өнөөдрийн 12:00 цагийн байдлаар баавгайн “дээрмийн” ямар нэг дуудлага захиргаанд ирээгүй аж.


БААВГАЙТАЙ НЭГ ТОГООНООС ХООЛ ИДЭХ ШАХУУ ЯВСАН ЭР ГЭРЭЭ ХЭМХЧҮҮЛЭВ

Манай сурвалжлах баг Ерөө сумын газар нутгийн төвд байрлах Бугант тосгонд хүрэв. Биднийг буйдхан суурин угтаж авсан юм. Тэндээсээ Баянмөнх гэх энэ нутагт олон жил суурьшсан ах хүүгээр замчлуулан цааш дархан цаазат нутаг руу зүглэлээ. Тэрбээр “Хадлангийн гэрээрээ дайрах ажил байна. Тэгээд цаашилъя” гэв. Ерөө сумынхан хөдөлмөрч хүмүүс. Баянмөнх гуай 50 га газрыг гараар хадан, хадсан өвсөө ганцаараа цуглуулсан байна. Нэг боодол өвс 30-40 кг жинтэй. 7000 мянган боодол өвсийг тэрээр гараараа цуглуулж, хураажээ. Ингээд түүний хадлангийн гэрийг шалгах санаатай очлоо. Гэрийг нь бусниулсан харагдана. Тэрээр “Ээ хүүдий, нөгөөх чинь бусниулчихаж” гээд машинаас үсрэн буув. Түүнийг хадлан хийж явахад нэгэн хүрэн баавгай алсаас ширтээд зогсчихдог байж. Заримдаа гэрийнх нь хаяанд ирчихсэн явж байдаг байсан гэнэ. Ах заримдаа хатсан ааруул, ээзгийгээ гэрийнхээ хаяанд тавьчихаад өглөө сэрэхэд цөлмөчхөөд явчихсан байдаг байж. Ийнхүү Баянмөнх, баавгай хоёр хадлан бэлтгэх үеэр нэг тогооноос хооллож, нэг оронд орох нь холгүй аж төрсөн байна. Гэвч тус болсон биш ус болов гэгчээр гэрийг нь сүйтгэж, ахын сайхан сэтгэлд юм хийжээ. Гэр рүүгээ орохоор буусан Баянмөнх буцаад машинд үсрээд суучихлаа. Юу болов гэтэл “Нөгөөх чинь байх шиг байна аа. Айгаад дотогш орж чадсангүй” гэв. Жолооч сэмхэн бууж, гэрийн дотор талыг харав. Бид ч дотроо сэтгэл түгшсэн байдалтай. Учир нь жолооч машины түлхүүрээ аваад буучихсан. Баавгай гарч ирэхэд зугтаж чадахгүй бөөнөөрөө баавгайн идэш болоход ойрхон нөхцөлд байгаагаа бид ухаарав. Жолооч “Танайх ч авах юмгүй болжээ” гээд хөхрөв. Өнөөх гайхал ямар ч байсан явчихаж. Бидний дотор ч уужран машинаасаа бууцгаалаа. Хадлангийн гэрийн гал тогооны шүүгээг тэр чигт нь эвдэлж, хугалсан. Дотор байсан тогоо хүртэл гэрийн гадна талд гарсан дүр зураг биднийг угтлаа. Үүнийг харсан Баянмөнх “За цаашилъя. Маргааш л ирж янзалъя даа. Өө нээрээ манай нутгийн нэг залуу өглөө байшингийн цонхоо хагалуулж, гурил будаагаа цөлмүүлсэн гээд яриад явж байсан. Тэднийх рүү хөдлөх үү” гэлээ. Бид ч уухайн тас зөвшөөрөв.

ГЭР РҮҮ НЬ ДАЙРСАН БААВГАЙГ ШАРХДУУЛЖЭЭ

Бид уулын нарийн замаар хад, асга руу уначихгүй шиг явсаар. Учир нь замын хажуу руу нээх гүн урт жалга үзэгдэнэ. Хөвч тайга руу ороход зам улам л бартаа саадтай болов. Заримдаа машин хий эргээд зогсчихно. Гарч машинаа өргөж, түрэхдээ хүртэл баавгайд нухуулчих юм шиг мэдрэмж төрөөд тун чиг эвгүй. Тайгад нүүр нялхруулсан өтгөн манан буугаад хоножээ. Ойр хавьд юу байгаа нь мэдэгдэхгүй битүү суунаглачихсан, ямар ч салхигүй тогтуухан. Ийм өтгөн мананд тэмтрэн явсаар хашаанд тулан зогсов. Сайн харвал хашаан дотор дүнзэн байшин байгаа бололтой. Хашаанд нь цус, нөжний толбо үзэгдэв. Бид ч бууж гэрийн эзнийг дуудлаа. Тэгтэл хоёр сүрлэг том төвд банхар араа шүдээ яралзуулан давхиад ирэв. Нохойн дэл нэлээн ургаж, бүр л сүртэй харагдуулна. Тайгын хахир уур амьсгалд арга ч үгүй биз. Нүүр, болоод цээж хэсгээрээ хоёр нохой шархадсан нь бүр ч танхай харагдуулж байв. Яг л арслан мэт энэхүү сүрлэг араатныг эзэн нь ганц шүгэлдээд л номхруулчихав. Гэрийн эзнийг Улаанаа гэдэг юм байна. Баавгайнаас дутахгүй нүсэр том эр аж. Бүсэндээ хэт хутгатай, гамбиран малгай толгой дээрээ тохчихсон. Хурдан хурдан алхсаар ирээд “Өчигдөр ч сүрхий юм болоод өнгөрлөө. Цонхны шил хагалаад л толгой нь цухуйгаад ороод ирсэн” гээд нүдээ бүлтийлгээд нэлээн сандрангуй ярив. Баянмөнх “Чи жаахан тайвшир. Хашаанд чинь байгаа юун цус вэ” гэхэд “Баавгайн цус” хэмээн шулуухан хариулав. Үргэлжлүүлэн Улаанаа “Хоёр нохой маань баавгайн хөлнөөс зууж, татсан. Тэднийг хашаан дотор зодолдож байх үед нь би хэд хэд буудаж амжсан. Шархадсан баавгай хашаа даваад зугтсан даа” гэлээ. Хоёр нохойн нэг нь алгадуулж, нөгөө нь гэдсэндээ хүнд шарх авчээ. Бид “Баавгай зугтана гэж баймааргүй юм даа” гэтэл “Зугтсан үгүйг нь сайн мэдэхгүй юм. Гол руу урсаад алга болсон” гэлээ. Тэрээр мөн малын хорогдолтой байгаа аж. Хүрэн баавгай хоёр үнээг нь алчихаад явсан байжээ. Сэг зэмийг нь ойн гүн рүү оруулж хаясан ч өнөөх нь идээгүй гэнэ. Харин ч эсрэгээрээ гэр рүү нь дайрчээ. Нэг орой Улаанаа гэр рүүгээ мотоцикльтэй харьж явахад гэрэлд нь баавгай харагдсан байгаа юм. Тэгээд л модонд замхран алга болж. Тэдний гэр бүлийн амгалан тайван байдлыг алдагдуулж буй энэ амьтныг “таарсан газарт нь өчиггүй буудна” гэж тэрээр занав.

Баавгай бол холимог идэштэн. Нийт идэш тэжээлийнх нь 90 орчим хувийг ургамлын гаралтай хүнсний зүйл бүрдүүлдэг. Гэтэл өнгөрсөн зун нийт нутгаар, ялангуяа хойд зүгийн нутгаар зуншлага оройтож, баавгайн иддэг ургамлууд тарчиг ургасан. Мөн хушны самар энэ жил бага гарсан зэрэг нь өлссөн баавгай ичээндээ орж чадалгүй идэш тэжээл хайн суурьшлын бүсэд орж ирж буй хэмээн зарим судлаач үзэж байна. Баавгайн гол идэш самар. Самар бага хэмжээгээр ургасан жил л ингэж хорхойсож байгаа юм. Тиймээс л ингэж хаа сайгүй тэнэж, хүн амьтныг айлгаж ичээж явна даа.


Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Categories
их-уншсан мэдээ туслах-ангилал цаг-үе

Дархлагдсан “дээрэмчин” хүрэн баавгайн “дошин” дээрээс сурвалжиллаа

Сэлэнгэ аймгийн хойд сумдын хөвч тайгаас баавгай бууж олон хүн амьтныг айлгаж, ичээж, заримынх нь амь насыг бүрэлгэж байна гэх мэдээллийн дагуу газар дээрээс нь сурвалжлахаар болов. Энэ сарын 11-ний өглөө эртлэн нийслэлээс Сэлэнгэ аймгийн Ерөө сум руу хөдөлсөн юм. Дарханы бирж дээр очиход баавгайд гэр орноо сүйтгүүлсэн гэх 70 орчим насны эртэй тааралдлаа.Түүнийг Батчулуун гэдэг. Дархан-Уул аймгийн Орхон сумын Баян-Өлзийт багийн малчин ард юм байна. Царай нь цонхийчихсон гар хөл нь чичирч, байсхийгээд л тамхи баагиулж харагдана. Тэднийх хүрэн баавгайн дайралтад өртөж, гэрийнхээ хана туургаа эвдүүлжээ. Тодруулбал, энэ сарын 10-ны шөнө Батчулуун хөгшинтэйгөө гэрийн хажуугийн амбаартаа хонож байж. Амбаарын цонхыг махлаг том хар амьтан самардахад л сэрсэн байгаа юм. Цаг шөнө дунд буюу 23:30 цаг болж байж. Цонхоор сэм хартал сүрлэг том хүрэн баавгай гэр орныг нь түйвээж, ганц алгадалтаар л ханыг нь тээр хол чулуудаж, 40-н бедонтой айргийг нь ам руугаа цутган, нүд нь улаанаараа эргэлдчихсэн эвдэн сүйтгэж байж. Батчулуунд баавгайн энэ танхайрлыг амьсгаа түгжин харахаас өөр хийж чадах зүйл байсангүй. Удалгүй хоёр бамбарууш нь ирж, ааруул, ээзгийтэй савыг өвөр дээрээ тавиад зөгийн бал самардаж байгаа юм шиг ховдоглож гарчээ. Баавгайн гэр бүлээрээ нийлж танхайрсан энэхүү дээрэм шөнийн 03:00 цаг хүртэл үргэлжилсэн байна. Хохирогч маань гэрийн хана худалдаж авахаар Дархан хотод орж ирээд явж байгаа нь энэ аж. Тэрбээр, “Баавгай хөвчөөс буусан гэж сонссон. Гэхдээ арай ч ингэж нүүр тулна гэж санасангүй” хэмээн толгой сэгсрэн халаглаж байлаа. Баавгай Сэлэнгийн Хүдэр, Ерөө сумд гэлтгүй Дарханы сумд руу ч дайран түрэмгийлж байгаа бололтой. Нэгэнт хөвчид нь самар ургахгүй байгаа бол тал руу дайръя гэж бууж ирээд хаа сайгүй тэнүүчлэн яваа аж. Ер нь баавгай цагаан газар гарч ирээд эхэндээ айж балмагдан жигтэйхэн их давхидаг билээ. Тэгэхээр Сэлэнгэ, Дарханы аль ч суманд гарч ирээд хүн амьтан айлгаж, алж талахыг үгүйсгэх аргагүй. Нэг ойгоос нөгөө ой руу гүйгээд орчихдог шигээ л санана шүү дээ.


Сумын захиргаанаас малчдыг нүүлгэн шилжүүлэх үеэр

ЕРӨӨ СУМАНД СҮҮЛИЙН ГУРВАНЖИЛ САМАР УРГААГҮЙ

Аравдугаар сарын 11. -Үдээс хойшхон хүлгийн жолоо залж дуулиан шуугианы эзэн дархлагдсан хөвчийн хүрэн “дээрэмчин”-ий дош руу зүглэлээ. Нутгийн жолоочийн эхнэр бололтой махлаг хүүхэн замын уртад элдвийн зүйлс хөөрөлдөнө “Ерөөд амьдрахад бэрх болжээ. Лам нар ирээд юу хийчихээд явчихав. Тэд нарыг ирснээс хойш хачин жигтэй зүйл их болох боллоо. Байшин шатаасан хэрэг, хүчингийн хэрэг” гээд л. Эгчийн элдэв яриаг сонсох зуур Ерөө сумын төвийн бараа харагдав. Ингээд Ерөө суманд нар баруун тийш хэвийж, Буургачин уулын шилээр орохтой зэрэгцэн очлоо. Сумын төвийн байшингууд ихэнх нь дүнзэн юм. Мод ихтэй газар арга ч үгүй биз. Ерөө сумын газар нутгийн 70 гаруй хувийг ой хөвч уулс эзэлдэг. Май Сантын өндөр уул, Майн их зоо нуруу, Байшинтын өндөр уул, Хотхоон уул, Сарьдаг өндөр уул, Цамхгийн нуруу, Хавчуугийн нуруу, Эрхийн чулууны өндөр уул, Хийдгээний өндөр уул зэрэг 2000 гаруй метр өндөр уулстай. Хачирхалтай нь Ерөө сумын төвд мод байтугай бут ч харагдсангүй. Сумын Соёлын төв, Цагдаагийн байр, Контор гээд бүх юм нь нэг дороо байрлана. Дунд нь цэлгэр том цементэн талбай харагдлаа. Нийслэлээр бол Сүхбаатарын талбай бололтой. Өнөөдөр энэ суманд Сэлэнгийн эмэгтэйчүүд, “Өөдлөн дэвжих цаг” чуулган болж байгаа гэнэ. Өнгө өнгийн, гоёмсог дээлээр гоёсон хүүхнүүд энд тэндгүй л харагдлаа. Сумын байгаль орчны улсын байцаагч бүсгүйтэй уулзав. Түүний алдрыг Х.Алтантас гэдэг юм байна. Түүнтэй уулзахад “Өдөр бүр л малчин өрхүүдээс баавгай орон гэрийг нь түйвээсэн гэх дуудлага ирж байна. Малчдын хот руу ихэвчлэн дайрч байна. Өнөөдрийн байдлаар манай суманд хорь гаруй малчин айлын гэр, хашааг сүйтгэж, малыг нь идсэн хэрэг бүртгэгдсэн. Бид алслагдсан малчдыг тэр дор төв рүү татаж, бөөгнүүлэх урьдчилан сэргийлэх арга хэмжээ авч байна. Ер нь баавгай малчдын тогоо руу өнгийж байгаа нь өлссөний л шинж” гэсэн юм. Сэлэнгэ аймагт өдгөө онцгой байдал зарлаад буй юм. Үүсээд байгаа нөхцөл байдлаас болж сумын зүгээс байнгын эргүүл гаргаж, сумын хэсгийн төлөөлөгч, багийн Засаг дарга, байгаль хамгаалагчид малчдыг өдөр бүр эргэж тойрч байгаа аж. Түүнчлэн намаржаандаа буусан малчид нэгнээсээ нэлээд хол хотолдог учраас тэднийг бүгдийг нь бөөнд нь хотлуулж, зарим айлыг нь хүчээр төв рүүгээ татаж байгаа юм. Утасны сүлжээгүй газар хотолдог зарим малчид энэ талаар ямар ч мэдээлэлгүй, төвд юу болоод байгааг мэдэхгүй байгаа нь ажлыг улам хүндрүүлж байгаа аж. Малчид баавгайг үргээхдээ утаа май тавих, хурц тод гэрэл тусгах, дуу чимээ гаргах, хий буудах зэрэг арга хэмжээ авч байна. Юун түрүүнд хамгийн гол аюул нь хөвч, тайгаас их хэмжээний баавгай орж ирсэн. Тоог нь нарийн гаргах боломжгүйд байгаа юм. Ерөө сумын төвөөс 200 орчим км зайтай, Бугант тосгоноос цааш Дархан цаазат нутагт самар ургадаг. Тэр бол хөвчийн хүрэн баавгайн нутаг юм. Тэндээс л энэ араатан ирж, ард иргэдийг түгшүүрт автуулж буй. Өдгөө сумын захиргаанд мэдэгдсэн баавгайн дээрмийн хорь гаруй тохиолдол байгаа боловч тэдэнд мэдэгдээгүй хэд байгааг тааварлашгүй. Баавгай уг нь ян сарьдгуудын гүнд балар тайгад шивээлэн амьдардаг амьтан. Ил гарч хүн малд харагдах нь бараг үгүй. Аймшигт махчин араатан. Тийм атлаа дан махаар хооллодоггүй, заавал самар, жимс ургамлын гаралтай хоол тэжээл хольж иддэг. Гэвч Ерөө суманд сүүлийн гурван жил самар ургаагүй, самар бэлтгэл явагдаагүй. Сүүлд 2016 онд самар бэлтгэл явагдсан. Тэрнээс хойш самрын нөөц тогтооход үйлдвэрлэлийн зориулалтаар ашиглахад хангалтгүй байна гэж үзжээ. Тиймээс самар түүлгээгүй. Тэр бүү хэл жимс ч ургаагүй юм. Тиймээс хүрэн баавгай цагаан идээ, айрагний исгэлэн, хурц үнэрээр малчны хот руу халдаж буй нь энэ юм. Сэлэнгэ аймгийн Жавхлант суманд гэхэд нэг айлын 10 гаруй мал руу энэ араатан дайрчээ. Ганц хонь л идсэн. Бусдыг нь сэглэж алсан аймшигт аллага үйлдсэн байна. Тэр сэгийг нь малчид ойн гүн рүү аваачин хаяж, өнөөх чинь иднэ биз гээд үлдээсэн байна. Өнөөдрийн байдлаар Ерөө сум таван малын хоргодолтой байна.

ХҮРЭН БААВГАЙГ АГНАЖ, ХӨНӨӨСӨН ТОХИОЛДОЛД 15 САЯ ТӨГРӨГӨӨР ТОРГОЖ, ТАВАН ЖИЛЭЭР ХОРЬДОГ

Аравдугаар сарын 12. -Малчдыг нүүлгэхээр хөдөө захиргааныхан явах гэж байна гэдгийг сонсоод төв талбай руу Хоёрдугаар багийн Засаг дарга Л.Болормаатай уулзлаа. Тэрбээр, хэдэн малчин бусдаасаа зайтай хотлоод байгаа юм. Тэднийг төв рүү татахыг нь татаад, нүүлгэхийг нь нүүлгэхээр явах гэж байна гэлээ. Би ч цуг явъя гээд машинд нь суулаа. Эхлээд хуучин Ерөө сумын төв байсан Карников тосгон руу явахаар болов. Төвөөс 10 км зайтай гэнэ. Бидэнтэй хамт Сумын хэсгийн төлөөлөгч Л.Мөнхзул, Байгаль хамгаалагч Б.Ууганцэцэг нар явсан юм. Сул элс, хад асга ихтэй даваа өөд Ланд-80 маркийн машиныг зүтгүүлсээр Ерөө голын эрэг дагуу хотлон суурьших хот айлд хүрлээ.

“Баавгайн мөр гарчээ, Болд гуай танай хүйтний голын нутгаар” гэж байгаль хамгаалагч бүсгүй Б.Ууганцэцэг тавь гаруй насны хүдэр биетэй, буурал сахалтай эрд учирлангуй хэлэв. Болд хариуд нь “Зүгээр ээ, хадлан бэлдээд явж байхад л намайг алсаас ширтээд байдаг байсан юм. Гэм хоргүй амьтан байгаа юм. Санаа зоволтгүй” гэлээ. Гэтэл багийн Засаг дарга Л.Болормаа хоолойгоо өндөрсгөн “Хамгийн түрүүнд хүний амь нас яригдах ноцтой хэрэг гэдгийг та нэг л ойлгохгүй байх шиг байна. Өнөөдөр биш юм аа гэхэд маргааш тань руу дайрахаар савраа хурцлаад байж байхыг үгүйсгэхгүй шүү дээ. Энэ араатан биднээс нэг алхмын урд яваад байгааг мэдэж байгаа болохоор хэлж байна. Голын цаад талын Очир гуайн гэрийг сүйтгэж таван ханатай гэрийг нь нурааж, танхайрсан хэрэг өглөөхөн гарчихаад байна” гэхэд Болд “Би төв рүү нүүлээ гэхэд малаа яах вэ. Энэ бол компанийн мал. Манай захирал зөвшөөрөхгүй байх даа” гээд буруу харан гаансаа нэрэв. Багийн Засаг дарга бүсгүй толгойгоо сэгсрэн “Хамгийн түрүүнд хүмүүсийн аюулгүй байдал шүү дээ. Мал гэдэг үхэх нь үхэж, үржих нь үрждэг. Өнөөдөр гэхэд эндээс нүүгээрэй” гэчихээд таван ханатай гэрийн хаалгыг хүчтэй түлхээд гарлаа. Бид цааш хөдөлж голын эргийн хажуугийн дэнжид орох замд пронтер машинтай таарав. Л.Болормаа машинаас толгойгоо цухуйлган “Баярсайхан захирал аа, Болд гуайнхыг яаралтай сумын төв рүү нүүлгэн шилжүүл. Тэгэхгүй бол хэцүүдлээ” гэхэд нөгөөх эр “Харин би яг гэрийг нь ачих гээд явж байлаа” гэсэн юм. Энэ хүн Болд гуайн захирал бололтой. Бид цааш явах үеэр хүрэн баавгай голын цаана газар шиншлэн явж харагдав. Голын цаана байна гэхэд очих гэсээр байтал зугтчихан шүү дээ гэв. Учир нь Ерөө голыг гаталж, цаад эрэг дээр нь очих ганцхан гүүр бий. Хүрэн баавгай Ерөө голыг сэлээд л туулчих учраас сумын захиргааныханд баригдана гэдэг лөөлөө аж. Ер нь барилаа гэхэд яах ч билээ. Дархан цаазат хөвчийн хүрэн баавгайг агнаж, хөнөөсөн тохиолдолд 15 сая төгрөгийн торгуультай, үүгээр зогсохгүй таван жилийн хорих ялаар шийтгүүлдэг билээ. Тиймээс энэ этгээд халдаж болохгүй дархан эрхтэйгээр айл, хотлыг ийнхүү үймүүлж байгаа нь энэ болой.


БААВГАЙ ГЭРИЙН ХАНЫГ ЦООЛОХ ҮЕЭР МАШИНТАЙ ЗУГТЖЭЭ

Бид гүүрээр гарч давчуу уулын амаар бүдэг бадаг гарсан зам руу яваад орчихов. Ус шалбааг ихтэй ч унаж яваа машин бартаат замд “танк” л гэсэн үг. Гол гатлан сарьдаг өндөр уулын тохой руу эргээд орлоо. Үзэмж төгс сайхан байгальтай нутаг. Хөвч тайгат энэ газар бол Дэнжийн гацал. Энд нохойн хошуу тариа шиг л ургажээ. Харин чацаргана энэ жил ургаагүй аж. Сүрлэг том моднуудын мөчир машин шавхуурдаж, тунгалаг горхийг мостоороо хүчлээд тууллаа. Энэхүү өндөрлөг газарт, уулсын дунд том дүнзэн байшин сүндэрлэн харагдлаа. Энэ сайхан байгальд суга таягтай эр ганцаар амьдардаг гэнэ. Түүнчлэн дүнзэн байшингийн хажууд нь таван ханатай гэр үзэгдэнэ. Тайгад суурьшдаг ах хүүтэй бууж мэнд мэдэлцлээ. Ах хүүг Пүрэв гэдэг. Тэрбээр, тамхиа баагиулангаа энд ямар ч асуудалгүй гээд алсад харагдах уулсын орой ширтэн зогсонгоо “Тэндээс манай хүү Амар ирж байна” гэлээ. Сүрлэг том нарс модонд адуугаа уячихаад хүдэр залуу бидэн рүү түргэн түргэн алхалж яваа харагдав. Залууг ирэхэд багийн Засаг дарга “Амраа чи баавгайтай таарсан юм уу, танай эхнэр өчигдөр болсон эмэгтэйчүүдийн чуулган дээр чамайг баавгайтай таараад малаа хаяж зугтаад аавындаа хоносон гэх юм” гэхэд Амар “Тийм зүйл болоогүй шүү дээ” гэв. Байгаль хамгаалагч Амарт өчигдөр шөнө болсон хэргүүдийг мэдээлж, айлын гэрүүдийг сүйтгэсэн хэдэн зураг үзүүлэнгээ “Чи гэрээ нааш нь аавынх руугаа татах уу, хөхөө өвлийн хүйтэнд гэрээ сүйтгүүлчихвэл ямар хэрэг байх вэ дээ, тиймээ” гэхэд, залуу тэр ч тийм л дээ хэмээв. Байгаль хамгаалагч бүсгүй үргэлжлүүлэн “Орчин үеийн баавгай чинь их ухаантай болчихож, эзэнтэй эзэнгүйг нь мэдээд байх шиг байна. Ихэвчлэн эзэнгүй гэрийг сүйтгэж, тонож байна” гэхэд Амар “Ер нь эзэнтэй байсан ч хамаагүй байх. Нэг алдаад буудчихвал дуусаа шүү дээ. Амин газар нь буудчихсан байсан ч км орчим гүйдэг гэж байгаа. Баавгай гэдэг тийм ч амар амьтан биш байх аа. Тулсан газар баавгайд шууд л идүүлнэ шүү дээ” гэж хошуу нэмэрлэв. Үргэлжлүүлэн тэрээр “Аавын гэр рүү өчигдөр шөнө дайрсан шүү дээ. Энэ хараач” гээд таван ханатай гэрийнх нь ханыг үзүүлэв. Метр орчмын диаметртэй цоолсон харагдав. Байгаль хамгаалагч “Харин яг ингэж цоолж ороод байгаа юм. Пүрэв гуай, та тэгээд гайгүй юу” гэхэд Суга таягтай эр “Өчигдөр орой гэнэт л гэрийн ханыг маажаад эхэлсэн. Би Амар руу шууд залгаад тэгээд машинтай ирж, намайг гэрээс авсан шүү дээ” гэхэд багийн Засаг дарга “Яагаад бидэнд мэдэгдээгүй юм бэ” гэлээ. Пүрэв дуугүй газар ширтэв. Амар “Намайг ирэхэд аавын гэрийн ханыг цөмлөөд баавгайны толгой ороод ирчихсэн байсан. Гацчихсан юм шиг байна лээ. Хорийн бедонтой айраг аваад явсан байна лээ. Жалганаас савыг нь олсон” гэлээ. Үйл явдлын дараа аав, хүү хоёр олон хүнтэй айлд хоноглочихоод өглөө ирсэн нь энэ аж. Тэдэнд зарим нэг анхааруулгыг өгчихөөд бид цааш хөдлөв.

ХҮРЭН БААВГАЙ ЧИХЭРТЭЙ ААРУУЛ, АЙРАГТ ДУРТАЙ

Нар нэлээд хэвийжээ. Бид буцах замдаа Хүзүүвчийн өвөр гэх гол дагуух нутгаар дайрав. Хүрэн баавгайн халдлагад өртсөн айлд очлоо. Гэрээ ачаалах гээд бэлдэж байв. Баавгай гэрийн ханыг нь мөн л цөмөлж, цоолон орж, гэмт хэрэг үйлдсэн гэнэ. Хажуу талд нь орших илүү гэрийг нь хүйс тэмтэрч, бүтэн гэрийн модгүй шахам болгож, хугалсан харагдана. Эднийх өчигдөр сумын төв дээр хоноглочихоод өглөө ирэхэд хот нь ийм нөхцөл байдалтай угтсан байна. Мал нь бэлчээртээ гарчихсан байсан учраас ийнхүү илүү гэрийг нь юу ч үгүй сөнөөсөн бололтой. Бүдүүн хушийг ганц алгадаад унагаачихдаг хөвчийн баавгайд гэр нураах нь тийм ч зовлонтой ажил биш шүү дээ. Эднийх анх удаагаа гэрээ сүйтгүүлж байгаа хэрэг биш гэнэ. Өмнө нь гэхэд илүү гэрт нь байсан 40-ийн бедонтой таргийг газар нэг ч дусаалгүй авч гараад гэрийнх нь хаяанд гударчихсан сууж байжээ. Тэгэхээр нь энэ хотнынхон баавгай идэг гээд төмс, хүнсний ногоог хэдэн ааруултай жалганд тавьчихаж, гэтэл ер идээгүй гэнэ. Заавал айлын гэрийн хана туургыг нь эвдэж ороод, тонож идээд байж л дээ. Бэлдэж өгсөн идэшнээс нь зөвхөн чихэртэй ааруулыг нь л идсэн аж. Чихэртэй ааруулд нугасгүй дуртай амьтан юм гээд л нутгийнхан хөхрөлдөцгөөв. Ер нь халдлагад өртсөн айлуудын айраг, чихэртэй ааруулыг нь ихэвчлэн иддэг аж. Айргаа ааруулаар даруулаад идчихсэн сууж байсан гэж зарим иргэд хуучлав. Хэргийн газрыг ажиглавал баавгай чихэргүй ааруулыг нь ялгаж хаяж, төмс, хүнсний ногоог дэвсэж бяцалдаг байна. Ногоонд дургүй аргагүй монгол баавгай аж. Тансаг хэрэглээтэй гэж жигтэйхэн. Нэг айлын илүү гэрт ороод өөхөн тос идэхгүй, өөхийг нь идчихээд гараад явжээ. Түүнчлэн гэмт этгээд бусармаг хэргээ ихэвчлэн үүр хаяарах цагаар эсвэл шөнө дунд, үдшийн бүрийгээр үйлддэг гэдгийг нутгийнхан мэдээлж байв.

АЙЛЫН ЭЗЭГТЭЙ ШҮҮРЭЭР БААВГАЙГ ХӨӨВ

Бүрий болохын алдад бид сүүлийн айлдаа ирлээ. Эднийд хэд хоногийн өмнө мөн л баавгай халдсан аж. Гэрийн эзнийг нь Мандахбаяр гэдэг юм байна. Бидэн рүү инээвхийлээд “Та хэд дээшээ суу. Цай, цүй уу. Та нарыг ирэх болоогүй юм байхдаа гэж бодлоо шүү дээ. Эхнэр сайхан цуйван сэгсрээдэх” гэв. Бид “Өө хэрэггүй дээ” гэтэл “Материал нь бэлэн байгаа” гэж гэрийн эзэгтэй учирлав. Мандахбаяр “Энэ баавгай гэдэг их хэцүү амьтан юм аа. Хэдэн мал руу маань ороод бусниулж өгч байна. Өчигдөр нэг ямаа сугавчлаад гарсан. Хэзээ дахиж ирж татвараа авах юм байгаа юм. Мал руу дайрч байхад бид зугтаж амжлаа. Ер нь тэгээд мал байхгүй бол бидэн рүү дайрахаар байна шүү” хэмээв. Эднийх баавгайг үргээх арга хэрэгсэл сайтай юм байна. Гэрээ тойруулж, ёолкны өнгө өнгийн гэрлээр бүржээ. Мөн калибр буу орны толгойнд нь харагдана. Тэрээр бидэнрүү харж мушилзан “Баавгай ирэхээр хурц гэрэл тавьж байна. Тогоо шанагаа дуугаргаж, үргээж байна. Хааяа хажуу амбаар руу ороод айраг, чихэртэй ааруул идчихээд байх юм. Энэ хавийн айлууд бараг тавилгагүй боллоо. Гэргүй боллоо. Энэ дархан цаазтай дээрэмчнийг чинь ичээндээ ортол ийм байдалтай байх хэрэг үү” хэмээгээд цайгаа оочив. Хонины хашаанд биерхүү хар зүйл үзэгдэх шиг боллоо гээд жолооч залуу орж ирэв. Гэрийн эзэгтэй шүүр барьж аваад “Хонины хашаанд давс тавьчихсан. Тэрний үнэрээр үхэр ороод ирж л дээ” гээд гүйж гараад хөжхөж гэж орилонгоо хонины хашаа дээгүүр нэг харайгаад цаана нь гарчихав. Тэгээд нөгөө бүдүүн хар юмаа цохитол хашаанаас гараад гүйчих шиг боллоо. Сар үүлний цаагуур орсон учраас нэлээд бүрэнхий орой байсан юм. Гэтэл нөгөөх үхэр чинь хоёр хөл дээрээ босч зогсоод сарвуугаараа сугаа маажих шиг болов. Хүүш баавгай юм биш үү, гэтэл нөгөөх амьтан сугандаа хонины бөгсөн биеийг сугавчилчихсан цааш хэд харайгаад модны цаагуур гүйгээд ороод явчихлаа.

Хүрэн баавгай цөхөрч, ядарч, бүр цагаандаа гарчээ. Айлын эзгүй гэр хадланчдын майхан ухаж, идэж уучихмаар юм байвал цөлмөж, ард иргэдийг түгшүүрт автуулж байна. Адуу мал руу ч халдав. Айлын ноход ч баавгайнаас үнхэлцгээ хагартал эмээх болж. Ганц алгадаад л унагаачихдаг шиг байгаа юм. Уулнаас баавгайг бууж ирсэн хэрэг Ерөө суманд анх удаа болж байгаа юм биш. 2009 онд Ерөө сумын төвд нэгэн баавгай зочилжээ. Хүн амьтан айлган элдвийн юм түйвээлгүй тааваараа сэлгүүцэн байсан гэнэ. Байгаль хамгаалагчид түүнийг машинаар хөөж, ууланд гаргасан бөгөөд замдаа амьсгаадан үе үе хэвтэн амарч явсан хэрэг гарч байжээ.

Үргэлжлэл бий

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *