Хөдөөгийн малчид өвлийн тэргүүн сар буюу арваннэгдүгээр сарыг ингэж нэрлэдэг болоод удаж байна. Хавар, намар, зуны улиралд хэл чимээгүй алга болсон хамаатан садан, ах, дүү нар нь өвлийн идэш хийх цаг дөхөөд ирэхээр гэнэт л санаж санааширсан амьтад ярьж, холбоо барьж эхэлнэ. Ихэвчлэн “За өвөлжөөндөө буусан уу. Та хэд минь сайн уу. Малын тарга тэвээрэг ямар байна. Бид хэд идшээ бэлтгэхээр очно шүү. Хотын бид ажил гэр гэж явсаар идэш хийх цагтайгаа тулчих юм байна шүү дээ” гээд л ярьдаг байна. Харин цагийн алинд ч нэг л янзаараа малчид “Тэгнэ ээ, хотын та нар нарны голтойд гэрт орох биш. Хүүхдүүдийнхээ хоолыг ирж аваарай” гэнэ. Нам гүмхэн байсан хөдөөд машин цувж, өвлийн идэш бэлтгэх ажил ийн эхэлдэг билээ.
Энэ жил өмнөх жилүүдтэй харьцуулахад эрт хүйтэрч байгаа болохоор хөдөөд өвлийн идшээ бэлтгээд эхэлжээ. Энд тэндгүй даага, шүдлэнгээс эхлээд сувайрсан гүү, бяруу, шүдлэн, хязаалан гуна, сувайрсан үнээ, нас биед хүрсэн шар ямар үнэтэй байгаа талаар таньж мэддэг хөдөөний хүмүүсээс асууж сураглах ажээ. Хөдөөг зорих машины цуваа ч нэмэгдэж эхэлж.
Бичин жил сүүлээ шарвана, зуд болно гэсэн яриа гарсантай холбоотойгоор малаа цөөлж байгаа малчид цөөнгүй байгаа бололтой. Үүнийг дагаад хот, хөдөөд махны үнэ ч овоо хямдарсан. Идэш муут жилийн гачлан, эхнэр муут насны гачлан гэсэн үг байдаг. Идшээ сайтар бэлтгээд авчихвал өвлийн тэсгим хүйтэн, хаврын урт өдрүүдийг ажрахгүй давж, зуны эхэн сартай золгодог доо.