Богд Зонховын “Бодь мөрийн зэрэг”-т “Хүн болж төрөөд зовлон эдэлдэг ч гэлээ сайн заяа юм хойно хэдэн галавт ч хайгаад олно гэдэг бэрх. Тэр бүү хэл тэнгэрүүд үхэж буй нэгэндээ хүний сайн заяанд төрөхийг ерөөдөг” хэмээжээ. Үүнийг би үхэл хагацал, зовлон шаналангийн дуулал гэж бодохгүй байна. “Холын зорилго үгүй бол ойрын зовлон тойрохгүй” гэсэн нүүдэлч өвөг дээдсийн маань сургаальтай л адил хүний орчлонг эгээрч гэгээрсэн шидэт үгс гэж ойлгохыг хичээнэм. Хүний амьдрал зовлонтой ч зовлонгоо жаргал, дотоод эрч хүчээ болгосон нэгэнд тийм ч аюултай бэрх тавилан биш гэж төсөөлнөм. Тэнгэрс хүртэл атаархам тийм л гэрэлт замбуулинд мэндлэхийн гол утга учир хүн шиг хүн байхын нэр биз.
Бидэнд хүн шиг хүзүү сээр, хөл толгой заяасан. Хүн болж хүзүү толгой холбохын утга учир нь жаргалаа жад болгож, зовлонгоо зоргоор тавихын нэр биш. Харин хүмүүний ертөнцөд хүн шиг амьдарч, хүнлэг гэгээн явахын учир тавилан биз. Хүн энэ хорвоогоос буцахын цагт амраг садан байвч аргалж эс чадах, хөрөнгө зоорь их ч зайлшгүй учрах үйлийн үрээс бултаж эс чадах учир сайн буяны мөрт гагц сэтгэл зүрхээ хэрхэн зориулснаар л хүн болж төрсний, хүн явсны хэрэг гагц бүтнэ хэмээдэг. Тиймээс л өвөг дээдэс минь “Сайн нэрийг хүсэвч эс олдоно, муу нэрийг хусавч эс арилна” гэж үр хүүхдэдээ үнэт сургаалиа хайрлаж, зөв мөртэй зөөлөн зантай явахыг үргэлж захиж ирсэн нь учиртай.