Ямар нэгэн зүйлийн учир шалтгааныг өөрөөсөө биш бусдаас хайдаг, бүр тэгж амьдраад сурчихсан хүмүүс байх юм. Мөнгөгүй байгаа нь түүний буруу биш. Нөхрийнх нь буруу. Ажлынх нь хүүхэн нүдэн дээр нь баяжаад байна гэнэ. Төрийн албан хаагч нөхөр нь авлига авсных байх гэж таамаглана. Хүүхэд нь хичээлээ хийхгүй байна гэнэ. Багшийнх нь буруу юм байх. Сонсоод байвал тэр хүн юу ярьж буйгаа өөрөө ойлгож байгаа болов уу гэмээр. Далын талыг насалсан хүн энэ хорвоод юу туулахаараа ингэж ярьдаг юм бол гэж нүд бүлтиймээр.
Асуудалгүй хүнд бол асуудал л байх. Иймэрхүү жижиг зүйлийг зугаа болгож ярилаа гээд өөрийнх нь асуудал шийдэгдэх биш. Харин ингэж ярьснаараа бусдад өөрийнхөө үнэлэмжийг буруулж байгаагаа мэддэг болов уу. Ийм л үед хүнд нэрэлхүү зан, ичих булчирхай баймаар юм шиг санагддаг. Ер нь тэгээд сэтгэл хангалуун бодол шиг агуу их эд баялаг гэж байхгүй гэсэн сайхан үг бий. Өөрөө хөдөлмөрлөж, бүхнийг хийж, бүтээж яваа хүн бусадтай өөрийгөө жишдэггүй. Учир нь бусадтай жиших аргагүй ололт амжилт, алдаа тэр хүнд бий. Тийм ч болохоор хэн ч хаана ч давтагдахгүй амьдрал туулж яваа. Үйл явдал давтагдана гэж байхаас хүн өөрөө давтагдашгүй. Хэр ухаан зарсан нь л сэтгэл хангалуун амьдардаг орчлон.
Г.ДЭЛГЭРЦЭЦЭГ