Хууль зүйн ухааны доктор Ч.Өнөрбаяртай ярилцлаа.
-Үндсэн хуульд засвар оруулах гол шалтгаан юу гэж та харж байна вэ?
-Социалист системтэй байж байгаад Ардчилсан тогтолцоо руу шилжилт хийсэн орнуудын хувьд зарим нь шилжилтийн үеийн Үндсэн хууль гэж баталсан байдаг. Ихэвчлэн эдгээр улс орнууд Үндсэн хуулиа 15-20 жилийн дараа өөрчилсөн байдаг. Манай улс 1992 онд Ардчилсан эрх зүйт Үндсэн хууль батлахдаа шилжилтийн гэх Үндсэн хууль батлаагүй л дээ. Ерөнхийдөө ардчиллыг шинээр болон сэргээн тогтоосон улс орнуудын нийтлэг жишгээс үзвэл 25-30 жилийн зайтай Үндсэн хуулийнхаа хэрэгжилтэнд үнэлгээ хийж, зайлшгүй засаж сайжруулах шаардлагатай зүйл байгаа эсэхийг тодорхойлдог. Үндсэн хуулийн эрх зүй судлаачийн хувьд Монгол Улсын Үндсэн хуульд нэмэлт өөрчлөлт оруулах асуудлыг ямар нэгэн хэмжээнд хөндөх нь зүйтэй гэж бодож байгаа. 1992 оны Үндсэн хууль Монгол Улсад ололттой олон зүйлс авчирсныг үгүйсгэж болохгүй. Гэхдээ түүний үзэл баримтлалыг илүү тодруулах шаардлагатай зүйлс бий.
-Ерөнхийлөгч, Ерөнхий сайдын эрх мэдэл Үндсэн хуульд хэрхэн тусгагдсан байдаг юм бол?
-Монгол Улсын Ерөнхийлөгчийн төрийн эрх мэдлийг аль салаа мөчирт хамаарах нь өнөөг хүртэл маргаантай явж ирсэн асуудлуудын нэг. Үндсэн хууль болон бусад хуулиар олгогдсон бүрэн эрхийг харахаар гүйцэтгэх эрх мэдлийн хэсэгт багтах юм шиг. Гэтэл манай Үндсэн хуулиар Засгийн газар буюу гүйцэтгэх эрх мэдлийг Ерөнхий сайд тэргүүлнэ гэж заасан. Үүнээс үүдэн Ерөнхийлөгчийн хэрэгжүүлж байгаа эрх мэдлийн цар хүрээ нь Засгийн газрын тэргүүн буюу Ерөнхий сайдтай эрх мэдлээ үргэлж булаацалдсаар ирсэн. Түүнчлэн парламентын засагтай бусад орнуудаас ялгаатай нь манай Ерөнхийлөгч нийт ард түмнээсээ сонгогддог. Ард түмнээс сонгогдсон Ерөнхийлөгч мэдээж хэрэг ард түмэнд таалагдахын тулд улс төр хийж эхэлнэ. Ингээд ирэхээр улс төрийн гол тоглогч нь парламентад олонх суудалтай намаас сонгогдсон Ерөнхий сайд байх уу эсвэл нийт ард түмнээс сонгогдсон Ерөнхийлөгч байх уу гэдэг асуудал үүсдэг.
Энэ нь эргээд Засгийн газрыг тогтворгүй болгох гол үндэслэл болдог. Тиймээс Үндсэн хуулийн нэмэлт өөрчлөлтөөр эдгээрийг нэг талдаа багтаах ёстой л доо. Миний бодлоор Монгол Улс парламентын засаглалыг бэхжүүлэх чиглэл рүү явах ёстой. Нэгэнт парламентын засаглалыг бэхжүүлэх гэж байгаа бол Ерөнхий сайдаа илүү хүчтэй, улс төрийн гол тоглогч болгох ёстой. Парламентад суудалтай олонх Ерөнхий сайдаа сонгоод, Ерөнхий сайд өөрөө багаа бүрдүүлдэг. Өөрөөр хэлбэл, сайд нараа өөрөө томилж, чөлөөлж, огцруулдаг эрхтэй байх ёстой гэсэн үг.
-Тодруулбал?
-Үндсэн хуулийн одоогийн зохицуулалтын дагуу сайд нарыг УИХ хүн нэг бүрээр нь хэлэлцэж томилдог. Энэ нь УИХ дахь улс төрийн намуудын фракцууд өөрийн хүнийг Ерөнхий сайдад шахдаг. Үр дүнд нь мэргэжлийн бус, хамтын зарчмаар шийдвэр гаргах чадамжгүй эрээвэр хураавар Засгийн газрыг бүрдүүлдэг. Гэтэл Үндсэн хуулийн дагуу төрийн хуулийн биелэлтийг Ерөнхий сайд УИХ-ын өмнө хариуцаж ажилладаг. Үнэн хэрэгтээ багаа бүрдүүлж чадаагүй Засгийн газрын тэргүүн УИХ-ын өмнө хариуцлага хүлээнэ гэдэг хэрэгждэггүй ажил гэж хэлж болно. Зарим тохиолдолд Ерөнхий сайдынхаа бодлогын эсрэг салбарын сайд нь, салбарын сайдынхаа эсрэг агентлагын дарга нь ажилладаг гэдэг ч юм уу төрийн шатлан захирах тогтолцоо, төрийн нэгдсэн бодлого алга болчихож байгаа юм. Энэ утгаараа Ерөнхий сайдад багаа бүрдүүлдэг эрхийг өгөх нь зөв. Үндсэн хуулийн нэмэлт, өөрчлөлтийн төсөл батлагдвал энэ бүхнийг шийдвэрлэж чадна гэж харж байна.
-Үндсэн хуульд улс төрийн намын талаар тусгах нь хэр зүйтэй вэ?
-Улс төрийн намтай холбоотой хэд хэдэн чухал заалтууд төсөлд туссан байна. Улс төрийн нам гэдэг цүнхний нам байж болохгүй л дээ. Өөрөөр хэлбэл, Дээд шүүхэд 801 хүний гарын үсэг цуглуулж бүртгүүлээд цүнхэндээ тамга тэмдэгтэй нэг даргын нам байж болохгүй. Улс төрийн нам гэдэг улс орон даяар үндэсний хэмжээнд улс төрийн үйл ажиллагаа явуулдаг, иргэдийн улс төрийн хүсэл зоригийг нэгтгэдэг байгууллага байх ёстой. Ямар ч үйл ажиллагаа явуулдаггүй, сонгуульд оролцдоггүй намууд байна. Зүй нь улс төрийн намууд үйл ажиллагааныхаа тайланг Сонгуулийн ерөнхий хороонд тогтмол гаргаж өгдөг байх ёстой. Сонгуулийн ерөнхий хороо сонгуулийн бус үед ажил хийдэггүй газар байж таарахгүй. Үнэн хэрэгтээ зарим нам сонгуулийн үеэр гэнэт идэвхжиж, хэсэг хэвлэлийн хурал хийгээд алга болчихдог. Ялангуяа ардчилсан тогтолцоотой улс орнуудад улс төрийн намууд амьд организм байж, иргэдийн улс төрийн хүсэл зоригийн индэр байх ёстой. Нэмэлт, өөрчлөлтийн төслөөр улс төрийн намуудад наад захын шаардлага, стандартуудыг тавьж байгаа нь сайн хэрэг.
-Давхар дээлний асуудал бүх л цаг үед яригддаг сэдэв. Давхар дээл зөвхөн Ерөнхий сайдад байх нь зөв үү?
-2004 онд аль ч нам олонх болоогүй. Гурван нам эвсэж Засгийн газраа байгуулж байсан. Тийм тохиолдол дахиад гарвал яах вэ. Ард түмний сонголтыг хэн ч таахгүй. Энэ тохиолдолд олонх болсон нь бусаддаа санал тавих эрх үүснэ. Парламентад суудал авсан намууд сайдын суудлыг булаацалдахыг үгүйсгэхгүй. Үргэлж нэг, хоёр нам олонх байх юм шиг сэтгэж болохгүй л дээ. Сонгуулийн холимог систем орж ирж байгаа тохиолдолд хоёр нам ноёлдог зүйл үндсэндээ байхгүй болно. МАНАН гэдэг ойлголт үгүй болно. Улс төрийн олон намуудын тогтолцоо төлөвшиж, үндэсний хэмжээний зөвшлийн Засгийн газар байгуулагдах магадлал өндөр болно л доо. Энэ тийм буруу зүйл биш. Жижиг намууд ч парламентад орж үгээ хэлдэг, Засгийн газар байгуулахад оролцдог байх ёстой. Гудамжны улс төр хийгээд байх нь тийм ч зөв зүйл биш. Үндэсний зөвшилцөл гадаа гудамжинд биш парламентын танхимд явагддаг л байх ёстой. Ерөнхийлөгч харин тэр засаглалд гүүр болж зуучилдаг, зөвшилцөлд ороход нь дэмжлэг үзүүлдэг, зөрчил тэмцлийг нь улс орны нийтлэг эрх ашгийн үүднээс намжаадаг байх ёстой. Тиймээс Ерөнхий сайд нэмэх нь тодорхой тооны сайдууд давхар дээлтэй байх нь зөв. Ерөнхий сайд дангаараа УИХ байснаар Засгийн газар бас л тогтворгүй болох эрсдэлтэй. Хэрэв Ерөнхийлөгчийн өргөн барьсан төсөлд тусгагдсан саналын дагуу гишүүдийн тоо нэмэгдвэл дөрвөн сайд УИХ-ын гишүүний албыг хавсран гүйцэтгэхэд болохгүй зүйл үгүй. Парламентын засагтай улс оронд байдаг л зүйл. Гэхдээ Монголын нөхцөлд тохирсон зөв харьцааг бодож олох л чухал.
-Ерөнхий сайдын эрх мэдлийг нэмэгдүүлэхээс гадна Ерөнхий сайд улсын төсөв, бодлогын асуудлаар өөрт нь итгэл үзүүлэх асуудлыг оруулж ирж байгаа. Энэ хэр зөв шийдэл вэ?
-1992 оны Үндсэн хууль буюу одоо мөрдөгдөж байгаа хуульд Ерөнхий сайд том бодлогын асуудлаар итгэл үзүүлэх асуудлыг оруулах эрх байдаггүй. Жишээ нь, манайхтай адил парламентын засаглалтай Японд Коизүми Ерөнхий сайд байхдаа Японы шуудангийн салбар төрийн өмчит байсныг эдийн засгийн хөгжилд тээг болж байна гэх үндэслэлээр хувьчлах санал оруулж ирж байсан. Тухайн үеийн Засгийн газрын сайд нар энэхүү бодлогыг эрс эсэргүүцсэн. Ингээд сайдуудаа бүгдийг нь чөлөөлөөд, өөрийн бодлогоо дэмжих багаа бүрдүүлж парламент руу өргөн барьсан. Парламент нь мөн дэмжээгүй. Ингээд итгэл үзүүлэх асуудлыг ярьсан. Миний бодлого зөв. Хэрвээ буруу байх юм бол би үг дуугүй огцорно гэсэн байдлаар албан тушаалаараа дэнчин тавьж буй хэрэг юм.
Хэрэв Ерөнхий сайдын бодлогыг парламент дэмжвэл бодлого хэрэгжинэ. Бодлого парламентын олонхийн дэмжлэг авахгүй бол огцорч шинэ Ерөнхий сайдыг томилох үндэслэл бүрдэнэ. Тухайн үед Ерөнхий сайд Коизүмигийн бодлого дэмжигдээд улсынхаа эдийн засагт эерэг үр дүн авчирсан байдаг. Манайд Ерөнхий сайд том бодлогын асуудлаар зоригтой алхам хийж өөрийн албан тушаалаар шаардлагатай тохиолдолд дэнчин тавиад итгэл үзүүлэх асуудлыг парламентад тавих ёстой.
-Хэдий Ерөнхий сайдын эрх мэдлийг нэмэгдүүлсэн ч нөгөө талдаа 19 гишүүн Ерөнхий сайдыг огцруулж, шинэ Ерөнхий сайдыг томилох тухай саналыг хамтад нь оруулж ирэх эрхтэй гэх заалт оруулж байгаа. Бүр эсрэгээрээ хүссэн үедээ 19 гишүүн Ерөнхий сайдыг огцруулаад нөгөө л тогтворгүй Засгийн газар үргэлжлэх вий гэх болгоомжлолууд байна?
-Одоо байгаа заалтаас юугаараа ялгаатай байна гэхээр шинэ Ерөнхий сайдын эрэлд гарахаа больё гэж байгаа юм. Одоогийн хуулиар огцорсон Ерөнхий сайдаа үүрэг гүйцэтгэгч болгочихоод шинэ Ерөнхий сайдын эрэлд гарчихдаг. Энэ хооронд төрийн ажил цалгарддаг. Хариуцлага сулардаг. Өргөн барьсан төслөөр Засгийн газартай илүү бүтээлч байдлаар хариуцлага тооцно гэсэн үг.
Гэхдээ 19 гишүүн өргөн барина гэхээр парламентын цөөнх олонхын гомдогсодтой нийлээд Засгийн газрыг тогтворгүйжүүлээд байх сөрөг тал бий. Тэгэхээр төслийг сайжруулах шаардлагатай.
Жишээ нь, 19 гишүүний саналаар Засгийн газрыг огцруулах саналын босгыг өндөрсгөж УИХ дахь олонхын 26, олонх байхгүй тохиолдолд зөвшилцлийн үндсэн дээр олонхыг бүрдүүлээд тэндээсээ 26 гишүүн гэдэг ч юм уу ийм хязгаарлалтыг тогтоож өгөх хэрэгтэй байх.
Товчхондоо парламентын цөөнх ямар Засгийн газар бүрдэхийг шийддэг байж таарахгүй. Энэ мэтээр хоёрдугаар хэлэлцүүлгээр засч, залруулах зүйлс бий.
-Үүнээс гадна хоёрдугаар хэлэлцүүлгээр засах, анхаарах зүйл заалтууд юу байна вэ?
-Төрийн албан хаагчийг сонгуулийн үр дүнгээр ялгаварлан гадуурхах, хуульд заасан үндэслэлээр халахыг хориглоно гэж байгаа. Төрийн албан хаагч гэхээр улс төрийн албан тушаалтан, үйлчилгээний албан тушаалтан ч хамаарна. Жишээлбэл, дэд сайд гэдэг улс төрийн албан тушаалтан. 2020 оны сонгуульд ялсан улс төрийн нам олонх болоод өмнөх Засгийн газарт ажиллаж байсан дэд сайдуудаа сольж чадахгүй болчихож байгаа юм. Бараг дэд сайд нараа чөлөөлсөн Засгийн газрын тогтоол Цэцэд очих байх. Улс төрийн албан тушаалтнууд сонгуулийн үр дүнгээр ажлаа өгөөд л явдаг. Төрийн жинхэнэ албан хаагчдын хувьд бол өөр. Энэ бол шатлан дэвших зарчмаар гарч ирдэг. Төрийн залгамж чанарыг хадгалж явдаг албан тушаал учраас тогтвортой байх ёстой.
Улс төрийн албан тушаалтнууд сонгуулийн үр дүнгээр солигддог зарчим дэлхийн бүх л улсад бий. Иймэрхүү хэт ерөнхий байгаа зүйлүүдийг тодорхой болгох шаардлагатай. Дээрээс нь сумын Засаг даргыг орон нутгийн иргэдээс сонгоно гэж байгаа. Монгол шиг нэгдмэл улсын хувьд яавч оновчтой заалт биш. Баахан орон нутгийн ноёд бий болох эрсдэлтэй. Нэг мэдэхэд сум бүр бие даасан гадаад бодлого явуулна гээд хадуурсан явж байж мэдэх л байх.
-Шүүх эрх мэдлийн хүрээнд шүүмжлэлүүд өрнөж байна. Тэр тусмаа иргэдийн зүгээс шүүх шударга бус ажиллаж байгааг шүүмжилдэг. Таны хувьд ямар өөрчлөлт оруулах нь зүйтэй гэж үзэж байгаа вэ?
-Шүүхийн өөрчлөлтөд хоёр зүйл хэлнэ. Дээд шүүхийн шүүгчийг 12 жил болгоно гэх заалтыг дэмжихгүй байгаа. Дэлхийд томилдог, сонгодог гэсэн хоёр тогтолцоо байна. Хэрвээ парламентын гишүүн шиг шүүгчийг сонгодог загварыг авч хэрэгжүүлэх гэж байгаа бол тэр загвараа л сонго. Тэгвэл хугацаатай байж болно. Томилдог тогтолцоо нь ХБНГУ, Франц, ОХУ тэргүүтэй ихэнх улс орнуудад байдаг түгээмэл тогтолцоо. Томилдог тогтолцоотой улс орнуудад хугацаа заадаггүй. 40 настай иргэн 12 жилээр томилогдоод 52 настайдаа хаачих уу, юу хийх үү. Хүн мөнх биш ээ тогтолцоо чинь үлдэнэ. Асуудлыг битгий хүмүүсээр хар. Хуульд заасан тэтгэврийн нас нь болбол тэтгэвэрт гарна, гэмт хэрэгт холбогдоод шүүхээр гэм буруутай нь нотлогдвол хугацаанаасаа өмнө огцорно. Миний хувьд Үндсэн хуулийг бүхэлд нь өөрчлөхийн эсрэг байр суурьтай байдаг. Б.Чимид багш “Монгол Улс гэдэг алгын чинээ Үндсэн хуульд багтдаг юм” гэж хэлсэн байдаг. Бүгдийг нь задалж, өөрчлөх гэж оролдвол улс орон даяар бужигнасан зүйл болж магадгүй. Нэн тэргүүнд Улсын Их Хурал, Засгийн газар, Ерөнхийлөгчтэй холбоотой хэсэг дээр өөрчлөлт хийх ёстой. Зарим асуудлыг бусад хуулиудаар засч залруулаад явж болно. Нэг удаагийн далайлтаар бүгдийг сайхан болгочихдоггүй. УИХ-ын гишүүдийн болоод Ерөнхийлөгчийн өргөн барьсан төсөлд иргэний үндсэн эрхийг шүүхийн журмаар хамгаалах асуудал тусгагдаагүй орхигдуулсан нь харамсалтай. Энэ талаар манай улсын Үндсэн хуулийн эрх зүй судлаач, эрдэмтэд олон жил ярьж байгаа. Тиймээс цаашид иргэн өөрийн үндсэн эрхийг гурван шатны шүүхээр хамгаалуулах гээд хамгаалуулж чадахгүй тохиолдолд ҮХЦ-д хандах улмаар зөрчигдсөн эрхээ сэргээлгэх боломжийг нээж өгөх ёстой.
-Ерөнхийлөгчийн зүгээс гаргасан төсөл, саналуудын талаарх байр сууриа илэрхийлэхгүй юү. Ерөнхийлөгчийн зүгээс УИХ-ын гишүүдийн тоог 108, таван жилээр ажиллах санал болон сонгуулийг пропорциональ, мажоритар тогтолцоогоор явуулах санал оруулж ирсэн?
-Ерөнхийлөгчийн өргөн барьсан төсөл хоёр талтай. Дэмжүүштэй саналууд ч байна. Нөгөө талаас Үндсэн хуулиар зохицуулах шаардлагагүй асуудлууд ч байна. Эхлээд сайн зүйл заалтаас нь ярья. Гишүүдийн тоог нэмэх нь зөв зүйл. Ард түмний эсэргүүцэлтэй тулах байх. Гэхдээ 76, 108 гэх тоондоо бус нийт ард түмний төлөөллийг хэрэгжүүлэх ардчиллын зарчим гэдэг талаас нь харах ёстой байх. Гурван сая иргэнтэй улсад төлөөлөл нь 100-130 хооронд байх нь зүйтэй. Бусад улсуудын ч нийтлэг жишиг нь тийм. Нөгөө талдаа цөөхөн гишүүн байхаар цөөн хэдэн хүн парламентад бүлэг байгуулж албан бус фракц бий болгоод төрийн бодлого дотор тоглолт хийгээд байх боломжтой. Тоо нь нэмэгдэхээр хэсэг бүлэг хүмүүс улс төрийн сонирхлоор нийлээд бужигнуулаад, үймүүлээд байдаг зүйл алга болно. Магадгүй Засгийн газрыг тогтворгүй болгодог нэг шалтгаан энэ байхыг ч үгүйсгэхгүй.
Харин үүнтэй уялдуулаад сонгуулийн холимог тогтолцоог оруулаад ирэхээр парламентад нэг нам олон суудал авах боломжгүй. Жижиг намууд ч тодорхой хэмжээнд суудал авах боломжтой. Ингээд ирэхээр парламент эвслийн, зөвшилцлийн Засгийн газар болж хувирна. Парламентын засаглалтай оронд ерөнхийдөө хувь тэнцүүлсэн тогтолцоо түгээмэл байдаг. Монгол шиг өргөн уудам газар нутагтай, орон нутгийн онцлог шинжүүд ихтэй улсад сонгуулийн мажоритар буюу тойргоор сонгодог тогтолцоог тодорхой түвшинд хадгалж үлдэх нь зөв байх. Гэхдээ дандаа ийм тогтолцоогоор явахаар жалга довны улс төрөөсөө салж чадахгүй. Миний хувьд манайд сонгуулийн холимог тогтолцоо тохиромжтой гэж боддог. Харин Үндсэн хуульдаа 54 нь хувь тэнцүүлсэн, 54 нь тойргоос гэж хатуу заах нь хэр оновчтой вэ. Энэ тоо илүү уян хатан байх ёстой. Зарим зүйлийг ардчиллын зарчимд үлдээх нь зүйтэй байх. Сонгуулиас сонгуулийн хооронд бид сургамж авсаар ирсэн. Алдаагаа засаад явах боломжийг нь дараа дараагийн УИХ, ард түмний төлөөлөлд нь үлдээх хэрэгтэй. Ингэснээр харьцангуй зөв хэлбэр лүүгээ явна гэж харж байгаа.
-Гишүүдийн тоог нэмэгдүүлснээр улсын төсөвт дарамт үзүүлэх болов уу?
-Үнэн хэрэгтээ гишүүдийнхээ тоог нэмж байгаа бол нөгөө талдаа тэр олон яам, агентлаг, төрийн өмчит компанийнхаа тоог цөөрүүлэх хэрэгтэй л дээ. Төрийн данхайсан бүтэц тэнд л явж байгаа байхгүй юу. Парламент нь мэргэжлийн, улс төрийн нөлөөнд автахгүй, хэсэг хүмүүс төрийн бодлогыг халаасандаа хийчихдэггүй байхын тулд гишүүдийн тоог тодорхой хувиар нэмэгдүүлэх нь зүйтэй.
-Үндсэн хуулийн нэмэлт өөрчлөлтийн дотор хөгжлийн бодлого төлөвлөлтийн байгууллага,ҮАБЗ зэрэг байгууллагууд ЗГ, УИХ-ын бүрэн эрхээс булаацалдсан байдлаар орж ирж байна гэх шүүмжлэлүүд байна?
-1992 оны Үндсэн хуулиар Ерөнхийлөгчийн засагтай улсад байдаг ҮАБЗ-ийн загварыг манайх авчихсан. Ерөнхийлөгчийн засаглалтай улсад ҮАБЗ-ийг Ерөнхийлөгч нь тэргүүлдэг. Парламентын засагтай улсад Ерөнхий сайд нь ҮАБЗ-ийг тэргүүлдэг. Энэ нь төрийн байгууллагуудын чиг үүргийн давхардал үүсгэдэггүй. Өөрөөр хэлбэл, аюулгүйн зөвлөл нь сүүдрийн Засгийн газар шиг ажилладаг байж таарахгүй. Тиймээс ҮАБЗ-д Засгийн газар, УИХ-ын бүрэн эрхийг шилжүүлж болохгүй. Засгийн газрын бодлого, мөрийн хөтөлбөрийг ҮАБЗ шүүдэг байж болохгүй. Сонгуульд ялалт байгуулаад парламентын олонхыг бүрдүүлсэн нам иргэдэд амласан амлалтаа биелүүлэх ёстой болохоос ҮАБЗ-ийн гурван гишүүнд таалагдах ажлыг хийж болохгүй. Тэртээ тэргүй Монгол Улсад Үндэсний аюулгүй байдлын үзэл баримтлал гээд бодлогын баримт бичиг бий. Тэр бодлогын баримт бичгийг хэн Ерөнхийлөгч, Ерөнхий сайд, аль нам хүчин парламентад олонх болсноос үл хамааран дагаж мөрдөнө. Тэгэхээр Засгийн газар, УИХ, Ерөнхийлөгчийн гаргаж буй шийдвэрүүд ямар ч тохиолдолд Монгол Улсын Үндэсний аюулгүй байдлын үзэл баримтлалд нийцэх учиртай. Одоо ч тийм хуультай. Түүнээс биш аюулгүйн зөвлөлийн гурван хүн ард түмнээс мандат аваад олонх болсон УИХ-ын байгуулсан Засгийн газрын бодлогыг шүүгээд сууж болохгүй. Ингэх аваас Засгийн газар хүчгүйднэ, Үндсэн хуулийн байгууллагуудын хооронд засаглалын хямрал нүүрлэх аюултай. Дээрээс нь хөгжлийн бодлого төлөвлөлтийн байгууллагын асуудлыг Үндсэн хуулийн түвшинд авч үзэх шаардлагагүй. Бусад хуулиар шийдэж болох асуудал. Заримдаа бид нэг байгууллагын асуудлыг шийдэх гээд дахиад нэг байгууллага үүсгэх гэдэг их буруу жишиг. Тэгэхээр төр маань улам данхайгаад байдаг. Цаашид бид ҮАБЗ-ийн хуулиа шинэчлэх ёстой. ҮАБЗ одоогийн бүрэлдэхүүнийг өргөтгөх шаардлагатай.
-ТНБД-ыг 10 жилээр сонгоно гэсэн заалт оруулж ирсэн байсан. ТНБД-ын албан тушаалыг тусгайлан Үндсэн хуульд тусгаж өгөх хэр зүйтэй вэ?
-Өргөн барьсан төслийг уншихаар зөвхөн төрийн нарийн бичгийн даргад төрийн албаны мерит зарчим хамаатай юм шиг ойлгогдоод байна лээ. Угтаа бол тийм биш. Төрийн захиргааны бүх албан тушаалтанд энэхүү зарчим хамаатай байдаг. Гэтэл төрийн нарийн бичгийн дарга бол төрийн захиргааны хамгийн дээд албан тушаал. Тэгэхээр төрийн захиргааны нэг албан тушаалтанг онцгойлж Үндсэн хуульд оруулж болохгүй. Ер нь Үндсэн хуулийн байгуулага, албан тушаалтан гэсэн хууль зүйн ойлголт бий. Хэрэв үндсэн хуулийн албан тушаалтан л юм бол түүний үйл ажиллагаа Үндсэн хуульд бүрэн дүүрэн нийцэх учиртай. Тиймээс Монгол Улсын Үндсэн хуульд Ерөнхийлөгч, УИХ-ын дарга, гишүүд, Ерөнхий сайд, Засгийн газрын гишүүн, Ерөнхий прокурор, Дээд шүүхийн Ерөнхий шүүгч нарыг Үндсэн хууль зөрчсөн эсэхийг Цэц тогтоох эрхтэй байдаг нь санамсаргүй хэрэг биш.
Өөрөөр хэлбэл, Үндсэн хуулийн түвшинд үр дагавар үзүүлэхүйц шийдвэр гаргадаг албан тушаал учраас Үндсэн хуулийн Цэцийн хяналтад байдаг гэсэн үг. Тиймээс Төрийн нарийн бичгийн даргын асуудлыг Төрийн албаны хуулиар зохицуулах бүрэн бололцоотой.