БНХАУ-ын ӨМӨЗО-ны Хөх хотын “Талын дуу хоолой” радиогийн захирал Буяннэмэхийн Баясгалантай уулзаж хөөрөлдлөө.
-Монгол Улсад та хэдэн удаа ирж байна?
-Монгол Улсад би олонтаа ирсэн. Хамгийн анх 2003 онд ирж байлаа. Тэр үед ямар сайхан сэтгэл цагаан, найрсаг олон түмэн бэ гэж гайхаж байсан. Хамгийн сайхан нь Улаанбаатарын зээлээр явахад бүгдээрээ монголоороо ярьж байгаа нь маш сайхан санагдаж байлаа. Халх аялга маш уянгалаг, яруу сайхан сонсогдсон. Хятад орны аливаа нэг томхон шиг хотод бүгдээрээ монголоор ярьдаггүйг та нар маш сайн мэднэ. Олон үндэстэн холилдон суудаг болохоор дан ганц монголоор ярих ямар ч боломж байхгүй шүү дээ. Би энэ удаагийнхтайгаа бараг арван хоёр удаа ирж байгаа юм уу даа. Үндэсбат дарга тэргүүтэй ӨМӨЗО-ы Засгийн газрын хэвлэл мэдээллийн албаныхан бид судалгаа хийж, туршлага судлахаар хүрэлцэн ирээд байна. Ирсээр Монголын сэтгүүлчдийн нэгдсэн эвлэлийн ерөнхийлөгч Б.Галаарид гуайтай уулзлаа.
-“Талын дуу хоолой” радиогийн тухай яриач?
-Манай “Талын дуу хоолой” радио Монгол Улсын “Шинэ долгион-FM 107.5” радиотой хамтарч ажилладаг, энэ сувгаар нэвтрүүлгээ сонсогчдод хүргэдэг. Бид Өмнөд Монголын элэг нэгтнүүдээ Монгол Улсын ахан дүүст танин мэдүүлэх зорилготой. Монгол Улсын сэтгүүлчид өнгөрөгч зун манай нутагт айлчилж Өмнөд Монголын түүх, соёл, урлаг, спорт, ард түмний амьдрал, эдийн засгийн хөгжилтэй танилцсан. Энэ бүхнийг Монголын ард түмэнд танин мэдүүлэх нь сэтгүүлч бидний үүрэг юм.
-Танай радио Монголын агаарын долгионоор цацагдаж байна. Монгол Улсын сонсогчид танай редакцид хэр их хандаж байна?
-Манайх өдөрт найман цагаар монгол нэвтрүүлэг цацаж байна. “Талын дуу хоолой” зургаан цагийн нэвтрүүлгийг бэлддэг. Үлдсэн хоёр цагт нь “Энх мэндийн хөөрөг” хэмээх нэвтрүүлгийг “107.5”-д ирэн ажилладаг хоёр сэтгүүлч болон тус радиогийн хөтлөгчид гүйцэтгэдэг. Эд маань Улаан-баатарт болон Монгол Ул-сад ажиллаж амьдарч буй өмнөд монголчуудынхаа тухай яриа хөөрөө хийж сонсогчдод танилцуулдаг. Өмнөд Монголын “Солонго” сэтгүүлийн агуулгыг танилцуулна. Зөв хооллохуй, эрүүл амьдрахуйн нэвтрүүлэг ч явуулж байна. Хөх хотоос бэлдсэн арван минутын мэдээг ч дамжуулна. “Үзэсгэлэнт сайхан нутаг ус” гэсэн нэвтрүүлэгт Өмнөд Монголын ганган байгаль, уул ус, жуулчлалын байгууллага, ард түмний зан заншлыг танилцуулна. “Соёлын алтан тулга” гэхэд овог өвөг нэгт нийт монголчуудынхаа түүх, дурсгалыг дээдэлсэн нэвтрүүлэг. Өнгөрөгч зун Ц.Оюундарь тэргүүтэй Монголын сэтгүүлчид очихдоо эртний хааны ордны Асар хөгжмийн чуулга, Юань улсын дээд нийслэл Шандуд очиж түүх, соёлын олон сайхан дурсгалтай танилцсан даа. “Ардын урлаг, аман билиг” гэсэн нэвтрүүлэг бий. Монголчуудын ногт чөдөр зангидахаас өгсүүлээд олон сайхан соёл зан заншил, ардын дууг таниулдаг хөтөлбөр байна.
-“Талын дуу хоолой”-г тал нутгийн монголчуудад зориулсан олон сайхан нэвтрүүлэгтэй радио гэж ойлгож болох нь ээ?
-Өмнөд монголчууд маань халх, буриад монголчуудтай адил дууч, бүжигч ард түмэн. Ардын сайхан уртын дуу, богинын дууг нэвтрүүлдэг “Тэнгэрлэг эгшиг” гэсэн нэвтрүүлэг байна. “Солонго” нэвтрүүлэг маань ая дуу, утга зохиол, мэдээллийг ерөнхийлөн нэвтрүүлдэг. Энэ бүгдээс Монголын сонсогчдод хамгийн их таалагдаж буй нэвтрүүлэг бол “Эрүүл биед саруул ухаан оршино” гэсэн нэвтрүүлэг юм.
-Эрүүл мэндийн нэвтрүүлэг байх нь ээ дээ?
-Энэ хөтөлбөрийг “Талын дуу хоолой” үүдээ нээж, өрхөө сөхсөн тэр өдрөөс Өмнөд Монголын олон улсын эмнэлгийн хороотой хамтран хийж эхэлсэн. Манай оронд нэр цууд гарсан олон сайн эмч нар шууд нэвтрүүлэгт оролцдогоороо онцлог. Эмч нартай амьд холбоо барьдаг. Энэ хөтөлбөрийг цаашид улам сайжруулах бодол байгаа. Монголчууд бид хэдийгээр үндэс нэг, зан заншил нэг боловч үг аялгын хувьд ялгарах, мэргэжлийн үг хэллэг зөрөх тохиолдол байна. Эмч нар маань өөрийн аялгаараа “үе гишүү” гэх мэтээр ярихад халхын сонсогчид маань ойлгохгүй байх нь бий. Гэтэл, энд үе мөч гэж ярьж байна шүү дээ.
-Нэр томьёо, авиа аялгууны тийм зөрүү ч нэлээд байгаа байх шүү?
-Эмчилгээний онцлогийг илтгэсэн нэр томьёо хэцүү. Босоо монгол бичигт байхгүй шинэ нэр томьёо ч гарч ирнэ. Хятадаас хөрвүүлсэн нэр томьёог гэхэд халхууд маань ойлгохгүй тохиол байна.
-Радио бол дуудлага авианы зөрөө ихтэй бол сонсогчид нь үргэчих гэмтэй салбар. Тиймээс энэ бэрхшээлийг яаж эерүүлж байна?
-Тиймээс “Талын дуу хоолой” радио Монголын радиогийн сэтгүүлч, хэл шинжлэлийн доктор, нэрт яруу найрагч Лханаагийн Мөнхтөрийг урин ажиллуулж байна. “Одон” телевизэд нэг цагийн хөтөлбөр бэлддэг Одончимэг гэж мэргэжилтэн Монгол Улсын “Сансар” кабелийн телевизээс уригдаж очин ажиллаж байна. Энэ хоёр мэргэжилтэн маань иймэрхүү үг авианы зөрүүтэй зүйл дээр хоёр орны гүүр болж байгаа гэхэд болно.
-Монгол Улсад ирээд анх хаана очиж үзэв?
-Дархан-Уул аймгийн Хонгор суманд вагоноор явж очиж байлаа. Аравдугаар сарын сүүлийн цас бороотой үе байсан ч сэтгэлд их л сайхнаар үлдсэн юм даг. Газар дэлхий шаргалтаад л, навчис алтраад, өвс бэлчээр онгоноороо байгаа нь, уулын өндөр хяр дээр сарлаг харагдаж байсан нь хүн байгалийн цогц үзэсгэлэн шиг санагдаж байсан. Ярих юм бол олон байна л даа. Тэр үед манай нутагт хорхог гэдэг хоолыг үндсэндээ мартчихсан байлаа. Одоо бол өмнөд монголчууд маань бүгд мэддэг ч, иддэг ч болсон шүү дээ. Хонгор сумын Чулуунхишиг гэдэг жуулчны баазтай малчин нөхөр бидэнд их сайхан үйлчилж байсан юм даг. Бороо цасанд нороод жаахан ядраад очсныг ч хэлэх үү, тэр хорхог ёстой сайхан байсан. Тэр үед би тоглоод бусдадаа “Дэлхий дээр хамгийн амттай хоол манай Монголд л байдаг юм” гэж байсан даа.
-Одоо ч Өмнөд Монголд хорхог, хуушуурыг их хийдэг болсон байна лээ дээ?
-Бүр их хийдэг болж. Эртний сайхан энэ монгол идээн умдаан, зоог гүнцгийг бидний үед уламжилж авчирсан халхынхандаа бид яриангүй баярлах ёстой. Өмнөд Монголд хоолон гэрт хорхог, хуушуур хийдэг болсон. Манай гэрт гэхэд эхнэр маань хүртэл хуушуур хийчихнэ. Гэхдээ эндхийн тосонд нь шарсан хуушууртай бас адилгүй шүү. Тогоон дотроо багахан тосонд хийж эргүүлж урвуулж байгаад хийж байна. Шарвин гэдэг шүү дээ.
-Тантай Өмнөд Монголоор явж байхад ахуйн соёлоос илүүтэй оюунаараа асар баялаг хүн шиг санагдсан. Б.Ринчен, Д.Нацагдорж, Б.Явуухулан, Р.Чойном нарын Монголын зохиолч яруу найрагчдын бүтээлээс гадна Хятад, Өмнөд Монголын олон зохиолч найрагчдын шүлгийг цээжээр уншиж байгаа нь бахархал төрүүлсэн шүү. Энэ хос хэлний буян уу?
-Та намайг дэндүү их өндөр өргөж байна. Үнэнээ хэлбэл надад яруу найргийн авьяас их хомс. Багаасаа хүүрнэл зохиолд их дурлаж байлаа. Бид багадаа монгол бичгээрээ анх бичиж сурсан. Далаад онд Соёлын хувьсгал гээч аюултай юм болж, бидэнд монгол ном олдох нь ховордсон. Тэр үед “Талын түүдэг” гэдэг зохиол нууж уншдаг байлаа. Дунд сургуульд орсны хойно Хятадын сонгодог утга зохиол “Гурван улсын үлгэр”, “Ши Хүйгийн үлгэр”, “Баруун этгээдэд зорчсон тэмдэглэл”, “Улаан асрын зүүд” зэрэг номуудын орчуулгыг уншдаг байлаа.
Тэр үед ханз үзээгүй болохоор бид хятадаар ном уншиж чаддаггүй байсан. Сүүлд их сургуульд 1981 онд ороод ханз үсэг заалгаж, уран зохиол унших хэмжээнд сурсан. Сурах бичгээс Да.Нацагдоржийн “Хуучин хүү”, Цэндийн Дамдинсүрэн, Бямбын Ринчен нарын сайхан зохиолуудыг уншдаг байлаа. Манай Өмнөд Монголын Малчинхүү, А.Одсэр, Б.Бүрэнбэх, Артай, Лигдэн нарын бүтээлүүд, утга зохиолын “Өнөр цэцэг” сэтгүүлийг амтархан уншдаг сан. Соёлын хувьсгалын үед утга зохиол их эрсдэлд орсон ч намайг оюутан байх үед Хятадын утга соёлын сэргэлт болсон юм шүү. Р.Чойном, Д.Пүрэвдорж нарын шүлгийг цээжээр уншдгийн хувьд гэвэл хөндлөн монгол үсгээр компьютерт бичиж сурахын тулд уншсаар нэг л мэдэхэд унших их дуртай болсон байсан. Энэ миний халх аялгаа сайжруулах бас нэг арга болсон юм даа.
-Та ингэхэд аль нутгийн монгол билээ?
-Би Өмнөд Монголын Тунло хотын Жаруд аймгийн хүн. Хуучнаар Жирмийн аймгийнх. Жаруд гэдэг маань өвөр таван халхын нэг аймаг юм билээ. Халхаас өмнөшөө нүүдэллэн Хянганы даваа даван одооны нутагтаа очсон аймаг. Түүхийг нь яривал эрт дээр үедээ Алтайн нуруунаас зүүн тийш нүүж ирсэн байдаг. Би хиян овогтон “бүдүүн” Сангийн ач, Буяннэмэхийн хүү юм. Ээжийг маань Хүү-Дагуул гэдэг хүн байлаа. Олон охинтой айлын хүүхэд учраас бэлгэшээж хүү дагуулаарай гэж ийм нэр өгсөн юм билээ.
-Өмнөд монголчууд маань ургийн бичиг сайн хөтөлдөг учраас овог аймгаа сайн мэдээд байх шиг санагддаг?
-Манайхны зарим нэг бичиг соёлтой сурвалжит айлууд гэрийн цадиг гэж бичиг хөтөлдөг. Энэ бараг Хятадын нөлөөнөөс уламжилсан зүйл байх. Хятадууд чинь гуч дөчин үеэ биччихсэн байдаг юм шүү. Гэрийн цадиг гэдэг нь орчуулгын зүйл байх. Манай тэнд хоёр хүн ураглахад Ургийн баталбар гэж нэг юм авна. Танай энд чухам юу гэж нэрлэж байна.
-Гэрлэсний гэрчилгээ, гэрлэлтийн баталгаа ч гэж нэрлэдэг шүү.