Categories
булангууд мэдээ онцлох-нийтлэл танайд-өнжье туслах-ангилал

Төрийн наадамд түрүүлсэн мэргэн харваачдын эгэл амьдрал

Үдшийн 23 цаг болж байв. “Хотод их устай бороо оржээ. Замын хашлага даваад чулуу, шороо, хог урсаад ороод ирснээс биш энэ зун асгаагүй л хураа хайрлаж дээ, энэ тэнгэр” гэж дуу алдсаар манай зочид орж ирэв. Бид “Танайд өнжье” буланд онцолж буй айлдаа зочилж гэрийн эзэд угтаж авдаг байсан бол энэ удаа харин эсрэгээрээ гэртээ ирэхийг нь хүлээж байсан нь энэ. Тэд бол Тулгар төрийн 2224, Их Монгол улсын 809, Ардын хувьсгалын 94 жилийн ойн баяр наадмын халх сурын харваанд эрэгтэйчүүдийн төрөлд тэргүүн байр эзэлж Монгол Улсын мэргэн болсон Б.Батбаатар, эмэгтэйчүүдийн ангилалд тэргүүн байр эзэлсэн Монгол Улсын хошой мэргэн С.Энхтунгалаг нар юм. Хүй долоон худагт болсон Баянгол дүүргийн 50 жилийн ойн баяр наадмын сурын харваанд гэр бүлийн хоёр оролцоод нөхөр нь гуравдугаар байр эзэлсэн гээд өргөмжлөл, хүрэл медаль барьчихсан ийн хур бороотой уралдсаар гэртээ ирж байгаа нь энэ. Хошой мэргэн С.Энхтунгалаг “Нөхөр маань гуравт ороод тэгсэн бөхийнхөө барилдааныг дуусгаж байж бай шагнал өгнө гээд Хүй долоон худагаас ховхорч чадахгүй оройтчихлоо. Та нарыг их хүлээлгэлээ” гэж яриа өрнүүлэнгээ дээл хувцсаа тайлж аваад буйдан дээр хоёул тухлаад авав. С.Энхтунгалаг мэргэний дүү цай аягалаад хоол авчирч өгөхөд Б.Батбаатар мэргэн “Гурилтай шөл юм уу, яасан сайн хэрэг вэ. Ойрын хэд хоног бид хоёрыг чинь хоёулаа улсын наадамд түрүүлсэн гээд ах дүү хамаатан садан, найз нөхөд баяр хүргэж, манайх гэдэг айл хөл ихтэй л байна. Ирсэн хүн болгонд дэлгүүрээс ууттай бууз авчирч чанаж өгсөөр байтал өөрсдөө ч залхчихаж” гэв. Энэ жил төрийн наадмын сурын харваанд гэр бүлийн хүмүүс түрүүлсэн анхны тохиолдол нь Б.Батбаатар, С.Энхтунгалаг нар юм. Түүнчлэн хоёулаа Буриад, Урианхай сурын харваа сонирхдог, чамгүй амжилт үзүүлж яваа тамирчид юм.

Монгол Улсын мэргэн Б.Батбаатарын хувьд Буриад, Урианхай сурын спортын мастер бол эхнэр С.Энхтунгалаг нь Монгол Улсын хошой мэргэн, Буриад сурын гоц мэргэн, Уламжлалт харвааны ОУ-ын хэмжээний мастер билээ. Түүнчлэн гэр бүлийн харвааны Улсын аварга шалгаруулах тэмцээний 2014, 2015 оны аварга юм байна.

Төрийн их баяр наадамд хамтдаа 12 жил зодогложээ

Улсын мэргэн Б.Батбаатарын том өрөөний шилэн хорготой шкапанд үндэсний их баяр наадмын сурын харваанд шагналт байрт шалгарсан өргөмжлөл ирийтэл өрсөн харагдав. Тэд 2000 оноос хойш төрийн их баяр наадамд алгасалгүй оролцож иржээ. Дээд эгнээнд нь гэрийн эзний өргөмжлөлүүд байх. Харин хоёр дахь шүүгээний нүдэнд гэрийн эзэгтэйн өргөмжлөл, дурсгалын зүйлс өрөөстэй байна. Гэрийн эзэгтэйнх илүү олон юм. 2010 онд Дэлхийн уламжлалт харвааны аварга болж байсан өргөмжлөл медаль ч байв. Дэлхийн уламжлалт харваагаас анх удаа Монголоос медаль хүртэж байжээ. Уламжлалт харваа гэдэг нь өөрсдийн үндэснийхээ нум сумаар адилхан бай харвадаг төрөл юм. Гэрийн эзэгтэй “Би 1981 оноос хойш 34 жил сурын харваагаар хичээллэж байна. 1986 онд анх Монгол Улсын мэргэн болж спортын мастер цол хүртэж байлаа. Түүнээс хойш мэргэнээ баталчих юмсан гэж бодсоор энэ жил харин сайхан тохироо бүрдэж, бүр ханьтайгаа хамт түрүүлчихлээ. Харин манай хань чинь хожуу сур харваж эхэлсэн шүү дээ” гээд наадмын зурхайд төрсөн сэтгэгдлээ хуваалцав. Тэрээр “Сүүлийн хоёр жил нөхөр маань түрүүгээ Отгонбаяр ахад алдсан. Энэ жил харин түрүүлэх байх гэж найдаж байсан. Эрэгтэй шигшээ найм эхэлж харвадаг. Шигшээ харвах үед салхи ихтэй, тэнгэр хангай жаахан бүүдгэр байсан чинь манай ханийг сүүлийн сумаа тавих үед их сайхан тогтуун болчихсон. Цаанаа л нэг од нь гүйчихсэн байсан. Би ч нөхрийгөө Монгол Улсын мэргэн цолны болзол хангачихсан чинь ганц зорилго биелчихлээ гэж бодоод одоо яасан ч яахав гээд өөрийгөө сайхан тавьчихсан. Ер нь сур бол их хэцүү, хатуу спорт. Зарим үед сандраад өөрийгөө хэт бариад алдчихдаг. Айж шийргэнэнэ.

Харин энэ жил их тайван үзсэн. Нөхрийн маань амжилт намайг хурцалсан. Миний өмнө Оюунчимэг мэргэн сум тавьсан. Түүний харвахыг л харсан. Гарамгай мэргэн Х.Оюунчимэг төрийн их баяр наадмын халх сурын харваанд тасралтгүй дөрвөн жил түрүүлсэн хүн. Тэрнээс миний дараа харвасан хүмүүс яагаа бол гэж бодоогүй. Тэгсэн харин гараад ирсэн. Үүнээс илүү баярт явдал гэж хаа байхав” гэж ирээд өөрөөсөө илүү ханийнхаа амжилтыг ихэд бахдан ярьж байхыг харахад үнэхээр сэтгэл хөдөлж байлаа. Хошой мэргэний хувьд сүүлийн хоёр жил үзүүрлэсэн нөхрийгөө түрүүлж, мэргэн цол хүртээсэй гэсэн чин хүсэлтэй байсан нь илт. Учир нь найзууд нь “Залуу харваач Батбаатар хэзээ мэргэн болж эхнэрийн энд хүрэх вэ” гэж цаашлуулдаг гэнэ. Цолныхоо эрэмбээр нэр дуудуулж харвадаг болохоор хамгийн сүүлд шахуу дуудагддаг байж. Уг нь сүүлийн хоёр жилийн наадамд шаанс гарсан боловч нэг л тохироо бүрдэхгүй Отгонбаяр мэргэнд түрүүгээ буулаалгаад аман хүзүүдсэн хэрэг. Тиймээс энэ жил түрүүлэх байх гэсэн битүүхэн горьдлоготой байжээ. Харваачдын хувьд наадамд үзүүрлэнэ, тэр дундаа хоёр үзүүрлэнэ гэдэг амаргүй даваа ёстой л ур чадвартай, мэргэн нь л ийм амжилт гаргадаг бололтой. Өнөө жилийн наадмаар мэргэн Б.Батбаатар 40 сум тавьснаас 36 оноо авсан бол гэргий нь 40 сум тавьж 37 онож түрүүлжээ.

29 жилийн дараа хошой мэргэн болсон нь

Хошой мэргэн С.Энхтунгалаг 1981 оноос харваж, сурын спортыг сонирхож эхэлжээ. Тэрээр 1986 оны үндэсний их баяр наадмаар Хадбаатар аваргыг түрүүлдэг жил түрүүлж Монгол Улсын мэргэн, спортын дэд мастер цолны болзол хангаж байснаа ихэд бэлгэшээдэг гэсэн. 1986-1994 оны хооронд гурван хүүхэд өсгөх том албатай болж хэсэг хугацаанд нум сумаа эвшээлгээгүй байна. Ингээд хүүхдүүдээ хэлд орж, хөл нь чангараад ирэхээр нь ээж, аавдаа даатгаад л наадмын бэлтгэл гээд явчихдаг байж. 2007 онд тавдугаар байрт орж байсан ч улсын мэргэнээ батлах хүсэл өвөртөлж уйгагүй зүтгэсний хүчинд хошой мэргэн боллоо хэмээн дурсамжаасаа хуваалцав. Үнэндээ зөвхөн халх гэлтгүй буриад, урианхай сурын харваанд түүнтэй эн зэрэгцэх хүн ховор. Гарамгай мэргэн Оюунчимэг, Норжмаа мэргэн гээд түүний хүчтэй өрсөлдөгчдийг нэрлэж болох юм. Түүний насныхан бүгд л зодог тайлчихсан. Харин С.Энхтунгалаг уйгагүй бэлтгэл хийж 29 жилийн дараа ийн хошой мэргэн боллоо. Ийн хошой мэргэний амжилтыг хөөрөлдөх зуур бага хүү нь найз охинтойгоо орж ирэв.

Улсын наадамд гэр бүлээрээ гутгаар байрторсон түүх

Батбаатар мэргэнийх нэг охин, хоёр хүүтэй айл. Том нь Жаргалсүрэн, удаах нь Төгсжаргал, Төгс-Эрдэм хоёр. Охин нь санхүүгийн мэргэжилтэй. Хоёр хүү нь хятад хэл судлаач. Өдгөө нэг нь төрийн байгууллагад том алба хашиж байгаа бол бага хүү нь мөн томоохон компанид хятад хэлний орчуулагч хийж байгаа гэсэн. Том хүү нь өрх тусгаарлаж хоёр хүүхэдтэй болсон байна. Бага хүү нь аав, ээжээрээ ихэд бахархана. Тэрээр намайг бодвол ах илүү сайн харвана гэхэд ээж нь “Миний хүү чинь 20 сум тавихад 20 онодог мэргэн байхгүй юу” гээд хошуу дэвсэн эрхлүүлж, зулай дээр нь үнсэв. Зургийн цомог гаргаж ирээд энэ бол манай гурав наадмаар гурвуулаа хүрэл медаль хүртсэн жил гэж ирээд ярив.

Их Монгол Улс байгуулагдсаны 800 жилийн ой буюу 2006 оны үндэсний их баяр наадамд аав, ээж, хүү гурав нум сумаа үүрээд гэрээсээ хамт Төв цэнгэлдэхийн зүг хөдөлжээ. Харин наадам дуусахад гэртээ гурвуулаа хүрэл медаль өвөртөлж ирсэн гэнэ. Ер нь хүүхдүүд нь аав, ээжийнхээ мэргэжлийг ихэд дэмжихээс гадна арын ажлыг нь амжуулж, хоол унд, хувцас хунарыг нь базаадаг байна. Учир нь аав, ээж нь үргэлж бэлтгэл сургуулилт, тэмцээн гээд гэртээ орж ирэх нь ховор.

“Ханьдаа шинэ малгай оёж өгөх том ажилтай боллоо”

“Ямар сайндаа л мэргэн нөхрийнхөө малгайг оёх завгүй байгаа” гээд гэрийн эзэгтэй инээмсэглээд өөрийнхөө малгайг харуулав. Бөхчүүдийн малгайны залаа дээр улсын наадамд үзүүрлэж, түрүүлсэн тоог илтгэх зураас бий. Яг үүнтэй адил харваачдын малгайны залаанд ч тийм зураас байдаг. С.Энхтунгалагийн малгайны залаа нь хоёр давхар бөгөөд эхний залаан дээр улсын наадамд зургаан удаа үзүүрлэснийг илтгэх зураас байх бол хоёр дахь нь нэг зураастай аж. Учир нь тэрээр аймаг сумын наадамд оролцоод хошой мэргэнийхээ тэмдгийг малгайдаа хадах ч завгүй явна. “Би ч яахав нэмээд оёчихно. Ханьдаа харин шинэ малгай оёж өгөх том ажилтай боллоо” хэмээн ирмээд нөхрийнхөө толгой дээр өөрийнхөө малгайг тавиад “Энийг чи ав” гэж цаашлуулж инээв. Харин Батбаатар мэргэн “За, өнөө Батбаатар чинь эхнэрийнхээ малгайг өмсчихөж гээд андахгүй. Онигоо болно” хэмээн инээмсэглэн, ёжлоход бага хүү Төгс-Эрдэм нь аав, ээжийнхээ ярианд итгэсэн бололтой “Яана аа ээжийнх ягаан өнгөтэй ш дээ” гэж гэрийнхнийгээ хөгжөөгөөд авав.

Наадмынбэлтгэлээ хийхийнтулд хүнээс мөнгө зээлж өр тавьсан

Малгайнаас эхлээд наадамд бэлдэхэд мундахгүй их юм хэрэгтэй. Бэлтгэл хийнэ, малгайгаа хүнээр оёулна гээд л. Хошой мэргэн малгайгаа хүнээр 250 мянган төгрөгөөр оёулжээ. Энэ тухайгаа ярихдаа тэрээр “Энийг сонин дээрээ бичихгүй биз дээ” гэж их л санаа зовсноо “Яахав дээ хүний л амьдрал ш дээ. Бэлтгэлээс эхлээд мөнгө их орно. Баатараа бид хоёр наадмын дараа өгье гээд хүнээс мөнгө зээлчихсэн. Наадамд түрүүлсэн гээд улс тус бүр найман сая төгрөг өгсөн. Энд тэндхийн аймаг сумын наадамд оролцоод бас хэдэн төгрөг оллоо. Өрөө дарчихаад машин тэргээ сайтар шалгаж, хоол ундаа бэлдээд хэд хэдэн аймгийн ойд оролцох санаатай” гэв. Харин гэрийн эзэн “За тэр яах вэ” гэж эхнэрээ нударна. Түүнчлэн гэрийн эзэгтэй “Уг нь бөхчүүдэд түрүүллээ гээд л хэдэн өрөө байр, хэдэн ч машин өглөө гэдэг. Барьцаж байгаа юм биш л дээ” гээд хуучин байрныхаа гал тогоонд орж гал тогооны шүүгээ шагналынхаа мөнгөөр авахаар төлөвлөснөө шивнэв. Уг нь наадмын үеэр түрүүлсэн харваачийг нэг тавилгын компани гал тогооны иж бүрэн тавилгаар байлахаа зарлаж байсан удаатай аж. Гэвч өнөөг хүртэл чимээгүй байгаа бололтой.

Сумынойд нөхөр нь хоёрт орж, эхнэр нь түрүүлж автомашинаар шагнуулжээ

Гэр бүлийн мэргэн харваачид маань аймаг, сумын наадамд оролцоод тун ч завгүй яваа бололтой. Төрийн их баяр наадмаар авсан хоёр өргөмжлөлөө ханан дээрээ өлгөж амжаагүй харагдсан. Гэрийнхээ хамгийн дээр залах тухайгаа хуваалцсан. Тэд хэдхэн хоногийн өмнө Дорнод аймгийн Цагаан-Овоо сумын ойн баяр наадамд оролцож Батбаатар мэргэн эрэгтэйчүүдийн төрөлд хоёрт орж гурван сая төгрөгөөр шагнуулсан бол Энхтунгалаг мэргэн эмэгтэйчүүдийн төрөлд түрүүлж автомашинаар шагнуулжээ. Автомашинаа гардан авч байгаа зураг нь мөн л шүүгээн дээр нь харагдав. Энэ тухайгаа Батбаатар мэргэн “Нэлээд хэдэн сумын ой давхцаад бид хоёр ярилцаж байгаад хамгийн өндөр шагнал автомашин өгнө гэсэн сум руу явсан” гээд инээв. Сурын маань буян хишиг учраас ёстой нүдний цөцгий мэт хайрлаж, гамтай унана гэдгээ хүртэл хэлэв.

Б.Батбаатар: Манай эхнэр яг л “ямаа” шиг. Хийж чадахгүй, сонирхохгүй юм гэж байхгүй

Хошой мэргэн С.Энхтунгалаг зөвхөн сур харвахаас гадна их бүтээлч, ажилсаг нэгэн гэдэг нь илт. Өрөө бүрт л түүний оёсон хатгамал, мөн цаасаар сүлжсэн бүтээл дэлгээстэй. Цаасаар их гоёмсог сумны сав хүртэл урлажээ. Найзууддаа хүртэл бэлэглэдэг гэсэн. Харин мэргэн Батбаатар өөрийнхөө болоод эхнэрийнхээ хэрэглэх сумыг урладаг байна. Мөн л жижиг өрөө дүүрэн нум, сум. Хоёулаа халх, буриад, урианхай нум, сумтай. Түүний ярьснаар бол харваач бүр өөрийн гэсэн онцлогтой байдаг учраас сумаа хүртэл өөртөө тааруулж хийдэг байна. Халх сурын зай 75 метрээс эхэлдэг бөгөөд хасаа буюу бай нь 100 гр жинтэй сураар сүлжиж хийсэн байдаг. Харин Урианхай сур 35 метрээс эхэлдэг чих буюу бай нь 350-400 гр жинтэй, хүнд сум, хүчтэй нум хэрэглэдэг байх жишээтэй. Буриад сур 45 метрээс бай буюу үртгийгээ /өртгий гэж хэлдэг/ онодог. Товчхондоо бол хөнгөн сумаар хөнгөн байг онодог. Үүнээс гадна хоорондоо олон нарийн ялгаатай. Мэргэн халх сурын байг мөн урладаг юм билээ. Гэхдээ нумаа тусгайлан мэргэжлийн урлаач хүнээр хийлгэдэг байна. Батбаатар мэргэний нумыг Чойдорж гэдэг хүн урласан бол Энхтунгалаг мэргэний нумыг Баттөмөр, Баатар гэдэг хүн урлажээ. Олон жил болж байгаа гэнэ. Шагналынхаа дээжээс нум урласан хүнээ мялаагаад ирснээ ч ярьсан. Харин эхнэрийн хувьд их авьяастай. Охиноо төгөлдөр хуурын сургалтад явуулаад төгсөхөд нь өөрөө оролдсоор байгаад сурчихсан, хүнээр нэг л удаа заалгаад гар урлал хийчихнэ гээд зүгээр суудаггүй нэгэн. Ямар сайндаа нөхөр нь түүнийг “Манай эхнэрт хийж чадахгүй зүйл байхгүй. Юу л харна түүн рүүгээ зүтгэнэ. Яг л ямаа шиг” хэмээн хошигноод авав. Ийн хөөрөлдөх зуур бид хоёрын тэмцээнд ороод амжилт гаргах хамгийн гол хүчин зүйл бол тусалж дэмждэг “Алдар” спорт хорооны хамт олон, “ЖЕМ” интернэшнл компанийн хамт олон юм. Тиймээс энэ завшааныг ашиглаад баярлалаа гэдэг чин сэтгэлийн үгээ хэлмээр байна гэж С.Энхтунгалаг харваач хэлэв.

Сурынзурхайд танилцаж, сурынзурхайдаа амьдарч яваа харваачид

Мэргэн харваачид нум сумаа ихэд нандигнан дээдэлдэг нь илт. Бараг үр хүүхдээсээ илүүд үздэг гэж ярив. Өвлийн улиралд заал, танхимын харваанд оролцдогийг эс тооцвол бусад үед нум, сумнаасаа сална гэж үгүй. Анх сурын зурхайд танилцаж, сурын спортод хамтдаа амьдралаа зориулж яваа хүмүүс бол яах аргагүй Батбаатар, Энхтунгалаг хоёр мэргэн. Тэд Дорнод аймгийн уугуул хүмүүс. Анх 1975 онд Батбаатарыг Мухардайханы хэмээх мэргэн харваачдын удмын Пүрэвийн Гарамсүрэн найз нь сурын харваанд уруу татаж оруулсан. Найзыгаа дагаж Төв цэнгэлдэхэд сур харваа сонирхож яваад эхнэрийгээ олж харсан гэдэг. Тухайн үед бороо орж харваачид саравчинд цугларч хоргодож зогсоо эхнэрийгээ хараад дурласан цагаас хойш сэтгэлийг нь сурын зурхай насан туршид нь аргамжаад авсан хэмээн хуучлав. Уг нь Батбаатар мэргэн мужаан мэргэжилтэй, мөн МУИС-ийг бараа судлал, худалдааны зохион байгуулагч чиглэлээр дүүргэсэн байна. Аав нь тухайн үедээ их хэлэмгий, хөдөлгөөнтэй хүн байсан учир “Намын эсэргүү Базар” гэгддэг байж. Эхээс олуулаа. Энхтунгалаг мэргэн мөн л эхээс олуулаа. Сэлэнгэ аймгийн Ерөө сумын уугуул. Гэхдээ сур сонирхдог хүн байдаггүй гэнэ. Батбаатар мэргэний удамд Д.Цэцэг хэмээх өдгөө 65 нас хүрч буй Монгол Улсын мэргэн, Буриад сурын дархан мэргэн харваач байдаг аж. Энэ хүнээс л хоёулаа үлгэр дуурайл авч, хүндэлж явдгаа ярив. С.Энхтунгалаг “Бид ямар үнэт эдлэл, үнэтэй зүйл хөөцөлдөөд байх биш. Хэдэн төгрөг олвол эрүүл мэнддээ зориулж ахиад хэдэн жил амьдарч сур харвахыг хүсдэг. Цэцэг эгчээс дутаад юу байхав гээд л түүнийг юу хэрэглэнэ дагаад л хэрэглэнэ шүү дээ” хэмээн наргив. Хажуунаас нь хүү нь “Ээж Цэцэг эгч тийм ургамал, бэлдмэл хэрэглэж байна. Эмч хүн буруу юм хэрэглэхгүй гээд дуурайна шүү дээ” гээд инээв. Үнэхээр ч нум эвшээлгэж, сурын спортдоо үнэнч зүтгэнэ гэсэн эхнэр, нөхрийн чанд хүсэл бололтой. Сурын зурхайдаа босоо яваа мэргэн харваачид маань ийн сураа ярьсаар дараагийн тэмцээндээ аяны мишокоос эхлээд бэлдэх юм их байна гээд үлдлээ.

Д.Даваасүрэн

Гэрэл зургуудыг Г.Лхагвадорж

Categories
мэдээ цаг-үе

С.Мияарагчаа: Ерөнхийлөгчөөс гавьяат цолоо авч байхад аавыгаа хамгийн ихээр үгүйллээ

Тулгар
төрийн 2224 жилийн ой, Үндэсний их баяр наадам, Ардын хувьсгалын 94 жилийн ойг
тохиолдуулан Монгол Улсын Ерөнхийлөгч Ц.Элбэгдоржийн зарлигаар наадмын өмнөхөн
ОУХМ С.Мияарагчаа гавьяат тамирчин цол
хүртсэн билээ. Энэ үеэр түүнтэй ярилцсанаа хүргэе.

-Монгол
Улсын гавьяат тамирчин гэдэг цол эзнээ олвол үнэхээр эрхэм шагнал шүү?

-Маш их
баярлаж байна. Энэ шагнал бол миний жүдо бөхөд зүтгэсэн 17 жилийн хөлс
хөдөлмөрийг маань төр, ард түмэн үнэлсний илэрхийлэл. Зөвхөн Мияарагчаа биш.
Манай жүдо бөхийн бүх тамирчид, багш дасгалжуулагчдыг үнэлсэн үнэлэмж.

-Ээжтэйгээ
утсаар ярьж баяраа хуваалцмаар байна гээд түрүүн ордноос гарч ирэнгүүтээ хэлж
байсан. Ярьж амжсан уу?

-Ээж
маань аль хэдийнэ ирчихсэн байна. Сая ээждээ үнсүүллээ. Дэвжээ нэгт нөхөд
маань, агуу багш нар маань ирээд баяр хүргээд, агаарт шидлээ. Сэтгэл үнэхээр
сайхан байна. Ерөнхийлөгчөөс гавьяат цолоо авч байхад аавыгаа хамгийн ихээр
үгүйллээ. Яг энэ үед аав минь байсан ч
болоосой гэж бодлоо /хоолой нь зангирав/.

-Таны
жүдо бөхөд хөл тавьсан нь аавтай тань салшгүй холбоотой байх шүү?

-Тийм
ээ. Би аавтайгаа адилхан бөх болохыг их хүсдэг хүүхэд байлаа. Дунд сургуульд байхдаа “Хүч” спорт
хорооны харьяа самбо, жүдо бөхийн секцэнд явдаг байлаа. Аавын найз нөхдийн
хүүхдүүд тэмцээнд орж барилдаад л би болохоор ааваас “Би барилдъя” гэж их
гуйна. Тэгэхэд аав “Болоогүй ээ миний хүү. Их багаасаа барилдсан хүний зүрх
үхчихдэг. Монгол хүний биеийн онцлог ч гэж бас нэг юм байна. Хүлээ л гэнэ. Би
ямар аавынхаа үгнээс гарах биш. Аав самбо бөхөөр барилддаг. Би ч аавтайгаа адил
жүдо, самбо аль алинаар нь барилддаг болсон. Бөхийн энэ хоёр төрөл Монголд
хамтдаа хөгжиж ирсэн. Одоо ч нэг их салж холдоогүй л дээ. Жүдо олимпийн төрөлд
багтсан болоод хөгжлийн хувьд илүү байдаг. Тиймээс жүдод илүү татагдсан хэрэг.

-Эр
хүнд төрсөн эцэг, төрсөн газар шороо нутаг уснаас илүү зүйл үгүй гэдэг. Аав
тань аль нутгийн хүн бэ. Та эхээс хэдүүлээ юм бэ?

-Би нэг
эгч, нэг эмэгтэй дүүтэй. Манай эгч С.Мияасүрэн бас жүдоч шүү дээ. 52 кг-д
барилддаг. Гавьяат Н.Батхишиг, одоо дасгалжуулагч байгаа Ш.Цэвэлмаа нартай нэг
жинд барилдаж байсан. Бөх сонирхогчид мэдэх байх. Миний аав Дундговь аймгийн
Эрдэнэдалай суманд төрсөн. Эрдэнэдалай сумын Өнт өнгөт гэх уужим сайхан нутагт
төрсөн гэдэг. Эргэнэгийн говь гээд хараа цуцаам тал хөндийтэй. Аав маань нутаг
шигээ уужим сэтгэлтэй ухаалаг хүн байсан даа. Нутагтаа очихоор нэг их сайхан
гүнзгий амьсгаа авмаар санагддаг. Би ааваараа бахархаж явдаг. Хүн чанартай,
авьяаслаг нэгэн байсан. Тиймдээ ч аавыг маань самбо, жүдогийнхон их хүрээлдэг
байсан болов уу.

-Бие
жижиг хэрнээ үндэсний бөхөөр чамгүй барилдчихдаг байсан байх аа?

-Аав
цэргийн арслан цолтой. Бие жижиг ч үндэсний бөхөд уран барилдаантай байсан шүү.

-Та
үндэсний бөхөөр барилдаж байна уу. Аавын тань шавь аймгийн цолд хүргэж байсан
гэж сонссон юм байна?

-Үндэсний
бөхөөр хаа нэг барилдана аа. Тэр жил олимпод оролцоогүй болохоор эхнэр,
хүүхэдтэйгээ нутгийнхаа наадмыг очиж үзсэн. Нутгийнхаа наадамд зодоглож дөрөв
давсан чинь Монгол Улсын өсөх идэр начин С.Чинзориг намайг амладаг юм байна.
Манай нутгийн бөх л дөө. Тэгсэн элэг бүсээ тайлж “За миний нөхөр тив, дэлхийд
Монголынхоо нэрийг гаргаж яваа хүн. Тиймээс аймгийн цол ав даа” гээд тахимаа
өгөхөд нь баярласан гэж жигтэйхэн. Нүдэнд нулимс хурж, шүлсээ залгиад л
дуугарах сөхөөгүй болчихсон. Тийм сайхан жудаг үндэсний бөхөд байдаг гэдгийг
ёстой биеэрээ мэдэрсэн. С.Чинзориг начин манай аавын шавь.

-Гэхдээ цолыг тань МҮБХ хүчингүй болгочихсон гэлүү?

-Харамсалтай санагдсан. Бөхчүүд бидний буруу
биш. Зөвхөн оноолт хийсэн дарга нарын л буруу. Би Р.Нямдорж тэргүүнтэй уулзсан.
Шийдэж өгөх байх гэсэн горьдлого тээж л явна. Өөрөө бөх хүүтэй хүн. Бидний
жаргал зовлонг ойлгох биз.

-Таныг
ганцхан секундэд гурван мэх хийдэг гэдгээр чинь дэлхийн дэвжээнд андахгүй. Ер
нь амжилтаар тань үнэлж нэр өгөх нь заримдаа омогшил түрүүлж, хүч өгнө биз?

-Парисын “Их дуулга” тэмцээний үеэр болсон
явдал. Жүдо бөхийг 40 жил тайлбарлаж байгаа Германы Шельдин гэдэг хүн миний
барилдааныг харж байгаад “Энэ тамирчин нэг секундэд гурван мэх хийлээ. Би 40
жил бөх тайлбарлахдаа ийм гайхалтайг харж байгаагүй” гээд л ярьсан байсан. Ер
нь би гадаадад очсон тэмцээн бүрдээ финальддаг, медаль авдаг байлаа. Нэр хоч ч
их авна. Заавал түрүүлэхдээ бус нэг сайхан барилдаан гаргахад л олонд
танигдана. Мэдээж энэ бүхэн их урам зориг өгдөг. Намайг “Аюултай Монгол” гэдэг
байсан.

-Бас
л сайхан барилдаан харуулж дээ?

-Японд
ДАШТ-д түрүүлэх магадлалтай бөхийн нэрэнд Х.Цагаанбаатар бид хоёрын нэрийг
оруулсан байсан. Тэгээд энэ хоёрын дундаас манай япон жүдочид гарч ирж чадах
болов уу гэсэн утгатай юм бичсэн байсан. Бас Монголын “Дак хорс” буюу “хар
азарга” гэсэн нэртэй болсон байсан. Ер нь жүдо бол хэдхэн секундын дотор ч
ялалт авчирч болдог спорт.

-Та
бол дэлхийн шилдэг 16 бөх оролцдог “World masters” тэмцээний хоёр удаагийн
аварга. Ер нь амжилтаасаа манай уншигчидтай хуваалцахгүй юу?

-“Мастерс”
тэмцээнд хоёр удаа түрүүлсэн. Чансаагаар эхний 16-д бичигддэг бөхчүүд цугларч
өрсөлддөг болохоор дандаа олимп, дэлхийн аваргууд ирдэг. Мөн Гран-при
тэмцээнээс алт, мөнгө, хүрэл медаль хүртэж байсан. “Их дуулга”-аас мөнгө, хүрэл
авч байлаа. Бас самбогоор дэлхийн цомын хошой аварга болсон, хоёр удаа мөнгөн
медаль хүртсэн гээд нэлээд юм бий.

-Энэ
олон жилийн хугацаанд дэлхийн жүдогийн татамид амжилт гаргахад олон ч
бэрхшээл тулгарч байсан байх. Ялангуяа анх гарч ирж байгаа тамирчдад санхүүгийн
асуудал их гардаг. Үүнээсээ болоод их спортоо орхидог ч гэж тамирчид ярьдаг…

-Байлгүй
яахав. Анх “Чиндао”-гийн Гранприд оролцох гэтэл 1200 ам.долларын зардал
хэрэгтэй болсон. Тухайд үед Монголд болсон “Дэлхийн цом”-ын тэмцээний үеэр
хоолойн ангинаасаа болоод ялагдчихсан. Халуун бууруулах лаа хэрэглээд жингээ
хасаад барилдсан юм. Энэ ялагдлаас болоод Япон, БНСУ-ын тэмцээнээс хасагдчихсан
байсан. Тэгээд тасралтгүй бэлтгэл хийж байж “Чиндао”-гийн тэмцээнд оролцохоор
болсон хэрэг. Тэгсэн мөнгө олддоггүй. Нутгийнхаа Рааш гишүүн дээр орсон чинь
200 ам.доллар өгсөн. Үлдсэн мөнгөө олохын тулд машинаа ломбардахаас өөр арга байгаагүй.

-Хөрөнгөө
тавьж байж оролцсон тэмцээндээ тэгээд хэр амжилт гаргав. Машинаа авч чадсан уу?

-Хамаг
хөрөнгөө тавиад ирсэн болохоор заавал ялах ёстой гэсэн дарамт барьчихаад
барилдахад хэцүү байсан. Тэгсэн хагас шигшээд үлдээд ирлээ. Өөрийн эрхгүй нүүр
туяараад, дуу ороод эхэлсэн. Хүрэл медаль дээр буухаар 1000 ам.доллартай болж
зардлаа нөхчихөж байгаа байхгүй юу. Тэр эрчээрээ хөөрөөд өрсөлдөгчдөө буулгаж
авсан. Тэгээд түрүүлж 3000 ам.доллартай болоод зогсохгүй Азийн аваргын хүрэл
медалийн оноотойгоо дэлхийд 11-д эрэмбэлэгдээд “World masters”-т барилдах
эрхтэй нутаг буцаж билээ.

-Энэ
их амжилтын гол нууц, арга барил юу вэ. Залуу бөхчүүдэд тань шиг туршлагатай
бөхийн лекц хэрэгтэй шүү?

-Мэдээж
байнгын бэлтгэл сургууль. Хүчтэй өрсөлдөгч байна гэдэг сайхан. Уйгагүй
хөдөлмөрлөж, хөлс хүчээ урсгаж байж хүчтэй өрсөлдөгч байж чаддаг.

-Хүчтэй
өрсөлдөгч гэснээс таны жинд Хөдөлмөрийн баатар, МУГТ Х.Цагаанбаатар гол
өрсөлдөгч байх аа. Түүнийг таны тэмцээнд явах шаансыг булаадаг ч гэж ярих нь
бий…

-Бид сайхан андууд. Ер нь хүчтэй өрсөлдөгч
байна гэдэг бие биенээ хурцлаад сайхан л байдаг. Яахав заримдаа тив, дэлхийн
чанартай том тэмцээнд нэг жинд нэг тамирчин оролцох болсон үед л асуудал
тулгардаг. Х.Цагаанбаатар бол сайн бөх, сайн ч найз. Тэртэй тэргүй бид хоёрын
өрсөлдөгчид дэлхийгээр нэг байна.

-Удахгүй болох ДАШТ-д оролцох уу?

-Энэ
удаад өнжинө.

-Нэг
хэсэг та зодог тайлах тухай ярьж байсан. Харин одоо юу бодож, төлөвлөж байна?

-Тийм
ээ. Тэгж бодож байсан үе бий. Гэхдээ одоо надад огтхон ч зодог тайлах бодол алга.
Харин ч Рио Де Жанейрогийн олимпод оролцож амжилт гаргамаар байна. Өнөөдрийн
энэ шагнал намайг ирэх олимпод аварга болоорой гэсэн их том урам, зориг өглөө,
хариуцлага хүлээлгэлээ. Магадгүй тэрний дараа зодог тайлж болох юм.

Categories
мэдээ цаг-үе

Хөдөөний охид ингэж л нааддаг

Цангинасан хоолойгоор гийн­гоолох
багачуудын дуу­наар талын анир хөгжиж, хурдан шандаст хүлгүүд ам мэдэн давхих төвөр­гөөнөөр
хөхүүр дэх айраг чимээ аван исгэрнэ. Ийм л дүр зураг наадам найрын цагаар нүд­ний
өмнө ургаад ирдэг. Миний бага нас бусад охид шиг дэгжин хувцастай барби, дээс, чаргатай
найзалж өнгө­рөө­гүй. Хээрийн чулуу, хони­ны
хор­гол, хурга, ишигтэй тоглоно. Морь унаж, тугал хариулна. Тиймдээ ч бага насны
сайхан дурсамж бүхэн наадамтай ямар нэг сэж­мээр холбогддог байсан. Ялан­гуяа төр­сөн
ну­таг болох Төв аймгийн Цээл сумын маань наадам надад сайхан санагд­дагсан. Гурван
жил дараа­лан хурдан морь уна­сан тэр жи­лийн наадмууд санаанд үргэлж тодхон.

ХҮҮХДИЙН НҮҮР РҮҮ ТАШУУРДАЖ БАЙЖ
АНХ УДАА ТҮРҮҮЛЭВ

Манайд “шингэн хүрэн” гэдэг сумандаа алдартай хурдан
морь байлаа. Аав маань наад­маар тоотой хоёр, гурван насны морь л сойдог байлаа.
Тэр дундаас хамгийн хурдан нь “шингэн хүрэн”. Унахад ч тэр их хөл хөнгөн, явдал
сайн даадаг морь бай­сан. Ингээд нэгдү­гээр ангид орох жил анх удаа сумынхаа наадмаар
хүрэн морио унах болдог юм байна. Тэр жил аав ганцхан морь сойсон юм. Уг нь олныг
уях санаа байдаг ч ганц охиноос нь өөр морийг нь унах хүүхэд байхгүй боло­хоор тэр
л дээ. Най­зуудынхаа эрэгтэй хүүх­дүүдээр унуулъя гэхээр ээж “Хүний хүүхдийн толгой
тархи хагалчихна” гээд дургүйцнэ. Намайг хүртэл “Охин хүүхэд байж аавыгаа дагаад
наа­дам хэсэх юм” гэж хааяа зэмлэдэг байв. Ямар­тай ч би ээжийгээ ятгаж чад­сан
юм. Наадам болох хоног хугацааг хуруу даран тоолж тэсэн ядан хүлээ­­дэг байж билээ.
Яагаад ч юм долду­гаар сар гарахаар л сэтгэл хөдлөөд, өдөр хоног өнгөрч өгөхгүй
зовлон болно. Хүсэн хүлээсэн наадмын өглөө болж ээжийнхээ оёж өгсөн ягаан торгон
тэрлэгээр ганга­раад, аавын­хаа зэхэж өгсөн шинэ эмээ­лээ тохоод аав, ээж хоёртойгоо
сумын төв рүү наадам үзэхээр морд­лоо. Сумын төвийн хойхно талд байрлах цэнгэлдэхийн
гадаа очи­ход үнэхээр жавхлан төгөл­дөр хараг­дана. Төрийн далбаа цэнгэлдэхийн дунд
сүр бараа­тай намирна. Наад­­­­мын эхний өдөр ч яахав өвөө, эмээгийндээ очиж тэгж
ингэс­гээд өнгөрөв. Харин дараа­гийн өдөр нь их насны морь­дын уралдаанд “шингэн
хү­рэн”-тэйгээ уралдана гэхээс нойр хүрсэнгүй. Өглөө нь 07.00 цагаас 230 орчим их
насны морьд гарааны зурхай руу хөдлө­хөд тэр дунд на­даас өөр эмэгтэй хүүхэд бай­сан­­гүй.
Би ч нэг их гайх­сан­гүй. Наадмын өмнөх сун­гаа болгонд дандаа эрэгтэй хүүх­дүүд
байдаг болохоор тоо­сон­гүй. Харин хөвгүүд “Ээ, эмэгтэй хүүхэд хурдан морьж унана
гэж юу байдаг юм. Чи ч бид нарын тоосонд дараг­дана даа, зайлуул” гэж миний морийг
ташуурдаж, ёжтой­гоор инээлдэнэ. Харин би дотроо “Заа­вал түрүүлнэ дээ, та нар харж
л байгаарай” гэж өөртэйгөө ярина. Морьд ч эргэлээ, би ч аавынхаа захис­наар амыг
нь татаж, зөвхөн ташуу­раа эргүүлж “чүү” гэдэг ч юм уу хашгирч мориндоо хүч өгч
байв. Туулах ёстой замын­­х­аа тал дунд орж явтал миний өмнө цавьдар морь унасан
хүү оготнын нүхэнд морь нь бүдэрсэн бололтой уначи­хав. Яг урд явж байсан болохоор
миний унасан морь огцом харай­гаад дээгүүр нь гарах үед золтой л уначих­сан­гүй
овгос гээд суув. Арай гэж амьсгаа авав. Ашгүй нэг юм бариа ойрт­лоо. Шахайт гээд
уулын хормойг тойроод хоёр километр хүрэхгүй газар бариа харагдаж байв. Гэтэл би
дөрөв дээр хурдалж бай­гаа­гаа харж амжив. Шууд л аавынхаа “Бариа дөхөх үед л мориныхоо
амыг суллаад ташуурдаарай” гэсэн үгийг хэрэгжүүллээ. Ямар ч байсан өмнө явсан хоёр
ч морьтой хүүхдийг гүйцчихлээ. Газар ойртоод байдаг. Өнгөний морь­­той бараг л зуузай
хол­боод ирлээ. Гэтэл өнөөх хээр морины унаач хүүхэд нь надаас том биетэй ах байв.
Барианы зурхай ойртож би ч морио байдаг чадлаараа ташуурдав. Гэтэл өнөөх чинь зүүн
талаар дайраад ороод ирдэг юм байна. Шар гозой­гоод нэг их юм бодож амжсан ч үгүй
нэг эргэж хараад нүүр рүү нь ташуураараа дэлсчи­хэв. Нөгөөх чинь юун бариа анзаа­рах
нүүрээ дарсаар миний араас орж ирэв. Ингэж л анх удаагаа сумын наадамд уралдаж,
түрүүлж билээ. Түрүүл­чихээд сэтгэл хөдөлж, ээж, аавдаа бахархалтайгаар байн байн
ярихад аав “Хүний хүүхдийн хамрыг бондойтол нь цохьчихоод, энэ шударга бус явдал
шүү” гэх мөртлөө надаар бахархаж байгаа нь илэрхий байв. Хөдөөгийн бал­чир надад
уучлал гуйчих юмсан гэсэн санаа байх биш, харин хамар нь ямар болсныг л харах сонин
бай­лаа. Тэр хүүхэдтэй ч таарсангүй, зун дууслаа. Намар ч болж би ч сур­гуулийн
сурагч боллоо. Нэг өдөр сургууль руугаа орох гэтэл араас “Чи ингэж таардаг байж”
гээд нэг хүүхэд татах нь тэр. Эргээд хартал өнөөх миний нүүр рүү нь ташуураар ороол­госон
ах байдаг байгаа. Дотор пал хийгээд явчихав. Гэтэл намайг яах ийхийн зуур­­гүй өргөөд
сургуулийн хаалганы бариулаас цүнхээр минь өлгөчихөв. Хичээ­лийн цаг эхлэх гэж байсан
боло­хоор баахан хүүхдүүд. Хаал­гаар орох хүүхэд бүр учиргүй шоолж инээцгээнэ. Би
ч ичсэн­­дээ баахан уйлсан­ даа, хөөрхий.

БАРИА ХҮРЭЛГҮЙ АЗАРГА ЭНДЭЖ, ГЭРИЙН
ЗҮГ ГУНДУУХАН БУЦАВ

Хоёрдугаар ангиа төгсдөг зун бас л
аавтайгаа сум дам­жин наа­дам үзэхээр боллоо. Аав хоёр жил уяагүй хар азар­­­гаа
сойсон юм. Сумын наадамд гуравт давхисан болохоор Угтаалцайдам сумын наадамд уралдуула­хаар
шийдсэн байв. Аав бид хоёр азарга хөтлөөд, майхан саваа ганзагалаад явлаа. Ээж үлдэж
мал ахуйгаа харахаар болов. Очсон оройноо аав цэрэгт хамт алба хааж бай­сан гэх
най­зуудтайгаа таарч, жаахан хүртчих­лээ. Үүр цайх үеэр аавыг сэрээтэл нэг л баргар
царай гаргаж морио усаллаа. Цаг ч болж газар газраас ирсэн хүүхдийн адил гийнгоолж
гарааны зүг явлаа. Өмнө нь их хөнгөн хөлтэй байж хар азарга маань нэг удаан хөдлөөд
байх шиг санагдав. Ингээд барианы зүг эргэлээ. Тус суманд “Уушги” уул гэж сумын
төвийн баруун урдаас ороход тойр­дог уул байдаг. Яг түүгээр эргэтэл азарга маань
бахар­даад уначихав. Хоёр нүд нь эргэлдээд, хөл нь сарвалза­хаас өөр хөдөл­гөөн
хийсэн­гүй. Би дэмий л сандарч бос­го­хыг оролдож салхи сөргүү­лэн татаж, цээж рүү
нь өшиг­лөв. Өмнө нь морь бахардаад зогсвол ингэдэг гэж хүүх­дүү­дийн ярианаас сонссон
нь тэр. Гэвч юун босох, амаар нь цагаан хөөс сахарч, нүд нь бүлт­эгнэн сарвалзсаар
бай­хыг хараад уйлахаас өөр юу ч хийж чадсангүй, амьсгал хураахыг нь харж зогсов. Бүх морьд барианд орсны дараа аав ирэв. Аав “Миний
охин зүгээр үү, бэртээгүй биз” гээд өөрийгөө буруутган амандаа үглэж байв. Учир
нь аав шөнө унтаад хар азаргаа уялгүй хоолыг нь ихдүүл­сэн юм бай­на. Тэгээд өглөө
их ус уулга­сан нь ийм байдалд хүргэжээ. Уг нь гайгүй байх гэж бодсон хэрэг. Би
аавыгаа анх удаа уйлж байхыг тэгэхэд л харсан. Бас анх удаа аавдаа айхтар гомдож,
дотроо зэмлэж билээ. Тэр жил аав бид хоёр их гарзтай гэрийн зүг унасан морьдтой­гоо
л буцсан юм даа.

БАЯН ХОДООДОНД ОРЖ, БАРБИТАЙ БОЛСОН НЬ

Ингээд дараагийн жил нь ха­маат­ны
ахын морийг унаж уралд­сан нь миний хамгийн сүүлийн хурдны морь унасан наадам байсан.
Аавын най­зууд “Ах нь хичээ­лийн хэрэгс­лийг чинь бэлдэж өгье”, “Жороо морь өгье”
гэж ирээд морио унуулах гэдэг байсан. Гэвч аав, ээж хоёр зөвшөөрч өгдөг­гүй. Наадам
дөхөх үеэр хамаат­ны ах ирээд соёолон насны морь унуулах бо­лов. Наадам ч ирлээ.
Миний уна­сан морь бариа битгий хэл газрынхаа талд ч хүрэлгүй зогсчихов. Бүр хонины
морь аятай алхаж гарав. Дургүй хүрээд буугаад хөтөллөө. Хамгийн сүүлд явж байгаа
болохоор замаар дүүрэн олз­той байв. Хүүхдүүд уралдаж явахдаа ташуураа их хаядаг
юм байна. Эхнийхийг нь аваад тав алхаагүй байтал арай гоё ташуур хэвтэж бай­на.
Үзэмж муутайг нь арагш нь шидэж явтал ашгүй ах мотоцикль­той­гоо ирж авав. Нүүр
ам авах юмгүй шороо болж бусдын тоосонд дарагд­сан даа. Гэх­дээ түрүүлсэн морьдыг
цол­лох үеэр наад­мын коми­ссоос надад шаг­нал өгсөн юм. Сүүлийн жи­лүү­дэд эмэгтэй
хүүхэд хурдан морь унах нь ховорд­сон хэмээн агаарын теннис­ний хэрэгсэл, барби
хоёр өгсөн нь тэр. Их л баяр­лаж, хүмүүс алга ташиж бай­сан санагддаг. Түүнээс хойш
бие жижиг морь уная гэсэн боловч үеийн охид “Эрэгтэй хүүхэд шиг морь унадаг, хөдөө­ний
охин” гэж шоолоод байхаар нь боль­чих­сон.
Харин дөрөвдүгээр ангиа төгсдөг жил анх удаа охид шиг даашинз өмсч үзэж би­лээ.
Одоо бодоход дасах­гүй их л хэцүү байсан
санагддаг.

Д.ДАВААСҮРЭН

Categories
нүүр-хуудасны-онцлох туслах-ангилал

А.Гантулга: Миний шавь золиос болж насаараа ринг дээр гарах эрхгүй болчихлоо

Саяхан Монго­лын Боксын хол­боо­ны удирдах зөв­лөл хуралдаж эрэг­тэйчүүдийн шигшээ багийн тамирчин ОУХМ Х.Энхдэлгэрийн сонирхогчдын боксд тоглох эрхийг бүх насаар нь хассан байна. Мөн түүний багш “Алдар” спорт хорооны дасгалжуулагч А.Гантулгыг тэм­цээн уралдаанд орол­цох эрхийг нь хоёр жилээр хасчээ. Ингээд зогсохгүй эмэгтэй шигшээ багийн тамирчин ОУХМ М.Нандинцэцэг, Э.Уянга, О.Сувд-Эрдэнэ нар багаасаа хөөгдсөн байна. Эмэгтэй боксч­дын хувьд шигшээ багийн дасгалжуулагч Б.Энхтайваныг тамир­чид­тайгаа зүй бусаар харьцдаг, харилцааны доголдолтой учраас дасгалжуулагчаа сольжхуучин шигшээ багийн дасгалжуулагч байсан Л.Энхбаатарын удирдлага дор хичээл­лэхийг хүссэн гэх. Харин боксын холбооны зүгээс тэднийг дас­галжуулагчаа үл хүн­дэтгэсэн, хэл ам таталсан гэж үзээд ийн шийтгэсэн бололтой. Хэдийгээр эмэгтэй боксчид шигшээ багаас хөөгдсөн ч тэмцээн уралдаанд оролцох эрх нь нээлттэй төдийгүй гол нь өөрсдийнхөө зард­лаар оролцох гэнэ.

Харин 52 кг-ын шилдэг тулаанч, Оюутны дэлхийн аварга Х.Энхдэл­гэрийн хувьд насаа нууж дүүгийнхээ нэрээр тэмцээн урал­даанд орж байсан учраас сонирхогчдын боксд бүх насаараа хүч үзэх эрхээ ийн хасуулсан гэх. Түүний багш “Алдар” спорт хорооны дасгалжуулагч А.Ган­тулгаас энэ талаар тодрууллаа.

Таны шавь Х.Энх­дэлгэр сонирхогчдын боксд тоглох эрхээ бүх насаараа хасуулсан байна. Шалтгаан нь насаа дарж дүүгийнхээ нэр дээр тэмцээнд оролцож байснаас болсон гэх юм?

-Энэ их ярвигтай асуу­дал. Энхдэлгэр Ховд аймгаас 2003 онд Улаанбаатар хотод гэр бүлээрээ нүүж ирсэн гэсэн. Хөдөө хүүхэд байхад нь өвчин ороогоод байхаар нь лам өвөө нь эцэг, эхэд нь хүүгийнхээ нэр, амьдарч буй газар нутгийг нь соль гэж хэлсэн юм билээ. Тэгээд аав ээж нь нутаг сэлгэх санаатай хот бараадаж, дүүгийнх нь нэрээр дуудах болсон гэсэн.

Ах, дүү хоёрын би­чиг баримтыг сольсон гэсэн үг үү?

-Яг ч тийм биш юм шиг. Дүүгийнх нь нэрээр ахыг нь нэг хэсэгтээ л дуудаад явчихсан бололтой. Тэгээд гадаад паспортыг нь Энхдэлгэр дүүгийнх нь нэр дээр захиалж гаргаад тэмцээн уралдаанд оролцож байсан гэсэн үг. Тэгэхээр иргэний үнэмлэх, хурууны хээнээс өгсүүлээд зөрж таарахгүй юу. Жинхэнэ нэр нь Хархүүгийн Энх-Амар. Харин дүү нь Энхдэлгэр болж таарсан.

Та энэ бүхнийг мэдэж байсан хэрнээ яагаад нуусан юм бэ?

-Би өнгөрсөн зургаду­гаар сар хүртэл энэ тухай мэдээгүй явсан. Анх 2007 онд надад шавь орсон. Баянзүрх дүүргийн Шархад гэдэг газар гэр нь байдаг гээд хэсэг хэдэн найзуудтайгаа ирж байсныг санаж байна. Энх-Амар “Багшаа танай секцэнд ормоор байна” гэж хэлсэн. Түүнээс хойш би даруухан, үг дуу цөөтэй сайн хүү байна гэж бодоод их дэмждэг. Бэлтгэлдээ ч цаг хугацаанд нь ирдэг, хөдөлмөрч хүү. Миний шавь сонирхогчдын боксын өсвөрийн улсын аварга шалгаруулах тэм­цээнд нэг удаа, залуучуудын улсын аваргад хоёр удаа, насанд хүрэгчдийн улсын аваргаас нэг мөнгө, нэг алт хүртэж байсан. Оюутны дэлхийн аварга болж байлаа. Миний төдийгүй Монголын шилдэг тамирчдын нэг. Харамсалтай нь ийм байдалд хүрчихлээ.

Таныг энэ үйлдэлд буруутай, тамирчныхаа ирээдүйгээр тоглочих­лоо гэх хүн олон байна. Учир нь мэдсээр байж тэмцээн уралдаанд насыг нь дарж оруулсэн гэж…

-Өнгөрсөн зургадугаар сард Энх-Амар өөрөө Монголын боксын хол­боонд тэр дундаа Сэрдам­бад хэлсэн байсан. Сэрдамбад хэлчихээд дараа нь над дээр ирээд энэ тухай хэлсэн. Миний хувьд хүүхэд боксын бээлий ч өмсөж үзээгүй байхад нь шавиа болгож мэргэжлийн тамирчин бол­гоод шигшээ багт хүлээлгэж өгсөн хүн. Ямар ч багш шавьдаа аль болох мэдэж чадахаа зааж өгч, илүү амжилтад хүрээсэй гэж бодохоос биш бичиг баримттай зууралдаад насыг нь дарах үйлдэл хийгээд явах зав хаа байна.

Хамгийн дотнын хүн хэрнээ танд яагаад эхэлж хэлээгүй юм бол?

-Итгэл найдвар хүлээл­гэдэг болохоор мэдээж багшийгаа хүндлээд айгаад хэлээгүй байх. Тиймээс Сэрдамбад хандахгүй юу. Яагаад хэлж болохгүй гэж. Би үүнийг нь сонсчихоод нэгэнт холбоо мэдсэн юм чинь намайг бодвол хүн амьтантай уулзаад асуудлыг шийдчих байх гэж горьдсон хэрэг.

Тэгвэл Инчоны наа­дамд холбоо мэдсээр байж авч явжээ, Энх-Амарыг?

-Тэгсэн. Азийн наа­дамд явах гэж байхдаа Энх-Амар Сэрдамбад “Би нэгэнт бичиг баримтын асуудалтай юм чинь дахиж тэмцээнд яваад дэмий байх. Больё” гэж хэлсэн гэсэн. Харин Сэрдамба “Санаа зоволтгүй, ах нь зохицуулна. Чамайг заавал тэмцээнд орол­цуулах болно” гээд авч явсан юм билээ. Тэгсэн онгоцны буудал дээр очоод баригдахгүй яахав. Тухайн үед нь засч залруулаад өгөхийн оронд мэдсээр байж дагуулж яваад бүр хорлочихсон хэрэг.

Оюутны аваргад оролцох үеэр хуурамч бичиг баримттай явсан байжээ?

-Бодвол тэгсэн байх. Би сайн мэдэхгүй шүү дээ. Ямар дагаж явах биш. Шавь маань Оюутны дэлхийн аварга боллоо гэж баярлаж л суусан. Үнэндээ шигшээ багийн дасгалжуулагч л бүх гавьяа шагнал, сайн сайхан нэрийг зүүдэг. Бид хүүхдүүдийг юугаа ч мэдэхгүй нусгай байхад бүх мэддэг чаддаг зүйлээ зааж өгөөд мэргэжлийн тамирчин болгоод шигшээд хүлээлгэж өгдөг. Харин шигшээ багийн дасгалжуулагчид бэлтгэгдсэн тамирчныг хатуухан хэлэхэд борлуулдаг гэсэн үг. Шигшээ багийн тамирчин томоохон наадмаас медаль хүртлээ, амжилт гаргалаа гэхэд тэдэнд л хувь хишиг оногдоод бидний нэр ард нь ганц дурдагдаад өнгөрвөл их юм. Би мөнгө төгрөг, алдар нэрний хойноос хөөцөлдөөд байгаа юм биш. Гол тамирчид сайн сайхан явахад өөрсдийгөө сарны гэрэл болтол нь магтаад, муу явбал газар дор ортол нь биднийг муулдаг. Би 20 жил боксыг хөгжүүлэхийн төлөө зүтгэсэн. Төгсцогт, Чинзориг гээд миний сайн шавь нар зөндөө бий. Нандин-Эрдэнэ гээд нэг сайн хүүхэд гарч ирсэн шигшээгийнхэн яасан. Гадагш нь тэмцээнд 69 кг-ын жинд оруулна гэж авч явчихаад 75 кг-д тулалдуулаад баллаад хаячихсан. Одоо Энх-Амарыг үгүй хийчихлээ шүү дээ.

Таны эрхийг бас хассан гэсэн. Хэр хугацаагаар вэ?

-Миний тэмцээнд оролцох эрхийг хоёр жилээр хассан. Энэ он ороод 2015 он дуустал гэсэн үг. Дасгалжуулах эрх бол байгаа. Олон улсын рингэд оролцож болно. Дотоодын тэмцээнд л оролцохгүй. Би бол яах вэ. Монголын боксын хөгжилд хийх зүйлээ хийчихсэн хүн.

Шилдэг шавь тань насаараа ринг дээр гарахгүй гэхээр танд мэдээж хэцүү байгаа болов уу?

-Үгээр хэлэхийн аргагүй хүнд. Эрх мэдэлтэйсэн бол өмнөх нэрээр нь ч хамаагүй тэмцээнд нь оруулаад л явах юмсан гэж бодож байна. Надад амьсгалахад ч бэрх байгаа юм чинь Энх-Амар маань ямар байгаа нь ойлгомжтой шүү дээ.

Энх-Амар бэлтгэлээ хийж байгаа юу. Гэр бүлийнхэн нь дээрх шийдвэрийг яаж хүлээж авсан бол?

-Бэлтгэл огт хийхгүй байгаа. Холбооноос шийдвэр гаргахад бид хоёр хамт байсан. Тийм шийдвэр гаргасныг хоёулаа зэрэг сонссон. Би шавиа ийм хүнд байдалд орохыг сонсоод надад ямар ч хамаагүй шийтгэл өг. Багш нь юм чинь хариуцлага хүлээх ёстой гэсэн. Таны эрхийг хоёр жилээр хаслаа гэхэд нь “За баярлалаа” гээд гараад явсан. Энх-Амар “Багшаа нэгэнт боль гэсэн юм чинь боксын тухай яримааргүй байна” гэж хэлсэн. Гэр бүлийнх нь ч дахиад боксоор яваад дэмий биз дээ гэсэн. Тэд надтай л адилхан танил тал, хөөцөлдөөд өгөх эрх мэдэл байхгүй болохоор гарцаа олохгүй байгаа байх.

Та холбоо барьж байгаа юу?

-Үгүй. Би ч буруутай юм шиг гэрэвшээд холбогдож чадахгүй байгаа. Мэдээж ийм хүнд цохилтод орсон юм чинь тайвшрахад хугацаа хэрэгтэй байгаа нь ойлгомжтой.

Таны хувьд холбоо буруутай гэж үзэж байна уу. Ер нь та нар холбоотойгоо хэр таарамжтай байдаг юм бэ. Сайн гэх цөөхөн дасгалжуулагч, тамирчдаа ингэж шахаж, хөөж туугаад байх шаардлага холбоонд байна уу?

– Яахав нэг талаараа бид холбооны зүгээс тавьсан хариуцлагыг хүлээх нь зөв. Нөгөөтэйгүүр холбоо ажил хийсэн болж л харагдах гэж байгаа нэг хэлбэр. Уг нь холбоотойгоо таарамжтай л байдаг. Гэхдээ тамирчдаасаа болж энэ салбарт чинь асар их асуудалгарна. Яаж спортоо авч үлдэх вэ гэхийн оронд нэр алдар, мөнгөний төлөө шунахайрсан хүн их байна. Нарийн ярих юм бол багш нар хоорондын хор. Сайн яваа нэгнийхээ алдаан дээр нь түлхэх гэж оролдсоноос болж тамирчид хохирчихлоо. Амьхандаа миний нэр төрийг унагааж байгаа хэрэг.

Одоо тэгээд Энх-Амар юу хийх вэ. Сурдаг уу?

-Үгүй. Оройгоор арван жилээ төгсөнө гэж байсан. Бие тааруу байсан болохоор ер сургуульд сурч байгаагүй юм билээ. Ажил хөдөлмөр л эрхэлж амьдарна гэсэн үг ш дээ.

Холбооны зүгээс мэргэжлийн боксд тоглох боломж байгаа гээд дэмжинэ гэсэн юм билээ. Сонирхогчдын боксд дахин ринг дээр гарах ямар ч боломж байхгүй юу?

-Мэргэжлийн боксд тоглоно гэдэг хэцүү. Шууд хэлснээр нь тоглочих юм биш. Хэрвээ өөрөө хүсэх юм тоглох л байх. Өөрөө шийдээгүй байхад би чи мэргэжлийн боксд тогло гэж шаардах эрх байхгүй. Холбооны зүгээс боломжтой хувилбар л хэлсэн байх. Энх-Амар одоо 22 настай, ид тулалддаг насан дээрээ явж байна. Өөрийнхөө нэр дээр мэргэжлийн боксд л хүч үзэх эрхтэй. Сонирхогчдын боксд хар данстай болчихсон. Гэхдээ миний бодлоор Олон улсын боксын холбоонд манай холбооны зүгээс хүсэлт тавиад гуйвал болохгүй гэх газаргүй. Харин манайхан хүчлэхгүй, хөөцөлдөхгүй байна.Хатуухан хэлэхэд арьсаа хамгаалаад гараа хумхиад суугаад байна.

Таны хувьд одоо хичнээн шавьтай байна. Тэднийгээ цаашдын тэмцээнд яаж оролцуулах вэ. Өөрийнхөө нэр дээр оруулах эрхгүй шүү дээ?

-70 гаруй шавь миний удирдлага дор бэлтгэл хийж байна. Саяхан олимпийн тэтгэлэг авсан Чинзоригоос эхлээд сайн хүүхдүүд нэлээд хэд бий. Ямартай ч тамирчдынхаа бэлтгэл сургуулилтыг нь тааруулаад явж байна. Нэг сард болох улсын аваргаас эхлээд болох тэмцээнүүдэд миний туслах шавь Отгонбаяр нэр дээрээ авч орох байх. Цаашдаа ринг дээр гарах, гарахгүй нь сонин биш. Хоёр хөл явж байгаа цагт хүүхдүүдээ дасгалжуулна. Гол нь залуу дасгалжуулагчидтай холбоо зөв, тулж ажиллаасай гэж хүсэх байна. Хөдөө орон нутагт ч тэр маш олон сайн багш нар байна ш дээ. Тэдний хөдөлмөрийг зөв үнэлж сурах хэрэгтэй. Сайн, ирээдүйтэй тамирчинг багш нар бид л бэлтгэж, бэлэн болгож ринг рүү гаргадаг.

Эмэгтэй шигшээ багаас гурван боксчин хөөгдсөн гэсэн. Юунаас болсон юм бол?

-Би мэдэхгүй. Бид хоёр эрхээ хасуулах болсноо мэдчихээд хурлаас гараад явсан. Сая Азийн наадамд орсон эмэгтэй боксчид дасгалжуулагчтайгаа ам зөрсөн таарамж муутай байдаг л гэж сонссон.

Д.ДАВААСҮРЭН

Categories
мэдээ цаг-үе

Б.Ганхуяг: Миний цолыг хүчингүйд тооцохдоо хүрвэл 2008 оноос хойш аймгийн цол хүртсэн бөхчүүд бүгд цолоо хураалгана

Монголын үндэсний бөхийн холбооноос өнөө жилийн Говь-Алтай, Хөвсгөл аймгийн баяр наадмыг хүчингүйд тооцож, тус наадмаас цол хүртсэн бөхчүүдийн цолыг эрэмбэд оруулахгүй хэмээн мэдэгдсэн. Энэ нь тус хоёр аймгийн наадмаар шинээр цол хүртсэн болон цолоо ахиулсан 20 орчим бөхийн амжилтыг тооцохгүй гэсэн үг юм. МҮБХ-ноос гаргасан энэхүү шийдвэрийг “Хилчин” биеийн тамирын спорт хороо, хилийн цэргийн 0257 дугаар анги, “Эрдэнэт суврага” компанийн бөх аймгийн хурц арслан Б.Ганхуяг эсэргүүцэж шүүхэд хандсан байна. Шүүх хурал хоёр хоногийн өмнө болох байсан ч тодорхой шалтгааны улмаас хойшилжээ. Аймгийн хурц арслан Б.Ганхуягаас үүсээд байгаа нөхцөл байдлын талаар тодрууллаа. Тэрээр өнөө жил Хөвсгөл аймгийнхаа наадмаар үзүүрлэж хурц арслан чимэг хүртсэн билээ.

-Та Монголын үндэсний бөхийн холбооноос гаргасан шийдвэрийг эсэргүүцэж шүүхэд хандсан гэсэн. Яагаад эсэргүүцэх болов?

-МҮБХ-ноос Говь-Алтай, Хөвсгөл аймаг баяр наадмын тухай хуулийг зөрчиж 512 бөх барилдуулсан учраас цол хүртсэн бөхчүүдийн цолыг эрэмбэд оруулахгүй гэсэн шийдвэр гаргасан. Гэтэл 512 бөх барилдаад цол олгоод явсан тохиолдол 2011 оноос эхэлсэн байдаг. 2011 онд Ховд, Өвөрхангай, Сүхбаатар аймгийн баяр наадмаар 512 бөх барилдаад цол чимгээ аваад монгол бөхийн эрэмбэд ороод явж байна. Бид бүгд л мэдэж байгаа. Гэтэл намайг одоо болтол эрэмбэд оруулахгүй гээд байгаа. Цол авсан бүх бөхчүүд шүүхдэхийг хүсч байгаа. Над руу утасдаад “Таны асуудал юу болж байна” гэж асуудаг. Намайг шүүхэд хандсан учраас миний хариу ямар гарахыг хүлээгээд байх шиг байна.

-Таны хэлснээр бол хууль зөрчсөн гэвэл өнгөрсөн наадмуудыг ч сөхөх болох нь ээ?

-Тийм. Намайг амжилтаа бүртгүүлээд монгол бөхийн эрэмбэд оръё гэсэн чинь холбооны зүгээс “Танайх хуулинд байхгүй наадам хийсэн” гэж хэлсэн. Тэргүүлэгчдийн хурлын шийдвэрээр үүнийг үндэслэлгүй гэж хэлсэн. Би нэг юм ойлгохгүй байна. Монголын үндэсний бөхийн холбоо бол сайн дурын үндсэн дээр байгуулагдсан төрийн бус байгууллага. Өнөөдөр бөхчүүдийнхээ гаргасан амжилт, сайн сайхныг түгээн дэлгэрүүлж, тэднийхээ төлөө явах байтал энэ мэтээр үгүйсгээд байгааг би ойлгодоггүй. Мөн хуулинд байхгүй наадам гээд байгаа. Баяр наадмын тухай хуулинаас үзвэл суманд 64 бөх, аймагт 128 бөх, улсад 512 бөх барилдана гэж заасан. Тэгш ой буюу ой давхацсан жил суманд 128, аймагт 256, улсад 1024 бөх барилдуулж болно гээд заачихсан байгаа. Гэтэл 2008 оноос хойш бүх аймгийн наадамд 256 бөх, суманд 128 бөх барилдаж байгаа. Тэгш ой биш байсан ч ингэж барилдаж байгаа байхгүй юу, тогтмол. Эндээс цол хүртсэн бөхчүүд амжилтаа үнэлүүлээд эрэмбэлэгдээд явж байна. Тэгэхэд Монголын үндэсний бөхийн холбоо үүнийгээ мэдэхгүй үгүйсгээд байна. Энэ бол маш харамсалтай зүйл. Өнөөдөр дэлхий дахин даяарчлагдаж байна. Энэ үед бид монголоороо байх, монголоо авч үлдэх зүйл бол монгол наадам буюу үндэсний спорт. Олон морь уралдаж, олон хүн сураа харваж, олон бөх барилдаж цэнгэг л дээ. Муу нь юу байна. Би тэр эрэмбэд орлоо гээд болохгүй нь юу байгаа юм. Бусад бөхчүүд ороод болоод байна ш дээ. Маш их гомдолтой байна. Би эрэмбэд орлоо гээд улсаас нэг ч төгрөгийн цалин хөлс авахгүй. Зөвхөн би хоёр удаа аймгийн наадамд найм давсан, хоёр удаа зургаа давж шөвгөрсөн. Тиймээс 2007 оны Үндэсний бөхийн холбооны тэргүүлэгчдийн хурлаар баталсан бөхчүүдийг амжилтаар нь эрэмбэлэх эрэмбэд оруулж өгөхийг хүсч байгаа юм. Бөхчүүдийг амжилтаар нь эрэмбэлнэ гээд заачихсан юм бол тав, зургаа, долоо, найм давах нь бөхчүүдийн хувьд амжилт мөн үү, мөн. Гэтэл бид яагаад орохгүй байгаа юм бэ. 2011 онд Ховдын наадамд О.Гантулга аймгийн харцага цолтой очиж түрүүлээд ес даваад аймгийн хурц арслан болсон. Одоо амжилтаараа нэлээд дээгүүр эрэмбэд явж байх жишээтэй. Өвөрхангай аймагт аймгийн начин Чимэддорж найм давж үзүүрлээд арслан болсон. Одоо бөхийн өргөөнд барилдаж л байна. 2012 онд Сүхбаатар аймгийн баяр наадамд Батжаргал гээд надтай адилхан аймгийн арслан цолтой бөх барилдаад Санжаадамбад унаж үзүүрлээд хурц арслан чимэг хүртсэн. Амжилтын эрэмбээрээ тэргүүнд бичигдэж байна. Гэтэл дээрх наадмуудад манай аймагтай адил 512 бөх барилдсан. Би үнэхээр гайхаж байна.

-Хоёр хоногийн өмнө шүүх хурал болох байсан ч хойшлогдсон. Ямар шалтгааны улмаас хойшлогдсон юм бэ?

-Миний зүгээс хэрвээ манай аймгийн наадмыг хууль зөрчсөн гэж үзэж байгаа бол 2008 оноос хойш наадам хийж, цолоо өгөөд явсан бүх аймаг хуулиа зөрчсөн болж таарч байна. Тэгш ойтой наадмаар барилдуулах ёстой 256 бөхийг тэгш ой бус үед ч барилдуулаад цолоо өгөөд явсан байна. Тиймээс эдгээр наадмаас цол хүртсэн бөхчүүдийн тоог гаргах хэрэгтэй, хэрвээ хууль зөрчсөн гэж үзвэл надтай адилхан л цолыг нь тооцохгүй байх гэсэн асуудлыг ярьсан. Шүүх хурал ингэх нь зөв гэж үзээд дээрх аймгуудын Засаг дарга нарт 2008 оноос хойш наадмаар цол авсан бөхчүүдийн нэрийг албан бичгээр хариу явуулах хүсэлт хүргүүлэхээр шийдсэн. Шүүхээс холбоо үүнд буруутай болохыг хэлж байгаа.

-Тэгэхээр маш олон бөхчүүдийн цолны асуудал хөндөгдөнө. Дараагийн шүүх хурал хэзээ товлогдсон бэ?

-Шүүх хурал тодорхой хугацаагүйгээр хойшилсон. Тэр албан бичиг хэдий хугацаанд ирэхийг би мэдэхгүй байна. Тоймгүй олон бөх байгаа нь тодорхой. Бөхийн холбоо өөрсдөө хуулиа мэдэхгүй ийм л замбараагүй юм болгочихоод байна. Мэдээж тэр олон бөхчүүдийн цолыг тооцохгүй болно гэдэг худлаа. Монголын үндэсний бөхийн холбоо өөрсдийнхөө бурууг мэдрээд асуудлыг шийдэж болохоор л асуудал шүү дээ. Ерөөсөө наадамд барилдах бөхчүүдийн тоог нэмэх нийгмийн шаардлага үүсчихээд байна гэдгийг ойлгох хэрэгтэй. Улсын наадмаар эд өсөж яваа аймгийн арслан мөн эд үе дээрээ гарч ирж байгаа улсын начинтай таардаг. Хоёрын даваанд. Хоёрын даваа дуусахад аймгийн арслан цолтой цөөнгүй бөх унаж байх жишээтэй. Шинэчлэл хийх цаг нь ирчихжээ гэдгийг бөхчүүд хэлж байгаа.

-Таны хувьд шүүх хурлын хариу нааштай гарна гэдэгт хэр итгэлтэй байна?

-Итгэлтэй байгаа. Ганцхан би ч биш олон бөхчүүд эерэг хариулт хүлээж байгаа. Учир нь Хөвсгөлийн 130 мянган ард түмний нүдэн дээр болсон наадам. Дээр нь TV5 телевизээр шууд дамжуулсан. Монголын ард түмэн энэ наадмыг үзэж тэнд цол хүртсэн бөхчүүдийн амжилтыг хүлээн зөвшөөрчихсөн наадам. Олон ч найз нөхөд, ах дүү нар утасдаж баяр хүргэсэн. Бусад бөхчүүд ч гэсэн адилхан байх. Гэтэл үүнийг өөрсдийгөө Монголын үндэсний бөхийн холбооны тэргүүн гэсэн нас нэлээн дээр гарчихсан найман хүнээс гурав нь дэмжсэн, тав нь дэмжээгүй байдаг. Энэ таван хүн үгүйсгэж байгаа нь харамсалтай байхгүй юу.

-Тэр таван хүний нэрийг хэлж болох уу?

-Холбооны тэргүүн Р.Нямдорж, дэд тэргүүн Д.Данзан, улсын заан Д.Мягмар, зохиолч яруу найрагч Ү.Хүрэл­баатар, улсын харцага Д.Сэрээтэр байсан.

-Цолыг нь тооцохгүй байгааг эсэргүүцэн Хөвсгөл болон Говь-Алтай аймгийн бөхчүүд намраас хойш ямар ч барилдаанд зодоглохгүй байгаа гэсэн. Үнэн үү?

-Үнэн. 20-иод бөхөөс ганц, хоёрхон бөх л барилдаж байгаа. Ихэнх нь барилдахгүй байна. Нуулгүй хэлэхэд энэ бөхчүүд Монголын үндэсний бөхийн холбоонд гомдож байгаа. Аргагүй ш дээ. Эдгээр хүмүүс ганц барилдаад амжилт гаргачихдаг юм биш. Бүгд л мэднэ. Би гэхэд л 2003 онд сумын наадамд тав давж анхныхаа цолыг авч байсан. 2008 онд хамгийн анхны аймгийн харцага цол батлагдахад анх хүртэж байсан. 2011онд Орхон аймгийн 35 жилийн ойн барилдаанд түрүүлж аймгийн арслан цол хүртсэн. Өнөөдөр аймгийн хурц арслан гэсэн цолонд хүрэхэд би 10 жилийн хүч, хөдөлмөр, амьдралаа зориулсан байна. Яг үүнтэй адилхан бусад бөхчүүд ч гэсэн дор хаяж таван жил хөдөлмөрлөж, бэртэж гэмтэж сая нэг юм цолонд хүрч аав, ээж, нутаг усаа баярлуулахад нь Монголын үндэсний бөхийн холбоо ингэж муйхарлаж хуулиа мэдэхгүй бөхчүүдийн эсрэг зогсоно гэдэг маш харамсалтай зүйл. Монголын үндэсний бөхийн холбоо байхгүй байхад монгол бөхчүүд барилдаад болоод л байсан. Өнөөдөр монгол бөх байгаа учраас энэ холбоо оршин тогтноод байгаа юм биш үү. Тэрнээс Монголын үндэсний бөхийн холбоо байгаа учраас бөхчүүд бид байгаа юм биш. Үүнийг холбоо даанч ойлгохгүй байх шиг. Монгол бөх бол мөнх настай.

-Бөхчүүдийн хувьд заал, дэвжээний явцын барилдаануудад оролцохгүй байна гэдэг том хохирол биз?

-Тэгэлгүй яахав. Хоёрын хооронд ийм шийдвэрээс болж барилдахгүй байгаа нь бөхчүүд бидний хувьд маш их хохиролтой зүйл. Энэ олон заал, дэвжээний барилдаанд ид барилдаж байх ёстой. Спортын нас богинохон. Анхандаа хүн цол хэргэмээ авчих юмсан гэж боддог юм билээ. Барилдчихмаар байдаг болдоггүй, холбоонд гомдоод их бачимддаг юм байна. Сүүлдээ цайчихна гэдэг шиг барилдах юмсан гэсэн сэтгэл ч төрөхөө байчихсан. Шийд гарвал барилдъя даа гэж бодох болсон. Залуу хүний хийж бүтээе, чадах зүйлээ бусдад харуулъя гэсэн тэр үе дээр нь сэтгэл рүү нэг ёсондоо ус цацчихлаа.

-Монголын үндэсний бөхийн холбоог бөхчүүддээ элэггүй ханддаг, мөнгө хүүлэгч гэж шүүмжилдэг. Энэ тал дээр та ямар бодолтой явдаг вэ?

-Би ганцхан жишээ дурдъя. Улсын харцага Даваабаатар маш сайн барилддаг бөх. Ёстой л үзэгч олныг уран барилдаанаараа шуугиулж гарч ирсэн. Гэтэл хөлөндөө бэртэл аваад барилдаж чадахгүй болж байсан. Бөхчүүдийн зүгээс тусалж дэмжээд эмчилгээнд нь шаардлагатай мөнгө, төгрөгийг нь олоод өгчих юмсан гэсэн сэтгэл байсан. Зөвхөн Даваабаатарын барилдааныг үзэхийн тулд мөнгө төлж Бөхийн өргөөнд ирдэг хүмүүс байсан. Тэгэхэд бөхийн холбоо яагаад дуугүй суугаад байна вэ. Холбоо иймэрхүү нийгмийн асуудлыг зохион байгуулаад бөхчүүдийнхээ төлөө жинхэнэ ёсоор ажиллах хэрэгтэй ш дээ. Олны хүч оломгүй далай гэдэг. Өнөөдрийг хүртэл Монголын үндэсний бөхийн холбоо нийгмийн асуудалд холбоотой ийм аян өрнүүллээ, тэгж сайн үйлсийн аян зохион байгууллаа гэж сонсоогүй. Та нар ч сонсоогүй. Гэтэл 20 жил болж байна. Сонгууль дөрвөн жилд нэг удаа явагддаг. Тэгвэл энэ холбооны тэргүүн таван сонгууль дараалан суудлаасаа ховхроогүй. Хааны алба хүртэл ээлжтэй байдаг бус уу. Одоо болно ш дээ.

-Өөр ямар тулгамдсан асуудал байна. Бөхийн тогоонд байдаг хүний хувьд олон зүйл л харагддаг байх?

-Бөхийн өргөө бөхчүүдэд зориулсан өмч. Гэтэл бид бэлтгэл хийх газаргүй Бөхийн өргөөнд очиж бэлтгэлээ хийе гэвэл шууд хөөнө.

-Яагаад?

-Тэнд зай завсаргүй урлагийн тоглолт болж байна. Бидэнд бэлтгэл хийх боломж олдохгүй. Бөхийн өргөө урлагийн тайз биш. Бөхчүүд бэлтгэлээ хийгээд усанд ороод гэртээ байгаа юм шиг л байх ёстой. Хэн ч бодсон тийм биз дээ. Ингэж Нямдорж тэргүүнд хэлэхээр “Чи залуу хүн байж ийм боловсролгүй байж болохгүй. Би чамайг бодвол хэдэн дээд сургууль төгссөн” гэж ирээд загнадаг. Ер нь боловсролтой, мэдлэгтэй гэж бөхчүүдийг дарамталж, үл ойшоож, ингэлээ гээд эд нар яахын гэсэн байдалтай дээрэнхүү харьцдаг. Би гайхдаг. Ер нь тэгээд барилдахад боловсрол хэрэгтэй ч юм уу, хэрэггүй ч юм уу. Бас нэг зүйл хэлье. Өнөөдөр сумын заан цолтой 640 залуу барилдаж байна. Эдгээр бөхчүүд барилдаан болгонд 3000 төгрөгийн хураамж төлдөг. Гурав давж байж 3000 төгрөгөө буцааж авдаг гэж байгаа. Энэ нь чинь юу гэсэн үг вэ. Би холбооны нарийн бичгийн дарга Цогтбаатар ахад хэлсэн. Тэр залуучууд чинь бөх болох гээд хөдөө байсан таван малаа зараад хот хүрээ зорьж ирж байгаа. Гурав давна гэдэг чинь хэцүү. 3000 төгрөгөө авч чадалгүй автобусны мөнгөгүй гэрийн зүг нулимстай алхаж байгаа өчнөөн залуу бий. Би бөхийн тогоонд байгаа учраас ийм байдаг гэж мэдэж байна. Ингэж хэлэхээр урдаас “Олимп, дэлхийн аваргаас гуравхан хүн л шагнал авдаг. Бусад нь хоосон хоцордог ш дээ” гэж тавлангуй хариулсан. Аль ч спорт тэмцэл нь үнэн. Тэр хүн дэвжээн дээр гараад давж чадахгүй бол хохь. Гэхдээ монгол бөх үндэсний спорт. Үндэснийхээ спортыг хөгжүүлэхийн тулд, авч үлдэхийн тулд бид мөнгө төлөх учиргүй.

-Монгол бөхтэй холбоо­той олон асуудал яригддаг хэрнээ бөхчүүд яагаад хэлж, ярьж дуугардаггүй юм бэ. Холбооны зүгээс дарамт, шахалт үзүүлээд байдаг нь үнэн юм уу?

-Манай монголчууд хүлцэнгүй, сонин болчихож. Өөрсдөө болохгүй байна, бүтэхгүй байна гээд дотроо л яриад байдаг тэрнээс эвлэлдэн нэгдээд асуудлыг шийдэх гарц бөхчүүдэд, ард түмэнд ч алга. Гэр гэртээ л тэр ингэж идэж уусан гээд байхаас биш арав, хориулаа суугаад өөрчилье гэсэн юм алга. Яахав надад эрэмбэд ороод, цаашдаа улсын цол хүртэх үгүй нь сонин биш. Гол нь бөхчүүдийн ирээдүйд хаалт тавьж, өөрсдийгөө дээгүүрт тавьж байгаа барилдаж ч үзээгүй хүмүүсийг бодохоор үнэхээр надад харамсалтай байна. Ингээд хэлчихвэл намайг яах бол гээд амаа хумхиад сууж би үнэндээ чадахгүй нь. Өнөөдөр бодит байдал ийм байгаа нь үнэн. Наад зах нь Бөхийн өргөөнд ганц том дэлгэц суурилуулаад камер зоочихгүй л байна. Барилдаан болохоор л чи давсан, би давсан гэсэн бөөн маргалдаан үүсдэг. Ядаж бөхчүүдийн барилдах орчин нөхцлийг нь бүрдүүлчих хэрэгтэй ш дээ.

-Таны хувьд энэ жил нэлээн адармаатай байх шиг. Наймын даваанд харцага болсон Ховдын Ууганбаяртай таарсан. Улсын харцага Содномдорж та хоёрын барилдааныг нэлээд бусниулсан гэх?

-Содномдорж харцагын хувьд Ууганбаярыг авчирч барилдуулсан нь ард түмнийг бухимдуулсан байх. Ямартай ч тухайн үед намайг давахад уухайлж, дэмжиж байсан түмэн олны баясал одоо ч миний сэтгэлд тод санагддаг. Би ганцаардах үедээ ч боддог. Би ганцаараа биш шүү. Намайг дэмждэг олон мянган хүн уухайлж байсан шүү гэж. Бөхөө дээдэлдэг Монголынхоо ард түмэнд баярлалаа. Харамсалтай нь би энэ амжилтаа өнөөдөр ч үнэлүүлж чадахгүй байна.

-Ганхуяг харцагыг Содномдорж харцагатай нударга зөрүүлсэн гээд байгаа. Яг юу болсон юм бэ?

-Тэрийг би сайн мэдэхгүй байна. Хэрүүл, зодоон болж байгааг би лав хараагүй.

-Одоо та бэлтгэл хийж байна уу?

-Яг эрчимтэй бэлтгэл хийж чадахгүй байна. Хүн чинь дараа долоо хоногт барилдаантай шүү гэхээр илүү махарч бэлтгэлдээ анхаарал тавьдаг. Нэгэнт барилдахгүй гэж бодохоор нэг их хичээдэггүй юм байна.

-Хаана бэлтгэлээ хангаж байна. Таны гарын багш гэж ямар хүн байна?

-Би хүчнийхээ бэлтгэлийг спортын төв ордонд Хосбаяр багшийн удирдлага дор, үндэсний бөхийн бэлтгэлээ “Их шавь” дээд сургууль дээр Элбэг багшийнхаа удирдлага дор хийж байгаа. Миний хувьд олон сайхан багш нарын гар дамжсан. Хамгийн анх Сумын заан Ганзориг багшид шавь орж байлаа. Дараа нь аймгийн арслан Батпүрэв, чөлөөт бөхийн ази тивийн аварга аймгийн арслан Баярмагнай, улсын харцага Сэрээтэр гээд багш нараар бөхийн эрдэм заалгаж байлаа. Элбэг харцага бол Эрхэмбаяр аваргыг төрүүлсэн мундаг хүн. Эрхэмбаяр аварга ямар сайхан жудагтай, тайван бөх билээ.

-Таныг улсын арслан Мөнхбаатарын садан төрөл гэдэг. Аав, ээжийгээ танилцуулахгүй юу?

-Манай аав Хөвсгөл аймгийн Шинэ-Идэр суманд насаараа ажилласан Бадамсамбуу гэж хүн бий. Ээж Чинбат. Одоо тэтгэвэртээ суусан. Би эхээс тавуулаа. Улсын арслан Мөнхбаатар ээжийн талаас хамаатан. Өмнөхийг би сайн үе гүйцэж мэдэхгүй байна.

-Та чинь эрх зүйч мэргэжилтэй байх аа?

-Тийм ээ. Батлан хамгаалахын их сургуулийн ахлагчийн коллежийг төгссөн. Мөн хууль сахиулах их сургуулийг эрх зүйч мэргэжлээр төгссөн.

Д.ДАВААСҮРЭН

Categories
онцлох-нийтлэл туслах-ангилал

Д.Чойжамц: Нийгэм нийтээрээ шүүмжлэхийн дон тусчихжээ

Ардчилсан хүчний холбооны дэргэдэх “Хөгжил” клуб цуврал лекц зохион байгуулах болжээ. Өнгөрсөн мягмар гаригийн зочноор Гандантэгчэнлин хийдийн тэргүүн хамба, гавж Д.Чойжамц уригдаж “Уламжлал, зан заншил ба ёс зүй” сэдвээр лекц тавьсан юм. Энэхүү лекцийг хүргэж байна.

ГЭРЛИЙН ЧИЙДЭН ШИГ БАЙГААЧ ЭЭ ГЭЖ УРИАЛЖ БАЙНА

-Уламжлалт зан заншил дотор ялгаж салгах олон зүйл бий. Монголчууд хүүхдийн сэвлэг үргээх, бэр гуйхаас эхлээд олон сайхан уламжлалыг өнөөдөр ч авч явсаар ирсэн. Бидний ариун ёс чухам хэрэгтэй байж уу, үгүй юу гэдгийг залуу үеийнхэн судалж, амьдрал ахуйтай зөв холбох нь чухал. Судлахдаа өөр хүний нүдээр, өөр хүний зааж сургаснаар бус өөрийнхөө толгойгоор судлах хэрэгтэй. Манайхан гадаадын нэг хүн ирээд тийм байдаг гээд хэлчихвэл түүнийг яг тоть шиг даган дуурайдаг улс. Би монголчуудыг арга ядахдаа “Гэрлийн чийдэн шиг байгаач ээ” гэж уриалж байна. Дандаа цахилгааны утас шиг битгий дамжуулагч байгаач ээ гэж хэлмээр байна. Өөрөө гэрэл болж, өөрийнхөөрөө байна гэдэг бол хамгийн том алхам. Гадны орнуудыг хэт даган дуурайх нь өөрсдийнхөө уламжлалыг үгүй хийж, нийгмээ боомилж байгаа явдал. Дөрвөн уулын дундах Улаанбаатар хот хэзээ ийм байлаа. Өнгөрсөн зуунд техник, технологи хөгжиж, бидний ахуй амьдрал ч тэр хэрээр сайхан болсон. Гэхдээ хэт техникжсэн орнууд хүртэл сүүлийн үед хүнээ орхигдуулснаа ойлгож анхаарал тавих болсон. Учир нь хүнээ дээдэлж байгаа нь гээд жендэрийн тухай хууль, хүүхдийн тухай хууль зэргийг дагаж мөрдөөд эхлэхээр байгалийн зохицол зөрчигдөөд ирж байгаа юм. Нэг ёсондоо ямар ч жаргал гэх юмгүй болж байгаа юм.Хуулийн дагуу эхнэр, нөхөр ийм, тийм хариуцлага хүлээх ёстой гээд заачихсан байдаг учраас зарим нь хүнтэй суухгүй хөгширч, үр хүүхэд нь хүүхдийн эрхийн тухай хууль яриад аав, ээжийгээ шоронд хийх тохиолдол энүүхэнд болчихсон. Өнөө хайраар өсгөж, хүмүүжүүлж байсан хүүхдийг хуулиар өсгөөд ирэхээр эцэг, эхчүүд хайр бус хуулиа урьтал болгоод явчихна. Ингээд хүүхэд нь эцэг, эхдээ жаргал өгөхөө байгаад, хуулинд боомилогдоод ирэхээр одоо үеийн хүмүүс ганц нэг хүүхэд гаргадаг болчихсон байх жишээтэй. Харин өнөө жендэр энэ тэргүй орнуудын гэр бүл олон хүүхэдтэй, аз жаргалтай харагддаг. Манайх бусад орны олон улсын конвенц, хууль дүрмийг яг таг хуулбарласнаараа уламжлалт зан заншлаа улам үгүй хийж, үгүйсгэхээс гадна бодит амьдралаас хэт их холдчихож байгаа хэрэг. Авахыг нь аваад, хаяхыг нь хаях хэрэгтэй. Миний энэ бодол зуун хувь зөв байх алба үгүй л дээ. Гэхдээ дээр дурдсан жишээ бол наад захын асуудал. Харин тэрний оронд эмэгтэйчүүдийн гэх тодотголтой байгууллагуудыг тэр сүржин нэртэй конвенц зэрэг нэрээр нь бус бодит хөрсөнд буулгаж яавал хүн амаа ойрын хугацаанд 10, 20 сая болгох вэ гэсэн бодлого явуулах зүйтэй болов уу.

НИЙГЭМ НИЙТЭЭРЭЭ ШҮҮМЖЛЭЛИЙН ДОН ТУСЧИХЖЭЭ

-Би зурагт радиогоор улс оронд өрнөж буй мэдээ мэдээллийг байнга үздэг. Гарч байгаа мэдээллийг үзэхэд дэндүү хийсвэр. Нэг удаа ч манай Гандан дээр ирээд бидэнтэй уулзаагүй байж шашин ийм, тийм гэж муулна. Эсвэл Төрийн ордонд сууж байгаа эрхмүүдийг энэ нь тэгж идэж уудаг гэж муулна. Хааяа Төрийн ордонд орохоор УИХ, Засгийн газрын гишүүд гэх хүмүүс нь бүгдээрээ л зав зайгүй. Дундуур нь уулзах гэж зүдэргээтэй. Гэтэл тэднийг юу ч хийхгүй ард түмний татварын мөнгө идээд л сууж байна гээд шүүмжилдэг. Тэр дунд иддэг ч хүн бий, иддэггүй ч хүн байгаа л байх. Бид хараагүй шүү дээ. Ерөөсөө өнөөдрийн нийгэм нийтээрээ шүүмжлэлийн дон тусчихсан. Улс орноо сайхан хөгжүүлэх тухай нэг нийтлэл гарахад л зарчмын хувьд тийм ийм байна гээд санаа нэмэхгүй хэрнээ “Тэнд нэг цэг алдчихсан байна”, “Тэр үгийг тэгээд буруу биччихэж. Үгээ зөв бичихгүй байж энэ яаж эх орноо хөгжүүлдэг юм” гэж ирээд л баахан муулж харагддаг. Тэр өгүүллийн гэрэл гэгээтэй доторх агуулгыг уншихгүй байж газар дор ортол муулна. Энэ хүмүүс сэтгэн бодох чадваргүй байна. Ялангуяа сүүлийн үед хүн болгон интернэт гэж шуурах болж. Би саяхан Намсрай гэж эрдэмтэн цөмийн физикийн тухай чухал судалгаа хийж төрийн дээд одон шагнал авсан гэхээр нь интернэт орж мэдээлэл авахаар хайж үзлээ. Цөмийн физик гээд хүнээр заалгаад интернэтээс хайтал “Намсрай шагнал гардлаа” гэхээс биш яг ямар учиртай ололт, шинжлэх ухаан болох талаар ямар ч мэдээлэл гарч ирсэнгүй. Харин Орос, Америкийн сайтууд руу нэвтрэхэд маш сайхан дэлгэрэнгүй мэдээлэл гарч ирж байх юм. Манайх зөвхөн шагнал авсан тухайгаас хэтрэхгүй. Тэгэхээр нь зүгээр зодоон гээд хайгаад үзэнгүүт бөөн юм гарч ирж байна. Нохой зодоон, охидын зодоон гээд тасрахгүй юм. Энэ чинь гайхамшиг юм уу. Бид чинь ард түмнийхээ толгойд юу хийгээд байна аа. Би ойлгохгүй байж болно л доо. Интернэт гэж агуу ертөнц юм гэнэ лээ. За тэр фэйсбүүк, твиттер нь хүн загнасан, доромжилсон бүр завхарсан юм байдаг юм билээ. Тэнд ямар ч ёс зүй алга. Балай ажил биш үү. Хэрвээ интернэтийг ашиглахаар бол хэрэгтэй мэдээлэл түгээдэг, ард түмнийхээ тархийг бодит утгаараа хэрэгтэй, сайн сайхан мэдээллээр цэнэглэдэг болговол дээр шүү дээ. Ард түмэн зүгээр л хэн нэгнийг муулах, шүүмжлэхээс өөр хийх ажилгүй байгаа юм биш үү. Надад нэг 90 нас шүргэж яваа хөгшин хэлсэн. Тэр хүн “Өнөөдөр хүмүүс мэдэхгүйгээ мэдэхгүй. Мэдэхгүй учраас хамаагүй ярьдаг. Тэр хүн мэдэх юмсан гэж санадаггүй. Энэ мэдсэн байж магадгүй гэж асуудаг ч үгүй гурван мэдэхгүйтэй болжээ” гэж хэлсэн. Үнэхээр тэгж харагддаг. Тэгсэн хэрнээ нийгэм сайн сайхан зүйл хийж бүтээж буй бусдыгаа муулдаг. Төр засаг, хууль дүрмээ хүртэл шүүмжилнэ. Эцсийн эцэст хуулиа өөрчиллөө гэхэд дахиад муулахгүй байж чадах уу. Ерөөсөө харсан, үзсэн бүхнээ муулна. Би нэг жишээ дурдъя л даа. Нэг айлд очоод ном уншлаа. Зурагтаар УИХ-ын гишүүн ярилцлага өгч байна. Тэгсэн өнөөх айлын эхнэр “Энэ балай чинь өчнөөн мөнгө идэж уусан. Өмч хувьчлалаар ганц завшсан хүн дээ” гэж байна. Нэг загвар өмсөгч охины тухай мэдээлэл гарсан чинь “Өө энэ мисс чинь баячуудтай явж байгаад хоёр ч орон сууцтай болчихсон шүү дээ” гэлээ. Гэтэл олны танил гэхээргүй нэг эмэгтэй гартал би ч дотроо “За энэ хүнийг сайн танихгүй юм чинь юм хэлэхгүй байлгүй” гэж дотроо бараг залбирч суутал “Дарвайсан шар гуйлгачин чинь юу гээд байгаа юм” гэж байна. Ерөөсөө бид бусдын өөг л хараад байхаас биш өөрсдийгөө харахаа байчихсан, ёс зүйгээ уландаа гишгэчихсэн юм биш биз дээ. Тэгэхээр нэн түрүүнд өөрийнхөө өөг харж суръя.

ӨРӨӨЛИЙГ ШҮТЭЖ ӨӨРИЙНХИЙГӨӨ ҮГҮЙСГЭХИЙН ХӨНӨӨЛ

-Монголчуудын бас нэг сул тал нь гадагшаа л сайхан амьдрал байна гэж давж харах. Монголд бүх юм бүтэхгүй, болохгүй байна гэж шүүмжилдэг. Намайг гадны орнуудаар явж байхад таарсан монголчууд бүгд л нутаг буцах юмсан гэсэн битүүхэн хүсэлтэй байсан. Тэгээд юугаа хийгээд байдаг юм хариач гэхээр “Ичээд байна” гэдэг. Яагаад гэж асуухад “Анх энд ирэхдээ андуурсан байна лээ. Хамаг гэр орноо зараад ирчихсэн. Ирээд ажил хийгээд гоё болоод нутаг буцна гэж бодож байтал ирээд нэмсэн юм алга. Одоо очвол Баянхошуунд л хашаа авах мөнгө байна. Дахиад жаахан ажиллаж байгаад ядаж орон сууцны мөнгөтэй болоод явахаас” гэж ярьсан. Гэтэл хүүхдүүд нь барууны орны амьдралыг кино мэтээс хараад их сайхан, тэдэн шиг далайн эрэг дээр очоод наранд биеэ шараад хэвтэнэ гэж боддог. Гэвч тэр жигдэрчихсэн нийгэмд гадны цагаач очоод жаргалтай амьдарна гэж хэзээ ч байхгүй. Жинхэнэ эндүүрэл. Бүх зүйл нь үнэлэгдээд мөнгө болчихсон газар шүү дээ. Америкийн тэр өндөр барилгыг барихад Есүс нэг ч тоосго зөөж өгөөгүй. Японы шил толь болсон барилгыг барихад Будда нэг ч шавар зуурч өгөөгүй нь ойлгомжтой. Өөрсдөө л ард түмэн нь хийсэн. Харин засаг төр нь зөв бодлого явуулсан. “Чи өөрөө өөрийнхөө аврал шүү” гэсэн бурхан багшийн үг хүртэл байдаг. Тиймээс өөрсдөө хүн дуурайж, бэлэн хоол хүлээж, буруугаа хүнд тохохын оронд хөдөлмөрлөж сур. Монгол нэг үеэ бодоход сайхан хөгжиж, эрх чөлөө гэдэг зүйл жинхэнэ утгаараа хэрэгжиж байна шүү дээ. Адаглаад харийн нутагт байгаа хүн жинхэнээсээ агсам тавьж чадахгүй шүү дээ. Шууд өнөөх, цагдаа сэргийлэх нь ирээд бариад явчихна. Тува, Өвөрмонголчууд хүртэл ингэж ярьж байна. Харин манайд наад захын Өвгөнтийн хөндийд эрх чөлөө үнэртэж байна. Эрх чөлөөтэй оронд амьдарч байгаадаа бид талархах хэрэгтэй.

ӨӨРИЙНХӨӨРӨӨ АМЬДАРНА ГЭДЭГ БУСДЫГ ХӨНӨӨХИЙН

НЭР БИШ

-Ёс зүйтэй байна гэдэг ганцхан хууль, дүрэм биш юм. Үүнийг ярихын өмнө бид наад зах нь ирээдүйн хүүхдийнхээ хүмүүжлээс эхлэх нь зүйтэй. Орчин үед эцэг, эхчүүд хоёр, гуравхан настай хүүхдэдээ гар утас гээч юм өгөөд хүүхэлдэйн кино тавьж өгсөн болоод орхичихно. Өнөөх нь гар утсыг нь авангуут бархирна. Гэтэл хүүхэд яг энэ насан дээрээ жаран чавганцын ажил хийгээд хөл, гарных нь булчин шөрмөс чангарч байх учиртай шүү дээ. Хүүхэд нь цэцэрлэгээс орж ирээд ээжийнхээ нүүр рүү шал хийтэл алгадаад авч байна. Хариуд нь ээж “Эвий эвий миний хүү чанга гартай шүү” гэж байна. Энэ чинь юу гэсэн үг вэ. Ухааны цар суугаагүй байхад нь ээжийгээ цохиж болохгүй гэж ойлгуулахын оронд ингэж хэлж байгаа нь хүүхдэд дахиад чанга цохиж ээжээсээ урам авах суурийг тавьж өгч байна. Ингэж өөрийгөө зодуулж сургаж байгаа юм. “Хуц” гээд өөдөөс нь хэлэхээр “Хошууг нь хараа хөөрхөн гэдэг нь” гээд өөрийгөө загнуулж сургаж байгаа юм. Эсвэл сургуулийн насны хүүхдээ хүмүүжүүлж байгаа хэлбэр нь болдоггүй. Хүүхдэдээ “Миний хүү хичээлээ сайн хийгээрэй” гэхийн оронд “Дарвайсан хулгайч чинь саяхан авч өгсөн пүүз урчихаж, хичээлээ хийгээч” гэх жишээтэй. Эсвэл зөнд нь орхичихно. Чөлөөт сэтгэлгээтэй оюун ухаан хөгжүүлнэ гэхээс биш зоргоор нь хаяна гэсэн үг биш шүү дээ. Хүүхдээ тааруухан сураад ирэхээр “Мартын-8-нд багшдаа өгөөд дүнгээ засуул” гээдбэлэг авч өгөөд явуулчихна. Тэгэхээр хүүхэд яаж сурах юм бэ. Монголын хүүхдүүд бүх зүйлийг болдог юм байна гэсэн бодолтой өсдөг. Америкт аав, ээж нь замын хөдөлгөөний зөрчил гаргаад орой гэрт нь торгуулийн хуудас ирэхэд бөөн юм болно. Эцэг, эх нь хүүхдийнхээ хажууд их гэмшиж зайлшгүй төлөх ёстой тооцоо гэж хүлээж авдаг. Гэтэл манайд хүндайрч алчихаад дарга хамаатан садан руугаа утас цохиж “Ах аа аргалаарай. Хэдэн төгрөг өгөөд шүүхэд шилжихээс өмнө чимээгүй болгоод өгөөч” гээд хүүхдийнхээ хажууд ярихаар хүүхэд мэдээж болохгүй зүйл үгүй гэж ойлгох нь тодорхой шүү дээ. За тэгээд болоогүй хүүхдээ Оксфорд, Харвардын их сургуульд сургахгүй бол Монголд ямар ч боловсрол алга гэж хүүхдүүдийнхээ хажууд ярьцгаадаг. Хүүхдээ эвддэг. Хүн болгон тэнд сурах албагүй шүү дээ. Монголд сургууль төгсөөд сайхан амьдарч байгаа өчнөөн хүмүүс байна. За тэгээд хүүхдүүд нь жаахан том болохоороо өрөөндөө хаалгаа хаагаад компьютер ширтээд суучихна. Хаалттай өрөөнд юу ч үздэг юм бүү мэд. Ингээд насанд хүрэхээсээ өмнө элдэв муу муухай зүйлийг үзээд харчихсан хүүхэд ирээдүйд гэр бүл зохионо гэдэг тун ч хэцүү дээ. Хүүхдүүд нь том болохоороо “Би өөрийнхөөрөө амьдарна” гэдэг том толгой гарч ирдэг. Өөрийнхөөрөө амьдарна гээд дураараа дургиж, аав, ээжийгээ гомдоож, зарим нь хүнээ байдаг. Өөрийнхөөрөө амьдарна гэдэг бусдыг хөнөөхийн нэр биш. Уян хатан амьдрахыг хэлнэ шүү дээ.

ХҮН БОЛГОН ШҮҮМЖЛЭХ ДОН ТУССАН НИЙГМЭЭС ХЭРХЭН ӨӨРИЙГӨӨ АНГИД АВЧ ЯВАХ ВЭ?

-Ёс зүй гурван янзаар илэрдэг. Бие, хэл, сэтгэлийг нь хар. Бие, хэл хоёр нь сэтгэлийн толь. Биеийг хар, яаж өөрчлөгдөж байна, хэлийг нь судлаад үз дараа нь гэр оронд очоод хэлбэржилтийг нь хар. Хүн гэдэг бол бие, хэл, сэтгэл гурвын илэрхийлэл учраас эндээс эх орны аюулгүй байдал, тусгаар тогтнол хэрхэн бөх байгааг ч харж болно. Хүн болгон хүнийг муу хэлэхээсээ өмнө бодож үз. Өөрийгөө ганцхан хором дүгнээд үз. Магадгүй машин бариад зам дээр явж байтал урдуур чинь өөр машин дайрахад “Яадаг новш вэ” гэхийн оронд “Аав, ээжийнх нь бие нь өвдсөн юм болов уу” гэдэг ч юм уу их л яаралтай ажил гарч дээ хөөрхий гэж бодоод үз. Тэр агшинд л тайвширчихна. Урьтаж уурлахаасаа өмнө учир шалтгааныг нь заавал бодож, ухаж бай. Чиний бодож буй бодол, үйлийн үр өөрт чинь ирдэг. Чи сайхан зүйл бодож, сайн зүйл хийж явбал жаргал ирнэ. Диваажин чинь өөрийн үйлдсэн үйлийн үр дүн.

Тэмдэглэсэн

Д.ДАВААСҮРЭН

Categories
мэдээ цаг-үе

Э.ТӨРМАНДАХ: Аав шигээ нутаг усандаа хүндлэгдсэн сайхан дуучин болохыг хүсдэг

Соёлын тэргүүний ажил­­тан дуучин Э.Төрман­дахтай ярилцлаа.

-“Аархал”, “Тайжийн хурд”, “Хурмастын хүлэг” зэрэг таны морины тухай сайхан дуунууд бий. Бүгд одоо ч хит. Ер нь морины тухай уран бүтээл танд илүү ойр санагддаг юм шиг?

-Миний хоолойтой холбоотой байх гэж боддог. Морины болон эр хүний гал цог, хийморьтой дуунууд надад илүү зохидог, тэр нь сонсогчдод хүрдэг санагддаг. Хүмүүс ч хэлдэг юм. Хоолойны онцлогоос шалтгаалдаг байх л даа. Эх орон, нутаг усны хурц өнгө аястай дуу бас их зохидог шүү. Хөдөөгийн байгалийн сайхан, монгол ахуйтай бага нас минь ойр өссөн болохоор морины тухай дуунд их дурладаг.

-Хүүхэд байхдаа морь унадаг байв уу?

-Манайх Дундговь аймгийн Дэлгэрхаан сумынх. Би зуны амралт эхлэнгүүт л хөдөө явж морь унана. Дөрөв, таван жил хурдан морь унасан. Гэхдээ ах нар намайг хурдны моринд хүнддэнэ гээд тэр болгон унуулж байгаагүй.

-Хэр их айраг, түрүү хүртэж байв?

-Айрагдаж үзээгүй ээ (инээв). Зүгээр л дундуур сайхан давхичихдаг байсан. Харин айргийн тавд орж ирж байгаа хүүхдүүдийг хараад битүүхэн атаархдаг байлаа. Миний наадам мориор дуусахгүй ээ. Бас барилдана. Сургуулийнхаа 80 жилийн ойгоор өсвөрийн барилдаанд түрүүлж даага, дугуй бас нэг хөгжмөөр шагнуулж байлаа. Ёстой магнайгаа тэнийтэл баярласандаа. Ахлах ангид байхдаа наадмаар сумын зааныг давж бүр их урам орж бөх болно гэж нэг хэсэг шийдчихсэн явлаа.

-Танай эцэг, эхийн удамд барилддаг хүн байсан уу?

-Ээжийн удамд Монгол Улсын заан хүн байсан гэж ярьдаг.

-Тэгээд бөх болох мө­рөөд­лөө яагаад орхичихсон юм бэ. Дуучин болоход хэн нэгэн их нөлөөлжээ?

-Тийм ээ. Манай аав ардын болон уртын дууг сайхан дуулдаг хүн байсан. Аймгийн аварга дуучин Шархүү гэвэл Дундговийнхон андахгүй. Миний дуучин болох замыг аав минь хөтөлсөн гэхэд болно. Аав шигээ нутаг усандаа хүндлэгдсэн сайхан дуучин болохоор шийдсэн. Сурагч байхдаа урлагийн үзлэгээс эхлээд олон тэмцээн уралдаанд оролцож чамгүй олон шагнал авсан. Хүүхэд болохоор тэрнээсээ их урам авна. Тэгээд ч ээж маань намайг хүүхэд байхад ах, эгч нарт “Дүүгээрээ хар бор ажил битгий хийлгэ. Манайхаас урлагийн хүн болох ганц хүү. Хуруу, гар нь эвдэрчихнэ” гэдэг байсныг би одоо ч санадаг. Тэгэхээр ээж маань намайг дуучин болно гэдгийг эртнээс зөгнөж байсан санагддаг. Ээжийг хүнд өвчтэй хэвтэрт байхад ээждээ зориулж дуу дуулж өгдөг байсан. Тухайн үед би сурагч байсан. Харин ээжийнхээ хүслийг биелүүлж СУИС-д ороход ээж минь аль хэдийнэ бурхан болсон. Би ээжийнхээ амьд сэрүүн үед “Хүү нь дуучин боллоо” гээд дуугаа сонсгож чадаагүйдээ битүүхэн гунигтай явдаг. Би гурван ах, нэг эгчтэй. Манайхан бүгд л уран бүтээлийг минь дэмжиж, санаа бодлоо хуваалцаж явна.

-Аавыг тань таксины жолооч байсан гэж ярьдаг. Одоо нутагтаа амьдарч байна уу?

-Миний аав насаараа эмнэлгийн жолооч хийсэн хүн. Одоо харин надтай хамт хотод манайд амьдарч байна. Би байсхийгээд тоглолт гээд хөдөө, гадаа явна. Энэ хойгуур эхнэр хүүхдүүдэд маань хань болдог ганц хүн шүү дээ.

-Таны гэргий бас дуучин байх аа?

-Тийм ээ. Гансувд гээд дуучин бүсгүй байгаа. Эхнэр маань манай дээд ангийн оюутан байсан. Бид хоёр оюутан ахуй цагаасаа л үерхэж, одоо урлагийн гэр бүл гэж ард түмэндээ хүндлэгдэж, уран бүтээл хамт хийгээд сайхан л амьдарч байна.

-Та саяхан хөдөөгүүр тоглолттой яваад ирсэн гэсэн. Хаагуур явав?

-Зөвхөн Хэнтий аймгийн сумдаар тоглолт хийгээд ирлээ. 18 сумын иргэдэд ая дуугаа өргөнгөө хөдөө агаар салхинд яваад ирсэн. Би Монголынхоо бүх сумаар орж ард түмэндээ ая дуугаа хүргэнэ гэсэн зорилготой байгаа. Одоогийн байдлаар 160 орчим суманд очсон байна. Он гаргаад нэгдүгээр сараас баруун аймгуудаар явах төлөвлөгөөтэй байгаа. Хэнтий, Сүхбаатар, Булган гээд зүүн болон төвийн аймгуудаар тоглолтоор очоод үзчихсэн шүү.

-Таныг бас дөрвөн улирал зүгээр суудаггүй дуучин гэж найз нөхөд тань үнэлдэг юм билээ?

-Би СУИС-ийг дуурийн дуулаачаар төгссөн. Миний мэргэжил дуучин. Тиймээс би сонсогчдодоо үргэлж шинэ, сэргэг уран бүтээл хүргэж байх ёстой гэж боддог. Ерөнхийдөө миний онцлог бол улирал болгонд нь тааруулаад шинэ уран бүтээл гаргахыг хичээдэг. Өнгөрсөн есдүгээр сард “Дүүрэн жаргалтай хорвоо” тоглолтоо Монгол бөхийн өргөөнд хийсэн. “Намайгаа дурсаарай” гээд шинэ уран бүтээл гаргасан. Зун урин дулаан цагийг харуулсан “Жаргалтай явна хоёулаа” гээд монгол ахуйг тусгасан дууг бас гаргалаа. Одоо харин шинэ жилийн уран бүтээл гээд завгүй болно доо.

-“Аархал” дууг таны брэнд дуу гэхэд болно. Эрчүүд ёстой цөс хөөр­гөсөн дуу болсон гэж ярьдаг. Энэ дуу өөрийг тань анх олонд таниулсан дуу байх шүү?

-Би 2005 онд СУИС-ийн дуурийн дуулаачийн ангид орсон. Хамгийн анх хөгжмийн зохиолч Бямбабаяр багшийн ая, яруу найрагч Жамбалсүрэн ахын шүлэг “Нарны орон” дууг дуулсан. Мөн яруу найрагч Н.Баянмөнхийн үг, Цэцэрлэгийн ая “Аав л нутаг хоёр” дууг дуулж байлаа. Харин “Аархал” дууг яруу найрагч Н.Баянмөнх бичсэн. Аяыг А.Анхбаяр найз маань бичсэн. Анхбаяр найзтайгаа олонд хүрсэн сайхан уран бүтээл хийх юмсан, олны танил болчихоод тэгж дуулж байна гээд л мөрөөддөг байлаа. Тэгж ярьж байгаад

Ембүү мөнгөн сарнаар нь

Ажнайн салхинд исгэрээд

Есөн булгийн усыг ээ

Цалгиулж явсан хийморь байна аа

Тэсийн гол Галшарын

Тэнгэрлэг хүлгүүд уяан дээр минь байна

Алтан Дарьганга, Говьшанхын

Арагмагийн тоос дээлэнд минь байна гэсэн үгтэй “Аархал” дуу төрсөн. Баянмөнх ах омогшмоор, ёстой л цөс хөөрмөөр сайхан үгтэй шүлэг бичиж өгсөн дөө. Үнэндээ мөрөөдөл минь биелэлээ олж “Аархал” дуу ард түмний сонсох дуртай дуу болсонд баяртай явдаг. “Сайхан”, “Зүүдний шувуу шиг бүсгүй” зэрэг миний дуунууд байдаг л даа. Гэхдээ би “Аархал”, “Тайжийн хурд” зэрэг морины дуундаа илүү хайртай.

-Дуулсан дуу бүхэн хит болно гэдэг дуучин хүн болгонд олдоод байх хувь биш биз?

-Тэгэлгүй яахав. Дуу хит болоход надад заяасан хувь тавилан гэж би хүлээж авдаг. Мэдээж хэрэг нэг дуулахдаа хит болгоно, хүн бүхэнд хүргэнэ гээд мөнгө цацах гол биш. Хэрвээ хоолойндоо тохирохгүй дуу дуулбал хүн хүлээж авахгүй. Ер нь уран бүтээлийг хамгийн шударгаар үнэлдэг хүмүүс бол ард түмэн, сонсогч байдаг. Миний хувьд дуу хуурын өлгий Дундговийн хүү болж төрсөндөө их баярладаг. Ялангуяа манай Дэлгэрхаан сумаас 29 гавьяат төрсөн байдаг. Ард олны хайр хүндлэлийг хүлээж өдий зэрэгтэй яваа маань нутгийн буян, урлагийн буян гэж боддог. Тиймээс би нутагтаа очих бүртээ Дэлгэрхаан ууландаа мөргөдөг.

-Та чинь сургуулиа төгсөөд л СТА цол авсан билүү?

-Сургуулиа төгсөөд хоёр сар болж байтал “Монгол үндэстний дууны их наадам” улсын анхдугаар уралдаан болж би түрүүлж гран при хүртсэн. Тэгж анх Соёлын тэргүүний ажилтан цол авсан. Тэмцээнд 800 гаруй дуучин оролцож байсан. Тухайн үед БСШУ-ы сайд Ё.Отгонбаяр СТА цолыг, автомашины хамт гардуулж өгч байлаа. Тухайн жилдээ би “Сайхан” цомгоо гаргаж, анхныхаа бие даасан тоглолтоо хийж байсан юм. Тиймээс энэ цолоо хүндэлж явдаг. Тэрнээс биш ганц, хоёр тоглолт хийгээд СТА болоогүй. Сүүлийн үед энэ цолны нэр хүнд их унасан болохоор би жаахан эмзэглэж явдаг, уран бүтээлч хүнийхээ хувьд.

Д.ДАВААСҮРЭН

Categories
мэдээ цаг-үе

Цэцэ буюу Н.Цэцэнбилэг: Тоглолтынхоо орлогоор Нацагдоржийн номын санд бага насны хүүхдэд зориулсан танхим байгуулна

Рэппэр Н.Цэцэнбилэг буюу Цэцэтэй ярилцлаа. Тэрээр энэ сарын 27-нд “Mint club”-д бие даасан тоглолтоо хийсэн билээ.

-Тоглолт хэр болов. Тоглолтынхоо орлогыг хандивын үйлст зориулна гэж сонссон?

-Сайхан болсон. 500 гаруй хүн ирж үзлээ. Гэхдээ санасанд маань хүрсэнгүй. Би “Мобиком” корпорациас зохион байгуулсан “Зүрх бүхний төлөө” аянд нэгдэж хүүхдийн номын сан байгуулах төслөөр МУГЖ Одончимэг зэрэг дөрвөн хүнтэй өрсөлдсөн. Харамсалтай нь миний санаа эцсийн шатанд шалгараагүй. Энэ төслөө ингээд орхичихолтой биш нэгэнт эхлүүлсэн юм чинь ажил хэрэг болгоод ард нь гаръя гэж бодсон. “Ном ба Ирээдүй” тоглолтоос олсон орлогынхоо мөнгөөр хүүхдийн номын сангийн танхим бий болгохоор шийдсэн. Энэ саналыг “Vanquish”, “Opozit”, “Гурван охин” хамтлагийнхан болон BX болон “Хувьсал” продакшны хамт олон дэмжиж тоглолтод оролцсон.

-Яагаад заавал хүүхдэд зориулсан номын сан гэж?

-1-6 насны хүүхдийн номын сан манайд огт байдаггүй юм билээ. Хүн болох багаасаа хүлэг болох унаганаасаа гэдэг. Гэтэл номоор дамжуулж хорвоо ертөнцтэй танилцах цаг үе дээр очоод ном уншчих газар байхгүй. Манайхан нэг буруу ойлголттой явдаг. Эмэгтэй хүн хүүхэд гаргаад 2, 3 нас хүртэл нь гэрээс гарахгүй хүүхдээ харах ёстой гэж боддог. Үнэндээ гадны бусад орнуудад хүүхдээ ой хүрээ юу үгүй юу, гадуур дагуулж зугаалж, номын санд насанд нь тохирсон ном уншиж өгч, хамтдаа цагийг өнгөрөөдөг юм билээ. Харин манайд хүүхдээ тэврээд дэлгүүр хэсэхээс өөр хувилбар байхгүй санагдсан. Нацагдоржийн номын санд сул талбай байгаа юм билээ. Тэр хэсэг талбайг 1-6 насны хүүхдэд зориулсан хүүхдийн номын сангийн танхим болгоно.

-Ер нь хичнээн төгрөг шаардлагатай байгаа юм бэ?

-Танхимын зураг төслийг гаргачихсан. Зураг төслийг “Grand creative” группын залуус гаргаж өгч байгаа. Нэг их том танхим биш ч гэсэн эцэг, эх, хүүхдүүд хамтдаа номтой нөхөрлөж нэг өдрийг ч гэсэн өнгөрөөхөд хангалттай гэж тооцоолж байгаа. Зураг төсөлд тусгагдсанаар нийт 18 сая төгрөгийн хөрөнгө оруулалт хэрэгтэй гэсэн.

-Тэгэхээр танхимаас гадна номын сан бүрдүүлэхэд бас тодорхой хэмжээний мөнгө орох нь ээ?

-“Мобиком”-оос надад энэхүү санаачилгыг маань дэмжиж таван сая төгрөг хандивласан. Энэ мөнгөөрөө эхний ээлжинд хүүхдийн комик ном хэвлэн гаргадаг “Motion frame” компаниас хямдралтай үнээр ном авч байгаа. Тус компани хүүхдэд зориулаад ном гаргаад байдаг. Ном нь тэр болгон хүүхдэд хүрэхгүй олон мянгаараа хадгалагдаж байхаар нэг нэгнээ дэмжээд хямдралтай үнээр авахаар ярьсан байгаа.

-Тэгээд тоглолтоор хичнээн төгрөг цугларав?

-Шаардлагатай мөнгөнийхөө 50 хувийг л олсон. Тиймээс миний саналыг дэмжиж хувь хүн болон албан байгууллагатай хамтран ажиллахад бэлэн гэдгээ танай сониноор дамжуулж хэлмээр байна.

-Тоглолтын тасалбар хэд байсан юм бэ. Хүмүүс хандивын тоглолт гэдгийг чинь мэдэж байсан биз дээ?

-Тасалбар 20 мянган төгрөгийн үнэтэй байсан. Уг нь 900 ширхэг тасалбар хэвлүүлсэн. Хүмүүс хандивын тоглолт их зохион байгуулдаг болчихсон юм биш үү. Тэгээд ч тэр үү хүмүүс нэг их шуурахгүй л байна. Ер нь миний санаачилгын ач холбогдлыг төдийлөн ойлгохгүй байх шиг. Ийм номын сантай болсноор хүүхэд бүр мундаг боловсролтой болчих гээд байгаа юм биш. Эхлэлийг нь хэн нэгэн тавьж мессеж өгөх хэрэгтэй шүү дээ. Үүнийг л хүмүүс ойлгоод надтай нэгдээсэй гэж хүсч байна.

-Та чинь өмнө нь цомгийнхоо орлогыг бас хандивын үйлст зориулж байсан санагдаж байна?

-“2012” гээд цомгийнхоо орлогыг “Hi Fi”-аас аваад бас хүүхдийн төлөө хандив өргөсөн. 800 гаруй CD-ний мөнгө гэдэг чинь таван сая гаруй төгрөг болсон санагдаж байна.

-Уран бүтээлчид тэр болгон орлогоо хандивын үйлст зориулаад байдаггүй. Таны хувьд энэ бүхний цаана ямар нэгэн хэтийн зорилго байна уу?

-Залуу хүн гэдэг утгаараа нийгэмдээ өөрийн гэсэн бодит оролцоотой, үеийнхэндээ үлгэр дуурайлалтай амьдрах дуртай. Магадгүй миний хүмүүжилтэй холбоотой байж ч мэднэ. Харин сошиал ертөнцөд хүн бүр л өөр өөрийн өнцгөөс хүлээж авч байна. Ихэнхдээ миний эсрэг байр суурьтай сэтгэгдэл бичсэн харагдсан. “Энэ Цэцэ улс төрд орох нь, нэр төр хөөцөлдөөд” гэхчилэн бичсэн байсан. Наад зах нь миний тоглолтыг үзэж хандивт нэгдэх гэж байсан бага ангийн хүүхэд тэрийг нь уншаад нээрээ тийм юм байхдаа гээд бодчихно шүү дээ. Бага насны хүүхэд сэтгэл зүйн хувьд тогтворгүй хэний ч үгэнд итгэнэ. Тиймээс залуусыг сайн юм хийж яваа нэгнээ дэмждэггүй юм аа гэхэд доромжлохгүй амаа хамхиад яваасай гэж боддог.

-Хүмүүжил гэснээс гэр бүлийнхнийгээ танилцуулахгүй юу. Ямар мэргэжилтэй вэ?

-Манай аав цахилгааны инженер. Харин ээж багш. Би нэг эгчтэй. Бага нас ихэнхдээ өвөө, эмээ дээр өссөн. Өвөө монгол хэлний багш хүн. Намайг бага байхад янз бүрийн үлгэр уншиж өгнө. Гадаа тоглохоор нэг үлгэр уншаад утга санаа, үйл явдлыг нь ярьж өгөөд гарна шүү гэж байнга хэлнэ. Тэгээд ч тэр үү би ном унших дуртай. Хүүхэд байхдаа Нацагдоржийн номын санд байрныхаа найзуудыг дагуулж ирж ном уншина. Манайх 40 мянгатад байсан юм. Миний хувьд “Эхлэл” гээд хувийн дунд сургууль төгсөөд АНУ-д интерьер дизайнерын чиглэлээр сураад ирсэн.

-Хэзээнээс дуу хөгжим сонирхох болсон юм бэ. “Vanquish” хамтлагийн гишүүн байсан байх аа?

-Хүүхэд байхын л бүжиглэх дуртай байсан. “Одод болохын хүслэн” тэмцээнд реп бүжгээр оролцож тусгай байрын шагнал хүртэж байсан юм байна. Нэг хэсэг “Vanquish” хамтлагт байсан. Гэхдээ хамтлагт олон хүн байдаг. Тэр чинээгээрээ өөрийнхөө үзэл бодлыг уран бүтээлээрээ илэрхийлэх байдал хязгаарлагдмал байдаг. Тиймээс бие даасан уран бүтээлч байхаар шийдсэн.

-Сүүлийн үед реппер Цэцэгүй кино, жүжгийн дуугүй болсон харагдсан. Дуучид хүртэл тантай хамт уран бүтээл гаргах болж. Үүний нууцыг таны дууны шүлгийг бичих арга барил гэх юм?

-Би өөрөө сайн хэлж мэдэхгүй юм. Би тийм гэх нь утгагүй л дээ. Ер нь би дууныхаа шүлгэнд их ач холбогдол өгдөг. Бүх репперчид л адилхан. Миний хувьд нэг их нарийн гүн гүнзгий утга гэхээсээ бидний өдөр тутамдаа хэрэглэж буй энгийн үг хэллэг донжийг тааруулаад хэлэхэд хүнд хүрдэг юм санагддаг. Тэрнээс би айхтар мундаг яруу найрагч биш шүү дээ/инээв/.

-Таны саяхан гаргасан “Намхан” гээд дуу “Элбэгдорж намхан, Баттулга намхан, Алтанхуяг намхан, Баабар бас намхан, Путин бас намхан, Би ч гэсэн намхан. Ингээд харахад намхан нуруу ашигтай…” гэсэн үгтэй юм билээ. Үүгээрээ юу илэрхийлэх гэсэн юм бэ?

-Намайг хүн бүр л намхан гэдэг. Намхан хүний зовлон нэг. Хүн бүр л намхан нуруутай нь гэм юм шиг ханддаг. Хүнийг гаднаас нь хараад битгий дүгнээсэй гэсэн нь энэ дууны гол санаа. Төрийн том түшээд өндөр, нам нуруутай. Намхан нуруу гадаад үзэмж болохоос биш оюун ухааны илэрхийлэл биш шүү дээ.

Д.ДАВААСҮРЭН

Categories
онцлох-нийтлэл туслах-ангилал

Төрийн албан хаагчдад зориулсан барилга оршин суугчдын эрхийг зөрчиж байна

Өдрийн сонин”-ы “Цонхоо нээцгээе” төрийн бус байгууллага байгуулагдсанаас хойш оршин суугчид ихээр хандах боллоо. Орон сууцных нь дэргэд хаяа дэрлээд барилга барьчихсан оршин суугчид өдөр ч нар үзэх эрхгүй болсон гэх гомдол их ирж байна. Үүний нэг бол Баянзүрх дүүргийнV хорооны Маахуурын нутаг дэвсгэрт байрлах 53 дугаар байрны оршин суугчдаас ирсэн гомдол юм. Уг гомдлын мөрөөр сурвалжиллаа. Тус байр Жуковын талбайгаас дээш өгсөх замд буюу “Ромео Жульетта” хотхоны ард байрладаг юм байна. “53” гэсэн зургаан давхар гурван адилхан орон сууц байна.Эдгээрийн захад байрлах 53А байрны баруун талд 10 давхар хоёр барилга баригдаж байна. Орон сууцны зориулалттай баригдаж буй уг барилга 53 дугаар байрнаас 10 метр ч хүрэхгүй зайд байрлах бөгөөд оршин суугчид ямар ч нар үзэх боломжгүй болжээ. Ингээд оршин суугчидтай уулзлаа. 53А байрны оршин суугч Тунгалаг “Манайх энэ байранд нүүж ирээд хоёр жил болж байна. Тэгэхэд л хажууд барилга баригдаж байсан. Нүүж ирснээсээ хойш лав нар үзсэнгүй. Манайх нэг давхар болохоор их хэцүү. Өдөр ч л харанхуй шөнө мэт байдаг” гэв. Түүнчлэн бас нэгэн оршин суугчаас зарим зүйлийг тодрууллаа.

Хажуугийн барилга хэзээнээс баригдаж эхэлсэн юм бэ?

-Манайх энд хоёр жилийн өмнө нүүж ирсэн. Тэгэхэд л баригдаж байсан ш дээ. Одоо болтол дуусаагүй л байна.

Барилгын ажил нь зогсчихсон юм биш үү?

-Энэ хавийн оршин суугчид хөрөнгө оруулалт нь зогсчихсон гэж яриад л байсан. Сайн мэдэхгүй. Нэг хэсэг барилга баригдаж байна гээд их дуу чимээтэй, шөнө ч унтаж чадахгүй байсан. Харин одоо барилгын ажил зогсчихсон юм шиг байна лээ.

Танай байрны оршин суугчид нар үзэхээ байлаа гээд гомдол гаргасан байсан. Танайх яаж байна?

-Та ямар байдалтай байгааг өөрөө харж байгаа биз дээ. Анх энэ байрыг авахдаа баруун талдаа цонхтой байвал үдийн дулаан нар өдөржин ээнэ гэж бодож авсан. Гэвч юун нар. Дуу чимээнээс гадна, нар үзэхгүй, дээрээс нь уг барилгаас гарч буй тоос шороонд амьсгалахад ч бэрх байна. Цонхоо онгойлгохоор барилгын тоос шороо орж ирээд дарамттай байдаг. Манайх нярай хүүхэдтэй болохоор үнэхээр амьдрахад хэцүү байна.

Оршин суугчид нэгдээд тус барилгад гомдол гаргаж үзсэн үү?

-Үгүй. Гэхдээ хэвлэл мэдээллээр барилга хоорондын зай 15-25 метр байх ёстой гээд ярьж байхыг сонссон. Арван давхар, зургаан давхар хоорондын зай тэгэхээр 25 метрээс дээш байх ёстой байлгүй дээ.

Танай байрнаас хэр зайтай бол?

-Нүдэн баримжаагаар харахад 10 метр лав хүрэхгүй харагддаг. Нөгөө талын айлын цонх бараг гурван алд л зайтай байгаа биз дээ. Эндхийн оршин суугчид үнэхээр эрүүл мэндээрээ хохирч, наад захын эрхээ хамгаалж чадахгүй байна. Батлан хамгаалах яамнаас бариулж байгаа дарга нарын байр гэж сонссон гэв.

Арван давхар, орон сууцны зориулалттай дээрх хоёр барилга Монгол цэргийн музейн урдхан хуучин яамны мэдлийн хашаанд баригджээ. Гэхдээ Баянзүрх дүүргийн IV хорооны нутаг дэвсгэрт харьяалагддаг гэнэ.Оршин суугчдын яриагаар бол дээрх барилга Батлан хамгаалах яамны албан хаагчдад зориулсан орон сууц гэх. Тус барилгын санхүүжилт нь зогссон бололтой. Гэхдээ барилгын дотор ажил хийгдэж байгаа харагдсан. Оршин суугчид нар үзэхгүйгээс гадна барилгын ажилчдын цонхоороо хаясан хог эргэн тойрныхоо агаарыг ихээр бохирдуулж байгаад бухимдалтай байсан. Уг барилгыг яамнаас бариулж байгаа хэрнээ зөвшөөрөлгүй баригдаж байгаа барилга гэх ч мэдээлэл байна.

Д.СҮРЭН

Categories
онцлох-нийтлэл туслах-ангилал

Хакүход өөрийнхөө дэвжээг байгуулж, сумогийн дээд амжилт тогтоох боломж ирлээ

Японы мэргэжлийн сумогийн энэ сарын башёг Хакүхо М.Даваажаргал 14 давсан амжилтаар тэргүүллээ. Монголын бөх дээд зиндаанд ийнхүү 32 дахь удаагаа түрүүлж Японы их аварга Тайхогийн амжилттай зэрэгцсэн түүхэн үйл явдал боллоо. Алдарт их аварга Тайхо 43 жилийн өмнө уг амжилтыг тогтоож байсан аж. Энэ нь түүний сумогийн дэвжээнд 10 гаруй жил зодоглож байж олж авсан хүч хөдөлмөр байлаа. Тэгвэл Монгол Улсын гавьяат тамирчин, мэргэжлийн сумогийн 69 дэх аварга ёкозүна Хакүхо М.Даваажаргал найман жилийн дотор сумогийн дээд амжилтад хүрчихлээ. Японы мэргэжлийн сумод хамгийн их түрүүлсэн амжилтыг манай аварга эвдээд зогсохгүй хамгийн олон буюу долоон удаа дараалан түрүүлсэн, 10 удаа уналгүй түрүүлсэн, нэмэлт барилдаанаар хамгийн олон удаа түрүүлсэн, жилийн 90 барилдаанд 86 удаа түрүүлсэн гээд хэд хэдэн амжилтын рекордыг мөн л тогтоогоод байна. Энэхүү амжилтуудыг өмнө нь мөн л Монголын бөх, их аварга Асашёорюү Д.Дагвадорж эзэмшиж байсан билээ. Үнэндээ Их Наран улсын мэргэжлийн сумогийн түүхэнд Монголын бөхчүүд өөрсдийн эр бяраа тодоос тод тамгалж байна. Хакүхогийн олон амжилтын тухай Японы төдийгүй гадны хэвлэлүүд шуугиж түүнийг сумогийн “Шинэ хаан” хэмээн өргөмжлөх болжээ. Тухайлбал, “BBC” Хакүхог “Сумогийн ертөнцийн төмөр хүн” хэмээн онцолсон бол “Associated press” агентлаг “Хакүхо Тайхогийн насан дээр маш олон рекордыг шинэчилнэ” гэж бичиж байна. Тийм ээ үнэхээр дөнгөж 30 нас хүрч яваа Хакүход цаашдаа мэргэжлийн сумод олон дээд амжилт тогтоох бүрэн боломж бий. Товчхондоо түүний даваа бүр нь амжилт болно гээд хэлчихэд буруудахгүй. Гэвч түүнийг Сумогийн холбооноос аль хэдийнэ шахаад эхэлсэн гэх. Сумод хамгийн олон түрүүлсэн бөх өөрийн дэвжээг байгуулах эрхтэй болдог. Гэтэл “Японы иргэншилтэй болж дэвжээ байгуул эсвэл зодог тайл” гэсэн бололтой.

АСАШЁОРЮҮГ СУМОГООС ШАХАЖ ГАРГАСАН ШИГ ХАКҮХОГ ДАРАМТЛАХ НЬ ТОДОРХОЙ БАЙСАН

Асашёорюү Д.Дагвадорж хэдхэн жилийн өмнө мэргэжлийн сумод ид хаваа гайхуулж Монголын төдийгүй Японы ард түмнийг баясгаж байлаа. Хэрвээ өнөөдөр Асашёорюү зодог тайлаагүй бол Хакүхогийн энэ амжилтад аль хэдийнэ хүрч, илүү олон амжилтын эзэн болсон байх нь яриангүй. Харин үүнийг нь япончууд таамаглаж байсан учраас сумогоос түлхэн гаргах оролдлогыг шат дараалан хийсээр санасандаа хүрсэн. Сумогоос түлхэн гаргахын тулд түүний алхам бүрийг хянаж байсан. Их аварга Асашёорюү ч зодоон цохион хийж, хэл ам дагуулан ерөнхийдөө өөрийнхөө замыг засчихсан. Тэрээр харин энэ удаагийн Хакүход тохиолдоод буй явдалд өөрийн байр суурийг илэрхийлжээ.

Асашёорюү твитер хуудсандаа “20-иос дээш түрүүлбэл ичидайтошюри буюу шууд дэвжээ байгуулах эрх өгдөг. Надад ч бас иргэншлийн асуудал ирж байсан юм. “Үгүй” гэж шууд хэлсэн” хэмээн бичжээ.

Ер нь япончууд Монголын бөхчүүдийг амжилт гаргах тутамд их эмзэг хүлээж авдаг ард түмэн. Арга ч үгүй биз. Олон зууны турш уламжлагдаж ирсэн үндэсний спортод нь гадны бөх ноёлоод ирэхээр хэн л дуртай байв гэж. Манайхан монгол туургатан хэмээн их л өмгөөлж, хамгаалдаг хэрнээ наад зах нь Тувагаас нэг бөх ирээд томоохон барилдаанд амжилт гаргахаар яаж байж яддаг билээ. Гадуурхаж, хөөж туух нь холгүй сүйд болдог улс. Сумогийн дэвжээг нэгэн хэсэг эзэгнэж явсан Асашёорюүг шахаж гарсан бол одоо Хакүхог, магадгүй дараа нь Ичиножо зэрэг шил шилээ даран гарч ирж буй Монголын сумочдод дээрх шахалт давтагдах нь тодорхой л байх болов уу.

ХАКҮХО АЛДАА ГАРГАЖ ЯПОНЧУУДЫН ДУРГҮЙЦЛИЙГ ЭХЭЛЖ ХҮРГЭВ

Хакүхо башёгийн сүүлийн өдөр Эзэн хааны цомыг хүртэхдээ эх хэлээрээ “Би Тайхо аваргынхаа захиснаар 32 удаа түрүүлж, багштайгаа эн зэрэгцлээ. Тайхо аваргын захиасыг биелүүлсэндээ баяртай байна. Монголчууд эвтэй байхдаа хүчтэй гэдгийг харууллаа” гэж хэлж монгол хүний “жудаггүй” зан гаргачихсан. Уг нь түүнийг Японы ард түмэн хүндэлдэг. Япон гэргийтэй болоод ч тэр үү Хакүход ихэд элгэмсэг ханддаг гэж ярьдаг. Хакүхогийн гаргасан энэ омголон байдал олон зуун жил дээдэлж ирсэн ёс жаягийг нь доромжилж, уландаа гишгэсэн хэмээн япончуудын үзэх ядах сэтгэлийг өдөөчихсөн бололтой. Тиймээс түүнд холбооны зүгээс дарамт үзүүлж шийдвэрээ даруй олон нийтийн мэдээллийн хэрэгслээр цацах шахаанд оруулсан болохыг сумо сонирхогчид ярьж байна. Хакүхо зүгээр л өмнөх шигээ сайхан японоор мэндчилчих байлаа. Энэ бол өөрийнхөө амжилтыг өөрийнхөө гараар үгүй хийсэнтэй ялгаагүй явдал ч гэх. Тэртэй тэргүй Хакүхо М.Даваажаргалыг ийм өндөр амжилтад хүрнэ, цаашдаа олон ч удаа түүхэнд бичигдэхийг Японы их аварга Тайхо амьд сэрүүн үедээ хэлж байсан гэдэг. Бүр эмнэлэгт хэвтэж байхдаа Хакүхог зориуд дуудаж ирээд “Чи миний амжилтыг эвдэх нь тодорхой. Сумогийн ноён оргилд гараарай, хүү минь” гэж захисан тухай аварга нэг бус удаа ярьж байсан. Түүний хүндэлж, хайрлаж явдаг аваргуудын нэг учраас амжилттай нь эн зэрэгцэхдээ “Тайхо аварга намайг тэнгэрээс харж байгаа” гээд Хакүхо мэхийн ёсолж, нулимс унагасан нь ч учиртай. Харин одоо Хакүхо М.Даваажаргал хэрхэн сонголт хийх нь чухал үлдлээ.

ХАКҮХО ИРГЭНШЛЭЭ СОЛИХ УУ, ЭСВЭЛ…

Японы мэргэжлийн сумог сонирхолтой болгож буй том хүчин зүйл бол гадаадын бөхчүүд. Гэсэн хэдий ч олон даваад амжилт үзүүлээд ирэхээр яалт ч үгүй иргэншлийн тухай асуудал сөхөгдөх нь тодорхой хэрэг. Тухайн бөхийг өөрийн орны иргэншилтэй болгож хамаг амжилтыг улсынхаа нэр дээр авч үлдэх гэж япончууд мэрийж байна. Харин Хакүхо ямар шийдвэр гаргахыг Монголын ард түмэн гэлтгүй дэлхий нийт хүлээж байна. Хакүхо М.Даваажаргал өнгөрсөн есдүгээр сарын башёд түрүүлчихээд эх орондоо ирэх зуур хэвлэлийнхэнд өнөөдрийн сонголттой удахгүй тулгарна гэдгээ ярьж байсан. Ёкозүна М.Даваажаргал нэгэн хэвлэлд “Эрт, орой хэзээ нэгэн цагт намайг зодог тайлах болоход япончууд зүгээр л Монгол руу хариулчихгүй байх. Ямар нэгэн байдлаар авч үлдэхийг л хүснэ. Зөвхөн Сүмогийн холбоо ч биш, намайг дагадаг дэвжээний бөхчүүд, сүмог шимтэн үздэг мянга мянган хүн үүнийг хүсч байгаа. Тэгэхээр би өөрийгөө их азтай хүн юм гэж боддог. Энэ сайхан Монгол орныхоо хүү нь болж төрөөд, Их Наран улсад сүмогийн ач тусаар амжилттай явж байгаадаа хязгааргүй баярладаг. Тиймээс энэ боломжоо ашиглаад Япон, Монгол хоёр улсын хооронд өөрийнхөө чадах зүйлээр гүүр болъё л гэж боддог. Тэр нь сумо. Сумог надаас салгахын аргагүй. Тиймээс сүмогоороо багшилдаг байна уу, ямар ч гэсэн энэ спортдоо хүчин зүтгэнэ” гэснээс харахад тэр аль хэдийнэ шийдвэрээ гаргачихсан гэж хэлмээр. Тэгвэл яг үүнтэй адилхан таамаглалыг Асашёорюү аварга цахим хуудсандаа бичсэн байв. “Гадны бөх дэвжээ өвлөж, худалдаж авах эрх байхгүй. Удирдах зөвлөлийн сонгуульд ч оролцох эрх байхгүй. Хакухо намайг бодвол хэт их үндсэрхэг биш. Зөөлөн талдаа, арай өөр сэтгэлгээтэй хүн. Гайгүй байх. Ер нь Хакүхо дэвжээ нээсэн нь дээр байх. Магадгүй сумогийн холбооны ирээдүйн бодлого тодорхойлогч болж магад” гэж түүнд зөвлөгөө өгсөн байх юм. Хэрвээ дэвжээ байгуулах сонголт хийвэл өөрт нь л хэрэгтэй. Иргэншлээ сольсон ч түүний судсаар Монгол цус урсаж л байна шүү дээ. Харин ч Монголын хүү Японы дэвжээнд илүү олон амжилт гаргаж ирээдүйд сумод хөл тавих монгол залуусын түүчээг таслахгүй байх нь чухал. Үүнийг л Монголын ард түмэн хүсч байгаа. Ер нь тэгээд ч ёкозүна цолтой бөх жилдээ гурван тэрбум орчим төгрөгийн цалинтай гэсэн. Нөр их хөдөлмөр гаргаж олдог энэ мөнгийг зодог тайлаад эх орондоо ирэхэд хэн ч түүнд өгөхгүй шүү дээ. Тэгээд ч Сумогийн холбооны дүрэмд л “Гадаад бөх Японы иргэншилтэй болж байж сүмогийн холбоонд үлдэнэ” гэсэн байдгаас биш Япон улсын хууль дүрэм биш гэдгийг учир мэдэх хүмүүс хэлж байна. Учир нь Японд арван жил амьдрахаар байнга оршин суух эрх олгодог. Мөн дээрээс нь 20 жилийн турш, эсвэл дээд зиндаанд 60 башё барилдсан тохиолдолд заавал иргэншил солихгүйгээр Сумогийн холбоонд үлдэж болно гэдгийг ч бөхчүүд хэлж байсан. Гэхдээ өмнө нь Хакухо хэзээ ч “Японы иргэншилтэй болохгүй. Аав ч зөвшөөрөхгүй” гэж ярьсан удаатай.

Д.ДАВААСҮРЭН