Санкт-Петербургийн олон улсын эдийн засгийн чуулга уулзалтад оролцоод ирсэн Ерөнхий сайд маань тэнд бүтээж ирсэн ажлуудаа тайлагнаж сурталчлаад жигтэйхэн. Ж.Эрдэнэбат уг нь Монгол улсын Ерөнхий сайд. Тийм байтал Тувагаас Хятад руу тавих төмөр замын ажлыг эхлүүлэхээр боллоо гэж бахдалтайгаар мэдээлээд байгаа нь нэг л ойлгогдож өгдөггүй ээ. Харин Ерөнхий сайдын оронд В.Путин ингэж яривал гайхах юм алга. Зах зээлд хүрч мөнгө болж чаддаггүй алс хязгаар нутгийнхаа нүүрсийг яаж борлуулах вэ гэж толгойгоо гашилгаж яваа хүн нь Оросын төрийн тэргүүн болохоос манай сайд биш. Хятадтай төмөр замаар холбогдчихвол Тувагийн эрчим хүчний болон коксжих нүүрсний нөөц ихтэй ордууд амь орно. Дэлхийн нүүрсний бараг тал хувийг дангаараа хэрэглэдэг аварга зах зээлд хүрнэ гэдэг оросуудын хувьд их мөнгөний үзүүрээс атгаад авсантай ялгаагүй эд. Урд хөрштэй холбогдох хамгийн дөт, зардал багатай гарц нь манайхаар дайруулж төмөр зам тавих учраас тэд энэ асуудалд онцгойлон анхаардаг юм.
Путины хувьд гурван улсыг холбосон эдийн засгийн коридор гэсэн гоё тодотгол дор Тувагаас Хятад руу төмөр замаар холбогдох сонирхлоо эртнээс илэрхийлсээр ирсэн. Хятадын болон манай удирдлагуудтай уулзах бүрдээ сөхдөг сэдвийнх нь нэг. Хил дамнасан төмөр замын маршрутын тухайд хэд хэдэн хувилбар яригдаж байсан ч Курагино-Кызыл-Цагаантолгой-Арцсуурь-Овоот-Эрдэнэт гэсэн чиглэлийг эцэслээд шийдчихлээ.
Гурван улсыг холбосон эдийн засгийн коридор гэдэг сонсголонтой нэрэн дор өчнөөн сайхан үлгэр яригддаг ч манайд ашигтай гэж болох хувилбар бүрд Хятад, Орос хоёр толгой сэгсэрсээр ирсэн нь гашуун ч гэлээ үнэн. Сүүлд гэхэд хоёр улсыг холбосон хийн хоолой Монголоор дайрна гэсэн олон жилийн мөрөөдөл, хүлээлт маань талаар болсон. Ийм байтал гүйцэтгэх засаглалын тэргүүн яагаад тэдэнд л ашигтай энэ хувилбар дээр яаран толгой дохив? Санкт-Петербургийн эдийн засгийн чуулга уулзалтын үеэр яригдсан шийдлүүдээс анзаарах нь ээ оросууд төмөр зам дээр “за” гэвэл Эг, Шүрэнгийн усан цахилгаан станцыг чинь бодолцож үзье гэж дуугарсан бололтой юм. Засгаас гаргасан албан мэдээнд “Монголын эрчим хүчний найдвартай ажиллагааг хангах, эдийн засгийн үр өгөөжтэй төслүүдийг хэрэгжүүлэх зорилгоор /Эгийн голын УЦС, Шүрэнгийн УЦС/ хоёр талын хамтарсан ажлын хэсгийг ойрын хугацаанд байгуулахаар боллоо” гэсэн өгүүлбэр байна. Оросын тал ажлын хэсгийг ойрын хугацаанд байгуулъя, юу ч гэсэн судалъя гэсэн болохоос энэ төслүүдийг чинь хэрэгжүүлнэ гээгүй.
Эг, Шүрэнгийн хувьд аль эртнээс яригдсан ч өнөөг хүртэл ажил болоогүй төслүүдийн нэг. Гол тээг нь оросууд. Эрдэмтэд нь усан цахилгаан станц барьснаар Байгаль далайд харин ч эерэг нөлөөтэй гээд байхад тосгоны иргэд нь эсэргүүцсээр өнөөг хүрсэн. Яг үнэндээ хүсэл хийгээд сэтгэл байсан бол тосгоны өвөө, эмээ нар Путинд тийм ч том асуудал биш. Тэр байтугайг шийдээд явчихдаг удирдагчдын нэг. Эрдэмтдийнхээ яриад байгаа шинжлэх ухаанч нотолгоог төрийн тэргүүн нь мэдэхгүй суугаа гэсэн үлгэрт хэн ч итгэхгүй. Захын хүн л ухаад ойлгочих гаргалгаа. Манайх руу импортолдог цахилгаанаасаа олох ашгаа алдахгүйн тулд, аль нэг талаараа хараат байлгах гэсэндээ усан цахилгаан станцуудын төсөлд тээг тавьсаар ирсэн нь цорын ганц бодит үнэн. Газрын тос боловсруулах үйлдвэр ч ялгаагүй. Ямар ч сайн төсөл боловсруулаад баригддаггүйн учир цаанаа мөн л ийм шалтгаантай. Тэгэхээр Эг, Шүрэн дажгүй явчихна гэж найдаад Тувагаас наашлах төмөр замын ажлыг эхлүүлж байгаа бол хэтэрхий гэнэн хэрэг.
“Монгол, Орос улсын хөрөнгө оруулалттай махны үйлдвэр байгуулна”, “ОХУ, Серби хоёртой хамтран монгол махны экспортыг ОХУ, Европ тив рүү гаргахад онцгой анхаарал хандуулан ажиллахаар болов” гэж ирээд мэдээлж байгаа. Манайх шиг байсхийгээд шүлхий гэх мэт халдварт өвчин дэгддэг улсын хувьд стандарт өндөртэй Европт мах экспортлох тийм амар ажил биш. Малаа эрүүлжүүлнэ гэж том асуудал бий. Оросууд мал эрүүлжүүлэхэд хамтарна гэж дуугараад эхэлсэн нь сайн хэрэг. Саяын уулзалтаар дөрвөн сая тун вакцин нийлүүлэх хэлэлцээрт гарын үсэг зурсан нь онцлох мэдээний нэг мөн. Гэхдээ ойрын ирээдүйд махны экспортоосоо мөнгө олох боломж бидэнд байхгүй нь хатуу ч гэлээ үнэн. Тэгээд ч махны экспортоос нүүрс шиг их ашиг олох боломж хэтээсээ байхгүй. Оросоос нийлүүлэх дөрвөн сая тун вакцин Тувагийн төмөр замтай харьцуулшгүй жижигхээн гар сунгалт. Европ руу монгол мах гаргахад онцгойлон анхаарна гэдэг өгүүлбэр яг тэгнэ ингэнэ гэсэн эдийн засгийн харилцан ашигтай шийдвэр бас биш. Газар тариалангийн салбарыг хөгжүүлэхэд жилийн хоёр хувийн хүүтэй 10 сая ам.долларын техникийн зээл олгоно гэсэн шийдвэрийн ач тусыг үгүйсгэхгүй. Бидэнд амин хэрэгцээтэй зээл мөн үү гэвэл мөн. Гэхдээ манай улсын нутаг дээгүүр нүүрсээ тээвэрлэж урд хөрштэй наймаа хийх гэж байгаа оросуудын олох ашигтай харьцуулвал инээд хүрэм дэмжлэг. Зааныг хулганатай харьцуулж байгаатай ялгаагүй эд. Бид Орос руу бараа бүтээгдэхүүнээ экспортлосныхоо төлөө 30 гаруй хувийн татвар төлдөг. Манай Засгийн газраас хойд хөрштэй эдийн засгийн чөлөөт худалдааны хэлэлцээр байгуулна гээд байдаг нь цаанаа ийм учиртай. Ийм хэлэлцээр байгуулчихвал татвар буурах учраас манай талаас идэвхийлэн хөөцөлддөг. Саяын уулзалтаар татвартай холбоотой ямар ч шийдвэр гарсангүй. Мэдээж манай зүгээс яриа хөөрөө өрнүүлсэн байж таарна. Нөгөө тал хөдлөөгүй учраас татвартай хамаатай чихэнд чимэгтэй мэдээ дуулдаагүй хэрэг. Санкт-Петербургийн уулзалтаар Оросын тал татвараа бууруулна гэж дуугарсан бол өөр хэрэг. Эдийн засагт ашгаа өгсөн том шийдвэр болох байлаа.
Товчхондоо Ерөнхий сайдын Орост бүтээгээд ирсэн ажлуудаас Туваг Хятадтай холбох төмөр замтай тэнцэхээр ашигтай шийдвэр нэг ч алга. Санктпетербургээс В.Путин олз ашиг дүүрэн Кремль рүү буцсан бол манай Ерөнхий сайд дөрвөн сая тун вакцин, хөнгөлөлттэй зээл, “онцгойлон анхаарна, ажлын хэсэг байгуулж нарийн судална” гэх мэт тунхагийн шинжтэй хэдэн өгүүлбэр л ганзагалаад ирж. Тува шиг коксжих нүүрсний нөөц ихтэй ордгүй байсан бол яахав гээд орхихсон. Транзит тээврээс олох ашиг энэ тэрхэнд нь ханаж цадаад аж төрж болж л байна. Гэтэл бид Таван толгой гэж том ордтой. Америкийн “Пийбоди”, Японы “Сүмитомо”, Хятадын “Шинхуа” гээд том улсын толгой компаниуд сонирхлоо илэрхийлдэг аварга орд. Ийм ордтой улсын Ерөнхий сайд нь хаа холын, бидэнд падлий ч үгүй Тувагийн нүүрсэнд санаа зовсон шигээ суух нь ухаалаг хэрэг мөн үү. Таван толгойн ордоосоо Хятадын хил хүртэлх 200 гаруйхан км төмөр замыг өнөөг хүртэл бариагүйгээс болж өдгөө тэнд нүүрс ачсан машины цуваа 90 км-ээр хэмжигдэж байна. Тоос шороо, осол аваар, байгальд орчинд үзүүлж буй нөлөө, хүн малын эрүүл мэндийн талаар ярих юм биш. Сая онцолсон асуудлууд тартагтаа тултлаа хурцадсан.
Төмөр зам тавиагүйгээс болж хэчнээн ам.доллар алдсан бэ гэсэн асуултад хариу хайж багахан тоо бодъё. Одоогоор Тавантолгойгоос Ганцмод руу нүүрс хүргэх экспортын тээвэрлэлт тонн тутамд ойролцоогоор 26 орчим ам.доллар байгаа. Машинаар нүүрсээ тээвэрлэх гэж нэг тонн тутамд 26 ам.доллар буюу жар орчим мянган төгрөг зарцуулдаг. Хэрвээ төмөр замаар тээвэрлэвэл зардал мөнгө нь 8-10 ам.доллар болж буурах боломжтой гэсэн эдийн засгийн тооцоо бий. Дэлхийн зах зээлд нүүрс ид гялалзаж байх үед хувийн хэвшлийнхэн мөнгөө босгоод Таван толгойгоос урд хөрш рүү төмөр зам барья гээд зүтгэсэн удаатай. 2012 онд ашиглалтад оруулна гэсэн яг таг төлөвлөгөө хүртэл гаргасан байсан. Хэрвээ тэдний төслийг улстөрчид гацаагаагүй бол, өмнийн говиос урд хөршийг чиглэсэн төмөр зам анх төлөвлөснөөрөө баригдсан бол бид хичнээн ам.доллар олох байсан бол.
2012 оноос хойшхи таван жилийн хугацаанд Тавантолгойгоос нийт 52 сая орчим тонн нүүрс экспортонд гаргасан статистик бий. Төмөр зам тавьсан бол хамаагүй их нүүрс зарах байсан л даа. Гэхдээ өнөөдрийг хүртэл гаргасан нүүрснийхээ хэмжээгээр тооцоод үзье. 52 сая тонн нүүрсээ төмөр замаар тээвэрлэсэн бол бид тонн тутмаас дор хаяж 15 ам.доллар хэмнэх байлаа. Төмөр замгүйгээс болж тонн тутмаас 15 ам.доллар буюу 35 орчим мянган төгрөг салхинд хийсгэсэн гэсэн үг. Хэмнэх боломжтой байсан 15 ам.долларыг 52 сая тонноор үржүүлбэл 780 сая ам.доллар болно. Төгрөгт шилжүүлбэл 1.7 их наяд гэсэн аварга тоо гарч байна. Хамгийн багаар бодоход л энэ шүү дээ.