Үг: Х.Лхагвасүрэн
Ая: Ц.Чулуунбат
“Чи”
Сэрүүн намрын хүйтэн бороо
Сэтгэл юугий минь хөргөөд одлоо
Алаг нүдэн чиний дүрийг
Аюулхайд минь зураад арилгалаа
Навчис хаялан модод найгана аа
Чамайгаа бодсон зүрх гансарна
Хун шувууд нь нисээд буцсан
Хулст нуур шиг мэлмэрсээр үлдлээ.
Намайг өрөвдөж салхи гиншихэд
Шөнийн бороо уйлан шивэрнэ
Гунигийн дээл нөмөргөөд явсан
Намрын зүүд байж дээ чи минь.
Намрын зүүд байж дээ чи минь
Намрын зүүд байж дээ чи минь
Гээгдсэн навчис салхинд хийслээ
Чамайгаа хайрлаж чамайг дурсана
Цонхоор харагдах мод шиг дүнсийж
Цагийн аясаар намрыг үдлээ
Намайг өрөвдөж салхи гиншихэд
Шөнийн бороо уйлан шивэрнэ
Гунигийн дээл нөмөргөөд явсан
Намрын зүүд байж дээ чи минь
Намрын зүүд байж дээ чи минь
Намрын зүүд байж дээ чи минь
Навчис хаялан модод найгалаа
Чамайгаа бодсон зүрх гансарна
Хун шувууд нь нисээд буцсан
Хулст нуур шиг мэлмэрсээр үлдлээ.
Намайг өрөвдөж салхи гиншихэд
Шөнийн бороо уйлан шивэрнэ
Гунигийн дээл нөмөргөөд явсан
Намрын зүүд байж дээ чи минь
Намрын зүүд байж дээ чи минь
Намрын зүүд байж дээ чи минь
Намрын зүүд байж дээ чи минь
Намрын зүүд байж дээ чи минь