“Хотын танхайчууд” гэгдэх бидний үеийнхэн багаасаа, хажуугийн байрныхантайгаа ” ч у л у у г а а р б а й л д а ж ” тоглохоос эхлүүлээд дош довныхоо нэр төрийн төлөө зодолдох зэргээр “тулалдан” өсөхдөө нэг нь нийтийн төлөө, нийт нь нэгийнхээ төлөө уриатай байсан. “Тулалдаан”-ы үед ийм уриатай байж л ялагдахгүй. Андууддаа итгэсэн байхад зориг орж, хоёулаа ч бай, гурвуулаа ч бай хүний олноос үл айх бөгөөд зодооны үед бие биеэ хайрлан бахдахдаа х ө ө р ч , а й м ш и г г ү й г э э р нүдэлддэгсэн. Эр зоригийг нь харсан “дайсан”-ууд маань тооход бүр онгирч өвдөхийг үл анзаарна. Хамгийн гол нь найзууд бие биедээ жудаг болоод эр зоригоо харуулах нь улам бүр хүндлэлийг олох нэр төрийн хэрэг байсан юм. Тиймээс “дайсан”-ууддаа дийлэгдэн унаад ч зэрэгцэн хэвтэхдээ сэтгэл ханамжтай байдагсан. Тэмцэл хотын хүүхдүүд биднийг ингэж л нөхөрлүүлсэн юм. Жинхэнэ анд нөхрийн тангаргаар гагнагдсан хөвгүүд хотын коммунитийг бий болгож дош, довоороо овоглогддог байсан. Тэгээд хотынхон бие биеэ дөчин мянгатынхан, микрийнхэн, зуун хорийнхон, у л а а н х у а р а н г и й н х а н , а м г а л а н г и й н х а н , я а р м а г и й н х а н , б а г а т о й р у у г и й н х а н , ч е х и й н гучин зургаагийнхан, хорин хоёрынхон гэх зэргээр дуудна.
Элбэгдорж, Энхболд, Эрдэнэбат нарыг гадаадын төрийн томчуул, үндэстэн дамнасан корпарацийн з а х и р л у у д , х ө р ө н г ө оруулагчид тоож тойглож гүйгээд байгаа шалтгаан бол одоо манай гурав, Монгол хэмээх жинхнээсээ тусгаар тогтносон, бүрэн эрхт улсын төрийн гурван “өндөр” нь учраас тэгж байгаа юм. Ерөнхий сайд Амарт байгаагүй бүрэн эрх тэдэнд байна. Хэрэв манай гурван өндөр хөөрхий Амар сайд шиг их гүрний “банага” гуайнд амьдардаг бол хэн ч тэднийг тоохгүй, Москва, эсхүл Бээжинд очиж асуудлыг шийдэх байсан нь дамжиггүй.
Нийтлэлийг бүрэн эхээр нь “Өдрийн сонин”-ы өнөөдрийн дугаараас уншаарай