Төв аймгийн Сэргэлэн сумын III багийн малчин Б.Улаанхүүгийнх Өгөөмөр гэх газарт ганц гэрээр хаваржиж байна. Нутгийн улс “Улаанхүүгийнх энүүхэнд төв замаас баруун гар тал руу салахад бий. Харваас олон хоньтой айл байгаа. Андашгүй. Бараг 2000 хоньтой байх шүү” гэж зам заалаа. Тал дүүрэн хонь салхи сөрөн наашилна. Хөтөл давуут хонины хашаа, нэг гэр, ачааны тэрэг харагдлаа. Хоёр банхар бүдүүн дуугаар угтаж гадсаа тойрно. Гэрээс гурван хөвгүүн гарч ирж “Том хүн байгаа” хэмээн үүдээ нээлээ.
Мэнд ус мэдэлцэж хэрэг зоригоо танилцууллаа. Гэрийн эзэн “Намайг Улаанхүү гэдэг” хэмээхэд зуухныхаа дэргэд хоол хийж суусан эхнэр З.Отгонцэцэг нь “Паспортныхоо нэрийг хэлээч ээ” гэж сануулбал “Уг нь паспортны нэрийг минь Балбарын Ганбаатар гэдэг шүү дээ. Би ч мартчихаад Улаанхүү гэж өөрийгөө танилцуулчихаад байдаг юм. Намайг бага байхаас аав, ээж маань Улаанхүү гэж дуудаад, тэр нь ингээд миний жинхэнэ нэр шиг болчихсон. Ганбаатарынх хаана вэ гэвэл хүмүүс мэддэггүй. Улаанхүүгийнх хаагуур нутаглаж байна гэж асуувал мэдэхгүй хүн байхгүй шүү, хэлээд л өгнө” гэлээ. Тэгснээ “Сонин дээр аль нэрээр минь бичихээ өөрөө л мэд. Малчин Ганбаатарынх гэвэл хүмүүс эргэлзэнэ шүү” гээд инээлээ.
Эднийх 1500-гаад хонь, ямаатай. Төл хүлээж авч байгаа болохоор үнээгээ саах зав гарахгүй байгаа гэнэ. Адуу нь харин Баянцагаанд отроор явж байгаа аж. Гэрийн эзэгтэй саяхан хийсэн шинэ боорцгоор дайллаа. Гал дээр тогоонд шөл пор порхийн буцална. Энэ хавар эдний 600 гаруй хонь төллөх юм байна. Одоогоор 300-гаад төл хүлээж аваад байгаа аж. Хургатай хонь, сувай хонио ялгаад тус тусад нь бэлчээрт гаргажээ. З.Отгонцэцэг гурил элдэж хэрчих зуураа “Хургатай хонь энүүхэнд бий. Хэдүүлээ хоолоо идчихээд хамтдаа тийшээ явж хонио жишье” гэлээ.
Б.Улаанхүү “Хавар цаг хамгийн сайхан цаг. Юм болгон өсч үржиж, өвс ногоо ургадаг сайхан цаг. Хүн, малын сэтгэл дандаа нааштай, гоё юм бодож байдаг” хэмээгээд “Манайх өдөрт 30-гаад төл хүлээж авч байна. Манай малчин хүү Сэлэнгийн Зүүнхараагийнх. Залуу хүүхэд бий” гэвэл З.Отгонцэцэг “Мотоцикл нь дуугарч байна. Ирж байх шиг байна” гэж ярингаа гурил хэрчлээ.
Б.Улаанхүү, З.Отгонцэцэг нар 1990 онд төлчин болж мал дээр гарч Сэргэлэнгийн 800 үнээний “Баянбулаг” фермд ажиллажээ. Гэрийн эзэн Нэгдэл дундын үйлдвэрт тээврийн тэрэг барьж байсан бол гэргий нь цэцэрлэгийн багш мэргэжилтэй юм байна. Б.Улаанхүү “Одоо үед цаг агаарын мэдээ яг таардаг болсон. Дээр үед зөрдөг байсан шүү. Бид чинь тэнгэрээ л харж амьдарна. Тэнгэр муухайрахад нүүхэд бэлэн байдалтай л байдаг. Тавилга хогшил гэж юм бараг үгүй. Отрын айл шиг л байдаг.
Залуу байхад бид хоёр ч нүүхийг үзүүлж өгдөг байлаа. Жилдээ хэд ч нүүдэг байсан юм. Хоёулхнаа л жижиг дөрвөн ханатаа буулгаад ачаа бараагаа боогоод нүүчихдэг байлаа. Одоо бид чинь жар хүрлээ, залуу цагийнх шиг бяр чадалгүй болж байна. Том таван ханатай гэр барьчихвал нүүдэл суудал хийхэд хэцүү. Хаваржаандаа буугаад долоо л хонож байна” гэлээ.
Зээ хүү Б.Энхболд нь өвөө эмээ дээрээ ирж хонь эргүүлэхээс эхлүүлээд ажилд нь тусална. Бэрийнх нь хоёр эрэгтэй дүү мотоцикль дөхүүлэх ажилтай ирсэн ч Б.Энхболдыг ирсэн болохоор хань татаад тоглоод сүйд. Гэвч эмээгийнхээ үгэнд орж гаднаас аргал тэврээд оруулж ирээд дөрвөлж рүү хийлээ. Б.Улаанхүүгийнх дөрвөн хүүхэдтэй. Том хүүхэд нь Багийн засаг дарга, удаах нь хуульч, дараагийнх нь Хаан банкинд теллерээр ажилладаг бол отгон хүүхэд нь МУИС-д эдийн засагч, нягтлангаар сурч байгаа юм байна. Одоо гуравдугаар курс. Хагас, бүтэн сайны амралтаар хүүхдүүд нь байнга ирж, аав ээждээ тусална. Гэрийн эзэн “Хүүхдүүдийн тус их ээ. Амьдралд их нэмэр болох юм аа. Нэг хэсэг манайх гурван оюутан зэрэг сургалаа. Таван малын буянд хүүхдүүдээ бүгдийг нь дээд боловсролтой, өөрийн гэсэн мэргэжилтэй, ажил төрөлтэй болгочихлоо. Одоо багынхаа чигийг л харчихвал гэсэн бодолтой сууна. Бид хоёр хэдэн малаасаа холдож үзээгүй. Холдох шалтаг ч гардаггүй юм. Эмнэлэг, эмч гэж сүйд болохгүй. Өдий наслахдаа эмнэлэг бараадаж үзээгүй. Өвдөх, өвчтэй байх нөхцөл алга шив. Өглөө эрт босоод л бид хоёр чинь хэдэн малынхаа араас гүйгээд гимнастик хийчихнэ. Хөдөлгөөнтэй, эрүүл агаарт аж төрнө гэдэг чинь эрүүл саруул байх үндэс юм байна. Би өнөө өвөл лав хот руу ороогүй байх шүү” гэхэд З.Отгонцэцэг “Манай хоёр эгч хотод бий. Би тэдэн дээрээ очдог юм. Хотын утаа ч хэцүү байна лээ шүү. Манай энд Майдар сити байгуулагдана, Зуунмодыг дагуул хот болгоно гээд хөл хөдөлгөөн нэмэгдэх шинжтэй болсон шүү” гэлээ.
Гэрийн зүүн урдах хонины хашаанд гурван хонийг хургатай нь уяжээ. Эх нь голсон болохоор өглөө сүргээс нь үлдээгээд эхэд нь хургыг нь авахуулах гээд ингэж уясан байна. Бүхэл өдрийн турш ингээд уячихад эх нь хургаа авчихдаг аж. Бүр авахгүй хоёр гурав хоновол эзэгтэй З.Отгонцэцэг тойглоно. Уяатай хонь хургаа хөхүүлж, цадсан хурга тавтай гэгч нь унтана. Б.Улаанхүү “Энэ хэд ч учраа олчихжээ. Эх мал хургаа голох олон шалтгаан бий. Ялангуяа анх хургалсан хонь хургаа голох нь их. Олон хонины дунд орохоор хурганых нь үнэр өөрчлөгдөхөөр таньдаггүй бололтой. Эд нар өнөөдөр ингэж уяулсны хүчинд хургаа авчихаж байгаа юм. Маргааш хургатай хонинуудтай нь нийлүүлээд бэлчээрт гаргачихна даа” хэмээлээ. Цөөн хоньтой айлууд шинэ гарсан хургаа гэртээ оруулах юмуу, эсвэл дулаан саравчинд бөөцийлдөг. Харин эдний хонь мал их учир тийм энхрий аргаар өсгөх нь тохиромжгүй учир эхийг нь дагуулаад явуулдаг юм байна. Хөрвүү аргаар өсгөсөн төл мал болох нь амар гэдгийг Б.Улаанхүү малчин хэлж байлаа. Б.Улаанхүү гуай 2010 онд “Мянгат малчин” болж байжээ. Мөн аймгийн Алдарт уяач, “Манлай малчин” цолтой сумандаа төдийгүй, аймгийнхандаа нэр усаа гаргасан малчин хүн.
Мал нь цөөн байхад айлуудтай айлсаж, хотолдог байж. Хамтаараа хөдөлмөрлөж хишиг өдөртэй ч байсан гэнэ. Гэвч мал нь өсөөд ирэхээр хажуу дахь цөөн малтай айлд нь ажлын дарамт нэмэгдэж, бас их малтай айлын дэргэдэх айлын мал тарга тэвээрэг авч чадахгүй ширвэгдээд байдгаас эхлүүлээд мал нь нийлбэл ялгахаас өгсүүлээд ажил ундарна. Ер нь олон малтай айлууд ганц гэрээрээ байдаг нь тийм учиртай юм байна. Мянгат малчин Б.Улаанхүү “Уг нь олуулаа байх нь гоё л доо. Хүүхдүүд хоорондоо тоглоно. Бид ч гэсэн бие биенийхээ гэрт орж дэмий ярина гэдэг сайхан” гэж ярилаа.
Гэрээс урагшаа нэлээд зайтай газарт мануухайн шон босгожээ. Хажууд нь хоёр шонгоос өлгөсөн олсноос баахан төмөр лааз дүүжилжээ. Тэр нь салхинд хөдөлж чимээлнэ. “Энүүгээр боохой харагдаад байх юм” гэж гэрийн эзэн дотогш оронгоо ярив.
Энд гар утасны сүлжээ бий, DDISH-тэй болохоор мэдээллээс хоцрохгүй. Б.Улаанхүү “Зурагтыг хараад байхад янз бүрийн л юм болж байгаа харагдах юм. Яваандаа сайхан болох байх аа. Ямарваа нэг юм зөв замаа олохын тулд будилдаг шүү дээ. Тийм л юм болж байгаа биз. Тэгж байгаад сайхан болчих байх аа” гэлээ. Түүнээс “Танд фэйсбүүк хаяг байгаа юу” гэвэл “Үгүй ээ, надад байхгүй ээ. Хөгшин л харин утсаа бариад доошоо хараад тонгойгоод суугаад байдаг юм” гэв. “Өнөө өвөл сайхан өвөл болсоон. Ойрын хорин жил ийм өвөл болоогүй байх аа. Манай энэ хавьд их сайхан өвөл болчихов уу гэж бодлоо. Манайх Өгөөмөрийн амандаа л энүүхэнд өвөлжөөндөө өвөлжсөн” гэж өрхийн тэргүүн хоймортоо суун намуухан ярилаа. Г.Отгонцэцэг “Төл хүлээж авах үеэр бүр зорьж ирдэг хүмүүс хаа нэг бий шүү. Ээж хад орчихоод ирлээ, хүүхдээ салхилуулж байгаа юм гэсэн хүмүүс орж ирдэг юм” гэхэд Б.Улаанхүү “Манайх уг нь Ээж хайрхны наагуур, наад бэлчээрээр л нутагладаг байсан. Урдуур оготно идчихээд идэш муутай болохоор наашилсан юм” гэв.
Цас зуд, цаг агаарын эрс тэс хүнд байдал учирчих вий л гэж эмээдэг юм. Түүнээс бусад үед мал маллах чинь гайгүй ажил шүү дээ. Гэнэтийн л салхи шуурга гэхгүй бол гайгүй ажил байдаг юм гэж Б.Улаанхүү гуай хэллээ. Тэнгэр муухайраад ирэхээр л дагаад сэтгэл нь муухайраад ирнэ. Цаг агаар төдний өдөр муудна шүү гэсэн мэдээ дуулбал малаа жаахан ойртуулж бэлчээрлүүлэх юм уу, салхиныхаа дээр гаргадаг ч юм уу анхаарал сэрэмжээ нэмэхэд л болоод явчихна гэж Мянгат малчин маань хэллээ. З.Отгонцэцэг гаднаас хөвгүүдийг дуудаад малчин хүүгээ сурвал “Ичээд зугтчихсан” гэлээ. Б.Энхболд “Сурвалжлагч ирсэн. Зурагтаар яриарай” гэж цаашлуулж л дээ. Тэгтэл мотоциклио унаад буцаад хонь руугаа явчихсан байна. З.Отгонцэцэг “Манай малчин хүү чинь жаахан, 21-хэн настай хүүхэд. Бага юм болохоор та нараас ичиж байхгүй юу. Ааш зан сайтай их сайн хүү л дээ. Оройны ажлаас өмнө хоолоо идчихгүй дээ. За яахав. Бидэнтэй зөрж орж ирж магад” хэмээлээ. Ингээд бөөнөөрөө хургатай хонь руу явцгаалаа. Урдаас тууж авч ирээд хөндийд хашлаа. Найман талаас нь хашиж хонь хургаа жишиж эхэллээ. Хөндийг дагасан салхи хүчтэй үлээж хонь хурганы майлаан нэмэгдэж тэр хавиар л бөөн дуу шуугиан боллоо. Энэ өдөр найман хонь хургалж, нэг ямаа ишиглэжээ. Шинэ төллөсөн хонь, ямаа сүргээсээ үлджээ. Хонь хургыг жиших гэж бараг цаг гарны ажил болов. Аргагүй шүү дээ. 600 гаруй хонь, хурга гэхээр. Жишсээр нэг халзан хурга үлдлээ. Түрүүнээс л хойш эх хонь болгоныг дагаж майлаад, хөл дээрээ арайчүү тэнцсэн халзан хургыг Б.Энхболд хөөж байгаад бариад авлаа. З.Отгонцэцэг “Эх нь голж дээ. Голоод л сувай хонь руу орчихож. Орой эхийг нь олоод маргааш хамтад нь уяна даа” гэснээ “За эгч нь үлдсэн хонь, ямаа руугаа явлаа. Хээр төллөсөн болохоор мөд ирэхгүй. Хотонд аваачих гэж хэдэн цаг ноцолдоно шүү дээ. Харанхуй болохоос өмнө л лав очих байх. Миний дүү наад халзан хургаа хашаанд аваачаад тавьчихаарай” гэлээ. Б.Улаанхүү гуай “За хонь жишихийг харав уу. Ах нь хонь руугаа явлаа. Сайн яваад хүрээрэй” гэлээ. Мянгат малчин Б.Улаанхүүгийнхэн сувай хонь, хургатай хонь, хээр төллөсөн хонь, ямаа руугаа тэгээд зүг бүр тийш мотоциклио унах нь унаад явган нь явганаар хонио туугаад үлдлээ. Халзан хургыг тэврээд хотонд хүргээд саяхан төрсөн ишиг, хургануудтай нийлүүлэв. Ишигнүүд цоройж, гар үнэрлэнэ. Сувай хоньд хотондоо дөхөж байлаа. Хоёр банхар өдрийнх шигээ чанга хуцсангүй. Хаа нэг чимээ өгч хуцаж байгаад чимээгүй болов. Салхины үзүүрт Манлай малчин Б.Улаанхүү зээ хүүгээ дагуулан хонио туусаар наашилж байгаа нь харагдлаа.
Гэрэл зургуудыг Ц.МЯГМАРСҮРЭН