Ардын жүжигчин, найруулагч Бирваагийн Мөнхдоржтой ярилцлаа.
-Сүүлийн үеийн кино, жүжиг үзэхээр “Энэ хэсэгт нь алдаа гаргачихлаа даа”, “Энэ жүжигчин энд алдчихаж” гэх бодол төрдөг үү?
-Тэгж бодогдохгүй. Ёстой тэгж бодож болохгүй. Аливаа уран бүтээлийг “Энэ дээрээ алдаа гаргаж байна” гэж үзэж болдоггүй юм. Яаж хийж вэ, дүрүүдийг бүтээж байгаа, дүрүүдэд хандаж байгаа жүжигчдийн тоглолт, зохиолыг найруулгаар баяжуулж байгаа илэрхийллийн арга, хэлбэр, хэллэг, уран сайхны хэлбэрээр хэр баяжигдаж вэ. Үүн дээр нэмэгдээд хөгжим, дуу чимээ, дүрслэлийн аргуудыг яаж ашиглаж вэ. Энэ бүхнээс нь манай уран бүтээлчдийн хийсэн жүжиг, киноны хийц, бүтэц нь ялгарч харагддаг байхгүй юу. Аливаа уран бүтээл бол тухайн уран бүтээлчийн нийгэмдээ хэлэх гэсэн сэтгэлийн эмзэглэлийн бодол, санаа үргэлжилж явдаг. Тиймээс тэр уран бүтээлчийн сэтгэлийн эмзэглэл, ертөнц нь тэр кино, жүжгийн тоглолтын үйл явдал, баримтаар дамжигдаж хүмүүсийн оюун санаанд хүрдэг. Ер нь уран бүтээл бол хүмүүсийн оюун санааг гэгээрүүлж, урагш авч явж хөтөлдөг. XXI зууны уран бүтээлийн гол онцлог бол тэр уран бүтээл үзэгчдийн сэтгэлд ямар байр суурь эзэлж байна вэ, тэдний оюун санааны амьдралд ямар өөрчлөлт нөлөө үзүүлэх вэ гэдэг талаас нь харах.
Тэгж байж авангард, урагшаа тэмүүлсэн тэмүүлэлт үзэл бодол руу орно. Тийм үзэл бодол, хэлбэр хийцүүд бол Монголын театрын урлаг болон бусад урлаг ямар хэмжээнд хийгдэж, жүжигчид ямар хэмжээнд үүнийг хүмүүст хүргэж байна вэ гэдэг бүтэц, арга хийц нь тодорхой нэгэн шатанд хуучнаас өөр алхмыг хийхдээ хуучныг огт үгүйсгэхгүйгээр шинэчилж чадсан тэр хэлбэрийг урлагийн амьд байх төрх, урлагийн энэ зуунд амьдрах, шинээр амьдрах эх булаг нь тэндээс үүсвэртэй гэж бодох хэрэгтэй.
-Жүжигчдээс найруулагчдаа загнуулаад уйлдаг байлаа гэх үгийг их сонссон юм. Найруулагч гэхээр л их ууртай, хүн загнадаг хүмүүс байдаг мэтээр төсөөлөгддөг. Харин таны хувьд өөр?
-(Инээв). Загнуулаад хүн болно гэдэгтээ биш л дээ. Уран бүтээлчдийн халуун гал тогоо байгаа юм. Тэнд шатна, дэвэрнэ, улам өрнөнө. Тэр бүх үйл ажиллагаа, шат бол найруулагч, тэрийг удирдаж байгаа багштай холбоотой. Тэр бүхэнд л жүжигчний оруулах хувь нэмэр, дүрдээ ажиллаж байгаа уран сайхны сэтгэлгээ, нийгэм, амьдралыг харах ертөнц нь ямар хүрээнд, ямар цар хэмжээгээр бидэнд хүрч ирж байна вэ. Дүрээ хэрхэн бидэнд хүргэж, дүрийнхээ мөн чанар, өнгө төрхийг хэрхэн ойлгуулах нь вэ гэдэг урлах эрдмээс нь харж жүжигчний дүрд баяр хүргэж “Сайхан дүр” болсон гэж үнэлдэг. Жүжигчин хүн мөнхийн эрэл хайгуулд явдаг. Мөнхийн амьд хүний ертөнцийг бүтээдэг учраас тасралтгүй эрэл хайгуулд явж зогсолтгүй оюун эрэлтэй хүмүүс болохоор амьдралаас нэг ч алхам хоцорч болохгүй. Амьдралыг дагаж болохгүй. Амьдралд тэмүүлэлтэй, урагшаа харж байж өөрийнхөө тоглож байгаа дүр, уран бүтээлээрээ хүмүүсийг уриалан дууддаг. Хүмүүсийн амьдрал, оюун санаанд эрч хүч нэмсэн ийм энерги уран бүтээлд байдаг. Тэр дундаа жүжигчин, найруулагч, зохиолчдод мөнхийн оршиж байдаг.
-СУИС-ийг найруулагчаар төгсч байгаа хүмүүсийн хувьд хамгийн том албан тушаал бол драмын театрын Ерөнхий найруулагч байх?
-Драмын театрын найруулагч болох. Цааш нь авьяас, туршлагаараа ерөнхий найруулагчийн зиндаанд хүрэх. СУИС-д боловсорсон, олж авсан мэдлэг боловсролоо амьдрал, нийгэмд нотлох, түүнийгээ хөгжүүлэх, тэрийгээ хэрхэн баяжиж байна вэ гэдгээ шалгуулах том шалгуур бол театрын амьдралд очиж байж биелэгдэнэ. Зөвхөн Улсын драмын театрт очсоноор биелж ч байгаа юм биш. Орон нутгийн сайхан мэргэжлийн байгууллагууд байна. Эндээс хүмүүс маш олон зүйлийг олж харна.
Орон нутаг өөр өөрийн гэсэн өвөрмөц өнгө төрх, хэлбэр дүрстэй. Ардын болон зан үйл тал дээр орон нутгийн театрууд судалгааны ажил ихтэй. Тэнд очсон залуу найруулагчид жүжиг тавихаас илүү тухайн орон нутгийн хүмүүсийн зан үйл, ахуй амьдрал, улс үндэстнүүдийн хоорондох хэл, яриа. Тэдний зан заншил, соёл, гоо зүйн талаар тодорхой нэгэн ойлголт мэдлэгийг ажлын туршлага, амьдарч байгаа орчноосоо олж явдаг. Тэгэхээр тэд улам эрэл хайгуул хийдэг. Эрэл хайгуулдаа улам хөгжиж явдаг. Ер нь ардын авьяастны бэлгэ тэмдэг гэдэг бол урлагийн үүсэл хөгжлийн хамгийн гол үндэс нь.
-Дээр үеийн монгол кино, одооны кинонуудын жүжигчдийн хооронд жүжиглэлтийн өдөр шөнө шиг ялгаа байдаг?
-Ялгаандаа биш. Амьдралын судалгаа гэж айхавтар юм бий. Хоёрдугаарт, манай шинэ төгссөн хүүхдүүдэд уран бүтээлийн эрч хүч, онгод хийморь бүгдэд нь байгаа. Сурсан мэдсэн бүх юм нь цээжинд нь багтаж ядаад хэлэх гэсэн хурд, энерги нь илүү байгаа юм. Тэр энерги нь уран бүтээлийг нь хүнд хүргэх гэсэн тэмүүлэл, урагшлах гэсэн хүсэл нь хөтлөөд байгаа юм. Тэр урагшаа тэмүүлсэн хүсэл нь амьдралыг харахдаа бодит байдлыг хэт урагшлуулж харах. Эсвэл өөрсдөөсөө тасархай харах алдаа гаргахыг үгүйсгэх аргагүй. Гэхдээ энэ алдааг гаргахгүй байх олон нөхцөл бий. Яагаад вэ гэвэл урлаг өөрөө амьдралын их сургууль учраас амьдралаа судалж байж ургаж гардаг учраас тэрний ард амьдрал өөрөө л байдаг. Амьдралыг судлахуйн ухаангүйгээр, амьдралыг танин мэдэх ойлголтгүйгээр урлагийг бүтээнэ гэдэг бол хийсвэр. Урлагт обьектив, субьектив хоёулаа байгаа боловч хамгийн гол нь обьективийг яаж уран сайханч сэтгэлгээгээр хийсвэрлэлээс гаргаж хүнд ойртуулах вэ, хүний оюун санаанд яаж үнэмшүүлэх вэ гэдэг бидний эрэл хайгуул хуучин 1940, 1950, 1970, 1980-аад оны социализмын урлагаас ялгаатай, чөлөөтэй байгаа юм.
Тэгэхэд үзэл суртал гэж нэг юм байсан. Намын бодлого, намын үзэл суртлыг сурталчлахад бүх зохиол бүтээл тэр рүү орж намын байгууллагаар хянуулдаг, намын дарга нар, Төв хороо хянадаг. Үзэл суртлын хувьд болох уу, үгүй юу гэдгийг хэлдэг. Хөдөлмөрийн баатар, сайн барилгачны тухай сэдэвтэй кино олон бий. Тэрэн дотор ёс суртахууны асуудлыг заавал чирч явдаг учраас тэр кино өнөөдөр ч оюун санааны хоцрогдлыг арилгахад онцгой нөлөө өгч байсан. Тиймээс XX зуун, социализмын үеийн бүтээл гэж хэлэгдэх боловч хүмүүсийн оюун санаанд орох өөрчлөлтүүдийг нэг намын тогтолцоотой, ангит, намч чанарын үед урлаг өөрийнхөөрөө гарч ирэхэд намын харьяаллыг алгасч чадах ч тэрэнд баригдахгүйгээр хэлж гаргах, илэрхийллийн аргыг хийж байсан ч хаагдмал байсан нь тодорхой.
-Та Улсын драмын театрт хэдэн жил найруулагчаар ажилласан юм бэ. Их олон жил болсон байх шүү?
-1976 оноос л театрт орж ажиллаад 33 жил болсон байна билээ шүү дээ.
-Тэгэхээр хичнээн жүжиг тавьсан бол оо?
-Тэр чинь 70, 80-аад юм болно. Орон нутагт тавьсан жүжгээ яривал бараг 100 гарна.
-Найруулагчийг зовоогоод байхгүй жүжиг гэж байх уу?
-Хэрвээ найруулагч жүжгийг зовохгүйгээр тавьдаг гэж үзвэл найруулагчийн хэрэг байхгүй. Хамгийн гол нь зохиолчийн зохиол бүтээлийг олж харж тэр бүтээлд нь хүндэтгэлтэй хандаж, хэлэх гэсэн санаа нь өнөөдөр манай нийгэмд, бидний дунд, хүмүүст байж байна., энэ жүжгийн санаагаар энэ нийгэм, хүмүүст хэлэхээс нааш бидний сэтгэлийн эмзэглэл тайтгарахгүй нь ээ гэж харж чадсан нөхцөлд тэр бүтээл гарч ирдэг. Сонгодог бүтээл бүхэн мөнх байдгийн нэг аугаа чанар нь аль ч нийгмийн тогтолцооны үед нийгмийн аль нэг асуудалд тэр бүтээлийн дүрүүдийн хэлэх гэсэн санаа бүхэн өөр өнгө, хэлбэрээр оршиж байдагт байгаа юм. Тэднийг олж харж сонгодог жүжгийн хэлбэрээр гаргаж тавьж чадвал бид сонгодог жүжгийг тавихын зэрэгцээ, орчин үеийн оюун санааны хэрэгцээнд Орос, Английн сонгодгууд бидэнд үүгээрээ хэрэгтэй байна гэж татаж гарч ирнэ гэдэг бол орчин үеийн сэтгэлгээ. Сонгодгийг орчин үеийн амьдралд ойртуулж ирж байгаа хандлага. Түүнээс биш ойртуулж байна гээд хувцас хунар, хөгжим чимэглэлээр нь ойртуулахыг хэлэхгүй.
-Жүжиг сонирхдог зарим хүн тухайн жүжигт хэн тоглосноос илүү хэн найруулсан бэ гэдгийг хардаг юм билээ?
-Дэлхийн театрын түүхэнд XX зуунаас хойш тийм байна л даа. Жүжигчдийн нэр төр, байр суурь өсөөд дүр бүтээх чадвар нь улс орондоо дуурсагдаад ирдэг. Тоглох жүжигчний ур чадварын асуудал бол их том боловсорсон үе шат юм. Тэрүүгээр нь үзэгчид тэр жүжигчнийг хүлээж, жүжиглэлтийг нь биширдэг. Тэгээд дараа нь тэр жүжигчин ямар дүрд тоглох бол гэж хүсэн хүлээх хүлээлтийг бий болгодог. Тэр бол жүжигчинд бурхнаас өгсөн авьяас билэг нь хөдөлмөрөөр баяжиж хүнд үнэмшигдэж, хүмүүсийн оюун санааны ертөнцөд эрэлт хэрэгцээ болж эхэлж байгаа нь тэр. Тийм учраас жүжигчнийг үзэгчид хүсдэг.
-Харин найруулагчийг?
-Найруулагч чинь зохиол, жүжигчин хоёрын ард байдаг. Зохиолчийг хүлээн зөвшөөрч жүжигчинд өөрийгөө уусгаж тэр найруулагчийн бүтээл үзэгчдэд 100 хувь очиж үзэгчид жүжигчдийг үзэх гэж байна гэдэг чинь найруулагчийг хамт үзэж байгаатай адилхан. Тэр бүхний өмнө найруулагч гүйгээд байна гэдэг биш. Найруулагчийн мэргэжлийн ёсзүйн хувьд ч таарахгүй асуудал.
-Найруулж байсан жүжгүүдээс тань сонирхолтой байдлаар тавигдсан эсвэл их цаг хугацаа орсон бүтээл гэвэл бий дээ?
-Үзэл суртлын үе хүнд хэцүү байсан. “Отелло” жүжгийг хоёр дахиа тавихад их хүнд байлаа. Уг жүжиг анх 1956 онд тавигдчихсан байсан. Үзэгчдийн сэтгэл санаанд Отелло гэдэг хүн бол Г.Гомбосүрэн гуайгаар төсөөлөгдчихсөн. Е.Гомбодорж гэж сайхан жүжигчин Ягод тоглож байсан. Энэ хоёр хүнээр хүлээн зөвшөөрөгдчихсөн байсан. Бас ардын жүжигчин Ч.Долгорсүрэн гуай байна, Дездемонд тоглосон. Энэ гурван хүний ансамбль бат байсан тэр байдлаар хүмүүс 1956 онд “Отелло” жүжгийг Английн Шекспир гэдэг хүн бичжээ. Отелло гэдэг ийм намтартай хүн байжээ. Гомбосүрэн, Гомбодорж, Долгорсүрэн гурав бидэнд үнэмшилтэй хүргэж иржээ гэсэн. Уран бүтээл оршин тогтоно гэдэг жүжигчнийг төрүүлдэг, жүжигчнийг нээж гаргаж өгдгөөрөө онцлог талтай. Тэрүүгээр нээгдэж гарч ирсэн манай алтан үеийн уран бүтээл бүхэн уламжлагдаж ирэн шинэ залуу үед дамждаг, хөгждөг. Үүний нэг залгамж халаа бол Ц.Гантөмөрийн тоглосон Отелло, Л.Жамсранжавын тоглосон Яго, Д.Мэндбаярын тоглосон Дездемон. Залгамж халаагаа үргэлжлүүлж тэрийгээ өөр өнцгөөс дүр бүтээх арга аргачлалтайгаа, 1980 онтойгоо холбож гаргаж ирсэн асуудал бол жүжигчний оюунлаг шинжийн асуудал. Оюунлаг жүжигчин дүрийн бодит мөн чанарыг хүний оюун санаанд яаж хүргэх вэ гэдэг эрэл хайгуулаараа хийж байгаа нэгэн цогц бүтээлийн нэг хэлбэр. “Отелло” жүжгийн ерөнхий санаа бол хардалт, хайр дурлалын тухай гэхээсээ илүү хардалт, хар санаанаас илүү яаж гэгээлэг юм руу очих вэ гэдэг тэмүүллийг тэнд хийх гэж оролдсон уянгын эмнэгэлт жүжиг.
-Монголчуудын хувьд таны аав Г.Бирваа гуайн нэрийг хүүхэд байхаасаа, дуу хөгжмийн номноос л уншиж мэдэж бүтээлтэй нь танилцаж өсдөг. Урлагийн гэр бүлд өссөн нь найруулагч болоход тань нөлөөлсөн нь мэдээж?
-Гарцаа байхгүй нөлөөлдөг. Манайх хөгжмийн гэр бүл. Миний ээж хөгжимчин. Аав өөрөө хөгжмийн зохиолч, удирдаач. Бас цэргийн хөгжимчин байсан шүү дээ. Халх голын дайнд бүрээ үлээж явлаа. Халх голын анхны бүрээ үлээж байсан гурван бүрээчний нэг нь манай аав. Миний дүү нар бүгд хөгжмийн сургуулиар дамжсан болохоор бид урлагийн ертөнц рүү их амархан орчихсон, татагдчихсан. Урлаг хүнийг нэг татвал соронзон мэт татчихдаг. Ухрах замгүй болдог. Тийм замаар би энэ мэргэжлийг олж авч сонгосон. Харин би хөгжмийн төрөл рүү биш драмын төрөл рүү татагдсан.
Сургуульд байхын л шүлэг уншдаг, концертод явдаг, найрал дуунд зогсдог хүүхэд байснаа дундаас нь кино жүжигчин болох сонирхолд хөтлөгдсөн, ес, аравдугаар ангиасаа. Тэгээд л “Монгол кино” үйлдвэрт анх ажилд ороод тэрнээс хойш Улсын хүүхдийн төв театрт дагалдан жүжигчнээр ажиллаж байгаад хойшоо сургуульд явж театрын мэргэжлээр төгсч ирсэн.
Гарцаа байхгүй нөлөөлөх нь нөлөөлнө. Аав, ээжийнхээ ажилладаг газраар явна. Улсын симфони найрал хөгжим, Улсын цирк, Улсын хүүхэлдэйн театраар очдог байсан. Эдгээр нь миний аав, ээжийн ажилладаг байсан газрууд байхгүй юу. Аль алинд нь очиж хөгжим сонсч, хүүхэлдэй үзэж байсан тэр он жил бол миний бага насыг тодорхой хэмжээнд хөглөж л байсан байгаа юм.
-СУИС-ийн Театрын урлагийн сургуулийн 60 жилийн ой эдгээр өдрүүдэд тохиож манай урлагийнхан, театр, киноныхон их л хөл хөөртэй байна даа?
-Монголын театрын урлагийн мэргэжилтэй боловсон хүчин бэлтгэгдэж гарч ирсний 60 жилийн ой тохиож байна. Бид энэ ойгоо тэмдэглэж байна. 1957 онд МУИС-д найруулагчийн ангийг анх нээж Оросын мэргэжилтэн Никитин гэж манай театрт ажиллаж байсан хүн удирдаж, дараа нь 1959 онд Улсын багшийн дээд сургуулийн дэргэд Кино, драмын анги гэж жүжигчний мэргэжлийн дээд мэргэжилтэй боловсон хүчин бэлтгэх, дээд мэргэжилтэй жүжигчин төгсгөх сургууль нээгдсэн. Ингээд энэ оюуны цар хүрээ тэлж мэргэжлийн боловсон хүчнийг мэргэжилтэй болгох, мэргэшилтэй болгох тал руу сургаж хүмүүжүүлэх энэ бодлого хэрэгжиж эхэлснээс хойш эдүгээ 60 жил болжээ.
МУИС, Багшийн дээд сургуулийн дэргэд байгуулагдсан энэ хоёр анги бол Теартын урлагийн сургуулийн мэргэжлийн найруулагч, жүжигчдийг бэлтгэх, зураачдыг бэлтгэхэд өөрийн зохих хувь нэмрийг оруулж ирсэн учраас түүхт ойтойгоо золгож байна. Олон сайхан авьяаслаг уран бүтээлчдийг бэлтгэсэндээ сургууль нь бахархаж баяраа тэмдэглэх гэж байна. Энэ ойг тохиолдуулж манай сургуулийг үүсгэн байгуулсан, төгссөн үе үеийн ахмад мэргэжилтэн, найруулагчид, жүжгийн зохиолч, жүжигчид, одоо ажиллаж байгаа болон суралцаж байгаа бүх багш, оюутнууддаа түүхт ойн баярын мэндийг хүргэж, эрүүл энх аз жаргал хамгийн сайн сайхан бүхнийг хүсэн ерөөе. Уран бүтээлийн онгод хийморь та бүхнийг минь үргэлж мялайж, хөглөж байхыг бэлгэдэн ерөөж байна.
Гэрэл зургийг Г.БАЗАРРАГЧАА